Σύνδεση || Εγγραφή
Αγαπητέ επισκέπτη. Σαν επισκέπτης δεν έχετε πλήρη πρόσβαση σε όλες τις λειτουργίες, και το περιεχόμενο του XStream. Οι ιστορίες που βλέπετε είναι αυτές που είχαν δημοσιευθεί πριν από μέρες.

Για να αποκτήσετε πλήρη πρόσβαση θα πρέπει πρώτα να εγγραφείτε στην online κοινότητα μας και έπειτα να ενεργοποιήσετε την πλήρη πρόσβαση που σας δίνει πλήρη δικαιώματα χρήσης των υπηρεσιών του XStream όπως... Το να βλέπετε όλες τις δημοσιευμένες ιστορίες, Nα σχολιάζετε, να επικοινωνείτε μέσω chat, Nα κάνετε video calls, Nα ανταλλάσετε φωτογραφίες και video, κλπ.

Το XStream δεν είναι απλά ένας χώρος που διαβάζετε ιστορίες. Είναι μια ενεργή κοινότητα ενηλίκων που για όσους τη δοκιμάζουν γίνεται τρόπος ζωής!

Αποποίηση ευθυνών: Όλα τα κείμενα της κατηγορίας, είναι έργα μυθοπλασίας!

Το περιεχόμενο και οι πληροφορίες που περιλαμβάνονται στο XStream.gr, συμπεριλαμβανομένων και των διαφημίσεων, με οποιονδήποτε τρόπο και εάν αυτές εμφανίζονται, δε θα πρέπει σε καμιά περίπτωση να θεωρούνται ως έγκυρες πληροφορίες, συμβουλές ή ως παραίνεση για συγκεκριμένη ενέργεια.

Περαιτέρω, ο χρήστης κατανοεί και αποδέχεται ότι, επισκεπτόμενος τις σελίδες περιεχομένου και χρησιμοποιώντας τις υπηρεσίες του XStream.gr, είναι πιθανό να εκτεθεί σε περιεχόμενο, το οποίο, για κάποια μερίδα ανθρώπων, μπορεί θα θεωρείται ως άσεμνο, απρεπές, ενοχλητικό, προσβλητικό κλπ. Σε καμία περίπτωση δε μπορεί να θεωρηθεί υπεύθυνο το XStream.gr για οποιαδήποτε βλάβη ή ζημία που τυχόν υποστούν οι χρήστες του, λόγω της έκθεσής τους σε περιεχόμενο τέτοιου είδους, καθώς μια τέτοια έκθεση γίνεται με τη ρητή προς τούτο εκπεφρασμένη βούλησή τους.

Οι χρήστες επισκέπτονται τις σελίδες περιεχομένου και υπηρεσιών με αποκλειστικά δική τους πρωτοβουλία και ευθύνη. Το XStream σε καμία περίπτωση δε μπορεί να θεωρηθεί ότι αποδέχεται ή ενστερνίζεται καθ' οιονδήποτε τρόπο τις εκφραζόμενες στις δημοσιευόμενες ιστορίες προσωπικές ιδέες ή αντιλήψεις των χρηστών που τις αποστέλλουν ή άλλων προσώπων.

Όλα τα κείμενα της κατηγορίας είναι έργα μυθοπλασίας, ανεξάρτητα από το αν ο κάθε συγγραφέας ισχυρίζεται το αντίθετο για να δώσει μεγαλύτερη έμφαση στα όσα γράφει. Ονόματα, χαρακτήρες, επιχειρήσεις, τόποι, γεγονότα και περιστατικά, είτε είναι προϊόντα της φαντασίας του συγγραφέα ή τα χρησιμοποιεί για να αποδώσει τα όσα φαντάστηκε. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα ή πραγματικά γεγονότα, είναι καθαρά συμπτωματική. ΜΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΤΕ ΝΑ ΜΙΜΗΘΕΙΤΕ στην πραγματική ζωή όσα διαβάζετε!

