Εκείνο το βράδυ ένιωθα πολύ μόνη. Αποφάσισα να βγω μια βόλτα. Να πάρω λίγο αέρα. Το δωμάτιο είχε γεμίσει καπνό από τα τσιγάρα και δεν άντεχα την μοναξιά.
Οι δρόμοι έρημοι. Όπως πολλοί δρόμοι στα βόρεια προάστια, έτσι και στην γειτονιά μου, μόνο εγώ και κάτι γάτοι κυκλοφορούσαμε.
Περπατούσα ανέμελη μέχρι που ένιωσα κάποια κίνηση από πίσω μου. Υπέθεσα πως ήταν ιδέα μου και συνέχισα τον περίπατο. Συνεχώς είχα την αίσθηση όμως ότι κάποιος ή κάτι ήταν από πίσω μου. Δεν διαψεύσθηκα…
Ξαφνικά νιώθω ένα χέρι να μου κλείνει την μύτη και να με κρατάει δυνατά. Προσπάθησα να αντισταθώ αλλά ένιωσα γρήγορα τις δυνάμεις μου να με εγκαταλείπουν.
Θα πρέπει να ήμουν αρκετή ώρα αναίσθητη. Ξύπνησα με τα μάτια δεμένα και ακινητοποιημένη με τα πόδια ανοιχτά και τα χέρια επίσης. Θα πρέπει να ήμουν δεμένη σε κρεβάτι.
Άκουσα αντρικές φωνές και ένιωσα χέρια να με αγγίζουν παντού. Πρέπει να ήμουν ακόμα θολωμένη από ότι με είχε ναρκώσει. Προσπάθησα να μιλήσω αλλά δεν μπόρεσα.
- «Μην αναρωτιέσαι που είσαι. Σε παρακολουθούσαμε από καιρό και τελικά τα καταφέραμε μικρή μου. Θα σε χαρούμε για όσο μας κάνει κέφι και μετά θα σε αφήσουμε. Είναι μάταιο να φωνάξεις, να δραπετεύσεις, και οτιδήποτε άλλο βάλει το μυαλό σου γιατί πολύ απλά δεν μπορεί κανείς να σε ακούσει και δεν μπορείς να φύγεις από εδώ. Κοίτα να το απολαύσεις, γιατί από εδώ και πέρα η ζωή σου θα είναι πολύ κοινή».
Με άφησαν έτσι να κοιμηθώ και με ξύπνησαν το πρωί. Με τον πιο ανορθόδοξο τρόπο. Με ένα δυνατό χαστούκι. Είχα ανοιχτά τα μάτια τώρα. Φορούσαν κουκούλες. Μόνο στο πρόσωπο. Το υπόλοιπο κορμί ήταν γυμνό.
Ήταν ιδιαιτέρως προικισμένοι οφείλω να ομολογήσω. Ένιωσα τον εαυτό μου να υγραίνεται. Ήταν τρελό και όμως μου συνέβαινε.
Με όλες αυτές τις σκέψεις, άρχισαν να με παίρνουν ένας-ένας με την σειρά. Πονούσα. Αλλά μου άρεσε. Ένιωθα ανήμπορη. Απροστάτευτη. Πουτάνα. Έρμαιο στα χέρια τους και στους πούτσους τους.
Ήθελα να ουρλιάξω από καύλα όταν ξαφνικά ο ένας τους με μπούκωσε με το τεράστιο καυλί του κι άρχισε να μου πηδάει με βία το στόμα. Τέλειωσε μέσα του και κόντεψα να πνιγώ από την ποσότητα.
Εκείνη την ώρα τέλειωσε και ο άλλος μέσα μου. Ένιωθα τόσο πουτάνα. Το λάτρευα.
- «Τελικά είχαμε δίκιο για σένα. Είσαι η χειρότερη τσούλα που γαμήσαμε ποτέ. Θα περάσεις καλά…»
Συνεχίστηκε αυτό για μια εβδομάδα περίπου. Με άφησαν από εκεί που με απήγαγαν και ποτέ δεν έμαθα ποιοι ήταν και γιατί το έκαναν αυτό ή ακόμα πόσες κοπέλες είχαν περάσει τα ίδια με εμένα.
