Το e-mail μου είναι το:
Το ξέρω, έχω κάθε λόγο να ντρέπομαι γιατί έχω αρχές στη ζωή μου και μια από αυτές την πάτησα πρόσφατα. Είναι (ή έστω ήταν) αρχή μου να μην πηγαίνω με πρώην φίλων μου, ούτε καν με φίλους φίλων μου. Αυτή τη φορά δεν το τήρησα.
Η κολλητή μου, πιστεύοντας ότι από εμένα δεν κινδυνεύει, μιας και ο γκόμενος της θα βρισκόταν για λίγες μέρες εκεί που κι εγώ βρίσκομαι ένα μήνα τώρα επίσης για δουλειές, σκέφτηκε να μείνουμε μαζί για μια βδομάδα ώστε εκείνος να μην πληρώνει και να έχει και παρέα.
Έτσι, ήρθε την προηγούμενη εβδομάδα και τον φιλοξένησα στο σπίτι που έχω νοικιάσει.
Δεν είναι ο τύπος μου. Πιθανότατα αν μου την έπεφτε χωρίς να τον γνωρίζω, δεν θα έβρισκε ανταπόκριση. Δεν είναι άσχημος, απλά δεν είναι ο τύπος μου, όμως αυτό φαίνεται πως δεν με εμπόδισε. Δεν θα βρω δικαιολογίες του στιλ: “έπαιζε το μάτι του”. Όντως έπαιζε αλλά εγώ, τόσο επειδή είναι γκόμενος της φίλης μου όσο και όχι ο τύπος μου, δεν θα έπρεπε να κάνω τίποτα.
Ίσως ήταν αυτό που λέει ο κόσμος “κακιά στιγμή”, γιατί πέρασα ένα βράδυ μπροστά από το δωμάτιό του και είχε ανοιχτή την πόρτα. Καθόταν ανάσκελα, φορώντας μόνο το μπόξερ του και δεν κοιμόταν κι εκείνος όπως κι εγώ, γιατί έκανε πολύ ζέστη και το κλιματιστικό τα είχε παίξει.
Πιάσαμε την κουβέντα στις δύο τα ξημερώματα και αλήθεια δεν είχα κακό σκοπό στο μυαλό μου. Καλά - καλά δεν θυμάμαι τι λέγαμε όταν λες και κάποιος πάτησε το fast forward και βρέθηκα να του κάνω τσιμπούκι με μανία, έτσι ανάσκελα όπως ήταν.
Όταν μου σήκωσε τα πόδια ψηλά και με κοφτές κινήσεις άρχισε να με καρφώνει, έχοντας μπει μέσα μου με τη μία, τότε το μόνο που δεν σκεφτόμουν ήταν ότι το ίδιο ακριβώς πράγμα ίσως έκανε και στην κολλητή μου που την αγαπώ.
Από εδώ και πέρα δεν θα την αγαπώ μόνο, θα την ντρέπομαι κιόλας κι εκείνη δεν θα το ξέρει και ούτε και θα το μάθει ποτέ.
Ούτε για μια στιγμή δεν λειτούργησε καυλωτικά το γεγονός ότι με πήδαγε ο γκόμενος της φίλης μου. Ειλικρινά δεν το σκέφτηκα, μόνο δάγκωνα το σεντόνι για να μην ακουστώ όση ώρα έκανε ότι έκανε. Και το έκανε καλά, απίστευτα καλά και ήταν από τις πολύ ελάχιστες φορές στη ζωή μου που ήθελα να φωνάξω από ηδονή.
Ήταν η πρώτη φορά στα είκοσι πέντε του χρόνια που πήγαινε με άντρα και δεν ξέρω τι τον οδήγησε να πάει με μένα ή τι τον δίδαξε να ξέρει ακριβώς τι πρέπει να κάνει. Όμως το έκανε τόσο μα τόσο καλά που τον άφησα να τελειώσει εκεί που ήθελε - στα μούτρα, που κανονικά σιχαίνομαι.
Χρειάστηκε μεγάλη δύναμη την επόμενη ημέρα για να το συζητήσω ψύχραιμα μαζί του. Του είπα πως ποτέ δεν θα έπρεπε να της το πούμε κι εκείνος φυσικά συμφώνησε και οι επόμενες λίγες ημέρες που μείναμε μαζί, κύλησαν χωρίς να κάνουμε τίποτα.
Για μένα η δυσκολία ήταν μεγάλη, δεν ξέρω για εκείνον, αλλά συγκρατήθηκα. Και όταν έφυγε, ένα κλάμα τόσο γοερό και με τόσα αναφιλητά όσο ποτέ άλλοτε, προσπάθησε ανεπιτυχώς να ξεπλύνει τις τύψεις μου.
