Γεια σας είμαι ο Κώστας. Έχω μια δίδυμη αδερφή την Ελένη που μοιάζουμε πάρα πολύ και στα χαρακτηριστικά αλλά και σωματικά. Πολλές φορές μοιραζόμαστε τα ρούχα μας. Από μικρός μου άρεσε να φοράω τα ρούχα της και πιο πολύ τα εσώρουχα της. Μου είχε δώσει το ελεύθερο να παίρνω από το συρτάρι της ότι θέλω. Περίμενα να φύγουν όλοι από το σπίτι και τότε πήγαινα στο δωμάτιο μας, ένα είχαμε με την αδερφή μου… και φορούσα τα εσώρουχα της και έπαιζα με την τρυπούλα μου βάζοντας διάφορα μέσα μου. Ξεκινούσα με ένα δάχτυλο, δύο μετά, είχα φτάσει μέχρι μπανάνα.
Μία μέρα που οι δικοί μου ήταν στα χωράφια και η αδερφή μου πήγε σε μια φίλη της, βρήκα την ευκαιρία να κάνω τα δικά μου. Έβαλα ένα ωραίο στρινγκάκι ροζ, ένα σουτιέν ίδιο χρώμα, ψηλοτάκουνες γόβες και ξεκίνησα να κόβω βόλτες μέσα στο σπίτι. Περνώντας από την κουζίνα πέφτει το μάτι μου πάνω σε ένα χοντρό και μακρύ καρότο. Το έπλυνα καλά-καλά και το έβαλα σιγά σιγά μέσα μου. Σε λίγο είχε μπει σχεδόν όλο. Έκατσα ανάποδα σε μια καρέκλα και έπιασα δουλειά. Αισθανόμουν το κωλαράκι μου ανοιγμένο και γεμάτο. Γυρίζω το κεφάλι μου ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω έξω από το παράθυρο να με κοιτάζει ο Ανδρέας. Ο Ανδρέας είναι ο Αλβανός εργάτης που έχουν οι δικοί μου στα χωράφια. Ένα παλικάρι 1.80 ύψος και κάπου στα 80 κιλά, με τεράστιες πλάτες και τα διπλάσια χρόνια από εμένα 32 με 33 δηλαδή.
Ανοίγει την πόρτα της κουζίνας, έρχεται κοντά μου και μου αστράφτει δύο χαστούκια. Βάζω τα κλάματα, εκείνη την στιγμή γλιστράει και το καρότο από μέσα μου και πέφτει στο πάτωμα. Αρχίζει να φωνάζει και να μου λέει «πουστράκι θα τα πω όλα στον πατέρα σου». Έπεσα στα γόνατα και τον παρακαλούσα να μην το κάνει και πως θα κάνω ότι θέλει. Φοβήθηκα πάρα πολύ. Τότε με ρώτησε «τι εννοείς τα πάντα»; Εγώ δεν απάντησα τίποτα. Χωρίς να πει κάτι κατέβασε το παντελόνι του. Έπαθα πλάκα… δεν είχα ξαναδεί ποτέ από κοντά πούτσα εκτός από το δικό μου γαριδάκι. Δεν ήταν πολύ μεγάλη, κάπου στους 15 με 17 πόντους, αλλά μου έκανε εντύπωση που το πουτσοκέφαλο ήταν λεπτό και προς τη βάση του πάρα πολύ χοντρή, με δύο τεράστια αρχίδια. Μου λέει «ξεκίνα».
Δεν είπα τίποτα την έβαλα κατευθείαν στο στόμα μου. Πρώτη φορά που έκανα πίπα και δεν ήξερα τι να κάνω. Άρχισα να την παίζω με τη γλώσσα μου, να τη ρουφάω, ήταν τόσο χοντρή στη βάση της που δε χωρούσε στην παλάμη μου. Δε μπορώ να πω ψέματα, μου άρεσε πολύ η γεύση της. Τη ρούφαγα σαν τρελή πουτανίτσα για κάνα δεκάλεπτο τότε ξεκίνησα να του την παίζω και να του κάνω μασάζ στα αρχίδια όπως έβλεπα στης τσόντες. «Σταμάτα» μου λέει «δε θέλω να τελειώσω ακόμα…» και ξαπλώνει στο πάτωμα. «Κάτσε» μου λέει. Τρόμαξα! «Αποκλείεται…» του λέω. «Ανδρέα δεν το έχω ξανακάνει, δε θα χωρέσει». «Θα χωρέσει μια χαρά…» και πιάνει από δίπλα του το καρότο που είχα πριν στην τρύπα μου και το μετρούσε με την πούτσα του. Τουλάχιστον διπλάσια η πούτσα του. «Εντάξει, μου λέει, θα χωρέσει…» και γελούσε. «Η κάθεσαι η τα λέω όλα».
