Υπόθεση: Δύο φίλοι αποφασίζουν να ξεκινήσουν γυμναστήριο. Βρίσκουν ένα παραπλανητικό σημείωμα (απ’ ότι αποδείχτηκε στη συνέχεια) στον πίνακα ανακοινώσεων του Πανεπιστημίου με δελεαστικό ποσό συνδρομής κι αποφασίζουν να πάνε να ρωτήσουν… Φτάνοντας εκεί τους περιμένουν αναπάντεχες εκπλήξεις, βρίσκοντας ένα χώρο διαφορετικά διαμορφωμένο από τα κοινά γυμναστήρια που είχε μόνο άντρες, πολύ γυμνασμένους και όχι μόνο… Θα μπορέσουν να αντιληφθούν έγκαιρα οι δύο φίλοι τι τους περιμένει ή θα ενδώσουν στις καύλες και στα βίτσια των ψωλαράδων μποντιμπιλντεράδων κι ενός απαιτητικού γυμναστή…;
Η ιστορία:
Ο Νίκος και ο Αλέξης, (δεκαοκτώ και εικοσιενός ετών), από καιρό έψαχναν να βρουν ένα καλό γυμναστήριο. Ο Αλέξης ως μεγαλύτερος είχε κάνει στο παρελθόν περίπου ένα χρόνο μποξ, πριν το εγκαταλείψει και τώρα ψαχνόταν μαζί με τον Νίκο για να ξεκινήσουν μαζί.
Τη διεύθυνση του γυμναστηρίου την είχαν βρει στον πίνακα ανακοινώσεων του πανεπιστημίου. Ένα λιγόλογο σημείωμα που ανέφερε ότι στο συγκεκριμένο γυμναστήριο γίνονται δεκτοί μόνο άντρες και μόνο για βάρη, μποξ κλπ. Η τιμή ήταν πολύ χαμηλή και με δωρεάν το πρώτο τρίμηνο (!!!), προσφορά συμφέρουσα για δύο φοιτητές των οποίων τα οικονομικά δεν ήταν ποτέ πολύ καλά.
Ένα απλό διώροφο κτήριο με τα παράθυρα βαμμένα έτσι ώστε να μη μπορείς να δεις από το δρόμο τι γίνεται μέσα. Μια απλή επιγραφή «Γυμναστήριο», μια στενή σκάλα στο ημίφως σε ανεβάζει στον πρώτο όροφο και τίποτα άλλο.
Τα δύο αγόρια στάθηκαν στην πόρτα και έριξαν μια ματιά στο χώρο. Μια πολύ μεγάλη αίθουσα με μηχανήματα γύρω - γύρω - κυρίως για βάρη - και στη μέση ένα ρινγκ πυγμαχίας. Μια βρώμικη, σχετικά, μοκέτα από τον ιδρώτα των αντρών, κάλυπτε το πάτωμα.
Οι άντρες... καμιά δεκαπενταριά άτομα εκείνη τη στιγμή, διασκορπισμένοι στα διάφορα μηχανήματα, οι περισσότεροι γυμνοί από τη μέση και πάνω με γεροδεμένα σφιχτά γραμμωμένα κορμιά, καταϊδρωμένοι από την πίεση και την προσπάθεια, με μαύρες αθλητικές φόρμες και χοντρές αθλητικές μπότες.
Πολλά κορμιά χαραγμένα με τατουάζ, αρκετοί με ξυρισμένα κεφάλια. Βογκούσαν κάτω από τα βάρη χωρίς να εγκαταλείπουν την προσπάθεια ή έπαιρναν πόζες σφίγγοντας τα γεροδεμένα μπράτσα τους μπροστά στον καθρέφτη... κτηνάκια που περνάνε τουλάχιστο ένα τρίωρο καθημερινά εκεί μέσα.
- «Τι γίνεται μάγκες; Τι ζητάτε;», άκουσαν μια φωνή πίσω τους.
Γύρισαν και είδαν έναν καταϊδρωμένο καυλιάρη τριανταπεντάρη παιδαρά με πρησμένα ποντίκια να τονίζονται από το μαύρο εφαρμοστό κοντομάνικο του.
- «Θέλουμε να πάρουμε πληροφορίες για να γραφτούμε…», είπε ο Αλέξης.
- «Οκ. Εγώ είμαι ο Δημήτρης, ο υπεύθυνος του γυμναστηρίου. Ξέρετε, το μαγαζί έχει κάποιους συγκεκριμένους όρους που πρέπει να τηρήσετε για να έχετε δωρεάν συνδρομή για ένα τρίμηνο.
1. Υποχρεωτική παρουσία τρεις φορές την εβδομάδα, από δύο ώρες κάθε φορά τουλάχιστον.
2. Απόλυτη υπακοή στον γυμναστή και στα όσα ζητάει.
