Το e-mail μου είναι το:
Ένα δάκρυ κύλησε από τα καστανά της μάτια… ίσα που πρόλαβα να το δω πριν γίνει και αυτό μια σταγόνα βροχής που έπεφτε με μανία εδώ και λίγα λεπτά.
…….Έχουμε μείνει κοκαλωμένοι μπροστά στο αδιέξοδο των προσδοκιών μας… είναι που η ζωή παίζει αυτά τα μαζοχιστικά παιχνίδια με τις επιθυμίες μας που καταλήγουν σε αρρωστημένες σχέσεις και σε γλυκές προσμονές……. μαλακίες σκέφτομαι… συνέχεια μαλακίες… τα πράγματα είναι τόσο απλά και εγώ τα στολίζω με βαριά και υπερβολικά “θέλω”… όμως εγώ την θέλω γυμνή… έτσι όπως μου δόθηκε με περίσσεια ηδονή ένα πρωινό μετά από ένα ψυχοφθόρο οκτάωρο… ήταν ότι καλύτερο είχα νιώσει εδώ και πολύ καιρό… αλήθεια από πότε;……….
Από τότε πέρασαν δυο μήνες χωρίς να ξανασμίξουμε… μόνο σκόρπιες ματιές πάνω στην δουλειά και τίποτε παραπάνω λες και παίζαμε ένα παιχνίδι για το ποιος θα το αποζητήσει ξανά…… .αλλά τίποτα, μέχρι απόψε την νύχτα που η τύχη μας έφερε να συναντηθούμε σε ένα θέατρο… εκεί την είδα για πρώτη φορά να είναι ντυμένη στα μαύρα που της φώτιζαν τα ξανθά της μαλλιά και το καλοσχηματισμένο πρόσωπο της… είχαμε βγει για διάλειμμα… εγώ συνοδευμένος από την κοπέλα μου και αυτή με τον φίλο της……. τα βλέμματα που ανταλλάξαμε, ήταν κάτι περισσότερο από ζηλόφθονα “γιατί”… κάτι περισσότερο από καθάρια έλξη… ναι, τελικά όλα ένα παιχνίδι είναι και σαν παιχνίδι πρέπει να το αντιμετωπίζουμε… κατέβηκα στην είσοδο και βγήκα έξω στο δρόμο με μια αστεία πρόφαση από την φίλη μου… περίμενα να βγει και αυτή… βγήκε και πήγε στο απέναντι περίπτερο. Κάπου εκεί την έπιασα από το χέρι… αυτή γύρισε προς εμένα… μέσα σε αυτήν την ζεστή ματιά, την φίλησα στον λαιμό της… στον γλυκά αρωματισμένο λαιμό της….
-Υπάρχει λόγος να γίνεται αυτό; Μπορεί να μας βλέπει ο φίλος μου τώρα ξερεις……..
-Το ίδιο μπορεί να συμβαίνει και με εμένα…
-Τόσο καιρό στην δουλειά και δεν ήθελες να….
-Είναι που σε είδα χωρίς στολή γι’ αυτό….
-Νόμιζα ότι σου άρεσε η στολή μου...
-Και το φόρεμα που φοράς σήμερα….. είσαι θεά!
-…όχι σε εμένα αυτά!
-Δεν με πιστεύεις;
-Όχι!
Της έδωσα ένα φιλί στο στόμα αυθόρμητα… δεν ήθελα να αποδείξω ότι της λέω ψέματα. Δεν με ενδιαφέρει, απλά την ποθούσα και την ζήλευα και αυτό ήταν η κινητήριος δύναμη που έπαιρνα τέτοιο ρίσκο. Αυτή, ανταποκρίθηκε στα φιλιά μου μέχρι που άρχισε να βρέχει… της ψιθύρισα στο αυτί έτσι όπως με κράταγε αγκαλιά…
-Πάμε σε παρακαλώ μέσα θα τα πούμε αύριο…
-Δεν υπάρχει αύριο… είμαι σε άδεια και την Παρασκευή φεύγω…
-Μα γιατί; Δεν ξέρω τίποτα!
