Το e-mail μου είναι το:
Θα πω την αμαρτία μου... Μου αρέσει πολύ να γαμιέμαι σε αυτοκίνητο… Γουστάρω το παράνομο σκηνικό του ‘παρκάρουμε σε μια σκοτεινή γωνιά’ και πέφτει στριμωγμένο, αγχωτικό γαμήσι πάνω από τα ρούχα.
Μου αρέσει επίσης, γιατί νιώθω πολύ πρόστυχος, σαν πουτάνα που πουλάει το κορμί της στο πεζοδρόμιο και τη γαμάει κάθε περαστικός. Τρελαίνομαι τέλος επειδή νιώθω εκτεθειμένος, ότι μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να αποκαλυφθεί η μυστική επιθυμία μου να γλείφω και να χώνω πούτσους μέσα μου.
Ίσως μ’ αρέσει έτσι, επειδή όλα αυτά τα περιείχε η πρώτη μου εμπειρία σε αμάξι. Ήταν στο αμάξι ενός καθηγητή μου στο σχολείο, του Στέργιου. Ήταν στις αρχές της σχέσης μας, όταν ήμασταν στα ντουζένια μας: Εγώ ήδη είχα ‘δοκιμάσει’ τη γυναικεία μου φύση, εκείνος γύρω στα σαράντα, ακμαιότατος και πολύ - μα πολύ - διψασμένος για σεξ. Έφαγα πολλά γαμήσια σε κείνο το αμάξι, μα το πρώτο δεν ξεχνιέται εύκολα…
Ήταν Δευτέρα και από τον ενθουσιασμό μου δεν είχα κοιμηθεί σχεδόν καθόλου το προηγούμενο βράδυ, αφού είχα ειδικές οδηγίες για κείνο το πρωί. Τις είχα λάβει από την Παρασκευή, μετά το σχόλασμα. Τις δύο τελευταίες ώρες τις είχαμε περάσει - δικαιολογημένα παρακαλώ! - στο αγαπημένο μας ντιβάνι, στην αποθήκη του σχολείου που ο καθηγητής μου είχε μετατρέψει μυστικά σε γαμιστρώνα μας.
Μου τον είχε ήδη χώσει δύο φορές, μία στα τέσσερα και μία στα πλάγια. Μετά την τελευταία φορά είχα αφοσιωθεί στο να τον ξανακαυλώσω με το στοματάκι μου, ενώ εκείνος ήταν ανάσκελα και κάπνιζε το τσιγάρο του. Όταν είχε γίνει αρκετά ‘μεγάλος’ και είχε έρθει η ώρα να σταματήσει το γλείψιμο και ν’ αρχίσει το μπήξιμο, μου είπε:
- «Τη Δευτέρα το πρωί κανόνισε να είσαι στη στάση της Πανόρμου στις 7:15. Μπορείς;»
Δεν έφερα καμιά αντίρρηση φυσικά, αλλά ούτε και ρώτησα το λόγο. Είπα απλά:
- «Φυσικά!»
Έπειτα έσβησε το τσιγάρο του, άπλωσε τα δυνατά του χέρια και με τράβηξε πάνω του. Την ώρα που παραδιδόμουν στις ορέξεις του, παλουκωμένος ξανά στο καυλί του, συμπλήρωσε:
- «Α! Και μη φορέσεις βρακί... ούτε κιλότα...»
Το πρωί της Δευτέρας προφασίστηκα μια μπαρούφα και έφυγα επίτηδες νωρίτερα από το σπίτι. Πήρα το πρώτο λεωφορείο που πέρασε και κατέβηκα στη στάση της Πανόρμου, όπως με είχε ορμηνέψει. Γενάρης ήταν και η ώρα πολύ πρωινή, οπότε το σκοτάδι με είχε αγριέψει κάπως.
Από εσώρουχα φορούσα ένα λευκό σουτιέν και ένα ζευγάρι άσπρες νάιλον κάλτσες μέχρι το μπούτι – όλα ευγενική προσφορά του κυρίου καθηγητή. Αυτές μου κρατούσαν τα πόδια κάπως ζεστά, μα τα εκτεθειμένα μου κωλομέρια είχαν παγώσει μέσα από το λεπτό τζιν παντελόνι.
