Το e-mail μου είναι το:
Πρόκειται για τη συνέχεια της προηγούμενης ιστορίας μου όπως την είχα υποσχεθεί. Λοιπόν με την άλλη γυναίκα αναμετρηθήκαμε όπως σας περιέγραψα αλλά στην ουσία δε νίκησε καμιά από τις δυο μας. Δε μπόρεσε καμιά από τις δυο μας να επιβληθεί στην άλλη ουσιαστικά. Και η αλήθεια είναι ότι και οι δυο το θέλαμε. Μέσα μου υπήρχε έντονη η επιθυμία να ξαναπαλέψω μαζί της, τόσο για την επικράτηση επάνω της, όσο και για την ερωτική έξαρση που μου προκάλεσε η προηγούμενη αναμέτρηση μας.
Φεύγοντας από το σπίτι της κανονίσαμε να βρεθούμε την ερχόμενη Παρασκευή για να επαναλάβουμε τον αγώνα μας, αυτή τη φορά μπροστά στον Παύλο. Όλη την εβδομάδα σκεφτόμουν την Παρασκευή που ερχόταν. Ότι και να έκανα μου ερχόντουσαν εικόνες στο μυαλό από την πάλη μας. Ακόμα και στον ύπνο μου έβλεπα σχετικά όνειρα ότι πότε νικούσα εγώ και πότε εκείνη. Την Τρίτη μίλησα με τον Παύλο για την επικείμενη συνάντηση μου με τη Μαρία και εκείνος έμεινε άναυδος να με κοιτάει. Δε πίστευε στα αφτιά του όταν του έλεγα ότι θα ερχόταν μια άλλη γυναίκα σπίτι μου να παλέψει μαζί μου.
Όταν το συνειδητοποίησε με ρώτησε πως και που και τα σχετικά, όμως εγώ δε του είπα για την προηγούμενη συνάντηση μου με τη Μαρία. Δεν ήθελα να ξέρει.
Οι μέρες πέρασαν και έφτασε η Παρασκευή. Ήμουν με τον Παύλο στο σπίτι μου και περιμέναμε τη Μαρία να έρθει. Κατά τις έξι χτύπησε το κουδούνι και ένιωσα πεταλούδες μέσα στο στομάχι μου. «Σίγουρα και η Μαρία και ο Παύλος ένιωθαν αντίστοιχα» σκέφτηκα για να με καθησυχάσω. Ανοίγω την πόρτα και καλωσορίζω τη Μαρία.
- «Καλησπέρα!»
- «Γεια σου!» μου λέει.
- «Από εδώ ο Παύλος, το αγόρι μου» της αποκρίνομαι.
Ο Παύλος μέχρι εκείνη την ώρα ήταν σιωπηλός.
- «Γεια σου Μαρία! Έλα, πέρασε μέσα», της λέει εκείνος.
Αντάλλαξαν μια χειραψία και είδα μια θέρμη ανάμεσα τους αλλά δεν έδωσα σημασία.
- «Θέλεις κάτι να πιεις;» ρωτάω τη Μαρία.
- «Ναι, ένα ουίσκι» μου αποκρίνεται.
Ύστερα από μερικές στιγμές βρισκόμαστε όλοι μαζί στο σαλόνι μου να πίνουμε τα ποτά μας και να συζητάμε περί ανέμων και υδάτων ώσπου κάποια στιγμή η Μαρία αρχίζει να μιλάει για τα φοιτητικά χρόνια μας και για τους τότε γκόμενους μας. Εγώ αναστατώνομαι λίγο αλλά κάπως ευχάριστα. Ύστερα από περίπου μισή ώρα κουβέντας η Μαρία λέει σε εμένα:
- «Εγώ και η Χρύσα έχουμε αφήσει κάποιους ανοιχτούς λογαριασμούς από τότε…»
- «Τι εννοείς;» της λέω.
- «Εννοώ εκείνον τον Κώστα, τον συμφοιτητή μας που μου άρεσε και εσύ έκανες σχέση μαζί του…»
- «A, ναι! Ωραία περάσαμε με τον Κώστα!» αποκρίθηκα θέλοντας να την ερεθίσω. «Τι πιστεύεις ότι μπορούμε να κάνουμε τώρα για αυτόν;» τη ρώτησα.
- «Για τον Κώστα τίποτα πια. Άλλωστε έχει περάσει πολύς καιρός από τότε. Αλλά μου φαίνεται έχουμε ένα νέο θεματάκι να λύσουμε…»
- «Τι εννοείς;» της λέω.
- «Να… νομίζω ότι θα ήθελα να περάσω ένα βράδυ με τον Παύλο».
- «Αυτό αποκλείεται!» της λέω και αρχίζω να ανησυχώ.
- «Τι, φοβάσαι να τον διεκδικήσεις;» μου λέει.