Ο φίλος μας έχει γίενι πια θύμα του γαμιά του. Ζούσε σε μια έκσταση. Την αποψινή βραδιά ο Ιδομενέας έχει άλλα σχέδια… θα δείξει καινούργια κόλπα στο θύμα του κι ένα αξέχαστο τον γαμήσι περιμένει…

Η ιστορία:

Μέρος Τέταρτο: Το κοντάρι με καρφώνει

Άρχισα να παίζω και πάλι με την ψωλή του Ιδομενέα μου, με αληθινή μανία και λατρεία. Εκείνος είχε ξαπλώσει στο κρεβάτι, είχε βάλει τα χέρια πίσω στο κεφάλι του και χαλάρωνε. Ήταν ο κυρίαρχος γαμιάς που απολάμβανε να με βλέπει να έχω γίνει το θύμα του. Εγώ ήμουν τώρα πια τρελά μεθυσμένος, κι από τη ρακή κι από την πούτσα αυτή τη θεϊκή που με είχε κάνει να χύσω στο πρώτο μου κιόλας τσιμπούκι. Έκσταση και τρανς λέγεται αυτό που ζούσα.

Σχεδόν χωρίς να πάρω ανάσα ορμούσα στο τεράστιο καυλί του, πότε με τα χείλια πότε με τη γλώσσα, πότε έτριβα το πρόσωπό μου πάνω της, πότε τα βυζιά και την κοιλίτσα μου. Μούγκριζα από πάθος και ηδονή, πότε αγριεμένα, πότε παθητικά και ηδονικά σαν γατούλα. Η ψωλάρα του, αυτό το εξαίσιο κοντάρι, δεν έλεγε να χαλαρώσει παρόλο που μόλις είχε χύσει... Και πάνω στη λαχτάρα μου άρχισα να στριφογυρίζω το σώμα μου πάνω στην ατελείωτη κορμάρα του, θέλοντας να έρθει σε επαφή με την ψωλή του κάθε μου σημείο, κάποια στιγμή ξάπλωσα ανάσκελα πάνω του και άρχισα να τρίβω την πλάτη μου στην καυλάρα του.

Θα είχε περάσει μόλις ένα τέταρτο μετά το χύσιμο του κι ευθύς με το που γύρισα την ένιωσα να γίνεται ακόμη σκληρότερη. Κατέβηκα και του την χάιδευα με τον σβέρκο μου και μετά άρχισα αργά - αργά να ανεβαίνω ακολουθώντας τη σπονδυλική μου στήλη. Άρχισε ξανά να αντιδρά, έβγαλε ένα μουγκρητό και μου πέταξε ένα: «Ααχ, πουτάνααα!!!», όλο ηδονή και γεμάτο ενθάρρυνση. Τρελάθηκα, και άρχισα να ανεβαίνω ακόμη πιο χαδιάρικα μέχρι που ο πούτσος του συνάντησε την αρχή της χαράδρας του κώλου μου. Εκεί πίεσα λίγο έτσι που το πουτσοκέφαλο του να "μπει" στον μικρό μου λάκκο εκεί ψηλά, κι ύστερα τούρλωσα τον κώλο μου κι άρχισα απαλά και κυκλικά να χαϊδεύω με αυτόν την ψωλάρα του Ιδομενέα.

Αυτός είχε ξυπνήσει πλέον για τα καλά. Με άρπαξε και με τράβηξε με ορμή προς το μέρος του, έτσι που ξάπλωσα ολόκληρος πάνω του και άρχισε να με χαϊδεύει δυνατά και παραβιαστικά, με τρελό πάθος. Με φίλαγε και με έγλειφε στον λαιμό και στα αφτιά, με αποτέλεσμα εγώ να βγάζω ολοένα πιο ψιλές και πνιχτές φωνούλες καύλας: εντάξει, το έπαιζα και λίγο, αλλά μου έβγαιναν τόσο φυσικές... Ήμουνα πια μια γκομενίτσα που λαχταρούσε τον γαμιά της που μούγκριζε πίσω της σαν άγριο θηρίο.

