Παθιασμένο ξεπαρθένιασμα από τον αντίζηλο (2ο μέρος)

Προηγούμενο μέρος: Παθιασμένο ξεπαρθένιασμα από τον αντίζηλο

Έμεινα περίπου για μισό λεπτό αμήχανος και μετά αποφάσισα ότι η καλύτερη αντίδραση ήταν η ειρωνεία… μισή αντρική και μισή γυναικεία παιχνιδιάρικη.

- Εγώ λέω ότι δεν θέλεις να παραδεχτείς την ήττα σου, σιγά μην έστειλες τον Όλυ γι' αυτό το λόγο. Κι αν ήμουν γκέι δεν θα το καταλάβαινε;

- Σ' αυτό έχεις δίκιο, ήταν λάθος μου που τον έστειλα γι' αυτή τη δουλειά, το δικό του γκέινταρ δουλεύει μόνο με αυτούς που είναι ήδη γκέι, όχι με αυτές που είναι πουτανίτσες βαθιά μέσα στο μυαλουδάκι τους, όπως εσύ μωρό μου. Μου είπε να σε αφήσω ήσυχο, φυσικά δεν τον πίστεψα, ούτε το έκανα, είπε γελώντας.

Το ποτό, το χασίς, τα λόγια του με είχαν παραλύσει και ένιωθα να μυρμηγκιάζουν τα γεννητικά μου όργανα και ο κώλος μου μέχρι πάνω στη σπονδυλική στήλη. Τώρα σκέφτηκα πρέπει να αγριέψω, αν δεν αγριέψω θα είναι σαν να παραδέχομαι ότι έχει δίκιο. Δε μπορούσα όμως με τέτοιο μούδιασμα να αγριέψω. Ψέλλισα μόνο παιχνιδιάρικα:

- Α… για πρόσεξε λίγο πώς μιλάς!

- Τι να προσέξω καυλάκι μου; Πώς σου μιλάω; Πες μου ότι δε σου αρέσει τώρα…

μου είπε με ένα πλατύ πονηρό χαμόγελο και κοιτώντας με διαπεραστικά αναγκάζοντάς με να χαμηλώσω τα μάτια.

- Καλός ο χαβαλές σου αλλά δεν πείθεις φίλε μου…

του είπα κοιτώντας στο πάτωμα.

- Δεν σε πείθω για ποιο πράγμα; Ότι σοβαρολογώ κι ότι θέλω να σε γαμήσω ή ότι εσύ θέλεις να γαμηθείς;

Κώλωσα για λίγο με την επιθετικότητά του αλλά βρήκα το κουράγιο να απαντήσω:

- Για τίποτα δεν πείθεις.

- Για εσένα τουλάχιστον δεν χρειάζεται να αποδείξω τίποτα. Και οι τελευταίες μου αμφιβολίες διαλύθηκαν όταν είδα τις ξυρισμένες σου γαμπίτσες μωρό μου. Μιλούν από μόνες τους.

Έμεινα αμίλητος, δεν ήξερα τι να πω, έσφιγγα μόνο φοβισμένα τις ξυρισμένες γάμπες μου καταπιέζοντας ανάμεσα στα μπούτια μου το πουλάκι μου που είχε αρχίσει να σπαρταράει ερεθισμένο από τη φάση.

- Κι όσο για μένα, συνέχισε ο Παύλος, τι να αποδείξω; Δε χρειάζεται καν να σου δείξω την καύλα μου για να σε αποκαλύψω. Είσαι τόσο κουτορνίθι που δεν κατάλαβες ότι εγώ έβαλα τον Γιάννη να σου πει όσα σου είπε.

Γούρλωσα τα μάτια μου από την έκπληξη! Δε μπορούσα να αρθρώσω λέξη. Ίσα που ψέλλισα… "Το Γιάννη;".

- Ναι κορίτσι μου, το Γιάννη! Εγώ τον έβαλα, γιατί είχαμε βάλει στοίχημα ότι τον θες τον πούτσο σου.

Τα λόγια του ήταν σκληρά κι επιθετικά, αλλά η φωνή του ήταν ήρεμη και τρυφερή. Είχα αρχίσει να τρέμω.

- Κατάλαβα ότι είχα κάνει λάθος που έστειλα τον Όλυ. Ένας μόνο τρόπος υπήρχε να σου σπάσω το ψευτοαντριλίκι και τον τσαμπουκά που μου πούλησες εκείνη την ημέρα. Έπρεπε κάποιος να σου το πει ευθέως ότι το ζήτημα μεταξύ μας δεν ήταν τάχα "ανταγωνιστικό", ότι το ζήτημα ήταν το κωλαράκι σου…

είπε και γέλασε εγκάρδια.

- Μα...

