Είμαι ο Δημήτρης. 26 χρονών, 1.80 ύψος, μελαχρινός, αρρενωπός και γενικά αρκετά εμφανίσιμο άτομο (όπως μου 'χουν πει δηλαδή!). Πριν 3 χρόνια, μετά και από το τέλος της στρατιωτικής μου θητείας, αποφάσισα να επιστρέψω στη γενέτειρά μου, μιαν επαρχιακή πόλη της Β. Ελλάδας για να εξασκήσω το επάγγελμά μου. Σημειωτέον είμαι φιλόλογος. Περίοδος κρίσης, χαλεποί καιροί κι έτσι ξεκίνησα με λίγα ιδιαίτερα μαθήματα.
Το 2ο χρόνο είχα μαθήματα σε μια πολυκατοικία κοντά στα στρατόπεδα της πόλης. Στην περιοχή αυτή νοικιάζουν πολλοί στρατιωτικοί , οι οποίοι ομολογουμένως είναι για μένα πάντα πόλος έλξης! Το ιδιαίτερο στη συγκεκριμένη πολυκατοικία το είχα αρκετά νωρίς γύρω στις 3 παρά. Είναι η ώρα που τα στρατόπεδα σχολάνε και οι στρατιωτικοί κατακλύζουν την περιοχή. Μπαίνοντας, λοιπόν, στο ασανσέρ ακούω μια φωνή αρκετά βαριά να μου λέει:
- Μπορείς να περιμένεις 2 λεπτά;
Γυρίζοντας παρατηρώ έναν άνδρα γύρω στα 39-40, μελαχρινό, αρκετά ψηλό και εύσωμο με παραλλαγή να κρατά σακούλες στα χέρια. Δεν ήταν αυτό που λες top model, αλλά έβγαζε κάτι τόσο αρρενωπό. Ήταν ίσως ο κλασικός μέσος Έλληνας που μου με γοητεύει.
- Συγγνώμη αλλά βιάζομαι να πάω τα ψώνια στη γυναίκα μου γιατί ξέρεις μετά ποιος την ακούει… και γέλασε.
Εγώ ενθουσιασμένος, αλλά αμήχανος απ' αυτό που έβλεπα, ψιλογέλασα μονάχα κουνώντας καταφατικά το κεφάλι. Ετοιμάζομαι να πατήσω το κουμπί του 2ου ορόφου όπου είχα το μάθημα, τον ρωτάω σε ποιον όροφο πηγαίνει.
- Στο 2ο κι εγώ! Είμαστε γειτονάκια; Δε σ' έχω ξαναδεί.
Του εξήγησα ότι είμαι φιλόλογος κι ότι έχω μαθήματα στην οικοδομή. Το ασανσέρ έφτασε στον κοινό μας όροφο. Έσπρωξε την πόρτα και παράλληλα με το αριστερό του πόδι κράτησε την πόρτα για να βγω κι εγώ. Τα άρβυλά του ήταν πολύ σκονισμένα. Τον ευχαρίστησα και προχώρησα προς το διαμέρισμα του μαθητή μου αργά, ώστε να δω σε ποιο διαμέρισμα μένει. Τον είδα που χτύπησε το κουδούνι. Η γυναίκα του άνοιξε την πόρτα, πήρε τα ψώνια κι αυτός άρχισε να λύνει τα κορδόνια από τα άρβυλά του. Τα έβγαλε, τα άφησε στην άκρη της πόρτας και μπήκε μέσα. Αυτό ήταν. Από την ημέρα εκείνη η σκέψη μου ήταν συνέχεια σ' αυτόν. Κάθε μέρα ανυπομονούσα να έρθει η ώρα του μαθήματος, ώστε να τον πετύχω. Πολλές φορές πήγαινα νωρίτερα, κοντοστεκόμουν στη γωνία της οικοδομής, προκειμένου να συμπέσει η είσοδος μας. Από τις καθημερινές μας μικρές στιχομυθίες έμαθα πράγματα γι' αυτόν. Τον έλεγαν Κώστα, ήταν από την Κόρινθο και ήρθε στην πόλη μου πριν 2 χρόνια με μετάθεση, παντρεμένος με 2 μικρά παιδιά. Μέρα με την ημέρα αυτό το πρωτόγνωρο συναίσθημα που ένιωθα γι' αυτόν κυρίευε όλο μου το είναι. Δεν ξέρω αν τον ερωτευόμουν ή απλά ήταν ένα παροδικό πάθος.
Φτάσαμε πλέον λίγο πριν τα Χριστούγεννα και πήρα την απόφαση να κάνω την κίνησή μου. Αποφάσισα να του γράψω ένα ανώνυμο γράμμα χωρίς να προσδιορίζω φύλο παρά μόνο ηλικία και όπου του εξηγούσα πως μου αρέσει και πως θα ήθελα πολύ να βρεθούμε και πως δεν είχα καμία πρόθεση να τον ενοχλήσω ή να του δημιουργήσω πρόβλημα στο γάμο του. Στο τέλος του γράμματος του έγραψα, πως αν τον ενδιέφερε μια συνάντηση, να μου άφηνε ένα μικρό σημείωμα για να του άφηνα με τη σειρά μου το τηλέφωνό μου. Άφησα το γράμμα μέσα στα άρβυλά του ξέροντας ότι θα το διαβάσει το επόμενο πρωί. Οι μέρες περνούσαν και καθημερινά έλεγχα τα άρβυλά του μήπως και είχε αφήσει κάποιο σημείωμα αλλά μάταια. Στις διακοπές των Χριστουγέννων, το μυαλό μου ήταν διαρκώς σ' αυτόν, ήθελα να του δοθώ χωρίς δεύτερη σκέψη και χωρίς να με ενδιαφέρει το μετά.