-Δεν το έχω πει σε κανένα. Περίμενα την μετάθεση. Θέλω να πάω κοντά στο σπίτι μου… μαζί με τον αρραβωνιαστικό μου, κάνει το “αγροτικό” του εκεί... και θα πάω μαζί του…
-Το παιδί που σε συνοδεύει είναι…..;
-Ναι
Είμαστε ένα χρόνο σχεδόν μαζί στην δουλειά και τώρα που θα έφευγε, κατάλαβα ότι θα μου λείψει… είναι υπερβολικό μα, αυτό νιώθω… ίσως είναι η ζήλια που ένιωσα όταν την είδα να συνοδεύεται η μήπως είναι ότι θα την χάσω….; Αδιέξοδο… τόσο καιρό έχουμε φιλικές σχέσεις, τίποτα το ιδιαίτερο, μα θα μου έλειπε η παρουσία της… ακόμα και αυτός ο περιστασιακός έρωτας που κάναμε, ήταν ένα ευχάριστο διάλειμμα ή έτσι μου φαινότανε μέχρι τώρα…; Μέχρι να καταλάβω ότι το παιχνίδι μαζί της έκρυβε μια έλξη… μια έλξη που δεν ήθελα να την πνίξω μέσα σε αυτήν την βροχερή νύχτα…….
-Ξέρεις, ήταν ότι καλύτερο έχω νιώσει μέχρι τώρα…… Μαρία…
-….Το κάνεις δύσκολο και νομίζω ότι δεν πρέπει…
Ότι επακολούθησε, έγινε πολύ γρήγορα. Με έχει καταβάλει μια δύναμη, ένας πόθος που αυτοκαταστροφικά με έχει ζώσει για αυτήν! Όλα ήταν σαν ένα σκηνικό για το έργο που θα ακολουθούσε… την τράβηξα από το χέρι και γλιστρήσαμε ξανά μέσα στο θέατρο βρεγμένοι και οι δυο… την πήγα στις τουαλέτες που ήταν μαζί με αποθήκη -ούτε τα φώτα δεν άναψα… δυσανασχέτησε για λίγο… την κράτησα από την μέση και της είπα:
-Τώρα που σε βρήκα μωρό μου δεν πρόκειται να σε αφήσω!!! Το έλεγα και μάλλον το εννοούσα.
Η Μαρία με κοίταζε έκπληκτη αν και πίστευα ότι και αυτή το επιζητούσε… φιλιόμαστε συνέχεια για να σβήσουμε κάθε αμφιβολία για το τι κάνουμε… καμιά ντροπή και κανένας εγωισμός δεν χώραγε εδώ μέσα… μόνο ο έρωτας μας που ξεχειλίζει σε αυτό το καταθλιπτικό και σκοτεινό μέρος…
Τις σήκωσα τα χέρια ψηλά και την κόλλησα στα πλακάκια του τοίχου… έκανα βουτιά στα λαχταριστά της στήθη… με τα δόντια μου τις κατέβασα το φόρεμα της μέχρι να μου αποκαλυφθούν οι ρόγες της. Μετά από αυτό, επιδόθηκα σε ένα απίθανο και γευστικό γλείψιμο ενώ η Μαρία προσπαθούσε να με σταματήσει… ήθελε να φύγουμε όσο ήταν καιρός… την άκουγα να με παροτρύνει να σταματήσουμε, εγώ όμως δεν την άκουγα μέχρι να παραδοθεί και αυτή στην αναπόφευκτη ένωση μας… μπήκα μέσα της γρήγορα με μια κίνηση… έβγαλε ένα αναστεναγμό που τον σταμάτησα αμέσως με το χέρι μου… αυτή άρχισε να μου γλύφει τα δάχτυλα ενώ εγώ έσπρωχνα με όλη την δύναμη μου μέχρι το κορμί της να σταματήσει στα κρύα πλακάκια… δεν ήθελα και πολύ για να τελειώσω… η καύλα μου ήταν απίστευτη! Ίσα που πρόλαβα να τραβηχτώ και να τελειώσω πάνω στην κοιλιά της! Η Μαρία όμως δεν είχε τελειώσει… μου πήρε τα δάχτυλα και τα έβαλε στο μουσκεμένο μουνί της… άρχισε να τα τρίβει γύρω γύρω ενώ με το άλλο της χέρι μου έτριβε την πούτσα μου… συνέχισα να την χαϊδεύω και να τις παίζω την κλειτορίδα της μέχρι να χύσει και αυτή… με λυγισμένα τα γόνατα της… τίναξε το κεφάλι της πίσω, άνοιξε το στόμα της και έβγαλε πνιχτούς αναστεναγμούς… έσκυψα και της φίλησα το μουνί της που ήταν γεμάτο υγρά… με τα δυο μου δάχτυλα, της άνοιξα τα μουνόχειλα και της ρούφηξα την πρησμένη κλειτορίδα της… από εκεί ξεκίνησα με την γλώσσα μου ένα ταξίδι στο αρωματισμένο κορμί της μέχρι να φτάσω στα κατακόκκινα βαμμένα χείλια της…
-Καλό ταξίδι γλυκιά μου να έχεις!!! Της είπα αφού της έδωσα με την γλώσσα μου τα υγρά της αυτά που έχυσε για μένα σε αυτήν την σκοτεινή τουαλέτα…
Το μόνο που έκανε ήταν να γελάσει σιγά… έφερε το χέρι της στα μαλλιά μου…
-Το ξέρω ότι κάνω μαλακίες, μα αυτό ήταν η ποιο λαχταριστή μαλακία που έκανα μαζί σου!
