Παρατηρήσεις αποστολέα: Είναι πραγματική ιστορία. Συνέβη πριν από 7 χρόνια. Ακόμα βρισκόμαστε.
Ένα απογευματάκι στο Πασαλιμάνι, έπινα το καφεδάκι μου, μόνος διαβάζοντας την εφημερίδα. Κτυπάει το τηλέφωνο μου κατεβάζω την εφημερίδα για να πιάσω το κινητό μου και στο απέναντι μου τραπέζι καθόταν μια 45 άρα. όμορφη γυναικά σεμνή και περιποιημένη.
Λέω μέσα μου δεν υπάρχουν τέτοιες γυναίκες στης μέρες μας. Κρίμα τι ξενέρωτη γενιά είμαστε. Μιλώ στο τηλέφωνο αρκετή ώρα και την κοιτούσα στα κλεφτά. Κλείνω το τηλέφωνο και πιάνω ξανά την εφημερίδα. Την ξανακοιτώ. Γυρνά αργά το κεφάλι της και με κοιτάζει. Έγειρα κάτω τα μάτια μου γρήγορα. Φοβήθηκα, λέω τώρα θα με περάσει για κάνα μαλακά. Γυρνώ δεξιά αριστερά, δεν υπάρχει κανείς. Σε εμένα κοίταξε λέω μέσα μου.
Κάποια στιγμή έφυγα να πάω να προλάβω το αστικό. Φτάνω στη στάση και περιμένω στη Λαμπράκη να πάρω το αστικό 049. Τη βλέπω να έρχεται και αυτή στη στάση μου. Όσο πλησίαζε και την έβλεπα, άρχισα να αναστατώνομαι. Άρχισε ο πούτσος μου να σκληραίνει.
Ήρθε το αστικό μπαίνουμε μέσα χτυπάμε τα εισιτήρια και πιάνομαι από τη μπάρα επάνω. Κάθεται δίπλα μου όρθια όπως εγώ. Την παρατηρώ από πάνω μέχρι κάτω. Σφιχτή με αρκετό στήθος, κανονικό βάρος, καστανά μαλλιά και μάτια. Πέτρα ο πούτσος μου. Σε κάθε στάση έμπαινε περισσότερος κόσμος και τόσο πιο κοντά ερχόταν. Σε κάποια φάση ακούμπησε ο κώλος της στον πούτσο μου. Το κατάλαβε, γύρισε, με κοίταξε και έμεινε εκεί.
Σε κάποια φάση την ρωτώ πως θα πάω στα Praktiker, μου απαντά πως πάει κι εκείνη εκεί και να την ακολουθήσω. Μετά από πολλές στάσεις φτάσαμε και κατεβήκαμε. Την ευχαρίστησα ξανά και μπήκα στο μαγαζί. Αρκετή ώρα μετά, βγήκα με διάφορα πράγματα και σκέπτομαι να πάρω ταξί. Τη βλέπω να με πλησιάζει και μου λέει.
- Συγγνώμη που σε ενοχλώ, έχει μήπως μονάδες στο κινητό σου; Θα ερχόταν η κόρη μου να με πάρει και άργησε.
- Κανένα πρόβλημα, ορίστε.
Καλούσε αλλά δεν απαντούσε.
- Θα μου κάνεις παρέα;… φοβάμαι μόνη μου...
Και κάθισα. Περνά η ώρα, παίρνει ξανά και ξανά τίποτα. Δεν απάντα η κόρη της.
- Σε ευχάριστο πολύ αγόρι μου, αλλά να μην σε κρατώ άλλο, δεν είναι σωστό.
- Δεν πειράζει θα σας κάνω λίγη παρέα μέχρι να έρθει να σας πάρει.
- Όχι, όχι, πολλά έκανες ήδη.
- Επιμένω.
- Ευχαριστώ πολύ, είσαι πολύ κάλος. Από πού είσαι;
- Θεσσαλονίκη λέω.
- Ναι; Εγώ κατάγομαι από λαγκάδα. Ζω Αθηνά από μικρό κοριτσάκι. Με λένε Ιωάννα.
- Εμένα Σάββα λέω.
- Χάρηκα…
Σε κάποια φάση έρχεται η κόρη της, «χίλια συγγνώμη, κόλλησα στην κίνηση και μπλα μπλα». Κοντή, χοντρή, άσχημη κόρη.
- Που είσαι καλέ;… της λέει. Ο άνθρωπος να είναι καλά που μου έκανε παρέα τόση ώρα μόνη εδώ. Δε με λυπάσαι. Βάλε τα πράγματα στο αμάξι σου θα σε πάμε σπίτι σου.
- Όχι δεν χρειάζεται… απαντώ.
- Σιωπή μου λέει. Θα σε πάμε.
- Σας ευχαριστώ. Μαρίνα Ζέας μένω, μετά το Πασαλιμάνι.
Η Ιωάννα τη μάλωνε σε όλη τη διαδρομή. Εγώ δεν μιλούσα. Φτάνουμε στο Πασαλιμάνι, την καθοδηγώ και σταματάμε στην οικοδομή που μένω.
- Ευχαριστώ πολύ, λέω και να προσέχετε.