- Δεν έχει μα καλή μου. Έτσι έχουν τα πράγματα. Έπαιξα το σωστό χαρτί και κέρδισα. Κι ομολογώ ότι δεν το κατάλαβα από την αρχή που ήρθες απόψε στο πάρτι, το κατάλαβα στην πορεία ότι είχα νικήσει κι ότι είχες έρθει εδώ να μου τριφτείς. Δε φανταζόμουν βλέπεις κι εγώ ότι η απλή μου συνταγή θα έπιανε τόσο πολύ. Ήθελα να βρω έναν τρόπο να σου δείξω ότι από την από δω μεριά δεν υπάρχει δήθεν ένας αντίζηλός σου όπως ήθελε να φαντάζεται η ψευτοαντρική ματαιοδοξία σου. Δε σε παίρνει άλλωστε να σταθείς εσύ σαν αντίζηλός μου στις γκόμενες, αμφιβάλλω αν έχεις τα... "προσόντα"…

είπε και μου έκλεισε το μάτι φέρνοντας ελαφρά το χέρι πάνω από τα γεννητικά του όργανα σαν να μου τα έδειχνε.

- Έπρεπε να σου δείξω πως στην από εδώ μεριά υπάρχει μια ψωλή και σε περιμένει. Έτσι έψησα τον Γιαννάκη να σου την ανοίξει στη συζήτηση, αν και κώλωνε αρχικά… κι επέμεινα να χρησιμοποιήσει μερικές λεξούλες ειδικές για να σου ξυπνήσει τη γκομενίτσα μέσα σου αν είχα δίκιο… και τελικά υπήρχε. Επέμεινα να σου πει τη λέξη κωλομπαράς, να σου πει "αντρικό μουνί" γιατί ξέρω ότι αυτές οι λέξεις στα απωθημένα πουστάκια σαν κι εσένα λειτουργούν καυλωτικά και ότι θα έπαιρνες το μήνυμα. Και να που το πήρες τελικά και μου ήρθες.

Είχα σαστίσει, τον κοιτούσα με ανοιχτό το στόμα. Πώς ήταν δυνατόν αυτός ο άντρας να με είχε καταλάβει τόσο πολύ; Βλέποντάς με να μένω αμίλητος ο Παύλος συνέχισε:

- Κοίτα γλυκό μου, εγώ δε θα κάτσω να σε παρακαλάω ούτε να σε πείθω για αυτό που ξέρεις και ξέρω. Κι αν περιμένεις σαν την κοτούλα να σου ορμήσω για να αντισταθείς δήθεν και μετά να μου δοθείς, τσάμπα περιμένεις. Όχι ότι θα με χάλαγε κι αυτό το σενάριο, κανονικά θα το έκανα. Και ξέρω πολύ καλά ότι αν τώρα σηκωθώ όρθιος και βγάλω την ψωλή μου έξω και σου τη φέρω μπροστά σου, θα πέσεις σαν λιμασμένη πουτάνα πάνω της. Αλλά όχι… τώρα επειδή με έχουν τσαντίσει οι τσαμπουκάδες σου δεν θα το κάνω αυτό. Τώρα αν θέλεις να σε γαμήσω θα πρέπει εσύ να με παρακαλέσεις. Να με παρακαλέσεις και να είσαι και πολύ πειστική! Να μου τα δώσεις από μόνη σου όλα! Μόνο έτσι!

Τα τελευταία του λόγια μου έφεραν ζάλη. Ήμουν έτοιμος να γίνω η λιμασμένη πουτάνα που ζητούσε, έτοιμος να του τα δώσω όλα, ναι, σ' αυτόν τον άντρα που με γαμούσε ήδη, μου γαμούσε το μυαλό με τα φερσίματά του, φερσίματα ενός αρσενικού, ενός κυρίαρχου, ενός αληθινού γαμιά όπως αυτοί που με έπαιρναν στις φαντασιώσεις μου. Από την άλλη μου ζητούσε κάτι πολύ δύσκολο, να ξεπεράσω εγώ μόνος μου τις τελευταίες μου αναστολές, να βγάλω μόνος μου κάθε αντρικό φέρσιμο από πάνω μου. Εκείνη τη στιγμή της σύγχυσης όμως μου ήρθε μια τρομερή ιδέα: Μου φάνηκε πως με καλούσε να παίξουμε ένα τελευταίο καυλωτικό παιχνίδι. Είχα βρει τη λύση! Θα έπαιζα το παιχνίδι αλλά θα έπαιρνα πάλι το πάνω χέρι. Θα του αντιστεκόμουν ως γυναίκα όμως, όχι ως άντρας (άλλωστε πώς θα μπορούσα έτσι γυμνός με το γυναικείο μπουρνούζι και τα ξυρισμένα πόδια;). Θα γινόμουν ναι γυναίκα, αλλά με τους όρους μου, πιο πολύ "μοιραία γυναίκα" παρά κλαψιάρικο κοριτσάκι.

Παίρνω μια βαθιά ανάσα, σηκώνομαι και περπατάω αργά, όχι κουνιστά αλλά σίγουρα θηλυκά σαν femme fatale και φτάνω μπροστά του, σκύβω και παίρνω το πακέτο του με τα τσιγάρα από δίπλα του. Εκεί μπορώ να πω ότι τον ψάρωσα, δεν περίμενε τέτοια αντίδραση. Ανάβω το τσιγάρο κοιτώντας τον, του γυρίζω την πλάτη και γυρίζω στον καναπέ όπου καθόμουνα, κάθομαι σταυροπόδι, καπνίζω και τον κοιτάζω ίσια στα μάτια.

