Άρης ο τηλεπαθητικός

Η ιστορία:

-    «Δεν βλέπεις μπροστά σου στραβάδι; Ηλίθιε!»

Η φωνή της ακούστηκε θυμωμένη και το βλέμμα της τον κοίταξε με φανερή απέχθεια και αηδία.

-    «Συγνώμη κυρία... Δεν το ήθελα. Ήμουνα αφηρημένος!», αποκρίθηκε σαστισμένος αυτός.

-    «Τι συγνώμη και βλακείες μου τσαμπουνάς ρε γύφτο; Ήρθες κι έπεσες κατευθείαν πάνω μου επίτηδες, ή για να μου αρπάξεις την τσάντα ή για να μου ριχτείς βρωμιάρη. Θα σε φτιάξω όμως εγώ. Θα καλέσω τώρα αμέσως την αστυνομία να σε συμμαζέψει αχρείο υποκείμενο!»

Ο Άρης την κοίταξε ικετευτικά στα μάτια της καρφώνοντας το βαθυγάλανο βλέμμα του μέσα στο δικό της. Ήταν ίσως το πιο αξιοσημείωτο σημείο στην εμφάνιση του μιας και όλα τα άλλα ήταν σε αθλία κατάσταση. Αξύριστος για μέρες, άλουστος, φορώντας ένα βρώμικο τζιν παντελόνι και μια μπλούζα με ένα ταλαιπωρημένο ξεφτισμένο μπουφάν. Τα αθλητικά παπούτσια που φορούσε είχαν σχεδόν μαυρίσει από τις βρωμιές του δρόμου. Και η ανάσα του βρωμούσε αλκοόλ. Αλκοόλ που το έπινε από ένα μπουκάλι το όποιο βρισκόταν μόνιμα στην μια τσέπη του μπουφάν του.

-    «Σας παρακαλώ κυρία. Ειλικρινά δεν σας είδα. Και δεν έχω την πρόθεση να κάνω τίποτε από όσα μου λέτε...»

Τον έκοψε απότομα λέγοντας του:

-    «Σε ποιον τα τσαμπουνάς αυτά μου λες; Δεν σας ξέρω νομίζετε όλους εσάς τους αλήτες που ψάχνουν ανυπεράσπιστα θύματα σαν κι εμένα να ορμήσουν και να τα κλέψουν ή ποιος ξέρει τι άλλο θα σκέφτεται η αρρωστημένη φαντασία σας; Έννοια σου και ο αρχηγός της αστυνομίας είναι φίλος μου και θα σε περιποιηθεί κατάλληλα!»

Έβγαλε το κινητό από την τσέπη της και έψαξε να βρει το νούμερο του. «Έχω που έχω τις καύλες μου…», σκέφτηκε αυτή, «εσύ μου έλειπες τώρα!». Τα μάτια του Άρη άνοιξαν διάπλατα από την έκπληξη. Και ο λόγος ήταν ότι του συνέβαινε ξανά κάτι που του είχε συμβεί μερικές φορές μετά το ατύχημα με την πτώση του ιδιωτικού του αεροπλάνου, στο οποίο εκτός από αυτόν ταξίδευαν η πρόσφατα παντρεμένη γυναίκα, που αγαπούσε υπερβολικά αλλά και η μητέρα με τον πατέρα του.

Κάποια βλάβη τον ανάγκασε να κάνει αναγκαστική προσγείωση που κατέληξε σε ολοκληρωτική συντριβή του ιδιωτικού του τσέσνα μέσα σε ένα δάσος. Τον βρήκαν βαριά τραυματισμένο μερικά μέτρα μακριά από το δυστύχημα. Κανείς δεν μπόρεσε όμως να δώσει κάποια αληθοφανή εξήγηση πως βρέθηκε εκεί πεσμένος, έχοντας ξεκαρφώσει ένα κομμάτι σίδερο της ατράκτου που είχε καρφωθεί κοντά στην καρδιά του, και πως μπόρεσε να παραμερίσει την μάζα των συντριμμιών και να βγει πριν το σκάφος τυλιχτεί στις φλόγες.

