H μεταμόρφωση μου σε Ράνια (2ο μέρος). Η ολοκλήρωση

Παρατηρήσεις: Συνέχεια της ιστορίας "H μεταμόρφωση μου σε Ράνια (1ο μέρος) Τα πρώτα βήματα"

Η ιστορία:

Το καλοκαίρι πέρασε λοιπόν χωρίς να το πάρω χαμπάρι. Χρονικά τουλάχιστον. Ήταν πολλές οι φορές βέβαια που η Ράνια πάσχιζε να βγει από την προσωρινή "φυλακή" που την είχα κλείσει. Μερικές φορές μου την βάραγε κανονικότατα και γινόμουν ευέξαπτος, κυκλοθυμικός, καθόλου ευχάριστος για τους γύρω μου. Ωστόσο δεν ήταν η Ράνια μέσα στη «φυλακή». Τη Ράνια την είχα ελευθερώσει από πέρυσι. Εγώ ήμουν μέσα στη «φυλακή» των συμβάσεων και του καθωσπρεπισμού. Έκανα υπομονή, πολλές φορές έφτασα στο τσακ να τα ξεράσω όλα αδιαφορώντας για τις συνέπειες και να ζήσω τη ζωή μου όπως θέλω. Αλλά δεν ήταν εύκολο και μάλλον τελικά δεν είχα και τα ψυχικά αποθέματα για κάτι τέτοιο.

Μοναδικό highlight σε αυτή την περίοδο αποτέλεσε το ότι βρέθηκα με έναν άνδρα για σεξ, αλλά δεν αποδείχτηκε και τόσο ευχάριστο. Είχα φτιάξει ένα προφίλ σε site για gay γνωριμίες και όταν βρήκα κάποιον που πληρούσε τις προϋποθέσεις που είχα θέσει, δηλαδή ώριμος και ενεργητικός, συναντηθήκαμε σπίτι του. Ο άνθρωπος ήταν ευγενέστατος και πραγματικός κύριος, δεν του είπα βέβαια ότι είμαι cross, απλά παθητικός και πρωτάρης. Με πρόσεξε, έκανε τα πάντα για να χαλαρώσω, αλλά όπως όλοι ξέρουμε, το σεξ είναι πρωτίστως και κυρίως εγκεφαλικό άθλημα. Δεν γούσταρα και ο λόγος που δεν γούσταρα ήταν γιατί με ποθούσε σαν άντρα, σαν αγόρι. Εγώ ήθελα να με ποθεί σαν γυναίκα και να συμπεριφέρομαι σαν γυναίκα, όμως εκείνη ην περίοδο απείχα πάρα πολύ από την εικόνα της Ράνιας. Όπως και να έχει, δεν ολοκληρώσαμε ποτέ, προσπάθησε να μπει μέσα μου, αλλά ήμουν τόσος σφιγμένος που έκλαιγα σχεδόν από τον πόνο. Αυτό το σκηνικό με έκανε περισσότερο κουρέλι απ’ όσο ήμουν, δεν μπορούσα να ευχαριστηθώ τίποτα ως άντρας πλέον. Ούτε καν περιστασιακό σεξ. Η Ράνια έχει κυριαρχήσει ολοκληρωτικά μέσα μου και αυτό δεν ήταν φυσικά τυχαίο. Το μόνο θετικό από το καλοκαίρι ολόκληρο, ήταν ότι αγόρασα το πρώτο μου αυτοκίνητο, τουλάχιστον απέκτησα αυτονομία στην κίνηση.

Το τηλεφώνημα από την γραμματεία του πανεπιστημίου, ένα μήνα πριν αρχίσει επίσημα η σπουδαστική περίοδος, ήταν το καλύτερο δώρο που μου είχαν κάνει ποτέ. Με ενημέρωσαν ότι θα διεξαχθούν κάποια έκτακτα προπαρασκευαστικά μαθήματα και εργαστήρια, που αν ήθελα μπορούσα να τα παρακολουθήσω. Φυσικά και δήλωσα συμμετοχή αμέσως. Όχι μόνο θα επέστρεφα πολύ πιο νωρίς πίσω, αλλά προφασίστηκα στους γονείς μου ότι θέλω να αναπροσαρμοστώ στα φοιτητικά δεδομένα και θα πρέπει να πάω μια εβδομάδα πιο νωρίς. Πάντως σπουδαστής που να έχει τόσο επιθυμία να επιστρέψει στα έδρανα, δεν πρέπει να έχει υπάρξει ξανά. Η διαδρομή με το αυτοκίνητο από την Αθήνα προς την επαρχιακή πόλη μου φάνηκε αιώνας, δεν έβλεπα την ώρα να φτάσω.

Μπήκα μέσα στο σπίτι. Ήμουν στο χώρο μου πια, θα ξαναγινόμουν η Ράνια. Η διαδικασία γνωστή, αποτρίχωση παντού, λάδια, κρέμες, βάψιμο στα νυχάκια, αρώματα και να που άνοιγα την ντουλάπα και έβλεπα ξανά τον θησαυρό μου μετά από μήνες. Δάκρυσα. Πέρασα όλη την ημέρα δοκιμάζοντας ξανά όλα τα πράγματα που είχα αγοράσει, άλλαζα μακιγιάζ, περούκες, εσώρουχα, παπούτσια. Στον καθρέφτη μου, ο αντρικός μου εαυτός που είχα φορέσει αναγκαστικά τους τελευταίους μήνες επέμεινε λίγο, αλλά σύντομα είχε εξαφανιστεί και θα έμενε κρυμμένος για τουλάχιστον 8 μήνες. «Δεν ξεχνιέται η φύση μας» σκέφτηκα, «είναι σαν το ποδήλατο, άπαξ και μάθεις, ξέρεις για μια ζωή». Χαμογέλασα με αυτή τη σκέψη και αφέθηκα να με κατακλύσει το συναίσθημα που βίωνα. Ήμουν η Ράνια, ήμουν εγώ.

Οι επόμενες μέρες πέρασαν με αυτό τον τρόπο. Έκανα παραγγελίες και τα πρώτα μου φορεματάκια, εφαρμοστά, βινύλ μίνι του θανάτου, κολάν και τέτοια. Μετά όμως από τόση καταπίεση που είχα φάει όλο το καλοκαίρι, ήθελα να ρεφάρω. Ένα βράδυ λοιπόν αποτόλμησα κάτι που δεν μου χώραγε στο μυαλό ότι θα κάνω ποτέ. Μαύρα μεσάνυχτα μπήκα στο αυτοκίνητο με πρόχειρο αντρικό ντύσιμο, φόρμα και αθλητικά παπούτσια, αλλά σε μια τσάντα είχα όλα τα αξεσουάρ που χρειαζόμουν. Βγήκα από την πόλη, ερημιά, μπήκα σε έναν χωματόδρομο δεξιά μου και σταμάτησα. Έβγαλα τον φακό, ντύθηκα με τα εσώρουχα μου, τα διχτυωτά καλσόν μου και τα mule μου, μακιγιαρίστηκα, φόρεσε την περούκα μου και για πρώτη φορά ήμουν η Ράνια, έξω από το σπίτι. Απίστευτη αίσθηση, περπάταγα πάνω κάτω και κουνιόμουν σαν ξεκωλάκι. Ακουμπούσα στο καπό του αυτοκίνητου και τούρλωνα το κωλαράκι μου. Θεέ μου... τι καύλα, τι έξαψη. Κοίταξα προς τη μεριά της ασφάλτου, στο σημείο που είχα μπει στο χωματόδρομο, περπάτησα μέχρι εκεί, και έμεινα κρυμμένη πίσω από ένα θάμνο. Δεν ακουγόταν τίποτα. Βγήκα στην άσφαλτο. Τι έκανα; Ήμουν τρελή; Πήρα πουτανιάρικες πόζες στην άκρη του δρόμου σαν να ψωνίζομαι, ζαλίστηκα στην κυριολεξία από την καύλα. Επέστρεψα πίσω στο αυτοκίνητο και πήρα από την τσάντα ένα μεγάλο μαύρο δονητή που είχα, ήθελα να γαμηθώ απαραιτήτως. Έκανα πως τον τσιμπουκώνω, τον γέμισα σάλιο και στη συνέχεια ξάπλωσα το πάνω μέρος του κορμιού μου στο καπό του αυτοκινήτου. Με το χέρι μου έβαλα τον δονητή στο μουνάκι μου, όλο μέσα με τη μια. Τον έβαλα και τον έβγαλα λίγες φορές και έλιωσα από ηδονή. Ίσα που ακούμπησα την κλειτορίδα μου και έχυσα όπως δεν έχω ξαναχύσει ποτέ στη ζωή μου. Μόλις είχα βιώσει την πιο καυλωτική εμπειρία που είχα ποτέ. Ξεμακιγιαρίστηκα πρόχειρά, έβγαλα τα γυναικεία από πάνω μου, φόρεσα ξανά την φόρμα και τα αθλητικά και επέστρεψα σπίτι. Που να ήξερα ότι μόλις είχε μπει μεγάλος διάολος μέσα μου.

