Ο ξάδερφος μου ο Αλέκος είναι ταξιτζής και τα πάμε πολύ καλά. Κάνουμε παρέα από μικρά, ξέρει τα πάντα για μένα κι εγώ για εκείνον και κάθε φορά που χρειάζομαι μεγάλες μετακινήσεις τον παίρνω κούρσα. Η ώρα στο ταξίδι περνάει πάντα ευχάριστα με κουβέντες, πλάκες μεταξύ μας, κουτσομπολιό, μουσική κλπ. Είχαμε κανονίσει λοιπόν να με πάει Αθήνα μια Τρίτη απόγευμα στα μέσα του Δεκέμβρη για να κάνω κάτι ψώνια και να γυρίσουμε όπως πάντα μαζί πίσω στην Κόρινθο. Με παίρνει όμως τηλέφωνο τη Δευτέρα (μια μέρα πριν δηλαδή) και μου λέει πως είναι με πυρετό και δε θα μπορέσει να με πάει. Εγώ ξενέρωσα. Δεν γουστάρω να πάω με άλλο ταξί. Δεν θέλω κουβέντες στη διαδρομή με άσχετους κλπ. Ο Αλέκος το ξέρει αυτό και με πάει πάντα. Μου πρότεινε να πάρει έναν φίλο του να του δώσει το δικό του ταξί να με πάει. Είναι καλός οδηγός μου είπε και γι αυτό του εμπιστεύεται το ταξί του. Εγώ ξενέρωσα για δεύτερη φορά, αλλά, τι να έκανα; Δέχτηκα με κρύα καρδιά. Τον ευχαρίστησα, του είπα περαστικά και έκρυψα όσο γίνεται το ξενέρωμα μου.
- Μη χαλιέσαι ρε… μου είπε κλείνοντας ο ξάδερφος. Ο Άρης είναι γαμώ τα παιδιά. Θα δεις.
Έτσι, την άλλη μέρα, γύρω στις 6 το απόγευμα, ήρθε το ταξί έξω από το σπίτι μου. Εγώ έκλεισα την εξώπορτα και βγήκα. Βγαίνει από την πόρτα του οδηγού ένας παίδαρος που μου κόπηκε η ανάσα. Τριαντάρης, μελαχρινός με αξύριστο πρόσωπο, ψηλός με τριχωτά χέρια και με κάτι πλάτες φοβερές. Μαλλιά κοντά μαύρα και μάτια πολύ ζωηρά και πονηρά. Ένα στόμα υγρό και ένα χαμόγελο σκέτη φωτιά. Κατάπια τη γλώσσα μου!
- Άρης…
μου λέει και μου δίνει το χέρι του.
- Γιάννης εγώ. Χάρηκα φίλε και σ' ευχαριστώ για την εξυπηρέτηση.
- Δεν τρέχει τίποτα Γιάννη. Ο Αλέκος είναι κολλητός. Αυτά τα κάνουν τα φιλαράκια. Άσε που μια βολτούλα στην Αθήνα δε με χαλάει καθόλου!
- Θα κεράσω και καφεδάκια μετά Άρη!
- Δεν ξέρω αν μπορέσω να αργήσω πολύ. Είμαι από τη δουλειά και έφυγα κατευθείαν. Δεν έχω πάει σπίτι φίλε. Δεν έχω φάει από το πρωί και ούτε μπάνιο δεν έχω κάνει. Γι' αυτό θέλω να γυρίσω σχετικά νωρίς. Καταλαβαίνεις.
- Ναι ρε φίλε, ok... όπως αγαπάς. Με υποχρεώνεις πάντως που με εξυπηρετείς τέτοια ώρα και μάλιστα μετά τη δουλειά. Θα κεράσω άλλη φορά. Τι δουλειά κάνεις Άρη;
- Οδηγός είμαι σε μια φαρμακευτική εταιρία φίλε. Από το πρωί στο τιμόνι... άστα. Θέλω μόνο μια χάρη Γιάννη. Μπορείς να μου ανοίξεις πάλι το σπίτι να πάω να κατουρήσω μία; Δεν θα αντέξω να τα κρατήσω μέχρι να βγούμε εθνική…
είπε γελώντας.