Οι διακοπές τελείωσαν, και τότε πήρα την απόφαση να ξεκινήσω ένα νέο γύρο σημειωμάτων με το σκεπτικό ότι ο επιμένων νικά. Οι εβδομάδες περνούσαν αλλά μάταια, ώσπου μια μέρα (λίγο πριν πάρω την απόφαση να σταματήσω όλο αυτό το παιχνίδι), με τσάκωσε την ώρα που πήγα να αφήσω άλλο ένα σημείωμα. Ένιωσα ένα αίσθημα φόβου και ντροπής να με κατακλύζει. Σκέφτηκα να τρέξω και ταυτόχρονα να προφασιστώ μια δικαιολογία και να σταματήσω και το ιδιαίτερο. Όμως είχα παγώσει, σηκώθηκα και πριν προλάβω να βγάλω λέξη, κλείνει την πόρτα του διαμερίσματός του και χαμηλόφωνα αλλά με αυστηρό ύφος μου λέει:
- Εσύ αφήνεις αυτές τις βλακείες;
- Μπορώ να σου εξηγήσω δυο λεπτά;… του λέω.
- Δε θέλω ν' ακούσω καμιά εξήγηση, θα πάω στην αστυνομία αν συνεχίσεις να με ενοχλείς!
Τότε παίρνω μια βαθιά ανάσα και με όση δύναμη μου είχε απομείνει του λέω:
- Θέλω να σου μιλήσω! Να σου εξηγήσω! Είναι τόσο τραγικό για σένα;
Η φωνή μου αντήχησε σε όλη την οικοδομή. Αυτός τα έχασε.
- Μπορείς να μη φωνάζεις;… μου λέει.
Έβγαλα ένα φύλλο χαρτί από την τσάντα μου του έγραψα το τηλέφωνό μου, του το έδωσα και του λέω:
- Αυτός είναι ο αριθμός μου! Δεν πρόκειται να σε ενοχλήσω ποτέ ξανά, θέλω απλά να μιλήσουμε ανθρώπινα και τίποτα παραπάνω, κάνε ό, τι καταλαβαίνεις.
Έφυγα σχεδόν τρέχοντας από τις σκάλες. Το επόμενο πρωί έλαβα μήνυμά του στο κινητό μου:
- Οκ θέλω να ξεκαθαρίσουμε το ζήτημα.
Αφού τον ευχαρίστησα για την απόφασή του να μιλήσουμε, κλείσαμε συνάντηση το ίδιο απόγευμα σε ένα σημείο της πόλης. Ήμασταν και οι δυο στην ώρα μας, δεν περίμενα φυσικά κάτι διαφορετικό απ' αυτόν, τυπικός όπως πάντα. Μου είπε να κάνουμε μια σύντομη βόλτα στην περιοχή με τα πόδια, ενώ παράλληλα φαινόταν ιδιαίτερα νευρικός και αγχωμένος. Του αντιπρότεινα πως θα προτιμούσα να τα πούμε σε εσωτερικό χώρο. Είχα πάρει τα κλειδιά από την γκαρσονιέρα του κολλητού μου. Αν και στην αρχή δίστασε, τελικά δέχτηκε. Μπήκαμε στο αυτοκίνητό του και γρήγορα φτάσαμε στο σπίτι.
Άνοιξα την πόρτα, μπήκαμε μέσα και βγάλαμε τα παπούτσια μας και τα μπουφάν μας. Φορούσε μαύρα αθλητικά και μια ωραία γκρι φόρμα που τον έκανε στα μάτια μου ακόμη πιο σέξι. Από τη νευρικότητα δεν κάτσαμε. Τον πλησίασα και του λέω:
- Κώστα δεν ξέρω πως να ξεκινήσω, είναι κάτι που δε μου έχει συμβεί ξανά.
Με διέκοψε λέγοντάς μου πως είναι παντρεμένος, πως δεν κάνει τέτοια, ότι δεν είναι gay κλπ. Τότε αποφάσισα να τα παίξω όλα για όλα. Τον πλησίασα ακόμη περισσότερο, με το χέρι μου τον άγγιξα στο στήθος. Εκείνος πάγωσε, δεν έβγαζε ούτε άχνα. Έσκυψα, γονάτισα και άρχισα να λύνω το κορδόνι της φόρμας. Είχε ήδη καυλώσει. Κατέβασα τη φόρμα και βλέπω το τεράστιο καυλί του να διαγράφεται στο μαύρο του σλιπάκι. Χωρίς δεύτερη σκέψη το κατεβάζω κι αυτό και τότε το τεράστιο και σκληρό καυλί του πετάχτηκε μπροστά μου.
Ήταν γύρω στα 20cm, χοντρό, αρκετά τριχωτό αλλά μύριζε υπέροχα. Το έβαλα αμέσως στο στόμα μου που έκαιγε από την ένταση της στιγμής. Αυτός δεν προέβαλε καμία αντίσταση, αντιθέτως, τα αγκομαχητά του ήταν η απόδειξη πως το απολάμβανε. Τότε παίρνω τα χέρια του και τα τοποθετώ στο κεφάλι μου ώστε να ελέγχει αυτός την όλη φάση.
Κράτησε με δύναμη το κεφάλι μου και άρχισε με ένταση να γαμάει το στόμα μου. Η απειρία του ήταν φανερή. Μάλλον ήταν η πρώτη φορά που πήγαινε με άντρα. Ξαφνικά με πιάνει απ' τα μπράτσα και με σηκώνει όρθιο. Μου ξεκουμπώνει το πουκάμισο, το βγάζει και με πετά ανάσκελα στο κρεβάτι που υπήρχε ακριβώς από πίσω. Στα γρήγορα μου βγάζει τα μποτάκια μου, τις κάλτσες, το τζιν και τέλος το γκρι μποξεράκι μου. Εγώ τα είχα χάσει, δεν ήξερα τι ήθελε να κάνει. Σκέφτηκα ότι μπορεί απλά να ήθελε να με ξεφτιλίσει ή και να με δείρει ακόμη. Και τότε βλέπω πως άρχισε να γδύνεται κι αυτός.
