Το Κεφάλαιο

Το e-mail μου είναι το:

Γεια σας, με λένε Πάνο και είμαι 25 χρόνων. Από μικρός ξέρω ότι μου αρέσουν πολύ οι άντρες και το δείχνω με κάθε ευκαιρία. Σπουδάζω σε μια πόλη της Βόρειας Ελλάδας στην οποία ένα τεράστιο ποσοστό είναι άντρες. Υπέροχοι, μυώδεις, μυρωδάτοι, τριχωτοί άντρες. Θυμάμαι ότι από τις πρώτες μέρες που είχα περάσει εκεί, έλιωνα από καύλα μόνο που τους χάζευα και το κωλαράκι μου ίδρωνε υπερβολικά, θέλοντας πούτσους για να το οργώσουν.

Περνούσε ο καιρός, τρελαινόμουν στη μαλακία και στη φαντασίωση με πολλούς απ’ αυτούς, χωρίς να κάνω κάτι. Υπήρχαν πάρα πολλοί παίδαροι αλλά ένας ήταν που κάθε φορά που τον έβλεπα ήθελα να του ορμήξω. Τον έλεγαν Χρήστο, ήταν 1.75 περίπου ύψος, αρκετά κιλά αλλά όλα γυμνασμένα. Περίπου στα 22 τότε, όταν εγώ ήμουν 19. Ο Χρήστος πάντα ερχόταν στη σχολή με το ίδιο σκισμένο τζιν και με ροκ μπλουζάκια, είχε μακριά μαύρα μαλλιά λίγο πιο κάτω από τους ώμους, πολλών ημερών γένια πάντα, δεν τον είχα δει ποτέ κόντρα ξυρισμένο, και ένα στρογγυλό φουσκωτό κωλαράκο.

Το σημαντικότερο που με έκανε να μαλακίζομαι και να χύνω αβέρτα για τη πάρτι του ήταν ότι ο Χρήστος ήταν Κνίτης, πράγμα που φαινόταν και από την εμφάνιση του και από τις ατέλειωτες κουβέντες που πάντα πήγαιναν στα πολιτικά. Εγώ είμαι 1.80, 85 κιλά, αρκετά όμορφος και με ένα μεγάλο και πεταχτό κώλο. Όλες τις φορές που ήξερα ότι θα δω τον Χρήστο στη σχολή φορούσα κολλητά παντελόνια για να τονίζεται η κωλάρα μου. Με κοιτούσαν αρκετοί αλλά όχι ο Χρήστος.

Άρχισα να απογοητεύομαι, μιας και εκείνος μάλλον ήταν στρέιτ οπότε δεν ενδιαφερόταν καθόλου. Αποφάσισα λοιπόν να περάσω σε πιο δραστικά μέτρα. Ήξερα ότι δεν τα πήγαινε πολύ καλά με κάποια μαθήματα και αποφάσισα να του μιλήσω, να του προτείνω να τον βοηθήσω και μετά να του την πέσω. Είχα θολώσει πια.. η αλήθεια είναι ότι σε μια άλλη περίπτωση θα τη πάθαινα άσχημα, αλλά ευτυχώς όλα πήγαν κατ’ ευχήν.

Έτσι λοιπόν έλαβα το θάρρος και τον πλησίασα. Όταν του πρότεινα να έρθει καμιά φορά σπίτι να διαβάσουμε με κοίταξε καλά - καλά. Να σας πω εδώ ότι ίσα - ίσα γνωριζόμασταν οπότε φυσικό ήταν να παραξενευτεί και να πάει το μυαλό του αλλού -εκεί που ήθελα εγώ. Οπότε απάντησε:

-    «Εεε οκ, θα το κανονίσουμε».

Εγώ πετάχτηκα αμέσως και του αντιπρότεινα:

-    «Τι λες για αύριο;»

-    «Αύριο; Κιόλας;», είπε και μου χαμογέλασε.

