Ποδοσφαιρίλα

Την προηγούμενη Κυριακή ξύπνησα με πάρα πολλές καύλες. Η τρυπούλα μου έτρεμε και υγράθηκε τρελά. Μπήκα να κάνω ένα μπάνιο να συνέλθω. Την ώρα που έριχνα ζεστό νερό στο κορμί μου και έκανα τη πρώτη απόπειρα να βάλω δάχτυλο στο κωλαράκι μου, χτύπησε το τηλέφωνο…

Ήταν ένας φίλος μου. Με καλημέρισε και μου ζήτησε να πάω να τον δω στον αγώνα ποδοσφαίρου με την ομάδα του κάπου μακριά από το σπίτι μου. Στην αρχή βαρέθηκα αλλά μετά από λίγο η σκέψη δεκάδων παίδαρων, μουσκεμένων με παντελονάκια και αθλητικά να τρέχουν και να ιδρώνουν, με αναστάτωσε.

-    «Θα έρθω!», του είπα χαρούμενος.

Ο αγώνας ήταν ερασιτεχνικός ανάμεσα σε δύο εντελώς άγνωστες ομάδες σε ένα χωριό, φιλικό εννοείται. Αποφάσισα να μην αφήσω το κορμί μου και την εμφάνιση μου να περάσει έτσι. Τόσοι και τόσοι άντρακλες βαρβάτοι θα ‘ταν εκεί! Άλλοι με μουστάκια, άλλοι με μούσια, τριχωτοί, ψηλοί, γυμνασμένοι, ιδρωμένοι…

Μμμμμ… δεν άντεχα άλλο. Φόρεσα ένα παντελόνι γαλάζιο που ήταν αρκετά σφιχτό. Δε φόρεσα εσώρουχο. Ήθελα να εφαρμόζει καλά ο κωλαράκος μου και να φαίνεται. Ένα πουκάμισο και σακάκι και ήμουν έτοιμος.

Όταν έφτασα στο γήπεδο που θα γινόταν ο αγώνας με έπιασε ένα χτυποκάρδι απίστευτο γι' αυτά που επρόκειτο να δω. Μπήκα μέσα, και κάθισα σε ένα μέρος κοντά κοντά να βλέπω. Παραδίπλα μου ήταν δυο άντρες, μάλλον Αλβανοί, γύρω στα πενήντα ο ένας και ο άλλος μάλλον γιος του, γύρω στα είκοσι επτά.

Πέρασα από μπροστά τους για να πάω να κάτσω στη θέση μου. Μάλιστα φρόντισα τα πρόσωπα τους να είναι ακριβώς μπροστά στη κωλάρα μου όσο περνούσα. Ο πατέρας ψιλοτσίμπησε. Μου έριχνε κλεφτές ματιές όσο ο γιος του μιλούσε. Μια ανατριχίλα με διαπέρασε... Επιτέλους αναστατώνω άντρες!

Έναν υποψήφιο λοιπόν έχουμε. Πενηντάρης αλλά κρατιόταν καλά για την ηλικία του. Απ' όσο τον έκοψα πρέπει να δούλευε καλά τα χέρια, μετρίου μάλλον αναστήματος, μελαχρινός και με ένα βλέμμα σκέτη κόλαση.

Μμμμ… λοιπόν θα το ρισκάρω. Θα ξαναπεράσω από μπροστά του με τον ίδιο τρόπο. Πώς θα τον ξεμοναχιάσω; Ας κάνω πως πάω να πάρω έναν καφέ.

Σηκώνομαι και βλέποντας τον με ένα χαμογελάκι περνάω από μπροστά. Πηγαίνω στο κυλικείο -και καλά. Πέρασε η ώρα και όλο και περισσότεροι έρχονται. Τέλεια! Το κυλικείο έχει κίνηση. Ευκαιρία να τριφτώ και να μου τριφτούνε πέντε - έξι καβάλοι στο κωλαράκι.

Βάζοντας τα χέρια στον πάγκο ζήτησα καφέ και τούρλωσα τον κώλο και καλά για να πλησιάζω το παιδί του κυλικείου και να με ακούσει καλύτερα. Μμμμ… αυτό το στριμωξίδι με καυλώνει πολύ. Σίγουρα κάποιος θα πήρε χαμπάρι τι τρέχει.