Έβγαλε στα γρήγορα το μαύρο του μπλουζάκι και το τριχωτό του στήθος προέβαλε μπροστά μου. Στη συνέχεια έβγαλε και τα υπόλοιπα ρούχα του και πλησίασε προς το μέρος μου, κοντοστάθηκε για λίγο σαν να πάλευε με τον ίδιο του τον εαυτό αλλά τελικά γονάτισε μπροστά μου και άρχισε να αγγίζει και να φιλά παράλληλα το αποτριχωμένο μου κορμί ξεκινώντας από τα πόδια μου και προχωρώντας προς το στήθος και το λαιμό μου. Εγώ είχα απλά παραδοθεί. Νόμιζα ότι όλο αυτό είναι ένα όνειρο και τίποτα παραπάνω. Τελικά τα χείλη του πλησίασαν τα δικά μου, τότε τον άρπαξα από το λαιμό και αρχίσαμε να φιλιόμαστε με πάθος. Με τοποθέτησε λίγο πιο πάνω στο κρεβάτι, άνοιξε τα πόδια μου και τα έβαλε στην πλάτη του. Εγώ άγγιξα το τριχωτό του στήθος και μετά πέρασα τα χέρια μου γύρω από τον σβέρκο του και συνεχίσαμε να φιλιόμαστε με πάθος.
Δε βγάλαμε ούτε λέξη. Το μόνο που ακουγόταν στο χώρο ήταν τα αγκομαχητά μας. Μετά από λίγο σηκώνεται και μου λέει:
- Δεν ξέρω, δεν έχω πάει με άντρα, δεν ξέρω πως.
- Μην αγχώνεσαι, του λέω. Άνοιξε το μπουφάν μου στην εσωτερική τσέπη έχω καπότες και λιπαντικό.
Σηκώθηκε γρήγορα, τα πήρε, φόρεσε το προφυλακτικό βάζοντας μπόλικο λιπαντικό όπως και στην τρυπούλα μου, η οποία είχε ήδη ανοίξει από την καύλα. Το καυλί του ήταν έτοιμο να εκραγεί. Με σηκώνει ελαφρώς, μου ανοίγει και πάλι τα πόδια και με δύναμη βάζει το καυλί του στην τρύπα του. Εγώ πέθανα από τον πόνο βγάζοντας μια κραυγή.
- Συγγνώμη, μου λέει. Δεν ήθελα να σε πονέσω, νόμιζα ότι δε θα είχες θέμα.
Του εξήγησα πως είχα καιρό να κάνω κάτι και πως ούτως ή άλλως η κωλοτρυπίδα δεν είναι γυναικείο μουνί. Δεν ήθελα όμως να χαλάσει η μαγεία της στιγμής, του είπα να το ξεχάσει και να συνεχίσει. Η τρυπούλα μου είχε χαλαρώσει και όλο μου το είναι παραδόθηκε σ' αυτόν! Το τεράστιο καυλί του μπαινόβγαινε με άνεση στην τρυπούλα μου ενώ από το μέτωπό του έσταζαν σταγόνες ιδρώτα επάνω στο στήθος μου. Τα αδρά του χέρια άγγιζαν πότε το στήθος μου και πότε τα μπούτια μου. Τον έβλεπα να έχει λιώσει από καύλα. Ήταν ίσως η πρώτη φορά που ένιωθα ότι κάποιος δε με γαμάει αλλά ότι μου κάνει έρωτα! Κατά διαστήματα με ρωτούσε αν είμαι καλά κι αν πονάω. Του απαντούσα πως νιώθω υπέροχα και πως δε θέλω να τελειώσει όλο αυτό. Πρώτη φορά άντρας δε με έβρισε ούτε μια φορά αλλά μου φερόταν με απίστευτη ευγένεια στο κρεβάτι. Το καυλί μου από την καύλα άρχισε να στάζει υγρά και έτσι ξεκίνησα να αυνανίζομαι, ήξερα πως δεν αργούσα να τελειώσω. Ο Κώστας με κλειστά τα μάτια συνέχισε να μπαινοβγαίνει μέσα μου ενώ η λεία και υγρή τρυπούλα μου είχε ξεχειλώσει.
Ένιωθα ότι σύντομα θα τελείωνε κι αυτός. Δεν του είπα τίποτα, ήθελα να τελειώσει όπου αυτός γούσταρε. Άρχισα να χύνω φωνάζοντας παράλληλα από την καύλα και τότε τον βλέπω να βγαίνει από μέσα μου, να βγάζει το προφυλακτικό και χύνει πάνω στο σώμα μου φωνάζοντας κι αυτός από την ηδονή. Τα πηχτά και καυτά του χύσια πλημμύρισαν το κορμί μου και έγιναν ένα με τα δικά μου. Εγώ είχα απλά λιώσει από την ηδονή, δεν έβγαζα κουβέντα, παρά μόνο αγκομαχούσα από το λαχάνιασμα και την ένταση. Ο Κώστας σηκώθηκε, πήγε στο μπάνιο και τον άκουσα που μπήκε αμέσως στο ντους. Εγώ έμεινα γυμνός μέσα στα χύσια πάνω στο κρεβάτι μη μπορώντας να πιστέψω όλο αυτό που συνέβη πριν από λίγο. Και εκεί που ήμουν χαμένος στις σκέψεις μου ακούω τη φωνή του:
- Σου έφερα μια πετσέτα να σκουπιστείς από μέσα. Το νερό να ξέρεις είναι παγωμένο.
Την πήρα, σκουπίστηκα και κατευθύνθηκα προς το μπάνιο, ενώ εκείνος άρχισε να ντύνεται στα γρήγορα λες και ήθελα να φύγει τρέχοντας από την γκαρσονιέρα. Αφού κοκάλωσα από το παγωμένο νερό Γενάρη μήνα, βγήκα από το μπάνιο. Είχε ήδη ντυθεί και καθόταν με σκυμμένο το κεφάλι στον καναπέ του δωματίου. Παρατήρησα ότι είχε μαζέψει τα ρούχα μου από το πάτωμα και τα είχε τοποθετήσει πάνω στο κρεβάτι. Κανείς μας δε μιλούσε. Ντύθηκα και κάθισα στο κρεβάτι για να βάλω τις μπότες μου.