- Δεν παίζω το παιχνίδι σου φίλε μου…

του λέω ήρεμα και αποφασιστικά. Λάθος πόρτα χτύπησες, του είπα χωρίς να ξέρω τι θα πω μετά, αλλά χαιρόμουν που ανακτούσα μια αυτοκυριαρχία. Το βλέμμα του Παύλου άστραψε.

- Ίσα-ίσα που αρχίζεις να το παίζεις καλύτερα απ' όσο περίμενα! Έτσι σε θέλω κούκλα μου!

- Δεν είμαι η κούκλα σου, του λέω στο ίδιο κοφτό ύφος, αλλά τι εννοείς έτσι με θέλεις;

- Αρχίζεις να καταλαβαίνεις ότι αν είναι να γίνεις γυναίκα, που γίνεσαι, θα πρέπει να είσαι αυτός ο τύπος γυναίκας που γουστάρω. Η άγρια γκόμενα, η ανυπόταχτη. Μπράβο, καλά το πας, με ειρωνεύτηκε. Άλλωστε κι εσένα αυτός ο τύπος δεν σε εξίταρε όταν το έπαιζες αντράκι πολλά βαρύ;

- Εσύ τι το παίζεις τώρα;… του λέω επιθετικά φυσώντας τον καπνό.

- Εγώ εσένα παίζω και δε θα γίνει το αντίθετο ό,τι και να κάνεις. Μπράβο σου πάντως κατάφερες να με καυλώσεις άγρια με αυτές σου τις κινήσεις…

είπε κι πέρασε το χέρι του χαϊδεύοντας τα παπάρια του που μέσα από το παντελόνι όντως έμοιαζαν παραφουσκωμένα εκείνη τη στιγμή.

- Κατάφερες για μια στιγμή να θέλω να σηκωθώ πάνω και να σε βουτήξω. Έτσι είναι οι αγριογκόμενες, αυτά σου κάνουν και σε τρελαίνουν. Αλλά εγώ δεν είμαι μουνόδουλος σαν και σένα, ξέρω αυτό το παιχνιδάκι καλύτερα γλυκιά μου. Προτιμώ τις αγριογκόμενες από τις παρθενοπιπίτσες, αλλά σε μένα οι αγριογκόμενες είναι εκείνες που προσκυνάνε πάντα στο τέλος και υποτάσσονται. Χωρίς αγριάδες και χωρίς βία, αλλά έρχονται μόνες τους και υποτάσσονται.
- Τι μας λες; Τέτοια πράγματα;…

του λέω με επιθετική ειρωνεία πνίγοντας αυτά που μου προκαλούσαν τα λόγια του. Μια ανατριχίλα από τη σπονδυλική στήλη μέχρι τα άκρα, ένα γλυκό μυρμήγκιασμα στην κωλοτρυπίδα αλλά και μια ταραχή.

- Τέτοια και άλλα κούκλα μου, αλλά μην το βασανίζουμε. Μπορεί να με άναψες, μπορεί να μου έρχεται αυτή τη στιγμή να ρουφήξω το προκλητικό σου στοματάκι και να τραβήξω την παλιογλωσσίτσα μου μέσα στο λαρρύγι μου, μπορεί να μου έρχεται να σου γλείψω τις τσιμπουκοχειλάρες σου πριν τις ταΐσω με την πούτσα μου, αλλά όχι, δε θα το κάνω για να τελειώσουν όλα τόσο εύκολα κι απλά για σένα.

Τα λόγια του μου χτυπούσαν σαν σφυριά στα μηνίγγια, με οδηγούσαν στην υπέρτατη καύλα που προσπαθούσα να τη χαλιναγωγήσω μάταια.

- Τι θέλεις από μένα; του είπα κάπως ξεψυχισμένα και μετά αμέσως το επανέλαβα πιο "μοιραία", ανακτώντας την αυτοκυριαρχία μου, κοιτώντας τον ίσια στα μάτια.

- Όλα όσα θέλεις να μου δώσεις. Τίποτα περισσότερο…

μου είπε μη αποτραβώντας το βλέμμα του. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα υποχρεώθηκα να κατεβάσω εγώ το βλέμμα μου πανικόβλητος: με είχε νικήσει.

- Τι μου ζητάς να κάνω;… του είπα ξεψυχισμένα και με κατεβασμένο βλέμμα.

- Αυτό που κάνεις τώρα και κάτι παραπάνω. Να μου τα ομολογήσεις όλα και να παρακαλέσεις να σου δώσω αυτό που θέλεις. Θέλω και λόγια και πράξεις.

- Δεν έχω τίποτα να σου πω…

του είπα απότομα φωνάζοντας σχεδόν σε μια τελευταία απελπισμένη προσπάθεια να ξεφύγω από την παγίδα αυτού του άντρα.