- Ναι φίλε! Το ρωτάς; Πάμε.
Κλείδωσε γρήγορα το ταξί και ήρθε τρέχοντας στο σπίτι! Κατουρούσε για ώρα. Πρέπει να το κράταγε πολύ ο φουκαράς.
- Γιάννη, που έχει χαρτί ρε φίλε; Τελείωσε.
- Μέσα στο ντουλάπι δεξιά σου! (του φώναξα).
- Έλα ρε να μου το δώσεις. Δεν μου αρέσει να ανοίγω ξένα ντουλάπια ρε φίλε.
Εγώ τρελάθηκα από καυλιάρικες σκέψεις. Σκέφτηκα πως γουστάρει φάση ο Άρης ή ο ξάδερφος μου του έχει πει για μένα και τις αδυναμίες μου και θέλει να μου κάνει πλάκα. Όπως και να έχει εγώ δε χάνω ευκαιρία να δω πούτσο.
- Έρχομαι (του λέω).
Ανοίγω την πόρτα του μπάνιου και με πήρε μια δυνατή μυρωδιά σκατίλας.
- Sorry ρε Γιάννο, αλλά όσο κατούραγα έριξα και κάνα δυο δυνατά βρωμοκλανίδια. Μου ξέφυγαν ρε συ. Ξέρεις, άντρες είμαστε, συμβαίνουν αυτά.
- Δεν πειράζει ρε Άρη, δεν το έκανες επίτηδες.
Τα βρωμοκλανίδια του Άρη μύριζαν πολύ έντονα σκατίλα. Δε μου άρεσε αυτή η μυρωδιά, αλλά όμως καύλωσα. Ναι καύλωσα με την ιδέα πως μύριζα τις πορδές ενός παιδαρά σαν τον Άρη. Παρακαλούσα να ρίξει κι άλλη. Δεν είπα τίποτα. Όπως σκύβω στο ντουλάπι να πάρω το χαρτί, βλέπω στο πλάι μου το καυλί του. Ένας χοντρός, τριχωτός ελαφρώς πούτσος, που έσταζε ακόμα κάτουρο. Όπως τραβούσε το πετσάκι για να τον τινάξει, φαινόταν ένα χοντρό πουτσοκέφαλο, ελαφρώς άπλυτο, είχε πιάσει και λίγο πουτσότυρο στη βάση του. Του έδωσα λοιπόν το χαρτί και με πήρε η μυρωδιά της πούτσας του. Μου μύρισε η πουτσίλα του αρκετά. Ήταν χωρίς μπάνιο σχεδόν μια μέρα. Το κατάλαβε πως μου μύρισε η ψωλή του και μου λέει με γελάκι αμήχανο.
- Ε... να, όπως σου είπα δεν πήγα καθόλου από το σπίτι και είμαι από τη δουλειά.
Εγώ είχα τρελαθεί από καύλα. Σκέφτηκα να τα παίξω όλα. Δεν κρατήθηκα και του λέω:
- Δεν πειράζει ρε Άρη. Να σου πω την αλήθεια, αυτή η μυρωδιά μου αρέσει πολύ.
- Σοβαρά μιλάς τώρα; Σου αρέσει η βρώμα της ψωλής μου ρε;
- Σοβαρά μιλάω! Δε με νοιάζει τι θα πεις, αλλά μου αρέσει πολύ. Και ξέρεις και κάτι άλλο;
- Τι;
- Πολύ γούσταρα που μύρισα τα κλανίδια σου.
Παρακαλούσα από μέσα μου να με κλάσεις στα μούτρα Άρη.
- Πω ρε πούστη. Μου είχε πει ο Αλέκος πως είσαι πουστράκος, αλλά δεν περίμενα τόσο ανωμαλάρα! Μακάρι ρε Γιάννη να άρεσε και στη γκόμενα μου η βρώμα της ψωλής μου και τα κλανίδια μου. Αλλά όταν της μυρίζει το καυλί μου γκρινιάζει και άμα κλάσω μπροστά της γίνεται θηρίο.
- Δεν ξέρει τι χάνει, είπα με γελάκι.
