Παρατηρήσεις αποστολέα: Είμαι 24 χρόνων, μέτριου αναστήματος, αδύνατος (αν και όχι γυμνασμενος). Αρρενωπός, με μούσια και γενικά όχι άτριχος. Vers στο ρόλο, αλλά εγκεφαλικά κολλημένος με τον ωραίο πούτσο. Δώσε μου έναν καλό πούτσο και θα τον περιποιούμαι για ώρες. Θα τον μυρίζω, θα τον γλείφω και δεν θα τον αφήνω μέχρι να τον ευχαριστηθώ. Η ιστορία είναι 100% αληθινή, όσο κι αν κάποιοι σπεύσουν να πιστέψουν το αντίθετο. Έγινε πρόσφατα, κάπου ανάμεσα στις στάσεις Πανεπιστήμιο και Νέος Κόσμος της κόκκινης γραμμής του μετρό της Αθήνας.
Ήταν άλλη μια Δευτέρα που με έβρισκε στο κέντρο της Αθήνας. Από το πρωί, λόγω δουλειάς, μέχρι αργά το απόγευμα, λόγω μαθημάτων. Γύρω στις 8 αποφάσισα ότι είμαι αρκετά κουρασμένος ώστε να φύγω νωρίτερα απ’ το μάθημα. Είχα δε στο μυαλό μου και μια πρόταση για σεξ με έναν γαμιά που είχα γνωρίσει πρόσφατα και από τον οποίο ήξερα ότι θα έπαιρνα το σκληρό γαμήσι που κάποιοι από εμάς έχουμε ανάγκη καμιά φορά, μετά από μια κουραστική και βαρετή μέρα γεμάτη ρουτίνα. Το μόνο που με έκανε να το σκέφτομαι ήταν το τεράστιο μέγεθος του πούτσου του, που ήδη την πρώτη φορά με είχε δυσκολέψει. Παρ’ όλα αυτά, οι καύλες μου, όπως πάντα, φαίνονταν να υπερισχύουν.
Μπήκα στο μετρό με το κινητό στο χέρι και τις διάφορες γνωστές και μη εξαιρετέες εφαρμογές ανοιχτές, ώστε να προετοιμάζομαι εγκεφαλικά για το γαμήσι που θα έτρωγα. Το καυλάντισμα με αγνώστους μέσω μηνυμάτων και η ακομπλεξάριστη και χύμα ανταλλαγή προστυχόλογων και γυμνών φωτογραφιών δεν ήταν ποτέ για μένα μια λύση ανάγκης για τις ώρες που δεν ήταν κάποιος διαθέσιμος για real συνάντηση. Αντιθέτως, η ανωνυμία και η πλήρης ελευθερία στο βρώμικο λεκτικό παιχνίδι πάντα με έφτιαχνε εγκεφαλικά και λειτουργούσε σαν μια εκτόνωση και ένα παιχνίδι ρόλων, που συχνά με έβρισκε να παρακαλάω άντρες να μου στείλουν μια φωτογραφία του πούτσου τους, συνήθως ρωτώντας να μου επιβεβαιώσουν τη μυρωδιά που θα ανέδυε από το πουτσοκέφαλο τους αν είχα κολλημένη τη μούρη μου πάνω του εκείνη τη στιγμή.