Την επόμενη μέρα δεν μπορούσα να βγάλω από το μυαλό μου την χθεσινοβραδινή εμπειρία. Αυτή η ιδέα ότι ψωνίζομαι, με καύλωνε απίστευτα. Αναγκάστηκα μάλιστα ενώ παρακολουθούσα τα προπαρασκευαστικά μαθήματα στο πανεπιστήμιο, να βγω δύο φορές και να πάω στην τουαλέτα για να παίξω την κλειτορίδα μου και να ησυχάσω για λίγο. Ένα δάχτυλο στο μουνάκι μου και λίγο χάϊδεμα της κλειτορίδας ήταν αρκετό και τις δύο φορές. Όταν γύρισα στο σπίτι δεν μπορούσα με τίποτα να συγκεντρωθώ. Συνέχεια τριγύριζε στο μυαλό μου η ιδέα. Η ιδέα δηλαδή ότι ψωνίζομαι σαν το τελευταίο πουτανάκι του κόσμου και καύλωνα ολόκληρη, φλεγόμουν. Έκατσα και το σκέφτηκα. Πως θα μπορούσα να το κάνω; Άραγε μπορούσα να το κάνω; Είχα τα κότσια; Οι κίνδυνοι; «Α πα-πα δεν γίνονται αυτά! Ξέχνα το!», μονολόγησα στον εαυτό μου. Δεν ήταν όμως αρκετό, δεν μπορούσα να ησυχάσω. Μια σκέψη που μου πέρασε από το μυαλό ήταν οι πιάτσες των τραβεστί στη Θεσσαλονίκη. Ήταν τρεις ώρες δρόμος από εκεί που έμενα. Είχα δει τραβεστί στη Συγγρού στην Αθήνα, μερικές ήταν κουκλάρες, θεές πραγματικές που έβαζαν κάτω πολλές γυναίκες, αλλά από κάτι άλλες που είχα δει, με το συμπάθειο, εγώ ήμουν μούναρος μπροστά τους. Μέτραγα πολύ περισσότερο. Κάτι τέτοιο θα ίσχυε και στη συμπρωτεύουσα σκέφτηκα. Κάπου θα μπορούσα να χωθώ και εγώ. Όμως η νύχτα και οι νόμοι της καθώς και το ότι είχα ακούσει τρελές ιστορίες με ξύλο για την διεκδίκηση μιας θέσης στο πεζοδρόμιο, με έκανε να εγκαταλείψω και αυτή την ιδέα.

Το απογευματάκι μιλούσα σε chat, με μια πολύ καλή μου «φίλη» που είχα γνωρίσει διαδικτυακά από πέρυσι. Δεν είχαμε γνωριστεί από κοντά, αλλά ήταν πολύ ντόμπρα και με είχε βοηθήσει πάρα πολύ στο ξεκίνημα μου. Ήταν χρόνια στο χώρο και ήξερε πολλούς και πολλά. Όταν της είπα τι έκανα εχθές μου απάντησε: «Α μωρή τρελή! Τι πουτανάκι είσαι εσύ;»... «και που είσαι ακόμα…» της απάντησα εγώ και ξεκίνησα να της περιγράφω όλη μου την εμπειρία καθώς και το ότι είχα κολλήσει με το να ψωνιστώ. Με πήρε τηλέφωνο αμέσως.

-    Ράνια μου, εσύ καλά – καλά δεν έχεις πάει με άντρα και θες ψωνίσματα; Βουτιά στα βαθιά ρε κουκλίτσα μου.

-    Το ξέρω, το ξέρω... αλλά δεν μπορώ να το βγάλω από το μυαλό μου. Απλά έλεγα μήπως...

-    Είσαι μια πουτανίτσα εσύ... άμαθη ήσουν βρε πριν ένα χρόνο, μωρό. Και τώρα μου βγάζεις γούστα; Κοίταξε γλυκιά μου, σοβαρή είσαι, υπεύθυνη είσαι, αν θες να το κάνεις, να το κάνεις, απλά φαντάζομαι ότι καταλαβαίνεις πως είναι μεγάλο βήμα. Τι μεγάλο καλέ; Τεράστιο. Και θέλει προσοχή ρε ματάκια μου, πολύ προσοχή.

-    Το αντιλαμβάνομαι και το ξέρω, αλλά έλα που μπήκε ο διάολος μέσα μου.

-    Η καύλα μπήκε μέσα σου μωρή βρώμα, όχι ο διάολος.

... μου είπε και σκάσαμε και οι δυο στα γέλια! Συνεχίσαμε την κουβέντα μας αφήνοντας πίσω αυτό το θέμα και μετά από λίγα λεπτά κλείσαμε το τηλέφωνο.

Την άλλη μέρα το πρωί, ενώ παρακολουθούσα βαριεστημένα το μάθημα στο πανεπιστήμιο, σκάει ένα μήνυμα. Ήταν η «φίλη» μου που μιλούσαμε εχθές και μου έγραφε: «Όποτε μπορέσεις πάρε με, έχω να σου πω». Φυσικά έφυγα από το μάθημα και πήγα σπίτι, τι να ήθελε να μου πει άραγε; Μήπως σχετιζόταν με το ψώνισμα; Την κάλεσα αμέσως και μου είπε τα εξής.

-    Λοιπόν κούκλα η φίλη σου δεν σε έχει απογοητεύσει ποτέ. Έτσι δεν είναι; Άκου να δεις λοιπόν μωρό μου, έχω ένα φίλο παντρεμένο στην τάδε πόλη (εννοούσε την πόλη δίπλα στη δική μου όπου είχα αγοράσει τα πρώτα μου εσώρουχα. Σημαδιακό;),  τον Μ. ο οποίος είναι κρυφό-gay. Τον παίρνει αβέρτα. Αυτός απ’ ότι θυμάμαι μου είχε πει ότι σε ένα parking κάπου στη εθνική οδό εκεί στην πόλη του, γίνεται άγριο παιχνίδι με νταλικέρηδες. Μαζεύονται οι παθητικοί από όλη την ευρύτερη περιοχή. Τον πήρα τηλέφωνο και το επιβεβαίωσα, ισχύει. Μου είπε ότι είναι σχετικά safe φάση, δεν έχει συμβεί τίποτα όσο καιρό πάει εκεί και παίζει πολύ θέμα. Του μίλησα και για σένα, του είπα ότι είσαι καλό κορίτσι αλλά λίγο πουτανιάρα, ότι μένεις κοντά και δέχτηκε πολύ πρόθυμα να πάτε μαζί παρέα να μην είσαι μόνη σου την πρώτη φορά. Τι λες;

-    Τι λέω; Τι λέω; Αυτό ούτε παραγγελία να το έκανα.

