Υπόθεση: Στη διαδήλωση για το όχι, με τον ένστολο γαμιά...
Η ώρα 8 παρά και ετοιμάζομαι να πάω στην μεγάλη, όπως φάνηκε, διαμαρτυρία υπέρ του όχι. Είχα δώσει ραντεβού με τους φίλους μου μπροστά στη μεγάλη Βρετάνια στις 8μιση. Ονομάζομαι Παύλος είμαι ένας άντρας 26 χρονών που δεν έχω ταμπού σε πολλά θέματα. Εξωτερικά είμαι αρκετά εμφανίσιμος, με γένια, 1.82 ύψος, 76 κιλά, με ένα αρκετά ωραίο αθλητικό κορμί. Στις 8 η ώρα είμαι στον σταθμό του μετρό στο Αιγάλεω, ο συρμός φτάνει και μπαίνω στο βαγόνι μόνος μου για να συναντήσω τους φίλους μου. Μετά από λίγες στάσεις κατεβαίνω Σύνταγμα και εκεί διαπιστώνω πως η κατάσταση είναι αποπνικτική. Ο αέρας για να πάρεις ανάσα μηδαμινός και ο κόσμος στοιβαγμένος σχεδόν ο ένας πάνω στον άλλο. Η πρώτη τάση λιποθυμίας την νιώθω και έρχεται μαζί με εμένα και άλλοι λόγο της συγκεκριμένης κατάστασης ξαφνικά ακούω συνθήματα υπέρ του όχι να αντιλαλούν σε όλες τις αποβάθρες. Για λίγα λεπτά η σκέψη προσηλώθηκε ώστε να μπορέσω να βγω έξω αν και αδύνατον γιατί τα μηνύματα από μπροστά ερχόντουσαν προς τα πίσω ότι λόγο της πληθώρας του κόσμου είχαν κλείσει οι κεντρικές είσοδοι του μετρό.
Πανικός παντού αλλά εκείνη τη στιγμή τα συνθήματα συνεχίζουν να αντηχούν παντού και ενώ έχω καταφέρει και βρίσκομαι κοντά στα εκδοτήρια νιώθω παρόλα αυτά την αναπνοή μου να μην μπορεί να συνεχίσει άλλο και κάπου εκεί σκύβω κάτω κρατώντας το κεφάλι μου μέσα στον κόσμο για να μπορέσω να πάρω μια δόση αέρα ένας τύπος δίπλα μου προσπαθεί να μου μιλήσει μα δεν τον καταλαβαίνω καθόλου. Κάπου εκεί όλα σβήνουν. Τώρα ένα πολύ μικρό δωμάτιο είναι εκείνο που με φιλοξενεί και δύο άτομα μια γυναίκα και ένας άντρας να προσπαθούν να με επαναφέρουν. Μέχρι στιγμής όλα καλά ακούω να λέει εκείνος. Άννα μπορείς να φύγεις, θα μείνω εγώ μαζί του για όσο ακόμα χρειαστεί, και μάλλον χρειάστηκε πολύ ακόμα.
- Εδώ θα είσαι ήρεμα, μου λέει, μην ανησυχείς, γνωρίζω και από πρώτες βοήθειες.
Το αστείο ήταν ότι ο τύπος ανήκε στις ένοπλες δυνάμεις. Ένα ωραίο παιδί, γύρω στα 32 που οι πλάτες του έκαναν τη στολή του να αναδεικνύεται ακόμα πιο όμορφα. Ένας στην κυριολεξία 2μετρος θεός παρέμενε δίπλα μου να με έχει στο νου του. Αν και είχα συνέλθει και στο μυαλό μου είχα άλλες ιδέες για αυτόν πλέον, δεν ήξερα το πώς θα μπορούσα να αρχίσω κάτι μαζί του ίσως να φοβόμουν κιόλας γιατί στα δάχτυλα του φανέρωνε έναν γάμο να ακτινοβολεί.
- Νιώθω ήδη καλύτερα, του λέω, μάλλον ήρθε η ώρα να πηγαίνω, σε ευχαριστώ πολύ για όλα, που με βοήθησες κι εσύ και η κοπέλα η άλλη.
