Πάντα μου άρεσε ο Νίκος. Από την πρώτη στιγμή που τον είδα. Πέρασαν 8 χρόνια από την πρώτη εκείνη συνάντηση. Τον είχα γνωρίσει μαζί με την κοπέλα του. Ήταν φίλοι του δικού μου. Ήξερα από την αρχή πως ο Νίκος δεν περνούσε καλά στη σχέση του. Και πως θα μπορούσε; Η σύντροφός του, αν και πολύ εντυπωσιακή γυναίκα, 15 χρόνια μεγαλύτερή του. Ήταν ό,τι πιο καταπιεστικό και ζηλιάρικό πλάσμα έχω δει. Και όσο να πεις με τα χρόνια η ηλικία ήταν κάτι που σταδιακά δημιουργούσε θέματα μεταξύ τους.
Ήξερα από το δικό μου, πως ο Νίκος είχε σεξουαλικές σχέσεις όταν ήταν πιτσιρικάς με ένα συνεργάτη του δικού του, του φίλου μου. Μεγάλο επιχειρηματικό όνομα. Έτσι είχαν γνωριστεί ο δικός μου με το Νίκο. Βέβαια με την έλευση την Ειρήνης ( η σύντροφος του Νίκου ) αυτό δε κουβεντιάστηκε ποτέ ξανά. Ο Νίκος ήταν ένας πολύ, πολύ γοητευτικός, 37άρης ( πλέον ), 1,85 ύψος. Καστανόξανθος, με καστανά μάτια, έντονα χείλη, γένια συνήθως λίγων ημερών και ένα φοβερό… υπέροψο κορμί. Αθλητής πολεμικών τεχνών, σκιέρ, ερασιτεχνικό πόλο... όλα σταμάτησαν με το που γνώρισε την Ειρήνη. Μόνο εντατική γυμναστική στο σπίτι.
Με το πέρασμα των ετών εγώ έγινα κολλητός με την Ειρήνη. Και με εκείνον είχα μια πολύ καλή σχέση, πάντα λίγο σε απόσταση. Καθώς φοβόμουν μην τυχόν δείξω τον πόθο μου. Σε μια αδύναμη στιγμή του. Μετά από έναν πραγματικά ομηρικό καβγά – από τους αμέτρητους που είχαν σχεδόν κάθε εβδομάδα – πάνω στα νεύρα του μου είπε πως δεν αντέχει πια. Πως δε κάνουν σεξ σχεδόν καθόλου γιατί εκείνη δε θέλει, και πως σεξουαλικά βρίσκεται με μια γειτόνισσα και με την πρώην του.
Εμένα τότε τα μάτια μου έλαμψαν. Όσο κι αν έλεγε πως την αγαπάει εγώ ήμουν σίγουρος πως ένας τόσο όμορφος και ερωτικός άντρας δε θα γινόταν να μένει στο 1 φορά το δίμηνο κι αν… ( όπως μου είχε πει και η Ειρήνη ). Θεώρησα πως έχω ένα μεγάλο χαρτί στα χέρια μου που κάποια στιγμή θα μου φανεί χρήσιμο. Το μόνο που παρακαλούσα ήταν να το μάθει η Ειρήνη. Μερικά βράδια έκανα στο Νίκο κλήσεις από απόκρυψη, ενώ ήταν μαζί της. Εκείνη έβραζε. Μέχρι που τον χτυπούσε. Και όταν εκείνη μου έλεγε «λες να με απατά;» εγώ πάντα έλεγα «που να ξέρω; Ψαξ’ το». Και όπως ξέρετε…. Όποιος ψάχνει βρίσκει.
Βρήκε ενδείξεις. Όχι αποδείξεις… αλλά για εκείνη ήταν αρκετές το θηρίο μέσα της να ξεχυθεί. Ένας καβγάς άνευ προηγουμένου είχε ξεκινήσει. Εκείνη ανένδοτη, εκείνος εξαρτημένος από πάνω της την παρακαλούσε.
- Γιάννη ( η αφεντιά μου )… δεν είμαι καλά ρε φίλε. Τι θα κάνω; Λέει ότι χωρίσαμε οριστικά.
- Νίκο, θες να πάμε μια βόλτα με το αμάξι; Από το τηλέφωνο τι να πούμε;
- Δε μπορώ να σκεφτώ τη ζωή μου χωρίς εκείνη. 14 χρόνια είμαστε μαζί. Την αγαπώ.
- Έλα να βρεθούμε από κοντά… ( είχα ήδη πάρει τις αποφάσεις μου ).
Σε 30 λεπτά ήταν έξω από το σπίτι μου. Τον πήγα σε ένα σημείο – γαμηστρώνα που είχα εδώ και χρόνια, για τις «οδικές» ξεπέτες μου.
- Ας κάτσουμε λίγο εδώ που είναι ήρεμα ( ένα δρομάκι περικυκλωμένο από δέντρα ).
Ξεκίνησε να κλαίει … ήταν ένα ράκος. Είχε πραγματική εξάρτηση από εκείνην.
- Νίκο… πρέπει να κουβεντιάσουμε κάτι .
- Τι; Είπε με κλάματα.
- Ξέρεις ότι γνωρίζω για κάποιες «εξωσυζυγικές» σχέσεις.
- Ναι… έχεις πει κάτι;
- Όχι βέβαια. Απλά η Ειρήνη έχει αρχίσει και ψάχνει.
