Ευχαριστώ...

Αυτή την ιστορία τη γράφω αποκλειστικά για σένα που ξέρω πως θα μπεις να τη διαβάσεις… Δεν την γράφω για τους άλλους, ούτε ενδιαφέρομαι για τα σχόλια που τυχόν μπορεί να έχει, όπως δεν ενδιαφέρθηκα και για την εξέλιξη της ιστορίας μας, από την αρχή.

Αύριο θα έχω κάνει και πάλι τόσο χιλιόμετρα δρόμο για να σε συναντήσω και να σε γευτώ. Και μεθαύριο θα έχω κάνει τα ίδια χιλιόμετρα της επιστροφής, «χαϊδεύοντας» ίσως το κεφάλι μου, όπως έκανα τη τελευταία φορά, αφού εκεί σου άρεσε να με χύσεις.

Όταν σε πρωτοσυναντηθήκαμε να περπατάς στο διάδρομο του ξενοδοχείου ήξερα πως ήσουν αυτό που έψαχνα, αλλά δεν φανταζόμουν πως θα γινόσουν αυτό που έγινες για μένα! Είχα συνηθίσει στην επιτυχία και στο εύκολο σεξ κι έτσι η ιδέα πως μπορεί και να μην σου άρεσα... δεν μου άρεσε καθόλου…

Οι πρώτες στιγμές αμηχανίας, καθόσουν στον καναπέ κι εγώ σε μια πολυθρόνα απέναντι, τα πρώτα «πώς πάει;» «μου είπες λάθος δωμάτιο», «λάθος δωμάτιο κατάλαβες εσύ, δεν είπα εγώ λάθος» «θες να πιεις κάτι; Να δω τι έχει το ψυγείο» «ναι , μια Σουρωτή»….. Το ήξερες πως εκείνο το μπλε μπουκαλάκι το έχω δίπλα στο κρεβάτι μου από τότε;

Και μετά περάσαμε στο σεξ. Ήταν όλα σχεδόν γρήγορα τη πρώτη φορά. Θυμάμαι πως πίεζες το στόμα μου δυνατά με τον πούτσο, πως με έριξες στο κρεβάτι και μπήκες απότομα, πως τα χύσια σου δεν είχαν ακόμα στεγνώσει στα χείλη μου, κι άλλα χύσια ερχόντουσαν τώρα μέσα από την καπότα που με έβαλες να πιω.

Και μετά έφυγες.

Ξέρεις τι έγινε όταν έφυγες; Νόμιζα πως είχες κάνει μαγικά και πως μαζί σου πήρες κι όλο τον αέρα κι όλο το οξυγόνο του δωματίου. Την ίδια ακριβώς αίσθηση έχω ακόμα και τώρα, τόσο καιρό μετά…

Βγήκα και περπάτησα στη παραλία και σκεφτόμουν πώς έγινε και ένας άντρας μικρότερος μου, με τόσα πράγματα αντίθετα απ’ αυτά που έψαχνα, μ’ έκανε να νιώσω όλα αυτά τα πράγματα;

Και μετά γύρισα στην Αθήνα. Και μετά με έμαθες ένα καινούργιο κόσμο. Ένα κόσμο που ήξερα, αλλά που ποτέ δεν τόλμησα να επισκεφτώ. Με έκανες σκλάβο σου. Κι έγινες ο κύριός μου. Ο απόλυτος κύριός μου. Σιγά - σιγά και μεθοδικά, πρώτα με κάποια μικρά χτυπήματα στα κωλομέρια, μετά με βρίσιμο, μετά με υποχρέωσες να σε περιμένω βρεγμένος και φορώντας κόκκινο στρινγκ, μετά… εκείνο το αξέχαστο τσιμπούκι στο αμάξι σου, όπου για πρώτη φορά μ’ έβαλες να σου γλύψω τα παπούτσια.

Και μετά προχώρησες κι άλλο… Και προχωράς ακόμα. Εγώ είμαι από κάτω σου οικειοθελώς,  και σε ακολουθώ. Πάω με κλειστά τα μάτια, όπου μου ζητήσεις.

Αν για κάτι στεναχωριέμαι, είναι γιατί η δική μου φαντασία ξεπερνάει πολλές φορές τη δική σου. Ενώ στην αρχή ντρεπόμουν, μ’ έκανες να μη ντρέπομαι για τίποτα. Αρκεί να 'ναι κλειστή η πόρτα πίσω σου κι εσύ μπροστά μου γυμνός.

Σε κάποια από τις τελευταίες συναντήσεις μας, όπου είχα προετοιμάσει το δωμάτιο όπως μου ζήτησες, σε περίμενα κι άργησες δύο λεπτά Εκείνα τα δύο λεπτά κοιτούσα τη χαραμάδα της πόρτας, για να δω τη σκιά σου. Όταν μου χτύπησες και σου άνοιξα, πρόλαβα μόνο να δω το τριχωτό σου χέρι. Αυτό το χέρι που με στέλνει σε άλλους πλανήτες όταν είναι τόσο άγριο ή τόσο τρυφερό όπως είναι το δικό σου.

Αναρωτήθηκα αν είμαι ερωτευμένος μαζί σου. Μπήκα σε πολλές δοκιμασίες που δεν γνωρίζεις για να βρω την απάντηση. Και τη βρήκα. Όχι, αυτός δεν είναι έρωτας. Είναι ένα συναίσθημα που δεν ξέρω την ανάλογη λέξη για να εκφράσω. Είναι σεβασμός στον κύριό μου. Υποταγή στον αφέντη μου. Εμπιστοσύνη στον γαμιά μου. Και είναι επίσης μια συνεχόμενη και αδιάκοπη δίψα, για όλα τα υγρά του κορμιού σου.

Αααα! Και πολύ μεγάλη αγάπη για το πιο όμορφο χαμόγελο του κόσμου. Σ’ ευχαριστώ για όλα.