- Δε χρειάζεται να νιώθεις άσχημα, του λέω. Συγγνώμη αν σε έφερα σε δύσκολη θέση. Θα σταματήσω το μάθημα στην πολυκατοικία σου και δε θα εμφανιστώ ποτέ ξανά μπροστά σου.
- Το ήθελα κι εγώ, μου λέει. Δεν ξέρω πώς έγινε όλο αυτό, αλλά ένιωσα κάτι να με τραβάει. Δεν είμαι gay, μου αρέσει η γυναίκα μου, έχουμε 2 παιδιά και τόσα χρόνια με φαντάρους στο στρατό ποτέ μου δεν ένιωσα κάτι.
- Κώστα δε χρειάζεται να απολογείσαι για κάτι, του λέω. Ξέχασέ το. Ίσως σου βγήκε αυθόρμητα σαν περιέργεια.
- Δεν ήθελα να σε πονέσω, ούτε να σου φερθώ άσχημα.
- Τι λες; Άσχημα εσύ; Να ήξερες μόνο...
Σηκώθηκα έβαλα το μπουφάν μου και του λέω:
- Πάμε; Θα αργήσεις και θα ανησυχεί και η γυναίκα σου.
Σηκώθηκε, κατευθυνθήκαμε προς την πόρτα και λίγο πριν την ξεκλειδώσω με πιάνει από την πλάτη, με γυρίζει, με κολλάει στην πόρτα και αρχίζει να με φιλάει με πάθος. Εγώ τα έχασα! Πετάω κάτω τα κλειδιά, τον πιάνω σφιχτά από το λαιμό και παραδίνομαι στην αγκαλιά του. Ήθελα απλά να κλάψω. Να ξεσπάσω από χαρά! Πρώτη φορά ένιωθα αληθινά ερωτευμένος!
Οι κρυφές μας συναντήσεις συνεχίστηκαν μέσα στη χρονιά, ενώ προς την Άνοιξη μόνος του μου πρότεινε να βγαίνουμε έξω για καμιά μπύρα ή για να δούμε αγώνες ποδοσφαίρου. Ποτέ δεν είπαμε τι ήταν όλο αυτό που γινόταν, ή τι θεωρούμασταν. Εραστές; Φίλοι; Και τα δύο; Ούτε εγώ του είπα ποτέ πόσο πολύ τον αγαπώ και πόσο ευτυχισμένος νιώθω μαζί του αν και ήξερα πως όλο αυτό οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια σε αδιέξοδο.
Στις αρχές του καλοκαιριού τα μαθήματά μου τελείωσαν και είχαμε πάει για ένα καφέ στην πλατεία της πόλης. Μου ανακοίνωσε πως του ήρθε μετάθεση για Λήμνο. Πως δεν ήξερε τι να πει και πως ήταν μπερδεμένος, αλλά και στεναχωρημένος που θα έφευγε. Του είπα απλά πως το απόγευμα θα ήθελα να βρεθούμε για άλλη μια (τελευταία) φορά στο γνωστό μας πια μέρος.
Αφού κάναμε έρωτα ξαπλώσαμε μαζί. Με πήρε αγκαλιά και ακούμπησα το κεφάλι μου στο στήθος του. Τότε του εξομολογήθηκα όλα όσα ένιωθα, του μίλησα για τα εφηβικά και φοιτητικά μου χρόνια και πως αυτός ήταν ότι καλύτερο μου έχει συμβεί ποτέ. Πως ήξερα ότι όλο αυτό δεν πρόκειται να το ξαναζήσω ποτέ και πως πάντα μέσα μου ήξερα πως αργά ή γρήγορα θα ερχόταν το τέλος.
Άναψε ένα τσιγάρο και μου 'πε πως δεν ήξερε τι να πει για όλο αυτό. Πως στην αρχή ένιωθε αφόρητες τύψεις, αλλά στη συνέχεια δέθηκε μαζί μου και πως ούτε αυτός ήθελε να σταματήσει όλο αυτό αν και ήξερε ότι ήταν λάθος. Μάλιστα σκέφτηκε να με πάρει και ως δάσκαλο στο σπίτι για τον γιο του που θα πήγαινε Β΄ Δημοτικού του χρόνου αλλά ήρθε η μετάθεση. Αφού ντυθήκαμε, με πήρε μια ζεστή αγκαλιά που δεν ήθελα να τελειώσει. Χαιρετηθήκαμε και είπαμε να μη χαθούμε και πως θα κανονίζαμε καμιά συνάντηση όποτε θα βόλευε. Του χαμογέλασα και τον χαιρέτησα καθώς το αυτοκίνητό του χανόταν στο βάθος του δρόμου.
Τώρα μπορούσα πια να εκφραστώ όπως πραγματικά ένιωθα. Μόνος έκατσα στην άκρη του πεζοδρομίου. Τα δάκρυα πλημμύρισαν τα μάτια μου. Ένιωθα αβάσταχτο πόνο αλλά και λύτρωση γιατί τελείωσε κάτι που όσο πιο νωρίς τελείωνε τόσο πιο εύκολο θα 'ταν και για τους δυο μας.
Πέρασε καιρός ώσπου να συνέλθω. Με τον Κώστα κρατήσαμε επαφή. Συναντηθήκαμε άλλη μια φορά στην Αθήνα από τότε. Τον ρώτησα αν πήγε και με άλλους άντρες και μου απάντησε ειλικρινά πως όχι. Έκτοτε η επικοινωνία μας ελαττώθηκε. Μιλάμε πού και πού μέσω facebook. Είναι για 2η συνεχή χρονιά στη Λήμνο. Ο Κώστας ήταν μια ευχή και μια κατάρα για μένα. Ήταν ο άνθρωπος μου με σημάδεψε. Έκτοτε δεν ένωσα ποτέ ξανά αυτή την έλξη για κάποιον άνδρα. Μερικές περιστασιακές συναντήσεις καθαρά για σεξ φάνταζαν ένα τίποτα μπροστά στα όσα ένιωσα στην αγκαλιά του Κώστα. Στα χέρια του ένιωσα τον απόλυτο έρωτα! Αυτόν που μάλλον μια φορά ή και καμία βιώνει κάποιος σε όλη του τη ζωή.
