Τελειώνοντας την 3η Λυκείου έδωσα πανελλήνιες και κατάφερα να περάσω σε μία σχολή της επιλογής μου αλλά σε μακρινή επαρχιακή πόλη της Β. Ελλάδας. Δεν είχα φύγει ποτέ από το σπίτι μέχρι τότε και οι δικοί μου στην αρχή ήταν πολύ αρνητικοί για να πάω κάπου τόσο μακριά, αλλά τελικά αναγκάστηκαν να συμφωνήσουν με την προοπτική να ανέβω για τον πρώτο χρόνο και εκείνοι θα κανόνιζαν να πάρω μετεγγραφή για Αθήνα αργότερα.
Μέχρι τότε είχα μεγαλώσει σε μία αυστηρή οικογένεια χωρίς πολλές ελευθερίες και η ιδέα και μόνο ότι θα μείνω μόνος με τρόμαζε αλλά και με εξιτάριζε ταυτόχρονα. Αυτή ήταν ίσως η μοναδική ευκαιρία να ξεφύγω λίγο από ένα περιβάλλον που είχα μεν όλα όσα ήθελα, αλλά η ζωή μου μέχρι τότε ήταν σπίτι/σχολείο/σπίτι χωρίς πολλές εξόδους και με υπερβολικό έλεγχο ως προς τους φίλους που συναναστρεφόμουν. Φυσικά ούτε λόγος για σχέσεις και γκομενιλίκια.
Ανεβήκαμε λοιπόν με τους γονείς μου για να κάνω την εγγραφή στην σχολή και να ψάξουμε να βρούμε σπίτι να μείνω. Δυστυχώς, για κακή μου τύχη αργήσαμε αρκετά να κάνουμε την απαραίτητη έρευνα οπότε και τα περισσότερα μικρά, φθηνά διαμερίσματα είχαν ήδη κλείσει, οπότε το μόνο που καταλήξαμε ήταν ένα μεγάλο επιπλωμένο δυάρι αρκετά όμορφο αλλά και σχετικά ακριβό. Η μόνη λύση θα ήταν να βρω συγκάτοικο. Φυσικά οι δικοί μου ήταν αρνητικοί στη σκέψη αλλά το κόστος ήταν αρκετό, οπότε αναγκαστικά πείστηκαν.
Αφού λοιπόν κανονίσαμε και την υπόλοιπη οικοσκευή που θα χρειαζόμουν έκανα τη μετακόμιση και έβαλα μερικές αγγελίες για αναζήτηση συγκάτοικου/συμφοιτητή. Οι μέρες περνούσαν και απάντηση δεν είχα, τα μαθήματα θα ξεκινούσαν σε λίγο και το οικονομικό θέμα ήταν αρκετά αγχωτικό. Ευτυχώς 1 μέρα πριν την έναρξη της χρονιάς έλαβα ένα τηλεφώνημα. Ήταν μία αντρική, βαθιά φωνή στην άλλη άκρη, Γιάννης μου συστήθηκε, έψαχνε και αυτός τελευταία στιγμή να βρει σπίτι οπότε κανονίσαμε να περάσει να δει το διαμέρισμα αργά το βράδυ. Συμφώνησα κ του έδωσα την διεύθυνση.
Η ώρα πέρναγε και κόντευε σχεδόν 11:00 όταν επιτέλους κτύπησε το κουδούνι. Ανοίγω και μένω κάγκελο. Στην πόρτα στεκόταν ένα παλικάρι που φαινόταν τουλάχιστον 30 χρονών, πανύψηλος, γεροδεμένος, με ένα πολύ καλογυμνασμένο κορμί, όμορφο πρόσωπο με μαύρα μάτια και πολύ μαυριδερή επιδερμίδα.
- Γεια σου, είμαι ο Γιάννης που μιλήσαμε στο τηλέφωνο… μου κάνει
- Ε… κόλλησα εγώ, σόρρυ, γεια σου Γιάννη, εγώ είμαι ο Δημήτρης…
απαντάω και κάθομαι να τον κοιτάω.
- Δεν θα μου πεις να περάσω;… ρωτάει.
- Α ναι, σόρρυ, πέρνα μέσα…
απαντάω αλλά προσπαθώ να καταλάβω τί παίζει με την όλη φάση. Ο Γιάννης μπαίνει και αρχίζει να κοιτάει το σπίτι. Τον ακολουθώ αυτόματα.
- Γιάννη, συγνώμη αλλά μάλλον δεν κατάλαβα καλά. Είσαι φοιτητής;… τον ρωτάω.
- Τί; Φοιτητής εγώ;… χα, χα, όχι βέβαια.
- Ξέρεις εγώ ψάχνω για συγκάτοικο αλλά νόμιζα ότι είσαι φοιτητής.
- Α ναι. Κοίτα Δημητράκη, πειράζει να σε φωνάζω Δημητράκη;…
με ρωτάει και πριν πάρει απάντηση συνεχίζει.
- Ήρθα στην πόλη σήμερα το μεσημέρι, κανόνισα για δουλειά σε ένα γυμναστήριο και επειδή από αύριο ξεκινάω έπρεπε άμεσα να βρω κάπου να μείνω. Βρήκα τυχαία την αγγελία σου και να 'μαι.
- Σόρρυ Γιάννη, αλλά εγώ ψάχνω για συμφοιτητή.
- Ναι, το καταλαβαίνω απόλυτα ότι δυσκολεύεσαι λίγο να το δεχτείς αλλά κοίτα να δεις. Πόσο ενοίκιο δίνεις για αυτό το σπίτι Δημητράκη μου;
- Για ολόκληρο το σπίτι, έχουμε κανονίσει 550 ευρώ με τον ιδιοκτήτη.