- Πολύ καλά! είπε ο Παύλος. Αφού τα πράγματα είναι έτσι τότε εγώ από αυτή τη στιγμή σταματώ να ασχολούμαι μαζί σου. Μπορείς αν θέλεις κι εσύ να σηκωθείς να φύγεις, να η ευκαιρία σου. Ή να πας να κοιμηθείς, δικό σου δωμάτιο έχεις, από εκεί είναι, να σηκωθείς αύριο, να πιεις καφέ και να φύγεις, δικαίωμά σου. Εγώ πάω να ξαπλώσω. Δε θα κοιμηθώ και θα έχω το λαμπατέρ αναμμένο. Δε θα σε διευκολύνω με το σκοτάδι. Θα έρθεις γυμνή, ή μάλλον όχι γυμνή. Μέσα στο δωμάτιό μου θα έρθεις αφού πας σε εκείνη εκεί τη ντουλάπα και πάρεις από το συρτάρι ένα από τα κιλοτάκια, ένα από τα στρινγκ που έχω εκεί φυλαγμένα από παλιές μου γκόμενες. Τα περισσότερα δεν τα έχω πλύνει ξέρεις και μυρίζουν ακόμα από το μουνί τους. Θα το φορέσεις και τότε θα έρθεις μέσα να με παρακαλέσεις να σε γαμήσω. Θα παρακαλέσεις πολύ πριν το κάνω να το ξέρεις. Θα μου πεις τι και πώς θέλεις να σου κάνω, θα με ικετέψεις. Και μόνο αν πειστώ θα σε ταΐσω με τον πούτσο μου. Αυτό να ξέρεις. Αυτή είναι η τιμωρία σου πουτάνα!

Με σφυροκοπούσε με τα λόγια του αλύπητα, ήμουν αποσβολωμένος, δεν πίστευα ότι γινόταν αυτό. Πριν καλά-καλά τελειώσουν τα τελευταία του λόγια τα είχε κάνει πράξη και με αργές κινήσεις μου γύρισε την πλάτη και τράβηξε για το δωμάτιό του (ένα χώρισμα δηλαδή που είχε βάλει μιας και το σπίτι του ήταν τύπου λοφτ. Άκουσα τον ήχο που έκαναν τα ρούχα του όπως τα πετούσε στην καρέκλα, δε διέκρινα όμως με το αυτί μου να έχει βγάλει το μποξεράκι του. Στα αφτιά μου ηχούσε σα μαστίγιο το τελευταίο "πουτάνα" που μου είχε πει σχεδόν κατάμουτρα, κοιτώντας με στα μάτια. Στα μάτια μου ήταν τα μάτια του εκείνη την ώρα φλογισμένα. Και φανταζόμουν την εικόνα του, ξαπλωμένος γυμνός ή ημίγυμνος με το μποξεράκι σε εκείνο το κρεβάτι να με περιμένει.

Άναψα τσιγάρο και προσπαθούσα να ξεπεράσω την ταραχή μου. Δεν περνούσε. Καύλωνα διαρκώς με έναν περίεργο τρόπο, βασανιστικό, σαν το επίκεντρο της καύλας μου να μην ήταν το πέος μου. Ένιωθα παντού από κάτω μου ένα μούδιασμα που εκτεινόταν μέχρι το κεφάλι μου. Όσα είχαν γίνει ξεπερνούσαν τη φαντασία μου, είχε έρθει η ώρα να γαμηθώ, ήταν βέβαιο, είχαν τελειώσει τα ψέματα. Θα είχε γίνει ήδη αν μου ορμούσε, τώρα μου ζητούσε να εξευτελιστώ πριν καν ακόμα με αγγίξει. Τιμωρία! Αυτή η ιδέα της τιμωρίας με ερέθιζε και με φόβιζε ταυτόχρονα. Ένιωσα σε μια στιγμή ότι με το παιχνίδι του μου γαμούσε το μυαλό, τώρα καταλάβαινα τι πήγαινε να πει αυτή η έκφραση που χρησιμοποιούσαν οι γκόμενες.

Η τελευταία αντίσταση και το γαμήσι

Είχα πάρει την απόφασή μου, θα γαμιόμουν από αυτό τον υπέροχο άντρακλα. Θα προσπαθούσα όμως να τον παίξω με τους δικούς μου όρους για να τον καυλώσω περισσότερο, αφού είχα δει ότι πιάνει.

Βάδισα προς στην ντουλάπα προσπαθώντας να μην κάνω θόρυβο και προδώσω τις κινήσεις μου. Άνοιξα το συρτάρι και βρήκα τα στρινγκάκια που μάζευε σαν τρόπαια. Διάλεξα ένα κάπως μεγάλο για να μου κάνει. Ήταν και σε χρώμα που μου άρεσε, μπορντό. Το φόρεσα κι ευθύς η ανατριχίλα και η καύλα μου έφτασαν στο απόγειο. Προσπαθούσα να βάλω μέσα το σηκωμένο μου πέος, που θα ήθελα τώρα να ήταν απλώς μια μεγάλη καυλωμένη κλειτορίδα. Δεν το έβαλα στο πλάι ας πούμε αλλά κάπως προς τα κάτω. Σε αυτή τη θέση το εμπόδιζα να σηκωθεί πολύ και παράλληλα το διατηρούσα σε μια κατάσταση συνεχούς ερεθισμού.