Η κολλητή μου, πιστεύοντας ότι από εμένα δεν κινδυνεύει, μιας και ο γκόμενος της θα βρισκόταν για λίγες μέρες εκεί που κι εγώ βρίσκομαι ένα μήνα τώρα επίσης για δουλειές, σκέφτηκε να μείνουμε μαζί για μια βδομάδα ώστε εκείνος να μην πληρώνει και να έχει και παρέα.
Έτσι, ήρθε την προηγούμενη εβδομάδα και τον φιλοξένησα στο σπίτι που έχω νοικιάσει.
Δεν είναι ο τύπος μου. Πιθανότατα αν μου την έπεφτε χωρίς να τον γνωρίζω, δεν θα έβρισκε ανταπόκριση. Δεν είναι άσχημος, απλά δεν είναι ο τύπος μου, όμως αυτό φαίνεται πως δεν με εμπόδισε. Δεν θα βρω δικαιολογίες του στιλ: “έπαιζε το μάτι του”. Όντως έπαιζε αλλά εγώ, τόσο επειδή είναι γκόμενος της φίλης μου όσο και όχι ο τύπος μου, δεν θα έπρεπε να κάνω τίποτα.
Ίσως ήταν αυτό που λέει ο κόσμος “κακιά στιγμή”, γιατί πέρασα ένα βράδυ μπροστά από το δωμάτιό του και είχε ανοιχτή την πόρτα. Καθόταν ανάσκελα, φορώντας μόνο το μπόξερ του και δεν κοιμόταν κι εκείνος όπως κι εγώ, γιατί έκανε πολύ ζέστη και το κλιματιστικό τα είχε παίξει.
Πιάσαμε την κουβέντα στις δύο τα ξημερώματα και αλήθεια δεν είχα κακό σκοπό στο μυαλό μου. Καλά - καλά δεν θυμάμαι τι λέγαμε όταν λες και κάποιος πάτησε το fast forward και βρέθηκα να του κάνω τσιμπούκι με μανία, έτσι ανάσκελα όπως ήταν.
Όταν μου σήκωσε τα πόδια ψηλά και με κοφτές κινήσεις άρχισε να με καρφώνει, έχοντας μπει μέσα μου με τη μία, τότε το μόνο που δεν σκεφτόμουν ήταν ότι το ίδιο ακριβώς πράγμα ίσως έκανε και στην κολλητή μου που την αγαπώ.
Από εδώ και πέρα δεν θα την αγαπώ μόνο, θα την ντρέπομαι κιόλας κι εκείνη δεν θα το ξέρει και ούτε και θα το μάθει ποτέ.
Ούτε για μια στιγμή δεν λειτούργησε καυλωτικά το γεγονός ότι με πήδαγε ο γκόμενος της φίλης μου. Ειλικρινά δεν το σκέφτηκα, μόνο δάγκωνα το σεντόνι για να μην ακουστώ όση ώρα έκανε ότι έκανε. Και το έκανε καλά, απίστευτα καλά και ήταν από τις πολύ ελάχιστες φορές στη ζωή μου που ήθελα να φωνάξω από ηδονή.
Ήταν η πρώτη φορά στα είκοσι πέντε του χρόνια που πήγαινε με άντρα και δεν ξέρω τι τον οδήγησε να πάει με μένα ή τι τον δίδαξε να ξέρει ακριβώς τι πρέπει να κάνει. Όμως το έκανε τόσο μα τόσο καλά που τον άφησα να τελειώσει εκεί που ήθελε - στα μούτρα, που κανονικά σιχαίνομαι.
Χρειάστηκε μεγάλη δύναμη την επόμενη ημέρα για να το συζητήσω ψύχραιμα μαζί του. Του είπα πως ποτέ δεν θα έπρεπε να της το πούμε κι εκείνος φυσικά συμφώνησε και οι επόμενες λίγες ημέρες που μείναμε μαζί, κύλησαν χωρίς να κάνουμε τίποτα.
Για μένα η δυσκολία ήταν μεγάλη, δεν ξέρω για εκείνον, αλλά συγκρατήθηκα. Και όταν έφυγε, ένα κλάμα τόσο γοερό και με τόσα αναφιλητά όσο ποτέ άλλοτε, προσπάθησε ανεπιτυχώς να ξεπλύνει τις τύψεις μου.
(Copyright protected OW ref: 8365 "Erotic stories archive")
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.