Είμαι ο Νίκος 26 ετών 188/82. Ήταν απόγευμα Σαββάτου, 1 χρόνο πριν, όταν μετά από μία κουραστική μέρα στην δουλειά, και μην έχοντας μαγειρέψει τίποτα, αποφάσισα να παραγγείλω να φάω. Συχνή τακτική και εύκολη λύση μιας και ο ελεύθερος χρόνος ήταν ελάχιστος. Στο παρελθόν είχα παραγγείλει από διάφορα μαγαζιά, τσεκάροντας τα ώστε να κατασταλάζω ευκολότερα. Εκείνη, ήταν η μέρα για burger. Μπήκα στο ίντερνετ, έψαξα και παρήγγειλα από γνωστό μαγαζί της περιοχής. Λίγη ώρα αργότερα, χτύπησε το κουδούνι. Άνοιξα και αντίκρισα ένα νεαρό περίπου 22-23 ετών, μελαχρινό, γεροδεμένο, με λίγα γένια και ένα ευγενικό χαμόγελο. Σάστισα για λίγο, χαμογέλασα διακριτικά, πλήρωσα και έκλεισα την πόρτα.
Η όρεξη μου είχε κοπεί. Δεν ξέρω γιατί και πως μου συνέβη αυτό, αλλά για λίγα λεπτά ακόμη δεν έβγαλα την εικόνα του από το μυαλό μου. Έκανα ένα μπάνιο για να συνέλθω και έφαγα.
Την επόμενη μέρα απολάμβανα το ρεπό μου. Φυσικά, περίμενα να μεσημεριάσει για να ξαναπαραγγείλω από το ίδιο μαγαζί. Πράγμα που έκανα αμέσως. Περίμενα, μέχρι που η παραγγελία μου ήρθε, για καλή μου τύχη ξανά από αυτό το υπέροχο πλάσμα. Πληρώνοντας, του έδωσα αρκετό μπουρμπουάρ μπας και καταφέρω να τον κρατήσω λίγα δευτερόλεπτα παραπάνω στην πόρτα μου.
- Είναι πολλά, μου είπε διστακτικά.
Του χαμογέλασα και προσπαθούσα να σκεφτώ κάτι.
- Η εξυπηρέτηση του μαγαζιού και εχθές ήταν πολύ καλή και εσύ στην ώρα σου, είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω. Νίκος κιόλας, χάρηκα. Αποκτήσατε έναν νέο πελάτη
- Μια χαρά, χαίρομαι και σε ευχαριστώ, είπε ευγενικά. Καλή όρεξη, συνέχισε και έφυγε.
Αυτό ήταν, την είχα πατήσει άσχημα. Την επομένη, ντρεπόμουν να παραγγείλω ξανά από εκεί και με βαριά καρδιά αποφάσισα να περιμένω λίγες μέρες. Έτσι, λίγο καιρό αργότερα έκανα την 3η απόπειρα. Μάταιη βέβαια, καθώς τα πράγματα έφτασαν από έναν άλλο κύριο, κάτι που με απογοήτευσε. Τους επόμενους μήνες το είχα κάνει στέκι, παραγγέλνοντας από εκεί σχεδόν 3-4 φορές εβδομαδιαίως. Κάποιες φορές πετύχαινα τον Πέτρο (όπως μου συστήθηκε μία από αυτές) και κάποιες όχι. Τις τελευταίες φορές, όποιος ερχόταν, έφερνε και ένα δώρο "από το μαγαζί". Γλυκό ή αναψυκτικό. Ως ανταμοιβή τακτικού πελάτη, λέγανε.
Είχαν περάσει 4 μήνες από την μοιραία πρώτη συνάντηση όταν περίμενα μία ακόμα παραγγελία μου. Άνοιξα, αντίκρισα ξανά τον Πέτρο, με χαιρέτησε με το όνομα μου και μου έδωσε το φαγητό. Μαζί με αυτό, και ένα αναψυκτικό. "Από εμένα", είπε.