3. Να είσαι ήδη σε καλή κατάσταση και όχι "λούλης".
Λοιπόν μάγκες, τι λέτε;»
Τα δύο αγόρια κοιτάχτηκαν και συμφώνησαν αμέσως.
- «Ωραία! Ξεκινάμε αμέσως!», είπε ο Δημήτρης και βγάζοντας μια σφυρίχτρα κάλεσε τους υπόλοιπους γύρω του.
Σε λιγότερο από ένα λεπτό οι γύρω στους δεκαπέντε άντρες μαζεύτηκαν σε έναν κύκλο γύρω από τα αγόρια. Κορμιά άγρια δουλεμένα, καταϊδρωμένα με πρησμένες τις φλέβες από τα βάρη, έτρωγαν με τα μάτια τους δύο καινούργιους.
- «Λοιπόν…», είπε ο Δημήτρης. «Έχουμε δύο νέους και όπως πάντα θα πρέπει να τους ελέγξουμε αν είναι σε καλή κατάσταση για να τους βάλουμε στο μαγαζί. Σωστά;»
Ο Νίκος και ο Αλέξης, λίγο σαστισμένοι, δεν πρόσεξαν τα ειρωνικά και πονηρά χαμόγελα των αντρών γύρω τους και κυρίως την κίνηση που έκαναν δύο - τρεις απ’ αυτούς να πιάσουν τις χοντρές ψωλές τους πάνω από τις φόρμες τους.
- «Γδυθείτε και ανεβείτε στο ρινγκ!», διέταξε ο Δημήτρης.
- «Τώρα αμέσως;», ρώτησε ο Νίκος.
- «Εννοείται. Είπαμε: υπακοή χωρίς λόγια. Θα μείνετε μόνο με το μποξεράκι για να δούμε την κατάσταση σας».
- «Μα...», ξεκίνησε να λέει ο Νίκος αλλά ο Αλέξης τον έκοψε με τα μάτια.
Τα δύο αγόρια ανέβηκαν στο ρινγκ αφήνοντας τα ρούχα τους στο πάτωμα ενώ οι υπόλοιποι παιδαράδες πήραν θέση γύρω του. Τα δύο αγόρια ένιωθαν λίγο αμήχανα να είναι με τα εσώρουχα, εκτεθειμένοι στα πονηρά βλέμματα όλων αυτών των βαρβάτων με τις αγριόφατσες.
- «Λοιπόν μάγκες…», είπε ο Δημήτρης. «Από κορμί πάτε καλά και οι δύο από ότι βλέπω, αλλά πρέπει να δούμε αντοχές. Πέστε και αρχίστε για κάμψεις!»
- «Πόσες;», ρώτησε ο Αλέξης που άρχισε να μπαίνει στο νόημα.
- «Αυτό θα το δούμε μεγάλε…», τον έκοψε ο Δημήτρης. «Θα σας σταματήσω εγώ όταν πρέπει».
Το "πρέπει" του Δημήτρη ήταν πολύ σχετικό. Ο Νίκος, λιγότερο γυμνασμένος, εγκατέλειψε την προσπάθεια στις εκατό κάμψεις, ενώ ο Αλέξης συνέχισε έως τις εκατόν ογδόντα, όταν έπεσε πτώμα στον καμβά του ρινγκ ξεθεωμένος.
- «Τέλεια! Σηκωθείτε και κατεβείτε!», διέταξε ο Δημήτρης.
Τα δύο αγόρια, τρεκλίζοντας από την προσπάθεια και μούσκεμα στον ιδρώτα, κατέβηκαν από το ρινγκ όταν ήρθαν αντιμέτωποι με ένα πολύ άγριο θέαμα.
Όσο ήταν πάνω στο ρινγκ και ζαλισμένοι από την προσπάθεια, δεν είχαν προσέξει ότι οι περισσότεροι από τους παιδαράδες που παρακολουθούσαν στο μισοσκόταδο γύρω από το ρινγκ, είχαν κατεβάσει τις αθλητικές τους φόρμες και με τα δερμάτινα γάντια για τα βάρη, τραβούσαν μια βαρβάτη μαλακία στις φουσκωμένες ψωλές τους παίρνοντας μάτι τα δύο άτριχα παιδιά να βογκάνε και να ξεφυσάνε από την προσπάθεια.
- «Τι πάθατε; Εδώ μέσα είμαστε άνετοι σε όλα. Γι’ αυτό είμαστε μόνο άντρες και δεν έχουμε μουνιά!», είπε ο Δημήτρης.
Σαν να δόθηκε σύνθημα οι καυλωμένοι μποντιμπιλντεράδες άρχισαν να γδύνονται. Με χοντρές ψωλές και βαρβάτα χοντρά αρχίδια, κατακαυλωμένοι και αγριεμένοι από το θέαμα των πιτσιρικάδων, βαρούσαν μια άγρια μανιώδη μαλακία. Ένα τσιγάρο γρήγορα εμφανίστηκε και πήγαινε από χέρι σε χέρι…
Ένας απ’ αυτούς έπιασε από τις πλάτες τα δύο αγόρια και τους έσπρωξε προς το μέρος των υπολοίπων παιδαράδων.