Copyright protected OW ref: 139171
Το 2ο χρόνο είχα μαθήματα σε μια πολυκατοικία κοντά στα στρατόπεδα της πόλης. Στην περιοχή αυτή νοικιάζουν πολλοί στρατιωτικοί , οι οποίοι ομολογουμένως είναι για μένα πάντα πόλος έλξης! Το ιδιαίτερο στη συγκεκριμένη πολυκατοικία το είχα αρκετά νωρίς γύρω στις 3 παρά. Είναι η ώρα που τα στρατόπεδα σχολάνε και οι στρατιωτικοί κατακλύζουν την περιοχή. Μπαίνοντας, λοιπόν, στο ασανσέρ ακούω μια φωνή αρκετά βαριά να μου λέει:
- Μπορείς να περιμένεις 2 λεπτά;
Γυρίζοντας παρατηρώ έναν άνδρα γύρω στα 39-40, μελαχρινό, αρκετά ψηλό και εύσωμο με παραλλαγή να κρατά σακούλες στα χέρια. Δεν ήταν αυτό που λες top model, αλλά έβγαζε κάτι τόσο αρρενωπό. Ήταν ίσως ο κλασικός μέσος Έλληνας που μου με γοητεύει.
- Συγγνώμη αλλά βιάζομαι να πάω τα ψώνια στη γυναίκα μου γιατί ξέρεις μετά ποιος την ακούει… και γέλασε.
Εγώ ενθουσιασμένος, αλλά αμήχανος απ' αυτό που έβλεπα, ψιλογέλασα μονάχα κουνώντας καταφατικά το κεφάλι. Ετοιμάζομαι να πατήσω το κουμπί του 2ου ορόφου όπου είχα το μάθημα, τον ρωτάω σε ποιον όροφο πηγαίνει.
- Στο 2ο κι εγώ! Είμαστε γειτονάκια; Δε σ' έχω ξαναδεί.
Του εξήγησα ότι είμαι φιλόλογος κι ότι έχω μαθήματα στην οικοδομή. Το ασανσέρ έφτασε στον κοινό μας όροφο. Έσπρωξε την πόρτα και παράλληλα με το αριστερό του πόδι κράτησε την πόρτα για να βγω κι εγώ. Τα άρβυλά του ήταν πολύ σκονισμένα. Τον ευχαρίστησα και προχώρησα προς το διαμέρισμα του μαθητή μου αργά, ώστε να δω σε ποιο διαμέρισμα μένει. Τον είδα που χτύπησε το κουδούνι. Η γυναίκα του άνοιξε την πόρτα, πήρε τα ψώνια κι αυτός άρχισε να λύνει τα κορδόνια από τα άρβυλά του. Τα έβγαλε, τα άφησε στην άκρη της πόρτας και μπήκε μέσα. Αυτό ήταν. Από την ημέρα εκείνη η σκέψη μου ήταν συνέχεια σ' αυτόν. Κάθε μέρα ανυπομονούσα να έρθει η ώρα του μαθήματος, ώστε να τον πετύχω. Πολλές φορές πήγαινα νωρίτερα, κοντοστεκόμουν στη γωνία της οικοδομής, προκειμένου να συμπέσει η είσοδος μας. Από τις καθημερινές μας μικρές στιχομυθίες έμαθα πράγματα γι' αυτόν. Τον έλεγαν Κώστα, ήταν από την Κόρινθο και ήρθε στην πόλη μου πριν 2 χρόνια με μετάθεση, παντρεμένος με 2 μικρά παιδιά. Μέρα με την ημέρα αυτό το πρωτόγνωρο συναίσθημα που ένιωθα γι' αυτόν κυρίευε όλο μου το είναι. Δεν ξέρω αν τον ερωτευόμουν ή απλά ήταν ένα παροδικό πάθος.
Φτάσαμε πλέον λίγο πριν τα Χριστούγεννα και πήρα την απόφαση να κάνω την κίνησή μου. Αποφάσισα να του γράψω ένα ανώνυμο γράμμα χωρίς να προσδιορίζω φύλο παρά μόνο ηλικία και όπου του εξηγούσα πως μου αρέσει και πως θα ήθελα πολύ να βρεθούμε και πως δεν είχα καμία πρόθεση να τον ενοχλήσω ή να του δημιουργήσω πρόβλημα στο γάμο του. Στο τέλος του γράμματος του έγραψα, πως αν τον ενδιέφερε μια συνάντηση, να μου άφηνε ένα μικρό σημείωμα για να του άφηνα με τη σειρά μου το τηλέφωνό μου. Άφησα το γράμμα μέσα στα άρβυλά του ξέροντας ότι θα το διαβάσει το επόμενο πρωί. Οι μέρες περνούσαν και καθημερινά έλεγχα τα άρβυλά του μήπως και είχε αφήσει κάποιο σημείωμα αλλά μάταια. Στις διακοπές των Χριστουγέννων, το μυαλό μου ήταν διαρκώς σ' αυτόν, ήθελα να του δοθώ χωρίς δεύτερη σκέψη και χωρίς να με ενδιαφέρει το μετά.
Οι διακοπές τελείωσαν, και τότε πήρα την απόφαση να ξεκινήσω ένα νέο γύρο σημειωμάτων με το σκεπτικό ότι ο επιμένων νικά. Οι εβδομάδες περνούσαν αλλά μάταια, ώσπου μια μέρα (λίγο πριν πάρω την απόφαση να σταματήσω όλο αυτό το παιχνίδι), με τσάκωσε την ώρα που πήγα να αφήσω άλλο ένα σημείωμα. Ένιωσα ένα αίσθημα φόβου και ντροπής να με κατακλύζει. Σκέφτηκα να τρέξω και ταυτόχρονα να προφασιστώ μια δικαιολογία και να σταματήσω και το ιδιαίτερο. Όμως είχα παγώσει, σηκώθηκα και πριν προλάβω να βγάλω λέξη, κλείνει την πόρτα του διαμερίσματός του και χαμηλόφωνα αλλά με αυστηρό ύφος μου λέει:
- Εσύ αφήνεις αυτές τις βλακείες;
- Μπορώ να σου εξηγήσω δυο λεπτά;… του λέω.