- Σταμάτησε να με κερνάει το μαγαζί και με κερνάς εσύ;, είπα για να σπάσω λίγο τον πάγο.
- Αυτό είναι προσωπικό, για τα φιλοδωρήματα που μου δίνεις, είναι πολλά και αυτό είναι το λιγότερο.
- Να' σαι καλά. Αλλά σαν συμβουλή, μην τα χαλάς έτσι, τα δίνω για δική σου επιβράβευση, όχι για εμένα.
- Όλα καλά, καλή όρεξη φίλε μου.
- Έχεις πολλή δουλειά, Θες να σε κεράσω ένα ποτήρι, έφερες μεγάλο μπουκάλι και μένω μόνος μου (δεν έχασα ευκαιρία).
- Σε ευχαριστώ αλλά τρέχω και δεν μπορώ να αργήσω, να είσαι καλά.
Έφυγε και δεν ήξερα αν τα θαλάσσωσα ή όχι. Έμενε να το δω την επόμενη φορά που θα έπαιρνα από εκεί. Αυτή η μέρα δεν άργησε. Παρήγγειλα αργά, κοντά στο κλείσιμο, θέλοντας να πετύχω το μαγαζί σε αδράνεια. Το πέτυχα, όπως επίσης πέτυχα τον Πέτρο ξανά.
- Περίεργη ώρα για εμένα αλλά τι να κάνεις αν δουλεύεις ξαφνικά και τα απογεύματα, είπα για να δικαιολογηθώ.
- Καταλαβαίνω, πίστεψε με, μου είπε.
- Και εσύ ως τόσο αργά ε;
- Άσε, έκλεισα 9ωρο. Έφερα και τα δικά σου και μετά ξεκούραση. Και τα έσοδα λίγα μιας και η μετακίνηση είναι δική μου. Τα έξοδα της αυξάνονται.
- Δεν παρέχονται ρε συ;
- Είμαστε οικογενειακή επιχείρηση φίλε.
- Κατάλαβα...
- Το αναψυκτικό κερασμένο από εμάς, αν και λόγω ώρας είναι η μεσαία συσκευασία.
- Δεν πίνω πολύ, μη σκας. Θες ένα ποτήρι; Να δροσιστείς λίγο;
- Δε μπορώ να αρνηθώ δεύτερη φορά και η δουλειά τέλειωσε για σήμερα, αλλά δεν θέλω να γίνομαι βάρος.
- Κανένα βάρος, πέρνα μέσα, κάθισε.
Τον είχα στον καναπέ μου, η καρδιά μου πήγαινε να σπάσει. Μέσα στην πρώτη μας συζήτηση έμαθα ότι είναι 22 ετών, δεν σπούδασε και δουλεύει για τους γονείς του.
- Και με τόση δουλειά πότε βρίσκεις χρόνο για τους φίλους σου και την κοπέλα σου;
- Ε… δυστυχώς δε βρίσκω πάντα, ούτε λίγο χρόνο και για τα 2.
Έχει κοπέλα. Δεν υπήρχε καμία ελπίδα και φοβόμουν τόσο πολύ να συνεχίσω. Πάλευα να βρω δύναμη.
- Κατάλαβα. Τουλάχιστον όλοι θα καταλαβαίνουν την κατάσταση πιστεύω.
- Οι φίλοι πάντα, η δικιά μου πιστεύει ότι αδιαφορώ. Δεν τα πάμε πολύ καλά αλλά το παν είναι να βγαίνει η ζωή φίλε μου και μετά τα άλλα.
- Θα είναι ηλίθια αδερφέ μου αν παρατήσει ένα τόσο εργατικό, καλό και όμορφο παιδί, μόνο και μόνο για την δουλειά του…
είπα και διστακτικά έπιασα το χέρι του με τα δύο μου χέρια. Σάστισε. Με κοίταξε λίγο περίεργα και έκανε ένα ελαφρώς αισθητό βήμα προς τα πίσω.