- Μάλιστα, ακριβό λίγο αλλά άκου μωράκι, θα κάνουμε μία συμφωνία. Θα δίνω εγώ ολόκληρο το ποσό για το σπίτι, πως σου φαίνεται;
Καταλάβαινα ότι παραήταν καλό για να είναι αληθινό.
- Μα, τί θα πουν οι δικοί μου; Δε μπορώ να το δεχτώ αυτό.
- Μη στεναχωριέσαι μαναράκι μου. Εσύ θα τους λες ότι πληρώνω τα μισά και όσα σου στέλνουν εκείνοι κράτα τα να κάνεις τα γούστα σου…
λέει και μου κλείνει το μάτι πονηρά. Ο τρόπος που μου μίλαγε ήταν αρκετά προκλητικός και μάγκικος αλλά όλως περιέργως δε με πείραζε.
- Δεν ξέρω ρε Γιάννη, δε νομίζω ότι θα το δεχτούν αυτό. Πόσο χρονών είσαι;… τον ρωτάω
- Πλάκα έχεις ρε μωρό. 32 χρονών είμαι.
- Συγνώμη για την αδιακρισία αλλά η καταγωγή σου από πού είναι; ρωτάω και κοιτάω κάτω από ντροπή.
- Α… αυτό. Λοιπόν, η μητέρα μου ήταν Ελληνίδα και ο πατέρας μου από το Σουδάν. Αλλά γεννήθηκα και μεγάλωσα εδώ, Θεσσαλονίκη. Για αυτό και το χρώμα μου είναι λίγο προς το σκούρο. Σε ενοχλεί μήπως;
- Όχι, όχι, δεν έχω πρόβλημα. Δεν ξέρω ρε Γιάννη, φοβάμαι λίγο. Καταλαβαίνεις.
- Άκου μαναράκι μου, συνέχιζε να μου μιλάει με υποκοριστικά, έχεις τα δίκια σου είσαι και μικρούλης και άβγαλτος από ότι βλέπω, αλλά εγώ, ούτως ή άλλως θα λείπω σχεδόν όλη μέρα. Θα έχεις όλο το χρόνο και την ησυχία σου να διαβάζεις. Θα έρχομαι το βράδυ για ύπνο μόνο και όλα καλά. Θα δεις θα περάσουμε ζάχαρη οι δύο μας, θα γίνουμε γαμώ τα φιλαράκια. Να, πάρε και μία μπροστάντζα για 2 μήνες…
και βγάζει και μου δίνει ένα μάτσο χαρτονομίσματα στο χέρι. Κοιτάω τα λεφτά με γουρλωμένα μάτια. Τον κοιτώ πάλι.
- Δεν ξέρω, εντάξει, νομίζω μπορείς να μείνεις.
Οι αναστολές μου υποχώρησαν, κάτι τα χρήματα, κάτι το παρουσιαστικό του, ένοιωθα περίεργα. Φοβόμουν από την μία αλλά κάτι είχε σκιρτήσει μέσα μου. Εκείνος βλέπει την έκφραση μου και μου χαμογελάει πονηρά.
- Είδες λοιπόν, όλα καλά, μην μου αγχώνεσαι για τίποτα μωράκι. Θα περάσουμε τέλεια τα δύο μας. Λοιπόν, μεταφέρω τα πράματα μου αύριο το πρωί. Εντάξει;
Αφού συμφωνήσαμε την επόμενη ο Γιάννης μετακόμισε και εγώ άρχισα τα μαθήματα. Ενημέρωσα τους δικούς μου ότι βρήκα συγκάτοικο αλλά φυσικά δεν τους είπα λεπτομέρειες σχετικά. Έτσι οι πρώτες 2 εβδομάδες πέρασαν αέρα. Ο Γιάννης τελικά ήταν σαν να μην υπήρχε στο σπίτι, καθαρός, τακτοποιούσε πάντα το μπάνιο και την κουζίνα και πολλές φορές μαγείρευε και για τους δύο μας αν και δεν τον πολυέβλεπα. Μόνο τις Κυριακές καθόταν όλη μέρα ή έβγαινε βόλτες. Εγώ ψαρωμένος ακόμα δεν έκανα τίποτα άλλο από το να πηγαινοέρχομαι στην σχολή και να διαβάζω οπότε δεν είχα την ευκαιρία να ασχοληθώ με τίποτα άλλο. Το σεβόταν και φρόντιζε να μη με ενοχλεί.
Όπως είπα, προερχόμενος από μία άκρως καταπιεστική οικογένεια είχα τα ταμπού μου. Στο σπίτι, λόγου χάρη, κυκλοφορούσα πάντα ντυμένος και όποτε έμπαινα στην τουαλέτα κλείδωνα. Ο Γιάννης, αντίθετα ήταν πολύ ποιό χαλαρός, παρόλο που ήταν αρχές Οκτώβρη έκανε τρομερή ζέστη και κυκλοφορούσε συνήθως είτε μόνο με κάποιο αθλητικό σορτσάκι είτε με στενά briefs. Λόγο της δουλειάς του είχε ένα απίθανα καλογραμμωμένο κορμί ενώ από το φούσκωμα που φαινόταν μπροστά καταλάβαινες ότι ήταν προικισμένος. Ομολογώ ότι τον κοίταζα με δέος και θαύμαζα το σώμα του. Εκείνος πάλι μάλλον καταλάβαινε που τον κοιτούσα και πότε-πότε για πλάκα φούσκωνε τους μυς του ή έκανε κινήσεις όπως οι μποντιμπιλτεράδες.
