Η ιστορία:
Γεια σας! Με λένε Αντώνη και είμαι είκοσι χρονών. Είμαι αθλητικός, 1.90, και έχω αποφασίσει από τα δεκάξι μου περίπου ότι είμαι bi. Η ιστορία αυτή έγινε όταν πήγαινα στην τρίτη Λυκείου.
Από την πρώτη στιγμή που πάτησα στο Λύκειο δεν μπορούσα να μην προσέξω τον συμμαθητή μου τον Νίκο. Ήταν ψηλός, γύρω στο 1.85 και πολύ γυμνασμένος. Όταν τον κοιτάς νομίζεις ότι με το βλέμμα του σου λέει: Θέλω να σε γαμήσω καύλα μου! Ήταν πολύ καυλόφατσα. Παρόλα αυτά, αυτός απ’ ότι έμαθα αργότερα είχε κοπέλα και μάλιστα είχαν προχωρήσει κιόλας. Στην αρχή μιλούσαμε μόνο τυπικά, ένα γεια κι αυτό ήταν όλο. Όσο περνούσε ο καιρός όμως και περνούσαμε τις τάξεις, μιλούσαμε όλο και περισσότερο και τελικά καθόμασταν και στο ίδιο θρανίο στην Τρίτη Λυκείου.
Όπως καταλαβαίνετε οι μαλακίες για πάρτι του ήταν ατέλειωτες. Δεν του είπα ποτέ όμως ότι γούσταρα να με ξεσκίσει. Όταν πλέον καθόμασταν στο ίδιο θρανίο, τον πρόσεξα πάντα τα πρωινά που τεντωνόταν και σηκωνόταν λίγο το μπλουζάκι του και φαίνονταν οι κοιλιακοί του, οι τρίχες μέχρι τον αφαλό και το πάνω μέρος από το μποξεράκι του. Εμένα τι με θέλετε; Καρφωνόμουν συνέχεια. Κοιτούσα το φούσκωμα του, ειδικά όταν φορούσε φόρμες και έκανα τάχα μου δήθεν ότι μου έπεφτε το στυλό για να σκύψω ανάμεσα στα πόδια του και να τον ακουμπήσω, έστω και λίγο. Με απόλυτη εγκράτεια φυσικά. Δεν είχε καταλάβει τίποτα.
Μια μέρα λοιπόν, λίγο πριν τις Πανελλαδικές, είχαμε μια συζήτηση στην τάξη, αφού το να παρακολουθήσουμε ήταν μάταιο. Μιλούσαμε για τις σχέσεις και το σεξ. Ήταν η πρώτη φορά που ανοίξαμε τέτοια συζήτηση και μου άρεσε. Κάπου εδώ να σας πω ότι είχα κι εγώ σχέση με κοπέλα εκείνη την εποχή. Την Κατερίνα. (Κατερινάκι φιλιά όπου και να ‘σαι!). Μιλούσαμε λοιπόν για διάφορα. Μιλούσε εκείνος. Πλέον οι συζητήσεις μας είχαν φτάσει σε τέτοιο επίπεδο.
- «Ρε, έχω καιρό να βρεθώ με την Αλίκη (Έτσι λέγανε τι δικιά του)... Δεν μπορώ να ηρεμήσω!»
- «Σιγά ρε συ, δεν έγινε και τίποτα. Εγώ όταν είχε φύγει η Κατερίνα τα Χριστούγεννα, έκανα έτσι;»
- «Ρε δεν μπορώ… έχω πολλές καύλες. Τι θα κάνω;»
- «Υπομονή ρε μαλάκα. Σιγά πια! Δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου!»
- «Να δω πως θα τα βγάλω πέρα τώρα και στις Πανελλαδικές που θα συναντιόμαστε λιγότερο. Έχω πάρα πολλές καύλες!»
Λέγοντας τα αυτά, έπιανε τον πούτσο του που ήταν πιο πρησμένος από τις άλλες φορές που διαγραφόταν στη φόρμα του. Με κοιτούσε με το ύφος που σας έλεγα πριν αλλά πολύ πιο έντονο. Θα του έλεγα: Κάνε με ότι θέλεις γαμιά μου. Αλλά δεν το είπα. Παρόλα αυτά, συνεχίσαμε την συζήτηση μας και συνέχισε να μου μιλάει για τις καύλες του και τα σχετικά. Δεν θυμάμαι πως ακριβώς τα έλεγε, αλλά θυμάμαι ότι μου είπε πως τραβούσε μαλακία και δεν ξεκαύλωνε. Βασικά το είχα ψιλοκαταλάβει ότι κάτι επιδίωκε αλλά δεν το τόλμησα να ρωτήσω, δεν ήθελα να το διακινδυνεύσω.