- «Ήρθε η ώρα να δούμε και τις άλλες σας αντοχές…», τους είπε και τα γύρω γομάρια άρχισαν να γελάνε.
Οι μισοί πήραν τον Αλέξη, τον έβαλαν να γονατίσει και σχημάτισαν κύκλο γύρω του. Ο Αλέξης κατάλαβε τι πρέπει να κάνει. Ήθελε δεν ήθελε άρχισε να τσιμπουκώνει τις ιδρωμένες ψωλές των καυλιάρηδων. Πολλοί απ’ αυτούς, για πλάκα, έσπρωχναν με φόρα το κεφάλι του προς την πούτσα τους με αποτέλεσμα να πνίγεται από το ψωλοκέφαλο που καρφωνόταν στο λαρύγγι του.
Ο Αλέξης δεν είχε πρόβλημα να το κάνει. Έχοντας πάει φαντάρος στις ειδικές δυνάμεις ήξερε τι σημαίνει υποταγή, τυφλή υπακοή στον αφέντη και πειθαρχία.
Ο μικρότερος, ο Νίκος ήταν σε χειρότερη θέση. Έξι - εφτά από τα γομάρια τον είχαν πάει μπροστά σε έναν από τους πάγκους για την άρση βαρών, τον είχαν ξαπλώσει και του είχαν φορτώσει ποιος ξέρει πόσα κιλά για να τα σηκώσει πάνω από το κεφάλι του.
Ο Νίκος αγκομαχούσε να σηκώσει τα κιλά με τους υπόλοιπους να είναι με τις ψωλές όρθιες γύρω του, να τον φτύνουν και να τον κοροϊδεύουν.
- «Έλα πουστράκο, τελείωνε!!!»
- «Τι έγινε μαγκάκο; Δεν τα καταφέρνουμε;»
- «Έλα ρε καριόλη, σήκωσε τα! Λίγα σου βάλαμε…»
- «Γρήγορα μουνόπανο γιατί θα βάλουμε κι άλλα!»
Ο χαβαλές ήταν απίστευτος ως τη στιγμή που τον κύκλο των γομαριών γύρω από το Νίκο έσπασε ο Δημήτρης που γυμνός, μόνο με τις μαύρες αθλητικές του μπότες και τα γάντια για τα βάρη, πλησίασε με τη βαρβάτη χοντρή πούτσα του κάγκελο από την καύλα.
Σήκωσε τον Νίκο από τον πάγκο και πήρε τη θέση του. Άρχισε να σηκώνει τα βάρη με χαρακτηριστική άνεση. Τα σφιχτά γυμνασμένα ποντίκια του έσταζαν ιδρώτα καθώς τα σήκωνε με τα μαύρα γάντια του και η άγρια ψωλή του σαν κατάρτι αποτελούσε πειρασμό.
- «Είδες πως γίνεται; Έλα τώρα για κάτι ακόμα καλύτερο…»
Με ένα νόημα του δεύτερου από τους παιδαράδες, που καυλωμένοι την έπαιζαν όλη αυτή την ώρα, έπιασαν το Νίκο από τις μασχάλες και όπως ήταν στον αέρα τον κάρφωσαν απότομα στην καυλωμένη ψωλάρα του Δημήτρη που είχε αρχίσει και πάλι να σηκώνει τα βάρη και ταυτόχρονα να γαμάει την κωλάθρα του μικρού.
Ο Νίκος άρχισε να βογκάει από τον πόνο καθώς η ψώλα τον έσκιζε άγρια. Ευτυχώς η πούτσα του Δημήτρη όσο και η τρύπα του ήταν τόσο ιδρωμένα που τουλάχιστον το κάρφωμα γινόταν κάπως πιο βολικά.
Η ψωλάρα του Δημήτρη τον κάρφωνε άγρια στον κώλο, οι παιδαράδες γύρω του την έπαιζαν με μανία παίρνοντας μάτι, ενώ ο Δημήτρης, άγρια καυλωμένος, τον έβριζε χυδαία και ταυτόχρονα σήκωνε με τα γυμνασμένα ποντίκια του τα βάρη.
- «Πάρ’τα κωλογαμιόλη, να μάθεις τι θα πει άντρας!»
- «Σκίσ’ τον, τον πούστη μεγάλε Δημήτρη!»
- «Άνοιξε του τον πάτο και σακάτεψε τον πούστη!»
