Το e-mail μου είναι το:
- «Το θέλεις κι αυτό;», με ρωτά…
Προσπαθεί να ισορροπήσει μέσα μου, συγκρατώντας τα χέρια μου. Αν θα μπορούσα, θα τον έσπρωχνα, αλλά θα έχανα κι αυτά που είχα κερδίσει μέχρι εκείνη τη στιγμή. Τον κοιτάζω με απογοήτευση…
- «Ναι, σε παρακαλώ, μωρό μου…», ικετεύω στο αυτί του…
Έχει μείνει έξω από την κωλοτρυπίδα μου ένα μόνο εκατοστό του πούτσου του. Δεν ξέρω για ποιο λόγο δεν μου το δίνει, ίσως να το κάνει επίτηδες. Ο υπόλοιπος πούτσος του κατοικεί ήδη μέσα μου, εδώ και αρκετή ώρα. Τεντώνω τα πόδια μου και τα ανοίγω λίγο περισσότερο…
- «Έλα… τι περιμένεις;», τον ρωτώ.
Μάλλον παίρνει τις διαμαρτυρίες μου στα σοβαρά. Η υπομονή μου ανταμείβεται, έστω και καθυστερημένα. Προωθεί αυτό το ένα εκατοστό του πούτσου του μέσα μου, αλλά πολύ γρήγορα τον τραβάει έξω. Τον κοιτάζω μ’ ένα βλέμμα όλο απορία. Χαμογελάει…
- «Υπομονή…», μου λέει.
Η τρυφερότητα της φωνής του έρχεται σε αντίθεση με την σκληρότητα του πούτσου του.
- «Δεν ξέρω τι σημαίνει η λέξη υπομονή…», του λέω.
Πως τα καταφέρνει πάντα και με κάνει να καταφύγω στο ισχυρό μου όπλο, το κλαψούρισμα;
- «Πρέπει να αρχίσεις να την μαθαίνεις…», μου λέει.
- «Δώσε μου ολόκληρο τον πούτσο σου και άσε τα μαθήματα για αργότερα…», του λέω.
- «Πρέπει να αρχίσεις να μαθαίνεις…», μου επαναλαμβάνει.
- «Ούτε σ’ ένα χρόνο!», του λέω, επιστρατεύοντας όλο το θράσος μου.
- «Θα περιμένεις για ώρες, τότε…», μου λέει.
Γνωρίζοντας τον πεισματικό χαρακτήρα του, είμαι σίγουρος ότι αυτό θα συνεχιστεί για ώρες. Ένας οποιοδήποτε άλλος άντρας θα υπέκυπτε στις απαιτήσεις μου. Το μωρό μου όμως δεν είναι ένας συνηθισμένος άντρας. Η αποψινή βραδιά δεν είναι η κατάλληλη να τον αλλάξω, να δοκιμάσω να αλλάξω τις θεωρίες του.
Χαμηλόφωνα του λέω ερωτόλογα, αρχίζω να τον επαινώ. Παρατηρώ ότι σε κάθε λέξη μου, ο πούτσος του προχωρά πιο βαθειά μέσα μου. Κάθε διείσδυσή του είναι πιο έντονη από την προκάτοχό της. Εντείνω τις προσπάθειές μου να τον προσελκύσω περαιτέρω μέσα στην κωλοτρυπίδα μου.
Σε λιγότερο από δεκαέξι λεπτά, έστω και δειλά, το τελευταίο οχυρό… το τελευταίο εκατοστό του πούτσου του, εισχωρεί μέσα μου και χάνεται…
Αισθάνομαι να κυριεύομαι από ένα άγριο κύμα νίκης…
Πραγματικά, δεν είχε καμία ελπίδα να αντισταθεί στη γοητεία μου…
Είμαι επιθυμητός!
Έχω κερδίσει…
Προσπαθεί να ισορροπήσει μέσα μου, συγκρατώντας τα χέρια μου. Αν θα μπορούσα, θα τον έσπρωχνα, αλλά θα έχανα κι αυτά που είχα κερδίσει μέχρι εκείνη τη στιγμή. Τον κοιτάζω με απογοήτευση…
- «Ναι, σε παρακαλώ, μωρό μου…», ικετεύω στο αυτί του…
Έχει μείνει έξω από την κωλοτρυπίδα μου ένα μόνο εκατοστό του πούτσου του. Δεν ξέρω για ποιο λόγο δεν μου το δίνει, ίσως να το κάνει επίτηδες. Ο υπόλοιπος πούτσος του κατοικεί ήδη μέσα μου, εδώ και αρκετή ώρα. Τεντώνω τα πόδια μου και τα ανοίγω λίγο περισσότερο…
- «Έλα… τι περιμένεις;», τον ρωτώ.
Μάλλον παίρνει τις διαμαρτυρίες μου στα σοβαρά. Η υπομονή μου ανταμείβεται, έστω και καθυστερημένα. Προωθεί αυτό το ένα εκατοστό του πούτσου του μέσα μου, αλλά πολύ γρήγορα τον τραβάει έξω. Τον κοιτάζω μ’ ένα βλέμμα όλο απορία. Χαμογελάει…
- «Υπομονή…», μου λέει.
Η τρυφερότητα της φωνής του έρχεται σε αντίθεση με την σκληρότητα του πούτσου του.
- «Δεν ξέρω τι σημαίνει η λέξη υπομονή…», του λέω.
Πως τα καταφέρνει πάντα και με κάνει να καταφύγω στο ισχυρό μου όπλο, το κλαψούρισμα;
- «Πρέπει να αρχίσεις να την μαθαίνεις…», μου λέει.
- «Δώσε μου ολόκληρο τον πούτσο σου και άσε τα μαθήματα για αργότερα…», του λέω.
- «Πρέπει να αρχίσεις να μαθαίνεις…», μου επαναλαμβάνει.
- «Ούτε σ’ ένα χρόνο!», του λέω, επιστρατεύοντας όλο το θράσος μου.
- «Θα περιμένεις για ώρες, τότε…», μου λέει.
Γνωρίζοντας τον πεισματικό χαρακτήρα του, είμαι σίγουρος ότι αυτό θα συνεχιστεί για ώρες. Ένας οποιοδήποτε άλλος άντρας θα υπέκυπτε στις απαιτήσεις μου. Το μωρό μου όμως δεν είναι ένας συνηθισμένος άντρας. Η αποψινή βραδιά δεν είναι η κατάλληλη να τον αλλάξω, να δοκιμάσω να αλλάξω τις θεωρίες του.
Χαμηλόφωνα του λέω ερωτόλογα, αρχίζω να τον επαινώ. Παρατηρώ ότι σε κάθε λέξη μου, ο πούτσος του προχωρά πιο βαθειά μέσα μου. Κάθε διείσδυσή του είναι πιο έντονη από την προκάτοχό της. Εντείνω τις προσπάθειές μου να τον προσελκύσω περαιτέρω μέσα στην κωλοτρυπίδα μου.
Σε λιγότερο από δεκαέξι λεπτά, έστω και δειλά, το τελευταίο οχυρό… το τελευταίο εκατοστό του πούτσου του, εισχωρεί μέσα μου και χάνεται…
Αισθάνομαι να κυριεύομαι από ένα άγριο κύμα νίκης…
Πραγματικά, δεν είχε καμία ελπίδα να αντισταθεί στη γοητεία μου…
Είμαι επιθυμητός!
Έχω κερδίσει…
(Copyright protected OW ref: 8365 "Erotic stories archive")
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.