-Φύγε πρώτη. Θα τα πούμε αύριο…
-Δεν υπάρχει αύριο… κάποια άλλη φορά ίσως…. σε κάποια άλλη τουαλέτα…
Το είπε και γέλασε ξανά. Με ενόχλησε. Δεν ξέρω γιατί μα, με πείραξε… της έδωσα ένα ζεστό φιλί στο μάγουλο καθώς προσπαθούσε να φορέσει ξανά το φόρεμα της… αυτό ήταν και η τελευταία φορά που την φίλησα… βγήκε έξω… έμεινα για λίγο μέσα μέχρι να χαθούν από τα αυτιά μου ο ήχος από τα τακούνια της στον προθάλαμο του θεάτρου και μετά στις σκάλες…
Μπήκα και εγώ μετά στην σκοτεινή αίθουσα κι έκατσα σιγά δίπλα στην κοπέλα μου. Κάτι πήγε να μου πει μα τις χάιδεψα το χέρι… θα τα λέγαμε μετά… μάλλον θα της εξηγούσα για πολύ ώρα γιατί άργησα.. δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ στο έργο που παιζόταν μπροστά μας… ήμουν βυθισμένος στις δικές μου σκέψεις… μόνο που κάποιες φορές προσπαθούσα να καταφέρω να την αναγνωρίσω μέσα στο σκοτάδι μα δεν μπόρεσα….
Ήταν ένα μαρτύριο μέχρι να τελειώσει το έργο… είμαι τελείως μπερδεμένος με ότι είχε συμβεί. Το μόνο σίγουρο ήταν ότι ήθελα να βρεθώ ξανά κοντά της. Πουτάνα ζωή! Πως μου τα φέρνεις έτσι! Είχα τόσο καιρό μαζί της και τώρα που θα έφευγε κατάλαβα πως την θέλω…
Το έργο τελείωσε και φεύγαμε από το θέατρο… η δικιά μου με είχε πιάσει αγκαλιά… ήμαστε στην εξώπορτα όταν με σκούντηξε κάτι από πίσω μου…
-Με συγχωρείτε…….. κάτι σας έπεσε κύριε…
Γύρισα και τη ξαναείδα!!! Ήταν Η Μαρία, που κράταγε στο χέρι της ένα πρόγραμμα του έργου……..
...Κόμπιασα λίγο μα το πήρα. Καθώς της έπιασα το χέρι της λίγο, ένα φευγαλέο χάδι….. κάτι για να την θυμάμαι… η στιγμή ήταν αρκετά κρίσιμη. Πίστευα ότι με μια κίνηση ακόμα θα την έπαιρνα και θα φεύγαμε μα, κρατήθηκα……… Ένα δάκρυ κύλησε από τα καστανά της μάτια… ίσα που πρόλαβα να το δω πριν γίνει και αυτό μια σταγόνα βροχής που έπεφτε με μανία εδώ και λίγα λεπτά…
……Έχουμε μείνει κοκαλωμένοι μπροστά στο αδιέξοδο των προσδοκιών μας… είναι που η ζωή παίζει αυτά τα μαζοχιστικά παιχνίδια με τις επιθυμίες μας που καταλήγουν σε αρρωστημένες σχέσεις και σε γλυκές προσμονές…
Είπαμε αντίο με τις ματιές μας… ένα πικρό αντίο που θα με συντρόφευε μέχρι να χαθούμε μέσα στην νύχτα… εγώ με την κοπέλα μου να περπατάμε αγκαλιασμένοι κάτω από τις τέντες για να προφυλαχθούμε από την βροχή… ενώ Μαρία με τον αρραβωνιαστικό της μας προσπέρασαν με την μηχανή τους…
…Ξύπνησα μέσα στην νύχτα δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Έχω αφήσει την κοπέλα μου να κοιμάται γυμνή στο κρεβάτι και κάθομαι στην βεράντα. Κάνει κρύο μα δεν με νοιάζει…κάθομαι έτσι αποχαυνωτικά και καπνίζω… σκέφτομαι το τελευταίο χάδι της Μαρίας εκεί που με σκούντηξε και μου έδωσε το πρόγραμμα όταν βγήκαμε από το θέατρο… το πρόγραμμα….;;; Έχει γούστο… σκέφτηκα. Έτρεξα προς το χολ… κάπου εκεί το άφησα νομίζω όταν φτάσαμε σπίτι... ευτυχώς το βρήκα!!! Άρχισα να το ξεφυλλίζω με μια προσμονή ότι μπορεί να έχει γράψει κάτι……. κάτι για μένα…
Το είχε κάνει η γλυκιά μου! Κάπου πάνω στα τυπωμένα γράμματα μου είχε γράψει:
“Μακάρι να είχαμε γνωριστεί έτσι όπως τελειώσαμε σήμερα. Μακάρι να σε είχα πλάι μου τώρα. Δεν γίνεται όμως, όχι τώρα, ίσως είναι μια εφήμερη τρέλα που δεν θα την ακολουθήσω… το ίδιο θα κάνεις και εσύ νομίζω…
…..να με σκέφτεσαι γιατί το έχω ανάγκη.