- «Γουστάρεις μουνόπανο την πούτσα του γαμιά σου;»
Τέτοιες φράσεις μαζί με μπινελίκια έπεφταν βροχή από τους ψωλαράδες γύρω του ενώ παρόμοια ακούγονταν από τον δίπλα κύκλο όπου οι υπόλοιποι μποντιμπιλντεράδες είχαν ξαπλώσει τον Αλέξη στο βρώμικο πάτωμα και του γαμούσαν τον πάτο ο ένας μετά τον άλλο.
Ο Αλέξης απ’ ότι φαίνεται όχι μόνο πιο γυμνασμένος αλλά και πιο έμπειρος στο κωλογαμήσι, είχε αρχίσει να απολαμβάνει το κάρφωμα από τους άγριους παιδαράδες που χωρίς καπότα μπαινόβγαιναν μέσα στη σούφρα του.
Το τρελό αυτό γαμήσι κράτησε τουλάχιστον μισή ώρα και κατέληξε με τους δύο εξαντλημένους, Νίκο και Αλέξη, ξεπατωμένους από το σκίσιμο να είναι πεταμένοι για άλλη μια φορά στο ρινγκ απ’ όπου και είχαν ξεκινήσει.
- «Λοιπόν αγόρια, μέχρι εδώ καλά τα πήγατε αλλά δεν έχουμε τελειώσει…», είπε ο Δημήτρης σκουπίζοντας με μια πετσέτα την πούτσα του από τα ζουμιά της κωλότρυπας του Νίκου. «Βάλτε τα γάντια σας!», τους είπε και τους πέταξε στο πάτωμα από ένα ζευγάρι δερμάτινα γάντια του μποξ.
Τα δύο αγόρια, αν και εξαντλημένα, φόρεσαν τα γάντια καταλαβαίνοντας ότι το παιχνίδι έχει γίνει πολύ πιο ενδιαφέρον από όσο φανταζόταν. Σε λίγη ώρα Νίκος και Αλέξης πάλευαν γυμνοί με τους παιδαράδες να βάζουν στοιχήματα γύρω τους και να γελάνε έχοντες ακόμα τις ψωλές τους όρθιες.
Ο αγώνας ήταν άνισος, σχεδόν απ’ την αρχή. Ο γυμνασμένος, άτριχος και σχεδόν με ξυρισμένο κεφάλι, Αλέξης, με την εμπειρία του μποξέρ, γρήγορα έστρωσε στο πάτωμα τον δεκαοχτάρη Νίκο με το γυμνασμένο αλλά παιδικό ακόμα άτριχο κορμάκι.
Ο Αλέξης έδειχνε ήδη ότι σύντομα θα γινόταν ένα από τα "αστέρια" του γυμναστηρίου ενώ ο Νίκος ήθελε ακόμα αρκετή πούτσα και ζόρισμα για να στρώσει.
- «Και τώρα;» Φώναξε μάγκικα ο Αλέξης βάζοντας το πόδι του στο κρανίο του Νίκου και πιέζοντας το στο πάτωμα, σαν κυνηγός με το θήραμα του.
Η πούτσα του ήταν κάγκελο από την καύλα, το σφιχτό κορμί του μούσκεμα στον ιδρώτα και το μόνο που ήθελε ήταν να ξεσκίσει την τρύπα του Νίκου.
- «Εσύ αποφασίζεις μάγκα!», του πέταξε ο Δημήτρης.
Ο Αλέξης δεν περίμενε άλλο. Έβγαλε τα γάντια του, ανασήκωσε τον Νίκο που δεν μπορούσε να πάρει σχεδόν τα πόδια του και τον πλησίασε στα σκοινιά του ρινγκ. Του έμπλεξε τα χέρια στα σκοινιά, του άνοιξε τα πόδια και σε λίγο έσπρωχνε την καυλωμένη πούτσα του μέσα στη σούφρα του Νίκου.
- «Ναι!!!», άρχισαν να φωνάζουν τα καυλωμένα γομάρια γύρω του.
Η όλη φάση είχε εξελιχθεί σε ένα απίστευτο γαμήσι. Ο Αλέξης εντελώς άνετος κάρφωνε την τρύπα του Νίκου που είχε συνέλθει και απολάμβανε το ξεκώλιασμα. Ο Δημήτρης ικανοποιημένος από την πορεία της βραδιάς και έχοντας πιει στο μεταξύ μια μπίρα, ανέβηκε στο ρινγκ, σάλιωσε το ψωλοκέφαλο του και κάρφωσε την πούτσα του στην τρύπα του Αλέξη όσο αυτός ξέσκιζε τον πιτσιρικά Νίκο.
Ένας - ένας οι μποντιμπιλντεράδες άρχισαν να ανεβαίνουν στο ρινγκ, να τραβάνε μια ξεγυρισμένη μαλακία και να χύνουν το ψωλόσπερμα τους ο ένας πάνω στον άλλο. Με άγρια βογκητά ο Δημήτρης μόλις που πρόλαβε να τραβηχτεί και να χύσει στην πλάτη του Αλέξη ο οποίος αμόλησε μέσα στην σκατότρυπα του Νίκου τα ζουμιά του.
