Εδώ και πολύ καιρό είχα προσέξει ότι στη γειτονιά μας έχει ανοίξει ένα κατάστημα με ηλεκτρολογικά. Κάποιες φορές πέρασα και αγόρασα κάποιες λάμπες, έτσι για να στηρίξω και τους γείτονες.
Όσες φορές είχα περάσει ή είχα πάει, ήταν συνήθως μια γλυκύτατη κυρία και κάποια στιγμή μου έδωσε μια καρτούλα και μου είπε ότι πρόβλημα και να έχω να καλέσω. Έτσι και έγινε και το πρόβλημα εμφανίστηκε και φυσικά κι εγώ σκέφτηκα την καλή κυρία. Μιλήσαμε και μου λέει:
- «Κοριτσάρα θα σου στείλω το γιο μου μόλις έρθει να δει τη βλάβη».
Και φυσικά τι άλλο να έκανα; Περίμενα… Μετά από κανένα δίωρο χτυπάει το θυροτηλέφωνο και ήταν ο ηλεκτρολόγος. Άνοιξα και περίμενα να ανέβει. Ανοίγω την πόρτα και τι να πω και τι να κάνω και που να πάω… έχασα τα λογικά μου και σταμάτησε η καρδιά μου από αυτό που αντίκρισα.
Ήταν απλά ένας παίδαρος και δεν μιλάω για τα γνωστά (κορμάρας και, και, και…), απλά ήταν ένας άγγελος. Μακριά μαλλιά, κοτσιδάκι πιασμένα και να του έχουν φύγει κάποιες αφέλειες, μια φόρμα ολόσωμη και ένα φανελάκι, γενικά εργατιά ρε παιδί μου. Εγώ ήδη είχα γίνει χώμα και μάλλον ο μικρός το κατάλαβε γιατί μου λέει:
- «Είμαι ο Δημήτρης, ο ηλεκτρολόγος…»
Εννοείται τον πέρασα μέσα και με ρώτησε που είναι το πρόβλημα. Εγώ τα είχα ξεχάσει όλα και ήμουν εντελώς αλλού, αλλά τι να κάνω… Τέλος πάντων του είπα που είναι το πρόβλημα και πήρε τα εργαλεία του και την σκάλα και ξεκίνησε. Εγώ είχα λυσσάξει! Έκανα κάτι τσαχπινιές, κάτι ναζάκια… Δεν ξέρω γιατί αλλά τα έκανα.
Δεν ξεκόλλησα ούτε λεπτό από εκεί και μπορεί να ρώτησα εκατό φορές: «Να κάνω έναν καφέ;», «Να βάλω έναν χυμό;», «Μήπως θέλεις νεράκι;». Όχι ότι δεν με πήρε χαμπάρι αλλά στο μουνί μου. Μου πέταξε κάνα δυο φορές ότι έχω πολύ όμορφα μάτια και είδα ότι με ψιλό-κάρφωνε αλλά… κύριος.
Τέλος πάντων, έκανε την δουλειά του, τελείωσε, του είπα ότι υπάρχει και κάτι ακόμα και μου λέει:
- «Να έρθω άλλη μέρα με την ησυχία μας γιατί αυτό θέλει πολύ χρόνο;», και μου χαμογέλασε.
Δεν πολύ-κατάλαβα αλλά μου άρεσε. Του έδωσα τα χρήματα και έφυγε. Είχα καυλώσει τόσο πολύ που νόμιζα ότι τα υγρά μου τρέχουν στα πόδια μου και ένιωθα τις ρώγες μου τόσο σκληρές και καυλωμένες που δεν άντεξα και πήγα στο κρεβάτι και άρχισα να τρίβω το μουνάκι μου και να χαϊδεύομαι…
Είχα γίνει μούσκεμα και ήθελα να νιώσω τον πούτσο του μέσα μου και να με γαμάει αλύπητα… να με κάνει να νιώσω πουτάνα, γιατί αυτό θέλω να είμαι όταν γαμιέμαι. Λοιπόν, αφού έχυσα και προσπάθησα να ηρεμήσω, χτύπησε το τηλέφωνο και όταν το σήκωσα, ήταν ο Δημήτρης! Εγώ έπαθα σοκ! Μου λέει:
- «Αν θέλετε έχω χρόνο πιο αργά σήμερα και θα μπορούσα να έρθω να κάνω την βλάβη…»
Εννοείται ότι είπα ναι και δώσαμε ραντεβού. Εγώ άρχισα τα δικά μου και ήθελα να είμαι έτοιμη. Δεν υπήρχε περίπτωση τέτοιο καυλί να μην το πηδήξω. Μέχρι που ήρθε η ώρα… Χτυπάει, ανοίγω και ανεβαίνει επάνω. Καμιά σχέση με το μεσημεράκι.
Ήταν ξυρισμένος μ’ ένα τζιν, ένα πολύ ωραίο μπλουζάκι και τα μαλλιά του εντελώς λυμένα. Εγώ έπαθα πλάκα. Τον ήθελα εκείνη την ώρα αλλά δεν ήξερα πως να του την πέσω. Του είπα για την βλάβη και μου λέει:
- «Δεν θα με κεράσεις κανένα καφέ; Χυμό; Νεράκι;», και άρχισε να χαμογελάει.
- «Μα φυσικά!», λέω. «Sorry κιόλας, απλά νόμιζα ότι βιάζεσαι…», του απάντησα.
- «Μα σου είπα ότι θα χρειαστεί χρόνος για να διορθώσω την βλάβη…», μου λέει.