Αναστέναξα και άρχισα να χαμηλώνω τα πόδια μου. Έπιασα το ροζ στρινγκάκι μου με το ένα χέρι και το έβγαλα από το κωλαράκι μου. Ο Ανδρέας έφτυσε δύο τρεις φορές την παλάμη του, σάλιωσε το πουτσοκέφαλο του και την κράτησε από τη βάση. Μόλις ακούμπησε στην τρύπα μου ένιωσα να με χτυπάει ρεύμα… άρχισα να ιδρώνω. «Μπήκε…» μου λέει. Βάζω το χέρι μου και είχε περάσει το πουτσοκέφαλο του μέσα μου χωρίς να καταλάβω κάτι. Είχα ενθουσιαστεί. Προσπάθησα να τον πάρω κι άλλο μέσα μου όμως άρχισα να πονάω πολύ. Έμεινα ακίνητος για λίγο. «Μπράβο πουστράκι…» μου λέει ο Ανδρέας. «Έκανες καλή δουλειά με το καρότο…» και το παίρνει και μου το βάζει στο στόμα. Κόντεψα να κάνω εμετό.
Άρχισα να ανεβοκατεβαίνω στο μισό του πούτσο. Η τρυπούλα μου είχε πάρει φωτιά. Τον παρακαλούσα να σταματήσουμε γιατί είχα αρχίσει να πονάω κάπου μέσα μου. Τότε με πιάνει, με πετάει στο πάτωμα απότομα, έρχεται από πάνω μου και μου τον καρφώνει με τη μια όλον μέσα. Για δευτερόλεπτα δεν θυμάμαι κάτι, λιποθύμησα από τον πόνο. Όταν συνήλθα άρχισα να κλαίω και να φωνάζω να σταματήσει. Αυτό μάλλον τον άναβε. Έτσι έμπαινε και έβγαινε ακόμα πιο γρήγορα. Επιτέλους μετά από 10 λεπτά άγριου ξεσκίσματος φώναξε «τελειώνω» και με καρφώνει με όλη του τη δύναμη. Εκεί κόντεψα πάλι να λιποθυμήσω. «Πάρ' τα πουστράκι, πάρ' τα…». Ένοιωσα μια πολύ μεγάλη ποσότητα από χύσια να ρέουν μέσα μου. Όταν βγήκε, αισθανόμουν ότι πίσω έχω ένα πηγάδι, τόσο πολύ είχα ανοίξει.
Ο Ανδρέας κοίταξε την πούτσα του και γέλασε. Γύρισα το κεφάλι μου και τι να δω. Η πούτσα του ήταν κόκκινη, γεμάτη αίμα. Εκείνη τη στιγμή φοβήθηκα ότι θα πεθάνω. Αυτός συνέχισε να γελάει και να μου λέει «παρθένο πουστράκι σε ξέσκισα». Σκούπισε τα αίματα από την πούτσα του με μια πετσέτα που βρήκε στο τραπέζι και μου την πέταξε στα μούτρα λέγοντας. «Πάρε την παρθενιά σου πουστράκι», γύρισε, κούμπωσε το παντελόνι του και φεύγοντας μου λέει ότι όποτε θα μαζεύει πολλά χύσια θα έρχεται να αδειάζει μέσα στο κωλαράκι μου. Εγώ έμεινα ακίνητος στο πάτωμα για λίγο. Προσπαθούσα να καταλάβω τι είχε συμβεί. Παρεμπιπτόντως εγώ τελείωσα δύο φορές χωρίς να το θέλω.
Σηκώθηκα, καθάρισα το μέρος γρήγορα-γρήγορα, πέταξα το καρότο στα σκουπίδια, πήρα την πετσέτα με τα αίματα και μπήκα κατευθείαν στο μπάνιο. Όταν τελείωσα ξάπλωσα στο κρεβάτι μου και έκλαιγα σαν κοριτσάκι. Σκεφτόμουν αν αυτό που μου συνέβη το προκάλεσα εγώ. Όταν γύρισε η Ελένη η αδερφή μου δεν άντεξα και της τα είπα όλα, ακριβώς όπως έγιναν, δείχνοντας τής την πετσέτα με το αίμα. Με παρηγόρησε πάρα πολύ και μου έδωσε δύναμη. Μου καθάρισε σχολαστικά την τρυπούλα μου βάζοντας διάφορες κρέμες για να κλείσει η πληγή. Από εκείνη τη στιγμή ήρθαμε πιο κοντά με τη αδερφή μου… αλλά αυτό θα σας στο πω στην επόμενη ιστορία μου.
