Ομολογώ δεν το είχα ξανακάνει και ξεκίνησα προσεκτικά. Στην αρχή στην κοιλιά και στο στομάχι. Μετά στο στήθος. Μου ζήτησε να του στάξω στις ρώγες.
Ψιλοκώλωσα (πρώτη φορά τον έβλεπα -δεν ήξερα αν όντως το άντεχε), σήκωσα πιο ψηλά το κερί (θεώρησα πως προλάβαινε κατά την πτώση να ψυχθεί έστω και λίγο περισσότερο), στόχευσα και η δεύτερη ή τρίτη σταγόνα βρήκε τον προορισμό της. Το ίδιο και στην άλλη..
Έπιασε τα ξυρισμένα αρχίδια του, τα ζούληξε και μου είπε να ρίξω και εκεί... Τα είδα όλα. Φοβήθηκα μην κάνω ζημιά. Πήγα πιο ψηλά το κερί.
- «Πιο χαμηλά…», μου είπε.
- «Δεν παίρνω κανένα ρίσκο!», του ξέκοψα.
Είχα σηκωθεί όρθιος και ήμουν πάνω από ένα μέτρο απόσταση απ’ αυτά κατά ύψος.. Έσταξα σιγά - σιγά. Αυτός αν και δεν έγινε η κατάσταση όπως ήθελε, το απολάμβανε. Δεν το έκανα για να τον ικανοποιήσω. Απλά για μένα. Για εμπειρία..
Έβλεπα το κερί να πέφτει πάνω στα αρχίδια του με βλέμμα ψυχρό και απλά ερευνητικό..
Όταν σκέφτομαι το περιστατικό εκείνο, έχω το ίδιο συναίσθημα με το όταν πήγα για πρώτη και τελευταία φορά στο όμορφο Ναύπλιο.. "το είδα και αυτό..." ...τόσο απλά...
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.