Ευχαρίστησα χίλιες φορές την «φίλη» μου και μου έδωσε το τηλέφωνο του Μ. επισημαίνοντας μου τι ώρα να τον πάρω. Οι ώρες μέχρι που να πάρω τηλέφωνο τον άνθρωπο αυτό δεν πέρναγαν με τίποτα. Είχα λίγο διάβασμα, αλλά ποιος ασχολιόταν τώρα με διαβάσματα; Βγήκα μια βόλτα έξω στην πόλη να περπατήσω λίγο και να ξεχαστώ, να περάσει η ώρα. Πέντε λεπτά μετά από την προκαθορισμένη ώρα τον κάλεσα. Ήταν ευγενέστατος, μου είπε πόσο του είχε σταθεί και πως τον είχε κάλυψε η κοινή μας «φίλη» όταν κινδύνεψε να διαλυθεί ο γάμος του και πως της χρωστάει χάρη. Μπήκαμε επί του θέματος και μου επανέλαβε όσα μου είχε πει η «φίλη» μου, αλλά με περισσότερες λεπτομέρειες. To parking ήταν τεράστιο και χωρισμένο σε δύο μέρη, στο ένα μου είπε ότι παίζουν gay και στο άλλο κανονικές πουτάνες επί πληρωμή. Καλύτερα μου είπε να έρθεις για πρώτη φορά στη μεριά των gay, μην ανησυχείς, τους ξέρω όλους δεν θα στραβώσει κανένας. Κανονίσαμε ραντεβού για το ίδιο βράδυ, θα συναντιόμασταν λίγο έξω από την πόλη και θα πηγαίναμε μαζί στο parking. Εγώ του εξήγησα ότι δεν μπορώ να έρθω ντυμένη ως γυναίκα, θα πρέπει να ντυθώ λίγο πριν φτάσουμε εκεί. Για καλή μου τύχη ο Μ. είχε βανάκι, οπότε μου είπε ότι εκεί που θα συναντηθούμε μπορώ να πάω να αλλάξω στο βαν του και μετά είναι στο ένα χιλιόμετρο το parking, θα με πήγαινε αυτός.

Στις τρεις ώρες που απομένανε μέχρι το ραντεβού, μπήκα σε απίστευτη διαδικασία περιποίησης και προετοιμασίας. Είχα τρελή προσμονή αλλά και άγχος. Πρέπει να κατέβασα μισό μπουκάλι κρασί. Αποτριχώθηκα άλλη μια φορά, έκανα μπανάκι, έβαψα τα νύχια των ποδιών μου κόκκινο της φωτιάς (των χεριών θα τα έβαφα στο βαν) και άρχισα να επιλέγω τι ρούχα να βάλω... αχ Θεέ μου πως να διαλέξω; Κατέληξα σε ένα μαύρο δαντελένιο σουτιέν το οποίο συνδύασα με ένα κόκκινο σατέν string. Ζαρτιέρες με διχτυωτό καλσόν και τα αγαπημένα μου πέδιλα, ένα πανάκριβο ιταλικό ζευγάρι που έδενε ψηλά πάνω από τον αστράγαλο με λουράκι, αρκετά ανοιχτό μπροστά ώστε να φαίνονται τα κατακόκκινα και περιποιημένα νύχια μου. Από πάνω φόρεσα ένα εφαρμοστό see through top και συμπλήρωσα με μια δερμάτινη φούστα τόσο κοντή, που άφηνε ένα μέρος από τις ζαρτιέρες μου σε κοινή θέα. Περούκα με μαύρο μαλλί σε ίσιο καρέ, την οποία χτένισα έτσι ώστε να πέφτει μια καυλιάρα φράντζα πάνω από το μέτωπο μου. Από αξεσουάρ πήρα ένα δερμάτινο τσαντάκι, μια γουνίτσα γύρω από τους ώμους και φόρεσε και μια λεπτή σατέν κορδέλα σαν περιλαίμιο. Τα πρόβαρα όλα μπροστά στον καθρέφτη, ήταν τέλεια. Έδειχνα σαν πουτάνα πολυτελείας αλλά μου έβγαζα και κάτι φτηνιάρικό επίσης. Γδύθηκα, τα έβαλα όλα μαζί με το νεσεσέρ του make up μέσα σε μια τσάντα και φόρεσα απλά αντρικά ρούχα για να ξεκινήσω. Στη διαδρομή μέχρι που να συναντήσω τον Μ. παραδόξως πως δεν είχα άγχος ήμουν πολύ κουλ. Συναντηθήκαμε στο σημείο που είχαμε συμφωνήσει, ο Μ. ήταν ένας 45άρης που με τίποτα δεν τον έκανες gay και μάλιστα παθητικό. Μιλήσαμε για 5 λεπτάκια, έτσι να σπάσει λίγο ο πάγος, κάτι που έγινε γρήγορα. Με έκανε να αισθάνομαι πάρα πολύ άνετα, είχε φοβερό χιούμορ και ήταν καλοσυνάτος. Μου επανέλαβε ότι δεν έχω να φοβάμαι τίποτα και ότι αν κάτι πάει στραβά να βάλω μια φωνή. Άνοιξε την πόρτα του βαν και μου είπε ευγενικά αν θέλω να μπω να ντυθώ, συμφώνησα και μπήκα μέσα. Θα έκανα κάνα τεταρτάκι περίπου μέχρι που να τελειώσω. Άνοιξα την πόρτα και βγήκα έξω. Ο Μ. γύρισε, με κοίταξε και μου είπε…

-    Καλά μιλάμε μουνάρα! Φυσάς. Αν δεν γουστάραμε και οι δυο ψωλές, στον έριχνα εδώ επιτόπου.

Χαμογέλασα, το εξέλαβα ως κομπλιμέντο και του είπα «ευχαριστώ!». Άπλωσα το χέρι μου για χειραψία και επανα-συστήθηκα ως Ράνια. Ήταν η πρώτη φορά που το έκανα στον πραγματικό κόσμο αυτό.

-    Χάρηκα Ράνια μου, είσαι θεά κοπέλα μου, φτου σου,

μου είπε ο Μ. Ήταν ότι καλύτερο μπορούσε να μου πει για να με εμψυχώσει. Το ήξερα ότι το εννοεί. Πριν ξεκινήσουμε μου επισήμανε ότι θα κάτσει λίγο μαζί μου να μου εξηγήσει και να δω πως παίζεται το παιχνίδι και μετά θα ψάξει να καβατζωθεί και αυτός.  Φτάσαμε στο parking. Όντως ήταν μια τεράστια έκταση, που χωριζόταν στα δύο από μια συστάδα δέντρων και παρτέρια. Στην πλευρά που βλέπαμε, στο βάθος της, ήταν αραγμένες στην σειρά καμιά 15αριά νταλίκες, ενώ υπήρχαν και πολλά ΙΧ. Εμείς κατευθυνθήκαμε στην αντίθετη πλευρά, δεξιά, όπου επίσης ήταν κάποια Ι.Χ. αραγμένα, ενώ στο τελείωμα του parking, εκεί που άρχιζαν τα χωράφια και είχε κάτι πικροδάφνες, διακρινόταν κόσμος, γύρω στα 10 άτομα.

-    Αυτό είναι το παρεάκι…

μου είπε ο Μ. και στάθμευσε το αυτοκίνητο κάποια μέτρα μακριά τους. Αμέσως είδα κίνηση, πλησιάσανε προς το μέρος μας.

-    Μη φοβάσαι, γνωστοί είναι όλοι, για την ίδια δουλειά είναι εδώ, ένα γεια έρχονται να πουν,

μου είπε ο Μ. Πράγματι συνωμοτικά σχεδόν, ξεπρόβαλαν ένας-ένας και χαιρετούσαν τον Μ. που είχε βγει έξω από το αυτοκίνητο. Μιλούσαν χαμηλόφωνα, δύο από αυτούς με διέκριναν μέσα στο αμάξι και κατάλαβα από τις κινήσεις τον χεριών τους ότι ρωτάγανε για μένα.

Ο Μ. μπήκε ξανά μέσα στο αυτοκίνητο.

-    Εντάξει όλα οκ, κανένα πρόβλημα. Λοιπόν κάτσε και κοίτα τώρα πως παίζει η φάση. Τα αμάξια και οι νταλίκες στην άλλη πλευρά είναι ο στόχος μας, κατάλαβες τι εννοώ ε; Εμείς πάμε μέχρι εκεί και περπατάμε ανάμεσα τους χαλαρά. Μπορεί κάποιος να σε δει και να σε προσκαλέσει. Μπορεί εσύ να δεις ας πούμε κάποιον να την έχει βγάλει έξω και να την παίζει, άρα αυτοπροσκαλείσαι. Επίσης άμα δεις φάση να παίζει ήδη, μπορείς διακριτικά να χωθείς και εσύ, αλλά διακριτικά ε; Θα δεις πολλά εδώ, άλλοι γαμιούνται κανονικά, άλλοι κάνουν στοματικό, άλλοι έρχονται απλώς για να κοιτάνε και να την παίζουν. Εγώ για να σου πω την αλήθεια μόλις μπω ανάμεσα στις νταλίκες και δεν φαίνομαι από το δρόμο, τα κατεβάζω, βγάζω το παντελόνι και περπατάω τσίτσιδος, είναι ένα αναμφίβολο σημάδι ότι είμαι διαθέσιμος.