Έπρεπε να μειώσω όμως κάπως το φούσκωμα, να χαλαρώσω. Έβαλα ξανά το μπουρνούζι κι άρχισα να βηματίζω με μικρά βηματάκια σαν της γκέισας. Άναψα κι άλλο τσιγάρο. Σιγά-σιγά άρχισα να τα καταφέρνω, η αντρική καύλα υποχώρησε κι έμεινε μόνο ένας γυναικείος ερεθισμός που απλωνόταν από το πέος-κλειτορίδα μου ως πίσω τον κώλο μου και μέχρι ψηλά στη σπονδυλική μου στήλη.

Κάπνιζα αργά το δεύτερο τσιγάρο μου. Λίγο πριν τελειώσει, άρχισα να βαδίζω προς την κρεβατοκάμαρά του. Είχε αναμμένο το πορτατίφ. Στέκομαι στη πόρτα και τον κοιτάζω ξαπλωμένο στην κρεβατάρα του να καπνίζει κι αυτός. Ο Παύλος γύρισε και με κοίταξε με ένα βλέμμα μισοθριαμβευτικό, σαν να μου έλεγε "καλωσόρισες στο άντρο μου". Σκεφτόμουν πόσες, ή και πόσους, είχε πηδήξει σε αυτό το κρεβάτι κι ότι τώρα ήταν η σειρά μου. Ωστόσο στάθηκα ακίνητος στην πόρτα καπνίζοντας, και με απίστευτη αυτοκυριαρχία του είπα:

- Φίλε μου, στο παιχνιδάκι σου εγώ δεν θα παίξω. Αυτό ήρθα να σου πω.

Με κοίταξε κάπως έκπληκτος, άλλα μάλλον περίμενε όταν με άκουσε να έρχομαι.

- Δηλαδή; ποιό είναι το παιχνίδι μου;

- Όποιο κι αν είναι αυτό. Εγώ παίζω μόνο στα παιχνίδια που θέλω.

- Και δεν το θες λοιπόν ε;

- Νομίζω σου απάντησα.

- Μάλιστα, είπε κι αναστέναξε. Ε λοιπόν είσαι καταπληκτική!

- Άλλο πάλι και τούτο.

- Στο αμήν με έφερες και πάλι να σου ορμήσω, αλλά δε θα σου περάσει.

- Δεν ξέρω τι εννοείς αλλά αν θες τη γνώμη μου… δεν ξέρεις να χάνεις…

του είπα επιστρατεύοντας το πιο μοιραίο και επιθετικό βλέμμα μου. Είδα τα μάτια του να αστράφτουν μέσα στο σκοτάδι.

- Μ… έκανε, όσο πάει και καλύτερα…

μούγκρισε όλο ευχαρίστηση ένα δευτερόλεπτο μετά.

- Για ποιο πράγμα μιλάς;… του λέω ξερά και αδιάφορα.

- Για το παιχνίδι μας φυσικά.

- Μπα, έγινε "μας" τώρα; Δεν είναι το παιχνίδι "σου";

- Είναι αλλά συνεχίζεις να γράφεις μερικά ποντάκια. Το θέμα είναι τι θα γράψει το σκορ μετά.

- Μετά;

- Μετά το γαμήσι που θα φας γλυκιά μου σκρόφα…

είπε τονιστά. Εγώ κρατούσα την αυτοκυριαρχία μου παρά τα ρεύματα καύλας που ένιωσα να με διαπερνούν από τα λόγια του αυτά. Και "σκρόφα" και "γλυκιά" του! Τι άντρας είναι αυτός πια… σκεφτόμουν.

- Ουδέν σχόλιον… του απάντησα. Στο ξαναείπα, δεν ξέρεις να χάνεις.

- Θα παραδεχτώ ότι έχασα μόνο αν απαντήσεις σε μια ερώτηση.

- Σε ποια;

- Αν φοράς από μέσα γυναικείο κυλοτάκι όπως σου είπα να κάνεις.

Τον κοίταξα ίσα στα μάτια κι αυτή την φορά δεν τα χαμήλωσα, είχα αυτοκυριαρχία.

- Λοιπόν;… μου είπε, θα απαντήσεις;

- Δεν έχω να σου πω τίποτε άλλο. Απλά δεν ξέρεις να χάνεις.

- Κι εσύ δεν ξέρεις να απαντάς.

- Δεν έκανες σωστά την ερώτηση, οπότε απαντάω όπως ΕΓΩ ΘΕΛΩ…

του λέω κι αμέσως του γύρισα αργά- αργά την πλάτη και κατευθύνθηκα στο διάδρομο που πηγαίνει στο μπάνιο. Στο πρώτο βήμα που έκανα άφησα με μια εντελώς "μοιραία" κίνηση να πέσει το μπουρνούζι που φορούσα στο πάτωμα, με αποτέλεσμα να αποκαλυφθεί ο κώλος μου που είχε απάνω του μόνο εκείνο το μπορντώ στριγκάκι. Περπάτησα αργά ως το μπάνιο φροντίζοντας να βάζω κάθε φορά το ένα πόδι μπροστά στο άλλο, όπως κάνουν οι μοντέλες, φαντάζομαι ότι αυτό θα δημιουργούσε ένα φυσικό κούνημα του κώλου μου που θα σάστισε τον νου του Παύλου. Καθώς άνοιγα την πόρτα του μπάνιου άκουσα πίσω μου τον θόρυβο που έκανε έτσι όπως πετάχτηκε απότομα από το κρεβάτι του και μου όρμησε. Εγώ πρόλαβα και μπήκα μέσα κλειδώνοντας την πόρτα πίσω μου.

