Θα ήθελα να μοιραστώ κι εγώ τις εμπειρίες μου και ειδικά τις πρώτες πρώτες. Σκέφτηκα όμως να σας πω αυτό που ζω τον τελευταίο χρόνο.
Είμαι μαθηματικός και παραδίδω ιδιαίτερα μαθήματα. Έτσι λοιπόν το περασμένο καλοκαίρι με πλησίασε μια μαμά ενός κοριτσιού που έμεινε μετεξεταστέα στα μαθηματικά να την βοηθήσω να περάσει την τάξη.
Το κοριτσάκι ήταν αρκετά ντροπαλό και στα πρώτα μαθήματα ήθελε και την παρουσία της μαμάς της κοντά μας για να νιώθει όσο πιο άνετα μπορούσε. Δέχτηκα λοιπόν και ξεκινήσαμε τα μαθήματα.
Η μαμά της, μια γυναίκα 39 ετών, γυμνάστρια στο επάγγελμα, γύρω στο 1.70, υπέροχο σώμα και προσωπάκι σκέτη γλύκα, καθόταν στο διπλανό καναπέ σταυροπόδι με τα φλιπ φλοπ παντοφλάκια παίζοντας και τεντώνοντας τα δακτυλάκια των ποδιών της, τα οποία είχαν μεγάλη καμάρα και πολλές ρυτιδούλες στις πατουσίτσες της. Τα νυχάκια της φυσικό χρώμα καλοσχηματισμένα δαχτυλάκια...
Μιλούσα στο μάθημα και τα μάτια μου κοιτούσαν καρφωμένα εκεί... να με τρελαίνει να σκέφτομαι ένα σωρό πράγματα... Λοιπόν δύο μόνο μαθήματα χάρηκα την θέα των υπέροχων ποδιών της και μετά μου έλειπε τρελά.
Έδωσε εξετάσεις το παιδί και πέρασε και όλα ξεχάστηκαν εκτός από τα δύο μαθήματα εκείνα που έβλεπα τα ποδαράκια της.
Πέρασαν δύο μήνες περίπου και βασάνιζε το μυαλό μου συνέχεια. Κόντευα να πνιγώ μέσα μου... ήταν κάτι πάνω από τις δυνάμεις μου.
Έψαξα το τηλέφωνο της και μετά από τέσσερις προσπάθειες να σηκώνω το τηλέφωνο και μετά να το κλείνω.. κράτησα το ακουστικό στο αφτί μου και περίμενα να το σηκώσει… και το σήκωσε.
Της μίλησα και ρώτησα πως πάει το παιδί, από ενδιαφέρον, και αν με χρειαστούν να με φωνάξουν είμαι διαθέσιμος. Λίγο πριν κλείσουμε... της λέω:
- «Θέλω και να σου πω και κάτι ακόμη, αλλά προτιμώ από κοντά όχι από το τηλέφωνο…»
- «Τι είναι;», μου λέει. «Πες μου τώρα».
- «Είναι κάτι που έγινε στο μάθημα και δεν στο είπα και με πνίγει και θέλω να στο πω…»
Κοντοστάθηκε και επειδή δεν μπορούσε να μιλήσει εκείνη την ώρα, μου λέει:
- «Σ’ ευχαριστώ που ενδιαφέρθηκες να μάθεις πως πάμε. Αν χρειαστεί κάτι θα σε πάρω...»
Και κλείσαμε...
Πέρασαν τρεις εβδομάδες από το τηλεφώνημα και ένα πρωινό χτυπά το τηλέφωνο και είναι εκείνη...
- «Καλημέρα. Τι κάνεις; Καλά;
- «Καλά…»
- «Θα μου πεις τι έγινε;»
- «Ναι, θα σου πω…»
Και να νιώθω την αναπνοή μου να γίνεται δύσκολη… να χτυπά η καρδιά μου σαν τρελή. Νόμισε ότι κάτι έγινε με την κόρη της. Της λέω:
- «Κοίταξε, έχω μια αδυναμία και την χτύπησες ακριβώς στο νεύρο...»