Γέλασε δυνατά και γέλασα και εγώ μαζί του, ήταν πολύ ωραίος τύπος.

-    Βέβαια εσύ δεν νομίζω να έχεις πρόβλημα με όλα αυτά, έτσι όπως σε κόβω... μάλλον θα σε τραβολογάνε για το ποιος θα σε πάρει πρώτος τυχερούλα.

Χαμογέλασα και πήγα να πω πάλι ευχαριστώ, αλλά ο Μ. με διέκοψε…

-    Τσέκαρε. Τον βλέπεις;

και μου έδειξε έναν τύπο που διέσχιζε το parking προς την άλλη πλευρά. Ο τύπος συνέχισε να περπατάει, και χώθηκε ανάμεσα στις σειρές των Ι.Χ. Περπατούσε χαλαρά και έριχνε ματιές στο εσωτερικό τους. Σε κάποια φάση κοντοστάθηκε, κοίταξε καλύτερα και μπήκε μέσα σε ένα από τα Ι.Χ. στη θέση του συνοδηγού. Αν διέκρινα καλά, είδα ότι έσκυψε προς τον οδηγό, ανάμεσα στα πόδια του. ο Μ. συνέχισε…

-    Στη δεύτερη νταλίκα από εμάς γαμιούνται, βλέπεις; Κοίτα πως κουνιέται η καμπίνα.

Θα ήμασταν κάνα 20λεπτο έτσι μέσα στο αμάξι. Ο Μ. με ενημέρωνε συνεχώς για όλες τις κινήσεις και μου έδειχνε όλα τα σκηνικά, είχα πραγματικά αρχίσει να βγάζω άκρη με το διαδικαστικό. Του είπα τότε ότι αν θέλει μπορεί να πάει και αυτός να αναζητήσει την τύχη του. Ότι ήταν να δω το είχα δει. Δεν ήθελα να είμαι ο λόγος για να του χαλάσω την βραδιά.

-    Σίγουρα;… μου είπε ο Μ. Δεν έχω πρόβλημα βρε, κάθομαι και άλλο αν θες.

-    Σίγουρα... του απάντησα εγώ.

-    Ok λοιπόν, καλή σου τύχη Ράνια. Και άμα δεις τα σκούρα είπαμε, φωνή ε;

Δεν ξέρω πως μου βγήκε αλλά έσκυψα ασυναίσθητα προς το μέρος του και του έδωσα ένα φιλάκι στο μάγουλο.

-    Σε ευχαριστώ για όλα, του είπα.

-    Έλα βρε, σιγά. Τιμή μου άλλωστε να συνοδεύω μια τόσο όμορφη κοπέλα. Όταν βγεις κλείδωσε το αμάξι και άσε τα κλειδιά εκεί πίσω από τον κάδο,

μου είπε και βγήκε από το αυτοκίνητο. Τον είδα που αντάλλαξε δυο τρεις κουβέντες με κάτι τύπους από τη μεριά μας, μετά διέσχισε το parking και χάθηκε ανάμεσα στις νταλίκες.

Εν τω μεταξύ νέες νταλίκες , Ι.Χ και κόσμος ερχόταν στο parking. Εγώ μέχρι εκείνη την στιγμή δεν είχα συνειδητοποιήσει πλήρως που ήμουν και τι σκόπευα να κάνω. Τα έβλεπα όλα εγκυκλοπαιδικά, σαν ντοκιμαντέρ για τη νύχτα και τα στέκια της. Συγκεντρώθηκα. «Έλα Ράνια, σύνελθε, θυμήσου γιατί έχεις έρθει εδώ, η κατάσταση είναι στρωμένη, πάμε, βουρ!» είπα στον εαυτό μου. Πήρα μια βαθιά ανάσα και βγήκα από το αυτοκίνητο. Ψύχρα πολύ, παρ’ ότι ήταν αρχές Σεπτέμβρη. Ok καλά το έβλεπα από τους άλλους, αλλά για μένα δεν ήταν τόσο εύκολο. Φοβόμουν λίγο. Δεν διέσχισα κάθετα το parking. Ανέβηκα μέχρι την κορυφή του από την πλευρά μας, και πήγα παράλληλα με το τελείωμα του προς την άλλη πλευρά, έτσι τα είχα όλα σε μια απόσταση αριστερά μου. Πέρασα τα Ι.Χ., διέκρινα, πολλά να έχουν θολωμένα παρμπρίζ, αλλά πάλι κουνιόντουσαν ελαφρώς. Ένας τύπος καθόταν όρθιος, κοίταγε μέσα σε ένα αμάξι που γινόταν φάση και τον έπαιζε. Με είδε, πρέπει να ξαφνιάστηκε, δεν είχαν συνηθίσει να βλέπουν γυναίκες από αυτή την πλευρά του parking μάλλον. Συνέχισα να περπατάω, τώρα ήμουν στη σειρά με τις νταλίκες. Πως να δω τι γινόταν στις καμπίνες έτσι θεόρατες που ήταν; Ξαφνικά, κάποιος μου κάνει σινιάλο με τα φώτα. Κοντοστέκομαι και κοιτάω προς τα εκεί, μου ξανακάνει σινιάλο. Πλησιάζω διστακτικά, ανοίγει η πόρτα του συνοδηγού, βλέπω ένα ξανθό τύπο κοντοκουρεμένο σαν πεζοναύτη.

-    Come, come…

μου λέει με βαριά προφορά και ένα μυώδες χέρι γεμάτο tatoo με βοηθάει να ανέβω επάνω. Μπαίνω μέσα στην καμπίνα. Ο τύπος φοράει ένα ριγέ φανελάκι, είναι πολύ γυμνασμένος και γυμνός από τη μέση και κάτω. Το καυλί του είναι όρθιο.

-    What a beautiful lady…

μου λέει με την περίεργη προφορά του, ενώ γυρίζει προς το μέρος μου και ανοίγοντας τα πόδια του μου επιδεικνύει το καυλί του.

-    Where are you from?

τον ρωτάω εγώ, αλλά έχω ξεχάσει να πάρω την γυναικεία χροιά στη φωνή. Το σκηνικό αρχίζει να με ερεθίζει πάντως.

-    Romania, μου λέει αυτός. Mirko, my name… Mirko.

-    Rania…

απαντάω εγώ και αυτή τη φορά το λέω εντελώς θηλυκά παίζοντας παράλληλα ναζιάρικά με το μαλλί μου. ‘Έχω ήδη αρχίσει να καυλώνω πολύ. Η κλειτορίδα μου χορεύει μέσα στο string μου.

-    Rania… Rania…

μου κάνει αυτός, με αρπάζει και με αρχίζει στα γλωσσόφιλα. Μια γεύση τσιγαρίλας και αλκοόλ πλημμυρίζει το στόμα μου. Σιχαίνομαι προς στιγμήν, αλλά το ξεπερνάω λόγω καύλας και αρχίζω να ανταποκρίνομαι και εγώ στα φιλιά του. Μου αρπάζει το κεφάλι και μου το σπρώχνει με βία προς τα κάτω στον πούτσο του. Ανοίγω το στόμα και αρχίζω να τον ρουφάω. Αυτός με πιέζει πιο πολύ, κοντεύω να πνιγώ αλλά γουστάρω τρελά. Μου σπρώχνει το κεφάλι τέρμα κάτω και το κρατάει με δύναμη εκεί, ενώ αρχίζει να μου γαμάει το στόμα. Εμένα πάει να μου έρθει αναγούλα έτσι όπως η ψωλή του φτάνει μέχρι σχεδόν τον οισοφάγο μου, κάνω να αντιδράσω αλλά δεν με αφήνει. Αρχίζει να λέει κάτι στην γλώσσα του. Δεν καταλαβαίνω τι, αλλά σίγουρα με βρίζει χυδαία και γουστάρω. Του το δίνω να το καταλάβει με τα «μ…» και τις κοφτές ανάσες μου. Με αφήνει, βγάζει την ψωλή του από το στόμα μου και μου δείχνει το κρεβάτι πίσω από τα καθίσματα. Με σπρώχνει άγαρμπα προς τα εκεί και μου δίνει μια σφαλιάρα στον πισινό που με έκανε πραγματικά να πονέσω και να τσιρίξω ελαφρά. Με βάζει στα τέσσερα, σηκώνει την φουστίτσα μου, παραμερίζει το string και αρχίζει να μου γλύφει το μουνάκι. Έχω λιώσει από καύλα, είναι άγαρμπος και βίαιος, αλλά αυτό είναι που μου αρέσει. Χουφτώνει τα κωλομέρια μου, τα σφίγγει λες και θέλει να τα στύψει. Τα ανοίγει για να έχει καλύτερη πρόσβαση και συνεχίζει να σπατουλάρει το μουνί μου με την γλώσσα του. Νοιώθω που θέλει να την βάλει μέσα μου. Εγώ σκούζω, βογκάω σαν πουτανάκι, του λέω...