- «Αντιθέτως!» αποκρίνομαι. «Και μάλιστα εδώ και τώρα!»
- «Τι προτείνεις λοιπόν;»
- «Προτείνω να παλέψουμε εγώ και εσύ και όποια κερδίσει θα τον πάρει για ένα βράδυ».
- «Εντάξει! Να παλέψουμε. Όχι ξύλο όμως, μόνο λαβές».
- «Έγινε! Πάμε μέσα στο κρεβάτι μου για να είναι πιο μαλακά».
Πηγαίνουμε τότε μέσα στο κρεβάτι από αντίθετες μεριές και μένουμε με τα εσώρουχα μόνο. Εγώ με ένα σύνολο από μαύρο σουτιέν και άσπρο εσώρουχο και εκείνη με ένα ροζ σύνολο. Ο Παύλος παρακολουθούσε αμίλητος όλη την ώρα και κάθισε σε μια καρέκλα στην άκρη του δωματίου. Ανεβαίνουμε πάνω στο κρεβάτι γονατιστές και κυκλώνουμε η μία την άλλη άνω αγριοκοιταζόμαστε κιόλας. Δε θα ανεχτώ να μου πάρει το αγόρι. Ούτε για ένα βράδυ.
Απλώνουμε τα χέρια μας και πιανόμαστε για άλλη μια φορά. Αρχίζουμε να σπρώχνουμε η μία την άλλη προς τα πίσω και ανοίγουν τα χέρια μας προς το πλάι με αποτέλεσμα να κολλήσουν τα στήθη μας. Αρχίζουμε τότε να σπρωχνόμαστε στήθος με στήθος. Ύστερα από λίγες στιγμές καταφέρνω και την κάνω να πέσει προς τα πίσω αλλά εκείνη γυρίζει και είναι στα τέσσερα. Βρίσκω την ευκαιρία από πίσω της και καβαλάω πάνω της. Μπλέκω τα πόδια μου μέσα στα δικά της και για ακόμα μια φορά είμαστε πλήρως συμπλεγμένες. Τα χέρια μας, τα σώματα μας, τα πόδια μας, ακόμα και οι πατούσες μας. Οι δικές μου πάνω στις δικές της, να της τις πατάω με δύναμη προς τα κάτω. Εκείνη τότε μου ψιθυρίζει στο αφτί:
- «Αφού θέλεις σκληρό παιχνίδι, θα το έχεις!»
Και παλεύει μόνο με τις δικές της πατούσες να τις απελευθερώσει και να πατήσει τις δικές μου! Αυτή η "ποδο-πάλη" με ανάβει αφάνταστα και βρίσκει εκείνη ευκαιρία να με γυρίσει και να βρεθεί από πάνω μου. Ξαπλώνει πάνω μου με την κοιλιά της πάνω στη δική μου και μου ανοίγει τα πόδια με τα δικά της, ενώ μου πιέζει τα στήθη με τα χέρια της. Πιάνω τότε και εγώ τα δικά της και τα σφίγγω. Έτσι πιασμένες με τα στήθη μένουμε αρκετή ώρα και με μερικές κινήσεις δικές μου φεύγω από κάτω της και μένω στο πλάι.
- «Ο Παύλος είναι δικός μου και θα μείνει έτσι!» της λέω και ξαναπιανόμαστε, πιο άγρια αυτή τη φορά.
Κοιταζόμαστε με τα στόματα μας σε απόσταση σχεδόν που ακουμπούσαν. Αγγίζω τότε τα χείλη της με τα δικά μου και μετά βάζουμε γλώσσες. Άλλη πάλη από εκεί. Φιλιόμαστε παθιασμένα αλλά και σαν να θέλουμε η γλώσσα της κάθε μιας να υποτάξει της άλλης. Έχει ανάψει πολύ όπως και εγώ.
- «Θέλεις να συνεχίσουμε γυμνές;» μου λέει. «Όποια τελειώσει πρώτη χάνει».
- «Μέσα!» της λέω και λυνόμαστε λίγο για να βγάλουμε τα ρούχα μας.
Αρχίζουμε μετά να τριβόμαστε άγρια και έντονα η μία με την άλλη στις κλειτορίδες. Καθίσαμε αντικριστά και αρχίσαμε να τριβόμαστε πιο έντονα. Σε κάποια στιγμή πιανόμαστε και από τα μαλλιά για καλύτερη κόντρα. Παλέψαμε έτσι για αρκετή ώρα ώσπου τελείωσε πολύ έντονα.
- «Τελικά τον κρατάς!» μου λέει και ξαπλώνει από την άλλη.
- «Αν θέλεις ρεβάνς πάντως στη διάθεση σου…» της λέω εγώ ενώ αυνανιζόμουνα και εγώ για να τελειώσω και εγώ.
Τέλος προς το παρόν...
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.