- Το ξέρω ρε μαλάκα… τι έχω κάνει;
- Όταν επιλέγεις να ‘σαι με ένα νεότερο και τόσο όμορφο άντρα, πρέπει να τον φροντίζεις. Και εκείνη φταίει.
- …
- Το θέμα είναι άλλο… Φοβάμαι πως όταν σου κουνήσει το δάκτυλο, εσύ θα τρέξεις και θα τα ξεράσεις όλα. Και θα με εκθέσεις.
- Όχι ρε δεν υπάρχει περίπτωση. Μαλάκας είμαι;
- Όχι αλλά η Ειρήνη είναι υπερβολικά χειριστική επάνω σου. Θα σε καταφέρει στο λεπτό. Και έτσι απελπισμένος όπως είσαι εσύ… θα τα πεις όλα και τότε χάθηκα. Άλλωστε εσύ δεν έχεις κάτι να χάσεις πλέον… ξέρει.
- Αν μάθει…
- Νίκο θα πρέπει να γίνει κάτι, που και οι δυο θα πρέπει να το κρατήσουμε μυστικό. Κάτι που και να σε πιέσει, δε θα σε συνέφερε να πεις. Κάτι να μας ενώνει.
- Δε καταλαβαίνω; Γιατί;
- Γιατί έτσι θα νιώθω ασφαλής. Αν πεις... θα έχω κάτι να πω κι εγώ.
Ξέρω πως η σκέψη μου δεν ήταν λογική. Ο Νίκος όμως δεν ήταν και ο πιο έξυπνος άνθρωπος. Και στην κατάσταση που ήταν… σίγουρα δε μπορούσε να επεξεργαστεί πληροφορίες. Βάζω το χέρι μου πάνω στο τζην. Και άρχισα να χαϊδεύω την μαζεμένη ψωλή του. Εκείνος ήταν σε τέτοια κατάσταση που δεν αντέδρασε αμέσως.
- Τι κάνεις εκεί ρε μαλάκα; Τρελάθηκες;
- Άσε με να σε χαλαρώσω.
- Ρε πας καλά; Ξεκόλλα.
- Θέλω να σου δώσω ό,τι σου αξίζει και η άλλη δεν το βλέπει.
- Ρε μαλάκα ξεκόλλα, πάμε να φύγουμε.
- Νίκο. Νομίζω πως δε θα ήθελες να μου χαλάσεις χατίρι.
- Τι εννοείς;
- Τόσα χρόνια κρατάω τα μυστικά σου. Πρέπει με κάποιον τρόπο να μου το ξεπληρώσεις.
- Τι λες; ( είπε φανερά ψαρωμένος )
- Αυτό που λέω. Και μη μου πεις ότι δεν είσαι του σπορ. Μια χαρά ξέρω.
Χωρίς να περιμένω απάντηση. Ξαναέβαλα το χέρι μου στο ίδιο σημείο. Μόνο που πλέον οι κινήσεις μου ήταν πιο πεινασμένες.
- Έλα ρε Γιάννη γαμώτο σταμάτα.
Δεν άκουγα καν.
- Ρε μαλάκα είμαστε τόσα χρόνια φίλοι. Δε μπορώ ρε φίλε δε μου βγαίνει.
Άρχισα να βγάζω τη ζώνη. Ξεκούμπωσα το πρώτο κουμπί. Μου πιάνει το χέρι με το χέρι του αρκετά δυνατά.
- Ρε μαλάκα Γιάννη δε θέλω ρε συ, σε παρακαλώ.
Δε μπορούσα να σταματήσω. Ήξερα πως αυτό που κάνω ήταν αισχρό. Όμως λίγα εκατοστά ύφασμα με χώριζαν από τον πόθο 8 ετών. Κατεβάζω το φερμουάρ. Ένα λευκό στενό σλιπ έκανε την εμφάνισή του. Η ανάσα μου κόπηκε ξαφνικά. Ξερόχυνα. Πιάνω με τα δυο μου χέρια το σλιπ. Αριστερά – δεξιά. Και ξεκινάω να το κατεβάζω. Και τότε ήταν η πρώτη στιγμή που το είδα. Ένα υπέροχο, μυρωδάτο, φρεσκοξυρισμένο καυλί. Σταράτο δέρμα και κόκκινο κεφάλι. Ομοιόμορφο σχήμα. Δύο έντονες φλέβες να το αγκαλιάζουν.
- Ρε Γιάννη τι κάνεις τώρα; Έλα πάμε πίσω και το ξεχνάμε το όλο θέμα.
Δεν τον άκουγα. Επεξεργαζόμουν το μοναδικό θέαμα. Το πιάνω. Είναι πιο ζεστό από το χέρι μου. Με το άλλο χέρι του μαλάζω τα αρχίδια. Του τραβάω τον πετσάκι πως τα πίσω και ακριβώς εκείνη τη στιγμή τον βυθίζω μέσα μου. Ο Νίκος τινάχτηκε.