-    Υeah baby… Yeah, Like this… Lick it.

Κουνάω το κωλαράκι μου σαν καργιολάκι, τρίβομαι πάνω στο πρόσωπο του, μού έχει ανοίξει το μουνάκι σαν νούφαρο. Το γλείψιμο του είναι τόσο δυνατό που έχω μουδιάσει από πίσω, θέλω να μου το βάλει, δεν αντέχω άλλο.

Σαν να κατάλαβε την επιθυμία μου, στέκεται από πίσω μου, αρχίζει πάλι να με βρίζει στην γλώσσα του, ενώ τον ακούω που φτύνει και νοιώθω τα σάλια του ζεστά να τρέχουν στο μουνί μου. Αμέσως μετά μια απότομη πίεση, νομίζω ότι θα με σκίσει στα δύο. Με έχει σουβλίσει με την ψωλάρα του μονομιάς κι εγώ φωνάζω προσπαθώντας να κάνω μπροστά και να τον βγάλω έξω. Με αρπάζει τον λαιμό μου και με τραβάει προς το μέρος του με βία. Νομίζω πως θα με στραγγαλίσει, ενώ αρχίζει να με γαμάει με λύσσα. Κοντεύω να λιποθυμήσω από τον πόνο δάκρυα τρέχουν στα μάτια μου, κλαίω. Πιάνει το σαγόνι μου, γυρίζει το κεφάλι μου στο πλάι και αρχίζει να με φτύνει στο πρόσωπο λέγοντας κάτι ακατάληπτα στα Ρουμάνικα. Με σφυροκοπάει ανελέητα, ενώ τρώω και απίστευτα δυνατές σφαλιάρες στα κωλομέρια μου. Δεν μπορούσα να διακρίνω τι πονάει πιο πολύ. Σιγά-σιγά όμως συνηθίζω και ο πόνος μετατρέπεται σε ηδονή. Η ψωλάρα του που γεμίζει κάθε σπιθαμή στο μουνί μου έχει μια πρωτόγνωρη γλύκα. Σε λίγο ο πόνος έχει εξαφανιστεί και απολαμβάνω το γαμήσι του. Ακούραστος ο Ρουμάνος, πάει μπροστά πίσω σαν κομπρεσέρ, με έχει ξεφτιλίσει τελείως, δεν χρειάζεται πια να ρυθμίζω συνειδητά την χροιά της φωνής μου, τα βογγητά μου βγαίνουν σχεδόν κοριτσίστικα από μόνα τους. Αυτό ήταν, με διακόρευσε, μου πήρε την παρθενιά, με έκανε γυναίκα.

-    Fuck me, yes. Fuck me hard…

του φωνάζω και σχεδόν ταυτόχρονα αυτός τελειώνει μέσα μου κραυγάζοντας από καύλα. Επιτέλους τον είχα φάει και τον είχα φάει για τα καλά, σαν την πιο ξεφτιλισμένη πουτάνα της υφηλίου.

Αφού κάτσαμε να πάρουμε μια ανάσα για λίγο, κυρίως αυτός που τα είχε δώσει όλα, τον βλέπω ότι είχε βγάλει το κινητό του και τηλεφωνούσε. Κάτι είπε στα Ρουμάνικα και φυσικά δεν κατάλαβα. Το θέμα ήταν ότι όση ώρα μίλαγε με κοίταγε.

-    What?...

του λέω εγώ...

-    wait, wait, you see…

μου απαντάει αυτός. Μετά από ένα λεπτό κάποιος χτύπησε την πόρτα τις καμπίνας της νταλίκας, o Mirko άνοιξε και είδα δύο τύπους απ έξω. Πάλι Ρουμάνικα. Δεν καταλάβαινα τίποτα και είχα αρχίσει να φοβάμαι λίγο. Ο γαμιάς μου με έπιασε από το χέρι και μου είπε.

-    Now you go with them, good friends, buddies. I told them 100 euros each. You take one half, 50, and me the other half.

Στην ουσία δηλαδή με είχε πασάρει στους φίλους του επί πληρωμή. Σκέφτηκα ότι αυτή ήταν στιγμή για να φωνάξω ώστε να με ακούσει ο Μ. όπως μου είχε πει, αλλά για κάτσε. Γιατί είχε έρθει εδώ; Για να ψωνιστώ. Μήπως από μαγικό τρόπο γινόταν πραγματικότητα η πιο τρελή μου φαντασίωση; Και εγώ θα την τίναζα στον αέρα;

-    Ok…

του είπα και κατεβαίνοντας από την νταλίκα με παρέλαβαν οι δύο άλλο Ρουμάνοι, οι οποίοι με βλέπανε και ήδη τρίβανε τις πούτσες τους. Η συνειδητοποίηση ότι πλέον ήμουν πουτάνα και επισήμως, με έκανε να καυλώσω σε απίστευτο βαθμό. Πουτάνα άλλωστε αισθανόμουν. Έβγαλα από το τσαντάκι μου ένα καθρεφτάκι και το κραγιόν μου και φρεσκάρισα λίγο τα χείλη μου κοιτώντας τους δύο λιγούρηδες. Δεν ήταν ωραίοι και γυμνασμένοι σαν τον Mirko, αλλά ποιος νοιάζεται; Εγώ θα πληρωνόμουν. Πήγα προς το μέρος τους συνάμενη κουνάμενη, τους έπιασα και τους δύο από τα καυλιά και τους είπα…

-    Lets go boys…

Με οδήγησαν στην δική τους νταλίκα και πραγματικά ήταν εντυπωσιακό το πως είχα ξεψαρώσει μόλις λίγα λεπτά μετά από την πρώτη μου πούτσα. Μάλλον προετοιμάζουν για αυτή τη στιγμή χρόνια, δεν εξηγείτε αλλιώς. Τους ξεπέταξα και τους δύο σε χρόνο dt. Καβάλησα τον ένα που καθόταν στη θέση του συνοδηγού και ο άλλος με γάμησε και αυτός στα τέσσερα πίσω στην κουκέτα, σαν τον Mirko. Ok, δεν ήταν άσχημα, αλλά δεν συγκρινόταν με αυτό που μου έκανε ο άλλος πιο πριν

Πήρα το 50αρικο και τους αποχαιρέτησα, κατεβαίνοντας από την καμπίνα τους. Ποιος θα το φανταζότανε; Μέσα σε ένα χρόνο όχι μόνο είχα μεταμορφωθεί από αγόρι σε Ράνια, αλλά να που την πρώτη μου φόρα ψωνιζόμουν κιόλας. Απίστευτο.

Επέστρεψα προς το αυτοκίνητο του Μ. και στη διαδρομή άκουσα πολλούς να με καλούν χαμηλόφωνα κοντά τους. Μερικοί σφύριξαν κιόλας επιδοκιμαστικά. Μου άρεσε αυτό, αλλά έπρεπε να χαλαρώσω λίγο. Πριν μπω μέσα στο αμάξι ένοιωσα κάτι να κυλάει στα μπούτια μου. Ήταν το σπέρμα από τις τρεις ψωλές που είχα φάει μέσα σε ένα βράδυ. Το αυτοκίνητο ήταν κλειδωμένο και πήρα τα κλειδιά πίσω από τον κάδο. Ο Μ. μου είχε αφήσει ένα σημείωμα.

-    Ελπίζω να περνάς καλά, εγώ μια χαρά. Δεν θα αργήσω, πάω για τρίτο γύρο και τελευταίο τώρα.