Γυρνάω και βλέπω ένα τύπο γύρω στα σαράντα με φόρμες, (μμμ… αχ αυτές οι φόρμες!) να με τσεκάρει καλά. Μάλλον προπονητής ή κάτι τέτοιο. Γκριζομάλλης και αρκετά γοητευτικός. Εγώ γυρνούσα να με βλέπουν από πίσω. Μετά από λίγο έκανα πως έπινα καφέ και κοιτούσα εδώ κι εκεί.

Ένας ψηλός άντρακλας κάποια στιγμή κόντεψε τον προπονητή και του μιλούσε. Μουστακαλής, τριχωτός μμμ… η απόλυτη φαντασίωση κάθε πουστράκου. Αρκετά λεπτά πέρασαν χωρίς να ‘ρθει ένας άντρας να μου μιλήσει επιτέλους. Οφθαλμόλουτρο η αλήθεια είναι έκανα αρκετό για να τη παίζω και να χύνω σαν πούστης για ένα μήνα...

Ο Αλβανός δεν ήρθε να μου μιλήσει. Μάλλον δεν γίνεται τίποτα. Άκουσα εκείνη την ώρα κάτι σαν σφύριγμα. Ο αγώνας ξεκινούσε. Πήγα και κάθισα πάλι στην ίδια θέση. Οι επόμενες δύο ώρες πέρασαν βλέποντας τα παλικάρια να παίζουν, να ρίχνουν σουτ και να πρήζεται το μπούτι… Μμμ… να ιδρώνουν, να φωνάζουν και να βρίζουν.

Ειδικά ο Αλβανός δίπλα μου φώναζε πολύ δυνατά σπαστά ελληνικά και είχε χοντρή φωνή κάτι που με αναστάτωσε. Λατρεύω τους ερασιτεχνικούς αγώνες... Σταυροπόδι καθόμουν και έδειχνα μπούτι καλά - καλά σε όλους. Με κοιτούσαν και οι διπλανοί και άλλοι. Ο φίλος μου έπαιζε καλά και είχε ιδρώσει πολύ. Ήξερε ότι μου αρέσουν οι άντρες απλά πολλές λεπτομέρειες όχι.

Τέλος πάντων, κάποια στιγμή ο αγώνας τελείωσε. Η ομάδα του φίλου κέρδισε. Έτσι λοιπόν θέλησα να πάω να τον συγχαρώ και να δω και κανένα ωραίο παιδί. Στα αποδυτήρια δεν επιτρέπεται να πάω αλλά τελικά βρήκα τον φίλο. Τον χαιρέτισα και τον φίλησα σταυρωτά. Μμμ… ο ιδρώτας και το δροσερό του στόμα με καύλωσαν. Πραγματικά. Μιλήσαμε και κάποια στιγμή μου είπε:

-    «Θέλω να σου γνωρίσω κάποιον…»

«Όπα!», σκέφτηκα, «καλά πάμε…!»

-    «Ευχαρίστως! Ποιον;»

-    «Τον προπονητή μας, ήθελε να σε γνωρίσει!»

«Μμμ… ακούω καλά...;». Και ξαφνικά βλέπω τον άντρακλα τον γκριζομάλλη από πριν να έρχεται χαμογελαστός. Με χαιρέτησε και μου ήταν πολύ ευχάριστος. Μετά ήρθε και ο μουστακαλής. Επιτέλους! Μυρωδάτα ιδρωμένα αρσενικά γύρω μου. Μόνο η μυρωδιά με έφερνε σε οργασμό. Πολύ φιλικοί.

Ο φίλος κάποια στιγμή έφυγε και έμεινα μόνος με τους παίδαρους. Είπαμε διάφορα, με ξανακάλεσαν να έρθω να τους δω. Είπα λοιπόν κι εγώ:.

-    «Εννοείται! Ελπίζω να σας δω και εκτός γηπέδου. Να βγούμε καμιά φορά…», και χαμογέλασα.

-    «Πάμε στο γραφείο κάτω να τα πούμε και πιούμε κανένα καφέ;», είπε ο προπονητής.

Ο μουστακαλής, πρώην ποδοσφαιριστής και νυν παιδαράς συμφώνησε. Είχαν και οι δύο πρόστυχα μούτρα. Κάτι που με χαροποίησε. Σκέφτηκα αμέσως ότι έχω κάνει κλύσμα καλό, ότι είμαι καθαρός και μια χαρά, όλα ήταν έτοιμα. Κατεβήκαμε στο γραφείο. Πιο παλιό μέρος δεν είχα δει ποτέ. Πολύ καθαρό όμως. Και κάτι πολύ θετικό. Μύριζε άντρα...

