Ξαφνικά άνοιξε τα μάτια της μέσα στο ημίφως. Κοίταξε το ρολόι της και πετάχτηκε επάνω. Είχε αργήσει ανελέητα. Έπρεπε ήδη να βρίσκεται στο δρόμο για τη συνέντευξη της πρώτης της δουλειάς. Ντύθηκε στο άψε - σβήσε, ευτυχώς που είχε διαλέξει τι θα φόραγε χθες: μία μαύρη φουστίτσα και ένα μαύρο κυριλέ μπλουζάκι με λευκά πουά.
Υπήρχε και σακάκι αλλά μάλλον δεν θα άντεχε να το φορέσει. Ζέστη αφόρητη μες στον Ιούνιο.. και που να έρθει και ο Αύγουστος. Βάφτηκε, χτενίστηκε και βγήκε τρέχοντας.
Μέσα σε δέκα λεπτά ήταν μέσα στον ηλεκτρικό. Κατάμεστο το βαγόνι, στριμώχτηκε προς το κοντινότερο παράθυρο, να αναπνέει τουλάχιστον λίγο αεράκι. Το τραίνο μπήκε στη σήραγγα και… έκοψε ταχύτητα… μέχρι που σταμάτησε εντελώς.
«Αγαπητοί επιβάτες, λόγω της ηλεκτροδότησης θα υπάρχουν διακοπές. Παρακαλούμε για την υπομονή σας» είπε το άπονο μηχανάκι ανακοινώσεως και ο κόσμος μούγκρισε αγριεμένος. Όλοι στριμώχτηκαν γύρω της. «Προς το παράθυρο», σκέφτηκε.. «Χμμ… ίσως και όχι…»
Ξαφνικά αισθάνθηκε ένα σώμα μπροστά να κολλάει στο δικό της. Στριφογύρισε προσπαθώντας να το αποφύγει. Δεν υπήρχε που να πάει, πίσω της η πόρτα.. ένα χέρι σαν φίδι χώθηκε κάτω από το μπλουζάκι της. Στριφογύρισε αλλά ήταν δύσκολο να το αποφύγει, άσε που ένα γόνατο την κάρφωσε κυριολεκτικά πάνω στην πόρτα του τραίνου.
Τώρα ήταν ζουλιγμένη και ακίνητη, έρμαιο των δαχτύλων που ανέβαιναν προς τα πάνω, παρέκαμψαν το σουτιέν και βρήκαν τη ρώγα. Την τσίμπησαν απότομα ενώ το άλλο χέρι, έκλεινε το στόμα της, μπουκώνοντας έτσι την κραυγή. Χείλια κόλλησαν στο αφτί της…
- «Αν μιλήσεις θα πονέσεις πολύ!»
Δάκρυσε και συναίνεσε. Το τσίμπημα χαλάρωσε, τα δάχτυλα την άφησαν και σκούπισαν τα δάκρυά της για να πάνε προς τα πίσω, τον σβέρκο και προς το σουτιέν. Το ξεκούμπωσαν - που ήταν στράπλες - και απαλά το τράβηξαν. Έφυγε ολόκληρο και πήγε στον νέο ιδιοκτήτη που ξεφυσώντας το έβαλε μάλλον στη τσέπη του. Τρόπαιο.
Τα βυζιά ελεύθερα αναπήδησαν. Ήταν και βαριά πανάθεμά τα! Οι ρώγες σκληρές καρφώθηκαν στα χέρια της σκιάς που έπαιξε με το βάρος σαν ζογκλέρ. Η ανάσα της βαριά, ο κόσμος γύρω της φώναζε και ίδρωνε.. σπρωξίδι και μουρμούρα.
Τα χέρια ξαφνικά την άφησαν και κατέβηκαν προς τον κώλο της. Η φούστα σηκώθηκε απότομα. Αισθάνθηκε το σλιπάκι της να κόβεται από κάτι κοφτερό, και πραγματικά, διαλύθηκε, τινάχτηκε μήπως το περισώσει και άκουσε ένα πνιγμένο γέλιο.. το δικό του.