Κάθισα μέσα στο αυτοκίνητο και προσπάθησα να βάλω σε τάξη τις σκέψεις μου. Το μουνάκι μου έτσουζε τρομερά, που και που έβγαζε και τα τελευταία υπολείμματα από τα χύσια των Ρουμάνων, αλλά δεν με πείραζε, ίσα-ίσα με καύλωνε αυτό. Τι νύχτα και αυτή. Αισθανόμουν μια πληρότητα, σαν να έχω επιτελέσει τον σκοπό για τον οποίο γεννήθηκα. Ήμουν λοιπόν μια πουτάνα για να ξεσπούν πάνω της οι άντρες; Ναι γιατί όχι; Μου άρεσε αυτός ο ρόλος, μου ταίριαζε και απ ότι φαίνεται ήταν γραμμένο στο κάρμα μου, στη μοίρα μου. Έκατσα στο αυτοκίνητο για λίγη ώρα ακόμη, φρεσκαρίστηκα και χάζευα την κίνηση γύρω μου. Το παιχνίδι συνεχιζόταν ασταμάτητα. Νταλίκες έρχονταν και έφευγαν, ΙΧ το ίδιο, κόσμος πηγαινοερχόταν. Μόλις ένοιωσα ότι έχω ανακτήσει τις δυνάμεις μου, ωθούμενη και από την καύλα που δεν έλεγε να κοπάσει με τίποτα, αποφάσισα να βγω πάλι στη γύρα. Βρήκα ένα στυλό στο ντουλαπάκι του αυτοκινήτου και έγραψα και εγώ με τη σειρά μου ένα σημείωμα: στον Μ: «Ήρθα και δεν σε βρήκα, περνάω φανταστικά. Βγαίνω κι εγώ για μια τελευταία».

Αυτή την φορά ήμουν πιο αποφασισμένη και δεν ένοιωθα καθόλου φόβο, πήγα κατευθείαν προς τις νταλίκες. Όταν μπήκα μέσα στις σειρές, θυμήθηκα την τακτική του Μ. και με μια κίνηση, έβγαλα τη φουστίτσα μου! Κυκλοφορούσα πλέον με το string και τις ζαρτιέρες σε κοινή θέα. Έτσι όπως ήταν παρκαρισμένες οι νταλίκες δημιουργούσαν ένα λαβύρινθο και εγώ κυκλοφορούσα μέσα του. Δεν είχα δει καμία κίνηση, άκουσα όμως κάτι χαμηλόφωνες ομιλίες από ένα σημείο. Περισσότερο από περιέργεια κατευθύνθηκα προς τα εκεί για να δω τι παίζει. Ήταν ένα φορτηγό ψυγείο με ανοιχτές τις πόρτες και κάποιοι ήταν μέσα και μιλούσαν. Δεν μπορούσα να δω τίποτα από εκεί που ήμουν στο πλάϊ, έτσι αποφάσισα να περάσω από μπροστά. Και πέρασα.
Ήταν μια παρέα από 4 άτομα, είχαν βάλει κάτι καρέκλες μέσα στην καρότσα και ένα τελάρο σαν τραπέζι. Προφανώς τα λέγανε και τα πίνανε.

-    Βρε καλώς το, το κορίτσι…

άκουσα να μου λέει ένας. «Επιτέλους Έλληνες» σκέφτηκα εγώ και απάντησα κάπως αδιάφορα…

-    Γεια σας παιδιά, τι κάνετε;

-    Εμείς αερίζουμε το ψυγείο και κουβεντιάζουμε... αλλά και εσύ παίρνεις τον αέρα σου απ’ ότι βλέπω ε;

συνέχισε αυτός και οι υπόλοιποι γελάσανε με το σχόλιο του.

-    Ε ότι μπορούμε κάνουμε και εμείς…

τους είπα με νάζι και χαμόγελο και έκανα να φύγω με μια απότομη στροφή, φροντίζοντας βέβαια να τουρλώσω το γυμνό μου κωλαράκι με το κορδόνι του string προς το μέρος τους.

-    Για έλα εδώ, για έλα εδώ... που πάς;

άκουσα να μου λέει ο ομιλητικός της παρέας και κατάλαβα ότι κατέβηκε από την καρότσα και ήρθε προς το μέρος μου. Με έπιασε απαλά από τους ώμους και με γύρισε.

-    Έλα εδώ κουκλίτσα μου, έλα, δεν θες να πιείς ένα ποτάκι μαζί μας;

Δεν απάντησα, σήκωσα απλά τους ώμους αδιάφορα (και καλά) και αφέθηκα να με κατευθύνει προς την καρότσα. Κατέβασαν μια καρέκλα κάτω για σκαλοπάτι και με βοήθησαν και με τα χέρια τους για να ανέβω πάνω. Μου άρεσε που μου φέρθηκαν έτσι ιπποτικά και σαν gentleman. Ο ένας από αυτούς μου προσέφερε τη θέση του και εγώ έκατσα σταυροπόδι αλλά πολύ στο πλάι, επίτηδες, για να φαίνεται το μπουτάκι μου με την ζαρτιέρα. Συστηθήκαμε, ούτε που θυμάμαι τα ονόματα τους, Έλληνες όλοι πάντως, από 35 μέχρι 50 χρονών τους έκοβα ηλικιακά, φαινόταν γνήσια αρσενικά, ψημένα στα τιμόνια και στα χιλιόμετρα, της πιάτσας που λένε. Ως χαρακτηριστικοί εκπρόσωποι αυτού του είδους, δεν άργησαν να περάσουν βέβαια στο ψητό πολύ γρήγορα.

-    Για πες μας Ράνια... τσιμπάει σήμερα; Τσιμπάει;

Με ρώτησε ένας από αυτούς.

-    Ε κάτι γίνεται, δεν έχω παράπονο…

απάντησα κοιτώντας τον με νόημα.

-    Είσαι χορτασμένο δηλαδή ή θα συνεχίσεις το παραγάδι;

Δεν είχα ξανακούσει την αργκό αυτή, αλλά δεν ήταν και δύσκολο να υποθέσω τι εννοούσε.

-    Λέω να συνεχίσω… του είπα.

Ο διπλανός μου άπλωσε το χέρι και άρχισε να μου χαϊδεύει το μπούτι.

-    Εμάς πως μας κόβεις, θα μας αντέξεις;

Καύλωσα στη στιγμή, δεν χρειαζόμουν τίποτα άλλο. Και μόνο στη σκέψη ότι θα είμαι το κυρίως και μοναδικό πιάτο 4 πεινασμένων αντρών, μου αρκούσε και μου περίσσευε.

-    Δεν μπορώ να ξέρω αν δεν δοκιμάσω…

είπα μέσα στο νάζι και στην καύλα.