Κόντεψα να πάθω. Με ερέθιζε έτσι κι αλλιώς πολύ, οπότε φαντάζεστε να μου χαμογελάει λέγοντας «Κιόλας;», με ύφος σα να θέλει να πει: «Τόσο πολύ δεν κρατιέσαι να πνιγείς με τα χύσια μου μωρή πουστάρα;». Ε μετά απ’ αυτό, πήρα και εγώ θάρρος και του είπα χαμογελώντας:

-    «Ναι ρε. Άλλωστε θα ‘ναι και μια ευκαιρία να τα πούμε και να σε βοηθήσω με το μάθημα που σε δυσκολεύει».

-    «Εντάξει. Να έρθω κατά τις έξι;»

-    «Οκ!»

Του έδωσα διεύθυνση και αριθμό και όλη την επόμενη μέρα μέχρι να έρθει η ώρα, φτιαχνόμουν, αρωματιζόμουν, ξυρίστηκα παντού, καθαρίστηκα καλά πίσω και περίμενα με λίγα ρούχα να έρθει ο παίδαρος μου. Κόντευε να σπάσει η καρδιά μου όταν άκουσα το κουδούνι να βαράει. Του άνοιξα και περίμενα με ανοιχτή πόρτα να δω. Αυτό που είδα όμως με έκανα να φρικάρω τρελά. Ο Χρήστος δεν ήταν μόνος του. Είχε φέρει και τον Γιώργο, ένα παιδί από τη σχολή, επίσης Κνίτη, κοντά δυο μέτρα με μουστάκι και γύρω στα 110 κιλά.

Δεν ήξερα αν πρέπει να χαρώ ή να λυπηθώ μιας και νόμισα ότι ο Χρήστος δεν κατάλαβε τι θέλω και αμέσως σκέφτηκα ότι απλά θα περάσουμε το βράδυ μας κάνοντας μάθημα. Τέλος πάντων, χαιρέτησα τον Γιώργο και τους είπα να περάσουν. Ήταν λίγο αμήχανοι μπορώ να πω. Πέρασαν, κάθισαν και αρχίσαμε την κουβέντα. Είπε ο Χρήστος:

-    «Και ο Γιώργος έχει ένα θεματάκι με το μάθημα, οπότε σκέφτηκα να έρθει κι αυτός να μας βοηθήσεις και τους δυο».

-    «Καλά έκανες!, είπα, αλλά δεν το εννοούσα.

Περνούσε η ώρα και δε λέγαμε να αρχίσουμε το μάθημα. Μου μιλούσαν για τους αγώνες τους, για το Κεφάλαιο του Μαρξ το οποίο έπρεπε να διαβάσω οπωσδήποτε, για την ΚΝΕ και πολλά άλλα βαρετά θέματα, τη στιγμή που εμένα με ένοιαζε τι γεύση έχουν τα καυλιά τους.

Μου άρεσε και ο Γιώργος αρκετά μπορώ να πω, με ερέθιζαν πολύ οι ψηλοί και νταγλαράδες, νιώθοντας καύλα όταν σκεφτόμουν ότι είχαν ζωώδη ένστικτα στο κρεβάτι. Μύριζα κιόλας αυτή την αντρίλα τους και δεν μπορούσα να μείνω σε ησυχία. Κάποια στιγμή, αφού σκέφτηκα ότι πάει, πέταξε το πουλάκι, είπα να φέρω τα βιβλία, τουλάχιστον να τους δείξω και δυο πράγματα, μη γίνω και τελείως ρόμπα. Τότε «ευτυχώς!» ήταν που ο Χρήστος είπε:

-    «Ξέρουμε τι θες και μην το αρνηθείς…»

«Όπα! Κάτι αποκτά πολύ ενδιαφέρον!», σκέφτηκα. Και μόνο που το άκουσα άρχισα να αναστατώνομαι. Χαμογέλασα και τους κοίταξα.

-    «Κοίτα την πουτανίτσα πως μας χαλβαδιάζει. Θα φάει καλά!», είπε ο Χρήστος.

Ο Γιώργος, αν και μου φαινόταν αναμμένος, δεν μιλούσε και πολύ. Εγώ πλησίασα, έσκυψα στα τέσσερα, έτριψα με το χεράκι μου τα καυλιά τους πάνω από το χιλιοφορεμένο παντελόνι του Χρήστου και το γδαρμένο στρατιωτικό του Γιώργου.