Όσο πιο πολύ αναστέναζα, τόσο πιο πολύ εκείνος αγρίευε και μούγκριζε. Άρχισε στην αρχή να με δαγκώνει κάπως δυνατά. Αυτή η μικρή αίσθηση πόνου με τρέλαινε... Μετά πήρε αυτός πια την πρωτοβουλία, και φαινόταν εκτός εαυτού. Εγώ προς στιγμήν τα έχασα, τρόμαξα με την ορμή του που με παρέσερνε. Μονομιάς όπως ήμουνα ανάσκελα πάνω του και του τριβόμουν, φέρνει τις ποδάρες του μπροστά και με τυλίγει σφιχτά και με γυρίζει απότομα μπρούμυτα.

-    «Καύλα μου, πουτανίτσα μου!», φώναξε.

Άρχισε να με χτυπάει σε όλη την πλάτη με τη βαριά του πούτσα, καθισμένος πάνω στην κωλάρα μου. Μετά ανασηκώθηκε, γλίστρησε προς τα κάτω κρατώντας μου σφιχτά κλειστά τα πόδια κι άρχισε να ζουλάει με τις χερούκλες του τα κωλομέρια μου (που είναι εκ φύσεως άτριχα), να μου τα γλείφει και να μου τα δαγκώνει. Κάθε τι που μου έκανε ήταν για μένα μια νέα ηδονή. Όταν το σταμάταγε υπέφερα, κι όμως εκείνος άρχιζε κάτι άλλο, καλύτερο. «Τι άντρας, τι εραστής, τι γαμιάς είναι αυτός!», έλεγα από μέσα μου, και σιγά - σιγά άρχισα να το ψιθυρίζω. Έπιασε ότι κάτι ψιθύριζα κι άρχισε να μου δίνει δυνατά σκαμπίλια στα κωλομέρια μου.

-    «Ίντα ‘πες μωρή; Ντα πιο δυνατά πουτάνα, να σε γρικώ καλά!»

Η βαριά κρητική φωνή του με λίγωνε, τα χτυπήματα στον κώλο μου με είχαν φέρει στα όρια της λιποθυμίας από την καύλα, έτσι μάλιστα όπως το πουλάκι μου τριβόταν πάνω στο σεντόνι.

-    «Τι γαμιάς είσαι εσύ γαμιά μου! τι άντρας είσαι, τι εραστής και πουτσαράς!»

-    «Μμμμμ…», μούγκρισε εκείνος όλο ικανοποίηση, και προς στιγμή χαλάρωσε λίγο το σφίξιμο. «Κι εσύ ξαναμμένη και αχόρταγη γκομενίτσα... σκρόφα σωστή!»

Εγώ ξαναμμένη από τα λόγια του επωφελήθηκα από τη στιγμιαία χαλάρωσή του, του γλίστρησα και του ξέφυγα, και γύρισα ανάσκελα, τον έσπρωξα και βρέθηκα από πάνω του μονομιάς σε έξαλλη κατάσταση. Του χούφτωνα την ψωλάρα κι ευθύς της επιτέθηκα με το στόμα μου... Την ρούφηξα όλη βαθιά, κι εκείνος αιφνιδιασμένος άρχισε τα: «Ωωωωω!» και «Ααααα!». Πάνω που την έβγαλα από το στόμα μου κι άρχισα να τη γλείφω κι απέξω, ο Ιδομενέας πέρασε ξανά στην επίθεση, πιο άγριος από πριν.

-    «Ίντα ‘καμες μωρή καριόλα; Ντα σου ‘πα ‘γω να γυρίσεις;», και με χτυπούσε με δύναμη στο πρόσωπο με την ψωλή του.

Εγώ αντιστεκόμουνα και προσπαθούσα να αρπάξω με το στόμα μου πάλι το καυλί του, πράγμα που τον εξαγρίωσε... Μου ζούληξε τα μάγουλα, με χαστούκισε και μου τα ξαναζούληξε. (Όλα αυτά βέβαια μη φανταστείτε, πάντοτε στα όρια του παιχνιδιού, ούτε μια στιγμή δεν τον ένιωσα κακό μαζί μου. Τα πάντα ήταν πάνω στην καύλα και για την καύλα...)

-    «Τσουλάρα μου εσύ! Ντα μην κάνεις τέτοια στον άντρα σου... θα σε τρυπήσω πολύ άσχημα στο τέλος...!»