Έμεινε πολύ καιρό στο νοσοκομείο μέχρι να αναρρώσει τελείως αλλά ο πόνος του για τον άδικο χαμό των τριών πιο αγαπημένων του προσώπων ήταν πολύ μεγαλύτερος από τον πόνο των πληγών του. Οι γιατροί που τον παρακολουθούσαν εξέφρασαν μάλιστα τον θαυμασμό και την απορία τους για την ικανότητα του οργανισμού του που κατάφερε σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα να γιατρέψει πλήρως ακόμα και τις ραφές που του κάνανε στις διάφορες εγχειρήσεις και επεμβάσεις. Ακόμα και το τρυπημένο πνευμόνι του δεν εμφάνισε ίχνος από την πληγή του μπηγμένου σίδερου.

Από τη μέρα που είχε συνέλθει δεν μπόρεσε να συγχωρέσει τον εαυτό του για τον θάνατο τον γονιών του και της αγαπημένης του συζύγου. Θεώρησε τον εαυτό του ένοχο και ας ήταν το φταίξιμο όλο των τεχνικών-συντηρητών που είχε προσλάβει για την επίβλεψη του αεροσκάφους του. Το ποτό γι’ αυτόν ήταν η μοναδική λύση. Λύση γιατί πολλοί γνωστοί, συγγενείς αλλά και φίλοι του, τον κατηγορούσαν και τον καταδίκαζαν ότι αυτός τους σκότωσε.

Α, όχι.. κανείς δεν του το είπε φωναχτά. Όλοι τους είχαν φορέσει τη μάσκα της συμπόνιας με το στημένο παγωμένο χαμόγελο κάνοντας τον Άρη να τους σιχαίνεται. Και τους σιχαινόταν γιατί απλά καταλάβαινε τι σκέφτονταν. Αλλά για μια στιγμή. Δεν το καταλάβαινε απλά. Το διάβαζε στις σκέψεις τους. Επειδή όμως το είχε ρίξει ήδη στο πιοτό, δεν μπορούσε να το διακρίνει μιας και στο μεγαλύτερο μέρος της ημέρας ήταν μεθυσμένος. Και αυτό ακριβώς του συνέβαινε ξανά τώρα με αυτήν την άγνωστη ψηλομύτα. Διάβαζε τις σκέψεις της. Μόνο που τώρα δεν ήταν μεθυσμένος, ακόμα…

Δεν είχε προλάβει ακόμα να ανοίξει το πρώτο μπουκάλι της ημέρας! Διάβαζε ολοκάθαρα τις σκέψεις της σαν να του μιλούσε: «Δεν μπορούσε να πέσει πάνω μου κανένα τεκνό να το γουστάρω; Πάλι ο μαλάκας ο άντρας μου με άφησε καυλωμένη. Μόνο την πάρτη του κοιτάει. Με γαμάει, χύνει και σηκώνεται και φεύγει για την δουλειά. Και μου την πέφτει τώρα κι αυτός ο βρομύλος! Άντε να δούμε πως θα ξεμπερδέψω μαζί του. Θα χάσω και το ραντεβού με τον Νίκο... μόνο αυτός ξέρει πως να με γαμάει και να με κάνει να χύνω συνέχεια... Ααααχχ... είμαι πολύ καυλωμένη γαμότι μου. Πάλι με τους δονητές θα την βγάλω σήμερα. Γαμώ την καντεμιά μου!»

Ο Άρης δεν πίστευε αυτό που του συνέβαινε. Ξαφνικά όλα τα ανεξήγητα ή λανθασμένα γεγονότα που του συνέβησαν από την στιγμή της συντριβής του αεροσκάφους αποκτούσαν κάποια λογική εξήγηση. «Λογική;» σκέφτηκε. «Θεότρελη θα έλεγα καλύτερα!», συνέχισε να σκέφτεται τοποθετώντας τώρα στη σειρά όλα τα ανεξήγητα γεγονότα. Το καρφωμένο σίδερο στο στήθος του! Θυμήθηκε ξαφνικά! Το κοιτούσε χωρίς να μπορεί να κουνηθεί. Ναι ναι… το έβλεπε σιγά - σιγά να τραβιέται έξω από το στήθος του. Και μετά τα διάφορα συντρίμμια που τον εμπόδισαν να βγει από το σκάφος ως δια μαγείας παραμερίζονταν ανοίγοντας του δρόμο.