-    Για να σε δούμε λοιπόν ρε μωρό…

είπε αυτός που μου είχε πρωτομιλήσει και κατευθύνθηκε προς το μέρος μου, ξεκουμπώνοντας το παντελόνι του. Ήρθε και στάθηκε όρθιος απέναντι μου όπως καθόμουν και μου πέταξε έξω το καυλί του. Ανακάθισα και το πήρα απαλά στο στόμα μου. Άρχισα να το ρουφάω και το ένοιωσα να σκληραίνει και να ορθώνεται. Άκουσα επίσης και τους υπόλοιπους να σηκώνονται, φερμουάρ να κατεβαίνουν, αγκράφες να ανοίγουν και καρέκλες να παραμερίζονται. Σύντομα είχα 4 καυλιά γύρω μου που περίμεναν στη σειρά να τα γλείψω. Σηκώθηκα και εγώ από την καρέκλα μου, κάποιος φρόντισε να την βγάλει από τη μέση και έκατσα βαθύ κάθισμα. Οι άλλοι τρεις σχημάτισαν κύκλο γύρω μου με τις ορθωμένες τους ψωλές να με σημαδεύουν. Άρχισα να ρουφάω και τις άλλες στη σειρά, χρησιμοποιούσα και τα χέρια μου, μια ψωλή στο στόμα, μια στο δεξί χέρι, μια στο αριστερό. Σε κάποια φάση βρέθηκα με δύο ψωλές στο στόμα και δυο στα χέρια, οπότε τους είχα καλύψει όλους. Ξεκίνησα πάλι να σκούζω και να βογκάω σαν την τρελή, άρχισαν και αυτοί να λένε διάφορα «Πουτανάκι... Βρώμα... Ρούφα μωρή, ρούφα... Θα σε πνίξουμε στο χύσι καριόλα. Δύο από αυτούς έχυσαν με μικρή διαφορά αδειάζοντας μου ένα ικανοποιητικότατο φορτίο σπέρματος στο πρόσωπο και αποσύρθηκαν. Τώρα πλέον μπούκωνα δύο ψωλές. Ο ένας από τους δυο που συνέχιζα να πιπώνω, με έφτυσε στη μάπα και πασάλειψε στο πρόσωπο μου τα σάλια του με τα σπέρματα των άλλων που είχαν ήδη χύσει. Πήρε μια ικανοποιητική ποσότητα αυτού του μίγματος, ήρθε από πίσω μου, με έσπρωξε να κάτσω στα τέσσερα και λίπανε το μουνάκι μου με αυτό, βάζοντας μου το δάχτυλό του βαθιά μέσα μου. Έτσουξε λίγο αλλά μου άρεσε. Τούρλωσα το κωλαράκι μου και άρχισα να το κουνάω, ενώ μου έβαλε αμέσως και άλλο δάχτυλο. Συνέχισα να πιπώνω τον έναν που είχε κάτσει πλέον κάτω για να τον φτάνω, ενώ ο άλλος έβγαλε τα δάχτυλα του και τον κατάλαβα που πήρε θέση για να με καρφώσει. Ο πούτσος του παρ’ όλο που δεν τον έλεγες σε καμία περίπτωση μικρό, γλίστρησε με απίστευτη ευκολία μέσα στο μουνί μου και άρχισε να με γαμάει. Τα πατήματα του ήταν πολύ έντονα και με τη δύναμη του με κόλλαγε πάνω στην κοιλιά του άλλου. Δεν μπορούσα πλέον να συνεχίσω την πίπα λόγω του δυνατού σπρωξίματος. Παρ’ όλα αυτά ο μπροστινός μου επέμενε να μου το χώνει στο στόμα, όποτε το έχανα.

-    Αχ… σκίστε με. Σκίστε με μου αξίζει της πουτάνας…

φώναξα όταν ελευθερώθηκε το στόμα μου, αλλά σύντομα με μπούκωσε ο μπροστινός με την ψωλή του και το μόνο που μπορούσα να πω ήταν βογκητά. Ο γαμιάς του μουνιού μου άρπαξε μια ζώνη από κάτω και άρχισε να με μαστιγώνει με αυτή στον κώλο. Πόναγα και έτσουζε αλλά μου άρεσε και καύλωνα ακόμα πιο πολύ.

-    Δωσ’ της ρε. Δωσ’ της, της καριόλας. Μην το λυπάσαι το πορνίδιο…

παρακινούσε ο μπροστινός μου τον γαμιά μου και αυτός με βάραγε όλο και πιο δυνατά.

-    Γαμημένη. Ξεκωλιάρα. Παρ’ τα μωρή βρώμα, παρ’ τα μωρή πουτανάρα…

Ξαφνικά, όπως είχα τα μάτια κλειστά από καύλα, χαμένη μέσα στην ατέλειωτη ηδονή, ένοιωσα άλλη μια ψωλή στο πρόσωπο μου. Άνοιξα τα μάτια μου και είδα έναν άλλο τύπο που δεν ήταν στην αρχική παρέα των τεσσάρων. Δεν είχα χρόνο για αναλύσεις, άρπαξα και αυτουνού το καυλί και άρχισα να τσιμπουκώνω εναλλάξ και τους δύο. Ο γαμιάς του μουνιού μου με έπιασε από τους ώμους και άρχισε να με γαμάει τόσο δυνατά, που σχεδόν με πέταγε στον αέρα από το κάρφωμα. Καταλάβαινα ότι πολύ σύντομα θα χύσει και επειδή μου άρεσε πολύ ο τρόπος που με γαμούσε, περισσότερο και από τον Mirko, τον πρώτο μου Ρουμάνο, άφησα για λίγο τις ψωλές από το στόμα μου.

-    Ριχ’ τα μου καυλιάρη. Όλα μέσα στη μουνάρα μου. Χύσε με. Έλα χύσε με…

Με μια βαθιά κραυγή σαν βρυχηθμό άγριου ζώου, άρχισε να αδειάζει το σπέρμα του μέσα μου και το ένοιωσα καυτό να πλημμυρίζει τα σωθικά μου και να φτάνει μέχρι την κοιλιά μου.

-    Έτσι. Ναι έτσι καύλα. Γκάστρωσε με. Γκάστρωσε με τη ρουφιάνα.

Με το που τελείωσε αυτός, το νεότερο και άγνωστο μέλος της μπροστινής παρέας δεν έχασε χρόνο και βρέθηκε πίσω μου, σπρώχνοντας το καυλί του στο μουνάκι μου που έσταζε από τα χύσια του προηγούμενου. Πάλι μια πούτσα μέσα μου, με διαφορά δευτερολέπτων. Ο τύπος της αρχικής παρέας των τεσσάρων συνέχισε να μου το δίνει στο στόμα και σε κάποια φάση ένοιωσα να με φτύνει και αυτός στη μάπα. Μόνο που δεν ήταν αυτός και δεν με φτύνανε, άνοιξα τα μάτια μου και είδα την ψωλή κάποιου νέου αγνώστου να με χύνει στο πρόσωπο, ούτε που ήξερα από που είχε πεταχτεί αυτός. Μερικές σταγόνες σπέρμα μπήκαν στα μάτια και με έτσουξε αφόρητα, δεν μπορούσα να τα ανοίξω. Σαν μην έφτανε αυτό, με έχυσε σχεδόν ταυτόχρονα και ο αρχικός τύπος που τσιμπούκωνα αλλά μου κράτησε με δύναμη το κεφάλι, κάρφωσε το καυλί του μέχρι τις αμυγδαλές μου και τα άδειασε όλα στο στόμα μου, αναγκάζοντας με να τα καταπιώ για να αναπνεύσω.

Τα είχα χάσει. Δεν έβλεπα τίποτα και δάκρυζα ασυστόλως. Το πρόσωπο μου έσταζε χύσια, έβηχα και έφτυνα σπέρμα προσπαθώντας να πάρω ανάσα από το πνίξιμο που προηγήθηκε και κάποιος εντελώς άγνωστος συνέχιζε να μου γαμάει με δύναμη το μουνάκι που έκαιγε και έτσουζε. Προσπάθησα να μιλήσω και να πω «φτάνει!», έκανα να σηκωθώ, αλλά δεν μπορούσα να συνέλθω από τον βήχα, αυτός που με γαμούσε με κράτησε κάτω με βία, ενώ τον άκουσα να λέει κάτι σε μια άγνωστη πάλι γλώσσα, άρα ήταν αλλοδαπός. Άκουσα επίσης να ανεβαίνει και άλλος κόσμος στην καρότσα του φορτηγού, κάποιος μου έριξε ένα δυνατό σκαμπίλι στο πρόσωπο που με σόκαρε, μου έπιασε το κεφάλι και έβαλε την ψωλή του στο στόμα μου απότομα. Ο αλλοδαπός που μου γαμούσε το μουνί, έχυσε και αυτός μέσα μου και πριν προλάβω να το καταλάβω, κάποιος άλλος είχε πάρει την θέση του. Οι ψωλές στο πρόσωπο μου αυξάνονταν σε αριθμό, μέχρι που να αρχίσω να συνέρχομαι από τα δάκρυα και από το τσούξιμο στα μάτια.

Πίπωνα παρά τη θέληση μου τρεις. Πλέον μπορούσα να βλέπω κάπως καλά, δεν αναγνώρισα κανέναν όμως από αυτούς που με παρτούζωναν άγρια τη δεδομένη στιγμή. Εν τω μεταξύ είδα πολύ συγκεντρωμένο κόσμο στην είσοδο της καρότσας. Δεν μπορούσα να καταλάβω πόσοι ήταν στο αριθμό, αλλά δεν ήταν λίγοι. Με βίαζαν! Αυτό ήταν ομαδικός βιασμός. Στιγμιαία πήγε να με καταλάβει πανικός. Δεν μπορούσα να φωνάξω ή να ζητήσω βοήθεια και δεν ήξερα και ποιες θα ήταν οι αντιδράσεις αυτού του πλήθους αν το έκανα. Ωστόσο η καριόλα που έχω μέσα μου, αυτή η τρελή διαστροφή του μυαλού μου, πήρε το πάνω χέρι στις σκέψεις μου. Καύλωνα! Ναι καύλωνα στη σκέψη ότι με παίρνουν νουμεράδα ποιος ξέρει ποιοι και ποιας εθνικότητας σε ένα parking κάπου στην εθνική βραδιάτικα. Ούτε ήξερα ότι έχω μέσα μου τέτοια αποθέματα πουτανιάς.