Ο πούτσος μου είχε καυλώσει άσχημα. Στη σκέψη μόνο ότι σε λίγες ώρες θα έμπαινε στο σπίτι ο πουτσαράς για να με βρει γυμνό πίσω απ’ την πόρτα, όπως είχε ζητήσει, και να με αρχίσει στα γλωσσόφιλα πριν μου δώσει τις πατούσες του στο στόμα για γλείψιμο, κόντευα να εκραγώ. Στο βαγόνι μπήκα έχοντας ακουστικά στα αυτιά μου για να ξεχαστώ και να υποχωρήσει, όσο γινόταν, το φούσκωμα στο παντελόνι μου. Ο κόσμος, όπως πάντα, πολύς. Μπήκα και στάθηκα όρθιος στην αριστερή πλευρά του βαγονιού, δίπλα στην πόρτα που μένει κλειστή δηλαδή, με την πλάτη στο τζάμι όπου συνήθως υπάρχουν διαφημιστικά αυτοκόλλητα. Σε όλες τις θέσεις καθόταν κόσμος, και δίπλα μου, φυσικά, κόσμος όρθιος. Αριστερά μου στην κλειστή πόρτα του βαγονιού μια κοπέλα απορροφημένη στο βιβλίο της, και στα δεξιά μου ένας τύπος γύρω στα 35, με ομορφιά όχι ξεχωριστή, από αυτή που θα σε κάνει να γυρίσεις το κεφάλι σου, αλλά σίγουρα κλασική. Με δυο λόγια ένας πολύ ωραίος άντρας με μουσάκι, κοντό μαλλί, ψηλός, με κανονικό σώμα, και μια ωραία αντρική μυρωδιά.
Φορούσε πόλο μπλουζάκι, βερμούδα και αθλητικό παπούτσι. Δεν μπορώ να πω πως τον παρατήρησα σαν παρουσία στην αρχή. Με τη μουσική στ’ αυτιά και το βλέμμα μου στο πάτωμα, το πολύ-πολύ να είχα παρατηρήσει τα αθλητικά του παπούτσια, στα οποία έχω λατρεία, γιατί στο μυαλό μου προμηνύουν δύο ωραία ιδρωμένα αντρικά πόδια. Ένιωσα όμως κάποια στιγμή, στριμωγμένοι καθώς ήμασταν (αν και όχι τόσο ασφυκτικά ώστε να δικαιολογείται η στάση του) να ψιλοακουμπάει πάνω μου. Αυτό αυθόρμητα με έκανε να σηκώσω λίγο το βλέμμα μου, μέχρι τον καβάλο του. Το μάτι μου έπεσε σε ένα φούσκωμα αρκετά μεγάλο, ώστε να απορήσω που δεν το είχα προσέξει νωρίτερα. Τα μυρίζεσαι κάτι τέτοια όταν ζητάς πούτσο όπως εγώ. Αμέσως κατάλαβε ότι έχω κολλήσει στον πούτσο του και έκανε την κίνηση κλειδί. Τον πιάνει πάνω από τη βερμούδα, τον χουφτώνει, σαν να τον ζυγίζει και τον κουνάει επιδεικτικά προς το μέρος μου, σαν να τον τινάζει. Τον άφηνε και τον ξαναέπιανε. Στην αρχή με πρόσχημα ότι έφτιαχνε τη ζώνη της βερμούδας του.
Σταδιακά όμως όλο και πιο απροκάλυπτα. Το γεγονός δε ότι το βαγόνι ήταν γεμάτο, δεν φαινόταν να τον επηρεάζει. Ούτε και εμένα βέβαια μέσα στις καύλες που είχα μαζεμένες. Και κάπου εκεί ήταν που δεν είχα την παραμικρή αμφιβολία ότι ο τύπος τριβόταν μέσα στις καύλες του και γούσταρε παιχνίδι. Κάτι που δεν είχα καμία διάθεση να αφήσω ανεκμετάλλευτο. Τα μάτια μου δεν ξεκολλούσαν από τον καυλωμένο πούτσο που διαγραφόταν μέσα από τη βερμούδα. Τότε άρχισε διακριτικά να τρίβεται πάνω μου. Κάθε φορά που η ταχύτητα του συρμού ελαττωνόταν απότομα, ή όταν το βαγόνι έστριβε και δήθεν έχανε την ισορροπία του, δεν έχανε ευκαιρία να τρίψει τον καβάλο του στην έξω μεριά του μπουτιού μου. Το βλέμμα μου πλέον ήταν τη μία κολλημένο στον πούτσο του, την άλλη καρφωμένο στα μάτια του, τα οποία δεν έλεγαν να με κοιτάξουν.