- Μη με ευχαριστείς, έκανα το χρέος μου. Εξάλλου με γλίτωσες και από την ταλαιπωρία έξω κι εμένα, δεν μπορώ να πω, πέρασα πολύ όμορφα είσαι και ωραίο τυπάκι μια χαρά ήταν.
- Τι να πω, εσύ ξέρεις αν γλίτωσες η όχι. Σε ευχαριστώ ξανά πάντως.
- Που θα πας τώρα; Είναι ακόμα πολύς κόσμος εκεί έξω. Κοίτα, δεν ξέρω τι λες, εγώ σχολάω σε λίγο και αν θες σε πάω εγώ στο σπίτι σου.
- Όχι δε θέλω να σε βάλω σε τέτοια ταλαιπωρία.
- Που μένεις;
- Αιγάλεω του λέω.
- Ωραία είμαστε και γείτονες, μου απαντά. Κορυδαλλό μένω εγώ, σε 10 λεπτά θα πάμε από το ασανσέρ και θα βγούμε σιγά-σιγά σταδίου που έχω το μηχανάκι μου, απαντά, κάπου εκεί κοντά και θα σε πετάξω εγώ.
Το ενδιαφέρον του μεγάλο και αυτό με έκανε να απορώ αλλά λέω να που υπάρχουν και σήμερα άνθρωποι που νοιάζονται. Είμαι ήδη πάνω στο μηχανάκι του και όλος αυτός ο αέρας που με χτυπούσε στο πρόσωπο με έκανε και διαπίστωνα ότι με πάει συνοδεία στο σπίτι μου ένας δίμετρος παίδαρος. Άκουγα να μου λέει κρατήσου γερά από μένα, μη σε δω ξαπλωμένο πάλι πουθενά κάτω. Με έκανε και γέλασα, μα όσο τον κρατούσα από τη μέση του διαπίστωνα το σκληρό κορμί του, όσο μπορούσα πάνω από τα ρούχα του. Μέσα μου μια φωνή μου έλεγε κάνε μια κίνηση, αλλά εγώ τίποτα μέχρι που εκείνη τη στιγμή ένα απότομο φρενάρισμα του με έκανε να τον αγκαλιάσω ακόμα πιο πολύ και τα χέρια μου χωρίς να το θέλω να βρίσκονται κάπου κοντά στον καβάλο του και να τον σφίγγουν.
- Sorry μικρέ για το φρενάρισμα...
μου λέει και εκεί η καρδιά μου χτύπαγε σαν τρελή. Tι μπορεί να είχε βάλει με το μυαλό του για εμένα; Μόλις φτάσαμε έξω από το σπίτι μου και μου λέει...
- μπορείς να κατέβεις σώος από όλα.
Του λέω "ευχαριστώ" μα δεν ήξερα πώς να τον φέρω για ακόμα μια φορά στην αγκαλιά μου και το ήθελα πολύ.
- Ξέρεις τι; Το μόνο που μπορώ να πω εκτός από ευχαριστώ επειδή νιώθω υποχρεωμένος μαζί σου, είναι να σε καλέσω για κάνα καφέ στο σπίτι μου. Μένω μόνος, αν θέλεις μπορείς να ανέβεις, δεν ξέρω τι άλλο να πω αλήθεια...
χωρίς να πάρω κατευθείαν την απάντηση, σβήνει τη μηχανή κατεβαίνει και μου λέει...
- πολύ ευχαρίστως, κάτι τέτοιο θα με έκανε και εμένα να χαλαρώσω.
Μπαίνουμε στο ασανσέρ και εκεί διαπιστώνω πως δεν γνωρίζω ούτε το όνομα του λέγοντας μου και απλώνοντας το χέρι του.
- Παύλο είμαι ο Νίκος.
- Μα πώς ξέρεις...
ξεκινώ να ψελλίσω και διακόπτοντας με μου λέει ότι ελέγξαμε την ταυτότητα σου με την Άννα στο μετρό. "Χάρηκα" του απαντώ και τον καλωσορίζω στο σπίτι μου.
