Παρατηρήσεις αποστολέα: Πήραμε λοιπόν τις πετσέτες και τα σχετικά και κατεβήκαμε στη θάλασσα. Το μάτι μου ερευνούσε να εντοπίσει το γείτονα, αλλά μιας και απέτυχα στρώσαμε όπου βόλευε και πέσαμε για κολύμπι. Παρατηρώντας από το νερό πια, τον εντόπισα ξαπλωμένο μπρούμυτα, αλλά δεν ήταν μόνος του.
Η ιστορία:
Μια όμορφη γυναίκα όπως διαγραφόταν, στεκόταν δίπλα του και ήταν ξεκάθαρο πως ήταν το ζευγάρι του. Είχα πια όλα τα δεδομένα που χρειαζόμουν για να καταστρώσω σχέδιο. Ήμουν αποφασισμένος από πριν πως ακόμα κι αν δεν ήταν μόνος η "δουλειά" θα γινόταν. Η Χριστίνα μου κάποια στιγμή, βγήκε για να πάει να ξαπλώσει στην άμμο. Δεν παίξαμε πολύ στο νερό, ήταν σίγουρα πολύ επηρεασμένη από τα όσα είχαν προηγηθεί. Εγώ κάθισα μέσα στο νερό για να συγκεντρωθώ. Σκεπτόμουν πως στο πάρτι που σκάρωνα έπρεπε να υπολογίζω απαραίτητα και το κορίτσι του γείτονα, δεν γινόταν να την αποφύγουμε. Οι πρώτες ιδέες του μυαλού μου άρχισαν να πλέκουν σενάριο και έτσι πολύ σύντομα έβαλα πλώρη για την υλοποίηση.
Βγήκα από την θάλασσα και ενημέρωσα τη Χριστίνα πως επιστρέφω σε κάνα μισάωρο. Της έκλεισα το μάτι συνωμοτικά πριν προλάβει να με ρωτήσει που πάω. Ανέβηκα λοιπόν στο δωμάτιο, πήρα βαθιά αναπνοή και έχοντας στην τσέπη μου το δεύτερο μαγιό μου, πήδηξα την βεράντα μας και βρέθηκα δίπλα. Αφήνω το μαγιό μου επιμελέστατα κάτω από τη βάση του κλιματιστικού του γείτονα. Φοράω μέσα από τη βερμούδα ένα βραζιλιάνικο της Χριστίνας και επιστρέφοντας στην θάλασσα πηγαίνω πάνω από τον τύπο και ξεκινώ το παραμύθι.
- Συγνώμη... συγνώμη, μένετε στο 216; Ρωτάω…
βλέποντας για την ώρα τον υπέροχο κώλο του. Γυρνάει λοιπόν, παθαίνω για άλλη μια φορά την πλάκα μου και μου απαντά με μια καταπληκτική, μπάσα αντρική φωνή…
- ναι, βέβαια στο 216, γιατί;
- Ξέρετε… από τον αέρα έφυγε το μαγιό μου και ήρθε σε σας δίπλα.
Με έκοψε καλά-καλά και γελώντας μου λέει…
- περίεργο, σχεδόν έχει άπνοια σήμερα.
Ήθελα να ανοίξει μια τρύπα να με καταπιεί. Σαν να μην έφτανε αυτό, σκάζει μύτη και η γυναίκα του (παντρεμένοι τελικά).
- Τι συμβαίνει Νίκο, ο νεαρός;
ρωτάει η Αγγελική κοιτώντας εμένα.
- Παύλος, γεια σας. Μένουμε δίπλα σας με την κοπέλα μου.
- Τους έπεσε το μαγιό σε εμάς, θα πάω με το Παύλο να του το δώσω…
συνεχίζει ο παίδαρος και με μιας σηκώνεται και μου κάνει νόημα να τον ακολουθήσω. Στον δρόμο έπειτα από ένα λεπτό μου λέει…
- και δεν είναι μόνο ότι δεν έχει καθόλου αέρα, εσύ πως ξέρεις ότι μένουμε δίπλα σας;
Έμεινα "μαλάκας". Του ρίχνω ένα περίεργο χαμόγελο και του λέω…
- ε, το ξέρω... σαν να είμαι κοριτσάκι στην τετάρτη δημοτικού.
