Είχε κολλήσει στην κίνηση το ταξί. Με αγωνιά κοίταξα το ρολόι μου… 20:25. Δε θα προλάβω να είμαι στην ώρα μου σκέφτηκα και αυτό δεν είναι καλό. Του Κυρίου μου δεν του αρέσει να αργώ ποτέ.
- Δε μπορούμε να κόψουμε δρόμο;… ρώτησα με αγωνιά τον οδηγό.
- Πιο κάτω ανοίγει ο δρόμος μην ανησυχείτε θα είστε στην ώρα σας…
μου είπε. 20:35 έφτασα έξω από το ξενοδοχείο που με περίμενε Εκείνος. Είχα αργήσει 5 λεπτά. Πήγα σχεδόν τρέχοντας μέχρι το ασανσέρ που θα με οδηγούσε κοντά Του... δωμάτιο 301… χτύπησα με φόβο και αγωνιά την πόρτα.
- Καλησπέρα σας Κύριε…
είπα και η καρδία μου χτυπούσε δυνατά σχεδόν άκουγα τους χτύπους της.
- Άργησες…
μου απάντησε με την αυστηρή φωνή του.
- Συγνώμη Κύριε, είχε κίνηση λόγω της πορείας, αποκρίθηκα.
- Άργησες...
Απάντησε. Κατέβασα το κεφάλι ενώ ένιωθα τα μάτια μου να καίνε από τα δάκρυα που ήταν έτοιμα να τρέξουν. Μα γιατί δεν μπορεί να καταλάβει ότι πραγματικά δεν έφταιγα εγώ που καθυστέρησα, γιατί είναι πάντα τόσο αυστηρός μαζί μου;
- Συγνώμη Κύριε, είπα πάλι.
Μου σήκωσε το κεφάλι και με ένα χαμόγελο έσβησε κάθε άσχημη σκέψη από το μυαλό μου. Έλα σήμερα θα φάμε στο μπαλκόνι, είπε. Έχω κάτι για σένα, και έβγαλε από την τσέπη του μια μάσκα ύπνου που μου έβαλε στα μάτια. Με οδήγησε στα τυφλά στο μπαλκόνι. Με κάθισε στην καρέκλα. Άκουγα τα μαχαιροπίρουνα και προσπαθούσα να μαντέψω από τις μυρωδιές τι είχε παραγγείλει.
- Άνοιξε το στόμα σου…
μου είπε και άρχισε να με ταΐζει. Πόσο αγαπούσα αυτό το χέρι που με τάιζε... που με φρόντιζε.
- Άνοιξε κι άλλο το στόμα σου…
τον άκουσα να μου λέει και ακούμπησε το ποτήρι στα χείλι μου. Πολύ ωραίο κρασί. Ο Κύριός μου έχει πολύ καλό γούστο, σκέφτηκα και ξαφνικά ένιωσα τα χέρια Του να με αρπάζουν και να με σηκώνουν από την καρέκλα. Ένιωσα το κρύο μέταλλο στον αστράγαλο μου και ξαφνικά δε μπορούσα να κουνηθώ. Ήμουν εκεί δεμένη στο κάγκελο του μπαλκονιού και με τα ματιά δεμένα παραδομένη.
- Τι είσαι;… άκουσα την φωνή Του στο αυτί μου.
- Σκύλα…
απάντησα ενώ η ανάσα μου γινόταν πιο βαριά στο άγγιγμα τον χεριών Του όταν μου σήκωσε τη φούστα.
- Ποιανού σκύλα είσαι;
- Δική σας…
απάντησα και άξαφνα ένιωσα το τσούξιμο της ζώνης του πάνω στο δέρμα μου.
- Ποιανού σκύλα είσαι;… με ρώτησε πάλι.
- Δική σας Κύριε…
είπα και κύματα ηδονής και καύλας διαπερνούσαν το κορμί μου.
- Αυτό δε θα το ξεχάσεις ποτέ, είναι κατανοητό αυτό;
- Μάλιστα Κύριε.
- Άργησες… μου είπε πάλι.
- Ναι, συγνώμη Κύριε, άργησα…
είπα με κομμένη την ανάσα από την λαχτάρα να αισθανθώ το δέρμα της ζώνης του πάλι πάνω μου.
- Θα πρέπει να θυμάσαι ότι αυτό δεν πρέπει να ξαναγίνει. 20 είναι καλά;…
και χωρίς να περιμένει την απάντηση μου συνέχισε.
- Όχι… νομίζω ότι 40 είναι αρκετές για να μην το ξεχάσεις
ψιθύρισε στο αυτί μου κι εγώ σκεφτόμουν πότε θα έχει πάλι συλλαλητήριο η Αθήνα για το επόμενο ραντεβού μας.
