O πρώτος άντρας που με πήδηξε ήταν μικροτσούτσουνος. Ήταν συνομήλικός μου (συνεπώς είχε ελπίδες να του μεγαλώσει ένα εκατοστό ακόμα μέχρι το τέλος της εφηβείας), πολύ πολύ όμορφος και σχετικά άπειρος.
Η πρώτη μου φορά. Έχασα την παρθενιά μου (σικ) σε μια παραλία της Χαλκιδικής. Τον τύπο τον είχα γνωρίσει μόλις την προηγουμένη στο beach bar της περιοχής και από την αρχή ήξερα ότι ήθελα να με πάρει. Πέτα με στα βράχια, κάνε με ότι θέλεις, αλλά πάρε με. Εκείνο το βράδυ σουλατσάραμε στην παραλία μόνοι μας και μιλούσαμε για τις σχέσεις, την ζωή, τον άνθρωπο γενικότερα. Ξαπλώσαμε πλάι σε κάτι βράχια, παραδίπλα από κάτι ξαπλώστρες, φιληθήκαμε και άναψα τόσο που ήμουν έτοιμη να αρχίσω να ουρλιάζω:
- «Ή με πηδάς, ή αυτοκτονώ».
Και αυτός ο κοπρίτης, πάνω στο κρίσιμο σημείο, τι μου λέει;
- «Δεν μπορώ να το κάνω εδώ, έτσι».
Ήθελε κεριά και μουσικούλα, ο ρομαντζούλης. Σκύλιασα εγώ και έκανα να φύγω. Έτσι όπως έσκυψα προς τα μπρος να αρπάξω το κινητό από την άμμο, τσακ! Έρχεται από πίσω μου και αυτό ήταν. (Να πώς μια γυναίκα στα τέσσερα μπορεί να ισοπεδώσει κάθε γούτσου γούτσου συναίσθημα)
Εκείνο το βράδυ, πήρα το βασικότερο μάθημα της ζωής μου: ποτέ μην ανοίγεις τα πόδια σου για ένα τσουτσούνι που δεν έχεις περιεργαστεί πιο πριν. Διότι αν είχα ακολουθήσει την πρότασή του για πιο αργά βήματα, θα είχα δει πιάσει νιώσει το μικρό της κατάστασης. Ο γκόμενος έμεινε στην ιστορία της ζωής μου ως ο κύριος Φασόλης κι εγώ ως η γκόμενα που δεν έχει και ιδιαίτερες αναμνήσεις από την πρώτη της φορά.
Αν ήμουν κάποια που δεν είχε καμία προηγούμενη σεξουαλική εμπειρία (πέραν του σεξ ως μπες-βγες και ξαναμαναμπές-βγες φάση), δεν είχε δει ούτε μια τσόντα στην ζωή της, δεν είχε συμμετέχει σε ακραία παιχνίδια θάρρους ή αλήθειας, ίσως να μην είχα πάρει πρέφα ότι το φιρφιρίκι του νεαρού ήταν, όντως, φιρφιρίκι. Ίσως το θεωρούσα πέρα για πέρα ΝΟΡΜΑΛ. Και ίσως ζούσα στην ψευδαίσθηση μου. Ίσως και να τον είχα ερωτευτεί και να τα έφτιαχνα μαζί του, τρώγοντας στην μάπα τον ίδιο και τον πούτσο του για μήνες ή και χρόνια. Ευτυχώς ήξερα.
Believe it or not, δεν θα μπορούσα ποτέ να τα έχω με δυο τύπους αντρών: με ψεύτες και με μικροτσούτσουνους.
Η πρώτη μου φορά. Έχασα την παρθενιά μου (σικ) σε μια παραλία της Χαλκιδικής. Τον τύπο τον είχα γνωρίσει μόλις την προηγουμένη στο beach bar της περιοχής και από την αρχή ήξερα ότι ήθελα να με πάρει. Πέτα με στα βράχια, κάνε με ότι θέλεις, αλλά πάρε με. Εκείνο το βράδυ σουλατσάραμε στην παραλία μόνοι μας και μιλούσαμε για τις σχέσεις, την ζωή, τον άνθρωπο γενικότερα. Ξαπλώσαμε πλάι σε κάτι βράχια, παραδίπλα από κάτι ξαπλώστρες, φιληθήκαμε και άναψα τόσο που ήμουν έτοιμη να αρχίσω να ουρλιάζω:
- «Ή με πηδάς, ή αυτοκτονώ».
Και αυτός ο κοπρίτης, πάνω στο κρίσιμο σημείο, τι μου λέει;
- «Δεν μπορώ να το κάνω εδώ, έτσι».
Ήθελε κεριά και μουσικούλα, ο ρομαντζούλης. Σκύλιασα εγώ και έκανα να φύγω. Έτσι όπως έσκυψα προς τα μπρος να αρπάξω το κινητό από την άμμο, τσακ! Έρχεται από πίσω μου και αυτό ήταν. (Να πώς μια γυναίκα στα τέσσερα μπορεί να ισοπεδώσει κάθε γούτσου γούτσου συναίσθημα)
Εκείνο το βράδυ, πήρα το βασικότερο μάθημα της ζωής μου: ποτέ μην ανοίγεις τα πόδια σου για ένα τσουτσούνι που δεν έχεις περιεργαστεί πιο πριν. Διότι αν είχα ακολουθήσει την πρότασή του για πιο αργά βήματα, θα είχα δει πιάσει νιώσει το μικρό της κατάστασης. Ο γκόμενος έμεινε στην ιστορία της ζωής μου ως ο κύριος Φασόλης κι εγώ ως η γκόμενα που δεν έχει και ιδιαίτερες αναμνήσεις από την πρώτη της φορά.
Αν ήμουν κάποια που δεν είχε καμία προηγούμενη σεξουαλική εμπειρία (πέραν του σεξ ως μπες-βγες και ξαναμαναμπές-βγες φάση), δεν είχε δει ούτε μια τσόντα στην ζωή της, δεν είχε συμμετέχει σε ακραία παιχνίδια θάρρους ή αλήθειας, ίσως να μην είχα πάρει πρέφα ότι το φιρφιρίκι του νεαρού ήταν, όντως, φιρφιρίκι. Ίσως το θεωρούσα πέρα για πέρα ΝΟΡΜΑΛ. Και ίσως ζούσα στην ψευδαίσθηση μου. Ίσως και να τον είχα ερωτευτεί και να τα έφτιαχνα μαζί του, τρώγοντας στην μάπα τον ίδιο και τον πούτσο του για μήνες ή και χρόνια. Ευτυχώς ήξερα.
Believe it or not, δεν θα μπορούσα ποτέ να τα έχω με δυο τύπους αντρών: με ψεύτες και με μικροτσούτσουνους.
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.