Για αρκετή ώρα το μόνο που ακουγόταν ήταν βογκητά από τους ψωλαράδες που έχυναν μέσα σε ένα ντελίριο καύλας. Μετά από αρκετή ώρα και ενώ οι Νίκος και Αλέξης αποχωρούσαν, τους πλησίασε ο Δημήτρης:
- «Λοιπόν μάγκες… θα γραφτείτε τελικά;»
Η απάντηση ήταν ταυτόχρονη και από τους δύο:
- «Πότε ξεκινάμε προπόνηση;»
Τη διεύθυνση του γυμναστηρίου την είχαν βρει στον πίνακα ανακοινώσεων του πανεπιστημίου. Ένα λιγόλογο σημείωμα που ανέφερε ότι στο συγκεκριμένο γυμναστήριο γίνονται δεκτοί μόνο άντρες και μόνο για βάρη, μποξ κλπ. Η τιμή ήταν πολύ χαμηλή και με δωρεάν το πρώτο τρίμηνο (!!!), προσφορά συμφέρουσα για δύο φοιτητές των οποίων τα οικονομικά δεν ήταν ποτέ πολύ καλά.
Ένα απλό διώροφο κτήριο με τα παράθυρα βαμμένα έτσι ώστε να μη μπορείς να δεις από το δρόμο τι γίνεται μέσα. Μια απλή επιγραφή «Γυμναστήριο», μια στενή σκάλα στο ημίφως σε ανεβάζει στον πρώτο όροφο και τίποτα άλλο.
Τα δύο αγόρια στάθηκαν στην πόρτα και έριξαν μια ματιά στο χώρο. Μια πολύ μεγάλη αίθουσα με μηχανήματα γύρω - γύρω - κυρίως για βάρη - και στη μέση ένα ρινγκ πυγμαχίας. Μια βρώμικη, σχετικά, μοκέτα από τον ιδρώτα των αντρών, κάλυπτε το πάτωμα.
Οι άντρες... καμιά δεκαπενταριά άτομα εκείνη τη στιγμή, διασκορπισμένοι στα διάφορα μηχανήματα, οι περισσότεροι γυμνοί από τη μέση και πάνω με γεροδεμένα σφιχτά γραμμωμένα κορμιά, καταϊδρωμένοι από την πίεση και την προσπάθεια, με μαύρες αθλητικές φόρμες και χοντρές αθλητικές μπότες.
Πολλά κορμιά χαραγμένα με τατουάζ, αρκετοί με ξυρισμένα κεφάλια. Βογκούσαν κάτω από τα βάρη χωρίς να εγκαταλείπουν την προσπάθεια ή έπαιρναν πόζες σφίγγοντας τα γεροδεμένα μπράτσα τους μπροστά στον καθρέφτη... κτηνάκια που περνάνε τουλάχιστο ένα τρίωρο καθημερινά εκεί μέσα.
- «Τι γίνεται μάγκες; Τι ζητάτε;», άκουσαν μια φωνή πίσω τους.
Γύρισαν και είδαν έναν καταϊδρωμένο καυλιάρη τριανταπεντάρη παιδαρά με πρησμένα ποντίκια να τονίζονται από το μαύρο εφαρμοστό κοντομάνικο του.
- «Θέλουμε να πάρουμε πληροφορίες για να γραφτούμε…», είπε ο Αλέξης.
- «Οκ. Εγώ είμαι ο Δημήτρης, ο υπεύθυνος του γυμναστηρίου. Ξέρετε, το μαγαζί έχει κάποιους συγκεκριμένους όρους που πρέπει να τηρήσετε για να έχετε δωρεάν συνδρομή για ένα τρίμηνο.
1. Υποχρεωτική παρουσία τρεις φορές την εβδομάδα, από δύο ώρες κάθε φορά τουλάχιστον.
2. Απόλυτη υπακοή στον γυμναστή και στα όσα ζητάει.
3. Να είσαι ήδη σε καλή κατάσταση και όχι "λούλης".
Λοιπόν μάγκες, τι λέτε;»
Τα δύο αγόρια κοιτάχτηκαν και συμφώνησαν αμέσως.
- «Ωραία! Ξεκινάμε αμέσως!», είπε ο Δημήτρης και βγάζοντας μια σφυρίχτρα κάλεσε τους υπόλοιπους γύρω του.
Σε λιγότερο από ένα λεπτό οι γύρω στους δεκαπέντε άντρες μαζεύτηκαν σε έναν κύκλο γύρω από τα αγόρια. Κορμιά άγρια δουλεμένα, καταϊδρωμένα με πρησμένες τις φλέβες από τα βάρη, έτρωγαν με τα μάτια τους δύο καινούργιους.