Προσπαθούσε δε να με ψήσει να αρχίσω και εγώ γυμναστήριο λέγοντας μου πόσο ωραίο είναι και το δικό μου σώμα αλλά νόμιζα ότι απλά ήθελε να με κάνει να χαλαρώσω και μάλλον διασκέδαζε με την ντροπαλότητα μου ενώ πάντοτε μου μίλαγε με υποκοριστικά και γλυκόλογα. Η συμπεριφορά του και ο τρόπος που μου φερόταν μου άρεσαν και πολλές φορές έπιασα τον εαυτό μου να σκέφτεται διάφορα αλλά δεν τόλμαγα να πω τίποτα. Πολλά βράδια, καθόμουν στο κρεβάτι μου, έφερνα την εικόνα του μπροστά μου και ερεθιζόμουν. Φυσικά ντρεπόμουν πολύ και δεν έδειχνα τίποτα, ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα.
Τα δωμάτια μας ήταν το ένα δίπλα στο άλλο και τα χώριζε μία πόρτα που είχα φροντίσει να κλειδώσω από την αρχή. Παρόλα αυτά αν έσκυβες και κοίταζες από την κλειδαρότρυπα το κρεβάτι του Γιάννη ήταν ακριβώς απέναντι και φαινόταν καθαρά. Ένα βράδυ άκουσα περίεργους θορύβους οπότε σηκώθηκα και πήγα να δω. Ο Γιάννης καθόταν στο κρεβάτι του ολόγυμνος και μάλλον έβλεπε πορνό στο φορητό του. Θαύμασα για άλλη μια φορά το γυμνό του κορμί και είδα ότι είχε τα πόδια του ανοικτά και με το ένα χέρι χάιδευε την ψωλή του. Έμεινα με το στόμα ανοικτό. Τέτοιο θηρίο είχα δει μόνο σε τσόντες στο ίντερνετ. Πρέπει να ήταν 19-20 εκατοστά, μου φάνηκε τεράστια. Χοντρή, με έντονες φλέβες να πετάγονται από το πλάι, ξυρισμένη και φυσικά ολόμαυρη. Πραγματικά ένα υπέροχο κατάμαυρο εργαλείο. Ασυναίσθητα κατέβασα το μποξεράκι μου και άρχισα να τραβάω μαλακία.
Έτσι όπως καθόμουν έτριβα την πούτσα μου, που δεν ήταν τίποτα μπροστά στην δική του και προσπαθούσα να συντονιστώ με αυτόν. Όπως όμως στηριζόμουν στα πόδια μου και προσπαθούσα να δω όσο καλύτερα μπορούσα ακούμπησα στην πόρτα που έτριξε ελαφριά. Ο Γιάννης σταμάτησε απότομα και γύρισε προς το μέρος της πόρτας ενώ εγώ τρομαγμένος πετάχτηκα, έτρεξα στο κρεβάτι μου και έσβησα βιαστικά το φώς. Με πήρε ο ύπνος με την εικόνα του στο νου. Το επόμενο πρωί έκανα σαν μα μην είχε συμβεί τίποτα. Παρ' όλα αυτά πρόσεξα ότι με κοίταζε πονηρά αλλά δε μου είπε τίποτα. Μία μέρα, μετά από καμιά εβδομάδα με ρωτάει:
- Μωράκι να σου πω. Το βράδυ θα έρθει ένα γκομενάκι να κάτσουμε λίγο, σε πειράζει;
- Όχι Γιάννη μου, κανένα πρόβλημα. Αύριο και εγώ έχω χαλαρό πρόγραμμα.
- Καλά, κοίτα, αν ακούσεις τίποτα θορύβους μην αγχωθείς έτσι. Καταλαβαίνεις…
και μου κλείνει το μάτι. Ομολογώ ότι κόλλησα στην αρχή αλλά κατάλαβα πού το πήγαινε.
- Τί θορύβους ρε Γιάννη, θα παλέψετε;… κάνω γελώντας.
- Κάτι τέτοιο, μου απαντά με ένα πονηρό βλέμμα.
Δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία και συνέχισα τις δραστηριότητες μου. Ούτως ή άλλως ήταν ένας κούκλος, οπότε ήταν φυσικό κάποια στιγμή να φέρει κάποια κοπέλα στο σπίτι. Κάπου τον ψιλοζήλεψα για αυτό. Το βράδυ καθόμουν στο δωμάτιο μου και χάζευα μια ταινία στο λαπτοπ οπότε χτύπησε το κουδούνι αλλά δε βγήκα, ήθελα να είμαι διακριτικός. Άκουσα το Γιάννη και μία άγνωστη σιγανή φωνή αλλά δεν έδωσα σημασία. Κατάλαβα ότι μπήκαν στο διπλανό δωμάτιο και σε λίγο τα πράματα ηρέμησαν. Όμως μετά από κάνα τέταρτο άρχισα να ακούω από δίπλα βογκητά, σαν κάποιος να πονούσε. Όλος περιέργεια αλλά και ξαναμμένος σηκώθηκα και πήγα να δω από την κλειδαρότρυπα. Υπέθεσα ότι δε θα ήταν και εύκολη υπόθεση το πήδημα με το τεράστιο εργαλείου του Γιάννη. Λογικά οποιαδήποτε κοπέλα θα είχε πρόβλημα με τέτοιο μέγεθος.
Σκύβω όλως περιέργεια και προσπαθώ να δω τί γίνεται στο μισοσκότεινο δωμάτιο. Ευτυχώς ένα μικρό πορτατίφ είχε μείνει αναμμένο και μπορούσα να δω αρκετά καθαρά. Για άλλη μια φορά όμως παθαίνω σοκ από το θέαμα. Στο κρεβάτι του Γιάννη καθόταν στα γόνατα ένα αγόρι, γύρω στα 20 κάτι χρονών, γυμνό. Τρελάθηκα από την έκπληξη, νόμιζα ότι θα δω κάποια κοπέλα και αποσβολωμένος κάθομαι και βλέπω ένα αγόρι, λεπτό, με όμορφα θηλυπρεπή χαρακτηριστικά και έντονα άσπρη επιδερμίδα. Δε μπορούσα να το χωνέψω με τίποτα. Ο Γιάννης γουστάρει αγόρια; Είναι δυνατόν; Μου φαινόταν απίστευτο, παρανοϊκό.