Πάντως το μουνάκι μου πονούσε για μέρες μετά.
Οι δρόμοι έρημοι. Όπως πολλοί δρόμοι στα βόρεια προάστια, έτσι και στην γειτονιά μου, μόνο εγώ και κάτι γάτοι κυκλοφορούσαμε.
Περπατούσα ανέμελη μέχρι που ένιωσα κάποια κίνηση από πίσω μου. Υπέθεσα πως ήταν ιδέα μου και συνέχισα τον περίπατο. Συνεχώς είχα την αίσθηση όμως ότι κάποιος ή κάτι ήταν από πίσω μου. Δεν διαψεύσθηκα…
Ξαφνικά νιώθω ένα χέρι να μου κλείνει την μύτη και να με κρατάει δυνατά. Προσπάθησα να αντισταθώ αλλά ένιωσα γρήγορα τις δυνάμεις μου να με εγκαταλείπουν.
Θα πρέπει να ήμουν αρκετή ώρα αναίσθητη. Ξύπνησα με τα μάτια δεμένα και ακινητοποιημένη με τα πόδια ανοιχτά και τα χέρια επίσης. Θα πρέπει να ήμουν δεμένη σε κρεβάτι.
Άκουσα αντρικές φωνές και ένιωσα χέρια να με αγγίζουν παντού. Πρέπει να ήμουν ακόμα θολωμένη από ότι με είχε ναρκώσει. Προσπάθησα να μιλήσω αλλά δεν μπόρεσα.
- «Μην αναρωτιέσαι που είσαι. Σε παρακολουθούσαμε από καιρό και τελικά τα καταφέραμε μικρή μου. Θα σε χαρούμε για όσο μας κάνει κέφι και μετά θα σε αφήσουμε. Είναι μάταιο να φωνάξεις, να δραπετεύσεις, και οτιδήποτε άλλο βάλει το μυαλό σου γιατί πολύ απλά δεν μπορεί κανείς να σε ακούσει και δεν μπορείς να φύγεις από εδώ. Κοίτα να το απολαύσεις, γιατί από εδώ και πέρα η ζωή σου θα είναι πολύ κοινή».
Με άφησαν έτσι να κοιμηθώ και με ξύπνησαν το πρωί. Με τον πιο ανορθόδοξο τρόπο. Με ένα δυνατό χαστούκι. Είχα ανοιχτά τα μάτια τώρα. Φορούσαν κουκούλες. Μόνο στο πρόσωπο. Το υπόλοιπο κορμί ήταν γυμνό.
Ήταν ιδιαιτέρως προικισμένοι οφείλω να ομολογήσω. Ένιωσα τον εαυτό μου να υγραίνεται. Ήταν τρελό και όμως μου συνέβαινε.
Με όλες αυτές τις σκέψεις, άρχισαν να με παίρνουν ένας-ένας με την σειρά. Πονούσα. Αλλά μου άρεσε. Ένιωθα ανήμπορη. Απροστάτευτη. Πουτάνα. Έρμαιο στα χέρια τους και στους πούτσους τους.
Ήθελα να ουρλιάξω από καύλα όταν ξαφνικά ο ένας τους με μπούκωσε με το τεράστιο καυλί του κι άρχισε να μου πηδάει με βία το στόμα. Τέλειωσε μέσα του και κόντεψα να πνιγώ από την ποσότητα.
Εκείνη την ώρα τέλειωσε και ο άλλος μέσα μου. Ένιωθα τόσο πουτάνα. Το λάτρευα.
- «Τελικά είχαμε δίκιο για σένα. Είσαι η χειρότερη τσούλα που γαμήσαμε ποτέ. Θα περάσεις καλά…»
Συνεχίστηκε αυτό για μια εβδομάδα περίπου. Με άφησαν από εκεί που με απήγαγαν και ποτέ δεν έμαθα ποιοι ήταν και γιατί το έκαναν αυτό ή ακόμα πόσες κοπέλες είχαν περάσει τα ίδια με εμένα.
Πάντως το μουνάκι μου πονούσε για μέρες μετά.
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.