- Κάτσε, άραξε στον καναπέ, πάω να φτιάξω καφεδάκια. Πως τον θες εσύ;
- Σκέτο...
μου λέει και επιστρέφω στο σαλόνι με τους καφέδες και το Νίκο να έχει ήδη αρχίσει να νιώθει σαν το σπίτι του.
- Ωραίο γούστο, μου λέει, μπράβο, δεν μπορώ να σταματήσω να το χαζεύω.
- Σε ευχαριστώ Νίκο.
- Να είσαι καλά, θα σε φωνάξω αν κάνω ανακαίνιση, μου λέει. Γενικά δε σε βλέπω καλά, του λέω, μου φαίνεσαι λίγο αγχωμένος, συμβαίνει κάτι;
και η απάντηση ήρθε αστραπιαία.
- Κοίτα Παύλο, γενικά σήμερα είναι περίεργη η μέρα, έχω και κάτι προβλήματα σπίτι, είχα κι εσένα πάνω στο μηχανάκι που στο φρενάρισμα με έκανες να σκεφτώ αλλιώς...
και εκεί κολλάω και μένω αμίλητος για λίγο.
- Νίκο δεν ξέρω πως αλλά κι εγώ ένιωσα κάπως εκείνη τη στιγμή.
Σηκώνεται έρχεται δίπλα μου, με πιάνει από το πιγούνι και στρέφει το πρόσωπο μου στα μάτια του. Με κοιτά και μου δίνει ξαφνικά ένα από τα πιο παθιασμένα φιλιά που έχω νιώσει ποτέ μου. Φιλιόμασταν με πάθος. Ένιωθα τη γλώσσα του να εξερευνά τα πάντα. Στιγμιαία το πάτωμα γέμισε ρούχα και μένω κάποια στιγμή να τον κοιτάω θεόγυμνο ένα απίστευτο σώμα πολύ σκληρά γυμνασμένο, γεμάτο με τρίχες. Έστεκε μπροστά μου. Ο πούτσος του γύρω στους 19 πόντους, είχε ήδη σηκωθεί και από κάτω 2 τεράστια ζουμερά αρχίδια να κρέμονται. Με βάζει στον καναπέ, ξαπλώνει κι εγώ από πάνω του να μπουκώνω τον ψώλο του ολόκληρο. Ήξερε ότι σε αυτή τη θέση τον παίρνεις όλο μέσα. Αυτός έχοντας το σφιχτό κωλαράκι μου στην μούρη του μπροστά, το έγλειφε τόσο έντονο που ήδη είχε αρχίσει να συσπάται η στενή τρυπούλα μου. Εγώ σκυμμένος στην πανέμορφη θέα του πούτσου του περιεργαζόμουν και απολάμβανα κάθε εκατοστό του, χώνοντας επίσης τη γλώσσα μου μέσα στην ουρήθρα του κάτι το οποίο τον έκανε να μουγκρίζει σα ζώο και τον ένιωθα από πίσω μου να ρουφάει την τρύπα μου λες κ ήθελε να την φάει.
Με γυρνάει ανάσκελα και μου λέει...
- μωρό μου έχεις καυλώσει πολύ, θέλω να γίνεις δικός μου, θέλω να σε γαμήσω και να με κοιτάς στα μάτια.
Νιώθω για λίγο όλο το κορμί του να αγγίζει το δικό μου. Ένιωθα τις τρίχες του να τρίβονται στο στέρνο μου, στην κοιλιά μου και το μυαλό μου ξέφευγε, τρελαινόμουν, ο πούτσος του με ακούμπαγε στον αφαλό μαζί με τα μεγάλα φουσκωτά αρχίδια του κι εγώ αισθανόμουν λες και ήμουν από τις μεγαλύτερες πουτάνες. Τριβόταν πάνω μου και είχε το βλέμμα του σε εμένα, βλέποντας φυσικά ότι του είχα παραδοθεί κι εκεί που με καύλωνε η υφή του κορμιού του επάνω μου, μου ακινητοποιεί το πρόσωπο, φέρνει ακόμα πιο κοντά το δικό του και με φτύνει λέγοντας μου...
- είσαι για πολύ ξεφτίλισμα καριολάκο.