- Μην τα παραλές…
είπε σχεδόν απότομα και ήταν φανερό ότι κάτι ψυλλιάστηκε. Είχα ρισκάρει ήδη πολύ, έπρεπε να το πάω ως τέλος και ας φοβόμουν. Τον πλησίασα και εγώ κατά ένα βήμα στον καναπέ, έβαλα διστακτικά το χέρι μου στο τζιν του, πάνω στο μπούτι, τον κοίταξα και του είπα:
- Δεν τα παραλέω. Φαίνεσαι παιδί που θα ήθελε η κάθε γυναίκα. Ίσω, και όχι μόνο…
- Δεν ξέρω τι εννοείς φίλε μου αλλά ίσως είναι καλύτερα να πηγαίνω εγώ.
- Κάτσε λίγο ακόμη, θα παρακαλούσα να μπορέσω να σε ευχαριστήσω για την τόση εξυπηρέτηση όλον αυτόν τον καιρό και για την αποψινή παρέα…
Και αμέσως το χέρι μου πήγε πάνω στο φερμουάρ του. Ένιωθα την ανάσα του να αυξάνει ταχύτητα. Μου έπιασε το χέρι.
- Φίλε μου, πως να στο πω, προτιμώ να με ευχαριστούν κοπέλες, χωρίς παρεξήγηση, είπε σαστισμένα, και συνέχισε. Πρέπει να φύγω γιατί αυτό που γίνεται είναι σχεδόν παρανοϊκό από μεριάς μου.
- Πίστεψε με, δεν είναι κακό. Στο ζητάω σαν χάρη. Αν μετανιώσεις κάτι στην πορεία πες το μου ξανά και θα φύγεις.
Δεν είπε τίποτα. Ένιωθα την ανάσα του με ακόμη μεγαλύτερη ταχύτητα ενώ στο πρόσωπο του έβλεπα φόβο και αναζήτηση για διέξοδο, ωστόσο προχωρούσα με γρήγορο ρυθμό. Με το ένα μου χέρι ακούμπησα το στήθος του πάνω από την μπλούζα και με το άλλο άνοιξα σιγά-σιγά το φερμουάρ του. Δεν τον έβλεπα να είναι πολύ καλά αλλά δεν έκανε και κίνηση να φύγει πλέον. Άνοιξα και το κουμπί του. Έβαλα το χέρι μου μέσα, κατέβασα αργά το εσώρουχο του και έβγαλα έξω το εργαλείο του. Είχε καυλώσει φουλ. Δεν του φαινόταν. Αντίκρισα και ακουμπούσα την πούτσα του η οποία ήταν περίπου 19 εκατοστά, κανονικού πάχους, γεμάτη φλέβες. Έλιωσα.
Του την έπαιξα αρχικά αργά-αργά, έσκυψα και ακούμπησα την γλώσσα μου στο πουτσοκέφαλο του. Αναστέναξε ελαφρώς. Αυτό με χαροποίησε. Άρχισα να την βάζω στο στόμα μου. Ήταν θέμα χρόνου να την έχω όλη στο στόμα μου. Έμεινα εκεί για λίγα δευτερόλεπτα και τον ένιωθα να πάλλεται στο στόμα μου. Δε μιλούσε.
Άρχισα να τον πιπώνω αρχικά αργά, αυξάνοντας ταχύτητα. Λίγα λεπτά μετά όλα είχαν πάρει το ρυθμό τους. Δεν πίστευα τι ένιωθα όταν μου ακούμπησε το κεφάλι μου, βοηθώντας με να πηγαίνω συχνότερα πιο βαθιά. Μου γαμούσε και επίσημα το στόμα. Αναστέναζε έως ότου δεν άντεξε άλλο.