Αυτή η λέξη λειτούργησε μέσα μου σαν έκρηξη. Ένιωσα μόνο που την είπε να μου συμβαίνει κάτι σαν εσωτερικό χύσιμο, και να με πιάνει μια γλυκιά φαγούρα στην κωλοτρυπίδα μου, που μέχρι τότε δεν είχε πειραχτεί. Τότε ήταν που ξέφυγα εντελώς και ξέφυγε κι αυτός.

-    «Τρύπα με, τρύπησέ με άντρα μου, τώρα, τώρα τρύπα με!», του είπα κι άρχισα να του γλείφω τις δαχτυλάρες που μου ζούλαγαν τα μάγουλα με πάθος.

Όλος φούρια με γύρισε απότομα πάλι μπρούμυτα, με έσφιξε γερά σαν τανάλια στα μπούτια μου με τις ποδάρες του, μου έχωσε απότομα το δάχτυλο στον κλεισμένο σφιχτά κώλο μου ενώ το άλλο χέρι του ήρθε μπροστά στο πρόσωπό μου και μου το έχωσε στο στόμα. Η επαφή του χροντροδάχτυλού του με τον κώλο μου ήταν βίαιη στην αρχή, μετά το μαλάκωσε…

-    «Σάλιωσε μου καλά τα δάχτυλα πουτανίτσα μου, για το καλό σου…», μου είπε γλείφοντάς μου το σβέρκο και τα αφτιά.

Αυτή η απίστευτη εναλλαγή του σε σκληράδα και τρυφεράδα με είχε στην κυριολεξία κάνει να χύσω μέσα στο μυαλό μου εκατό φορές. Του έγλειφα και του σάλιωνα τα χοντροδάχτυλα, γνωρίζοντας ότι τα προόριζε για την παρθένα κωλοτρυπίδα μου. Το άλλο δάχτυλο που ήταν ήδη εκεί προς το παρόν με γαργαλούσε γλυκά, και δεν το έσπρωχνε. Εγώ έκανα κινήσεις να ελευθερωθώ από το σφίξιμο που μου είχε επιβάλει, αλλά εκείνος με κρατούσε έτσι, κι επειδή επέμενα μου έδωσε μια γερή σφαλιάρα στον κώλο:

-    «Θα σου πω εγώ πότε... Να ακούς τον άντρα! Θα σε ανοίξω πρώτα…»

Λίγο μετά, κι αφού τον είχα σαλιώσει για τα καλά, με το ένα χέρι μου άνοιγα τα κωλομέρια με το άλλο έβαλε τα σαλιωμένα του δάχτυλα σε λειτουργία. Νέα ηδονή πρωτόγνωρη, νέο κύμα σπασμών στο κορμί μου. Τι παιχνίδι τρελό ήταν αυτό που μου έκανε;!!! Για πότε έκανε τη φοβισμένη μου τρύπα να χαλαρώσει και να του παραδοθεί! Ξεκίνησε παίζοντας με τη ροδέλα του κώλου μου και κατέληξε να με γαμάει δυνατά με τα τρία του κωλοδάχτυλα, χωρίς να μου έχει χαλαρώσει στο ελάχιστο τα πόδια, με σφιχτά κλεισμένους τους μηρούς και τα κωλομέρια.

Βογκούσα ηδονικά, αλλά πριν προλάβω να συνέλθω και να συνειδητοποιήσω τις νέες αισθήσεις που μου χάριζε, τα πράγματα γι’ αυτόν είχαν φτάσει μάλλον στο απροχώρητο, όπως και για μένα εδώ που τα λέμε... Ήταν η στιγμή να δοκιμάσω την πούτσα του, τα ψέματα είχαν τελειώσει, έπρεπε να με γαμήσει εκείνη ακριβώς τη στιγμή. Μουγκρίζοντας και καβαλημένος στον κώλο μου μου, ανοίγει με τα χέρια τα κωλομέρια και φέρνει το πουτσοκέφαλο στην τρύπα μου που ολοένα και την έσφιγγε, καθώς τα γόνατά του πίεζαν τα μπούτια μου. Άρχισε κάποιες κυκλικές κινήσεις που δεν κράτησαν πάνω από πέντε δευτερόλεπτα, και μετά, παρασυρμένος από κάποια ορμητική κίνηση έβαλε μονομιάς μέσα το κεφάλι.