- «Λοιπόν…», είπε ο Δημήτρης. «Έχουμε δύο νέους και όπως πάντα θα πρέπει να τους ελέγξουμε αν είναι σε καλή κατάσταση για να τους βάλουμε στο μαγαζί. Σωστά;»
Ο Νίκος και ο Αλέξης, λίγο σαστισμένοι, δεν πρόσεξαν τα ειρωνικά και πονηρά χαμόγελα των αντρών γύρω τους και κυρίως την κίνηση που έκαναν δύο - τρεις απ’ αυτούς να πιάσουν τις χοντρές ψωλές τους πάνω από τις φόρμες τους.
- «Γδυθείτε και ανεβείτε στο ρινγκ!», διέταξε ο Δημήτρης.
- «Τώρα αμέσως;», ρώτησε ο Νίκος.
- «Εννοείται. Είπαμε: υπακοή χωρίς λόγια. Θα μείνετε μόνο με το μποξεράκι για να δούμε την κατάσταση σας».
- «Μα...», ξεκίνησε να λέει ο Νίκος αλλά ο Αλέξης τον έκοψε με τα μάτια.
Τα δύο αγόρια ανέβηκαν στο ρινγκ αφήνοντας τα ρούχα τους στο πάτωμα ενώ οι υπόλοιποι παιδαράδες πήραν θέση γύρω του. Τα δύο αγόρια ένιωθαν λίγο αμήχανα να είναι με τα εσώρουχα, εκτεθειμένοι στα πονηρά βλέμματα όλων αυτών των βαρβάτων με τις αγριόφατσες.
- «Λοιπόν μάγκες…», είπε ο Δημήτρης. «Από κορμί πάτε καλά και οι δύο από ότι βλέπω, αλλά πρέπει να δούμε αντοχές. Πέστε και αρχίστε για κάμψεις!»
- «Πόσες;», ρώτησε ο Αλέξης που άρχισε να μπαίνει στο νόημα.
- «Αυτό θα το δούμε μεγάλε…», τον έκοψε ο Δημήτρης. «Θα σας σταματήσω εγώ όταν πρέπει».
Το "πρέπει" του Δημήτρη ήταν πολύ σχετικό. Ο Νίκος, λιγότερο γυμνασμένος, εγκατέλειψε την προσπάθεια στις εκατό κάμψεις, ενώ ο Αλέξης συνέχισε έως τις εκατόν ογδόντα, όταν έπεσε πτώμα στον καμβά του ρινγκ ξεθεωμένος.
- «Τέλεια! Σηκωθείτε και κατεβείτε!», διέταξε ο Δημήτρης.
Τα δύο αγόρια, τρεκλίζοντας από την προσπάθεια και μούσκεμα στον ιδρώτα, κατέβηκαν από το ρινγκ όταν ήρθαν αντιμέτωποι με ένα πολύ άγριο θέαμα.
Όσο ήταν πάνω στο ρινγκ και ζαλισμένοι από την προσπάθεια, δεν είχαν προσέξει ότι οι περισσότεροι από τους παιδαράδες που παρακολουθούσαν στο μισοσκόταδο γύρω από το ρινγκ, είχαν κατεβάσει τις αθλητικές τους φόρμες και με τα δερμάτινα γάντια για τα βάρη, τραβούσαν μια βαρβάτη μαλακία στις φουσκωμένες ψωλές τους παίρνοντας μάτι τα δύο άτριχα παιδιά να βογκάνε και να ξεφυσάνε από την προσπάθεια.
- «Τι πάθατε; Εδώ μέσα είμαστε άνετοι σε όλα. Γι’ αυτό είμαστε μόνο άντρες και δεν έχουμε μουνιά!», είπε ο Δημήτρης.
Σαν να δόθηκε σύνθημα οι καυλωμένοι μποντιμπιλντεράδες άρχισαν να γδύνονται. Με χοντρές ψωλές και βαρβάτα χοντρά αρχίδια, κατακαυλωμένοι και αγριεμένοι από το θέαμα των πιτσιρικάδων, βαρούσαν μια άγρια μανιώδη μαλακία. Ένα τσιγάρο γρήγορα εμφανίστηκε και πήγαινε από χέρι σε χέρι…
Ένας απ’ αυτούς έπιασε από τις πλάτες τα δύο αγόρια και τους έσπρωξε προς το μέρος των υπολοίπων παιδαράδων.
- «Ήρθε η ώρα να δούμε και τις άλλες σας αντοχές…», τους είπε και τα γύρω γομάρια άρχισαν να γελάνε.