Χαμογελάει κοιτώντας κάτω και συνεχίζουμε. Φτάσαμε κάποτε στην πόρτα του, Ατελείωτος ο δρόμος των τριών λεπτών. Ανοίγει, πάμε στην βεράντα και κάνοντας πως ψάχνω λέω κάποια στιγμή "να, εκεί" και δείχνω το μαγιό μου. Αρχίζει το ματς σκέφτηκα. Σκύβω σαν την τελευταία πουτάνα προκειμένου να δει πάση θυσία το κυλοτάκι που φορούσα. Παρατείνω όσο μπορώ το σκύψιμο και έπειτα από παραπανίσια δευτερόλεπτα σηκώνομαι και γυρνάω προς την πλευρά του.
- Αυτό είναι το βρήκαμε...
Είναι πια πολύ σοβαρός, σχεδόν φουρτουνιασμένος. Με κοιτάζει αμίλητος για λίγο και μου λέει το θεϊκό.
- Είσαι με κοπέλα εδώ ή και αυτό είναι ψέμα;
- Είμαι με την κοπέλα μου, σε γουστάρει εξίσου κι αυτή...
του απαντώ και το θάρρος μου τον αφήνει άναυδο.
- Το κιλοτάκι δικό της είναι;
- Ναι, τέτοια φοράει, το πρόσεξες ε;
- Δεν έχουμε πολύ χρόνο, έλα να της το πάμε με άρωμα.
Με τραβάει μέσα, με καθίζει κάτω στα γόνατα και κατεβάζει το μποξεράκι του.
- Έλα πουστράκι, για χάρη της κοπέλας σου.
Άρχισα να ταξιδεύω πάνω στο πούτσο του με την γλώσσα μου, μην πιστεύοντας πως τόσο σύντομα γεύομαι αυτόν τον άντρακλα. Μπούκωνα όμορφα και χωρίς άγχος. Του έδειχνα πως έχω τον έλεγχο και καταλάβαινα πως ακόμα κι αν δεν τον έχει ξαναδώσει σε αγόρι το απολάμβανε πολύ. Μου έσπρωχνε το κεφάλι, μου έδινε ρυθμό και γενικά μου έδινε κίνητρο για να τον ευχαριστήσω όσο καλύτερα μπορούσα.
- Βγάλε το κιλοτάκι,
μου λέει και βγάζοντας το μου το παίρνει από το χέρι και το βάζει στην μύτη του. Καύλωσα πολύ. Εγώ σαν πουτανάκι να του παίρνω πίπα και αυτός να μυρίζει το μουνί της κοπέλας μου.
- Καυλάκι μου, σας χύνω.
Με τραβάει και έχοντας κολλήσει στο μάγουλο μου το κυλοτάκι αρχίζει να χύνει ατελείωτα σε εκείνο το σημείο. Υπέροχος. Χωρίς πολλά-πολλά, στέκομαι και τον θαυμάζω. Ένας θεός που μόλις μου έδωσε την κρέμα του.
- Δεν το έχω ξανακάνει, αλλά θα γούσταρα πολύ την φάση να σας πάρω μαζί. Θα είναι και η γυναίκα μου παρούσα. Αν θέλει ας παίξει κι αυτή, φαντάζομαι δεν έχεις πρόβλημα.
Τι πρόβλημα να είχα. Έφυγε πρώτος, έμεινα να πλυθώ και να κατεβώ μετά από αυτόν, με το "λάβαρο" στα χέρια. Κανονίσαμε να βρεθούμε το βραδάκι στην ταβέρνα και να φάμε μαζί. Εγώ είχα να κάνω εξομολόγηση στην Χριστίνα μου και φοβόμουν λίγο την αντίδραση της. Έπρεπε όμως να μάθει την αλήθεια, για να πάει παρακάτω το πράγμα. Δεν θα έβγαινε χαμένη. Επρόκειτο να ζήσει την πιο συγκλονιστική βραδιά της ζωής της (η ίδια μου το είπε όταν γυρίσαμε και την άφηνα στο σπίτι της).
Συνεχίζεται...
(Copyright protected OW ref: 64431)
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.