Είχα φτάσει νωρίτερα, όμως πριν ακόμα πάει 7:15, νάτο το αμάξι να με πλησιάζει. Άνοιξα βιαστικά την πόρτα (λες και υπήρχε κανείς τριγύρω να ασχολείται μαζί μας…) και μπήκα σαν κυνηγημένος.
- «Καλημέρα!», του λέω.
- «Παρ’ τον στο στόμα σου!», μου λέει.
Δεν χρειαζόταν ιδιαίτερη ευφυΐα να καταλάβω ότι με περίμενε με το καυλί του ήδη έξω από τα παντελόνια του. Έσκυψα χωρίς καμιά καθυστέρηση και μπουκώθηκα με τον πούτσο του. Έβαλε το χέρι του πάνω στο κεφάλι μου – για να με καθοδηγεί στα σημεία που έπρεπε - και είπε:
- «Τώρα είναι καλή η ημέρα…»
Μπορεί να με παραξένεψε προς στιγμήν αυτή η κάπως απότομη προσέγγιση, ήταν όμως τόσο λαχταριστό το καυλί του, που δε χρειάστηκε δεύτερη σκέψη… Πέντε λεπτά χρειάστηκε - και μερικές στιγμές επικίνδυνης οδήγησης… ούτε που θέλω να φαντάζομαι τι θα είχε γίνει αν ο μη γένοιτο είχαμε τρακάρει… - ώστε να πάρω τον πρωινό χυμό του στο στοματάκι και στο στομαχάκι μου.
Αφού του τον καθάρισα τέλεια με τη γλώσσα μου, παρέμεινα ξαπλωμένος στα μπούτια του, χαϊδεύοντας το προ ολίγου ορθωμένο και ντούρο σεξουαλικό του ακροφύσιο - με ένα σκοπό φυσικά: να το ξανακάνω πάλι όπως ήταν. Όταν πλησιάσαμε στο σχολείο, ήταν σχεδόν έτοιμος. Σηκώθηκα στη θέση μου - μην τυχόν και μας πάρει κανένα μάτι - και ανακάθισα σαν ‘κυρία’ που την πηγαίνανε στον προορισμό της.
Αντί όμως ο Στέργιος να κατευθυνθεί προς την είσοδο του σχολείου, άλλαξε κατεύθυνση και συνέχισε για να σταματήσει σε έναν παράδρομο στο πίσω μέρος του σχολείου. Εκεί και άραξε, σβήνοντας και τη μηχανή. Τριγύρω ερημιά και σκοτάδι… Υπέθεσα, φυσικά, ότι το έκανε για να μη δώσουμε στόχο. Όμως ο καθηγητής μου είχε άλλα στο μυαλό του.
- «Ξέρεις…», ξεκίνησε κάπως επιφυλακτικά.
- «Ναι…;», τον ρωτώ.
- «Με έκανες αλοιφή…», συνέχισε χαμογελώντας.
- «Χαίρομαι» του απαντώ.
Μα εκείνος ήθελε να πει κι άλλα…
- «Είχα σκοπό σήμερα να σου κάνω κάτι διαφορετικό… ίσως και λιγάκι κακό…»
Γούρλωσα τα μάτια - όχι από απογοήτευση, αλλά από ενθουσιασμό.
- «Σαν τι δηλαδή;», τον ρώτησα.
- «Ε… να… όταν σου είπα να μου τον πάρεις, δεν περίμενα ότι θα υπάκουες τόσο πρόθυμα… Περίμενα να μου φέρεις λίγη αντίσταση…», μου είπε τελικά με σαφή την επιφυλακτικότητά του.
- «Μπα…; Αυτό μου φαίνεται ενδιαφέρον!», του λέω. «Όμως δεν υπήρχε περίπτωση να σου φέρω αντίσταση… και το ξέρεις…»
Μεσολάβησε μια αμήχανη παύση, οπότε και θέλησα να σπάσω τη σιωπή, διότι χάναμε χρόνο… και ο κώλος μου είχε να γαμηθεί κοντά τρεις μέρες…
- «Να σου πω; Κι άμα σου έφερνα αντίσταση τι θα γινόταν;», τον ρώτησα.