- Με καύλωσαν όλα αυτά που λέμε ρε Γιάννη. Μπορώ να τον παίξω;
- Ε, όχι εδώ μέσα ρε Άρη. Πήγαινε άραξε στον καναπέ να χαλαρώσεις να το χαρείς!
- Και τα ψώνια σου στην Αθήνα;
- Ποιος τα γαμάει τώρα τα ψώνια στην Αθήνα ρε Άρη; Εδώ έχουμε θέματα!
Γελάσαμε αμήχανα και οι δυο. Άραξε στον καναπέ με τα πόδια πάνω στο μπράτσο. Είναι ψηλός και δεν τον χωράει ολόκληρο.
- Μου έχει πει ο Αλέκος πως αγαπάς τα πόδια και κάνεις φοβερό μασάζ στις πατούσες. Ισχύει;
- Όλα στα έχει ξεράσει ο μαλάκας ο ξάδερφος ε; Ναι ισχύει.
- Θα μου κάνεις λίγο στα δικά μου να τα ξεκουράσεις;
- Πολύ ευχαρίστως! (άναψα ολόκληρος)
- Σε προειδοποιώ όμως. Θα μυρίζουν λίγο ποδαρίλα. Έχω να αλλάξω κάλτσες από χθες το βράδυ.
- Κανένα πρόβλημα. Γουστάρω και αντρική ποδαρίλα!
- Α... είσαι πολύ ξεφτιλισμένο πουστράκι εσύ! Βγάλε μου τα παπούτσια ρε καργιόλη.
- Αμέσως άντρακλα μου.
Φόραγε κάτι αθλητικά asics με κάλτσες μαύρες κοντές. Μόλις του τα έβγαλα μύρισε ποδαρίλα. Μια μυρωδιά σαν τυρί με ξύδι. Καύλωσα πολύ. Έσκυψα από πάνω και ακούμπησα τη μύτη μου στα πόδια του. Μύριζα τα πόδια του κι εκείνος τον είχε πετάξει έξω και τον έπαιζε. Έβλεπα την ψωλάρα του να μεγαλώνει και να γυαλίζει το άπλυτο πουτσοκέφαλο του. Κοίταζα την καυλόφατσα του που είχε ύφος αφέντη και γελούσε πονηρά.
- Έτσι πούστη! Βγάλε μου τώρα και τις κάλτσες και μύρισε μου τα πόδια κανονικά. Γουστάρω να σε βλέπω να μυρίζεις τα πόδια μου!
Του βγάζω τις κάλτσες και αρχίζω να τα μυρίζω ανάμεσα στα δάχτυλα και να τα γλείφω ένα-ένα. 45 νούμερο ποδάρες, με μακριά δάχτυλα, γεμάτα αντρική ποδαρίλα.
- Έτσι καργιολάκι. Γλείψε μου όλη την ποδαρίλα πούστη.
Του είχε σηκωθεί ο πούτσος ολόκληρος. Μια φοβερή ψωλάρα χοντρή και μυρωδάτη που έβγαζε τα πρώτα της υγρά.
- Τώρα θα σου κάνω δωράκι Γιάννο. Θα σε ξεφτιλίσω τελείως να με θυμάσαι.
Σηκώθηκε και ήρθε προς το μέρος μου. Εγώ όπως ήμουν γονατιστός έμεινα εκεί με την ποδαρίλα στη μύτη ακόμα. Εκείνος γδύθηκε εντελώς μπροστά μου και ήρθε από πάνω μου.
- Ήρθε η ώρα να μου γλείψεις τον κώλο τώρα. Να καθαρίσεις τον κώλο του άντρα σου μωρή καριόλα και να τον μυρίσεις.
Με ρίχνει στο χαλί ανάσκελα και έρχεται και κάθεται πάνω στη μούρη μου κανονικά. Εγώ δε μπορούσα να ανασάνω, παρά μόνο τη βρώμα του κώλου του. Αντρικός κώλος. Τριχωτός και πολύ ιδρωμένος. Τον μύριζα εκστασιασμένος και παραδομένος.
- Γλείψε τον τώρα! Καθάρισε τον μωρή ανωμαλίαρα!