Copyright protected OW ref: 150693
- Δε μπορούμε να κόψουμε δρόμο;… ρώτησα με αγωνιά τον οδηγό.
- Πιο κάτω ανοίγει ο δρόμος μην ανησυχείτε θα είστε στην ώρα σας…
μου είπε. 20:35 έφτασα έξω από το ξενοδοχείο που με περίμενε Εκείνος. Είχα αργήσει 5 λεπτά. Πήγα σχεδόν τρέχοντας μέχρι το ασανσέρ που θα με οδηγούσε κοντά Του... δωμάτιο 301… χτύπησα με φόβο και αγωνιά την πόρτα.
- Καλησπέρα σας Κύριε…
είπα και η καρδία μου χτυπούσε δυνατά σχεδόν άκουγα τους χτύπους της.
- Άργησες…
μου απάντησε με την αυστηρή φωνή του.
- Συγνώμη Κύριε, είχε κίνηση λόγω της πορείας, αποκρίθηκα.
- Άργησες...
Απάντησε. Κατέβασα το κεφάλι ενώ ένιωθα τα μάτια μου να καίνε από τα δάκρυα που ήταν έτοιμα να τρέξουν. Μα γιατί δεν μπορεί να καταλάβει ότι πραγματικά δεν έφταιγα εγώ που καθυστέρησα, γιατί είναι πάντα τόσο αυστηρός μαζί μου;
- Συγνώμη Κύριε, είπα πάλι.
Μου σήκωσε το κεφάλι και με ένα χαμόγελο έσβησε κάθε άσχημη σκέψη από το μυαλό μου. Έλα σήμερα θα φάμε στο μπαλκόνι, είπε. Έχω κάτι για σένα, και έβγαλε από την τσέπη του μια μάσκα ύπνου που μου έβαλε στα μάτια. Με οδήγησε στα τυφλά στο μπαλκόνι. Με κάθισε στην καρέκλα. Άκουγα τα μαχαιροπίρουνα και προσπαθούσα να μαντέψω από τις μυρωδιές τι είχε παραγγείλει.
- Άνοιξε το στόμα σου…
μου είπε και άρχισε να με ταΐζει. Πόσο αγαπούσα αυτό το χέρι που με τάιζε... που με φρόντιζε.
- Άνοιξε κι άλλο το στόμα σου…
τον άκουσα να μου λέει και ακούμπησε το ποτήρι στα χείλι μου. Πολύ ωραίο κρασί. Ο Κύριός μου έχει πολύ καλό γούστο, σκέφτηκα και ξαφνικά ένιωσα τα χέρια Του να με αρπάζουν και να με σηκώνουν από την καρέκλα. Ένιωσα το κρύο μέταλλο στον αστράγαλο μου και ξαφνικά δε μπορούσα να κουνηθώ. Ήμουν εκεί δεμένη στο κάγκελο του μπαλκονιού και με τα ματιά δεμένα παραδομένη.
- Τι είσαι;… άκουσα την φωνή Του στο αυτί μου.
- Σκύλα…
απάντησα ενώ η ανάσα μου γινόταν πιο βαριά στο άγγιγμα τον χεριών Του όταν μου σήκωσε τη φούστα.
- Ποιανού σκύλα είσαι;
- Δική σας…
απάντησα και άξαφνα ένιωσα το τσούξιμο της ζώνης του πάνω στο δέρμα μου.
- Ποιανού σκύλα είσαι;… με ρώτησε πάλι.
- Δική σας Κύριε…
είπα και κύματα ηδονής και καύλας διαπερνούσαν το κορμί μου.
- Αυτό δε θα το ξεχάσεις ποτέ, είναι κατανοητό αυτό;
- Μάλιστα Κύριε.
- Άργησες… μου είπε πάλι.
- Ναι, συγνώμη Κύριε, άργησα…
είπα με κομμένη την ανάσα από την λαχτάρα να αισθανθώ το δέρμα της ζώνης του πάλι πάνω μου.
- Θα πρέπει να θυμάσαι ότι αυτό δεν πρέπει να ξαναγίνει. 20 είναι καλά;…
και χωρίς να περιμένει την απάντηση μου συνέχισε.
- Όχι… νομίζω ότι 40 είναι αρκετές για να μην το ξεχάσεις
ψιθύρισε στο αυτί μου κι εγώ σκεφτόμουν πότε θα έχει πάλι συλλαλητήριο η Αθήνα για το επόμενο ραντεβού μας.
Copyright protected OW ref: 150693
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.