Χτύπησε το κουδούνι και μάθαμε ότι την μεθεπόμενη ώρα είχαμε κενό λόγω του ότι ο καθηγητής της Χημείας δεν ήρθε γιατί είχε πεθάνει η μητέρα του. Πέρασε η επόμενη ώρα χωρίς να μιλήσουμε για σεξ και τέτοια, και είχε πλέον φτάσει η ώρα του κενού. Καθίσαμε σε ένα παγκάκι στην αυλή και ήμασταν οι δυο μας, αφού οι περισσότεροι την είχαν κάνει για καφέ απέναντι και παραδίπλα. Καθόμασταν λοιπόν και μιλούσαμε πάλι. Μου λέει:
- «Εσύ δεν μου είπες όμως...»
- «Τι να σου πω ρε Νίκο;»
- «Με την δικιά σου τι κάνεις;»
- «Την Κατερίνα; Χαλαρά...»
- «Καλοπερνάς μαλάκα... και μετά μου λες ότι με καταλαβαίνεις κιόλας...»
Και ξαναπιάνει τον πούτσο του που ήταν πρησμένος αλλά όχι καυλωμένος και δεν παίρνει το χέρι του από εκεί. Εγώ καρφώθηκα. Κοιτούσα σαν λυσσασμένος. Με είδε σίγουρα και χαμογέλασε με πονηρό ύφος, όλο υπονοούμενο. Ξαφνικά άλλαξα θέμα.
- «Πάμε στην τάξη; Βαρέθηκα εδώ έξω».
- «Πάμε...» Μου λέει.
Μπαίνουμε στην τάξη και δεν ήταν κανείς. Καθίσαμε στο θρανίο μας κι αυτός ξάπλωσε με τα χέρια πάνω στο θρανίο. Ακολούθησε ένα λεπτό ησυχίας και σκεφτόμουν να μην αφήσω την ευκαιρία να πάει χαμένη. Έτσι, είπα να κάνω την κίνηση και ότι γίνει. Έτσι όπως καθόταν, με κοιτούσε και τον κοιτούσα στα μάτια. Είχε μια καυλιάρικη φάτσα, όπως είπα και πριν, πολύ καύλα ήταν γενικά το παιδί. Με μια απότομη κίνηση, τον ακουμπάω ψηλά στον μηρό και του λέω:
- «Μην κάνεις έτσι ρε. Θα έρθει η Αλίκη και θα ξεδώσεις...»
Δεν αντέδρασε στην κίνηση μου κι εγώ άρχισα να του χαϊδεύω τον μηρό. Αυτός συνέχιζε να με κοιτάει χωρίς να κάνει τίποτα. Ξαφνικά σηκώνεται και πιάνει το χέρι μου και το χαϊδεύει. Εγώ σοκαρισμένος αλλά και καυλωμένος προφανώς, είπα:
- «Τι κάνεις;»
- «Εσύ τόση ώρα τι κάνεις; Με χαϊδεύεις... Παραδέξου το!»
- «E... ναι... αλλά δεν...»
- «Άσε τα δεν και τα μη τώρα... Θα περάσουμε καλά...»
Χωρίς να πω τίποτα παραπάνω, άρχισα να χαϊδεύω ακόμη πιο πάνω το μηρό του σε σημείο που έφτασα στον πούτσο του. Άρχισα να τον χαϊδεύω πάνω από την φόρμα και σιγά - σιγά άρχισε να καυλώνει. Τότε ο Νίκος σηκώθηκε και πήγε στην πόρτα να βεβαιωθεί πως κανείς δεν έρχεται και αφού είδε και το ρολόι του, ήρθε και ξαναέκατσε στο θρανίο βγάζοντας την ζακέτα του.
- «Είμαι όλος δικός σου!», μου λέει.
Εγώ, χωρίς να χάσω χρόνο, άρχισα να τον χαϊδεύω παντού πλέον και είχα καυλώσει κι εγώ. Είχα πωρωθεί με το πολύ γυμνασμένο του σώμα και τους κοιλιακούς του. Αυτός είχε καθίσει αναπαυτικά και απολάμβανε που του είχα σηκώσει την μπλούζα και άρχισα να του γλείφω τους κοιλιακούς του μέχρι τις ρώγες του. Μετά, ανεβαίνοντας προς τον λαιμό, τον φίλησα με γλώσσα. Πήγα να τραβηχτώ αλλά δεν με άφησε… συνέχισε να με φιλάει και να με χουφτώνει.