Εγώ έγλειφα τον κώλο του και ένιωθα το βάρος του άντρακλα πάνω στη μούρη μου. Ποτέ δε θα ξεχάσω τη μυρωδιά και τη γεύση αυτού του κώλου. Δυνατή! Και όπως έγλειφα, μου λέει:
- Πάρε τώρα και το δωράκι σου ξεφτιλισμένη πουτάνα!
Μου έριξε ένα δυνατό, αντρικό βρωμοκλανίδι, που μούδιασα, με πιάσαν σπασμοί από την έντονη μυρωδιά και την καύλα.
- Να σε κλάσω δεν ήθελες μωρή πούστρα; Παρ' τα λοιπόν! Ρούφα κλανίδια πούστη...
και μου ρίχνει δυο απανωτά βρωμοκλανίδια που έχασα τον κόσμο. Πολύ έντονη μυρωδιά σκατίλας. Δε με είχε ξανακλάσει κανένας. Το είχα μόνο σαν φαντασίωση. Είχα πάλι σπασμούς από την καύλα και την ασφυξία. Σηκώνεται απότομα, μου ρίχνει δυο ροχάλες στη μάπα, δυο σκαμπίλια και μου χώνει στο στόμα το καυλί του που ήταν πρησμένο. Τόση έντονη πουτσίλα δεν έχω ξαναγλείψει. Του τον ρούφαγα με τόση μαεστρία που βόγκαγε από καύλα. Με κοίταζε που είχα το πουτσότυρο του στα χείλη μου και καύλωσε πιο πολύ.
- Καριόλα. Σε χύνω! Παρ' τα…
Με έχυσε στο στόμα και τα ήπια όλα! Δεν άφησα τίποτα. Ντύθηκε γρήγορα και άραξε στον καναπέ.
- Θέλω να σου πω κάτι (μου είπε). Κάτσε να σου πω ρε Γιάννο.
- Τι τρέχει φίλε;
- Κοίτα... Δεν είμαι από εδώ. Είμαι από Σπάρτη. Τον Αλέκο τον είχα γνωρίσει στο στρατό. Τον βρήκα τυχαία πριν κάνα χρόνο στο internet και αρχίσαμε πάλι να τα λέμε. Του είχα πει πάνω σε μια κουβέντα πως με καυλώνει να τον δίνω και σε άντρες, και τότε μου μίλησε για σένα. Μου είπε πως δεν ξανοίγεσαι για γνωριμίες κλπ, μου έδειξε κάποιες φωτογραφίες σου κι εγώ γούσταρα τρελά. Μετά μου είπε για τα βίτσια σου και τις αδυναμίες σου. Εγώ ήθελα σαν τρελός να τα δοκιμάσω και δε σου κρύβω πως δεν το μετάνιωσα. Ο Αλέκος δεν έχει πυρετό. Μαζί το κανονίσαμε. Ήξερε πως θα γούσταρες!
Η συνέχεια, άλλη φόρα... και έχει πολύ ενδιαφέρον.
(Copyright protected OW ref: 91545)
- Μη χαλιέσαι ρε… μου είπε κλείνοντας ο ξάδερφος. Ο Άρης είναι γαμώ τα παιδιά. Θα δεις.
Έτσι, την άλλη μέρα, γύρω στις 6 το απόγευμα, ήρθε το ταξί έξω από το σπίτι μου. Εγώ έκλεισα την εξώπορτα και βγήκα. Βγαίνει από την πόρτα του οδηγού ένας παίδαρος που μου κόπηκε η ανάσα. Τριαντάρης, μελαχρινός με αξύριστο πρόσωπο, ψηλός με τριχωτά χέρια και με κάτι πλάτες φοβερές. Μαλλιά κοντά μαύρα και μάτια πολύ ζωηρά και πονηρά. Ένα στόμα υγρό και ένα χαμόγελο σκέτη φωτιά. Κατάπια τη γλώσσα μου!
- Άρης…
μου λέει και μου δίνει το χέρι του.
- Γιάννης εγώ. Χάρηκα φίλε και σ' ευχαριστώ για την εξυπηρέτηση.
- Δεν τρέχει τίποτα Γιάννη. Ο Αλέκος είναι κολλητός. Αυτά τα κάνουν τα φιλαράκια. Άσε που μια βολτούλα στην Αθήνα δε με χαλάει καθόλου!