-    «Μμμμ… ωραία τα τρίβεις τα καυλιά μας. Όρεξη για πούτσο εε; Θα δεις πόσο καλά θα φας!», είπε και ξεκούμπωσε το παντελόνι του.

Το ίδιο έκανε και ο Γιώργος διστακτικά. Μόλις άνοιξαν τα παντελόνια τους μου ήρθε μια πολύ καύλα μυρωδιά πούτσας. Καθόλου άσχημη και πολύ καυλωτική. Πολύ καιρό είχα να τη νιώσω στα ρουθούνια μου και αμέσως τράβηξα τα φτηνά βρακιά για να δω. Ο Γιώργος την είχε τεράστια, τρόμαξα μόνο που την είδα, περίπου 16 εκατοστά αλλά πάνχοντρη! Και ο Χρήστος επίσης κάπου στα ίδια εκατοστά αλλά πιο λεπτή με ωραίες φλέβες. Επίσης τα αρχίδια του Γιώργου ήταν μεγάλα σαν καρύδια. Του Χρήστου πιο κανονικά.

Καιγόμουν από καύλα να σκέφτομαι τις αρχιδάρες του Γιώργου να χύνουν όλα τα ζουμιά τους. Θα πρέπει να είναι λίτρα. Με αυτή λοιπόν την όμορφη σκέψη, άρχισα να τους γλείφω έναν - έναν. Δεν ονειρευόμουν! Είχα τα δυο πιο γαμάτα αντρικά κομμουνιστικά καυλιά στο στόμα, πότε το ένα πότε το άλλο.

-    «Έτσι, έτσι! Γλείψε τα καυλιά μας! Μμμμ… έτσι!», έλεγε ο Γιώργος.

Εγώ φυσικά δεν τον απογοήτευα βλέποντας ότι σιγά - σιγά ανοιγόταν και μου φερόταν σαν γαμιάς. Έβγαλα τον πούτσο του από το στόμα και πριν βάλω τον πούτσο του Χρήστου, είπα αναστενάζοντας:

-    «Αααχ… ναι! Ναι μ’ αρέσει... Τι πούτσαροι...!!!»

-    «Βλέπεις που σου έλεγα ότι θα μας κανονίσει και τους δυο η πουτανίτσα;», είπε ο Χρήστος. «Καύλα το στοματάκι του. Μμμμ…»

Εγώ συνέχιζα και δεν ήθελα να σταματήσω. Την είχα βρει πολύ και ήμουν στον έβδομο ουρανό γλείφοντας, μυρίζοντας και ρουφώντας τα καυλιά και τις αρχιδάρες των παίδαρών μου. Κάποια στιγμή, ένιωσα να μου αγγίζουν και να μου βάζουν χέρι στο κωλαράκο. Πέταξα αμέσως τα ρούχα μου και το μποξεράκι και έμεινα γυμνός. Όλο το δωμάτιο μύριζε καύλα, πουτσίλα. Έπεσα στις κορμάρες τους και ένιωθα να με αγγίζουν παντού με κυριότερο στόχο, την κωλάρα μου. Δάχτυλα και χαϊδέματα έφεραν το ένα το άλλο. Ένιωθα να γρατζουνίζομαι γιατί ήταν χοντροδάχτυλοι και οι δυο, αλλά μου άρεσε.

-    «Μμμ… πουτανάκι μου, τι τρυπούλα είναι αυτή; Γλύκα! Στενή κι καυτή!», είπε ο Χρήστος.

-    «Θα τη γαμήσω πρώτος!», είπε ο Γιώργος, να ανοίξει και λίγο.

Εγώ φοβήθηκα λίγο μιας και ποτέ δεν με είχε γαμήσει τέτοιος πούτσαρος.. θα ήταν σα να με γαμούσε τρένο. Από την καύλα μου όμως δεν έβλεπα μπροστά μου. Αυτό ήταν το μόνο σίγουρο. Σηκώθηκα λοιπόν, πήγα και πήρα από το συρτάρι προφυλακτικά και λιπαντικό. Δέχτηκε να βάλει λιπαντικό ευτυχώς.

