Το e-mail μου είναι το:
Με λένε Τίμο και είμαι δεκαεννιά ετών. Η ιστορία μου είναι απολύτως ειλικρινής και δεν έχει καμιά δόση υπερβολής. Συνέβη το περασμένο καλοκαίρι στην επαρχία, σε ένα χωριό όπου λόγω της ιδιαίτερης παραγωγής του απασχολεί στα χωράφια πολλούς μετανάστες, κυρίως λαθραίους, από το Πακιστάν, το Αφγανιστάν και το Ιράκ.
Οι συνθήκες δουλειάς τους είναι πολύ σκληρές, ενώ οι περισσότεροι από τους αγρότες- εργοδότες, τους φέρονται άσχημα. Ο θείος μου όμως δεν είναι από αυτούς. Οι εργάτες του μένουν σε καθαρό κατάλυμα, πληρώνονται κανονικά και με την απαραίτητη ασφάλιση. Φέρεται σε όλους εξαιρετικά ισότιμα, ενώ δεν λείπουν και τα μπόνους, στις παραγωγικές περιόδους.
Εκείνο που δεν ήξερα, ήταν το ότι θα κατέληγα κι εγώ να αποτελώ μέρος αυτών των απροσδόκητων αμοιβών....
Είχα να τον δω περίπου τέσσερα χρόνια από το μνημόσυνο της θείας μου, την οποία και υπεραγαπούσα σαν παιδί, ενώ τα ξαδέρφια μου αντίθετα δεν ήθελα ούτε να τα βλέπω, γιατί παρόλο που είχαμε μικρή διαφορά ηλικίας (ήταν τρία και πέντε χρόνια μεγαλύτερα μου), με κορόιδευαν πάντα για την φυσική μου δειλία, αλλά και για τα πολύ ξανθά μαλλιά μου και την λευκή μου επιδερμίδα, που κοκκίνιζε και καίγονταν στον ήλιο με την παραμικρή μου απροσεξία.
Αυτό το καλοκαίρι λοιπόν, με κάλεσαν στο αγρόκτημα τους, για να περάσω περίπου ένα μήνα, περίοδο κατά την οποία οι δικοί μου θα έλειπαν στο εξωτερικό για κάποιες σοβαρές τους υποθέσεις. Από την φύση μου δειλός και εσωστρεφής, δεν έχω πολλές παρέες και ο κολλητός μου θα έλειπε και εκείνος για όλο τον Αύγουστο διακοπές με την καινούργια του γκόμενα, κι έτσι εγώ δεν θα χώραγα πουθενά ανάμεσα τους και δέχτηκα για κακή μου τύχη, την πρόσκληση του θείου μου.
Όταν κατέβηκα στον σταθμό του τρένου, φάνηκαν να εκπλήσσονται από τις αλλαγές στην εμφάνιση μου. Τα μαλλιά μου είχαν μακρύνει αρκετά, έχω βάλει βέβαια κάποια κιλά, αλλά αυτό κάνει το σώμα μου να μην μοιάζει πια καχεκτικό και διορθώνει τις ατέλειες των παιδικών μου χρόνων. Κατά τ' άλλα θα έλεγα ότι είμαι πια αρκετά εμφανίσιμος, αν και μάλλον θηλυπρεπής εξαιτίας των μαλλιών και του χρώματος μου, αλλά και του ότι είμαι σχεδόν τελείως άτριχος.
Ο θείος μου χαμογέλασε πονηρά καθώς έμπαινα στο ημιφορτηγό του, και είπε στον ξάδερφο μου ότι θα περνάγαμε πολύ καλά εκείνο το καλοκαίρι...
Όταν φτάσαμε στο κτήμα τους διαπίστωσα ότι όντως ήταν όπως το θυμόμουν, μακριά από άλλη κατοικημένη περιοχή, μέσα σε έναν καταπράσινο κάμπο, γεμάτο με καινούργιες εγκαταστάσεις για τις βιολογικές του καλλιέργειες, αλλά και με ένα νέο στενόμακρο οίκημα στο οποίο όπως μου είπαν ζούσαν πλέον οι εργάτες τους, μόνιμα, καθόλη την διάρκεια του χρόνου.
Όταν κατέβηκα και κατευθύνθηκα προς το σπίτι, ο θείος μου με σταμάτησε απότομα λέγοντας μου ότι φυσικά δεν θα έμενα μαζί τους. Τον κοίταξα παραξενεμένος, αλλά αυτός μου είπε άγρια να μην τον κοιτάζω στα μάτια και ότι στο σπίτι του έμπαιναν μόνο άντρες και όχι ξανθές πουστάρες, οι οποίες μπορούσαν να μένουν μόνο στην αποθήκη, μαζί με όλα τα άχρηστα πράγματα του σπιτιού.
Έκπληκτος από την στάση του πήγα να παραπονεθώ, αλλά τότε ο ξάδερφος μου, που ήταν σωστό γομάρι, όπως άλλωστε και όλοι στο σόι τους, μου έριξε μια δυνατή σφαλιάρα που μ' έκανε να χάσω την γη από τα πόδια μου!