Η δικιά σου Μαρία…. 7η σειρά πίσω σου…..
χ”
Έμεινα έτσι στην βεράντα να διαβάζω και να ξαναδιαβάζω το σημείωμα της… με έχει τυφλώσει ο έρωτας για αυτήν και δεν μπορώ να σκεφτώ καθαρά… έκανα έρωτα μαζί της…
Πήρα αυτό πού τελικά ήθελα… να την κάνω δική μου και να με σκέφτεται………. μαλακίες σκέφτομαι… συνέχεια μαλακίες… τα πράγματα είναι τόσο απλά και εγώ τα στολίζω με βαριά και υπερβολικά “θέλω”… όμως εγώ δεν την θέλω με ρούχα, την θέλω γυμνή… έτσι όπως μου δόθηκε με περίσσεια ηδονή πριν λίγες ώρες, στριμωγμένοι μέσα σε μια σκοτεινή τουαλέτα… ήταν ότι καλύτερο είχα νιώσει εδώ και πολύ καιρό… αλήθεια από πότε;………
-Μα τι κάνεις τέτοια ώρα ξύπνιος;
-Έρχομαι γλυκιά μου! Ένα τσιγάρο έκανα και έρχομαι.
Ήταν η κοπέλα μου… ήρθε να με βρει… πήρε το τσιγάρο μου και τράβηξε μια βαθιά ρουφηξιά… έβγαλε τον καπνό βήχοντας, με έπιασε από το χέρι και με τράβηξε μέσα. Είναι γυμνό το μωρό μου… ευτυχώς δεν με είδε που κράταγα το σημείωμα… το είχα ακουμπήσει με το χέρι μου στο κάγκελο... εκεί, άνοιξα την παλάμη μου και το άφησα να πέσει στο κενό… στο μαύρο σκοτάδι αυτής της αναπάντεχης νύχτας… γύρισα προς το μέρος της, συγκεκριμένα προς τα ολοστρόγγυλα οπίσθια της που λικνίζονται προκλητικά μπροστά μου, καθώς με τράβαγε με το χέρι της προς το υπνοδωμάτιο…
…….Έχουμε μείνει κοκαλωμένοι μπροστά στο αδιέξοδο των προσδοκιών μας… είναι που η ζωή παίζει αυτά τα μαζοχιστικά παιχνίδια με τις επιθυμίες μας που καταλήγουν σε αρρωστημένες σχέσεις και σε γλυκές προσμονές……. μαλακίες σκέφτομαι… συνέχεια μαλακίες… τα πράγματα είναι τόσο απλά και εγώ τα στολίζω με βαριά και υπερβολικά “θέλω”… όμως εγώ την θέλω γυμνή… έτσι όπως μου δόθηκε με περίσσεια ηδονή ένα πρωινό μετά από ένα ψυχοφθόρο οκτάωρο… ήταν ότι καλύτερο είχα νιώσει εδώ και πολύ καιρό… αλήθεια από πότε;……….
