Για τις απουσίες το έκανα... και καλά!

Είμαι ο Στέλιος, είμαι δεκαεννιά ετών και πηγαίνω τρίτη λυκείου (έχω χάσει χρονιά). Είμαι εμφανίσιμος, 1.80, 87 κιλά, δεμένος γενικά. Δεν θα έλεγα ότι είμαι γκέι, ούτε αμφιφυλόφιλος, γιατί απλά μου αρέσουν τα πάντα! Ανάλογα την όρεξη, έτσι πάνε και τα γούστα μου. Ήθελα πάντα όμως να δοκιμάσω πίπα, αλλά δεν τολμούσα, πως να το πω, ενώ το ήθελα δεν τολμούσα καν να ψαχτώ!

Έτυχε στο σχολείο να με καλέσει ο διευθυντής. Πήγα και εγώ… Έγραφε στα χαρτιά του. Δεν ήταν κάποιος παίδαρος, ένας νορμάλ άνδρας, γύρω στα σαράντα και κάτι και με λίγο κοιλίτσα, όχι πολύ. Φορούσε ένα στενό (όχι πούστικο) τζιν, που τόνιζε τα ιδιαίτερα σημεία του.

-    «Κάθισε!» είπε.

Το έκανα. Σηκώθηκε, έβγαλε το βιβλίο των απουσιών και μου είπε:

-    «Χμ… έχουμε σοβαρό πρόβλημα εδώ νεαρέ!»

Και άρχισε να μου εξηγεί ότι παίζεται αν θα χάσω την χρονιά ή όχι. Έφυγα "χεσμένος" από την προειδοποίηση. Τι θα έλεγα στους δικούς μου; Πραγματικά το συζητούσα επί ώρες με τους κολλητούς και ένας είπε την ιδέα:

-    «Μόνο ο Διευθυντής φίλε αν θέλει σου σβήνει απουσίες…»

Εγώ τότε σκέφτηκα: «Αφού θέλω πίπα, γιατί να μην την δοκιμάσω για αναγκαίο σκοπό;». Πράγματι πολύ κουφό, αλλά έτσι σκέφτηκα. Έτσι, το σχεδίαζα επί μέρες… πως θα τον προσέγγιζα, τι θα έλεγα… Τελικά μετά από δισταγμούς μπήκα στο γραφείο του. Ήταν μόνος. Έκλεισα και κλείδωσα πίσω μου. Εκείνος άκουσε το κλείδωμα και με κοίταξε τρομαγμένος. Εγώ του είπα:

-    «Θα ήθελα να σας ζητήσω να μου σβήσετε απουσίες…»

Εκείνος γέλασε ανακουφισμένος.

-    «Πως δηλαδή; Δεν σβήνονται έτσι χωρίς τίποτα…»

Εννοώντας χωρίς χαρτιά για να τις δικαιολογήσω, αλλά εγώ απλά γονάτισα… Βασικά όλα τα θυμάμαι σαν ταινία γιατί είχα άγχος και είναι λες και δεν έγινε ποτέ. Όταν γονάτισα εκείνος σχεδόν τινάχτηκε πίσω με την καρέκλα.

-    «Τι κάνεις εκεί παιδί μου; Σήκω πάνω!» είπε έκπληκτος.

Εγώ δεν υπάκουσα. Το στόμα μου είχε γεμίσει σάλιο, λες και ήθελε κι αυτό να του πάρω πίπα. Ο διευθυντής μου δεν μίλησε, κατάλαβα ότι το δέχτηκε. Άνοιξε τα πόδια του και με άφησε να πλησιάσω. Του έλυσα την λουρίδα και επιτέλους κατέβαζα το φερμουάρ. Από μέσα η μυρωδιά της ψωλής με χτύπησε απότομα!

Ένας πούτσος γύρω στα 18 εκατοστά, με πουτσότριχες και μαξιλάρια αρχίδια πετάχτηκε από μέσα, τον κοίταξα στα μάτια, για μια στιγμή είπα να σηκωθώ και να φύγω αλλά μετά σκέφτηκα: «Αφού θες να το δοκιμάσεις…». Το έκανα… έβγαλα την γλώσσα μου και με κλειστά μάτια έψαχνα να αγγίξω το πουτσοκέφαλο. Το βρήκα, ήταν καυτό (δεν κοιτούσα, με την γλώσσα ένιωθα) και είχε πικρή γεύση. Το έγλυψα σιγά γύρω - γύρω. Σφιγγόταν, δεν ήθελε να βογκήξει, δεν ξέρω γιατί.

Έβαλε το χέρι του και χάιδεψε τα μαλλιά μου. Άρχισε να μου δίνει ρυθμό. Όσο ρούφαγα και σάλιωνα τόσο τον έπαιρνα ευκολότερα. Σιγά - σιγά όλο και περισσότερος πούτσος στο στόμα μου, μέχρι που έφτασα να τον ρουφάω όλο! Βογκούσε… το χέρι του είχε σφίξει και έσπρωχνε δυνατά τώρα.

-    «Πω πω…!» έλεγε σιγά.

Εγώ τον κοιτούσα μέσα στα μάτια και χαμογελούσα, του άρεσε.

-    «Πουτάνα!» είπε και ένας χείμαρρος ζεστά πικρά χύσια έφτασαν στο στόμα μου.

Τα κατάπια! Σηκώθηκα μου έδωσε ένα χαρτομάντιλο και κουμπώθηκε.

-    «Λοιπόν, πιάσε το βιβλίο…» είπε.

Εγώ το έκανα και τον έβλεπα καθώς έσβηνε τις απουσίες με ένα χαμόγελο ευτυχίας στο πρόσωπό του...