Παραπάτησα κι ο θείος μου με έσπρωξε δυνατά, με πέταξε κάτω μπρούμυτα και μου πάτησε τον λαιμό με το πόδι του. Βούρκωσα από τον πόνο και το ξάφνιασμα ενώ ο ξάδερφος μου ουρλιάζοντας μου είπε να μην τολμήσω ποτέ να τους αντιμιλήσω γιατί θα το πλήρωνα πολύ ακριβά.
- «Την γλώσσα σου θα την βγάζεις μονάχα για να μας υπηρετείς παλιόπουστα!», είπε ο θείος μου και με έσπρωξε να γυρίσω ανάσκελα. «Άνοιξε το στόμα σου!», συνέχισε.
Μην μπορώντας να κάνω αλλιώς, άνοιξα το στόμα μου δειλά, δειλά…
- «Τελείως, πούστη!!», είπε και με κλώτσησε στα πλευρά.
Βογκώντας άνοιξα όσο πιο πολύ μπορούσα το στόμα μου, και αμέσως άρχισε ένας καταιγισμός από φτυσιές, που άλλες βρήκαν το στόχο τους, ενώ άλλες γέμισαν γρήγορα το πρόσωπο μου.
- «Μόνο γι' αυτό αξίζεις μωρή σκατόπουστα!», είπε ο ξάδερφος μου.
Ο θείος μου με τράβηξε από τα μαλλιά και με έσυραν ως στην αποθήκη, που ήταν εκεί κοντά.
- «Πλύσου γρήγορα!», μου είπαν, «και έλα να μας βρεις σε εκείνο εκεί το κτίριο!», δείχνοντας μου το σπίτι των εργατών.
Μου είπαν ακόμα να φορέσω ένα πολύ στενό τάνγκα που έπιανε στα πλαϊνά σαν σπασουάρ και άφηνε την κωλότρυπα μου τελείως εκτεθειμένη, καθώς και ένα γυναικείο κόκκινο διάφανο ρομπάκι που δεν κούμπωνε από μπροστά...
Είχε σχεδόν βραδιάσει. Τρέμοντας από τον φόβο μου, πλύθηκα σε μια άθλια τρύπα που είχε στην αποθήκη για λουτρό, σαπουνίστηκα καλά, φόρεσα το εσώρουχο και την ρόμπα, και κλαίγοντας από ντροπή ξεκίνησα για το σπίτι των εργατών...
Δεν είχα ακόμα καμιά σεξουαλική εμπειρία, αν και είχα καταλάβει από μικρός ότι μου άρεσαν οι άντρες. Ήμουν όμως πολύ δειλός και πολύ συναισθηματικός, και φαντασιωνόμουν μια πρώτη σχέση, πολύ ρομαντική, καμιά δηλαδή απολύτως σχέση με αυτό που μου συνέβαινε τώρα…
Οι συνθήκες δουλειάς τους είναι πολύ σκληρές, ενώ οι περισσότεροι από τους αγρότες- εργοδότες, τους φέρονται άσχημα. Ο θείος μου όμως δεν είναι από αυτούς. Οι εργάτες του μένουν σε καθαρό κατάλυμα, πληρώνονται κανονικά και με την απαραίτητη ασφάλιση. Φέρεται σε όλους εξαιρετικά ισότιμα, ενώ δεν λείπουν και τα μπόνους, στις παραγωγικές περιόδους.
Εκείνο που δεν ήξερα, ήταν το ότι θα κατέληγα κι εγώ να αποτελώ μέρος αυτών των απροσδόκητων αμοιβών....
Είχα να τον δω περίπου τέσσερα χρόνια από το μνημόσυνο της θείας μου, την οποία και υπεραγαπούσα σαν παιδί, ενώ τα ξαδέρφια μου αντίθετα δεν ήθελα ούτε να τα βλέπω, γιατί παρόλο που είχαμε μικρή διαφορά ηλικίας (ήταν τρία και πέντε χρόνια μεγαλύτερα μου), με κορόιδευαν πάντα για την φυσική μου δειλία, αλλά και για τα πολύ ξανθά μαλλιά μου και την λευκή μου επιδερμίδα, που κοκκίνιζε και καίγονταν στον ήλιο με την παραμικρή μου απροσεξία.
Αυτό το καλοκαίρι λοιπόν, με κάλεσαν στο αγρόκτημα τους, για να περάσω περίπου ένα μήνα, περίοδο κατά την οποία οι δικοί μου θα έλειπαν στο εξωτερικό για κάποιες σοβαρές τους υποθέσεις. Από την φύση μου δειλός και εσωστρεφής, δεν έχω πολλές παρέες και ο κολλητός μου θα έλειπε και εκείνος για όλο τον Αύγουστο διακοπές με την καινούργια του γκόμενα, κι έτσι εγώ δεν θα χώραγα πουθενά ανάμεσα τους και δέχτηκα για κακή μου τύχη, την πρόσκληση του θείου μου.