- Παρ' τον όλο γαμιόλη, καμιά γυναίκα δεν τον έχει πάρει τόσο πεινασμένα όσο εσύ. Ρούφα την πούτσα μου, φα' τη όπως το φαγητό που σου έφερνα τόσν καιρό.
Εγώ, μονάχα μούγκριζα, όσο απολάμβανα το εργαλείο του στο στόμα μου. Μου σήκωσε το κεφάλι μου, σηκώθηκε όρθιος, με έβαλε να κάτσω στον καναπέ και μου τον έχωσε ξανά στο στόμα, σπρώχνοντας το κεφάλι μου με τα χέρια του.
- Δεν αντέχω άλλο πουτανάκι μου, θα σε χύσω, θα σου γεμίσω το στόμα…
Πριν προλάβω να γνέψω καταφατικά , ένιωσα στο στόμα μου να κυλάει ένα καυτό ποτάμι από το σπέρμα του Πέτρου. Δε μπορούσα να πιστέψω τι βίωσα το βράδυ αυτό. Τα κατάπια όλα, σηκώθηκε και του χάιδεψα το στήθος.
- Θες να πάμε μέσα;, του είπα
- Όχι φίλε μου, ξεπέρασα ήδη τον εαυτό μου. Δεν ξέρω πως έγινε όλο αυτό. Καύλωσα ανεξέλεγκτα. Πρέπει να φύγω. Συγγνώμη για τις βρισιές κατά την διάρκεια αυτού που κάναμε.
- Εννοείς της πίπας που σου πήρα, πες το με το όνομα του!
- Ναι, σωστά. Δεν μετάνιωσα, απλώς ήταν πρωτόγνωρο για εμένα. Ήταν ωραία φάση, αλλά πρέπει να φύγω. Καλό βράδυ.
Ντύθηκε και έφυγε απότομα και γρήγορα. Τα συναισθήματα μου ήταν ανάμεικτα. Χαρά και ευτυχία για ότι έγινε, στεναχώρια που έφυγε και αγωνία για το πως να κινηθώ στη συνέχεια, αν πρέπει να υπάρξει. Αλλά την προσπάθεια μου την έκανα και θα σας τη διηγηθώ στην επόμενη ιστορία μου. Εκείνο το βράδυ, δεν κοιμήθηκα. Ξάπλωσα, αναπολούσα την πούτσα του και έχυσα στο κρεβάτι μου. Τον σκεφτόμουν μέχρι το πρωί.
Copyright protected OW ref: 167065
Η όρεξη μου είχε κοπεί. Δεν ξέρω γιατί και πως μου συνέβη αυτό, αλλά για λίγα λεπτά ακόμη δεν έβγαλα την εικόνα του από το μυαλό μου. Έκανα ένα μπάνιο για να συνέλθω και έφαγα.
Την επόμενη μέρα απολάμβανα το ρεπό μου. Φυσικά, περίμενα να μεσημεριάσει για να ξαναπαραγγείλω από το ίδιο μαγαζί. Πράγμα που έκανα αμέσως. Περίμενα, μέχρι που η παραγγελία μου ήρθε, για καλή μου τύχη ξανά από αυτό το υπέροχο πλάσμα. Πληρώνοντας, του έδωσα αρκετό μπουρμπουάρ μπας και καταφέρω να τον κρατήσω λίγα δευτερόλεπτα παραπάνω στην πόρτα μου.
- Είναι πολλά, μου είπε διστακτικά.
Του χαμογέλασα και προσπαθούσα να σκεφτώ κάτι.
- Η εξυπηρέτηση του μαγαζιού και εχθές ήταν πολύ καλή και εσύ στην ώρα σου, είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω. Νίκος κιόλας, χάρηκα. Αποκτήσατε έναν νέο πελάτη
- Μια χαρά, χαίρομαι και σε ευχαριστώ, είπε ευγενικά. Καλή όρεξη, συνέχισε και έφυγε.