Μπήκαμε μέσα. Έβγαλα το σακάκι κτλ., και εκείνοι έβγαλαν τα δικά τους. Τους κόντεψα και άρχισα να μιλάω περί ανέμων και υδάτων. Κάποια στιγμή δεν άντεξα άλλο και είπα στο μουστακαλή:

-    «Μου αρέσει πολύ το κορμί σου! Γυμνάζεσαι χρόνια;»

-    «Ναι, αν και σταμάτησα εδώ και καιρό. Κι εμένα μου αρέσει πολύ η κωλάρα σου. Τη γυμνάζεις χρόνια;»

Μμμμ… κόντεψα να ουρλιάξω από καύλα. Νόμισα δεν θα μου την έπεφταν ποτέ. Έσκυψα σα λυσσάρα πουτανίτσα στις φόρμες τους. Μμμ… σφιχτά και γερά μπούτια, αντρική μυρωδιά. Κατέβασα τα βρακιά και τα παλούκια ήταν έτοιμα. Τριχωτά και με υπερβολική δόση αντρίλας, ήταν ότι πρέπει.

-    «Κοίτα την πουτανίτσα πως μας ρουφάει. Μμμμ… θα φάει καλά...!», είπε ο προπονητής.

-    «Καύλα στόμα! Μμμμ…», είπε ο άλλος.

Σήκωνα τους πούτσους και έγλυφα τα αρχίδια καλά, έχωσα τη μουσούδα μου καλά κάτω από τις αρχιδάρες. Μμμ... Οι παίδαροι βογκούσαν. Κάποια στιγμή ο μουστακαλής με άρπαξε και με έστησε στα τέσσερα.

-    «Άνοιξε τα κωλομέρια σου μωρή πουστάρα!», είπε με τη μπάσα φωνή του.

Σκέφτηκα: «Μμμ… τι άντρας...! πότε θα με χύσουν;». Άνοιξα τα κωλομέρια μου και είδαν με αγκομαχητά ευχαρίστησης το θέαμα.

-    «Μμμ… άτριχη και τεράστια. Βραζιλιάνικη κωλάρα! Ότι πρέπει!», είπαν.

Βάλαμε προφυλακτικά κτλ. και ο προπονητής άρχισε να μου τη βάζει. Δεν πόνεσα, νομίζω οι καύλες είχαν κατά πάααρα πολύ ξεπεράσει τον πόνο. Είχα στο στόμα τον μουστακαλή. Ωραίο πούτσο και μεγάλο, με φλέβες. Οι πουτσότριχες με γαργαλούσαν στη μύτη, όσο ο κώλος μου ξεσκιζόταν από έναν προπονητή. Έναν καύλα προπονητή.

Συνεχίζαμε έτσι… Βρισκόμουν στον έβδομο ουρανό πραγματικά. Κάποια στιγμή άλλαξαν. Ένιωσα στις πουτσότριχες του προπονητή τώρα τη μυρωδιά του κώλου μου. Ο πούτσος του ήταν κατάσκληρος ακόμη. Σκέτη απόλαυση. Γαμιόμασταν συνέχεια… Άλλαξαν άλλες δυο φορές και στο τέλος προσπάθησαν να χύσουν μαζί.

Δεν κατάφερα να τους πάρω και τους δύο μαζί μέσα μου αλλά συνεννοηθήκαμε να το κάνουμε μια άλλη φορά. Χύσανε και οι δύο στη γλώσσα μου αφού ξοδέψαμε κι εγώ δε ξέρω πόσα προφυλακτικά, λίγες φορές με χύσανε τόσο πολύ. Λούστηκα κανονικά.

Ανταλλάξαμε τηλέφωνα και υποσχέθηκα να ξαναπάω φυσικά! Μακάρι να έβρισκα και τον Αλβανό ξανά. Είχα και δυο συμμάχους τώρα για να μπορώ να γαμιέμαι καλά. Ο κώλος έτσουζε και μύριζα ολόκληρος πουτσίλα, σπερματίλα, κωλίλα, ιδρωτίλα, ποδοσφαιρίλα. Ξεσκίστηκα.

Αυτή η φαντασίωση μου είναι από τις αγαπημένες μου. Πείτε μου αν σας άρεσε...