Το e-mail μου είναι το:
Μου είχαν πει πως το στρατόπεδο που θα παρουσιαζόμουν ήταν πολύ αυστηρό. Είχε τη φήμη του πιο πειθαρχημένου στρατοπέδου στη χώρα. Έφθασα τα ξημερώματα.
Τα πρώτα πρόσωπα που είδα ήταν ο Αλφαμίτης. Ένας ψηλός που φορούσε ένα φανελάκι στρατιωτικό και με διέταξε να σταθώ ακίνητος. Με διέταξε να βγάλω τα πολιτικά μου ρούχα, να τα βάλω στο σάκο μου και να βάλω μια φόρμα εργασίας.
- «Φέρε τα άρβυλά σου, δεν θα σου χρειαστούν. Εδώ παπούτσια φοράνε μόνο οι παλιοί και οι αξιωματικοί. Εσύ θα κυκλοφορείς ξυπόλυτος».
- «Εμπρός τώρα! Φορτώσου το σάκο σου και περπάτα!»
Με πήγε σε ένα ξέφωτο, πίσω από κάτι δένδρα.
- «Πέσε στα τέσσερα στρατιώτη!», μου είπε κι εγώ υπάκουσα.
Έβγαλε ένα σχοινί από την τσέπη του και μου έδεσε τα πόδια με δύναμη, έβγαλε την ζωστήρα του κι άρχισε να με χτυπά δυνατά στον κώλο, στηρίζοντας την παλάμη του στην μέση μου για να μην κουνιέμαι…
- «Βγάλε το σκασμό στρατιώτη! Αυτό το μαστίγωμα είναι χάδι μπροστά σ’ αυτά που θα τραβήξεις. Αυτό είναι απλά για το καλωσόρισμα…», είπε κι άρχισε να με κτυπά δυνατά στις γυμνές πατούσες.
Αφού οι πατούσες μου έκαιγαν και έτρεμαν από το ξύλο, ο Αλφαμίτης με διέταξε να μείνω γονατιστός.
- «Βγάλε το σακάκι σου!», είπε και υπάκουσα. «Κατέβασε τώρα το παντελόνι και το βρακί σου μέχρι τους αστραγάλους!», συνέχισε, παίζοντας στα χέρια του την ζώνη. «Μμμ, ο κώλος σου δεν κατάλαβε καθόλου το μαστίγιο. Πέσε στα τέσσερα στρατιώτη!», είπε κι άρχισε τότε να μαστιγώνει γερά τον γυμνό κώλο μου.
- «Θέλω να αρχίσει το μέτρημα στρατιώτη. Το πρωτόκολλο λέει ότι πρέπει να σου ρίξω είκοσι. Εγώ όμως που είμαι καλός θα σου ρίξω τριάντα γιατί σε συμπάθησα…»
- «Αχχ…»
Ήδη από τις πρώτες δέκα δεν μπορούσα να αντέξω άλλες. Ο Αλφαμίτης με κτυπούσε με όλη του τη δύναμη…
- «Μέτρα δυνατά στρατιώτη, δεν σε ακούω…»
- «Δέκα… Ααχχ…! Έντεκα…»
Στα είκοσι εννέα σταμάτησε. Είχε σκοπό με την Τριακοστή να με ξεκάνει. Αφού χάιδεψε λίγο την ζώνη του στην πλάτη μου, πάτησε με το ξυπόλυτο πόδι του στην μέση μου, σήκωσε την ζώνη ψηλά και την έσκασε με δύναμη στο πιο κόκκινο σημείο του κώλου μου, κάνοντάς με να ξαπλώσω στο χώμα σχεδόν αναίσθητος.
Ο Αλφαμίτης δεν με λυπήθηκε όμως, έβαλε τα πόδια του δίπλα στο πρόσωπό μου και μου είπε:
- «Φίλα τα πόδια μου σκλάβε! Γλύψτα και άρχισε να με ευχαριστείς για το μαστίγωμα που σου έριξα!»