Ο Γιάννης στεκόταν πίσω από το αγόρι, τον κρατούσε από την μέση με το ένα χέρι ενώ με το άλλο κράταγε την ψωλή του και προσπαθούσε να του τη βάλει στον κώλο. Ο μικρός ζοριζόταν, είχε χώσει το πρόσωπο του στο μαξιλάρι και βόγκαγε. Ο Γιάννης δεν τον άφηνε, συνέχιζε την προσπάθεια και μάλλον κατάφερε να μπει γιατί είδα τον μικρό να τινάζεται απότομα και να βγάζει μια κραυγή. Τον έπιασε με τα δύο του χέρια από τη μέση και άρχισε σιγά-σιγά να σπρώχνει το θηρίο αργά μέσα στον κώλο του. Έβλεπα την τεράστια ψωλή να χάνεται πόντο-πόντο. Ο μικρός όμως πρέπει να ζοριζόταν πολύ γιατί τον άκουγα που μυξοέκλαιγε ενώ κάποια στιγμή έκανε να τραβηχτεί αλλά ο Γιάννης τον έπιασε απότομα από τα μαλλιά και τον κρατούσε ακίνητο ενώ με το άλλο του χέρι του πίεζε την μέση προς τα κάτω.
Συνέχισε να βυθίζει την ψωλάρα του αλλά σταμάτησε καθώς το αγόρι φώναζε πλέον από τον πόνο. Έμεινε έτσι με την πούτσα μισοκαρφωμένη μέσα στον κώλο του μικρού ενώ κάτι του έλεγε που δεν άκουγα. Ο μικρός ηρέμησε λίγο και σταμάτησε να κλαίει. Ο Γιάννης έπιασε από δίπλα ένα μπουκαλάκι, έβγαλε την ψωλή του και έριξε ένα υγρό επάνω της, λιπαντικό μάλλον. Πασάλειψε το παλούκι του με τα δάχτυλα του, το έβλεπα που γυάλιζε στο μισοσκόταδο, απειλητικό και τεράστιο. Ασυναίσθητα έγλειψα τα χείλια μου. Δίπλα, ο Γιάννης έτριψε με το λιπαντικό την σούφρα του μικρού, του έβαλε ένα δάκτυλο και άρχισε να τον γαμάει ελαφρά. Συνέχισε και μετά από λίγο του έβαλε και δεύτερο, προσπαθούσε να τον προετοιμάσει πριν το γαμήσι. Έπιασε και πάλι το καυλί του και σιγά-σιγά άρχισε να το τρίβει γύρω από την κωλοτρυπίδα του μικρού. Με μία απότομη κίνηση του τον έχωσε πάλι. Ο μικρός τινάχτηκε αλλά έδειξε να το αντέχει τώρα.
Ο Γιάννης άρχισε πάλι να κουνιέται μέσα έξω γαμώντας τον αργά και τρυφερά. Κάθε φορά του τον έχωνε όλο και βαθύτερα, ο μικρός βόγκαγε, αλλά τελικά δε μπόρεσε να του τον βάλει παρά μόνο μέχρι την μέση. Το αγόρι αντιστεκόταν και προφανώς πόναγε πολύ σημάδι ότι δε μπορούσε να δεχτεί περισσότερο από αυτό το τέρας που του όργωνε τον κώλο. Ο Γιάννης ανέβασε το ένα του πόδι στο κρεβάτι και συνέχιζε να τον πηδάει ενώ τώρα άκουγα και τον ίδιο που ανάσαινε βαριά από καύλα ενώ επιτάχυνε την κίνηση του. Συνέχισε να σφυροκοπάει τον κώλο του παιδιού με όλο και μεγαλύτερη ένταση. Στο τέλος, άρχισε να μπαινοβγαίνει με όλο και μεγαλύτερη ταχύτητα στον πάτο του παιδού και βογκούσε και αυτός με ένταση.
Το πρόσωπο του είχε τραβηχτεί από την ένταση και στο τέλος τον άκουσα να βγάζει μία κραυγή και να τινάζεται σημάδι ότι έχυνε. Βγήκε από μέσα του και έκατσε όρθιος όπως ήταν, ενώ ο μικρός γύρισε και κάθισε στο κρεβάτι με μεγάλη δυσκολία. Πρέπει να τον είχε ξεσκίσει κανονικά. Όπως στεκόταν ο συγκάτοικος μου, δε μπορούσα να δω το πρόσωπο του αγοριού αλλά είδα το ένα του χέρι να πιάνει το ένα κωλομέρι του Γιάννη ενώ με το άλλο μάλλον του κρατούσε την ψωλή. Προφανώς τον τσιμπούκωνε αλλά δε μπορούσα να δω όπως ήμουν. Ο Γιάννης, χάιδευε το κεφάλι του μικρού ενώ ξαφνικά έκανε μια κίνηση και γύρισε προς το μέρος της πόρτας που στεκόμουν εγώ. Είδα το πονηρό χαμόγελο του. Σηκώθηκα απότομα και έτρεξα πάλι στο κρεβάτι μου.