Κατεβάζω τα πράγματα και βγαίνει η Ιωάννα. Με φίλησε στο μάγουλο και με ευχαρίστησε για την παρέα μου.
- Θα ήθελα να τα ξαναπούμε… μου λέει.
- Αύριο πάλη στις 12:00 θα είμαι στην καφετέρια στο Πασαλιμάνι, εκεί που σε είδα πιο νωρίς.
- Πολύ ωραία. Τα λεμέ αύριο τότε, γεια σου.
- Γεια απαντώ.
Ανεβαίνω στο σπίτι ταχτοποιώ τα πράγματα και ξαπλώνω στον καναπέ για να δω τηλεόραση. Στο μυαλό μου γύριζε συνεχεία το πόσο ωραία πολύ καυλιάρα γυναικά ήταν. Τυχερός ο άντρας που τη γαμάει. Την επομένη μέρα, ξυπνώ ως συνήθως στις 10:00 το πρωί, κάθομαι, τρώω λιγάκι, κάνω ένα μπανάκι και πάω στο στέκι μου. Καθώς πλησιάζω βλέπω την Ιωάννα να κάθετε μόνη. Την πλησιάζω και την καλημερίζω.
- Καλά είστε;
- Ναι Σάββα μου. Κάθισε να πιούμε μαζί καφέ.
- Γιατί όχι, λέω, και κάθομαι.
- Με τι ασχολείσαι με ρώτησε.
- Έπιασα δουλειά σε μια εταιρία και μόλις μετακόμισα εδώ. Έχω 1 εβδομάδα καιρό για να τακτοποιηθώ και να ξεκινήσω στην εταιρία τη δουλειά μου.
- Ωραία… καλή αρχή να έχεις.
- Ευχαριστώ. Εσείς κύρια Ιωάννα με τι ασχολείστε;
- Εγώ νοικοκυρά είμαι. Δε με αφήνει ο άντρας μου να εργαστώ. Τα παιδιά μεγάλωσαν και έχω μπόλικο χρόνο. Έτσι λοιπόν έρχομαι εδώ και πίνω το καφεδάκι μου.
Μετά από αρκετή ώρα μου λέει…
- Να σου ζητήσω μια Χάρη;
- Ναι ότι θες. Θα ήθελα να πάμε σπίτι σου που είναι κοντά και να χρησιμοποιήσω την τουαλέτα σου γίνετε; Δεν μπορώ να πάω σε τουαλέτα μαγαζιού.
- Ναι γιατί όχι, πάμε.
- Ευχαριστώ πολύ, είσαι γλύκας. Δε λες ποτέ όχι.
Φτάνουμε στο σπίτι της, δείχνω την τουαλέτα, μπαίνει μέσα κι εγώ λέω μέσα μου να πάρω μάτι από την κλειδαρότρυπα να δω τη κορμί έχει. Που θα ξανάβρισκα τέτοια ευκαιρία για τέτοιο κορμί. Τη βλέπω να κατεβάζει το φουστάνι της και αμέσως το στρινγκάκι της. Βγάζω τον πούτσο μου και τον παίζω αργά-αργά. Τη βλέπω να σηκώνεται, μαζεύομαι, πάω στο σαλόνι και κάθομαι. Ο πούτσος κάγκελο. Έρχεται και την ακούω να μουρμουρίζει… «μπάσταρδο μόνο εσύ θα βλέπεις το μουνί μου; Να μη δω εγώ;»
Μένω άγαλμα για λίγο και γυρίζω σίγα-σίγα. Τη βλέπω ολόγυμνη, να στέκεται και μένω με ανοιχτό το στόμα. Πλησιάζει, με χαϊδεύει στο κεφάλι και σίγα-σίγα μου βγάζει τα ρούχα. Με φιλάει στο λαιμό, στον ωμό και μου κατεβάζει το τζιν. Την παίρνει στο στόμα της σίγα-σίγα και εγώ βογκάω από καύλα. χουφτώνω το τέλειο στήθος της, αλλά ως εκεί. Δε με άφηνε να πλησιάσω ποιο πολύ. Να τον γλείφει σαν τρελή μέχρι που φτάνω στην κορύφωση και χύνω στο στόμα της. Τα καταπίνει και συνεχίζει ασταμάτητα. Με ξαπλώνει, ανεβαίνει στον πούτσο μου, χτυπιέται σαν τρελή με δύναμη και να ουρλιάζει από ηδονή. Τρίβεται πάνω στον πούτσο μου και ξανά χτυπιέται. Μετά στήνεται στα 4 και μου λέει…
- Γάμα με γρήγορα και δυνατά.
Μπαίνω και τη σφυροκοπώ με δύναμη ώσπου τέλειωσα μέσα της. Γυρίζει μου γλείφει τα αρχίδια και τον κώλο μου, με πιπώνει ξανά, μου τον καθαρίζει και μου ζητά να ξαπλώσουμε μαζί στο κρεβάτι και να κοιμηθούμε, συμπληρώνοντας...
- Δεν τελειώσαμε έχει και άλλο γύρο.
Συνεχίζεται…
(Copyright protected OW ref: 68422)
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.