- Δε θέλω ν' ακούσω καμιά εξήγηση, θα πάω στην αστυνομία αν συνεχίσεις να με ενοχλείς!
Τότε παίρνω μια βαθιά ανάσα και με όση δύναμη μου είχε απομείνει του λέω:
- Θέλω να σου μιλήσω! Να σου εξηγήσω! Είναι τόσο τραγικό για σένα;
Η φωνή μου αντήχησε σε όλη την οικοδομή. Αυτός τα έχασε.
- Μπορείς να μη φωνάζεις;… μου λέει.
Έβγαλα ένα φύλλο χαρτί από την τσάντα μου του έγραψα το τηλέφωνό μου, του το έδωσα και του λέω:
- Αυτός είναι ο αριθμός μου! Δεν πρόκειται να σε ενοχλήσω ποτέ ξανά, θέλω απλά να μιλήσουμε ανθρώπινα και τίποτα παραπάνω, κάνε ό, τι καταλαβαίνεις.
Έφυγα σχεδόν τρέχοντας από τις σκάλες. Το επόμενο πρωί έλαβα μήνυμά του στο κινητό μου:
- Οκ θέλω να ξεκαθαρίσουμε το ζήτημα.
Αφού τον ευχαρίστησα για την απόφασή του να μιλήσουμε, κλείσαμε συνάντηση το ίδιο απόγευμα σε ένα σημείο της πόλης. Ήμασταν και οι δυο στην ώρα μας, δεν περίμενα φυσικά κάτι διαφορετικό απ' αυτόν, τυπικός όπως πάντα. Μου είπε να κάνουμε μια σύντομη βόλτα στην περιοχή με τα πόδια, ενώ παράλληλα φαινόταν ιδιαίτερα νευρικός και αγχωμένος. Του αντιπρότεινα πως θα προτιμούσα να τα πούμε σε εσωτερικό χώρο. Είχα πάρει τα κλειδιά από την γκαρσονιέρα του κολλητού μου. Αν και στην αρχή δίστασε, τελικά δέχτηκε. Μπήκαμε στο αυτοκίνητό του και γρήγορα φτάσαμε στο σπίτι.
Άνοιξα την πόρτα, μπήκαμε μέσα και βγάλαμε τα παπούτσια μας και τα μπουφάν μας. Φορούσε μαύρα αθλητικά και μια ωραία γκρι φόρμα που τον έκανε στα μάτια μου ακόμη πιο σέξι. Από τη νευρικότητα δεν κάτσαμε. Τον πλησίασα και του λέω:
- Κώστα δεν ξέρω πως να ξεκινήσω, είναι κάτι που δε μου έχει συμβεί ξανά.
Με διέκοψε λέγοντάς μου πως είναι παντρεμένος, πως δεν κάνει τέτοια, ότι δεν είναι gay κλπ. Τότε αποφάσισα να τα παίξω όλα για όλα. Τον πλησίασα ακόμη περισσότερο, με το χέρι μου τον άγγιξα στο στήθος. Εκείνος πάγωσε, δεν έβγαζε ούτε άχνα. Έσκυψα, γονάτισα και άρχισα να λύνω το κορδόνι της φόρμας. Είχε ήδη καυλώσει. Κατέβασα τη φόρμα και βλέπω το τεράστιο καυλί του να διαγράφεται στο μαύρο του σλιπάκι. Χωρίς δεύτερη σκέψη το κατεβάζω κι αυτό και τότε το τεράστιο και σκληρό καυλί του πετάχτηκε μπροστά μου.
Ήταν γύρω στα 20cm, χοντρό, αρκετά τριχωτό αλλά μύριζε υπέροχα. Το έβαλα αμέσως στο στόμα μου που έκαιγε από την ένταση της στιγμής. Αυτός δεν προέβαλε καμία αντίσταση, αντιθέτως, τα αγκομαχητά του ήταν η απόδειξη πως το απολάμβανε. Τότε παίρνω τα χέρια του και τα τοποθετώ στο κεφάλι μου ώστε να ελέγχει αυτός την όλη φάση.
Κράτησε με δύναμη το κεφάλι μου και άρχισε με ένταση να γαμάει το στόμα μου. Η απειρία του ήταν φανερή. Μάλλον ήταν η πρώτη φορά που πήγαινε με άντρα. Ξαφνικά με πιάνει απ' τα μπράτσα και με σηκώνει όρθιο. Μου ξεκουμπώνει το πουκάμισο, το βγάζει και με πετά ανάσκελα στο κρεβάτι που υπήρχε ακριβώς από πίσω. Στα γρήγορα μου βγάζει τα μποτάκια μου, τις κάλτσες, το τζιν και τέλος το γκρι μποξεράκι μου. Εγώ τα είχα χάσει, δεν ήξερα τι ήθελε να κάνει. Σκέφτηκα ότι μπορεί απλά να ήθελε να με ξεφτιλίσει ή και να με δείρει ακόμη. Και τότε βλέπω πως άρχισε να γδύνεται κι αυτός.