Αυτό ήταν, την είχα πατήσει άσχημα. Την επομένη, ντρεπόμουν να παραγγείλω ξανά από εκεί και με βαριά καρδιά αποφάσισα να περιμένω λίγες μέρες. Έτσι, λίγο καιρό αργότερα έκανα την 3η απόπειρα. Μάταιη βέβαια, καθώς τα πράγματα έφτασαν από έναν άλλο κύριο, κάτι που με απογοήτευσε. Τους επόμενους μήνες το είχα κάνει στέκι, παραγγέλνοντας από εκεί σχεδόν 3-4 φορές εβδομαδιαίως. Κάποιες φορές πετύχαινα τον Πέτρο (όπως μου συστήθηκε μία από αυτές) και κάποιες όχι. Τις τελευταίες φορές, όποιος ερχόταν, έφερνε και ένα δώρο "από το μαγαζί". Γλυκό ή αναψυκτικό. Ως ανταμοιβή τακτικού πελάτη, λέγανε.
Είχαν περάσει 4 μήνες από την μοιραία πρώτη συνάντηση όταν περίμενα μία ακόμα παραγγελία μου. Άνοιξα, αντίκρισα ξανά τον Πέτρο, με χαιρέτησε με το όνομα μου και μου έδωσε το φαγητό. Μαζί με αυτό, και ένα αναψυκτικό. "Από εμένα", είπε.
- Σταμάτησε να με κερνάει το μαγαζί και με κερνάς εσύ;, είπα για να σπάσω λίγο τον πάγο.
- Αυτό είναι προσωπικό, για τα φιλοδωρήματα που μου δίνεις, είναι πολλά και αυτό είναι το λιγότερο.
- Να' σαι καλά. Αλλά σαν συμβουλή, μην τα χαλάς έτσι, τα δίνω για δική σου επιβράβευση, όχι για εμένα.
- Όλα καλά, καλή όρεξη φίλε μου.
- Έχεις πολλή δουλειά, Θες να σε κεράσω ένα ποτήρι, έφερες μεγάλο μπουκάλι και μένω μόνος μου (δεν έχασα ευκαιρία).
- Σε ευχαριστώ αλλά τρέχω και δεν μπορώ να αργήσω, να είσαι καλά.
Έφυγε και δεν ήξερα αν τα θαλάσσωσα ή όχι. Έμενε να το δω την επόμενη φορά που θα έπαιρνα από εκεί. Αυτή η μέρα δεν άργησε. Παρήγγειλα αργά, κοντά στο κλείσιμο, θέλοντας να πετύχω το μαγαζί σε αδράνεια. Το πέτυχα, όπως επίσης πέτυχα τον Πέτρο ξανά.
- Περίεργη ώρα για εμένα αλλά τι να κάνεις αν δουλεύεις ξαφνικά και τα απογεύματα, είπα για να δικαιολογηθώ.
- Καταλαβαίνω, πίστεψε με, μου είπε.
- Και εσύ ως τόσο αργά ε;
- Άσε, έκλεισα 9ωρο. Έφερα και τα δικά σου και μετά ξεκούραση. Και τα έσοδα λίγα μιας και η μετακίνηση είναι δική μου. Τα έξοδα της αυξάνονται.
- Δεν παρέχονται ρε συ;
- Είμαστε οικογενειακή επιχείρηση φίλε.
- Κατάλαβα...
- Το αναψυκτικό κερασμένο από εμάς, αν και λόγω ώρας είναι η μεσαία συσκευασία.
- Δεν πίνω πολύ, μη σκας. Θες ένα ποτήρι; Να δροσιστείς λίγο;
- Δε μπορώ να αρνηθώ δεύτερη φορά και η δουλειά τέλειωσε για σήμερα, αλλά δεν θέλω να γίνομαι βάρος.