Και με βαθιές ανάσες της λέω για τα πατουσάκια της και ότι μου αρέσει πολύ ως γυναίκα. Γέλασε... και ηρέμησα λίγο. Μετά μου λέει:
- «Εντάξει, αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι. Είμαι παντρεμένη και έχω παιδιά».
- «Μάλιστα…», λέω. «Εγώ απλά ήθελα να στο πω.. να το βγάλω από μέσα μου να ηρεμήσω γιατί με έπνιγε. Και αν ήθελες να μιλάμε…»
- «Δεν ξέρω…», μου λέει και με καλημερίζει.
Πέρασαν άλλες δύο βδομάδες και λαμβάνω ένα μήνυμα στο κινητό:
- «Καλημέρα. Πως είσαι; Έχεις ηρεμήσει; Αυτό θέλω να ξέρω μόνο. Μας βοήθησες πολύ και δεν θέλω να πνίγεσαι και να βασανίζεσαι για μένα».
- «Είμαι πιο ήρεμος, αλλά δεν έχω σταματήσει να σε σκέφτομαι…», της απαντώ.
Και ξεκινήσαμε να στέλνουμε μηνύματα κάθε τέσσερις μέρες, μετά τρεις… μετά δύο… και φτάσαμε να φλερτάρουμε μέρα με τη μέρα.
Μέχρι που κανονίσαμε συνάντηση. Συναντηθήκαμε δίπλα σε μια νεόκτιστη οικοδομή και δώσαμε τα πρώτα φιλιά πάθους. Γονάτισα για να βγάλω τα γοβάκια της και να χαρώ τα πόδια της. Δεν με άφησε όμως... δεν προλαβαίναμε.
Στη δεύτερη συνάντηση πήγαμε σε ένα ξενοδοχείο και έπεσα στα γόνατα αφού της είχα πει τόσα πολλά για τα πατουσακια της... Της φαινόταν όλα παράξενα... Σχεδόν δεν με πίστευε ότι γουστάρω τα ποδαράκια της. Δεν τους είχε δώσει σημασία κανένας ποτέ... ήμουν ο πρώτος της.
Έβγαλα τη γόβα της και το θυμάμαι σαν να ‘ναι τώρα... μύρισα το δέρμα ανακατεμένο με το καλσόν και το δερματάκι της το ιδρωμένο. Έσκισα το καλσόν και φίλησα τρυφερά ένα - ένα τα δαχτυλάκια της και κόντευα να λιποθυμήσω. Ο πούτσος μου ήταν σιδερόβεργα.
Της τα σάλιωσα, τα έβαλα στο στόμα μου και εκεί που νόμισα ότι δεν θα της αρέσει, είχε χαθεί στην καύλα.
Δεν ξέρω πόση ώρα τα έγλειφα αλλά δεν ήθελα να σταματήσω με τίποτα.. Ήθελα να μου κάνει footjob αλλά δεν ήξερε. Τον έπαιξα μέσα στα ρυτιδιασμένα πατουσάκια που ήταν μαλακά και μύριζαν. Μμμμμμ… Έχυσα μέσα στις γόβες της για να με νιώθει όταν θα γυρίζει σπίτι.
Μέχρι σήμερα συναντιόμαστε όποτε μπορούμε και μου χαρίζει τα ποδαράκια της μόνο για μένα, γιατί με λατρεύει, γιατί χάρη σε μένα γνώρισε κάτι που δεν φαντάζονταν ποτέ.
Θα μοιραστώ κι άλλα μαζί σας. Με το που θα βρίσκω χρόνο να γράφω. Συγνώμη για την σύντομη περιγραφή της ιστορίας μου αλλά δεν ήθελα να κουράσω...
(Copyright protected OW ref: 7039 "Erotic stories archive")
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.