Αυτοί οι εφιάλτες που είχε κατά διαστήματα, να βλέπει τον εαυτό του να τραβάει το σίδερο από το στήθος του και να παραμερίζει τα συντρίμμια καταβάλλοντας υπεράνθρωπες προσπάθειες, συνέβηκαν πραγματικά! Αλλά με μια διαφορά. Τα έκανε μόνο με τη σκέψη του. Σαν κάτι να ξύπνησε μέσα του ένιωσε τον εαυτό του να συνέρχεται απότομα. Οι σκέψεις του λειτούργησαν αστραπιαία. Έτριψε το πηγούνι του και αντιλήφτηκε ότι ήταν αξύριστος (πράγμα που ποτέ δεν το έκανε). Ένιωσε τον μυρωδιά του μπαγιατισμένου ιδρώτα και της απλυσιάς του να τον πλημμυρίζει.

Ο εαυτός του επανήλθε με μιας. Το κύρος του βγήκε στη επιφάνεια. Το ανάστημα του ανορθώθηκε και το βλέμμα του σκοτείνιασε αγριεμένο. Την στιγμή που αυτή η μεσήλικη ψηλομύτα έφερνε το κινητό στο αφτί της περιμένοντας να απαντήσει η κλήση της ο Άρης της μίλησε με σταθερή και δυνατή φωνή:

-    «Σου ζήτησα συγνώμη ευγενικά. Δεν σου φταίω σε τίποτε αν ο άντρας σου σε άφησε πάλι πρωινιάτικα καυλωμένη και ψάχνεσαι να ξεσπάσεις αλλού!»

Η γυναίκα τον κοίταξε εμβρόντητη γουρλώνοντας τα μάτια της.

-    «Πώς τολμάς αλήτη να μου μιλάς έτσι;», του φώναξε έξαλλη ενώ μέσα της αναρωτήθηκε από που το κατάλαβε.

«Πες μας τώρα ότι διάβασες και την σκέψη μου!», σκέφτηκε από μέσα της. Έμεινε άναυδη από την απάντηση του.

-    «Ακριβώς αυτό που σκέφτηκες. Γι’ αυτό θα ήταν φρόνιμο και συνετό να έκλεινες το κινητό σου και να συνέχιζες τον δρόμο σου για το τεκνό που σε περιμένει να σβήσει τις καύλες σου! Αν και από ότι σκέφτεσαι δεν είναι και κάτι το ιδιαίτερο. Απλώς καταναγκαστική λύση! Ααα... μα ναι... εδώ θα συμφωνήσω κι εγώ. Αυτός ο νέγρος με τα αλογίσια προσόντα όντως θα σε βολεύει όπως γουστάρεις. Τι κρίμα που είναι τόσο μακριά σου!»

Η γυναίκα τα έχασε. Από τη μία δεν πίστευε στα αφτιά της. Δεν την ένοιαξε καθόλου το σαρκαστικό ύφος που χρησιμοποιούσε μιλώντας την αυτός ο αναιδής, αχρείος τύπος, αλλά το ότι διάβαζε τις σκέψεις της. Και αν όντως διάβαζε τις σκέψεις της, τότε γινόταν το ζήτημα πολύ επικίνδυνο. Αν πάει να τα πει για αντεκδίκηση όλα στον άντρα της, τότε είναι χαμένη. Θα την πετάξει σαν σκυλί στον δρόμο μιας και όλη η περιουσία είναι δική του.

Αυτή όταν γνωρίστηκαν του πρόσφερε μόνο την ομορφιά και το κορμί της. Φυσικά τότε και ο άντρας της ήταν ακόμα νέος και την ικανοποιούσε κανονικότατα. Αλλά τώρα... που έχει μάλιστα πενηνταρίσει και βάλε, σε συνδυασμό με τις νεαρές ερωμένες που έχει κατά περιόδους, δεν της δίνει και την πρέπουσα σημασία. Κούνησε αρνητικά το κεφάλι της διώχνοντας αυτές τις σκέψεις μονολογώντας μέσα της ότι απλά είναι σύμπτωση όλα αυτά. Κάτι θα της ξέφυγε πάνω στο θυμό της και ακούγοντας το ο τύπος το χρησιμοποίησε εναντίον της.