Τα μάτια του έλαμψαν:
- «Θα το έκανες δηλαδή; Αν στο ζητούσα εννοώ…»
Καταλάβαινα που πήγαινε αυτή η κουβέντα και προς στιγμήν δεν ήμουν σίγουρος ότι ήθελα να πάει προς τα εκεί. Η ιδέα όμως της άνευ όρων υποταγής σε κείνον - που μου είχε αποδείξει επανειλημμένα πόσο καλά ήξερε να περιποιείται κώλους με τον 20 εκατοστών πούτσο του - μου ξύπνησε κάτι αλλόκοτα ένστικτα. Του χαμογέλασα και του είπα:
- «Προλαβαίνουμε λες να το πιάσουμε απ’ την αρχή; Σα να με πήρες μόλις τώρα από την Πανόρμου…»
Και πριν προλάβει να απαντήσει, είχα ήδη βγει από το αυτοκίνητο… μόνο και μόνο για να ξαναμπώ στο άρμα του - κατά παραγγελίαν - βιασμού μου!
- «Καλημέρα… κύριε Π…! Ωω! Μα είστε γυμνός!», του είπα μπαίνοντας.
Η ματιά μου έπεσε κατευθείαν στον πούτσο του. Ήταν ορθωμένος όπως το πρωί!
- «Ε… Παρ’ τον στο στόμα σου!», μου είπε και με δυσκολία μπορούσε να συγκρατήσει τα γέλια του.
Εγώ είχα μπει για τα καλά στο ρόλο μου. Με σκέρτσο και νάζι πουτάνας του είπα:
- ν«Ω, Θεέ μου! Κύριε καθηγητά, σας παρακαλώ… Μη μου το κάνετε αυτό…»
Και από εκείνη τη στιγμή και μετά τα γέλια κόπηκαν μαχαίρι. Μόλις άπλωσε το χέρι του και με γράπωσε, υποχρεώνοντάς με να χώσω το παλούκι του στο στόμα μου, έπαψε να είναι αστείο - χωρίς φυσικά να το μετανιώσω ούτε στιγμή…
Για λίγα λεπτά απόλαυσε το εξαναγκασμένο τσιμπούκι που με υποχρέωσε, στο οποίο κόντεψα να πνιγώ. Η άκρη του πούτσου του έφτασε να ακουμπήσει μέχρι τον πάτο του λάρυγγά μου. Με το ένα του χέρι μου κατέβαζε το κεφάλι όλο και πιο κάτω προς τα γεννητικά του όργανα και με το άλλο (το δεξί) μου έλυνε το παντελόνι.
Όταν τελικά ο κώλος μου αποκαλύφθηκε, δυο - τρία δάχτυλά του χώθηκαν με βουλιμία μέσα στην κωλοτρυπίδα μου, κάνοντάς με - μετά από πολύ καιρό - να βογκήξω από πραγματικό πόνο μαζί με ηδονή. Είχαμε ξεκινήσει κάτι που δεν ήξερα προς τα που ακριβώς πήγαινε… Όμως του είχα εμπιστοσύνη.
Γι’ αυτό κι όταν αποφάσισε να μου απελευθερώσει το κεφάλι και να ετοιμάζεται να μου τον χώσει μέσα μου από άλλη δίοδο, στο πρόσωπό μου διαγραφόταν, μαζί με την απίστευτη καύλα, σίγουρα και μια ανησυχία. Με μια μοναδικής φύσεως ευκολία κατάφερε να με γυρίσει γονατιστό πάνω στο κάθισμα του συνοδηγού, ώστε να κοιτάζω προς το πίσω τζάμι.