- Αχ… ρε Γιάννη… δε θέλω ρε φίλε. Δεν είναι σωστό αυτό που κάνεις με το ζόρι… αχ…
Έκανα το καλύτερο τσιμπούκι που είχα κάνει ως τώρα. Όχι επίτηδες, αλλά από έρωτα. Τον ήθελα πολύ. Ήθελα να του προσφέρω όσο τον δυνατόν περισσότερη ηδονή μπορούσα. Το πήγαινα τόσο βαθιά, που μερικές φορές σφήνωνε πίσω από το λαρύγγι μου. Εκεί τιναζόταν. Σίγουρα πρέπει να του άρεσε. Αν και άργησε να καυλώσει. Στο τέλος το καυλί του στυλώθηκε μέσα μου. Ούτε πολύ μεγάλο, ούτε πολύ μικρό. 16 εκ ίσως. Σε τέλειο πάχος για να χωράει όμορφα στο στόμα και πιεσμένο ελαφρά σε όλη την κορυφή του κορμού. Αυτόν τον άντρα δεν τον ήθελε η άλλη. Το τσιμπούκωμα είχε πλέον ρυθμό. Είχε ένταση. Εκείνος κουνούσε αντανακλαστικά την λεκάνη του μπρος πίσω… χωρίς να με αγγίζει, χωρίς να μιλάει, χωρίς να δίνει την συγκατάθεση του, στον βιασμό του.
- Πόσο καιρό έχεις να γαμήσεις;
- Γιατί;…
ρωτάει εκείνος θυμωμένα, αλλά χαμηλόφωνα.
- Βγες έξω.
- Ρε πας καλά πλέον; Τι λες; Τι λες;
- Βγες έξω να με γαμήσεις.
- Όχι.
- Βγες έξω. Μην πάει χαμένη η στύση.
- Αντανακλαστικό είναι…
- Ή βγαίνεις να με γαμήσεις ή αλλάζω γνώμη και απαιτώ να σε γαμήσω εγώ. Διάλεξε.
Βγήκε έξω, κρατώντας το παντελόνι του με τα χέρια του και κλωτσώντας ένα χαλίκι από τα νεύρα του.
- Μέσα στο δασάκι…
Μπροστά εκείνος, πίσω εγώ να καμαρώνω τις όμορφες πλάτες του.
- Σε θέλω 8 χρόνια Νίκο. Κάθε βράδυ σχεδόν σε σκέφτομαι. Δεν αντέχω άλλο δε μπορώ.
- Ρε Γιάννη…
Γονατίζω μπροστά του σαν πόρνη και αρχίζω πάλι τον τρομπάρισμα. Εκείνος είχε βάλει τα χέρια στη μέση. Δεν με άγγιζε αλλά άκουγα πως έβγαζε πιο απελευθερωμένα βογκητά. Συνέχιζα. Λίγο-λίγο του έλεγα να βγάζει κι άλλα ρούχα μέχρι που έμεινε γυμνός. Το κορμί του δεν υπήρχε. Έλληνα θεού. Γραμμωμένο. Όχι μπαούλο από φάρμακα. Γδύθηκα καθώς του έκανα πίπα. Είχα χάσει την αίσθηση του χρόνου. Τον έβγαζα από το στόμα μου, με γέμιζα με τα αρχίδια του, του φιλούσα τα πόδια, του έγλειφα τους κοιλιακούς και με τα χέρια του ζούλαγα τα μαρμάρινα κωλομάγουλα του ή του τσιμπούσα τις ρώγες. Είχε καυλώσει πλέον απόλυτα. Βόγκαγε σαν θηρίο έτοιμο να επιτεθεί. Είχε γίνει κόκκινος και τα μάτια του από την καύλα είχαν πάρει μια λάγνα όψη.
- Πήγαινε και ακούμπα τα χέρι σου σ’ αυτό το δέντρο…
μου είπε κοφτά. Εγώ υπάκουσα… ένιωθα ότι οι ρόλοι αλλάζουν. Μου ρίχνει μια δυνατή φτυσιά στο κέντρο της σούφρας μου και με την γλώσσα του άρχισε να μοιράζει το σάλιο στα τοιχώματα της σούφρας μου.
- Αχ… τι κάνεις εκεί; Αχ… με τρελαίνει… αχ με τρελαίν…
Μια δυνατή μπάτσα στα κωλομάγουλα με έκαναν να σταματήσω…
- Α…
Ακόμα μία…
- Μη… πονάω.
Και μία Τρίτη… ακόμα πιο δυνατή. Ο ήχος από το γυμνασμένο του χέρι πάνω στον κώλο μου ακούστηκε δυνατά μέσα στην ησυχία.
- Πούτσα δεν ήθελες μωρή καργιόλα;
Μου έπιασε τα κωλομάγουλα με τις χερούκλες του και τα τέντωσε τόσο δυνατά που κλείδωσε τα χέρια του στα οστά της λεκάνης μου.
- Νίκο σε παρακ...
Ήταν αργά με μια απότομη κίνηση με διαπέρασε. Με έσκισε κυριολεκτικά .Μέσα μου άκουσα έναν ήχο σαν κάτι να σπάει. Ένιωθα σα να μου πήρε την παρθενιά.
- Α… με σκοτώνεις, μη… με σκίζεις!
- Πούτσα δεν ήθελες μωρή ξεφτιλισμένη;…
και όλο με γαμούσε πιο γρήγορα. Η φυσική του κατάσταση ήταν τέτοια που του επέτρεπε να με γαμάει σε πρωτόγνωρη για μένα ταχύτητα. Ξαφνικά ένιωσα κάτι ζεστό να κυλάει στα μπούτια μου. Που έτρεμαν από πόνο, ηδονή και απόλυτη υποταγή. Είχα υποταχθεί 100% ήμουν ο παθητικός, ήταν ο ενεργητικός. Απόλυτα ξεκάθαρο. Ήμουν μία τρύπα.