Έβγαλε στα γρήγορα το μαύρο του μπλουζάκι και το τριχωτό του στήθος προέβαλε μπροστά μου. Στη συνέχεια έβγαλε και τα υπόλοιπα ρούχα του και πλησίασε προς το μέρος μου, κοντοστάθηκε για λίγο σαν να πάλευε με τον ίδιο του τον εαυτό αλλά τελικά γονάτισε μπροστά μου και άρχισε να αγγίζει και να φιλά παράλληλα το αποτριχωμένο μου κορμί ξεκινώντας από τα πόδια μου και προχωρώντας προς το στήθος και το λαιμό μου. Εγώ είχα απλά παραδοθεί. Νόμιζα ότι όλο αυτό είναι ένα όνειρο και τίποτα παραπάνω. Τελικά τα χείλη του πλησίασαν τα δικά μου, τότε τον άρπαξα από το λαιμό και αρχίσαμε να φιλιόμαστε με πάθος. Με τοποθέτησε λίγο πιο πάνω στο κρεβάτι, άνοιξε τα πόδια μου και τα έβαλε στην πλάτη του. Εγώ άγγιξα το τριχωτό του στήθος και μετά πέρασα τα χέρια μου γύρω από τον σβέρκο του και συνεχίσαμε να φιλιόμαστε με πάθος.
Δε βγάλαμε ούτε λέξη. Το μόνο που ακουγόταν στο χώρο ήταν τα αγκομαχητά μας. Μετά από λίγο σηκώνεται και μου λέει:
- Δεν ξέρω, δεν έχω πάει με άντρα, δεν ξέρω πως.
- Μην αγχώνεσαι, του λέω. Άνοιξε το μπουφάν μου στην εσωτερική τσέπη έχω καπότες και λιπαντικό.
Σηκώθηκε γρήγορα, τα πήρε, φόρεσε το προφυλακτικό βάζοντας μπόλικο λιπαντικό όπως και στην τρυπούλα μου, η οποία είχε ήδη ανοίξει από την καύλα. Το καυλί του ήταν έτοιμο να εκραγεί. Με σηκώνει ελαφρώς, μου ανοίγει και πάλι τα πόδια και με δύναμη βάζει το καυλί του στην τρύπα του. Εγώ πέθανα από τον πόνο βγάζοντας μια κραυγή.
- Συγγνώμη, μου λέει. Δεν ήθελα να σε πονέσω, νόμιζα ότι δε θα είχες θέμα.
Του εξήγησα πως είχα καιρό να κάνω κάτι και πως ούτως ή άλλως η κωλοτρυπίδα δεν είναι γυναικείο μουνί. Δεν ήθελα όμως να χαλάσει η μαγεία της στιγμής, του είπα να το ξεχάσει και να συνεχίσει. Η τρυπούλα μου είχε χαλαρώσει και όλο μου το είναι παραδόθηκε σ' αυτόν! Το τεράστιο καυλί του μπαινόβγαινε με άνεση στην τρυπούλα μου ενώ από το μέτωπό του έσταζαν σταγόνες ιδρώτα επάνω στο στήθος μου. Τα αδρά του χέρια άγγιζαν πότε το στήθος μου και πότε τα μπούτια μου. Τον έβλεπα να έχει λιώσει από καύλα. Ήταν ίσως η πρώτη φορά που ένιωθα ότι κάποιος δε με γαμάει αλλά ότι μου κάνει έρωτα! Κατά διαστήματα με ρωτούσε αν είμαι καλά κι αν πονάω. Του απαντούσα πως νιώθω υπέροχα και πως δε θέλω να τελειώσει όλο αυτό. Πρώτη φορά άντρας δε με έβρισε ούτε μια φορά αλλά μου φερόταν με απίστευτη ευγένεια στο κρεβάτι. Το καυλί μου από την καύλα άρχισε να στάζει υγρά και έτσι ξεκίνησα να αυνανίζομαι, ήξερα πως δεν αργούσα να τελειώσω. Ο Κώστας με κλειστά τα μάτια συνέχισε να μπαινοβγαίνει μέσα μου ενώ η λεία και υγρή τρυπούλα μου είχε ξεχειλώσει.
Ένιωθα ότι σύντομα θα τελείωνε κι αυτός. Δεν του είπα τίποτα, ήθελα να τελειώσει όπου αυτός γούσταρε. Άρχισα να χύνω φωνάζοντας παράλληλα από την καύλα και τότε τον βλέπω να βγαίνει από μέσα μου, να βγάζει το προφυλακτικό και χύνει πάνω στο σώμα μου φωνάζοντας κι αυτός από την ηδονή. Τα πηχτά και καυτά του χύσια πλημμύρισαν το κορμί μου και έγιναν ένα με τα δικά μου. Εγώ είχα απλά λιώσει από την ηδονή, δεν έβγαζα κουβέντα, παρά μόνο αγκομαχούσα από το λαχάνιασμα και την ένταση. Ο Κώστας σηκώθηκε, πήγε στο μπάνιο και τον άκουσα που μπήκε αμέσως στο ντους. Εγώ έμεινα γυμνός μέσα στα χύσια πάνω στο κρεβάτι μη μπορώντας να πιστέψω όλο αυτό που συνέβη πριν από λίγο. Και εκεί που ήμουν χαμένος στις σκέψεις μου ακούω τη φωνή του:
- Σου έφερα μια πετσέτα να σκουπιστείς από μέσα. Το νερό να ξέρεις είναι παγωμένο.
Την πήρα, σκουπίστηκα και κατευθύνθηκα προς το μπάνιο, ενώ εκείνος άρχισε να ντύνεται στα γρήγορα λες και ήθελα να φύγει τρέχοντας από την γκαρσονιέρα. Αφού κοκάλωσα από το παγωμένο νερό Γενάρη μήνα, βγήκα από το μπάνιο. Είχε ήδη ντυθεί και καθόταν με σκυμμένο το κεφάλι στον καναπέ του δωματίου. Παρατήρησα ότι είχε μαζέψει τα ρούχα μου από το πάτωμα και τα είχε τοποθετήσει πάνω στο κρεβάτι. Κανείς μας δε μιλούσε. Ντύθηκα και κάθισα στο κρεβάτι για να βάλω τις μπότες μου.
- Δε χρειάζεται να νιώθεις άσχημα, του λέω. Συγγνώμη αν σε έφερα σε δύσκολη θέση. Θα σταματήσω το μάθημα στην πολυκατοικία σου και δε θα εμφανιστώ ποτέ ξανά μπροστά σου.