Άλλαζε θέση. Ερχόταν μπροστά μου, ξαναπήγαινε στο πλάι, λες και είχε βάλει σκοπό να μου τον ακουμπήσει από κάθε πλευρά. Κι όμως, δεν με κοίταξε στα μάτια, πράγμα που με καύλωσε ακόμα περισσότερο. Όχι για την διακριτικότητα του πράγματος. Αυτή είχε σταδιακά χαθεί, όσο το χούφτωμα του πούτσου του γινόταν όλο και πιο απροκάλυπτο και εύκολα αντιληπτό από κάποιον που θα έριχνε το βλέμμα του προς το μέρος μας. Με καύλωνε αυτό το κλίμα μεταξύ δύο αγνώστων που δεν μπορούν να συγκρατήσουν την καύλα τους και οι οποίοι κάνουν ουσιαστικά παιχνίδι μέσα στο γεμάτο βαγόνι του μετρό. Και οι οποίοι πιθανότατα θα παραμείνουν άγνωστοι όταν βγουν από αυτό. Κάποια στιγμή, και ανάμεσα στα χουφτώματα και τα τριψίματά του, χτυπάει το κινητό του και κάπως ξυπνάω από αυτόν τον λήθαργο της καύλας στον οποίο είχα μπει συνειδητά. Απαντάει. Ενημερώνει κάποιον που, προφανώς, τον περίμενε ότι σε μία στάση θα έχει φτάσει στον Νέο Κόσμο.
Η φωνή του μου επιβεβαιώνει ότι πρόκειται για ένα σωστό αρσενικό, που θα γούσταρα να με βάλει κάτω, να μου τον δώσει στο στόμα και μετά να με γαμήσει όσο μου χώνει μπινελίκι. Αυτό ήθελα εκείνη την ώρα. Ήμασταν όμως στη στάση Συγγρού - Φιξ, περιτριγυρισμένοι από κόσμο. Αν με ρωτήσετε, δεν ξέρω αν μου προκαλούσε άγχος ή καύλα η πιθανότητα να είχε πάρει κάποιος χαμπάρι το σκηνικό. Έχω βάσιμους λόγους να τείνω στο δεύτερο. Σε κάθε περίπτωση, είχα αποφασίσει να κατέβω μαζί του και να του μιλήσω. Η ανάγκη μου να ακολουθήσω τον πούτσο σαν το σκυλί που έχει μυρίσει αυτό που ψάχνει νίκησε τη φαντασίωση για παιχνίδι μεταξύ αγνώστων και με έκανε να βγω λίγο από τον δρόμο μου. Μην ξεχνάτε ότι βιαζόμουν να επιστρέψω σπίτι και να ετοιμαστώ για να τον φάω από τον γαμιά. Κατεβαίνει στον Νέο Κόσμο, και ακολουθώ. Με την άκρη του ματιού του με βλέπει και κόβει ταχύτητα. Αφήνει τον πολύ κόσμο να φύγει προς τις κυλιόμενες σκάλες.
Καταλήγουμε τελευταίοι στις κυλιόμενες. Μπροστά μας υπάρχουν άνθρωποι, πίσω μας κανείς. Εγώ τελευταίος. Και τότε κάνει το απίστευτο. Γυρίζει προς τα πίσω και βγάζει έναν πούτσο όχι απόλυτα καυλωμένο από το ήδη κατεβασμένο φερμουάρ της βερμούδας του! Ο τύπος με έστειλε. Οι κυλιόμενες να ανεβαίνουν και αυτός να έχει βγάλει τον πούτσο του έξω και να μου τον μοστράρει. Τον πούτσο για τον οποίο μέσα στον συρμό πριν λίγο μετά βίας κρατούσα τα σάλια μου. Δεν το σκέφτομαι. Σκύβω και τον βάζω στο στόμα μου. Ένα ωραίο μωβ πουτσοκέφαλο, όχι στην πιο σκληρή εκδοχή του, είναι στο στόμα μου. Προσπαθώ να φανταστώ τι αρχίδια θα ταίριαζαν σε έναν τέτοιο πούτσο, να φτιάξω στο μυαλό μου μια συνολική εικόνα για το πακέτο του, γιατί δεν το έχει βγάλει όλο απ’ την βερμούδα. Η μυρωδιά του ανδρισμού του δεν ήταν έντονη, πιθανότατα ήταν φρεσκοπλυμένος. Τον βάζω στο στόμα μου σαν υπνωτισμένος στη θέα του. Τον κάνω δυο τρεις γλειψιές και τότε τον μαζεύει κλείνοντας το φερμουάρ. Έχουμε ήδη φτάσει στο επίπεδο των εκδοτηρίων. Περπατάμε πλέον δίπλα-δίπλα.