- Μάτωσες πουτάνα; Μάτωσες; Δεν πειράζει… γλιστρά καλύτερα.
Η καύλα μου είχε χτυπήσει κόκκινα. Έχυνα από μπροστά και από πίσω ( όποιος έχει χύσει από τον κώλο θα καταλάβει ). Απανωτά σκαμπίλια στον κώλο. Ξύλο και πούτσα.
- Κάτσε στα 4 μωρή καργιόλα. Κάτσε στα 4 σα σκύλα.
- Κάτω στο χώμα Νίκο μου;
Η φωνή μου είχε γλυκάνει από μόνη της.
- Στο χώμα, σαν σκύλα, ναι. Βάλε το κεφάλι σου κάτω και με τα χέρια σου άνοιξε τα κωλομάγουλα. Πω, πω… πιθάρι στον έχω κάνει. Δε θα μπορείς να κάτσεις.
Καθώς με ξαναγαμούσε, σκεφτόμουν την ξευτίλα να με γαμάνε στο δρόμο με το πρόσωπό μου στο χώμα. Καθώς σκεφτόμουν, με μια αλλαγή, χωρίς να σταματάει το γαμήσι, έφερε το πέλμα του στο πρόσωπό μου.
- Κάτω μωρή σκύλα. Εκεί κάτω.
Βιαζόμουν. Μην κρυβόμαστε… με βίαζε.
- Μη Νίκο… πονάω… αχ… με έχεις σκίσει.
- Το ξέρω… το βλέπω.
- Αχ… είσαι ακούραστος γαμιάς ρε αλήτη;
- Σου αρέσει μωρή καργιόλα ε; Σου αρέσει που έχω ξεφτιλίσει; Τόσο πουτάνα είσαι;
- Ναι μου αρέσει… ναι μωρό μου, μου αρέσει. Σκίσε με. Κι άλλο… ναι πάρε με παρτούζα… πουτάνα είμαι Νίκο μου και εσύ μου το ανακάλυψες.
- Θα σε πάρω και παρτούζα μωρή καργιόλα.
Μου τραβάει τα μαλλιά. Η μέση μου έγινε σαν τόξο για να ενωθούν τα χείλη μας. Μου βίαζε και το στόμα με την γλώσσα του. Δε σταματούσε να με ξεκωλιάζει. Ξαφνικά με φτύνει στο πρόσωπο και με ξανασπρώχνει στα τέσσερα.
- Χύνω καργιόλα… χύνω!
Εγώ θεωρούσα δεδομένο ότι θα με χύσει στα κωλομάγουλα.
- Χύνω μωρή ξεφτιλισμένη… χύνω!
- Όχι μέσα μου ρε Νίκο… σε παρακαλώ. Δε μου αρέσει…
- Παρ’ τα πουτάνα, όλα μέσα στη μήτρα σου, σε γκαστρώνω πουτάνα και σου αρέσει!
Ένα απίστευτο κύμα καυτού σπέρματος, ξεχύθηκε μέσα μου. Ήταν πρώτη φορά που κάποιος μου το έκανε αυτό. Το θεωρούσα πολύ υποτιμητικό. Έτσι και τώρα. Ένιωθα σαν τρύπα. Σα χυσοδοχείο. Χωρίς κανέναν σεβασμό. Με έχυσε μέσα μου. Απλά επειδή το ήθελε. Απλά επειδή μπορούσε. Απλά… έχυσε μέσα μου. Είχα μείνει στα 4 και εκείνος ήδη ντυνόταν.
- Έλα σήκω. Σήκω μην πάρει η Ειρήνη τηλέφωνο και ακούσει ησυχία και δε ξέρω που θα πω ότι είμαι.
Εγώ σηκώθηκα, εξουθενωμένος, υπερβολικά ικανοποιημένος σεξουαλικά αλλά και ατιμασμένος. Τον ένιωθα ακόμα μέσα μου. Η τρύπα μου, είχε πάρει το σχήμα του καυλιού του και τα χύσια του μέσα μου, κατά κάποιον τρόπο, μου είχαν δώσει ένα κομμάτι από την ενέργειά του. Τα χύσια του με βίαζαν. Τα ένιωθα, ζεστά μέσα μου, παρά την θέλησή μου.
- Σου άρεσε;
- Πολύ.
- Μόνο;
- Μου άρεσε πάρα πολύ. Πρώτη φορά έκανα τέτοιο σεξ.
- Το ξέρω φάνηκε.
- Δε με έχουν ξαναχύσει μέσα.
- Έτσι έπρεπε… τις γυναίκες εγώ τις χύνω μέσα.
- Μα εγώ δεν…
- Μόνο έτσι υποτάσσεις έναν άλλον άντρα. Αν τον κωλοχύσεις… τον κάνεις δικό σου, τον σημαδεύεις.
Κάπνιζε καθώς οδηγούσε. Τον κοιτούσα μαγεμένος. Όλα τα είχε αυτός ο άντρας. Ένιωθα απόλυτη υποταγή στον ανδρισμό του. Μου απεύθυνε τον λόγο κι εγώ έτρεμα από ηδονή και σεβασμό.