- Το ήθελα κι εγώ, μου λέει. Δεν ξέρω πώς έγινε όλο αυτό, αλλά ένιωσα κάτι να με τραβάει. Δεν είμαι gay, μου αρέσει η γυναίκα μου, έχουμε 2 παιδιά και τόσα χρόνια με φαντάρους στο στρατό ποτέ μου δεν ένιωσα κάτι.
- Κώστα δε χρειάζεται να απολογείσαι για κάτι, του λέω. Ξέχασέ το. Ίσως σου βγήκε αυθόρμητα σαν περιέργεια.
- Δεν ήθελα να σε πονέσω, ούτε να σου φερθώ άσχημα.
- Τι λες; Άσχημα εσύ; Να ήξερες μόνο...
Σηκώθηκα έβαλα το μπουφάν μου και του λέω:
- Πάμε; Θα αργήσεις και θα ανησυχεί και η γυναίκα σου.
Σηκώθηκε, κατευθυνθήκαμε προς την πόρτα και λίγο πριν την ξεκλειδώσω με πιάνει από την πλάτη, με γυρίζει, με κολλάει στην πόρτα και αρχίζει να με φιλάει με πάθος. Εγώ τα έχασα! Πετάω κάτω τα κλειδιά, τον πιάνω σφιχτά από το λαιμό και παραδίνομαι στην αγκαλιά του. Ήθελα απλά να κλάψω. Να ξεσπάσω από χαρά! Πρώτη φορά ένιωθα αληθινά ερωτευμένος!
Οι κρυφές μας συναντήσεις συνεχίστηκαν μέσα στη χρονιά, ενώ προς την Άνοιξη μόνος του μου πρότεινε να βγαίνουμε έξω για καμιά μπύρα ή για να δούμε αγώνες ποδοσφαίρου. Ποτέ δεν είπαμε τι ήταν όλο αυτό που γινόταν, ή τι θεωρούμασταν. Εραστές; Φίλοι; Και τα δύο; Ούτε εγώ του είπα ποτέ πόσο πολύ τον αγαπώ και πόσο ευτυχισμένος νιώθω μαζί του αν και ήξερα πως όλο αυτό οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια σε αδιέξοδο.
Στις αρχές του καλοκαιριού τα μαθήματά μου τελείωσαν και είχαμε πάει για ένα καφέ στην πλατεία της πόλης. Μου ανακοίνωσε πως του ήρθε μετάθεση για Λήμνο. Πως δεν ήξερε τι να πει και πως ήταν μπερδεμένος, αλλά και στεναχωρημένος που θα έφευγε. Του είπα απλά πως το απόγευμα θα ήθελα να βρεθούμε για άλλη μια (τελευταία) φορά στο γνωστό μας πια μέρος.
Αφού κάναμε έρωτα ξαπλώσαμε μαζί. Με πήρε αγκαλιά και ακούμπησα το κεφάλι μου στο στήθος του. Τότε του εξομολογήθηκα όλα όσα ένιωθα, του μίλησα για τα εφηβικά και φοιτητικά μου χρόνια και πως αυτός ήταν ότι καλύτερο μου έχει συμβεί ποτέ. Πως ήξερα ότι όλο αυτό δεν πρόκειται να το ξαναζήσω ποτέ και πως πάντα μέσα μου ήξερα πως αργά ή γρήγορα θα ερχόταν το τέλος.
Άναψε ένα τσιγάρο και μου 'πε πως δεν ήξερε τι να πει για όλο αυτό. Πως στην αρχή ένιωθε αφόρητες τύψεις, αλλά στη συνέχεια δέθηκε μαζί μου και πως ούτε αυτός ήθελε να σταματήσει όλο αυτό αν και ήξερε ότι ήταν λάθος. Μάλιστα σκέφτηκε να με πάρει και ως δάσκαλο στο σπίτι για τον γιο του που θα πήγαινε Β΄ Δημοτικού του χρόνου αλλά ήρθε η μετάθεση. Αφού ντυθήκαμε, με πήρε μια ζεστή αγκαλιά που δεν ήθελα να τελειώσει. Χαιρετηθήκαμε και είπαμε να μη χαθούμε και πως θα κανονίζαμε καμιά συνάντηση όποτε θα βόλευε. Του χαμογέλασα και τον χαιρέτησα καθώς το αυτοκίνητό του χανόταν στο βάθος του δρόμου.
Τώρα μπορούσα πια να εκφραστώ όπως πραγματικά ένιωθα. Μόνος έκατσα στην άκρη του πεζοδρομίου. Τα δάκρυα πλημμύρισαν τα μάτια μου. Ένιωθα αβάσταχτο πόνο αλλά και λύτρωση γιατί τελείωσε κάτι που όσο πιο νωρίς τελείωνε τόσο πιο εύκολο θα 'ταν και για τους δυο μας.
Πέρασε καιρός ώσπου να συνέλθω. Με τον Κώστα κρατήσαμε επαφή. Συναντηθήκαμε άλλη μια φορά στην Αθήνα από τότε. Τον ρώτησα αν πήγε και με άλλους άντρες και μου απάντησε ειλικρινά πως όχι. Έκτοτε η επικοινωνία μας ελαττώθηκε. Μιλάμε πού και πού μέσω facebook. Είναι για 2η συνεχή χρονιά στη Λήμνο. Ο Κώστας ήταν μια ευχή και μια κατάρα για μένα. Ήταν ο άνθρωπος μου με σημάδεψε. Έκτοτε δεν ένωσα ποτέ ξανά αυτή την έλξη για κάποιον άνδρα. Μερικές περιστασιακές συναντήσεις καθαρά για σεξ φάνταζαν ένα τίποτα μπροστά στα όσα ένιωσα στην αγκαλιά του Κώστα. Στα χέρια του ένιωσα τον απόλυτο έρωτα! Αυτόν που μάλλον μια φορά ή και καμία βιώνει κάποιος σε όλη του τη ζωή.
Copyright protected OW ref: 139171
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.