Η δική μου φόρμα είχε γίνει αντίσκηνο και άρχισε να μου πιάνει τον πούτσο και να τον χαϊδεύει. Κατέβηκα από πάνω του και άρχισα να πιάνω τον δικό του πούτσο που είχε μεγαλώσει απειλητικά. Ήταν πολύ μεγάλος. Γύρω στους 19 με 20 πόντους ανετότατα. Του κατέβασα την φόρμα και άρχισα να του γλείφω τον μεγάλο του πούτσο πάνω από το μποξεράκι του. Αυτός αναστέναζε βαριά. Το απολάμβανε. Μετά του κατέβασα και το μποξεράκι και είχα κατακαυλώσει από το θέαμα. Ήταν και πολύ μεγάλος και πολύ χοντρός. Μου λέει:
- «Σ’ αρέσει καύλα μου;»
- «Πολύ! Είναι πολύ μεγάλος μωρό μου!»
- «Γλείψε μανάρι μου!»
Τα έλεγε με μια τόσο βαριά και καυλιάρικη φωνή που δεν μπορούσα να του αντισταθώ. Άρχισα να του γλείφω τα τριχωτά του αρχίδια και να ανεβαίνω προς τα πάνω. Δεν είχα ξαναγλείψει πούτσο. Ήταν τόσο ωραίος και μεγάλος. Μετά τον έβαλα όλον μέσα στο στόμα και άρχισα να τον ρουφάω με δύναμη ενώ έπαιζα με τις ρώγες του. Τον τρέλανα. Φαίνεται ότι το έκανα καλά γιατί βαριανάσαινε, και μου έλεγε:
- «Έτσι καύλα μου. Τι ρουφήχτρα είσαι εσύ μωρό μου!»
Μετά από περίπου δέκα λεπτά ‘μέσα - έξω και όλο μέσα’ με διακόπτει διακριτικά και με ανεβάζει πάνω του, έτσι ώστε ο πούτσος του να ακουμπάει τον κώλο μου πάνω από την φόρμα. Πλησιάζει στο αφτί μου και μου λέει:
- «Κοντεύω να τελειώσω καύλα μου!»
Το είπε κοντά στο αφτί μου ψιθυριστά με αυτή την καυλιάρικη φωνή που ανατρίχιασα ολόκληρος και καύλωσα ακόμα περισσότερο.
- «Τα θέλω στο στόμα μου όλα μωρό μου!», του είπα ευθαρσώς.
Κατέβηκα πάλι στα γόνατα του και τον έβαλα όλον μέσα μέχρι το λαρύγγι... νόμιζα ότι θα πνιγώ. Τον έβγαλα λίγο πιο έξω και δεν πήρε παρά μόνο μερικά δευτερόλεπτα για να χύσει.
- «Όλα για σένα καυλιάρη μου!»
Το στόμα μου είχε γεμίσει με χύσια! Ήταν πολύ γλυκά. Πρώτη φορά τα γευόμουν. Πέρασαν σχεδόν δέκα δευτερόλεπτα και τότε σταμάτησε να χύνει. Ήταν πάρα πολλά. Δεν άφησα σταγόνα να πέσει. Τα κατάπια όλα σαν καλή πουτάνα! Αφού ηρέμησε μου είπε:
- «Είχα να χύσω ένα μήνα καυλιάρη μου! Γλείφεις πολύ ωραία!»
Μετά έβαλε το χέρι του μέσα στη φόρμα μου και έπιασε τον πούτσο μου, κάτι που δεν περίμενα να κάνει.
- «Ήρθε η ώρα να σου ανταποδώσω μανάρι μου!»
Εγώ ήθελα πάρα πολύ να μου ανταποδώσει αλλά βλέποντας την ώρα τον σταμάτησα. Θα ερχόντουσαν τα παιδιά σε λίγο. Αν μας έπιαναν; Έτσι του είπα:
- «Όχι τώρα μωρό μου. Καλύτερα το απόγευμα σπίτι μου με την ησυχία μας. Θα μου ανταποδώσεις…»
Έτσι ανέβασε την φόρμα του και αφού σηκωθήκαμε, με κολλάει στον τοίχο και μου δίνει ένα γλωσσόφιλο... κόλαση! Αυτό με καύλωσε πολύ. Και έτσι μετά από δυο λεπτά ήρθαν τα παιδιά. Απορώ πως δεν μας έπιασαν λίγη ώρα πριν. Είχαμε καλό timing υποθέτω. Ως το τέλος της σχολικής ημέρας, μου έγραφε στο βιβλίο διάφορα πρόστυχα και με έκανε να ανυπομονώ για το απόγευμα.
Το απόγευμα εκείνο όμως θα σας το διηγηθώ σε άλλη ιστορία. Με τον Νίκο είμαστε μαζί από τότε και περνάμε υπέροχα! Είναι bi κι αυτός, παρόλο που δεν του φαίνεται καθόλου, σαν κι εμένα. Έτσι μπορούμε να κυκλοφορούμε χωρίς να καταλαβαίνουν φίλη και γνωστοί τίποτα. Όχι ότι έχουμε πρόβλημα... αλλά δεν θέλουμε να το πούμε ακόμα. Γεια σας προς το παρόν.
(Copyright protected OW ref: 14095)
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.