- Την Πέμπτη έχω ρεπό μετά της 11… θα μπορείς; Με ρώτησε…
και κάπως έτσι ξεκίνησε ένα γαμήσι που διαρκεί ακόμα και τώρα. Ένα γαμήσι που πάντα στο τέλος με χύνει μέσα στο κώλο, ικανοποιώντας το φετίχ του.
Υ.Γ.
Ό,τι λέω είναι απολύτως αληθινά.
Copyright protected OW ref: 125114
Ήξερα από το δικό μου, πως ο Νίκος είχε σεξουαλικές σχέσεις όταν ήταν πιτσιρικάς με ένα συνεργάτη του δικού του, του φίλου μου. Μεγάλο επιχειρηματικό όνομα. Έτσι είχαν γνωριστεί ο δικός μου με το Νίκο. Βέβαια με την έλευση την Ειρήνης ( η σύντροφος του Νίκου ) αυτό δε κουβεντιάστηκε ποτέ ξανά. Ο Νίκος ήταν ένας πολύ, πολύ γοητευτικός, 37άρης ( πλέον ), 1,85 ύψος. Καστανόξανθος, με καστανά μάτια, έντονα χείλη, γένια συνήθως λίγων ημερών και ένα φοβερό… υπέροψο κορμί. Αθλητής πολεμικών τεχνών, σκιέρ, ερασιτεχνικό πόλο... όλα σταμάτησαν με το που γνώρισε την Ειρήνη. Μόνο εντατική γυμναστική στο σπίτι.
Με το πέρασμα των ετών εγώ έγινα κολλητός με την Ειρήνη. Και με εκείνον είχα μια πολύ καλή σχέση, πάντα λίγο σε απόσταση. Καθώς φοβόμουν μην τυχόν δείξω τον πόθο μου. Σε μια αδύναμη στιγμή του. Μετά από έναν πραγματικά ομηρικό καβγά – από τους αμέτρητους που είχαν σχεδόν κάθε εβδομάδα – πάνω στα νεύρα του μου είπε πως δεν αντέχει πια. Πως δε κάνουν σεξ σχεδόν καθόλου γιατί εκείνη δε θέλει, και πως σεξουαλικά βρίσκεται με μια γειτόνισσα και με την πρώην του.
Εμένα τότε τα μάτια μου έλαμψαν. Όσο κι αν έλεγε πως την αγαπάει εγώ ήμουν σίγουρος πως ένας τόσο όμορφος και ερωτικός άντρας δε θα γινόταν να μένει στο 1 φορά το δίμηνο κι αν… ( όπως μου είχε πει και η Ειρήνη ). Θεώρησα πως έχω ένα μεγάλο χαρτί στα χέρια μου που κάποια στιγμή θα μου φανεί χρήσιμο. Το μόνο που παρακαλούσα ήταν να το μάθει η Ειρήνη. Μερικά βράδια έκανα στο Νίκο κλήσεις από απόκρυψη, ενώ ήταν μαζί της. Εκείνη έβραζε. Μέχρι που τον χτυπούσε. Και όταν εκείνη μου έλεγε «λες να με απατά;» εγώ πάντα έλεγα «που να ξέρω; Ψαξ’ το». Και όπως ξέρετε…. Όποιος ψάχνει βρίσκει.
Βρήκε ενδείξεις. Όχι αποδείξεις… αλλά για εκείνη ήταν αρκετές το θηρίο μέσα της να ξεχυθεί. Ένας καβγάς άνευ προηγουμένου είχε ξεκινήσει. Εκείνη ανένδοτη, εκείνος εξαρτημένος από πάνω της την παρακαλούσε.
- Γιάννη ( η αφεντιά μου )… δεν είμαι καλά ρε φίλε. Τι θα κάνω; Λέει ότι χωρίσαμε οριστικά.
- Νίκο, θες να πάμε μια βόλτα με το αμάξι; Από το τηλέφωνο τι να πούμε;
- Δε μπορώ να σκεφτώ τη ζωή μου χωρίς εκείνη. 14 χρόνια είμαστε μαζί. Την αγαπώ.
- Έλα να βρεθούμε από κοντά… ( είχα ήδη πάρει τις αποφάσεις μου ).
Σε 30 λεπτά ήταν έξω από το σπίτι μου. Τον πήγα σε ένα σημείο – γαμηστρώνα που είχα εδώ και χρόνια, για τις «οδικές» ξεπέτες μου.
- Ας κάτσουμε λίγο εδώ που είναι ήρεμα ( ένα δρομάκι περικυκλωμένο από δέντρα ).
Ξεκίνησε να κλαίει … ήταν ένα ράκος. Είχε πραγματική εξάρτηση από εκείνην.
- Νίκο… πρέπει να κουβεντιάσουμε κάτι .
- Τι; Είπε με κλάματα.
- Ξέρεις ότι γνωρίζω για κάποιες «εξωσυζυγικές» σχέσεις.
- Ναι… έχεις πει κάτι;
- Όχι βέβαια. Απλά η Ειρήνη έχει αρχίσει και ψάχνει.
- Το ξέρω ρε μαλάκα… τι έχω κάνει;
- Όταν επιλέγεις να ‘σαι με ένα νεότερο και τόσο όμορφο άντρα, πρέπει να τον φροντίζεις. Και εκείνη φταίει.
- …
- Το θέμα είναι άλλο… Φοβάμαι πως όταν σου κουνήσει το δάκτυλο, εσύ θα τρέξεις και θα τα ξεράσεις όλα. Και θα με εκθέσεις.
