Με λένε Γιάννη και είμαι τριάντα χρονών. Πριν τρία χρόνια είχα βγάλει δίπλωμα για μηχανή αλλά, είχαν κάνει λάθος ένα γράμμα από το επώνυμο μου.
Είμαι κάτοικος Περιστερίου κι έπρεπε να πάω στο υπουργείο συγκοινωνιών στο Ίλιον. Είμαι στην ουρά και περιμένω… μέσα ένας κύριος και μια κυρία σαραντάρα. Ξανθιά βυζάρες, κολάν, έντονα βαμμένη και προκλητική.
Έφτασε η σειρά μου. Τα μάτια μου καρφωμένα στα βυζιά της. Το κατάλαβε και χαμογελούσε. Της εξήγησα το ιστορικό και λέει στο συνάδελφο της:
- «Πέτρο πρέπει να πάω στην αποθήκη να δω τα αρχεία».
- «Οκ» της λέει αυτός.
Μπροστά αυτή, πίσω εγώ. Και μόνο που περπατούσε καυλιάρικα, είχε γίνει ο πούτσος μου πέτρα! Μου πιάνει κουβέντα.
- «Από που είσαι;»
- «Από Πάτρα» λέω.
- «Α! Από εκεί είναι ο άντρας μου. Αλλά δεν είναι όμορφο παλικάρι όπως εσύ...»
Τα έχασα! Φτάνουμε στην αποθήκη, μπαίνουμε μέσα. Το όνομα μου ήταν σε ντοσιέ σε ψηλό ράφι. Προσπαθούσε να φτάσει το ντοσιέ και δεν έφτανε.
- «Να σε βοηθήσω;» της λέω.
- «Αν μπορείς...»
Τότε πηγαίνω από πίσω της και κολλάω στην κωλάρα της.
Ξαφνιάστηκε αλλά άρχισε να τρίβεται πάνω μου. Της πιάνω τις βυζάρες και της γλύφω το αφτί.
- «Ααααχχ! Όχι εδώ ρε καυλιάρη».
Τη γυρίζω και παίζουμε με πάθος τις γλώσσες μας. Μου βάζει χέρι και το πετάει έξω όπως το φαντάστηκα!
- «Σκληρό και καυλωμένο… πάρε το μωρή καριόλα!»
Αυτή αρχίζει μια τρελή πίπα. Με λύσσα την σηκώνω και την πετάω πάνω σε κάτι χαρτιά και της κατεβάζω με βία το κολάν. Της χώνω μέσα στο υγρό μουνί της το καυλί μου αλύπητα! Αυτή άρχισε και φώναζε:
- «Ξέσκισε με! Ναι ρε καριόλη! Γάμα το μουνί μου ρε πούστη! Ναιιιιι! Κι άλλοοοο!!!»
Έχυνε ασταμάτητα... Ώσπου βγήκα και την πήρα από την κωλάρα. Έτρεμε… Τη γαμούσα και έπαιζε με τον κώλο της.
- «Χτύπα μεεεε!» φώναζε.
Κι εγώ την έδερνα και την έβριζα…
- «Πουτάνα! Σ’ αρέσει να σε ξεσκίζω;»
- «Ναιιιιι! Πολύ!!!»
Φώναζε και έπαιρνε ανάσες βαθιές ώσπου τελείωσα και ίσως να ακούστηκα μέχρι την Ομόνοια!! Από τότε έχω ρίξει άγρια γαμήσια μαζί της αλλά και μαζί με την φίλη της την Νικολέτα!!
Είμαι κάτοικος Περιστερίου κι έπρεπε να πάω στο υπουργείο συγκοινωνιών στο Ίλιον. Είμαι στην ουρά και περιμένω… μέσα ένας κύριος και μια κυρία σαραντάρα. Ξανθιά βυζάρες, κολάν, έντονα βαμμένη και προκλητική.
Έφτασε η σειρά μου. Τα μάτια μου καρφωμένα στα βυζιά της. Το κατάλαβε και χαμογελούσε. Της εξήγησα το ιστορικό και λέει στο συνάδελφο της:
- «Πέτρο πρέπει να πάω στην αποθήκη να δω τα αρχεία».
- «Οκ» της λέει αυτός.
Μπροστά αυτή, πίσω εγώ. Και μόνο που περπατούσε καυλιάρικα, είχε γίνει ο πούτσος μου πέτρα! Μου πιάνει κουβέντα.
- «Από που είσαι;»
- «Από Πάτρα» λέω.
- «Α! Από εκεί είναι ο άντρας μου. Αλλά δεν είναι όμορφο παλικάρι όπως εσύ...»
Τα έχασα! Φτάνουμε στην αποθήκη, μπαίνουμε μέσα. Το όνομα μου ήταν σε ντοσιέ σε ψηλό ράφι. Προσπαθούσε να φτάσει το ντοσιέ και δεν έφτανε.
- «Να σε βοηθήσω;» της λέω.
- «Αν μπορείς...»
Τότε πηγαίνω από πίσω της και κολλάω στην κωλάρα της.
Ξαφνιάστηκε αλλά άρχισε να τρίβεται πάνω μου. Της πιάνω τις βυζάρες και της γλύφω το αφτί.
- «Ααααχχ! Όχι εδώ ρε καυλιάρη».
Τη γυρίζω και παίζουμε με πάθος τις γλώσσες μας. Μου βάζει χέρι και το πετάει έξω όπως το φαντάστηκα!
- «Σκληρό και καυλωμένο… πάρε το μωρή καριόλα!»
Αυτή αρχίζει μια τρελή πίπα. Με λύσσα την σηκώνω και την πετάω πάνω σε κάτι χαρτιά και της κατεβάζω με βία το κολάν. Της χώνω μέσα στο υγρό μουνί της το καυλί μου αλύπητα! Αυτή άρχισε και φώναζε:
- «Ξέσκισε με! Ναι ρε καριόλη! Γάμα το μουνί μου ρε πούστη! Ναιιιιι! Κι άλλοοοο!!!»
Έχυνε ασταμάτητα... Ώσπου βγήκα και την πήρα από την κωλάρα. Έτρεμε… Τη γαμούσα και έπαιζε με τον κώλο της.
- «Χτύπα μεεεε!» φώναζε.
Κι εγώ την έδερνα και την έβριζα…
- «Πουτάνα! Σ’ αρέσει να σε ξεσκίζω;»
- «Ναιιιιι! Πολύ!!!»
Φώναζε και έπαιρνε ανάσες βαθιές ώσπου τελείωσα και ίσως να ακούστηκα μέχρι την Ομόνοια!! Από τότε έχω ρίξει άγρια γαμήσια μαζί της αλλά και μαζί με την φίλη της την Νικολέτα!!
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.