Τι θαύμα ήταν αυτό! Πόσο ανώδυνο και υπέροχο ήταν αυτό το πρώτο γλίστρημα μέσα στον κώλο μου! Όχι πως δεν τον ένιωθα, αν τον ένιωθα λέει... Ήμουνα έκθαμβος που αυτός ο όγκος είχε μετακινηθεί μέσα μου χωρίς να με πονέσει, κι ενώ όλοι οι μυς μου ήταν κλειστοί, σε θέση που κανονικά θα έπρεπε να τον εμποδίζει. Ήξερα τι έκανε ο άτιμος, μου έκανε επίδειξη! Ήθελε να μου δείξει ότι τίποτα δεν αντιστέκεται στη σκληρή ψωλάρα του! Έμεινε για λίγο, καμιά εικοσαριά δευτερόλεπτα ακίνητος σε αυτό το σημείο, λες και το θηρίο του μύριζε το μέρος και του έδινε χώρο να προσαρμοστεί σε αυτό που θα ακολουθούσε. Και μετά με τη μία, έδωσε μια δυνατή σπρωξιά και βρέθηκε βαθιά μέσα στον κώλο μου.

Τινάχτηκα ολόκληρος, ολόκληρο το κορμί μου σπαρτάρισε κι ας το είχε ακινητοποιημένο. «Θεέ μου! Πώς είναι δυνατόν να μην νιώθω πόνο όπως το φοβόμουνα; Πώς είναι δυνατόν μια τέτοια πελώρια ψωλάρα να μην με πονάει;», σκεφτόμουνα. Είχα γεμίσει από την ψωλή του, ήταν όλος μέσα μου (έτσι νόμιζα εκείνη την ώρα δηλαδή) κι όλο μου το είναι συνταραζόταν. Ένιωθα μονάχα ένα κάψιμο σε κάθε σημείο όπου με ακουμπούσε η ψωλάρα του, που την ένιωθα λες και είχε βγει από τον φούρνο. Αυθόρμητα μου είχε κοπεί η φωνή, έβγαζα μόνο κάτι πολύ μικρούς λαρυγγισμούς, που όσο πήγαινε γίνονταν όλο πιο ψιλοί και γυναικείοι. Κι αυθόρμητα ο κώλος μου τουρλωνόταν για να τον βάλω μέσα μου όσο πιο βαθιά γινόταν.

Τότε ο Ιδομενέας μου χαλάρωσε τα πόδια του, και χωρίς να βγει από μέσα μου, σηκώθηκε σε γονατιστή στάση φέρνοντας και μένα στην ίδια, αλλά κρατώντας μου σμιχτά τα γόνατα. Η πούτσα του μέσα μου μετακινήθηκε προς τα πίσω λίγα εκατοστά, αλλά μόλις βρέθηκε πάλι σε κυρίαρχη θέση, έσπρωξε και πάλι. Νέο ρίγος για μένα. Πάλι μπρος - πίσω, πάλι ρίγος, πάλι ψιλή φωνούλα. Εξακολούθησε για κανένα δύο λεπτά κάνοντας ολοένα και πιο γρήγορο το μπρος πίσω. Ο κώλος μου πια είχε αρπάξει φωτιά.

Ξαφνικά συνέβη πάλι το απρόσμενο: σε μια δυνατή σπρωξιά του Ιδομενέα, η πούτσα του μπήκε ακόμη πιο βαθιά, και λες και πάτησε κάποια σκανδάλη, το δικό μου πουλάκι (που δεν ήταν καν σε πλήρη στύση, δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί με τόση καύλα...), άρχισε να χύνει με απανωτούς σπασμούς, απίστευτη ποσότητα για τα δεδομένα μου! Το χύσιμό μου συνοδεύτηκε από μικρές ψιλές κραυγούλες.

-    «Αχ, αχ, αχ Ιδομενέα μου... χύνω Ιδομενέα μου, χύνω...»