Το είχα αναφέρει και πιο πάνω. Το σεξ είναι θέμα εγκεφάλου. Με το που σκέφτηκα όλα αυτά, οι πόνοι που ένοιωθα στο κορμί μου μετατράπηκαν αυτόματα σε ηδονή. Οι φόβοι μου εξαφανίστηκαν με μιας και άρχισα να βιώνω μια έκσταση, να χάνω την επαφή μου με τον κόσμο. Ήμουν εγώ, δεκάδες ψωλές, λίτρα από χύσια και ατελείωτη καύλα, απίστευτη καύλα. Ήμουν η μεγαλύτερη πουτάνα του κόσμου που έχει χρέος να ξεθυμαίνει τα αρσενικά. Ήμουν ένα σκεύος ηδονής για να βγάζουν τα γούστα τους οι άντρες. Αυτή ήταν η θέση μου, η θέση της πουτάνας. Αυτό μου άξιζε και ήταν τιμή μου. Άρπαζα με βουλιμία όλες τα καυλιά που ήταν μπροστά μου και τα ρούφαγα, τα ρούφαγα με τόση μανία σαν να εκλιπαρούσα, να ικέτευα για το σπέρμα τους. Ένοιωθα τους γαμιάδες να εναλλάσσονται πίσω μου, να με χύνουν βαθιά μέσα στο μουνί μου, μέσα στη μήτρα μου, πού αν και ανατομικά απουσίαζε, εγώ ήμουν σίγουρη πως υπάρχει. Άκουγα τα βογγητά κα τις βαριές ανάσες όλων όσων με τιμούσαν με το σπέρμα τους και με χύνανε παντού, στο πρόσωπο, στο στόμα, στο μουνί, στην πλάτη, στα κωλομέρια, με έλουζαν με τα υγρά τους και εγώ κολύμπαγά καυλωμένη όσο ποτέ άλλοτε μέσα σε αυτά.

Έχασα τον λογαριασμό, έχασα την μπάλα. Μετά από δεκάδες ψωλές πραγματικά δεν θυμάμαι πόσες, ο τελευταίος, έχυσε και αυτός μέσα στη μουνάρα μου και έφυγε όπως έφυγαν και οι προηγούμενοι. Και ξαφνικά ησυχία, επαναφορά στην πραγματικότητα. Τότε μόνο κατάλαβα το μέγεθος της εξάντλησης μου. Με δυσκολία κατέβηκα από το φορτηγό και τρεκλίζοντας άρχισα να επιστρέφω στο αμάξι. Ξημέρωνε, είδα τον Μ. έξω από το αυτοκίνητο να με περιμένει γεμάτος αγωνία. Όταν πλησίασα και είδε τα χάλια μου τρόμαξε.

-    Ο Χριστός και η Παναγία. Τι έγινε ρε συ Ράνια; Τι παίχτηκε;

Δεν του είπα τίποτε αλλά του χαμογέλασα μόνο.

-    Έλα μουνί στον τόπο σου. Ρε πας καλά; Τρόμαξα νόμιζα ότι είχες πάθει κάτι ρε.

Με βοήθησε να σκουπιστώ, μου έδωσε νερό και με έβαλα να κάτσω σε ένα πεζούλι εκεί δίπλα. Με το που έκατσα, το μουνάκι μου κατούρησε τέτοια ποσότητα σπέρματος που τρόμαξα και εγώ η ίδια. Ο Μ. γούρλωσε τα μάτια του και δεν το πίστευε.

-    Εσύ ήσουν η πρωτάρα; Ρε μας δουλεύεις; Καλά όλο το parking πήρες μωρή ρουφιάνα;

-    Μπορεί...

απάντησα εγώ και δεν κατάφερα να συγκρατήσω το γέλιο μου.

-    Μαλάκα μου εσύ δεν παίζεσαι. Έγραψες ιστορία, θα σου στήσουμε μνημείο…

είπε Μ. και γέλασε και αυτός. Δεν με άφησε να οδηγήσω πίσω, προς τιμή του, με πήγε ο ίδιος στο σπίτι μου και κανόνισε να έρθουν να πάρουν και το δικό μου αυτοκίνητο να το πάνε σε ασφαλές μέρος. Εγώ με όσες δυνάμεις είχα ξεμακιγιαρίστηκα πρόχειρά, φόρεσα τα αντρικά μου ρούχα ακόμα πιο πρόχειρα και μαζί με τον Μ. ανέβηκα στο σπίτι μου. Αφού σιγουρεύτηκε πως είμαι καλά με άφησε στο κρεβάτι και έπεσα αμέσως σε έναν απίστευτα βαθύ ύπνο. Ξύπνησα πολύ αργά το απόγευμα, σχεδόν βράδυ. Έκανα ένα καυτό ντους και τριβόμουν για ώρα να βγάλω όλα τα ξεραμένα χύσια από το δέρμα μου. Ήμουν πιασμένη παντού, ρευόμουν σπέρμα και σπέρμα επίσης συνέχιζα να κατουρώ από το μουνί, όσο καλά και αν έπλενα στο εσωτερικό του. Φόρεσα το μπουρνούζι μου και έριξα μια ματιά στο κινητό μου. 10 κλήσεις από τη «φίλη» μου. Την πήρα αμέσως τηλέφωνο.

-    Κατ’ αρχήν είσαι καλά;

με ρώτησε με το που το σήκωσε.

-    Ναι μια χαρά…

απάντησα εγώ.

-    Βρώμα, τσουλάκι, πουτανάκι, καριολίτσα, ρουφιάνα, πορνίδιο…

άρχιζε να με στολίζει η «φίλη» μου γελώντας, προφανώς είχε ενημερωθεί από τον Μ. για τα καμώματα μου. Όταν σταμάτησε την λίστα, της είπα:

-    Ξέρεις κάτι; Είμαι!

και σκάσαμε και οι δύο στα γέλια για άλλη μια φορά. Στο parking ξαναπήγα άλλες δύο φορές μόνη μου, πιο συγκρατημένα αυτή τη φορά και πέρασα πολύ καλά. Γνωρίστηκα και με μια κοπέλα, ιερόδουλο, από την διπλανή πλευρά γίναμε φίλες και με έμπασε σιγά-σιγά σε άλλα κόλπα. Μέχρι το τέλος της χρονιάς δούλευα ανεπίσημα ως πουτάνα επί πληρωμή σε προκαθορισμένα ραντεβού με πελάτες και έβγαζα όχι απλά χαρτζιλίκι, αλλά μισθό κανονικό και μάλιστα υψηλό. Δεν το έκανα παρά τη θέληση μου ή από ανάγκη, το έκανα γιατί το γούσταρα τρελά και γιατί ένοιωθα πουτάνα. Δυστυχώς παράτησα την σχολή και με παράτησε και αυτή. Έμεινα ωστόσο στην πόλη, βρήκα καλύτερη δουλειά και άρχισα να ψάχνω μια πιο σταθερή σχέση. Ερωτεύτηκα, ακολούθησα ένα υπέροχο άντρα ο οποίος με σπίτωσε και έτσι ζούσα σαν νοικοκυρά, σαν η γυναίκα του σπιτιού για δύο περίπου χρόνια μαζί του. Ωστόσο η σχέση έληξε άδοξα και εγώ επέστρεψα στην Αθήνα. Εκμυστηρεύτηκα στους γονείς μου ότι είμαι gay, δεν τους είπα ότι ντύνομαι με γυναικεία βέβαια και η αλήθεια είναι ότι δεν το πήραν και τόσο στραβά όσο περίμενα. Τώρα ζω στην Αθήνα μόνιμα, συνεχίζω να είμαι η Ράνια στις προσωπικές μου στιγμές, και έχω μια υπέροχη σχέση με μια άλλη «κοπέλα» σαν και εμένα.

Αλλά όλα αυτά μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο προσεχών ιστοριών, πιο αναλυτικά.

(Copyright protected OW ref: 62010)