- Όχι ρε δεν υπάρχει περίπτωση. Μαλάκας είμαι;
- Όχι αλλά η Ειρήνη είναι υπερβολικά χειριστική επάνω σου. Θα σε καταφέρει στο λεπτό. Και έτσι απελπισμένος όπως είσαι εσύ… θα τα πεις όλα και τότε χάθηκα. Άλλωστε εσύ δεν έχεις κάτι να χάσεις πλέον… ξέρει.
- Αν μάθει…
- Νίκο θα πρέπει να γίνει κάτι, που και οι δυο θα πρέπει να το κρατήσουμε μυστικό. Κάτι που και να σε πιέσει, δε θα σε συνέφερε να πεις. Κάτι να μας ενώνει.
- Δε καταλαβαίνω; Γιατί;
- Γιατί έτσι θα νιώθω ασφαλής. Αν πεις... θα έχω κάτι να πω κι εγώ.
Ξέρω πως η σκέψη μου δεν ήταν λογική. Ο Νίκος όμως δεν ήταν και ο πιο έξυπνος άνθρωπος. Και στην κατάσταση που ήταν… σίγουρα δε μπορούσε να επεξεργαστεί πληροφορίες. Βάζω το χέρι μου πάνω στο τζην. Και άρχισα να χαϊδεύω την μαζεμένη ψωλή του. Εκείνος ήταν σε τέτοια κατάσταση που δεν αντέδρασε αμέσως.
- Τι κάνεις εκεί ρε μαλάκα; Τρελάθηκες;
- Άσε με να σε χαλαρώσω.
- Ρε πας καλά; Ξεκόλλα.
- Θέλω να σου δώσω ό,τι σου αξίζει και η άλλη δεν το βλέπει.
- Ρε μαλάκα ξεκόλλα, πάμε να φύγουμε.
- Νίκο. Νομίζω πως δε θα ήθελες να μου χαλάσεις χατίρι.
- Τι εννοείς;
- Τόσα χρόνια κρατάω τα μυστικά σου. Πρέπει με κάποιον τρόπο να μου το ξεπληρώσεις.
- Τι λες; ( είπε φανερά ψαρωμένος )
- Αυτό που λέω. Και μη μου πεις ότι δεν είσαι του σπορ. Μια χαρά ξέρω.
Χωρίς να περιμένω απάντηση. Ξαναέβαλα το χέρι μου στο ίδιο σημείο. Μόνο που πλέον οι κινήσεις μου ήταν πιο πεινασμένες.
- Έλα ρε Γιάννη γαμώτο σταμάτα.
Δεν άκουγα καν.
- Ρε μαλάκα είμαστε τόσα χρόνια φίλοι. Δε μπορώ ρε φίλε δε μου βγαίνει.
Άρχισα να βγάζω τη ζώνη. Ξεκούμπωσα το πρώτο κουμπί. Μου πιάνει το χέρι με το χέρι του αρκετά δυνατά.
- Ρε μαλάκα Γιάννη δε θέλω ρε συ, σε παρακαλώ.
Δε μπορούσα να σταματήσω. Ήξερα πως αυτό που κάνω ήταν αισχρό. Όμως λίγα εκατοστά ύφασμα με χώριζαν από τον πόθο 8 ετών. Κατεβάζω το φερμουάρ. Ένα λευκό στενό σλιπ έκανε την εμφάνισή του. Η ανάσα μου κόπηκε ξαφνικά. Ξερόχυνα. Πιάνω με τα δυο μου χέρια το σλιπ. Αριστερά – δεξιά. Και ξεκινάω να το κατεβάζω. Και τότε ήταν η πρώτη στιγμή που το είδα. Ένα υπέροχο, μυρωδάτο, φρεσκοξυρισμένο καυλί. Σταράτο δέρμα και κόκκινο κεφάλι. Ομοιόμορφο σχήμα. Δύο έντονες φλέβες να το αγκαλιάζουν.
- Ρε Γιάννη τι κάνεις τώρα; Έλα πάμε πίσω και το ξεχνάμε το όλο θέμα.
Δεν τον άκουγα. Επεξεργαζόμουν το μοναδικό θέαμα. Το πιάνω. Είναι πιο ζεστό από το χέρι μου. Με το άλλο χέρι του μαλάζω τα αρχίδια. Του τραβάω τον πετσάκι πως τα πίσω και ακριβώς εκείνη τη στιγμή τον βυθίζω μέσα μου. Ο Νίκος τινάχτηκε.
- Αχ… ρε Γιάννη… δε θέλω ρε φίλε. Δεν είναι σωστό αυτό που κάνεις με το ζόρι… αχ…
Έκανα το καλύτερο τσιμπούκι που είχα κάνει ως τώρα. Όχι επίτηδες, αλλά από έρωτα. Τον ήθελα πολύ. Ήθελα να του προσφέρω όσο τον δυνατόν περισσότερη ηδονή μπορούσα. Το πήγαινα τόσο βαθιά, που μερικές φορές σφήνωνε πίσω από το λαρύγγι μου. Εκεί τιναζόταν. Σίγουρα πρέπει να του άρεσε. Αν και άργησε να καυλώσει. Στο τέλος το καυλί του στυλώθηκε μέσα μου. Ούτε πολύ μεγάλο, ούτε πολύ μικρό. 16 εκ ίσως. Σε τέλειο πάχος για να χωράει όμορφα στο στόμα και πιεσμένο ελαφρά σε όλη την κορυφή του κορμού. Αυτόν τον άντρα δεν τον ήθελε η άλλη. Το τσιμπούκωμα είχε πλέον ρυθμό. Είχε ένταση. Εκείνος κουνούσε αντανακλαστικά την λεκάνη του μπρος πίσω… χωρίς να με αγγίζει, χωρίς να μιλάει, χωρίς να δίνει την συγκατάθεση του, στον βιασμό του.