Ήρθε πίσω από την πόρτα και μου είπε με αλλαγμένη φωνή, λίγο παρακαλετή πια αλλά απότομη:

- Άνοιξε!

- Γιατί;… για να θες πάλι να αποδείξεις ότι κέρδισες το παιχνίδι σου;… του λέω εγώ.

- Όχι! Για να παραδεχτώ ότι έχασα.

- Πολύ ενδιαφέρον… του είπα.

- Δεν θες να το δεις;… μου είπε ο Παύλος με μια ζεστή ερωτική φωνή.

- Ποιο;

- Που εγώ έχασα κι εσύ κέρδισες.

- Είναι κάτι που δείχνεται;

- Είναι κάτι που φαίνεται, θα το δεις και μόνη σου, μου απαντά.

Η ώρα της αλήθειας

Ξεκλείδωσα την πόρτα και την άνοιξα. Δεν έλεγχα πια τις κινήσεις μου. Στεκόταν σε απόσταση αναπνοής από εμένα όρθιος κι εγώ γυμνός, ή καλύτερα γυμνή, με ένα μπορντώ στρινγκάκι που μου πίεζε αφόρητα το πουτσάκι μου. Μου έδινε χρόνο και με βασάνιζε. Μου έδινε χρόνο να τον δω και να τον θαυμάσω, την υπέροχη αντρική κορμάρα του με τη μέτρια τριχοφυΐα, και το μποξεράκι του που ήταν "τέντα" προεξείχε πάνω από 10 πόντους μπροστά αφήνοντας να φανούν οι τρίχες του και λίγη από τη βάση της ψωλής του, που ήταν πλέον φανερό ότι ήταν... ψωλάρα, ένα εργαλείο που μου έκοβε την ανάσα όσο το μάντευα και έκανε το στόμα μου να ξεραίνεται. Βλέποντας ότι καρφώθηκα για λίγα δευτερόλεπτα στο φούσκωμά του μου λέει.

- Εγώ παραδέχτηκα την ήττα μου. Να την… είναι μπροστά σου. Καιρός να παραδεχτείς τη δικιά σου ήττα.

- Τι εννοείς;… του είπα, αποφεύγοντας να τον κοιτάξω στα μάτια.

- Πρέπει να με αγγίξεις πρώτη εσύ χαρούλα μου και να με αγγίξεις εκεί ακριβώς, αν θέλεις να σε αγγίξω εγώ παντού.

Αρκετά τα παιχνίδια, αυτή τη φορά η μοιραία γκόμενα Χαρούλα που είχα προσπαθήσει να παίξω, με το που άκουσε το όνομά της είχε λιώσει κι έπρεπε να υπακούσει. Έκανα όμως κι εγώ μια μαγική κίνηση όπως αποδείχτηκε. Αντί να του χουφτώσω ολόκληρη την πούτσα κατευθείαν, έβαλα τον δείκτη μου και ακούμπησα την προεξοχή της απαλά κοιτώντας την. Μετά του έκανα έναν μικρό κύκλο, πιέζοντας αυτό που μάντευα ότι είναι η ακροποσθία της, το σημείο που ενώνεται το κεφάλι με το πετσάκι. Και μετά είχα νέα έμπνευση και γύρισα το χέρι μου και ακούμπησα το ίδιο σημείο με το εσωτερικό του καρπου μου, με το υπόλοιπο χέρι μου τεντωμένο στον αέρα. Έτσι, με αυτό το σημείο τον πίεσα. Του ξέφυγε ένας βαθύς αντρικός αναστεναγμός. Τότε του είπα με παιχνιδιάρικη φωνή κάπως ψιθυριστά:

- Αχά... να που πάλι εσύ έχασες!

- Ναι, κι εσύ κέρδισες, αλλά θα αλλάξει και πάλι αυτό.

Σήκωσα τα μάτια. Δεν άντεχα το καυτό του βλέμμα πάνω μου. Πρώτη φορά ένιωθα τέτοια αντρική λαίμαργη και βίαιη ματιά πάνω μου και ούτε στα μάτια την άντεχα ούτε στο σώμα μου, ένιωσα ένα κάψιμο παντού.

- Πώς θα αλλάξει;… ψέλλισα κάπως ηττημένος.

- Θα αλλάξει γιατί τώρα θα μου ζητήσεις ανοιχτά και ξεκάθαρα να σε γαμήσω.