- Είσαι έξυπνο αγόρι…
- Δεν άφησες και πολλά περιθώρια. Δεν μπορούσα να μην μπω στο νόημα.
- Μπράβο σου όμως. Αρπάζεις αυτό που σου δίνεται!
- Ε… η ζωή είναι μικρή, και τα σχετικά.
- Νέο Κόσμο κατέβαινες;
- Όχι.
- Ωχ, σε έβγαλα απ’ τον δρόμο σου…
- Πειράζει;
- Απλά έχω ραντεβού, με περιμένει ένας φίλος… Εντάξει δεν πειράζει. Ήθελα να δω αν θες να μου δώσεις τον αριθμό σου έστω.
- Δεν γίνεται…
- Αν φοβάσαι μπορώ να σου δώσω τον δικό μου.
- Δεν θέλω να σου πω ψέματα, φαίνεσαι έξυπνο παιδί. Δεν θέλω να σου πω να μου δώσεις τον αριθμό σου και μετά να μην σε πάρω. Δεν γίνεται. Είσαι και κουκλί. (Κάπου εδώ έγινε μια παύση. Με κοίταζε στα μάτια περίεργα, σαν να ήθελε να συνεχιστεί κάτι, αλλά να μην γινόταν).
- Κι εσύ. Ήταν ωραίο πάντως.
- Πολύ…
- Σε χαιρετώ…
- Bye!
Κατέβηκα στην αποβάθρα κάπως μπερδεμένος, μα καυλωμένος και ενθουσιασμένος με το όλο σκηνικό. Τόσο που δεν σκέφτηκα καν την πιθανότητα να μας είχε δει κάποιος από τις κάμερες όταν τον έγλειψα. Δε με ένοιαζε όμως. Είχα μόλις γλείψει τον πούτσο ενός άντρα που με καύλωσε με έναν τρόπο που λίγοι θα μπορούσαν και θα τολμούσαν. Τι κι αν έμεινε εκεί το πράγμα; Το βράδυ βρέθηκα με τον γαμιά αφού έχυσα μόνος μου για τον έκφυλο πουτσαρά του μετρό. Στη διάρκεια του πολύωρου γαμησιού μου, συχνά έπιασα τον εαυτό μου να φαντασιώνεται ότι γαμιέται από τον πούτσο που έγλειψα στις κυλιόμενες. Για να μην αναφέρω τις μαλακίες που τράβηξα και ακόμα τραβάω στη σκέψη ότι κάποιος μας πήρε χαμπάρι, κάποιος με είδε να μην παίρνω το βλέμμα μου από έναν πούτσο, ή ακόμα καλύτερα, να τον γλείφω στις σκάλες. Σαν τον τελευταίο πούστη που δεν κρατιέται και ορμάει στον πούτσο που του μοστράρανε.
Εννοείται πως γράφοντας την ιστορία έριξα δύο καλά χυσίδια. Άγνωστε, αν διαβάζεις, σε ευχαριστώ για την εμπειρία. Μόνο καύλα να έχεις, και όποτε το πάρεις απόφαση να μου τον δώσεις κανονικά, εδώ είμαι εγώ. Ως τότε θα παραμένεις ο άγνωστος που μου τον έδωσε πίπα στο μετρό. Και ίσως να είναι καλύτερα έτσι.
(Copyright protected OW ref: 83713)
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.