- «Συνέχισε να τον παίζεις. Παίξε τον πούτσο σου σκληρά, για τα επόμενα λεπτά, αλλά μη χύσεις!», του λέω.
- «Και γιατί όχι, κύριε;», με ρωτάει.
Η απορία ζωγραφίζεται στο βλέμμα του και στις εκφράσεις του προσώπου του.
- «Γιατί έχυσες ήδη το πρωί και σε χρειάζομαι το βράδυ…», του απαντώ με μια εξαντλημένη από το κάπνισμα αναπνοή.
- «Είσαι τόσο σκληρός, τόσο σκληρός… και άδικος…», μου λέει.
Η φωνή του σπάει…
- «…σε παρακαλώ…»
Γελώ, αλλά κρύβομαι για να μη με δει. Καυλώνω και μόνο τη σκέψη γνωρίζοντας πόσο αγωνίζεται για να μη χύσει. Προσωπικά, δεν θα μπορούσα να το καταφέρω. Εννοείται ότι θα τον αφήσω να ολοκληρώσει εκτοξεύοντας το σπέρμα του, αλλά θέλω πρώτα να τον δοκιμάσω. Θέλω να διαπιστώσω πόσο υπάκουος είναι.
Τον πλησιάζω, υψώνω το πηγούνι του με το χέρι μου και του δίνω ένα φιλί στα χείλια. Στο δεύτερο φιλί αισθάνομαι τον πούτσο του να με ακουμπά… επικίνδυνα, σαν να είναι δηλητηριώδες φίδι.
Στέκομαι μπροστά του και τον αφήνω να ενισχύσει τον ρυθμό του. Σκύβω και σπρώχνω την μουσούδα μου στο στήθος του. Προχωρώ σ’ αυτή την κίνηση οδηγούμενος από την ανάγκη μου να τον αγγίξω, να τον ακροαστώ, να τον μυρίσω…
- «Είσαι τρελός;», μου λέει… «…μ’ αυτά που κάνεις θα χύσω θέλοντας και μη…»
Τον καυλώνω περισσότερο… Το ξέρω. Τον κοιτάζω να τρίβει μέσα στην χούφτα του τον πούτσο του… αργά… Η βάλανός του συχνά - πυκνά ξεπετάγεται… κάθε φορά και πιο υγρή. Απλώνω το χέρι μου και τρέχω τα δάχτυλά μου ανάμεσα στα μαλλιά του…
- «Να χύσεις; Αποκλείεται… Το είπαμε!», του λέω.
- «Όταν θέλεις είσαι καλός, θυμήσου…», μου λέει… «…αφού ξέρω τι θέλεις…»
Βογκάει…
Είμαι έτοιμος να γελάσω πάλι. Γονατίζω και παίρνω τον πούτσο του στο χέρι μου. Το σώμα του τραντάζεται στο άγγιγμά μου…
- «Ω, σε παρακαλώ…», μου λέει.
Τραβάω μαλακία τον πούτσο του, σαν να ήταν δικός μου. Κάθε τόσο τον ζεσταίνω με την ανάσα μου.
- «Δεν πρέπει να χύσεις πάλι!», του υπενθυμίζω. «…χωρίς την άδειά μου…»
Χαμογελάει…
- «Είσαι ένας βρωμιάρης εγωιστής!», μου λέει.
Με τα δάχτυλά μου λερωμένα από τα χύσια του, ανασηκώνω ξανά το πηγούνι του. Τον αφήνω να με κοιτάζει στα μάτια με κομμένη την ανάσα. Με κοιτάζει σαν απελπισμένος…
Φεύγω από το δωμάτιο, μη μπορώντας να κρύψω πλέον το γέλιο μου που είναι αρκετά δυνατό πια για να μη με ακούσει…
(Copyright protected OW ref: 8365 "Erotic stories archive")
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.