Πήγα στο σπίτι του, ένα ημιυπόγειο δυάρι κάπου στο κέντρο. Μου άνοιξε ένα χαμογελαστό παιδί που κάθισε και συζήτησε μαζί μου αρκετή ώρα. Ήταν πολύ ευγενικό και αυτό λειτουργεί διεγερτικά για μένα. Κάμποση ώρα μετά, γδυθήκαμε και ξαπλώσαμε στο κρεβάτι. Τον ρώτησα με τι ήθελε να ξεκινήσουμε και απάντησε πως προτιμούσε για αρχή να κάνει ενεργητικό.
Ξάπλωσε ανάσκελα, ξάπλωσα κι εγώ επάνω του, πήρα τα πόδια του στους ώμους μου και άρχισα να του κάνω πίπα. Το καυλί του ήταν γύρω στα 16 εκατοστά και λεπτό, όχι από τα καλύτερά μου δηλαδή αλλά η αίσθηση ότι το έκανα σε έναν παρθένο με έκανε να το παραβλέψω.
Τελικά τον σήκωσα και πήγαμε στον καναπέ. Κάθισα με την πλάτη προς τον τοίχο και τα πόδια ανοιχτά στα πλάγια, ήρθε από πίσω μου και με λίγη προσπάθεια τελικά τον έβαλε. Του εξήγησα ότι δεν υπάρχει λόγος να χτυπιέται για να το ευχαριστηθώ αλλά δεν με άκουσε. Χτυπιόταν επάνω μου με δύναμη αλλά το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειας πήγαινε χαμένο.
Τα μαθήματα συνεχίστηκαν για μερικές εβδομάδες ακόμη. Με τον καιρό έγινε όλο και καλύτερος vers και μια φορά (μαλακία μου), το κάναμε χωρίς καπότα και τελείωσε ο ένας μέσα στον άλλο. Ένα βράδυ μου τηλεφώνησε για να κάναμε τρίο με έναν που είχε ψαρέψει στο διαδίκτυο. Δεν μπορούσα γιατί δούλευα και το έκαναν μόνοι τους.
Μια βδομάδα αργότερα μου τηλεφώνησε όλος χαρά για να με καλέσει ξανά. Πήγα σπίτι του και τον βρήκα μαζί με εκείνον που δεν είχα μπορέσει να πάω. Τα είχαν βρει, λέει και έκαναν σχέση. Ο μικρός με καμάρι του είπε ότι εγώ του είχα μάθει όσα ήξερε. Χάρηκα ειλικρινά για τα παιδιά και από τότε που και που πηγαίνουμε για κανέναν καφέ.
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.