Εκείνος τότε εξαγριώθηκε και πάλι και άρχισε ένα τρομερό μπρος - πίσω μέσα στον κώλο μου. Σταμάτησε κάθε προσοχή και κάθε φροντίδα, ήταν εκτός εαυτού.

-    «Έχυσες μωρή; Έχυσες μωρή πουτανίτσα; Από την κλειτορίδα σου μωρή; Θα σε σκίσω! Θα στο σκίσω το κωλόμουνό σου!»

Δεν σταμάταγε, ήταν έξαλλος και κατακαυλωμένος. Τον ένιωθα να φουσκώνει κι άλλο μέσα στον κώλο μου, και εκείνη τη στιγμή που είχα χύσει, εξακολουθούσα περιέργως να μην νιώθω καθόλου πόνο, μόνο περηφάνια που καύλωνα τόσο τον γαμιά μου.

-    «Ναι, γαμιά μου, έχυσα, δεν άντεξα. Πήδα με εσύ, μη με λυπάσαι. Πήδα με, τρύπησέ, πάρε μου την παρθενιά, πάρτη μου!»

Και τότε έχυσε κι εκείνος, υπέροχα, βίαια, για πολλή ώρα και με τρομερούς σπασμούς. Ένιωσα τα ζουμιά του να μου πλημμυρίζουν τα σωθικά. Ακόμη και μετά που είχε τελειώσει έμεινε μέσα στον κώλο μου για κανένα πεντάλεπτο και η πούτσα του σπαρταρούσε ενώ το χέρι του μου ζουλούσε τα βυζιά. Ήταν τρομερό! Μέσα σε μία ώρα είχε χύσει μία μέσα στο στόμα μου και μια μέσα στον κώλο μου, ενώ με είχε κάνει να χύσω χωρίς να αγγιχτώ δύο φορές. Μέσα σε μια ώρα με είχε κάνει γυναίκα...

Βγήκε από τον κώλο μου πήγε στο μπάνιο και σε λιγάκι γύρισε με το τρομερό του κοντάρι να κρέμεται, μακρύ και ελαφρώς σκληρό ακόμη και ξεκαύλωτο. Με το που το είδα να κρέμεται άναψα πάλι.

-    «Αχ Ιδομενέα μου, το κοντάρι σου!»

Γέλασε μέσα από τα μουστάκια του, ξάπλωσε πίσω μου, άρχισε να μου χαϊδεύει τα βυζάκια και να μου ρίχνει μπατσίτσες στον κώλο.

-    «Ντα αλλιώς το ‘χα σκεφτεί να σε γαμήσω. Να σε γλυκάνω πρώτα, αλλά εσύ με τρέλανες με τζι πουτανιές σου. Ήμουνα λίγο άγριος... Σε πόνεσα κούκλα μου;»

-    «Όχι, καθόλου μα καθόλου, δεν είναι τρομερό; με τέτοια ψωλάρα άντρα μου και με τόση αγριάδα στο γαμήσι σου και δεν πόνεσα καν...»

-    «Είναι που ‘σαι φτιαγμένη για να γαμιέσαι... Ο κώλος σου το ήθελε ψώλα!»

-    «Αααχ…», αναστέναξα εγώ. «Ναι άντρα μου, το ήθελε πολύ. Ήθελε να χάσει την παρθενιά του από το κοντάρι σου!»

-    «Και που να δεις τι καλά που θα ‘ναι αύριγιο…:»

-    «Γιατί, τι θα μου κάνεις αύριο δηλαδή;», τον ρώτησα τσαχπίνικα.

-    «Θα δεις… Έχω σχέδια…», μου είπε μουρμουριστά, ενώ ήταν φανερό ότι τον έπαιρνε ο ύπνος.

Σε λίγο αποκοιμήθηκε, ενώ εγώ κάθισα αρκετή ώρα ξάγρυπνος σφίγγοντας στα χέρια μου το κοντάρι του που όλο σκλήραινε και θέριευε στη χούφτα μου...

Συνεχίζεται…

(Copyright protected OW ref: 9887)

Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.

Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.