Όσο λοιπόν ήμουν στα τέσσερα με τον πούτσο του Χρήστου στο στόμα, η ατέλειωτη κορμάρα του Γιώργου ήρθε από πίσω μου και ετοιμαζόταν να μου τη χώσει. Στην αρχή μου έκανε ένα υπέροχο πινέλο και μετά σιγά - σιγά μου την έβαλε. Μούγκριζα στον πούτσο του Χρήστου αλλά ο Γιώργος δεν καταλάβαινε τίποτα. Προχωρούσε. Έτσουζα τρελά και κάποια στιγμή σταμάτησα την πίπα και είπα:

-    «Ααααχ, πιο σιγά μωρό μου. Πονάωω!»

Και ξαναέχωσα τον πούτσο μέσα στο στόμα, τον οποίο θα τον άλλαζα χρώμα από τα σάλια που του έτρεχαν όπως και από το στόμα μου. Ο Γιώργος δεν άκουγε.. πονούσα αρκετά. Εκεί που ένιωθε λίγο καλύτερα, ο Χρήστος σηκώθηκε και είπε:

-    «Άντε, φτάνει! Τον ξέσκισες! Τι θα μείνει για μας;»

Και αλλάζοντας θέσεις, ήρθε μπροστά ο Γιώργος και ο Χρήστος πίσω. Η πούτσα του Γιώργου είχε μια υπέροχη γεύση και μυρωδιά μόλις βγήκε από τον κώλο μου. Του το είπα και άρχισε να μου γαμάει το στόμα λέγοντας με βρώμα και τσούλα. Το γαμήσι τώρα πια ήταν μια χαρά, το απολάμβανα στο έπακρο. Με ξέσκιζε ο Χρήστος. Η τέλεια φαντασίωση μου γινόταν πραγματικότητα και ακόμη καλύτερη με ακόμη έναν παίδαρο στο στόμα μου.

Γαμιόμασταν έτσι αρκετή ώρα μέχρι που ο Χρήστος βγήκε και βγάζοντας το προφυλακτικό, έπαιζε τη πουτσάρα του μπροστά στο στόμα μου. Μετά από λίγο έχυσε στη μάπα μου και κατάπια και γεύτηκα όσα μπορούσα, αφού ήδη είχα πούτσο στο στόμα. Βγήκε και ο Γιώργος με τον πούτσο τρένο και μου τον ξανάχωσε πίσω. Ήταν πιο καλά τώρα, αν και ήταν τεράστιος και ένιωθα μια ενόχληση η οποία μετά από λίγο είχε γίνει σκέτη ηδονή.

Είχαμε ιδρώσει πολύ την στιγμή που ο Γιώργος έβγαλε την πούτσα του από μέσα μου απότομα, σα να με ξεκώλιαζε. Έπειτα το προφυλακτικό. Ο κώλος μου γέμισε σπέρματα τα οποία έσταζαν καυλωτικά στα μπούτια μου. Είχα ξεσκιστεί επιτέλους. Έκαιγε η τρυπούλα μου και είχε ανοίξει καλά. Έπιασα με τα δάχτυλα μου και γευόμουν τα σπέρματα του Γιώργου, βλέποντας του παίδαρους μου να με κοιτάνε και υπνωτισμένοι να αναστενάζουν βαριά. Μυώδεις και γυμνόστηθοι. Μμμ… ήταν καύλα.

Ήταν το πιο έντονο και σκληρό γαμήσι που έχω κάνει και πολύ θα ήθελα να το ξανακάνω. Μετά απ’ αυτό δεν τα ξαναείπαμε αν κι εγώ ήθελα τρελά. Όπως καταλαβαίνετε, πολύ βαρετοί οι Κνίτες και πολύ πιεστικοί με τους αγώνες και το Κεφάλαιο του Μαρξ, αλλά τουλάχιστον γαμάνε πολύ ωραία.

Πείτε μου αν σας άρεσε η ιστορία μου.