Όταν κατέβηκα στον σταθμό του τρένου, φάνηκαν να εκπλήσσονται από τις αλλαγές στην εμφάνιση μου. Τα μαλλιά μου είχαν μακρύνει αρκετά, έχω βάλει βέβαια κάποια κιλά, αλλά αυτό κάνει το σώμα μου να μην μοιάζει πια καχεκτικό και διορθώνει τις ατέλειες των παιδικών μου χρόνων. Κατά τ' άλλα θα έλεγα ότι είμαι πια αρκετά εμφανίσιμος, αν και μάλλον θηλυπρεπής εξαιτίας των μαλλιών και του χρώματος μου, αλλά και του ότι είμαι σχεδόν τελείως άτριχος.
Ο θείος μου χαμογέλασε πονηρά καθώς έμπαινα στο ημιφορτηγό του, και είπε στον ξάδερφο μου ότι θα περνάγαμε πολύ καλά εκείνο το καλοκαίρι...
Όταν φτάσαμε στο κτήμα τους διαπίστωσα ότι όντως ήταν όπως το θυμόμουν, μακριά από άλλη κατοικημένη περιοχή, μέσα σε έναν καταπράσινο κάμπο, γεμάτο με καινούργιες εγκαταστάσεις για τις βιολογικές του καλλιέργειες, αλλά και με ένα νέο στενόμακρο οίκημα στο οποίο όπως μου είπαν ζούσαν πλέον οι εργάτες τους, μόνιμα, καθόλη την διάρκεια του χρόνου.
Όταν κατέβηκα και κατευθύνθηκα προς το σπίτι, ο θείος μου με σταμάτησε απότομα λέγοντας μου ότι φυσικά δεν θα έμενα μαζί τους. Τον κοίταξα παραξενεμένος, αλλά αυτός μου είπε άγρια να μην τον κοιτάζω στα μάτια και ότι στο σπίτι του έμπαιναν μόνο άντρες και όχι ξανθές πουστάρες, οι οποίες μπορούσαν να μένουν μόνο στην αποθήκη, μαζί με όλα τα άχρηστα πράγματα του σπιτιού.
Έκπληκτος από την στάση του πήγα να παραπονεθώ, αλλά τότε ο ξάδερφος μου, που ήταν σωστό γομάρι, όπως άλλωστε και όλοι στο σόι τους, μου έριξε μια δυνατή σφαλιάρα που μ' έκανε να χάσω την γη από τα πόδια μου!
Παραπάτησα κι ο θείος μου με έσπρωξε δυνατά, με πέταξε κάτω μπρούμυτα και μου πάτησε τον λαιμό με το πόδι του. Βούρκωσα από τον πόνο και το ξάφνιασμα ενώ ο ξάδερφος μου ουρλιάζοντας μου είπε να μην τολμήσω ποτέ να τους αντιμιλήσω γιατί θα το πλήρωνα πολύ ακριβά.
- «Την γλώσσα σου θα την βγάζεις μονάχα για να μας υπηρετείς παλιόπουστα!», είπε ο θείος μου και με έσπρωξε να γυρίσω ανάσκελα. «Άνοιξε το στόμα σου!», συνέχισε.
Μην μπορώντας να κάνω αλλιώς, άνοιξα το στόμα μου δειλά, δειλά…
- «Τελείως, πούστη!!», είπε και με κλώτσησε στα πλευρά.
Βογκώντας άνοιξα όσο πιο πολύ μπορούσα το στόμα μου, και αμέσως άρχισε ένας καταιγισμός από φτυσιές, που άλλες βρήκαν το στόχο τους, ενώ άλλες γέμισαν γρήγορα το πρόσωπο μου.
- «Μόνο γι' αυτό αξίζεις μωρή σκατόπουστα!», είπε ο ξάδερφος μου.
Ο θείος μου με τράβηξε από τα μαλλιά και με έσυραν ως στην αποθήκη, που ήταν εκεί κοντά.
- «Πλύσου γρήγορα!», μου είπαν, «και έλα να μας βρεις σε εκείνο εκεί το κτίριο!», δείχνοντας μου το σπίτι των εργατών.
Μου είπαν ακόμα να φορέσω ένα πολύ στενό τάνγκα που έπιανε στα πλαϊνά σαν σπασουάρ και άφηνε την κωλότρυπα μου τελείως εκτεθειμένη, καθώς και ένα γυναικείο κόκκινο διάφανο ρομπάκι που δεν κούμπωνε από μπροστά...
Είχε σχεδόν βραδιάσει. Τρέμοντας από τον φόβο μου, πλύθηκα σε μια άθλια τρύπα που είχε στην αποθήκη για λουτρό, σαπουνίστηκα καλά, φόρεσα το εσώρουχο και την ρόμπα, και κλαίγοντας από ντροπή ξεκίνησα για το σπίτι των εργατών...
Δεν είχα ακόμα καμιά σεξουαλική εμπειρία, αν και είχα καταλάβει από μικρός ότι μου άρεσαν οι άντρες. Ήμουν όμως πολύ δειλός και πολύ συναισθηματικός, και φαντασιωνόμουν μια πρώτη σχέση, πολύ ρομαντική, καμιά δηλαδή απολύτως σχέση με αυτό που μου συνέβαινε τώρα…
(Copyright protected OW ref: 8365 "Erotic stories archive")
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.