- Θα κεράσω και καφεδάκια μετά Άρη!
- Δεν ξέρω αν μπορέσω να αργήσω πολύ. Είμαι από τη δουλειά και έφυγα κατευθείαν. Δεν έχω πάει σπίτι φίλε. Δεν έχω φάει από το πρωί και ούτε μπάνιο δεν έχω κάνει. Γι' αυτό θέλω να γυρίσω σχετικά νωρίς. Καταλαβαίνεις.
- Ναι ρε φίλε, ok... όπως αγαπάς. Με υποχρεώνεις πάντως που με εξυπηρετείς τέτοια ώρα και μάλιστα μετά τη δουλειά. Θα κεράσω άλλη φορά. Τι δουλειά κάνεις Άρη;
- Οδηγός είμαι σε μια φαρμακευτική εταιρία φίλε. Από το πρωί στο τιμόνι... άστα. Θέλω μόνο μια χάρη Γιάννη. Μπορείς να μου ανοίξεις πάλι το σπίτι να πάω να κατουρήσω μία; Δεν θα αντέξω να τα κρατήσω μέχρι να βγούμε εθνική…
είπε γελώντας.
- Ναι φίλε! Το ρωτάς; Πάμε.
Κλείδωσε γρήγορα το ταξί και ήρθε τρέχοντας στο σπίτι! Κατουρούσε για ώρα. Πρέπει να το κράταγε πολύ ο φουκαράς.
- Γιάννη, που έχει χαρτί ρε φίλε; Τελείωσε.
- Μέσα στο ντουλάπι δεξιά σου! (του φώναξα).
- Έλα ρε να μου το δώσεις. Δεν μου αρέσει να ανοίγω ξένα ντουλάπια ρε φίλε.
Εγώ τρελάθηκα από καυλιάρικες σκέψεις. Σκέφτηκα πως γουστάρει φάση ο Άρης ή ο ξάδερφος μου του έχει πει για μένα και τις αδυναμίες μου και θέλει να μου κάνει πλάκα. Όπως και να έχει εγώ δε χάνω ευκαιρία να δω πούτσο.
- Έρχομαι (του λέω).
Ανοίγω την πόρτα του μπάνιου και με πήρε μια δυνατή μυρωδιά σκατίλας.
- Sorry ρε Γιάννο, αλλά όσο κατούραγα έριξα και κάνα δυο δυνατά βρωμοκλανίδια. Μου ξέφυγαν ρε συ. Ξέρεις, άντρες είμαστε, συμβαίνουν αυτά.
- Δεν πειράζει ρε Άρη, δεν το έκανες επίτηδες.
Τα βρωμοκλανίδια του Άρη μύριζαν πολύ έντονα σκατίλα. Δε μου άρεσε αυτή η μυρωδιά, αλλά όμως καύλωσα. Ναι καύλωσα με την ιδέα πως μύριζα τις πορδές ενός παιδαρά σαν τον Άρη. Παρακαλούσα να ρίξει κι άλλη. Δεν είπα τίποτα. Όπως σκύβω στο ντουλάπι να πάρω το χαρτί, βλέπω στο πλάι μου το καυλί του. Ένας χοντρός, τριχωτός ελαφρώς πούτσος, που έσταζε ακόμα κάτουρο. Όπως τραβούσε το πετσάκι για να τον τινάξει, φαινόταν ένα χοντρό πουτσοκέφαλο, ελαφρώς άπλυτο, είχε πιάσει και λίγο πουτσότυρο στη βάση του. Του έδωσα λοιπόν το χαρτί και με πήρε η μυρωδιά της πούτσας του. Μου μύρισε η πουτσίλα του αρκετά. Ήταν χωρίς μπάνιο σχεδόν μια μέρα. Το κατάλαβε πως μου μύρισε η ψωλή του και μου λέει με γελάκι αμήχανο.
- Ε... να, όπως σου είπα δεν πήγα καθόλου από το σπίτι και είμαι από τη δουλειά.
