Το e-mail μου είναι το:
Ευτυχώς που πέρασε το καλοκαίρι και μπορώ πλέον να βάζω τα δυνατά μου αφήνοντας αχαρακτήριστα σημάδια πάνω του… σημάδια που όμως κρύβονται κάτω από τα μακριά του μανίκια… Τα σημάδια αυτά μαρτυρούν τους άθλους μου κάθε βράδυ…
Για παράδειγμα…
Επιβραδύνοντας τον ρυθμό του και χώνοντας τον πούτσο του μέσα μου, μέσα σε λίγα μόνο δευτερόλεπτα, μεταμορφώθηκα από ένας άντρας του σήμερα, σ’ ένα πρωτόγονο άνθρωπο…
Αυτός ήταν ο στόχος του.
Σ’ αυτό τον στόχο εστίαζε…
Εκείνη τη στιγμή τόσο για εκείνον, όσο και για μένα, υπήρχε μόνο η ζωή ή ο θάνατος…
Έπρεπε να τον δαγκώσω… Έπρεπε να τον δαγκώσω σκληρά… Τα δόντια μου κόλλησαν πάνω στο μαξιλάρι… Είμαι σίγουρος ότι ήταν ευγνώμων που το πρώτο μου θύμα ήταν το μαξιλάρι και όχι το κορμί του… Είχα χάσει κάθε αίσθηση του ελέγχου… Με έσπρωξε, τον έσπρωξα… Τύλιξα τα πόδια μου γύρω από το κορμί του και έμεινα προσκολλημένος για εκείνη τη στιγμή…
Μέσα στο σκοτάδι, μπόρεσα να διακρίνω τα σημάδια που είχα αφήσει στο μπράτσο του… τα σημάδια που πίστευα μέχρι τότε πως ήταν πολύ μικρά… Όταν αργότερα έχυσε και ξάπλωσε δίπλα μου, άπλωσε το χέρι του, μου έδειξε το μπάτσο του και έμεινα με το στόμα ανοικτό…
«Ορκίζομαι … δεν θυμάμαι να σου τα έκανα εγώ…», του είπα…
Μου έδωσε ένα βλέμμα όλο δυσπιστία…
«Το ορκίζομαι… δεν θυμάμαι…», επανέλαβα…
Ζήτησα συγνώμη, ξανακοιτάζοντας τα σημάδια μου πάνω του με έκπληξη… Του εξήγησα πόσο τυχερός ήταν που αντί για το δέρμα του δάγκωνα το μαξιλάρι…
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.