Η απάντηση του την πανικόβαλλε. Την φώναξε με το όνομα και το επώνυμο της αναφέροντας το όνομα του άντρα της και ονομάζοντας δυο - τρεις επιχειρήσεις που έχει. Προσπάθησε να πει κάτι αλλά δεν βγήκε λέξη από το μισάνοιχτο στόμα της. Για πρώτη φορά στη ζωή της ένιωσε «γυμνή» και τελείως απροστάτευτη μπροστά σε κάποιον τελείως άγνωστο της. Κάποιον που... «Μα δεν γίνεται!», σκέφτηκε. «Δεν είναι δυνατόν! Τον σκέφτομαι να μου κάνει έρωτα με όλους τους τρόπους! Εγώ; Με αυτόν τον λιγδερό βρωμίλο; Ποτέ! Καλύτερα να πεθάνω! Μα γιατί όμως το σώμα μου με προδίδει; Γιατί αντιδράει θετικά σε αυτές τις σιχαμερές σκέψεις μαζί του;»

Ο Άρης χαμογελώντας σαρκαστικά με υπεροπτικό ύφος της έλυσε με μιας αυτές τις απορίες:

-    «Είναι πολύ απλό αγαπητή μου. Εγώ σου περνάω αυτές τις σκέψεις στο μυαλό σου. Καθώς επίσης μπορώ και ελέγχω τις αντιδράσεις των διαφόρων αισθήσεων και εκκρίσεων σου. Θα φροντίσω να σου διώξω αυτή την ανυπόφορη κατάσταση που σου προκάλεσε ο άνδρας σου αμέσως!»

Βέβαια οι περαστικοί που σταμάτησαν γεμάτοι περιέργεια για να παρακολουθήσουν το συμβάν δεν άκουγαν τα λόγια του Άρη, για τον απλούστατο λόγο ότι, τα μεταβίβαζε με εγκεφαλικά μηνύματα τηλεπαθητικά στο μυαλό της.

-    «Όχι! Μη! Στάματα! Φύγε μακριά μου διάολε! Βοήθεια! Ας με βοηθήσει κάποιος. Με βιάζει!!!», φώναξε στους γύρω της η γυναίκα αλλά κανείς δεν έκανε το παραμικρό.

Λογικό ήταν ότι την περνούσαν ίσως και για τρελή μιας και ο Άρης στεκόταν γύρω στα δέκα μέτρα μακριά της τώρα. Αλλά όχι και το μυαλό του. Το μυαλό του είχε γίνει ένα με το δικό της. Ήδη η καρδιά της δούλευε γρήγορα στέλνοντας το αίμα με πίεση στις ερωτογενείς περιοχές της. Βασικά δηλαδή στο στήθος, τον κόλπο και την κλειτορίδα της. Η αδρεναλίνη γέμισε το αίμα της. Ο ίδιος ο Άρης απόρησε με την ευκολία που κατάφερνε να ελέγξει όλες αυτές τις λειτουργίες.

Η γυναίκα γύρισε απότομα και προσπάθησε να τρέξει μακριά του σχεδόν τρελαμένη από αυτά τα απίστευτα πράγματα που της έκανε αυτός ο άγνωστος μόνο με την σκέψη του. Αυτά τα... τα... κάτω από άλλες συνθήκες θα τα απολάμβανε σίγουρα με όλες τις αισθήσεις, με όλο της το είναι. Αλλά όχι τώρα και μάλιστα δημόσια πρωινιάτικα ανάμεσα σε τόσο κόσμο. «Σίγουρα» σκέφτηκε, «έχω ήδη γίνει ρεζίλι!». Ο Άρης τότε σταμάτησε τις τηλεπαθητικές του επιθέσεις. Αυτό που διάβασε στη σκέψη της τον κάλμαρε. Την άφησε να φύγει... όχι για πολύ όμως... γιατί κάτι διάβασε στην σκέψη της που τον έκανε να αναθεωρήσει κάποιες «κινήσεις» του. Την παρακολούθησε να τρέχει και να χώνεται μέσα στο αυτοκίνητό της.

Τα φιμέ του τζάμια ήταν μια πολύ καλή προστασία για τα μάτια των περαστικών περίεργων. Η γυναίκα μόλις μπήκε μέσα σφράγισε τις πόρτες κι έβαλε μπροστά τη μηχανή ανοίγοντας την μουσική στο διαπασών.

-    «Έλα λοιπόν τώρα! Που είσαι κάθαρμα; Τώρα κάνε μου ότι θέλεις... Μόνο απάλλαξε με από αυτές τις μαρτυρικές ερωτικές σκέψεις μαζί σου. Από αυτές τις σκέψεις που γέμισες με μιας το μυαλό μου!»