Σηκώνεται και δίνει θέση στον πούτσο του μπροστά στην τρυπούλα μου κοιτώντας με στα μάτια. Αρχίζει και μου χώνει δάχτυλο στριφογυρίζοντας το μέσα μου. Μου έλεγε και με καύλωνε...
- μωρό μου νιώθω τη ζέστη σου και την υγρασία σου στο δάχτυλο μου.
Τον παρακάλαγα να με γαμήσει, αλλά αυτός με τυραννούσε προς το παρόν. Μου έβαλε και δεύτερο δάχτυλο και τώρα επιτάχυνε τις κινήσεις του. Βγάζει τα δάχτυλα και αρπάζει μια καπότα από τη στολή του, τη φοράει και μου λέει...
- τώρα θα γίνεις δικός μου καριόλη. Θα είμαι ο γαμιάς σου όποτε εγώ θέλω...
και αρχίζει να μου κάνει με την ψωλάρα του πινέλο στην τρύπα μου. Εγώ να βογκάω από καύλα και να τον παρακαλάω να με γαμήσει.
- Γάμα με ρε μαλάκα, δώσε μου την πούτσα σου μέσα μου, ξέσκισε με.
Οι λέξεις αυτές τον ερέθισαν ακόμα περισσότερο και μονόμιας μου ρίχνει μια μεγάλη ποσότητα σάλιου στη σούφρα και αρχίζει να μπαίνει βίαια σα ζώο που ήθελα να με ξεσκίσει. Τα είχα δει όλα! Ένιωθα τη 19αρα ψωλάρα του να μπαινοβγαίνει και είχα τρελαθεί στον πόνο. Τα μάτια μου δάκρυζαν και αυτός ήταν σκυμμένος πάνω μου, με έβλεπε το ευχαριστιόταν που μου γάμαγε την τρύπα και έσκυβε μου έγλειφε τα δάκρυα και γύρναγε στο αφτί μου και μου έλεγε βρομόλογα.
- Σε καρφώνω ρε καριόλη άντρα. Από εδώ και πέρα, μόνο ο πούτσος μου θα σε σκίζει καριόλα.
Ο πόνος είχε υποχωρήσει και πλέον τα έδινα κι εγώ όλα πάνω στους πόντους του γαμιά μου. Με πιάνει όπως είμαι καρφωμένος πάνω του και σηκώνεται όρθιος. Εγώ μέσα στην αγκαλιά του και αυτός σε όρθια στάση συνέχιζε να μου ξεσκίζει την τρύπα. Στα μπράτσα του είχαν πεταχτεί όλες οι φλέβες του από την ένταση και αυτός εκεί, να με σφυροκοπεί με την πουτσάρα του. Με αφήνει σε κάποια φάση κάτω γονατισμένο, βγάζει την καπότα και μου χώνει τον ψώλο του στο στόμα, αναγκάζοντας με να τον πάρω μέχρι το λαρύγγι. Τα είχα δει όλα, είχα μείνει ξανά χωρίς αναπνοή, μέχρι που τον βγάζει έξω και αρχίζει να μου ψωλοχύνει στη μάπα καυτό σπέρμα και σε μεγάλες ποσότητες.
Γέμιζε το πρόσωπο μου και το στόμα μου. Με έχυνε και βόγκαγε. Τελείωσε, σκύβει και αρχίζει να μου γλείφει πάλι την τρύπα, παίζοντας μου τον πούτσο με αποτέλεσμα να αρχίσω να χύνω στην σκληρή χούφτα του. Αράξαμε στον καναπέ μου εξαντλημένοι από το ξέσκισμα που έπεσε και μου λέει...
- όταν σου έλεγα ότι θα γίνεις δικός μου το εννοούσα. Με τη δικιά μου δεν τα πάμε καλά και τον άλλο μήνα θα ξεκινήσω διαδικασίες για το διαζύγιο.
Σοκαρίστηκα και του έδωσα ένα τεράστιο χαμόγελο ικανοποίησης. Γαϊδουριά αλλά τους φίλους μου από εκείνη την ημέρα δεν τους πήρα ποτέ.
(Copyright protected OW ref: 84476)
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.