Ήξερα ότι είχε δίκιο. Κράτησα χαμηλωμένα τα μάτια και χωρίς να μπορώ να προβάλω πια αντίρρηση ψέλλισα χωρίς καλά-καλά να ακούω τη φωνή μου:

- Γάμα με.

Μου φέρνει το δάχτυλο στο πηγούνι μου σηκώνει το κεφάλι λες και ήμουνα κοριτσάκι και μου λέει κοιτάζοντάς με στα μάτια:

- Εδώ, να με κοιτάς και να σε ακούσω να το λες δυνατά!

Έλιωσα, φούντωσα ξαφνικά ολόκληρος με τα λόγια και το βλέμμα του.

- Γάμα με! Γάμα με! Το είπα δύο φορές, όχι πολύ δυνατά αλλά αργά και τονιστά με το αρχικό "γάμμα" να το προφέρω από τα βάθη του λαρυγγιού μου και με το "μι" να το προφέρω λες και γλείφω τα χείλια μου. Κι αμέσως μετά, με μια κίνηση κατέβασα το πρόσωπό μου και του βούτηξα με το στόμα το χοντροδάκτυλο με το οποίο κρατούσε ακόμα το πηγούνι μου. Άρχισα να το γλείφω, να το ρουφάω κι αυτός έκπληκτος βόγκηξε από καύλα. Το έπαιξα για κανένα λεπτό με τα χείλια, τη γλώσσα, τον ουρανίσκο μου, του το τσιμπούκωσα κανονικά απολαμβάνοντας τη γεύση του. Βγάζοντάς το στο τέλος αργά από το στόμα μου του είπα:

- Με είπες πριν Χαρούλα. Κάνε με Χαρούλα λοιπόν! Βάφτισέ με ξανά με το γυναικείο μου όνομα. Θες να γίνεις ο γαμιάς μου; Καν' το τώρα!

Είχα τρελαθεί ξαφνικά, είχα χάσει κάθε υπομονή να τραβήξω τη διαδικασία, ήθελα να μου το χώσει εδώ και τώρα, να ξεκινήσω αυτή την υπέροχη εμπειρία από το τέλος, να φάω τον πούτσο του στον κώλο μου αμέσως. Τον τρέλανε κι αυτόν η ιδέα απ' ό,τι φαίνεται, μπήκε αμέσως στο νόημα. Με γύρισε με βία και απότομα. Με έσπρωξε προς τον τοίχο και με υποχρέωσε να σκύψω και να κρατήσω κόντρα με τουρλωμένο το κώλο μου προς τα εκείνον. Παραμέρισε από τον κώλο μου το στρινγκάκι.

- Θα σε βαφτίσω εδώ και τώρα λοιπόν! Αντί για λαδάκι θα βάλω το σάλιο μου για τα βαφτίσια σου!

Ένα γερό φτύσιμο στην παλάμη του, ένα μικρό άπλωμα χωρίς καμιά προετοιμασία στην κωλοτρυπίδα μου και μια γερή απότομη γαμιά στον κώλο μου που έφερε αμέσως το χοντρό του πουτσοκέφαλο μέσα στο άντρο μου. Αυτή ήταν όλη κι όλη η διαδικασία και η τρυπούλα μου, αν και παρθένα, ανταποκρίθηκε υπάκουα. Πόνος υπήρχε;… δεν υπήρχε;… θα σας γελάσω. Ό,τι κι αν υπήρχε ήταν τόσο ωραίο και παθιασμένο, τόσο εξιδανικευμένο από την τρελή μου καύλα που την ένιωθα στο μυαλό και στο σώμα μου ώστε δεν συγκράτησα ούτε μια στιγμιαία δυσάρεστη αίσθηση από αυτή τη βίαιη και χοντρή εισβολή.

Αφού μπήκε το πουτσοκέφαλο του βγήκε, ξαναέφτασε, μου τοποθέτησε μια ακόμη γενναία ποσότητα σάλιου και μπήκε μέσα μου ορμητικά, βίαια και ανελέητα, βαθιά, πολύ βαθιά αυτή τη φορά. Μπήκε λέγοντας αυτά τα λόγια:

- Βαφτίζεται η δούλη μου Χαρούλα.

Αμέσως μετά τραβήχτηκε αργά λέγοντας:

- Με τη δύναμη του καυλιού, της πούτσας και των αρχιδιών μου.

Έπιασα αμέσως το "τελετουργικό" της υπόθεσης και μετά από κάθε παύση του, έβγαζα ένα λιγωμένο κάπως θεατρικό "αχ…" για να του κρατώ το τέμπο.

- Βαφτίζεται η πουτάνα μου Χαρούλα... είπε και μπήκε αργά κι ακόμη πιο βαθιά.

- Και η κωλότρυπα της βαφτίζεται μουνοτρυπούλα.

Έκανε παύση και έμεινε εκεί βαθιά κάμποσο κι άρχισε να αποτραβιέται αργά λέγοντας…

- και το μικρό της τσουτσουνάκι κλειτοριδούλα.