Όλη αυτή την ώρα δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι ήμουν τέρμα καυλωμένος και μούσκεμα από τα υγρά μου. Ένοιωθα τους παλμούς από την καρδιά μου να κτυπάνε στο κεφάλι μου ενώ μόλις ακούμπησα το καυλί μου έχυσα μία απίστευτη ποσότητα σπέρματος που έφτασε μέχρι τον λαιμό μου. Γύρισα αποκαμωμένος και κοιμήθηκα.
Συνεχίζεται…
Copyright protected OW ref: 160883
Μέχρι τότε είχα μεγαλώσει σε μία αυστηρή οικογένεια χωρίς πολλές ελευθερίες και η ιδέα και μόνο ότι θα μείνω μόνος με τρόμαζε αλλά και με εξιτάριζε ταυτόχρονα. Αυτή ήταν ίσως η μοναδική ευκαιρία να ξεφύγω λίγο από ένα περιβάλλον που είχα μεν όλα όσα ήθελα, αλλά η ζωή μου μέχρι τότε ήταν σπίτι/σχολείο/σπίτι χωρίς πολλές εξόδους και με υπερβολικό έλεγχο ως προς τους φίλους που συναναστρεφόμουν. Φυσικά ούτε λόγος για σχέσεις και γκομενιλίκια.
Ανεβήκαμε λοιπόν με τους γονείς μου για να κάνω την εγγραφή στην σχολή και να ψάξουμε να βρούμε σπίτι να μείνω. Δυστυχώς, για κακή μου τύχη αργήσαμε αρκετά να κάνουμε την απαραίτητη έρευνα οπότε και τα περισσότερα μικρά, φθηνά διαμερίσματα είχαν ήδη κλείσει, οπότε το μόνο που καταλήξαμε ήταν ένα μεγάλο επιπλωμένο δυάρι αρκετά όμορφο αλλά και σχετικά ακριβό. Η μόνη λύση θα ήταν να βρω συγκάτοικο. Φυσικά οι δικοί μου ήταν αρνητικοί στη σκέψη αλλά το κόστος ήταν αρκετό, οπότε αναγκαστικά πείστηκαν.
Αφού λοιπόν κανονίσαμε και την υπόλοιπη οικοσκευή που θα χρειαζόμουν έκανα τη μετακόμιση και έβαλα μερικές αγγελίες για αναζήτηση συγκάτοικου/συμφοιτητή. Οι μέρες περνούσαν και απάντηση δεν είχα, τα μαθήματα θα ξεκινούσαν σε λίγο και το οικονομικό θέμα ήταν αρκετά αγχωτικό. Ευτυχώς 1 μέρα πριν την έναρξη της χρονιάς έλαβα ένα τηλεφώνημα. Ήταν μία αντρική, βαθιά φωνή στην άλλη άκρη, Γιάννης μου συστήθηκε, έψαχνε και αυτός τελευταία στιγμή να βρει σπίτι οπότε κανονίσαμε να περάσει να δει το διαμέρισμα αργά το βράδυ. Συμφώνησα κ του έδωσα την διεύθυνση.
Η ώρα πέρναγε και κόντευε σχεδόν 11:00 όταν επιτέλους κτύπησε το κουδούνι. Ανοίγω και μένω κάγκελο. Στην πόρτα στεκόταν ένα παλικάρι που φαινόταν τουλάχιστον 30 χρονών, πανύψηλος, γεροδεμένος, με ένα πολύ καλογυμνασμένο κορμί, όμορφο πρόσωπο με μαύρα μάτια και πολύ μαυριδερή επιδερμίδα.
- Γεια σου, είμαι ο Γιάννης που μιλήσαμε στο τηλέφωνο… μου κάνει
- Ε… κόλλησα εγώ, σόρρυ, γεια σου Γιάννη, εγώ είμαι ο Δημήτρης…
απαντάω και κάθομαι να τον κοιτάω.
- Δεν θα μου πεις να περάσω;… ρωτάει.
- Α ναι, σόρρυ, πέρνα μέσα…
απαντάω αλλά προσπαθώ να καταλάβω τί παίζει με την όλη φάση. Ο Γιάννης μπαίνει και αρχίζει να κοιτάει το σπίτι. Τον ακολουθώ αυτόματα.
- Γιάννη, συγνώμη αλλά μάλλον δεν κατάλαβα καλά. Είσαι φοιτητής;… τον ρωτάω.
- Τί; Φοιτητής εγώ;… χα, χα, όχι βέβαια.
- Ξέρεις εγώ ψάχνω για συγκάτοικο αλλά νόμιζα ότι είσαι φοιτητής.
- Α ναι. Κοίτα Δημητράκη, πειράζει να σε φωνάζω Δημητράκη;…
με ρωτάει και πριν πάρει απάντηση συνεχίζει.
- Ήρθα στην πόλη σήμερα το μεσημέρι, κανόνισα για δουλειά σε ένα γυμναστήριο και επειδή από αύριο ξεκινάω έπρεπε άμεσα να βρω κάπου να μείνω. Βρήκα τυχαία την αγγελία σου και να 'μαι.
- Σόρρυ Γιάννη, αλλά εγώ ψάχνω για συμφοιτητή.
- Ναι, το καταλαβαίνω απόλυτα ότι δυσκολεύεσαι λίγο να το δεχτείς αλλά κοίτα να δεις. Πόσο ενοίκιο δίνεις για αυτό το σπίτι Δημητράκη μου;
- Για ολόκληρο το σπίτι, έχουμε κανονίσει 550 ευρώ με τον ιδιοκτήτη.
- Μάλιστα, ακριβό λίγο αλλά άκου μωράκι, θα κάνουμε μία συμφωνία. Θα δίνω εγώ ολόκληρο το ποσό για το σπίτι, πως σου φαίνεται;
Καταλάβαινα ότι παραήταν καλό για να είναι αληθινό.