- Κανένα βάρος, πέρνα μέσα, κάθισε.
Τον είχα στον καναπέ μου, η καρδιά μου πήγαινε να σπάσει. Μέσα στην πρώτη μας συζήτηση έμαθα ότι είναι 22 ετών, δεν σπούδασε και δουλεύει για τους γονείς του.
- Και με τόση δουλειά πότε βρίσκεις χρόνο για τους φίλους σου και την κοπέλα σου;
- Ε… δυστυχώς δε βρίσκω πάντα, ούτε λίγο χρόνο και για τα 2.
Έχει κοπέλα. Δεν υπήρχε καμία ελπίδα και φοβόμουν τόσο πολύ να συνεχίσω. Πάλευα να βρω δύναμη.
- Κατάλαβα. Τουλάχιστον όλοι θα καταλαβαίνουν την κατάσταση πιστεύω.
- Οι φίλοι πάντα, η δικιά μου πιστεύει ότι αδιαφορώ. Δεν τα πάμε πολύ καλά αλλά το παν είναι να βγαίνει η ζωή φίλε μου και μετά τα άλλα.
- Θα είναι ηλίθια αδερφέ μου αν παρατήσει ένα τόσο εργατικό, καλό και όμορφο παιδί, μόνο και μόνο για την δουλειά του…
είπα και διστακτικά έπιασα το χέρι του με τα δύο μου χέρια. Σάστισε. Με κοίταξε λίγο περίεργα και έκανε ένα ελαφρώς αισθητό βήμα προς τα πίσω.
- Μην τα παραλές…
είπε σχεδόν απότομα και ήταν φανερό ότι κάτι ψυλλιάστηκε. Είχα ρισκάρει ήδη πολύ, έπρεπε να το πάω ως τέλος και ας φοβόμουν. Τον πλησίασα και εγώ κατά ένα βήμα στον καναπέ, έβαλα διστακτικά το χέρι μου στο τζιν του, πάνω στο μπούτι, τον κοίταξα και του είπα:
- Δεν τα παραλέω. Φαίνεσαι παιδί που θα ήθελε η κάθε γυναίκα. Ίσω, και όχι μόνο…
- Δεν ξέρω τι εννοείς φίλε μου αλλά ίσως είναι καλύτερα να πηγαίνω εγώ.
- Κάτσε λίγο ακόμη, θα παρακαλούσα να μπορέσω να σε ευχαριστήσω για την τόση εξυπηρέτηση όλον αυτόν τον καιρό και για την αποψινή παρέα…
Και αμέσως το χέρι μου πήγε πάνω στο φερμουάρ του. Ένιωθα την ανάσα του να αυξάνει ταχύτητα. Μου έπιασε το χέρι.
- Φίλε μου, πως να στο πω, προτιμώ να με ευχαριστούν κοπέλες, χωρίς παρεξήγηση, είπε σαστισμένα, και συνέχισε. Πρέπει να φύγω γιατί αυτό που γίνεται είναι σχεδόν παρανοϊκό από μεριάς μου.
- Πίστεψε με, δεν είναι κακό. Στο ζητάω σαν χάρη. Αν μετανιώσεις κάτι στην πορεία πες το μου ξανά και θα φύγεις.
Δεν είπε τίποτα. Ένιωθα την ανάσα του με ακόμη μεγαλύτερη ταχύτητα ενώ στο πρόσωπο του έβλεπα φόβο και αναζήτηση για διέξοδο, ωστόσο προχωρούσα με γρήγορο ρυθμό. Με το ένα μου χέρι ακούμπησα το στήθος του πάνω από την μπλούζα και με το άλλο άνοιξα σιγά-σιγά το φερμουάρ του. Δεν τον έβλεπα να είναι πολύ καλά αλλά δεν έκανε και κίνηση να φύγει πλέον. Άνοιξα και το κουμπί του. Έβαλα το χέρι μου μέσα, κατέβασα αργά το εσώρουχο του και έβγαλα έξω το εργαλείο του. Είχε καυλώσει φουλ. Δεν του φαινόταν. Αντίκρισα και ακουμπούσα την πούτσα του η οποία ήταν περίπου 19 εκατοστά, κανονικού πάχους, γεμάτη φλέβες. Έλιωσα.