- Πόσο καιρό έχεις να γαμήσεις;
- Γιατί;…
ρωτάει εκείνος θυμωμένα, αλλά χαμηλόφωνα.
- Βγες έξω.
- Ρε πας καλά πλέον; Τι λες; Τι λες;
- Βγες έξω να με γαμήσεις.
- Όχι.
- Βγες έξω. Μην πάει χαμένη η στύση.
- Αντανακλαστικό είναι…
- Ή βγαίνεις να με γαμήσεις ή αλλάζω γνώμη και απαιτώ να σε γαμήσω εγώ. Διάλεξε.
Βγήκε έξω, κρατώντας το παντελόνι του με τα χέρια του και κλωτσώντας ένα χαλίκι από τα νεύρα του.
- Μέσα στο δασάκι…
Μπροστά εκείνος, πίσω εγώ να καμαρώνω τις όμορφες πλάτες του.
- Σε θέλω 8 χρόνια Νίκο. Κάθε βράδυ σχεδόν σε σκέφτομαι. Δεν αντέχω άλλο δε μπορώ.
- Ρε Γιάννη…
Γονατίζω μπροστά του σαν πόρνη και αρχίζω πάλι τον τρομπάρισμα. Εκείνος είχε βάλει τα χέρια στη μέση. Δεν με άγγιζε αλλά άκουγα πως έβγαζε πιο απελευθερωμένα βογκητά. Συνέχιζα. Λίγο-λίγο του έλεγα να βγάζει κι άλλα ρούχα μέχρι που έμεινε γυμνός. Το κορμί του δεν υπήρχε. Έλληνα θεού. Γραμμωμένο. Όχι μπαούλο από φάρμακα. Γδύθηκα καθώς του έκανα πίπα. Είχα χάσει την αίσθηση του χρόνου. Τον έβγαζα από το στόμα μου, με γέμιζα με τα αρχίδια του, του φιλούσα τα πόδια, του έγλειφα τους κοιλιακούς και με τα χέρια του ζούλαγα τα μαρμάρινα κωλομάγουλα του ή του τσιμπούσα τις ρώγες. Είχε καυλώσει πλέον απόλυτα. Βόγκαγε σαν θηρίο έτοιμο να επιτεθεί. Είχε γίνει κόκκινος και τα μάτια του από την καύλα είχαν πάρει μια λάγνα όψη.
- Πήγαινε και ακούμπα τα χέρι σου σ’ αυτό το δέντρο…
μου είπε κοφτά. Εγώ υπάκουσα… ένιωθα ότι οι ρόλοι αλλάζουν. Μου ρίχνει μια δυνατή φτυσιά στο κέντρο της σούφρας μου και με την γλώσσα του άρχισε να μοιράζει το σάλιο στα τοιχώματα της σούφρας μου.
- Αχ… τι κάνεις εκεί; Αχ… με τρελαίνει… αχ με τρελαίν…
Μια δυνατή μπάτσα στα κωλομάγουλα με έκαναν να σταματήσω…
- Α…
Ακόμα μία…
- Μη… πονάω.
Και μία Τρίτη… ακόμα πιο δυνατή. Ο ήχος από το γυμνασμένο του χέρι πάνω στον κώλο μου ακούστηκε δυνατά μέσα στην ησυχία.
- Πούτσα δεν ήθελες μωρή καργιόλα;
Μου έπιασε τα κωλομάγουλα με τις χερούκλες του και τα τέντωσε τόσο δυνατά που κλείδωσε τα χέρια του στα οστά της λεκάνης μου.
- Νίκο σε παρακ...
Ήταν αργά με μια απότομη κίνηση με διαπέρασε. Με έσκισε κυριολεκτικά .Μέσα μου άκουσα έναν ήχο σαν κάτι να σπάει. Ένιωθα σα να μου πήρε την παρθενιά.
- Α… με σκοτώνεις, μη… με σκίζεις!
- Πούτσα δεν ήθελες μωρή ξεφτιλισμένη;…
και όλο με γαμούσε πιο γρήγορα. Η φυσική του κατάσταση ήταν τέτοια που του επέτρεπε να με γαμάει σε πρωτόγνωρη για μένα ταχύτητα. Ξαφνικά ένιωσα κάτι ζεστό να κυλάει στα μπούτια μου. Που έτρεμαν από πόνο, ηδονή και απόλυτη υποταγή. Είχα υποταχθεί 100% ήμουν ο παθητικός, ήταν ο ενεργητικός. Απόλυτα ξεκάθαρο. Ήμουν μία τρύπα.
- Μάτωσες πουτάνα; Μάτωσες; Δεν πειράζει… γλιστρά καλύτερα.