Τα λόγια αυτά τα είπε φωναχτά αλλά τα σκέφτηκε ακόμα πιο δυνατά. Μάταια όμως περίμενε. Πέρασαν μερικά λεπτά αλλά δεν ένιωσε τίποτε απολύτως. Η διαίσθησή της όμως δεν την ξεγελούσε. Ήξερε ότι ήταν κάπου εκεί έξω και απλά την παρατηρούσε. Με το μυαλό του σίγουρα διάβαζε τις σκέψεις της. Ασυναίσθητα τα δάχτυλα της γύρισαν το λεβιέ της θέσης και το κάθισμα της ξάπλωσε. Τα δάχτυλά της κινήθηκαν από μόνα τους. Το ένα της χέρι χώθηκε μέσα από το πουκάμισό της και αμέσως τα δάχτυλά του άρχισαν να μαλάζουν τα βαριά βυζιά της με τις κατάσκληρες ρώγες της. Το άλλο της χέρι χώθηκε κάτω από την φούστα της…

Παραμέρισε το στρινγκάκι της και αμέσως δύο δάχτυλά της βυθίστηκαν μέσα στο μουσκεμένο μουνί της. Με τη βάση της παλάμης της άρχισε να τρίβει την κλειτορίδα της ταυτόχρονα δουλεύοντας τα δάχτυλα της μέσα - έξω στο μουνί της. Η σκέψη της ζωγράφιζε δεκάδες διαφορετικές ερωτικές σκηνές με αυτόν τον άγνωστο. Ένιωθε την καύλα της να φουντώνει αλλά κάτι την εμπόδιζε να χύσει… Να φτάσει στον οργασμό. Τον ένιωθε ότι παραφύλαγε πολύ κοντά κρυμμένος πίσω από το απελπιστικό φούντωμα της καύλας της αλλά κάτι τον κρατούσε.

Και τότε το κατάλαβε. Ήταν αυτός που κρατούσε μακριά τον οργασμό της! Την βασάνιζε τιμωρώντας την με αυτόν τον σιωπηλό, ανέγγιχτο και απόμακρο τρόπο. Ξαφνικά λέξεις ξέφυγαν δυνατά από τα χείλη της. Η υπερηφάνεια της και ο εγωισμός της κατασυνθλίφτηκαν από αυτή την αφόρητη ανάγκη να χύσει και να ηρεμήσει το κορμί της και όλο της το είναι γενικότερα.

-    «Συγνώμη… Συγχώρα με. Σε παρακαλώ… Σταμάτα αυτό το μαρτύριο και χάρισε μου τον λυτρωτικό οργασμό που λαχταράω. Κάνε με ότι θες μετά... Μόνο κάνε με να χύσω γαμότο! Το θέλω πολύύύ!»

Και τότε τον είδε… Μέσα στη σκέψη της αλλά ολοζώντανο μπροστά της. Τον είδε να μεταμορφώνεται. Ο Άρης της μεταβίβαζε με τη σκέψη του εικόνες του εαυτού του πριν από το δυστύχημα με το ιδιωτικό του αεροσκάφος. Η γυναίκα τον κοίταζε με δέος. Καταλάβαινε ότι αυτός την έκανε να τον οραματίζεται αλλά δεν την ένοιαζε καθόλου. Τον είδε να της χαμογελά συγκαταβατικά. «Με συγχώρεσε!» σκέφτηκε δυνατά μέσα της. Και αμέσως μια οργιαστική σκηνή δημιουργήθηκε στο μυαλό της. Ο Άρης της έδωσε αυτό που ζήταγε. Φούντωσε απότομα την καύλα της στο μέγιστο.

Ένιωσε την καρδιά της να κοντεύει να σπάσει από το έντονο καρδιοχτύπι. Το στόμα της νέρωσε απότομα. Στο μυαλό της ο Άρης γυμνός την γαμούσε ταυτόχρονα από παντού. Δεν ήταν όμως ένας μόνον. Ήταν πολλοί άντρες μαζί. Αλλά όλοι τους ήταν ο Άρης. Με την επιβολή της σκέψης του την έκανε να βλέπει ένα όργιο πολλών ατόμων ανδρών - γυναικών που όμως όλοι οι άντρες ήταν ό Άρης και όλες οι γυναίκες ήταν αυτή! Η γυναίκα πλέον αφέθηκε στις τηλεπαθητικές του επιθέσεις. Τα χέρια της σταμάτησαν να χαϊδεύουν το κορμί της. Έπεσαν άψυχα σχεδόν πάνω στα καθίσματα του αυτοκινήτου.