Του την έπαιξα αρχικά αργά-αργά, έσκυψα και ακούμπησα την γλώσσα μου στο πουτσοκέφαλο του. Αναστέναξε ελαφρώς. Αυτό με χαροποίησε. Άρχισα να την βάζω στο στόμα μου. Ήταν θέμα χρόνου να την έχω όλη στο στόμα μου. Έμεινα εκεί για λίγα δευτερόλεπτα και τον ένιωθα να πάλλεται στο στόμα μου. Δε μιλούσε.
Άρχισα να τον πιπώνω αρχικά αργά, αυξάνοντας ταχύτητα. Λίγα λεπτά μετά όλα είχαν πάρει το ρυθμό τους. Δεν πίστευα τι ένιωθα όταν μου ακούμπησε το κεφάλι μου, βοηθώντας με να πηγαίνω συχνότερα πιο βαθιά. Μου γαμούσε και επίσημα το στόμα. Αναστέναζε έως ότου δεν άντεξε άλλο.
- Παρ' τον όλο γαμιόλη, καμιά γυναίκα δεν τον έχει πάρει τόσο πεινασμένα όσο εσύ. Ρούφα την πούτσα μου, φα' τη όπως το φαγητό που σου έφερνα τόσν καιρό.
Εγώ, μονάχα μούγκριζα, όσο απολάμβανα το εργαλείο του στο στόμα μου. Μου σήκωσε το κεφάλι μου, σηκώθηκε όρθιος, με έβαλε να κάτσω στον καναπέ και μου τον έχωσε ξανά στο στόμα, σπρώχνοντας το κεφάλι μου με τα χέρια του.
- Δεν αντέχω άλλο πουτανάκι μου, θα σε χύσω, θα σου γεμίσω το στόμα…
Πριν προλάβω να γνέψω καταφατικά , ένιωσα στο στόμα μου να κυλάει ένα καυτό ποτάμι από το σπέρμα του Πέτρου. Δε μπορούσα να πιστέψω τι βίωσα το βράδυ αυτό. Τα κατάπια όλα, σηκώθηκε και του χάιδεψα το στήθος.
- Θες να πάμε μέσα;, του είπα
- Όχι φίλε μου, ξεπέρασα ήδη τον εαυτό μου. Δεν ξέρω πως έγινε όλο αυτό. Καύλωσα ανεξέλεγκτα. Πρέπει να φύγω. Συγγνώμη για τις βρισιές κατά την διάρκεια αυτού που κάναμε.
- Εννοείς της πίπας που σου πήρα, πες το με το όνομα του!
- Ναι, σωστά. Δεν μετάνιωσα, απλώς ήταν πρωτόγνωρο για εμένα. Ήταν ωραία φάση, αλλά πρέπει να φύγω. Καλό βράδυ.
Ντύθηκε και έφυγε απότομα και γρήγορα. Τα συναισθήματα μου ήταν ανάμεικτα. Χαρά και ευτυχία για ότι έγινε, στεναχώρια που έφυγε και αγωνία για το πως να κινηθώ στη συνέχεια, αν πρέπει να υπάρξει. Αλλά την προσπάθεια μου την έκανα και θα σας τη διηγηθώ στην επόμενη ιστορία μου. Εκείνο το βράδυ, δεν κοιμήθηκα. Ξάπλωσα, αναπολούσα την πούτσα του και έχυσα στο κρεβάτι μου. Τον σκεφτόμουν μέχρι το πρωί.
Copyright protected OW ref: 167065
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.