Ναι λοιπόν, σίγουρα μερικοί θα το θεωρήσετε μελοδραματικό αυτό, όταν όμως δεν έχεις ζήσει κάτι παρόμοιο δεν μπορείς να ξέρεις πως είναι. Και αυτό είναι για όλα.
Κωνσταντίνος. Ο έρωτας ο μοναδικός της ζωής μου. Στα 23 μου σε μια υπέροχη ηλικία και με βρήκε και με "χτύπησε" μετά από μια σχέση που με τυράννησε πέντε χρόνια σχεδόν. Εμφανίστηκε ξαφνικά. Ψηλός, καστανός ανοιχτός στα χρώματα, με υπέροχα πράσινα και εκφραστικά μάτια. Πιλότος. Πέταγε στους αιθέρες, ήταν το όνειρο του από μικρός.
Εγώ τότε είχα μια τύπισσα που το μόνο που σκεφτότανε ήτανε να περάσει καλά, να βγάλει τα απωθημένα της που μάζευε τόσο καιρό, να εκδικηθεί τους άντρες, να τους κάνει να πονέσουν. Τελικά πως μπορούν σε μια στιγμή να ανατραπούν όλα!
Η γνωριμία έγινε χειμώνα. Κρύο, καιρός για δύο! Κόλλησα και κόλλησε με την πρώτη ματιά. Νιώσαμε από την πρώτη στιγμή ότι μας ένωναν πολλά σε αυτή την ζωή. Και έτσι απεδείχθη. Πολύ ερωτικός, πολύ τρυφερός, πολύ ευγενικός, πολύ, πολύ. Όλα του πολύ ήτανε! Τίποτε λιγότερο.
Ζήσαμε παθιασμένα επτά χρόνια. Η ζωή μας υπέροχη. Το πάθος και η ένταση που νιώθαμε ήταν κάθε φορά μοναδικά. Το ζούσαμε στο έπακρο και το διασκεδάζαμε. Ένιωθα πραγματικά γυναίκα μαζί του. Με ανέβαζε στα ουράνια με ένα του μόνο άγγιγμα. Του το είχα πει εξάλλου από την πρώτη φορά, είναι αυτό που λέμε χημεία μεταξύ των ανθρώπων. Ή ταιριάζεις ή δεν ταιριάζεις.
Τα πάντα μας ταιριάζανε, από τα απλά κοιτάγματα, τα αγγίγματα, μέχρι τα υγρά μας. Το απόλυτο, το τέλειο, το μοναδικό! Όμως σε αυτή την ζωή δεν μπορείς να τα έχεις όλα. Όταν είσαι πολύ ευτυχισμένος πρέπει να συμβεί κάτι να σου το αλλάξει το συναίσθημα αυτό. Και έτσι και έγινε.
Πριν από 16 μήνες περίπου αυτός ο άγγελος έφυγε.. έφυγε για να προσφέρει και αλλού χαρά, αγάπη και προστασία. Τα λόγια περιττά. Και κάτι για το τέλος. Μακάρι σήμερα οι άνθρωποι να έχουν την τύχη αυτό που ζούνε να το ζούνε απόλυτα. Να μην θέλουν κάτι άλλο. Μόνο έτσι θεωρούνται τυχεροί. Κι εγώ είμαι.
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.