Οι μισοί πήραν τον Αλέξη, τον έβαλαν να γονατίσει και σχημάτισαν κύκλο γύρω του. Ο Αλέξης κατάλαβε τι πρέπει να κάνει. Ήθελε δεν ήθελε άρχισε να τσιμπουκώνει τις ιδρωμένες ψωλές των καυλιάρηδων. Πολλοί απ’ αυτούς, για πλάκα, έσπρωχναν με φόρα το κεφάλι του προς την πούτσα τους με αποτέλεσμα να πνίγεται από το ψωλοκέφαλο που καρφωνόταν στο λαρύγγι του.
Ο Αλέξης δεν είχε πρόβλημα να το κάνει. Έχοντας πάει φαντάρος στις ειδικές δυνάμεις ήξερε τι σημαίνει υποταγή, τυφλή υπακοή στον αφέντη και πειθαρχία.
Ο μικρότερος, ο Νίκος ήταν σε χειρότερη θέση. Έξι - εφτά από τα γομάρια τον είχαν πάει μπροστά σε έναν από τους πάγκους για την άρση βαρών, τον είχαν ξαπλώσει και του είχαν φορτώσει ποιος ξέρει πόσα κιλά για να τα σηκώσει πάνω από το κεφάλι του.
Ο Νίκος αγκομαχούσε να σηκώσει τα κιλά με τους υπόλοιπους να είναι με τις ψωλές όρθιες γύρω του, να τον φτύνουν και να τον κοροϊδεύουν.
- «Έλα πουστράκο, τελείωνε!!!»
- «Τι έγινε μαγκάκο; Δεν τα καταφέρνουμε;»
- «Έλα ρε καριόλη, σήκωσε τα! Λίγα σου βάλαμε…»
- «Γρήγορα μουνόπανο γιατί θα βάλουμε κι άλλα!»
Ο χαβαλές ήταν απίστευτος ως τη στιγμή που τον κύκλο των γομαριών γύρω από το Νίκο έσπασε ο Δημήτρης που γυμνός, μόνο με τις μαύρες αθλητικές του μπότες και τα γάντια για τα βάρη, πλησίασε με τη βαρβάτη χοντρή πούτσα του κάγκελο από την καύλα.
Σήκωσε τον Νίκο από τον πάγκο και πήρε τη θέση του. Άρχισε να σηκώνει τα βάρη με χαρακτηριστική άνεση. Τα σφιχτά γυμνασμένα ποντίκια του έσταζαν ιδρώτα καθώς τα σήκωνε με τα μαύρα γάντια του και η άγρια ψωλή του σαν κατάρτι αποτελούσε πειρασμό.
- «Είδες πως γίνεται; Έλα τώρα για κάτι ακόμα καλύτερο…»
Με ένα νόημα του δεύτερου από τους παιδαράδες, που καυλωμένοι την έπαιζαν όλη αυτή την ώρα, έπιασαν το Νίκο από τις μασχάλες και όπως ήταν στον αέρα τον κάρφωσαν απότομα στην καυλωμένη ψωλάρα του Δημήτρη που είχε αρχίσει και πάλι να σηκώνει τα βάρη και ταυτόχρονα να γαμάει την κωλάθρα του μικρού.
Ο Νίκος άρχισε να βογκάει από τον πόνο καθώς η ψώλα τον έσκιζε άγρια. Ευτυχώς η πούτσα του Δημήτρη όσο και η τρύπα του ήταν τόσο ιδρωμένα που τουλάχιστον το κάρφωμα γινόταν κάπως πιο βολικά.
Η ψωλάρα του Δημήτρη τον κάρφωνε άγρια στον κώλο, οι παιδαράδες γύρω του την έπαιζαν με μανία παίρνοντας μάτι, ενώ ο Δημήτρης, άγρια καυλωμένος, τον έβριζε χυδαία και ταυτόχρονα σήκωνε με τα γυμνασμένα ποντίκια του τα βάρη.
- «Πάρ’τα κωλογαμιόλη, να μάθεις τι θα πει άντρας!»
- «Σκίσ’ τον, τον πούστη μεγάλε Δημήτρη!»
- «Άνοιξε του τον πάτο και σακάτεψε τον πούστη!»
- «Γουστάρεις μουνόπανο την πούτσα του γαμιά σου;»
Τέτοιες φράσεις μαζί με μπινελίκια έπεφταν βροχή από τους ψωλαράδες γύρω του ενώ παρόμοια ακούγονταν από τον δίπλα κύκλο όπου οι υπόλοιποι μποντιμπιλντεράδες είχαν ξαπλώσει τον Αλέξη στο βρώμικο πάτωμα και του γαμούσαν τον πάτο ο ένας μετά τον άλλο.
Ο Αλέξης απ’ ότι φαίνεται όχι μόνο πιο γυμνασμένος αλλά και πιο έμπειρος στο κωλογαμήσι, είχε αρχίσει να απολαμβάνει το κάρφωμα από τους άγριους παιδαράδες που χωρίς καπότα μπαινόβγαιναν μέσα στη σούφρα του.