Εγώ φοβήθηκα ότι αν δεν υπακούσω θα υπήρχε και δεύτερος γύρος. Του φίλησα τα πόδια λέγοντας του πόσο ευγνώμων ήμουν που με τιμώρησε…
- «Ωραία! Φόρα μόνο τα εσώρουχά σου και πάμε!»
Έβαλα τα στρατιωτικά ρούχα στο σακίδιο και τον ακολούθησα…
Συνεχίζεται…
- «Φέρε τα άρβυλά σου, δεν θα σου χρειαστούν. Εδώ παπούτσια φοράνε μόνο οι παλιοί και οι αξιωματικοί. Εσύ θα κυκλοφορείς ξυπόλυτος».
- «Εμπρός τώρα! Φορτώσου το σάκο σου και περπάτα!»
Με πήγε σε ένα ξέφωτο, πίσω από κάτι δένδρα.
- «Πέσε στα τέσσερα στρατιώτη!», μου είπε κι εγώ υπάκουσα.
Έβγαλε ένα σχοινί από την τσέπη του και μου έδεσε τα πόδια με δύναμη, έβγαλε την ζωστήρα του κι άρχισε να με χτυπά δυνατά στον κώλο, στηρίζοντας την παλάμη του στην μέση μου για να μην κουνιέμαι…
- «Βγάλε το σκασμό στρατιώτη! Αυτό το μαστίγωμα είναι χάδι μπροστά σ’ αυτά που θα τραβήξεις. Αυτό είναι απλά για το καλωσόρισμα…», είπε κι άρχισε να με κτυπά δυνατά στις γυμνές πατούσες.
Αφού οι πατούσες μου έκαιγαν και έτρεμαν από το ξύλο, ο Αλφαμίτης με διέταξε να μείνω γονατιστός.
- «Βγάλε το σακάκι σου!», είπε και υπάκουσα. «Κατέβασε τώρα το παντελόνι και το βρακί σου μέχρι τους αστραγάλους!», συνέχισε, παίζοντας στα χέρια του την ζώνη. «Μμμ, ο κώλος σου δεν κατάλαβε καθόλου το μαστίγιο. Πέσε στα τέσσερα στρατιώτη!», είπε κι άρχισε τότε να μαστιγώνει γερά τον γυμνό κώλο μου.
- «Θέλω να αρχίσει το μέτρημα στρατιώτη. Το πρωτόκολλο λέει ότι πρέπει να σου ρίξω είκοσι. Εγώ όμως που είμαι καλός θα σου ρίξω τριάντα γιατί σε συμπάθησα…»
- «Αχχ…»
Ήδη από τις πρώτες δέκα δεν μπορούσα να αντέξω άλλες. Ο Αλφαμίτης με κτυπούσε με όλη του τη δύναμη…
- «Μέτρα δυνατά στρατιώτη, δεν σε ακούω…»
- «Δέκα… Ααχχ…! Έντεκα…»
Στα είκοσι εννέα σταμάτησε. Είχε σκοπό με την Τριακοστή να με ξεκάνει. Αφού χάιδεψε λίγο την ζώνη του στην πλάτη μου, πάτησε με το ξυπόλυτο πόδι του στην μέση μου, σήκωσε την ζώνη ψηλά και την έσκασε με δύναμη στο πιο κόκκινο σημείο του κώλου μου, κάνοντάς με να ξαπλώσω στο χώμα σχεδόν αναίσθητος.
Ο Αλφαμίτης δεν με λυπήθηκε όμως, έβαλε τα πόδια του δίπλα στο πρόσωπό μου και μου είπε:
- «Φίλα τα πόδια μου σκλάβε! Γλύψτα και άρχισε να με ευχαριστείς για το μαστίγωμα που σου έριξα!»
Εγώ φοβήθηκα ότι αν δεν υπακούσω θα υπήρχε και δεύτερος γύρος. Του φίλησα τα πόδια λέγοντας του πόσο ευγνώμων ήμουν που με τιμώρησε…
- «Ωραία! Φόρα μόνο τα εσώρουχά σου και πάμε!»
Έβαλα τα στρατιωτικά ρούχα στο σακίδιο και τον ακολούθησα…
Συνεχίζεται…
(Copyright protected OW ref: 8365 "Erotic stories archive")
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.