Ύστερα έφερε τα χέρια μου πίσω από την πλάτη μου, για να τα πιάσει από τους καρπούς με τη μια του γιγάντια χούφτα, ακινητοποιώντας με έτσι με τα χέρια πισθάγκωνα. Το άλλο του χέρι μου έκλεισε το στόμα. Εγώ έπαιζα το ρόλο μου όσο πιο καλά μπορούσα. Εδώ και ώρα σχεδόν κραύγαζα:
- «Όχι! Όχι! Μη! Λυπηθείτε με!», και άλλα τέτοια, που τον εξίταραν ακόμη περισσότερο.
Και σίγουρα δεν ήταν απλά χρήσιμο, αλλά άκρως αναγκαίο να μου έχει κλείσει το στόμα, όταν, αφού την έφτυσε, χρησιμοποίησε την απίστευτα σκληρή και χοντρή πούτσα του για να παραβιάσει μονομιάς την κωλοτρυπίδα μου, χώνοντας την μέσα μου ολόκληρη χωρίς κανένα έλεος και καμιά προετοιμασία.
Φώναξα όπως δεν έχω ξαναφωνάξει ποτέ την ώρα που γαμιέμαι. Ο Στέργιος πάντα με παρότρυνε να φωνάζω την ώρα που με γαμούσε - όποτε αυτό ήταν επιτρεπτό φυσικά - όμως αυτή τη φορά φώναξα εντελώς αυθόρμητα και ενστικτωδώς.
Κι αυτό διότι, παρ’ όλο που η κωλοτρυπίδα μου είχε ξεχειλώσει από την εντελώς παρά φύσει διείσδυση και ο κώλος μου παλλόταν έντονα από τις συσπάσεις, προσπαθώντας να προσαρμοστεί στο πέος που τον είχε καρφώσει, ο πούτσος μου άδειαζε το σπέρμα του πάνω στο κάθισμα του αυτοκινήτου… Έχυνα ασύστολα! Ευτυχώς που ήταν δερμάτινες οι ταπετσαρίες!
Όπως είναι ευνόητο, μετά από την εκσπερμάτωσή μου, είχα γίνει εγώ πλέον αλοιφή. Ο καθηγητής μου όμως ήταν ένας ευτυχισμένος αρσενικός, που είχε μπήξει την πούτσα του σε έναν ζουμερό, σφιχτό αγορίστικο κώλο και έβγαζε στη φόρα όλη του τη σεξουαλική βαρβατίλα σε ένα αγόρι που του είχε επιτρέψει εν λευκώ τα πάντα. Ήμουν στο έλεός του.
Αφού ένιωσε την απόλυτη υποταγή μου στην αγκαλιά του, άρχισε να με γαμάει. Ο κώλος μου πονούσε αρκετά με κάθε μπήξιμό του, όμως υπέμεινα αυτή την κατάσταση, ακόμη κι αν δεν είχα ξανανιώσει κάτι τέτοιο. Ευτυχώς, μια και μετά από τα πρώτα μπηξίματα συνήθισα την παραβίαση και ο πόνος υποχώρησε - κάπως! - επιτρέποντάς μου να απολαύσω περισσότερο τις βαθύτερες και πιο ουσιαστικές ‘οπίσθιες’ ηδονές.
Μάλιστα, εξαιτίας και της ‘πρόωρης’, εξαναγκαστικής εκσπερμάτωσής μου, σχεδόν ολόκληρο το σώμα μου είχε μουδιάσει και η μόνη αίσθηση που βίωνα σταθερά ήταν το μέσα-έξω του πούτσου του από το κορμί μου. Καθώς πλέον κάθε αντίστασή μου ήταν εκτός από μάταιη και ανέφικτη, μου έλυσε τα χέρια, τα οποία κρεμάστηκαν δεξιά κι αριστερά μου σα νεκρά.
Με γαμούσε πολύ σκληρά, καθώς ένιωθα το κάθισμα να υποχωρεί επικίνδυνα, όπως με ‘κάρφωνε’ πάνω στην πλάτη. Ένιωθα μέχρι και το αυτοκίνητο να δονείται παράλληλα με το ρυθμό του. Το μούδιασμα γινόταν όλο και πιο έντονο, και ευτυχώς που ο καθηγητής μου μέσα στην ονείρωξή του με χαστούκιζε δυνατά στα κωλομέρια και με ξυπνούσε από το λήθαργο μετά το χύσιμο μου.