Εγώ είχα τρελαθεί από καύλα. Σκέφτηκα να τα παίξω όλα. Δεν κρατήθηκα και του λέω:
- Δεν πειράζει ρε Άρη. Να σου πω την αλήθεια, αυτή η μυρωδιά μου αρέσει πολύ.
- Σοβαρά μιλάς τώρα; Σου αρέσει η βρώμα της ψωλής μου ρε;
- Σοβαρά μιλάω! Δε με νοιάζει τι θα πεις, αλλά μου αρέσει πολύ. Και ξέρεις και κάτι άλλο;
- Τι;
- Πολύ γούσταρα που μύρισα τα κλανίδια σου.
Παρακαλούσα από μέσα μου να με κλάσεις στα μούτρα Άρη.
- Πω ρε πούστη. Μου είχε πει ο Αλέκος πως είσαι πουστράκος, αλλά δεν περίμενα τόσο ανωμαλάρα! Μακάρι ρε Γιάννη να άρεσε και στη γκόμενα μου η βρώμα της ψωλής μου και τα κλανίδια μου. Αλλά όταν της μυρίζει το καυλί μου γκρινιάζει και άμα κλάσω μπροστά της γίνεται θηρίο.
- Δεν ξέρει τι χάνει, είπα με γελάκι.
- Με καύλωσαν όλα αυτά που λέμε ρε Γιάννη. Μπορώ να τον παίξω;
- Ε, όχι εδώ μέσα ρε Άρη. Πήγαινε άραξε στον καναπέ να χαλαρώσεις να το χαρείς!
- Και τα ψώνια σου στην Αθήνα;
- Ποιος τα γαμάει τώρα τα ψώνια στην Αθήνα ρε Άρη; Εδώ έχουμε θέματα!
Γελάσαμε αμήχανα και οι δυο. Άραξε στον καναπέ με τα πόδια πάνω στο μπράτσο. Είναι ψηλός και δεν τον χωράει ολόκληρο.
- Μου έχει πει ο Αλέκος πως αγαπάς τα πόδια και κάνεις φοβερό μασάζ στις πατούσες. Ισχύει;
- Όλα στα έχει ξεράσει ο μαλάκας ο ξάδερφος ε; Ναι ισχύει.
- Θα μου κάνεις λίγο στα δικά μου να τα ξεκουράσεις;
- Πολύ ευχαρίστως! (άναψα ολόκληρος)
- Σε προειδοποιώ όμως. Θα μυρίζουν λίγο ποδαρίλα. Έχω να αλλάξω κάλτσες από χθες το βράδυ.
- Κανένα πρόβλημα. Γουστάρω και αντρική ποδαρίλα!
- Α... είσαι πολύ ξεφτιλισμένο πουστράκι εσύ! Βγάλε μου τα παπούτσια ρε καργιόλη.
- Αμέσως άντρακλα μου.
Φόραγε κάτι αθλητικά asics με κάλτσες μαύρες κοντές. Μόλις του τα έβγαλα μύρισε ποδαρίλα. Μια μυρωδιά σαν τυρί με ξύδι. Καύλωσα πολύ. Έσκυψα από πάνω και ακούμπησα τη μύτη μου στα πόδια του. Μύριζα τα πόδια του κι εκείνος τον είχε πετάξει έξω και τον έπαιζε. Έβλεπα την ψωλάρα του να μεγαλώνει και να γυαλίζει το άπλυτο πουτσοκέφαλο του. Κοίταζα την καυλόφατσα του που είχε ύφος αφέντη και γελούσε πονηρά.
- Έτσι πούστη! Βγάλε μου τώρα και τις κάλτσες και μύρισε μου τα πόδια κανονικά. Γουστάρω να σε βλέπω να μυρίζεις τα πόδια μου!
Του βγάζω τις κάλτσες και αρχίζω να τα μυρίζω ανάμεσα στα δάχτυλα και να τα γλείφω ένα-ένα. 45 νούμερο ποδάρες, με μακριά δάχτυλα, γεμάτα αντρική ποδαρίλα.
- Έτσι καργιολάκι. Γλείψε μου όλη την ποδαρίλα πούστη.
Του είχε σηκωθεί ο πούτσος ολόκληρος. Μια φοβερή ψωλάρα χοντρή και μυρωδάτη που έβγαζε τα πρώτα της υγρά.