- Μα, τί θα πουν οι δικοί μου; Δε μπορώ να το δεχτώ αυτό.
- Μη στεναχωριέσαι μαναράκι μου. Εσύ θα τους λες ότι πληρώνω τα μισά και όσα σου στέλνουν εκείνοι κράτα τα να κάνεις τα γούστα σου…
λέει και μου κλείνει το μάτι πονηρά. Ο τρόπος που μου μίλαγε ήταν αρκετά προκλητικός και μάγκικος αλλά όλως περιέργως δε με πείραζε.
- Δεν ξέρω ρε Γιάννη, δε νομίζω ότι θα το δεχτούν αυτό. Πόσο χρονών είσαι;… τον ρωτάω
- Πλάκα έχεις ρε μωρό. 32 χρονών είμαι.
- Συγνώμη για την αδιακρισία αλλά η καταγωγή σου από πού είναι; ρωτάω και κοιτάω κάτω από ντροπή.
- Α… αυτό. Λοιπόν, η μητέρα μου ήταν Ελληνίδα και ο πατέρας μου από το Σουδάν. Αλλά γεννήθηκα και μεγάλωσα εδώ, Θεσσαλονίκη. Για αυτό και το χρώμα μου είναι λίγο προς το σκούρο. Σε ενοχλεί μήπως;
- Όχι, όχι, δεν έχω πρόβλημα. Δεν ξέρω ρε Γιάννη, φοβάμαι λίγο. Καταλαβαίνεις.
- Άκου μαναράκι μου, συνέχιζε να μου μιλάει με υποκοριστικά, έχεις τα δίκια σου είσαι και μικρούλης και άβγαλτος από ότι βλέπω, αλλά εγώ, ούτως ή άλλως θα λείπω σχεδόν όλη μέρα. Θα έχεις όλο το χρόνο και την ησυχία σου να διαβάζεις. Θα έρχομαι το βράδυ για ύπνο μόνο και όλα καλά. Θα δεις θα περάσουμε ζάχαρη οι δύο μας, θα γίνουμε γαμώ τα φιλαράκια. Να, πάρε και μία μπροστάντζα για 2 μήνες…
και βγάζει και μου δίνει ένα μάτσο χαρτονομίσματα στο χέρι. Κοιτάω τα λεφτά με γουρλωμένα μάτια. Τον κοιτώ πάλι.
- Δεν ξέρω, εντάξει, νομίζω μπορείς να μείνεις.
Οι αναστολές μου υποχώρησαν, κάτι τα χρήματα, κάτι το παρουσιαστικό του, ένοιωθα περίεργα. Φοβόμουν από την μία αλλά κάτι είχε σκιρτήσει μέσα μου. Εκείνος βλέπει την έκφραση μου και μου χαμογελάει πονηρά.
- Είδες λοιπόν, όλα καλά, μην μου αγχώνεσαι για τίποτα μωράκι. Θα περάσουμε τέλεια τα δύο μας. Λοιπόν, μεταφέρω τα πράματα μου αύριο το πρωί. Εντάξει;
Αφού συμφωνήσαμε την επόμενη ο Γιάννης μετακόμισε και εγώ άρχισα τα μαθήματα. Ενημέρωσα τους δικούς μου ότι βρήκα συγκάτοικο αλλά φυσικά δεν τους είπα λεπτομέρειες σχετικά. Έτσι οι πρώτες 2 εβδομάδες πέρασαν αέρα. Ο Γιάννης τελικά ήταν σαν να μην υπήρχε στο σπίτι, καθαρός, τακτοποιούσε πάντα το μπάνιο και την κουζίνα και πολλές φορές μαγείρευε και για τους δύο μας αν και δεν τον πολυέβλεπα. Μόνο τις Κυριακές καθόταν όλη μέρα ή έβγαινε βόλτες. Εγώ ψαρωμένος ακόμα δεν έκανα τίποτα άλλο από το να πηγαινοέρχομαι στην σχολή και να διαβάζω οπότε δεν είχα την ευκαιρία να ασχοληθώ με τίποτα άλλο. Το σεβόταν και φρόντιζε να μη με ενοχλεί.
Όπως είπα, προερχόμενος από μία άκρως καταπιεστική οικογένεια είχα τα ταμπού μου. Στο σπίτι, λόγου χάρη, κυκλοφορούσα πάντα ντυμένος και όποτε έμπαινα στην τουαλέτα κλείδωνα. Ο Γιάννης, αντίθετα ήταν πολύ ποιό χαλαρός, παρόλο που ήταν αρχές Οκτώβρη έκανε τρομερή ζέστη και κυκλοφορούσε συνήθως είτε μόνο με κάποιο αθλητικό σορτσάκι είτε με στενά briefs. Λόγο της δουλειάς του είχε ένα απίθανα καλογραμμωμένο κορμί ενώ από το φούσκωμα που φαινόταν μπροστά καταλάβαινες ότι ήταν προικισμένος. Ομολογώ ότι τον κοίταζα με δέος και θαύμαζα το σώμα του. Εκείνος πάλι μάλλον καταλάβαινε που τον κοιτούσα και πότε-πότε για πλάκα φούσκωνε τους μυς του ή έκανε κινήσεις όπως οι μποντιμπιλτεράδες.
Προσπαθούσε δε να με ψήσει να αρχίσω και εγώ γυμναστήριο λέγοντας μου πόσο ωραίο είναι και το δικό μου σώμα αλλά νόμιζα ότι απλά ήθελε να με κάνει να χαλαρώσω και μάλλον διασκέδαζε με την ντροπαλότητα μου ενώ πάντοτε μου μίλαγε με υποκοριστικά και γλυκόλογα. Η συμπεριφορά του και ο τρόπος που μου φερόταν μου άρεσαν και πολλές φορές έπιασα τον εαυτό μου να σκέφτεται διάφορα αλλά δεν τόλμαγα να πω τίποτα. Πολλά βράδια, καθόμουν στο κρεβάτι μου, έφερνα την εικόνα του μπροστά μου και ερεθιζόμουν. Φυσικά ντρεπόμουν πολύ και δεν έδειχνα τίποτα, ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα.