Η καύλα μου είχε χτυπήσει κόκκινα. Έχυνα από μπροστά και από πίσω ( όποιος έχει χύσει από τον κώλο θα καταλάβει ). Απανωτά σκαμπίλια στον κώλο. Ξύλο και πούτσα.
- Κάτσε στα 4 μωρή καργιόλα. Κάτσε στα 4 σα σκύλα.
- Κάτω στο χώμα Νίκο μου;
Η φωνή μου είχε γλυκάνει από μόνη της.
- Στο χώμα, σαν σκύλα, ναι. Βάλε το κεφάλι σου κάτω και με τα χέρια σου άνοιξε τα κωλομάγουλα. Πω, πω… πιθάρι στον έχω κάνει. Δε θα μπορείς να κάτσεις.
Καθώς με ξαναγαμούσε, σκεφτόμουν την ξευτίλα να με γαμάνε στο δρόμο με το πρόσωπό μου στο χώμα. Καθώς σκεφτόμουν, με μια αλλαγή, χωρίς να σταματάει το γαμήσι, έφερε το πέλμα του στο πρόσωπό μου.
- Κάτω μωρή σκύλα. Εκεί κάτω.
Βιαζόμουν. Μην κρυβόμαστε… με βίαζε.
- Μη Νίκο… πονάω… αχ… με έχεις σκίσει.
- Το ξέρω… το βλέπω.
- Αχ… είσαι ακούραστος γαμιάς ρε αλήτη;
- Σου αρέσει μωρή καργιόλα ε; Σου αρέσει που έχω ξεφτιλίσει; Τόσο πουτάνα είσαι;
- Ναι μου αρέσει… ναι μωρό μου, μου αρέσει. Σκίσε με. Κι άλλο… ναι πάρε με παρτούζα… πουτάνα είμαι Νίκο μου και εσύ μου το ανακάλυψες.
- Θα σε πάρω και παρτούζα μωρή καργιόλα.
Μου τραβάει τα μαλλιά. Η μέση μου έγινε σαν τόξο για να ενωθούν τα χείλη μας. Μου βίαζε και το στόμα με την γλώσσα του. Δε σταματούσε να με ξεκωλιάζει. Ξαφνικά με φτύνει στο πρόσωπο και με ξανασπρώχνει στα τέσσερα.
- Χύνω καργιόλα… χύνω!
Εγώ θεωρούσα δεδομένο ότι θα με χύσει στα κωλομάγουλα.
- Χύνω μωρή ξεφτιλισμένη… χύνω!
- Όχι μέσα μου ρε Νίκο… σε παρακαλώ. Δε μου αρέσει…
- Παρ’ τα πουτάνα, όλα μέσα στη μήτρα σου, σε γκαστρώνω πουτάνα και σου αρέσει!
Ένα απίστευτο κύμα καυτού σπέρματος, ξεχύθηκε μέσα μου. Ήταν πρώτη φορά που κάποιος μου το έκανε αυτό. Το θεωρούσα πολύ υποτιμητικό. Έτσι και τώρα. Ένιωθα σαν τρύπα. Σα χυσοδοχείο. Χωρίς κανέναν σεβασμό. Με έχυσε μέσα μου. Απλά επειδή το ήθελε. Απλά επειδή μπορούσε. Απλά… έχυσε μέσα μου. Είχα μείνει στα 4 και εκείνος ήδη ντυνόταν.
- Έλα σήκω. Σήκω μην πάρει η Ειρήνη τηλέφωνο και ακούσει ησυχία και δε ξέρω που θα πω ότι είμαι.
Εγώ σηκώθηκα, εξουθενωμένος, υπερβολικά ικανοποιημένος σεξουαλικά αλλά και ατιμασμένος. Τον ένιωθα ακόμα μέσα μου. Η τρύπα μου, είχε πάρει το σχήμα του καυλιού του και τα χύσια του μέσα μου, κατά κάποιον τρόπο, μου είχαν δώσει ένα κομμάτι από την ενέργειά του. Τα χύσια του με βίαζαν. Τα ένιωθα, ζεστά μέσα μου, παρά την θέλησή μου.
- Σου άρεσε;
- Πολύ.
- Μόνο;
- Μου άρεσε πάρα πολύ. Πρώτη φορά έκανα τέτοιο σεξ.
- Το ξέρω φάνηκε.
- Δε με έχουν ξαναχύσει μέσα.
- Έτσι έπρεπε… τις γυναίκες εγώ τις χύνω μέσα.
- Μα εγώ δεν…
- Μόνο έτσι υποτάσσεις έναν άλλον άντρα. Αν τον κωλοχύσεις… τον κάνεις δικό σου, τον σημαδεύεις.
Κάπνιζε καθώς οδηγούσε. Τον κοιτούσα μαγεμένος. Όλα τα είχε αυτός ο άντρας. Ένιωθα απόλυτη υποταγή στον ανδρισμό του. Μου απεύθυνε τον λόγο κι εγώ έτρεμα από ηδονή και σεβασμό.
- Την Πέμπτη έχω ρεπό μετά της 11… θα μπορείς; Με ρώτησε…
και κάπως έτσι ξεκίνησε ένα γαμήσι που διαρκεί ακόμα και τώρα. Ένα γαμήσι που πάντα στο τέλος με χύνει μέσα στο κώλο, ικανοποιώντας το φετίχ του.
Υ.Γ.
Ό,τι λέω είναι απολύτως αληθινά.
Copyright protected OW ref: 125114
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.