Copyright protected OW ref: 185570
Μία μέρα που οι δικοί μου ήταν στα χωράφια και η αδερφή μου πήγε σε μια φίλη της, βρήκα την ευκαιρία να κάνω τα δικά μου. Έβαλα ένα ωραίο στρινγκάκι ροζ, ένα σουτιέν ίδιο χρώμα, ψηλοτάκουνες γόβες και ξεκίνησα να κόβω βόλτες μέσα στο σπίτι. Περνώντας από την κουζίνα πέφτει το μάτι μου πάνω σε ένα χοντρό και μακρύ καρότο. Το έπλυνα καλά-καλά και το έβαλα σιγά σιγά μέσα μου. Σε λίγο είχε μπει σχεδόν όλο. Έκατσα ανάποδα σε μια καρέκλα και έπιασα δουλειά. Αισθανόμουν το κωλαράκι μου ανοιγμένο και γεμάτο. Γυρίζω το κεφάλι μου ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω έξω από το παράθυρο να με κοιτάζει ο Ανδρέας. Ο Ανδρέας είναι ο Αλβανός εργάτης που έχουν οι δικοί μου στα χωράφια. Ένα παλικάρι 1.80 ύψος και κάπου στα 80 κιλά, με τεράστιες πλάτες και τα διπλάσια χρόνια από εμένα 32 με 33 δηλαδή.
Ανοίγει την πόρτα της κουζίνας, έρχεται κοντά μου και μου αστράφτει δύο χαστούκια. Βάζω τα κλάματα, εκείνη την στιγμή γλιστράει και το καρότο από μέσα μου και πέφτει στο πάτωμα. Αρχίζει να φωνάζει και να μου λέει «πουστράκι θα τα πω όλα στον πατέρα σου». Έπεσα στα γόνατα και τον παρακαλούσα να μην το κάνει και πως θα κάνω ότι θέλει. Φοβήθηκα πάρα πολύ. Τότε με ρώτησε «τι εννοείς τα πάντα»; Εγώ δεν απάντησα τίποτα. Χωρίς να πει κάτι κατέβασε το παντελόνι του. Έπαθα πλάκα… δεν είχα ξαναδεί ποτέ από κοντά πούτσα εκτός από το δικό μου γαριδάκι. Δεν ήταν πολύ μεγάλη, κάπου στους 15 με 17 πόντους, αλλά μου έκανε εντύπωση που το πουτσοκέφαλο ήταν λεπτό και προς τη βάση του πάρα πολύ χοντρή, με δύο τεράστια αρχίδια. Μου λέει «ξεκίνα».
Δεν είπα τίποτα την έβαλα κατευθείαν στο στόμα μου. Πρώτη φορά που έκανα πίπα και δεν ήξερα τι να κάνω. Άρχισα να την παίζω με τη γλώσσα μου, να τη ρουφάω, ήταν τόσο χοντρή στη βάση της που δε χωρούσε στην παλάμη μου. Δε μπορώ να πω ψέματα, μου άρεσε πολύ η γεύση της. Τη ρούφαγα σαν τρελή πουτανίτσα για κάνα δεκάλεπτο τότε ξεκίνησα να του την παίζω και να του κάνω μασάζ στα αρχίδια όπως έβλεπα στης τσόντες. «Σταμάτα» μου λέει «δε θέλω να τελειώσω ακόμα…» και ξαπλώνει στο πάτωμα. «Κάτσε» μου λέει. Τρόμαξα! «Αποκλείεται…» του λέω. «Ανδρέα δεν το έχω ξανακάνει, δε θα χωρέσει». «Θα χωρέσει μια χαρά…» και πιάνει από δίπλα του το καρότο που είχα πριν στην τρύπα μου και το μετρούσε με την πούτσα του. Τουλάχιστον διπλάσια η πούτσα του. «Εντάξει, μου λέει, θα χωρέσει…» και γελούσε. «Η κάθεσαι η τα λέω όλα».