Το τρελό αυτό γαμήσι κράτησε τουλάχιστον μισή ώρα και κατέληξε με τους δύο εξαντλημένους, Νίκο και Αλέξη, ξεπατωμένους από το σκίσιμο να είναι πεταμένοι για άλλη μια φορά στο ρινγκ απ’ όπου και είχαν ξεκινήσει.
- «Λοιπόν αγόρια, μέχρι εδώ καλά τα πήγατε αλλά δεν έχουμε τελειώσει…», είπε ο Δημήτρης σκουπίζοντας με μια πετσέτα την πούτσα του από τα ζουμιά της κωλότρυπας του Νίκου. «Βάλτε τα γάντια σας!», τους είπε και τους πέταξε στο πάτωμα από ένα ζευγάρι δερμάτινα γάντια του μποξ.
Τα δύο αγόρια, αν και εξαντλημένα, φόρεσαν τα γάντια καταλαβαίνοντας ότι το παιχνίδι έχει γίνει πολύ πιο ενδιαφέρον από όσο φανταζόταν. Σε λίγη ώρα Νίκος και Αλέξης πάλευαν γυμνοί με τους παιδαράδες να βάζουν στοιχήματα γύρω τους και να γελάνε έχοντες ακόμα τις ψωλές τους όρθιες.
Ο αγώνας ήταν άνισος, σχεδόν απ’ την αρχή. Ο γυμνασμένος, άτριχος και σχεδόν με ξυρισμένο κεφάλι, Αλέξης, με την εμπειρία του μποξέρ, γρήγορα έστρωσε στο πάτωμα τον δεκαοχτάρη Νίκο με το γυμνασμένο αλλά παιδικό ακόμα άτριχο κορμάκι.
Ο Αλέξης έδειχνε ήδη ότι σύντομα θα γινόταν ένα από τα "αστέρια" του γυμναστηρίου ενώ ο Νίκος ήθελε ακόμα αρκετή πούτσα και ζόρισμα για να στρώσει.
- «Και τώρα;» Φώναξε μάγκικα ο Αλέξης βάζοντας το πόδι του στο κρανίο του Νίκου και πιέζοντας το στο πάτωμα, σαν κυνηγός με το θήραμα του.
Η πούτσα του ήταν κάγκελο από την καύλα, το σφιχτό κορμί του μούσκεμα στον ιδρώτα και το μόνο που ήθελε ήταν να ξεσκίσει την τρύπα του Νίκου.
- «Εσύ αποφασίζεις μάγκα!», του πέταξε ο Δημήτρης.
Ο Αλέξης δεν περίμενε άλλο. Έβγαλε τα γάντια του, ανασήκωσε τον Νίκο που δεν μπορούσε να πάρει σχεδόν τα πόδια του και τον πλησίασε στα σκοινιά του ρινγκ. Του έμπλεξε τα χέρια στα σκοινιά, του άνοιξε τα πόδια και σε λίγο έσπρωχνε την καυλωμένη πούτσα του μέσα στη σούφρα του Νίκου.
- «Ναι!!!», άρχισαν να φωνάζουν τα καυλωμένα γομάρια γύρω του.
Η όλη φάση είχε εξελιχθεί σε ένα απίστευτο γαμήσι. Ο Αλέξης εντελώς άνετος κάρφωνε την τρύπα του Νίκου που είχε συνέλθει και απολάμβανε το ξεκώλιασμα. Ο Δημήτρης ικανοποιημένος από την πορεία της βραδιάς και έχοντας πιει στο μεταξύ μια μπίρα, ανέβηκε στο ρινγκ, σάλιωσε το ψωλοκέφαλο του και κάρφωσε την πούτσα του στην τρύπα του Αλέξη όσο αυτός ξέσκιζε τον πιτσιρικά Νίκο.
Ένας - ένας οι μποντιμπιλντεράδες άρχισαν να ανεβαίνουν στο ρινγκ, να τραβάνε μια ξεγυρισμένη μαλακία και να χύνουν το ψωλόσπερμα τους ο ένας πάνω στον άλλο. Με άγρια βογκητά ο Δημήτρης μόλις που πρόλαβε να τραβηχτεί και να χύσει στην πλάτη του Αλέξη ο οποίος αμόλησε μέσα στην σκατότρυπα του Νίκου τα ζουμιά του.
Για αρκετή ώρα το μόνο που ακουγόταν ήταν βογκητά από τους ψωλαράδες που έχυναν μέσα σε ένα ντελίριο καύλας. Μετά από αρκετή ώρα και ενώ οι Νίκος και Αλέξης αποχωρούσαν, τους πλησίασε ο Δημήτρης:
- «Λοιπόν μάγκες… θα γραφτείτε τελικά;»
Η απάντηση ήταν ταυτόχρονη και από τους δύο:
- «Πότε ξεκινάμε προπόνηση;»
(Copyright protected OW ref: 8290)
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.