Τρόπαιο νούμερο 2. Χριστέ μου! Ξαναστριφογύρισε μήπως ξεγλιστρήσει, μήπως σωθεί, το γόνατο την προειδοποίησε χτυπώντας τη ελαφρά.
- «Κάτσε καλά.. γιατί…»
Πέτρωσε.
Το καυλί του τη χτύπησε απότομα, πάνω στο μουνί της που ήταν ήδη υγρό. Με τέτοιο στρίμωγμα ήταν αδύνατο να μπει.. και ευτυχώς δηλαδή, φτάνει το ρεζιλίκι που έτρωγε. Τρίφτηκε με γρήγορες κινήσεις πάνω στο ξυρισμένο της μουνί, μπραζίλιαν το λένε. Τι το ‘θελε να το κάνει; Ορίστε για ποιον.. τον ανώμαλο του βαγονιού.
Έχυσε γρήγορα και τραβήχτηκε. Της έβαλε το σκισμένο κιλοτάκι στο χέρι και εκείνη κάπως σκουπίστηκε… το τραίνο άρχισε να κινείται πάλι. Θεέ μου! Μόνο να προλάβει. Γύρισε με την πλάτη στο κάθαρμα και ίσιωσε τα ρούχα της. Να φύγει, να φύγει…
Όταν άνοιξαν οι πόρτες πετάχτηκε έξω σαν φυλακισμένο πουλάκι. Έτρεξε στο πρώτο καφενείο, μπήκε στην τουαλέτα έξαλλη, να περισώσει ότι μπορούσε. Καταστροφή! Οι ρώγες της ήταν ακόμη ερεθισμένες και διαγράφονταν λίγο από την μπλούζα της. Τις έβρεξε με χλιαρό νερό μπας και ηρεμήσουν και πλύθηκε και από κάτω, διόρθωσε το μακιγιάζ και ξεκίνησε με τα πόδια.
Είχε αργήσει στην συνέντευξη. Η πρώτη της προσπάθεια για δουλειά ήταν χαμένη. Αλλά τουλάχιστον θα πήγαινε…
Η ρεσεψιονίστ, την υποδέχθηκε, της έδειξε το ασανσέρ, την πόρτα του ραντεβού. Μια αδιάφορη γραμματεύς πήρε τα στοιχεία της χωρίς να σηκώσει τα μάτια επάνω της. Την έβαλε να καθίσει σε ένα απρόσωπο σαλονάκι. Σε είκοσι λεπτά τη φώναξαν.
Μπήκε μέσα. Ήταν ένας άντρας πίσω από το γραφείο του που μελετούσε το φάκελο με το βιογραφικό της. Χωρίς να της πει να καθίσει, την κοίταξε αυστηρά και της έκανε παρατήρηση για την αργοπορία της. Εκείνη ψέλλισε την αλήθεια για τη διακοπή του ρεύματος. Τη μισή βέβαια αλήθεια.
Η συνέντευξη πήγε πολύ καλά. Οι ερωτήσεις δύσκολες, οι απαντήσεις καίριες. Στο τέλος ο άνδρας χαμογέλασε και της είπε ότι πέρασε από τη δοκιμασία. Η εταιρεία του ήθελε να την προσλάβει και ο ίδιος ευχαρίστως θα την είχε σαν βοηθό του. Τη σύμβαση θα την υπέγραφε από Δευτέρα, αλλά από τώρα της έδωσε ένα φάκελο με διάφορα έγγραφα να τα μελετήσει το σαββατοκύριακο.
Δώσανε τα χέρια, τον ευχαρίστησε και χαρούμενα κατέβηκε κάτω. Βγήκε από το κτίριο αλλά στάθηκε και άνοιξε το φάκελο να δει τι είχε μέσα. Έψαξε, είδε ότι είχε πολλά άσπρα χαρτιά και ανάμεσά τους ένα μπεζ στράπλες σουτιέν.
(Copyright protected OW ref: 8389 "Straight erotic stories archive")
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.