Η εμπειρία

Παρίσι 1985… Είμαι είκοσι πέντε ετών και τελειώνω τα μεταπτυχιακά μου. Είμαι 1.85 και εκείνη την εποχή δεν ξεπερνούσα τα ογδόντα κιλά. Είναι η δύσκολη φάση που τελειώνω τη συγγραφή της διατριβής μου σε Πανεπιστήμιο του Παρισιού. Η πίεση είναι πολύ μεγάλη. Καθημερινά δουλεύω μέχρι τα μεσάνυχτα και ξανά το πρωί δουλειά. Είναι καλοκαίρι και ο καιρός είναι κατάλληλος να κόβεις φλέβες. Υγρασία και ζέστη, μόνο τουρίστες και λίγοι αδιάφοροι Γάλλοι που κλαίνε τη μοίρα τους γιατί δεν μπορούν να πάνε διακοπές.

Μένω σε μια σοφίτα στο Mon Parnasse με τη σύζυγό μου που αυτή την περίοδο είναι στην Ελλάδα για διακοπές. Χρησιμοποιώ τη λέξη σύζυγος γιατί πραγματικά είμαστε κάτω από τον ίδιο ζυγό. Ζούμε στα όρια της επιβίωσης για να πάρουμε τα πτυχία μας και να γυρίσουμε στην πατρίδα. Η σεξουαλική μας ζωή; Και αυτή οριακή. Με τόσο στρες δεν ξέρω αν μπορείς να μιλήσεις για σεξουαλική ζωή.

Το καλοκαίρι του 1985 η μόνη μου διασκέδαση είναι η παρακολούθηση καμιάς τσόντας στα τσοντάδικα του Παρισιού. Κάποιες φορές περιπλανιόμουν χωρίς λόγο στους δρόμους και στα μπουλβάρ για να αλλάξω τον αέρα μου.

Σε μια από αυτές τις βόλτες τον είδα. Νέγρος λουστρίνι, πολύ καλοντυμένος και με προκλητικό βλέμμα. Τα βλέμματά μας συναντήθηκαν και τρόμαξα. Αδιόρατος φόβος και ακατανόητος. Φοβήθηκα για το τι μπορούσε να ακολουθήσει. Προσπάθησα να φύγω από την περιοχή όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Τη στιγμή που νόμισα ότι έφυγα τον τράκαρα στην πρώτη γωνία. Το ίδιο βλέμμα, η ίδια προκλητικότητα το ίδιο κάλεσμα. Ο ίδιος φόβος. Έφυγα από το σημείο σχεδόν τρέχοντας και μπήκα στο πρώτο τσοντάδικο που βρήκα. Νόμιζα ότι ξέφυγα και κάθισα να «απολαύσω» το θέαμα. Εκείνη τη στιγμή η ηρωίδα έπαιρνε μια πίπα σε έναν υπερμεγέθη πούτσο και ο κάτοχός του βογκούσε σαν να του είχαν σφάξει πρόσφατα τη μανούλα.

Χαλάρωσα, κάθισα βαθιά στην πολυθρόνα και το μυαλό μου άρχισε να αδειάζει από όλες τις σκέψεις. Άρχισα να μπαίνω στο πετσί του ρόλου. Η ψωλή μου πρήστηκε, τ’ αρχίδια μου φούσκωσαν και άρχισα να χαϊδεύω την ψωλή μου με «αδιαφορία». Η πόρτα τη αίθουσας άνοιξε και τον είδα στο λιγοστό φως που πέρασε. Με έψαχνε και με βρήκε; Ήταν τυχαίο; Μέχρι σήμερα δεν μπορώ να απαντήσω. Πάντως ήρθε και κάθισε δίπλα μου. Καινούριος πανικός, νέος φόβος, νέα ερωτηματικά. Τι μπορεί να θέλει από εμένα; Τι ζητάει;

Η απάντηση ήρθε πολύ σύντομα. Μόλις κάθισε, την βγάζει έξω από το παντελόνι και με το χέρι του αρχίζει να πιέζει, καλύτερα να οδηγεί, το κεφάλι μου προς το πουτσοκέφαλό του. Δεν μιλούσε κανείς μας. Τον κατάπια χωρίς αντίρρηση. Όλον και πολύ βαθιά. Δεν ήξερα από πριν τι πρέπει να κάνω αλλά όλα είναι ένστικτο. Είχε αυτό που λέμε μεγάλη ψωλή. Ποτέ μου δεν κατάλαβα όλη την φιλολογία με τους πόντους. Δεν με ενδιέφερε να του την μετρήσω ρε αδερφέ ιδιαίτερα εκείνη τη στιγμή.

Τον έγλειφα πολλή ώρα, μου φάνηκε αιώνας, αλλά μου άρεσε. Έφυγε ο φόβος και η αγωνία. Όταν έχυσε προσπάθησα να μην χάσω σταγόνα αλλά εις μάτην. Χύθηκαν πολλές σταγόνες στο σώβρακό του και στο παντελόνι του. Τις σκούπισε με ένα χαρτομάντιλο. Όλα χωρίς να μιλάμε. Χωρίς κουβέντα, ούτε ένα βογκητό, ούτε ένα ρουθούνισμα. Μουγκά και παράνομα.

Όταν τελείωσε βολεύτηκε στην πολυθρόνα του πάντα δίπλα μου. Εγώ ένιωθα όλο και καλύτερα. Ξαναβρήκα την καυλωμένη μου ψωλή που με πίεζε και τα φουσκωμένα μου αρχίδια που είχαν αρχίσει να με πονάνε μετά από τόση ώρα χωρίς να χύνω. Έβαλα το χέρι μου χωρίς να το καταλάβω στο παντελόνι μου για να τα τακτοποιήσω. Και τότε έγινε το αναπάντεχο. Το χέρι του έπιασε την ψωλή μου. Με χάιδεψε με ξεκούμπωσε και μου έκανε μια φοβερή πίπα. Πάντα το ίδιο σιωπηλό σκηνικό, βουβός κινηματογράφος. Δεν ακούστηκε τίποτα, ούτε κιχ.

Όταν τελείωσα τα ήπιε όλα ή σχεδόν όλα. Με σκούπισε με τη γλώσσα του (αυτός σίγουρα το είχε ξανακάνει). Σηκώθηκε και έφυγε. Σαν να μην είχε συμβεί τίποτα. Εγώ κάθισα λίγο ακόμα. Σε λίγο καύλωσα πάλι σκεπτόμενος ότι είχε γίνει και βλέποντας τα γαμήσια στην οθόνη. Την έβγαλα και τράβηξα μια μαλακία. Την τίναξα και έφυγα. Πήγα στη σοφίτα μου πολύ μπερδεμένος.

Γιάννης Π.