Απολάμβανα να νιώθω ένα τρένο να μπαινοβγαίνει από μέσα μου και να τροποποιεί τα σωθικά μου με τρόπο αμφίβολα υγιεινό. Και αυτό το τρένο είχε ακόμη πολλά δρομολόγια να κάνει…
Δεν ξέρω πόση ώρα είχε περάσει, μα σίγουρα αρκετή, καθώς η μέρα χάραζε έξω και αυτό δεν ήταν καθόλου καλό. Ο Στέργιος συνέχιζε το ανελέητο σφυροκόπημά του, άλλοτε κρατώντας με σφιχτά από τα νεφρά, άλλοτε κολλώντας το δασύτριχο σώμα του πάνω στο δικό μου τσιμπώντας μου ταυτόχρονα τις θηλές και άλλοτε βάζοντας το χέρι του σφιχτά γύρω από το λαιμό μου και φιλώντας βίαια το πρόσωπο και το στόμα μου.
Εγώ είχα παραδώσει το κορμί μου εντελώς στον υποτιθέμενο ‘βιαστή’ μου και άναρθρες κραυγές άλλοτε πόνου, άλλοτε απόλαυσης, μα τις περισσότερες φορές και τα δύο μαζί, έβγαιναν από το στόμα μου, άλλες φορές συνειδητά, άλλες ενστικτωδώς.
Κάποια στιγμή κι εκείνος συνειδητοποίησε ότι η ώρα είχε περάσει επικίνδυνα, οπότε και αποφάσισε να με αποτελειώσει. Όμως εκείνη τη στιγμή επικράτησε ο ‘δικός μου’ Στέργιος και όχι ο ‘βιαστής’.
Κολλημένος επάνω μου, με το καυλί του βαθιά, πολύ βαθιά μέσα μου, με αγκάλιασε και με το ένα του χέρι μου έπιασε τα χυμένα γεννητικά μου όργανα. Μόνο τότε συνειδητοποίησα ότι δεν ήμουν απλά καυλωμένος όλη αυτή την ώρα. Ήμουν έτοιμος να χύσω πάλι!
Έχωσε τη γλώσσα του στο αφτί μου, με έγλειψε ως το στόμα, με φίλησε - περιμένοντας αυτή τη φορά να ανταποκριθώ - κι ύστερα μου ψιθύρισε στο αυτί:
- «Και τώρα θα τελειώσουμε… μαζί…»
Ήταν σα να με επανέφερε από τους νεκρούς. Με τη χούφτα του να μου έχει σφίξει γερά τον πούτσο και να μου τον παίζει άγρια, σε σημείο που πονούσα, με την πούτσα του να με καρφώνει τόσο δυνατά και βαθειά που να αισθάνομαι ότι θα με τρυπήσει και θα βγει από την κοιλιά μου, με τα μούσια του να τρίβονται πάνω στο άτριχο πρόσωπό μου και τα χείλια του να έχουν γίνει ένα με τα δικά μου, κάπως έτσι με έκανε να τελειώσω, βογκώντας - αυτή τη φορά από πραγματική απόλαυση.
Ήταν ό,τι είχα φανταστεί. Απολάμβανα το βιασμό μου. Και μερικά δευτερόλεπτα αργότερα, ο οργασμός μου επέφερε και το δικό του οργασμό, ο οποίος συνοδεύτηκε από πρωτόγονα βογκητά κατάκτησης. Τον ήθελα να χύσει μέσα μου, όμως έπρεπε σα ‘βιαστής’ να με χύσει στη μούρη - δεν είχε καμιά σημασία αν λάτρευα τις στιγμές που τον είχα μπροστά μου και με κατάβρεχε με το πηχτό σπέρμα του: εκείνη την ώρα με βίαζε στο μυαλό του.
Έτσι, μου τον τράβηξε έξω - αναστέναξα από απελπισία όταν μου τον στέρησε - και με γύρισε καθιστό στο κάθισμα, όπου και άδειασε όλα τα χύσια του στη μούρη μου και στο στήθος μου. Έπειτα μου τον έχωσε στο στόμα κοιτώντας με εκστασιασμένος.