Αναστέναξα και άρχισα να χαμηλώνω τα πόδια μου. Έπιασα το ροζ στρινγκάκι μου με το ένα χέρι και το έβγαλα από το κωλαράκι μου. Ο Ανδρέας έφτυσε δύο τρεις φορές την παλάμη του, σάλιωσε το πουτσοκέφαλο του και την κράτησε από τη βάση. Μόλις ακούμπησε στην τρύπα μου ένιωσα να με χτυπάει ρεύμα… άρχισα να ιδρώνω. «Μπήκε…» μου λέει. Βάζω το χέρι μου και είχε περάσει το πουτσοκέφαλο του μέσα μου χωρίς να καταλάβω κάτι. Είχα ενθουσιαστεί. Προσπάθησα να τον πάρω κι άλλο μέσα μου όμως άρχισα να πονάω πολύ. Έμεινα ακίνητος για λίγο. «Μπράβο πουστράκι…» μου λέει ο Ανδρέας. «Έκανες καλή δουλειά με το καρότο…» και το παίρνει και μου το βάζει στο στόμα. Κόντεψα να κάνω εμετό.
Άρχισα να ανεβοκατεβαίνω στο μισό του πούτσο. Η τρυπούλα μου είχε πάρει φωτιά. Τον παρακαλούσα να σταματήσουμε γιατί είχα αρχίσει να πονάω κάπου μέσα μου. Τότε με πιάνει, με πετάει στο πάτωμα απότομα, έρχεται από πάνω μου και μου τον καρφώνει με τη μια όλον μέσα. Για δευτερόλεπτα δεν θυμάμαι κάτι, λιποθύμησα από τον πόνο. Όταν συνήλθα άρχισα να κλαίω και να φωνάζω να σταματήσει. Αυτό μάλλον τον άναβε. Έτσι έμπαινε και έβγαινε ακόμα πιο γρήγορα. Επιτέλους μετά από 10 λεπτά άγριου ξεσκίσματος φώναξε «τελειώνω» και με καρφώνει με όλη του τη δύναμη. Εκεί κόντεψα πάλι να λιποθυμήσω. «Πάρ' τα πουστράκι, πάρ' τα…». Ένοιωσα μια πολύ μεγάλη ποσότητα από χύσια να ρέουν μέσα μου. Όταν βγήκε, αισθανόμουν ότι πίσω έχω ένα πηγάδι, τόσο πολύ είχα ανοίξει.
Ο Ανδρέας κοίταξε την πούτσα του και γέλασε. Γύρισα το κεφάλι μου και τι να δω. Η πούτσα του ήταν κόκκινη, γεμάτη αίμα. Εκείνη τη στιγμή φοβήθηκα ότι θα πεθάνω. Αυτός συνέχισε να γελάει και να μου λέει «παρθένο πουστράκι σε ξέσκισα». Σκούπισε τα αίματα από την πούτσα του με μια πετσέτα που βρήκε στο τραπέζι και μου την πέταξε στα μούτρα λέγοντας. «Πάρε την παρθενιά σου πουστράκι», γύρισε, κούμπωσε το παντελόνι του και φεύγοντας μου λέει ότι όποτε θα μαζεύει πολλά χύσια θα έρχεται να αδειάζει μέσα στο κωλαράκι μου. Εγώ έμεινα ακίνητος στο πάτωμα για λίγο. Προσπαθούσα να καταλάβω τι είχε συμβεί. Παρεμπιπτόντως εγώ τελείωσα δύο φορές χωρίς να το θέλω.
Σηκώθηκα, καθάρισα το μέρος γρήγορα-γρήγορα, πέταξα το καρότο στα σκουπίδια, πήρα την πετσέτα με τα αίματα και μπήκα κατευθείαν στο μπάνιο. Όταν τελείωσα ξάπλωσα στο κρεβάτι μου και έκλαιγα σαν κοριτσάκι. Σκεφτόμουν αν αυτό που μου συνέβη το προκάλεσα εγώ. Όταν γύρισε η Ελένη η αδερφή μου δεν άντεξα και της τα είπα όλα, ακριβώς όπως έγιναν, δείχνοντας τής την πετσέτα με το αίμα. Με παρηγόρησε πάρα πολύ και μου έδωσε δύναμη. Μου καθάρισε σχολαστικά την τρυπούλα μου βάζοντας διάφορες κρέμες για να κλείσει η πληγή. Από εκείνη τη στιγμή ήρθαμε πιο κοντά με τη αδερφή μου… αλλά αυτό θα σας στο πω στην επόμενη ιστορία μου.
Copyright protected OW ref: 185570
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.