Αντιλαμβανόταν ότι σύντομα θα ένιωθε κάτι το μοναδικό, κάτι το ασύλληπτο από οργασμιακής πλευράς. Γιατί πέρα από τις φαντασιώσεις της, που τις σκηνοθετούσε ο Άρης, ένιωσε το κορμί της να δέχεται επιθέσεις από παντού. Αόρατα ανύπαρκτα δάχτυλα, χείλια, γλώσσες, την χάιδευαν και την φιλούσαν παντού. Οι ρώγες της πονούσαν από την απίστευτα έντονη καύλα. Η κλειτορίδα της είχε πρηστεί σε επικίνδυνο βαθμό σαν να ετοιμαζόταν να... εκσπερματώσει! Αλλά αυτό που την τρέλαινε ήταν το γέμισμα της μουνότρυπας της. Ένιωθε κάτι χοντρό και μακρύ να της έχει γεμίσει το μουνί και μάλιστα να την γαμάει με τον τρόπο που γούσταρε πιο πολύ. Αλλά και ο κώλος της δεχόταν ανάλογη επίθεση.

Απόρησε αλλά μόνο για μια στιγμή.. πως ήταν δυνατόν αφού μισοκαθόταν, αλλά δεν το ξανασκέφτηκε. Ότι και να ήταν αυτό που τώρα πια ξέσκιζε δυνατά την κωλοτρυπίδα της, το έκανε με μοναδικό τρόπο. Ποτέ της δεν είχε νιώσει τόσο άγρια καύλα εκεί πίσω. Ένιωσε την κωλοτρυπίδα της να παίρνει φωτιά. Και ξαφνικά η γεύση της άλλαξε. Δεκάδες πούτσοι στη φαντασία της εκσπερμάτωναν πάνω στο πρόσωπο και μέσα στο στόμα της. Και οι γεύσεις από τα διάφορα χύσια ήταν μοναδικές. Προσπάθησε να εντοπίσει με ποιανού το σπέρμα από αυτούς που είχε δοκιμάσει έμοιαζε αυτή η γεύση αλλά δεν τα κατάφερε γιατί...

...Ο οργασμός της ξέσπασε τρομακτικός. Σε σημείο που αναρωτήθηκε αν θα τον άντεχε η καρδιά της ή ο εγκέφαλος της. Ήταν ένας ασύλητος παρατεταμένος και επαναλαμβανόμενος οργασμός ή πολλοί απανωτοί μαζί; Δεν την ένοιαζε καθόλου. Έχυνε ασταμάτητα βογκώντας και μουγκρίζοντας, νιώθοντας να αιωρείται στο κενό. Δεν την ένοιαζε αν ακουγόταν. Δεν την ένοιαζε αν οι κραυγές της κάλυπταν την μουσική. Μόνο έχυνε και απολάμβανε τα μαστιγώματα και τα τραντάγματα των οργασμών πάνω και μέσα στο κορμί της. Ατελείωτοι μακρόσυρτοι και δυνατοί οργασμοί που ο καθένας έμοιαζε να είναι και ο τελευταίος αλλά πάντα ερχόταν ένας νέος να πάρει την θέση του παλιού.

Δεν είχε ιδέα πόσα λεπτά κράτησε αυτό το ολοκαύτωμα των οργασμών της που την άφησαν καταϊδρωμένη με τη θέση στο σημείο που καθόταν να έχει δημιουργήσει μια μικρή λιμνούλα από τα υγρά της. Η ατμόσφαιρα μέσα στο αμάξι ήταν διάχυτη από την ερωτική της πανωλεθρία. Το κορμί της είχε παραλύσει από το ερωτικό μούδιασμα. Η ανάσα της σχεδόν είχε σταματήσει παρόλο που η καρδιά της ακόμα χτυπούσε δυνατά και γρήγορα.

Και τότε τον ένιωσε δίπλα της. Τον ένιωσε να την παίρνει τρυφερά στην αγκαλιά του και να την κρατάει σφιχτά, αλλά απαλά ταυτόχρονα, γεμίζοντας την χάδια και φιλιά. Κουρνιασμένη μέσα σε αυτήν την τηλεπαθητική αγκαλιά του την πήρε ο ύπνος. Λίγο πριν βυθιστεί στις αγκαλιές του Μορφέα τον άκουσε να της λέει ότι αυτό που ένιωσε ήταν μόνο ή αρχή...

Τέλος Α' μέρους

(Copyright protected OW ref: 12190)