- Τώρα θα σου κάνω δωράκι Γιάννο. Θα σε ξεφτιλίσω τελείως να με θυμάσαι.
Σηκώθηκε και ήρθε προς το μέρος μου. Εγώ όπως ήμουν γονατιστός έμεινα εκεί με την ποδαρίλα στη μύτη ακόμα. Εκείνος γδύθηκε εντελώς μπροστά μου και ήρθε από πάνω μου.
- Ήρθε η ώρα να μου γλείψεις τον κώλο τώρα. Να καθαρίσεις τον κώλο του άντρα σου μωρή καριόλα και να τον μυρίσεις.
Με ρίχνει στο χαλί ανάσκελα και έρχεται και κάθεται πάνω στη μούρη μου κανονικά. Εγώ δε μπορούσα να ανασάνω, παρά μόνο τη βρώμα του κώλου του. Αντρικός κώλος. Τριχωτός και πολύ ιδρωμένος. Τον μύριζα εκστασιασμένος και παραδομένος.
- Γλείψε τον τώρα! Καθάρισε τον μωρή ανωμαλίαρα!
Εγώ έγλειφα τον κώλο του και ένιωθα το βάρος του άντρακλα πάνω στη μούρη μου. Ποτέ δε θα ξεχάσω τη μυρωδιά και τη γεύση αυτού του κώλου. Δυνατή! Και όπως έγλειφα, μου λέει:
- Πάρε τώρα και το δωράκι σου ξεφτιλισμένη πουτάνα!
Μου έριξε ένα δυνατό, αντρικό βρωμοκλανίδι, που μούδιασα, με πιάσαν σπασμοί από την έντονη μυρωδιά και την καύλα.
- Να σε κλάσω δεν ήθελες μωρή πούστρα; Παρ' τα λοιπόν! Ρούφα κλανίδια πούστη...
και μου ρίχνει δυο απανωτά βρωμοκλανίδια που έχασα τον κόσμο. Πολύ έντονη μυρωδιά σκατίλας. Δε με είχε ξανακλάσει κανένας. Το είχα μόνο σαν φαντασίωση. Είχα πάλι σπασμούς από την καύλα και την ασφυξία. Σηκώνεται απότομα, μου ρίχνει δυο ροχάλες στη μάπα, δυο σκαμπίλια και μου χώνει στο στόμα το καυλί του που ήταν πρησμένο. Τόση έντονη πουτσίλα δεν έχω ξαναγλείψει. Του τον ρούφαγα με τόση μαεστρία που βόγκαγε από καύλα. Με κοίταζε που είχα το πουτσότυρο του στα χείλη μου και καύλωσε πιο πολύ.
- Καριόλα. Σε χύνω! Παρ' τα…
Με έχυσε στο στόμα και τα ήπια όλα! Δεν άφησα τίποτα. Ντύθηκε γρήγορα και άραξε στον καναπέ.
- Θέλω να σου πω κάτι (μου είπε). Κάτσε να σου πω ρε Γιάννο.
- Τι τρέχει φίλε;
- Κοίτα... Δεν είμαι από εδώ. Είμαι από Σπάρτη. Τον Αλέκο τον είχα γνωρίσει στο στρατό. Τον βρήκα τυχαία πριν κάνα χρόνο στο internet και αρχίσαμε πάλι να τα λέμε. Του είχα πει πάνω σε μια κουβέντα πως με καυλώνει να τον δίνω και σε άντρες, και τότε μου μίλησε για σένα. Μου είπε πως δεν ξανοίγεσαι για γνωριμίες κλπ, μου έδειξε κάποιες φωτογραφίες σου κι εγώ γούσταρα τρελά. Μετά μου είπε για τα βίτσια σου και τις αδυναμίες σου. Εγώ ήθελα σαν τρελός να τα δοκιμάσω και δε σου κρύβω πως δεν το μετάνιωσα. Ο Αλέκος δεν έχει πυρετό. Μαζί το κανονίσαμε. Ήξερε πως θα γούσταρες!
Η συνέχεια, άλλη φόρα... και έχει πολύ ενδιαφέρον.
(Copyright protected OW ref: 91545)
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.