Τα δωμάτια μας ήταν το ένα δίπλα στο άλλο και τα χώριζε μία πόρτα που είχα φροντίσει να κλειδώσω από την αρχή. Παρόλα αυτά αν έσκυβες και κοίταζες από την κλειδαρότρυπα το κρεβάτι του Γιάννη ήταν ακριβώς απέναντι και φαινόταν καθαρά. Ένα βράδυ άκουσα περίεργους θορύβους οπότε σηκώθηκα και πήγα να δω. Ο Γιάννης καθόταν στο κρεβάτι του ολόγυμνος και μάλλον έβλεπε πορνό στο φορητό του. Θαύμασα για άλλη μια φορά το γυμνό του κορμί και είδα ότι είχε τα πόδια του ανοικτά και με το ένα χέρι χάιδευε την ψωλή του. Έμεινα με το στόμα ανοικτό. Τέτοιο θηρίο είχα δει μόνο σε τσόντες στο ίντερνετ. Πρέπει να ήταν 19-20 εκατοστά, μου φάνηκε τεράστια. Χοντρή, με έντονες φλέβες να πετάγονται από το πλάι, ξυρισμένη και φυσικά ολόμαυρη. Πραγματικά ένα υπέροχο κατάμαυρο εργαλείο. Ασυναίσθητα κατέβασα το μποξεράκι μου και άρχισα να τραβάω μαλακία.
Έτσι όπως καθόμουν έτριβα την πούτσα μου, που δεν ήταν τίποτα μπροστά στην δική του και προσπαθούσα να συντονιστώ με αυτόν. Όπως όμως στηριζόμουν στα πόδια μου και προσπαθούσα να δω όσο καλύτερα μπορούσα ακούμπησα στην πόρτα που έτριξε ελαφριά. Ο Γιάννης σταμάτησε απότομα και γύρισε προς το μέρος της πόρτας ενώ εγώ τρομαγμένος πετάχτηκα, έτρεξα στο κρεβάτι μου και έσβησα βιαστικά το φώς. Με πήρε ο ύπνος με την εικόνα του στο νου. Το επόμενο πρωί έκανα σαν μα μην είχε συμβεί τίποτα. Παρ' όλα αυτά πρόσεξα ότι με κοίταζε πονηρά αλλά δε μου είπε τίποτα. Μία μέρα, μετά από καμιά εβδομάδα με ρωτάει:
- Μωράκι να σου πω. Το βράδυ θα έρθει ένα γκομενάκι να κάτσουμε λίγο, σε πειράζει;
- Όχι Γιάννη μου, κανένα πρόβλημα. Αύριο και εγώ έχω χαλαρό πρόγραμμα.
- Καλά, κοίτα, αν ακούσεις τίποτα θορύβους μην αγχωθείς έτσι. Καταλαβαίνεις…
και μου κλείνει το μάτι. Ομολογώ ότι κόλλησα στην αρχή αλλά κατάλαβα πού το πήγαινε.
- Τί θορύβους ρε Γιάννη, θα παλέψετε;… κάνω γελώντας.
- Κάτι τέτοιο, μου απαντά με ένα πονηρό βλέμμα.
Δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία και συνέχισα τις δραστηριότητες μου. Ούτως ή άλλως ήταν ένας κούκλος, οπότε ήταν φυσικό κάποια στιγμή να φέρει κάποια κοπέλα στο σπίτι. Κάπου τον ψιλοζήλεψα για αυτό. Το βράδυ καθόμουν στο δωμάτιο μου και χάζευα μια ταινία στο λαπτοπ οπότε χτύπησε το κουδούνι αλλά δε βγήκα, ήθελα να είμαι διακριτικός. Άκουσα το Γιάννη και μία άγνωστη σιγανή φωνή αλλά δεν έδωσα σημασία. Κατάλαβα ότι μπήκαν στο διπλανό δωμάτιο και σε λίγο τα πράματα ηρέμησαν. Όμως μετά από κάνα τέταρτο άρχισα να ακούω από δίπλα βογκητά, σαν κάποιος να πονούσε. Όλος περιέργεια αλλά και ξαναμμένος σηκώθηκα και πήγα να δω από την κλειδαρότρυπα. Υπέθεσα ότι δε θα ήταν και εύκολη υπόθεση το πήδημα με το τεράστιο εργαλείου του Γιάννη. Λογικά οποιαδήποτε κοπέλα θα είχε πρόβλημα με τέτοιο μέγεθος.
Σκύβω όλως περιέργεια και προσπαθώ να δω τί γίνεται στο μισοσκότεινο δωμάτιο. Ευτυχώς ένα μικρό πορτατίφ είχε μείνει αναμμένο και μπορούσα να δω αρκετά καθαρά. Για άλλη μια φορά όμως παθαίνω σοκ από το θέαμα. Στο κρεβάτι του Γιάννη καθόταν στα γόνατα ένα αγόρι, γύρω στα 20 κάτι χρονών, γυμνό. Τρελάθηκα από την έκπληξη, νόμιζα ότι θα δω κάποια κοπέλα και αποσβολωμένος κάθομαι και βλέπω ένα αγόρι, λεπτό, με όμορφα θηλυπρεπή χαρακτηριστικά και έντονα άσπρη επιδερμίδα. Δε μπορούσα να το χωνέψω με τίποτα. Ο Γιάννης γουστάρει αγόρια; Είναι δυνατόν; Μου φαινόταν απίστευτο, παρανοϊκό.