- «Ok Δημήτρη!», λέω. «Όσο θες!»
Τέλος πάντων με τα πολλά με τα λίγα, άρχισε να με ρωτάει αν είμαι μόνη και… και… και… Λοιπόν αυτό ήταν. Μου είπε είναι ελεύθερος και γενικά του αρέσει να περνάει καλά. Μόλις είπε αυτό, με πλησίασε και μου χάιδεψε τα μαλλιά, έσκυψε και με φίλησε. Εγώ νόμισα ότι θα λιποθυμήσω! Και τότε μου λέει:
- «Από το πρωί σε σκέφτομαι και θέλω να σε γαμήσω γιατί είσαι σκέτη καύλα!»
Ε, τότε δεν άντεξα… τον έπιασα από τα μαλλιά και τον κατέβασα ανάμεσα στα πόδια μου. Μου τράβηξε το κιλοτάκι στο πλάι και έβαλε την γλωσσίτσα του ανάμεσα στα χείλη μου και μου πιπίλισε την κλειτορίδα. Εγώ έβγαλα κάποιες φωνούλες από καύλα κι αυτός άρχισε να με τρώει όλο και πιο πολύ…
Είχε βάλει όλη τη γλώσσα του μέσα στην μουνάρα μου και μου την ρουφούσε. Εγώ τρελαινόμουν μέχρι και που τον έχυσα και συνέχισε να με ρουφάει. Είχα τρελαθεί και ήθελα ακόμα πιο πολύ… Σηκώθηκε σε δευτερόλεπτα, έβγαλε τα ρούχα του και βρέθηκα με τον πούτσο του στο στόμα! Τι να πω; Απλά η φύση όταν έχει κέφια κάνει θαύματα!
Με τραβούσε και με κάρφωνε με την ψωλάρα του και τα μάτια μου δακρύζανε, αλλά όσο πήγαινε, το έπαιρνα και πιο μέσα… ώσπου το πήρα όλο μέσα στο λαρύγγι μου… Ξαφνικά ένιωσα κάτι πολύ ζεστό να τρέχει μέσα μου… Έχυσε και τα κατάπια όλα η πουτάνα. Ήταν τέλειο! Τέλειο! Τέλειο!
Αλλά δεν σταμάτησε εκεί… Χωρίς να έχει την παραμικρή πτώση, μου σάλιωσε τη μουνάρα μου και με κάρφωσε. Ούτε προφυλακτικό ούτε τίποτα! Το μουνί μου καιγόταν και ήθελα οπωσδήποτε να σβήσω την καύλα. Με γλωσσοφιλούσε και μ’ έβριζε τόσο που αν ήταν άλλος θα είχαμε σκοτωθεί, αλλά ήξερε ο καριόλης να ξεφτιλίζει τα πουτανάκια κι εγώ, όπως είπε, είμαι το μεγαλύτερο που έχει γνωρίσει.
Με έπαιρνε τόσο δυνατά που νόμιζα πως θα μου τρυπήσει τη μήτρα! Πονούσα αλλά τον τραβούσα όλο και πιο μέσα μου… Τον παρακαλούσα να με σκίσει κι αυτός μου έλεγε ότι θα με αφήσει έτσι και θα τρελαθώ. Εγώ τον παρακαλούσα… φώναζα: «Όχι! Όχι», και τότε με έβαλε στα τέσσερα και άρχισε να μου τρώει την τρυπούλα μου…
Χωρίς να μου πει τίποτα και ενώ περίμενα να σκίσει το μουνάκι μου που καιγόταν, μου τον κάρφωσε στο κωλαράκι ενώ με τραβούσε συγχρόνως από τα μαλλιά. Νόμισα ότι θα λιποθυμήσω αλλά η καύλα ήταν τόση που ήταν απόλαυση! Συνέχισε να με ξεκωλιάζει και να μου μιλάει πρόστυχα και να μου λέει να του δείξω πόσο πουτάνα μπορώ να γίνω γι’ αυτόν και εννοείται ότι του το έδειξα, γιατί είμαι πουτάνα και μάλιστα πολύ μεγάλη!
Βγήκε από την κωλάρα μου και μπήκε ξανά στο μουνάκι μου και ξανά το ίδιο… και ξανά… και ξανά… και ξανά… ώσπου μπήκε πάλι στην κωλάρα μου και μου άφησε όλους τους καυτούς χυμούς του. Ένιωθα τα χύσια του να τρέχουν μέσα μου ενώ αυτός βογκούσε από ευχαρίστηση κι εγώ το ίδιο.
Άρχισε να με φιλάει και να μου γλείφει το στήθος… είχαμε γίνει μούσκεμα και γενικά έχω είχα τρελαθεί. Καθίσαμε αρκετή ώρα αγκαλιά, γελάσαμε, ώσπου στο τέλος μου είπε πως δεν έχει άλλο χρόνο για σήμερα και δεν θα μπορέσει να επιδιορθώσει την βλάβη και ότι θα το κανονίσει άλλη μέρα. Εννοείται πως δέχτηκα. Κάναμε μαζί μπανάκι, καθίσαμε, τα είπαμε και μετά έπρεπε να φύγει.
Απλά εδώ και ένα χρόνο η βλάβη δεν έχει αποκατασταθεί, αν και έχει έρθει δεκάδες φορές. Το αφήνουμε για την επόμενη φορά γιατί του αρέσει να μου αλλάζει τόσο πολύ τα φώτα που δεν μπορώ να του το αρνηθώ η πουτάνα.
(Copyright protected OW ref: 8307)
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.