Η πιο ενδιαφέρουσα στιγμή αυτού του βιασμού; Ότι εκεί που ο εραστής μου απολάμβανε το πόνημά του (εμένα να ξερογλείφομαι από το σπέρμα, τον πούτσο του να τρίβεται στα μάγουλά μου και το χύσι του να ρέει ακόμα στο στόμα μου), μας συνέφερε απότομα ένα δυνατό χτύπημα στο τζάμι! Κάποιος περαστικός μας είχε πάρει χαμπάρι και θέλησε να επέμβει:
- «Βρε παλιάνθρωπε!», φώναζε απ’ έξω. «Τι κάνεις εκεί στο κοριτσάκι, δεν ντρέπεσαι; Θα φωνάξω την αστυνομία!»
Ξυπνήσαμε κι οι δύο άσχημα από τη νιρβάνα του ταυτόχρονου οργασμού μας, όμως αυτό που συνέβη μας έκανε να αισθανθούμε και οι δύο υπέροχα. Ο Στέργιος ήταν κάπως αγχωμένος, αφού μέσα στη ζάλη του δεν ήξερε τι ακριβώς να κάνει. Σε κάθε άλλη περίπτωση θα τον είχε ξαποστείλει από κει πού ’ρθε.
Τώρα όμως μόλις με είχε βιάσει… Με τη θέλησή μου φυσικά, όμως σίγουρα κατά τη διάρκεια της πράξης είχε καταλάβει ότι η αντίστασή μου δεν ήταν πάντοτε προσποιητή. Πήγε να τραβηχτεί, μα δεν τον άφησα. Σήκωσα το αριστερό μου χέρι και του έπιασα τρυφερά τον πούτσο, απομακρύνοντας τον από το στόμα μου.
Με το δεξί άνοιξα διάπλατα το παράθυρο, επιτρέποντας στον επίδοξο σωτήρα μου να δει τη μισοκαυλωμένη πούτσα μου ανάμεσα στα ντυμένα με νάιλον κάλτσες πόδια μου. Οι φωνές του κόπηκαν στο λεπτό και είχε μείνει άφωνος να κοιτάζει τον πούτσο του να στάζει πάνω μου και εμένα να γλείφω το σπέρμα από τα χείλη μου. ΄
Με απόλυτη ψυχραιμία του είπα:
- «Συγγνώμη κύριε, αλλά δε νομίζω ότι σας ζήτησα να με σώσετε. Αντιθέτως, χαλάσατε την πρωινή μελέτη μου. Αν έχετε την καλοσύνη, αφήστε τον καθηγητή μου να με σερβίρει, όσο έχει λίγο χυμό ακόμη…»
Και λέγοντας αυτά, ξαναέβαλα τον πούτσο του στο στόμα μου και έκλεισα το παράθυρο.
Ο Στέργιος άρχισε να γελάει σαν τρελός, μα ο τύπος είχε αρχίσει να γίνεται επικίνδυνος κι έτσι χρειάστηκε να φύγουμε λίγο γρήγορα από εκεί. Σιωπηλοί και ικανοποιημένοι και οι δύο σταματήσαμε σε μια αλάνα λίγο πιο πέρα, όπου και συνεχίσαμε να γελάμε με την ψυχή μας.
Όταν τελειώσαμε, ο Στέργιος μου είπε:
- «Είσαι και γαμώ τα παιδιά, αγόραρέ μου!»
Κι εγώ του απάντησα:
- «Όταν με γαμάς εσύ, είμαι…»
Και του όρμηξα για να τον φιλήσω στο στόμα. Ε, καλά δε χρειάζεται να πω ότι δέκα λεπτά αργότερα ήμουν ανάσκελα στο ξαπλωμένο κάθισμα του συνοδηγού με τον καθηγητή μου να δοκιμάζει πάλι τις αντοχές της κωλοτρυπίδας μου… Κι αυτή τη φορά χωρίς βία, με απόλυτη ηδονή και απόλαυση…
(Copyright protected OW ref: 8365 "Erotic stories archive")
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.