Ο Γιάννης στεκόταν πίσω από το αγόρι, τον κρατούσε από την μέση με το ένα χέρι ενώ με το άλλο κράταγε την ψωλή του και προσπαθούσε να του τη βάλει στον κώλο. Ο μικρός ζοριζόταν, είχε χώσει το πρόσωπο του στο μαξιλάρι και βόγκαγε. Ο Γιάννης δεν τον άφηνε, συνέχιζε την προσπάθεια και μάλλον κατάφερε να μπει γιατί είδα τον μικρό να τινάζεται απότομα και να βγάζει μια κραυγή. Τον έπιασε με τα δύο του χέρια από τη μέση και άρχισε σιγά-σιγά να σπρώχνει το θηρίο αργά μέσα στον κώλο του. Έβλεπα την τεράστια ψωλή να χάνεται πόντο-πόντο. Ο μικρός όμως πρέπει να ζοριζόταν πολύ γιατί τον άκουγα που μυξοέκλαιγε ενώ κάποια στιγμή έκανε να τραβηχτεί αλλά ο Γιάννης τον έπιασε απότομα από τα μαλλιά και τον κρατούσε ακίνητο ενώ με το άλλο του χέρι του πίεζε την μέση προς τα κάτω.
Συνέχισε να βυθίζει την ψωλάρα του αλλά σταμάτησε καθώς το αγόρι φώναζε πλέον από τον πόνο. Έμεινε έτσι με την πούτσα μισοκαρφωμένη μέσα στον κώλο του μικρού ενώ κάτι του έλεγε που δεν άκουγα. Ο μικρός ηρέμησε λίγο και σταμάτησε να κλαίει. Ο Γιάννης έπιασε από δίπλα ένα μπουκαλάκι, έβγαλε την ψωλή του και έριξε ένα υγρό επάνω της, λιπαντικό μάλλον. Πασάλειψε το παλούκι του με τα δάχτυλα του, το έβλεπα που γυάλιζε στο μισοσκόταδο, απειλητικό και τεράστιο. Ασυναίσθητα έγλειψα τα χείλια μου. Δίπλα, ο Γιάννης έτριψε με το λιπαντικό την σούφρα του μικρού, του έβαλε ένα δάκτυλο και άρχισε να τον γαμάει ελαφρά. Συνέχισε και μετά από λίγο του έβαλε και δεύτερο, προσπαθούσε να τον προετοιμάσει πριν το γαμήσι. Έπιασε και πάλι το καυλί του και σιγά-σιγά άρχισε να το τρίβει γύρω από την κωλοτρυπίδα του μικρού. Με μία απότομη κίνηση του τον έχωσε πάλι. Ο μικρός τινάχτηκε αλλά έδειξε να το αντέχει τώρα.
Ο Γιάννης άρχισε πάλι να κουνιέται μέσα έξω γαμώντας τον αργά και τρυφερά. Κάθε φορά του τον έχωνε όλο και βαθύτερα, ο μικρός βόγκαγε, αλλά τελικά δε μπόρεσε να του τον βάλει παρά μόνο μέχρι την μέση. Το αγόρι αντιστεκόταν και προφανώς πόναγε πολύ σημάδι ότι δε μπορούσε να δεχτεί περισσότερο από αυτό το τέρας που του όργωνε τον κώλο. Ο Γιάννης ανέβασε το ένα του πόδι στο κρεβάτι και συνέχιζε να τον πηδάει ενώ τώρα άκουγα και τον ίδιο που ανάσαινε βαριά από καύλα ενώ επιτάχυνε την κίνηση του. Συνέχισε να σφυροκοπάει τον κώλο του παιδιού με όλο και μεγαλύτερη ένταση. Στο τέλος, άρχισε να μπαινοβγαίνει με όλο και μεγαλύτερη ταχύτητα στον πάτο του παιδού και βογκούσε και αυτός με ένταση.
Το πρόσωπο του είχε τραβηχτεί από την ένταση και στο τέλος τον άκουσα να βγάζει μία κραυγή και να τινάζεται σημάδι ότι έχυνε. Βγήκε από μέσα του και έκατσε όρθιος όπως ήταν, ενώ ο μικρός γύρισε και κάθισε στο κρεβάτι με μεγάλη δυσκολία. Πρέπει να τον είχε ξεσκίσει κανονικά. Όπως στεκόταν ο συγκάτοικος μου, δε μπορούσα να δω το πρόσωπο του αγοριού αλλά είδα το ένα του χέρι να πιάνει το ένα κωλομέρι του Γιάννη ενώ με το άλλο μάλλον του κρατούσε την ψωλή. Προφανώς τον τσιμπούκωνε αλλά δε μπορούσα να δω όπως ήμουν. Ο Γιάννης, χάιδευε το κεφάλι του μικρού ενώ ξαφνικά έκανε μια κίνηση και γύρισε προς το μέρος της πόρτας που στεκόμουν εγώ. Είδα το πονηρό χαμόγελο του. Σηκώθηκα απότομα και έτρεξα πάλι στο κρεβάτι μου.
Όλη αυτή την ώρα δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι ήμουν τέρμα καυλωμένος και μούσκεμα από τα υγρά μου. Ένοιωθα τους παλμούς από την καρδιά μου να κτυπάνε στο κεφάλι μου ενώ μόλις ακούμπησα το καυλί μου έχυσα μία απίστευτη ποσότητα σπέρματος που έφτασε μέχρι τον λαιμό μου. Γύρισα αποκαμωμένος και κοιμήθηκα.
Συνεχίζεται…
Copyright protected OW ref: 160883
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.