Εγώ ξανά "αχ" μόλις βγήκε. Στην έξοδό του το καβλί του έκανε την κωλότρυπα μου, που πλέον ήταν μουνότρυπα, να κάνει έναν ήχο από το τεράστιο κενό αέρος που είχε άφησε. Λες και τα πρώην κωλόχειλα μου που πλέον βαφτίστηκαν μουνόχειλα πλατάγισαν με δύναμη από τη λαιμαργία τους να φάνε αυτόν τον τεράστιο πούτσο, που με γαμούσε και με τρέλαινε από τα υπέροχά του πρόστυχα λόγια. Αλλά το καλύτερο και το πιο τρελό μου το φύλαγε για το τέλος:

- Βαφτίζεται η αρσενική μου πόρνη η Χαρούλα…

είπε μπαίνοντας μια τρίτη φορά. Αυτή τη φορά μπήκε πολύ πιο βαθιά, βίαια, απότομα, κι έμεινε κολλημένος στα βάθη του κώλου μου όπου είχε φτάσει. Άρχισε να σπρώχνει χωρίς να μπαινοβγαίνει κουνώντας πού και πού επιδέξια τον πούτσο του έτσι ώστε να σπαρταράει μέσα μου. Μου έδινε χρόνο, περισσότερο χρόνο απ' ό,τι πριν για να συνηθίσω την ηδονή να την απολαύσω σε όλα τα κύματά της, να πάρω καύλα από κάθε εκατοστό της εικοσάποντης και βάλε ψωλής του. Και χωρίς να βγει, σπρώχνοντας, συνέχισε τα τύπου "ψαλμουδιά" λόγια του, αυτή τη φορά συντονίζοντάς τα με τις σπρωξιές του στον ανοιγμένο πάτο μου:

- Εις το όνομα της Ηδονής...
("Αχ" έκανα εγώ, αλλά αυτή τη φορά όχι τόσο θεατρικό όσο πριν γιατί τρελαινόμουνα πραγματικά και ένιωθα το κύμα να ανεβαίνει).

- ...της καύλας...

("Αχ" ξαναέκανα κι έχανα τον κόσμο, είχα αρχίσει να σπαρταράω ολόκληρος). Κι εκεί που τελείωνε αυτή τη δεύτερη φράση και νόμιζα ότι θα συνεχίσει στον ίδιο ρυθμό ξαφνικά τον νιώθω να αγριεύει, χουφτώνει όπως με είχε στο πισωκολλητό τα βυζιά μου από πίσω και τα ζουλάει γερά, τραβιέται πιο πίσω χωρίς να βγει εντελώς, αρχίζει μανιασμένα να πηγαινοέρχεται στον κώλο μου σφυροκοπώντας τον και συνεχίζει τα λόγια του σε πιο γρήγορο διακεκομμένο ρυθμό.

- Και... του...

(μου δίνει μια γερή γαμιά στο Και κι άλλη μια στο "του")

- γαμησιού!

Κι εκεί έγινε το θαύμα! Με το παρατεταμένο "ου" που έκανε αρχίζει να με σκίζει κανονικά, θα μπαινοβγήκε μέσα μου καμιά οχταριά φορές και στο τέλος έμεινε ακίνητος βαθιά σφηνωμένος κι άρχισε να με χύνει, με χύσια πολλά στα βάθη του κώλου μου. Το σπαρτάρισμά του μου προκάλεσε και μένα το πιο βαθύ, το πιο τρελό, το πιο παθιασμένο χύσιμο της ζωής μου χωρίς καν να αγγίζω το πουλάκι μου.

Ήταν μια υπέροχη στιγμή ηδονής και έμπνευσης. Αυτός ο υπέροχος εραστής που είχε γίνει ο γαμιάς και διακορευτής μου είχε παίξει την πιο απόλυτη παράσταση για χάρη μου, την παράσταση της απόλυτης καύλας, την είχε εκτελέσει υπέροχα και με ένα υπέροχο αποτέλεσμα. Ήμουν πια η Χαρούλα. Ακόμη και η ψιλοντροπή και η αμηχανία που άρχισα να νιώθω όταν ένιωσα το τεράστιο κενό της πούτσας του να βγαίνει από τον κώλο μου κανένα πεντάλεπτο αργότερα κι όταν γύρισα και είδα τον εαυτό μου γυμνό και εκείνον γυμνό με το καβλί του χαλαρωμένο μπροστά μου, ήταν χάρη σε αυτόν, καθαρά γυναικεία ντροπή. Δεν ήταν η ντροπή του άντρα που πούστεψε αλλά ενός κοριτσιού που ξεπαρθενεύτηκε. Γι' αυτό και ευθύς χώθηκα στην αγκαλιά του, έβαλα το κεφάλι μου στο στήθος του και κρύφτηκα εκεί μυρίζοντας το αντρίκιο άρωμά του που αναμιγνυόταν με τα χύσια μου που όπως έχυνα είχαν πεταχτεί μέχρι ψηλά στο σαγόνι μου.

Ήμουν δική του, είχα βρει τον πιο υπέροχο άντρα και κωλομπαρά, τον πιο απόλυτο γαμιά, έναν αληθινό καλλιτέχνη της καύλας που τώρα πια θα με έκανε ό,τι ήθελε.



Copyright protected OW ref: 146281