Από τότε πέρασαν δυο μήνες χωρίς να ξανασμίξουμε… μόνο σκόρπιες ματιές πάνω στην δουλειά και τίποτε παραπάνω λες και παίζαμε ένα παιχνίδι για το ποιος θα το αποζητήσει ξανά…… .αλλά τίποτα, μέχρι απόψε την νύχτα που η τύχη μας έφερε να συναντηθούμε σε ένα θέατρο… εκεί την είδα για πρώτη φορά να είναι ντυμένη στα μαύρα που της φώτιζαν τα ξανθά της μαλλιά και το καλοσχηματισμένο πρόσωπο της… είχαμε βγει για διάλειμμα… εγώ συνοδευμένος από την κοπέλα μου και αυτή με τον φίλο της……. τα βλέμματα που ανταλλάξαμε, ήταν κάτι περισσότερο από ζηλόφθονα “γιατί”… κάτι περισσότερο από καθάρια έλξη… ναι, τελικά όλα ένα παιχνίδι είναι και σαν παιχνίδι πρέπει να το αντιμετωπίζουμε… κατέβηκα στην είσοδο και βγήκα έξω στο δρόμο με μια αστεία πρόφαση από την φίλη μου… περίμενα να βγει και αυτή… βγήκε και πήγε στο απέναντι περίπτερο. Κάπου εκεί την έπιασα από το χέρι… αυτή γύρισε προς εμένα… μέσα σε αυτήν την ζεστή ματιά, την φίλησα στον λαιμό της… στον γλυκά αρωματισμένο λαιμό της….
-Υπάρχει λόγος να γίνεται αυτό; Μπορεί να μας βλέπει ο φίλος μου τώρα ξερεις……..
-Το ίδιο μπορεί να συμβαίνει και με εμένα…
-Τόσο καιρό στην δουλειά και δεν ήθελες να….
-Είναι που σε είδα χωρίς στολή γι’ αυτό….
-Νόμιζα ότι σου άρεσε η στολή μου...
-Και το φόρεμα που φοράς σήμερα….. είσαι θεά!
-…όχι σε εμένα αυτά!
-Δεν με πιστεύεις;
-Όχι!
Της έδωσα ένα φιλί στο στόμα αυθόρμητα… δεν ήθελα να αποδείξω ότι της λέω ψέματα. Δεν με ενδιαφέρει, απλά την ποθούσα και την ζήλευα και αυτό ήταν η κινητήριος δύναμη που έπαιρνα τέτοιο ρίσκο. Αυτή, ανταποκρίθηκε στα φιλιά μου μέχρι που άρχισε να βρέχει… της ψιθύρισα στο αυτί έτσι όπως με κράταγε αγκαλιά…
-Πάμε σε παρακαλώ μέσα θα τα πούμε αύριο…
-Δεν υπάρχει αύριο… είμαι σε άδεια και την Παρασκευή φεύγω…
-Μα γιατί; Δεν ξέρω τίποτα!
-Δεν το έχω πει σε κανένα. Περίμενα την μετάθεση. Θέλω να πάω κοντά στο σπίτι μου… μαζί με τον αρραβωνιαστικό μου, κάνει το “αγροτικό” του εκεί... και θα πάω μαζί του…
-Το παιδί που σε συνοδεύει είναι…..;
-Ναι
Είμαστε ένα χρόνο σχεδόν μαζί στην δουλειά και τώρα που θα έφευγε, κατάλαβα ότι θα μου λείψει… είναι υπερβολικό μα, αυτό νιώθω… ίσως είναι η ζήλια που ένιωσα όταν την είδα να συνοδεύεται η μήπως είναι ότι θα την χάσω….; Αδιέξοδο… τόσο καιρό έχουμε φιλικές σχέσεις, τίποτα το ιδιαίτερο, μα θα μου έλειπε η παρουσία της… ακόμα και αυτός ο περιστασιακός έρωτας που κάναμε, ήταν ένα ευχάριστο διάλειμμα ή έτσι μου φαινότανε μέχρι τώρα…; Μέχρι να καταλάβω ότι το παιχνίδι μαζί της έκρυβε μια έλξη… μια έλξη που δεν ήθελα να την πνίξω μέσα σε αυτήν την βροχερή νύχτα…….
-Ξέρεις, ήταν ότι καλύτερο έχω νιώσει μέχρι τώρα…… Μαρία…
-….Το κάνεις δύσκολο και νομίζω ότι δεν πρέπει…
Ότι επακολούθησε, έγινε πολύ γρήγορα. Με έχει καταβάλει μια δύναμη, ένας πόθος που αυτοκαταστροφικά με έχει ζώσει για αυτήν! Όλα ήταν σαν ένα σκηνικό για το έργο που θα ακολουθούσε… την τράβηξα από το χέρι και γλιστρήσαμε ξανά μέσα στο θέατρο βρεγμένοι και οι δυο… την πήγα στις τουαλέτες που ήταν μαζί με αποθήκη -ούτε τα φώτα δεν άναψα… δυσανασχέτησε για λίγο… την κράτησα από την μέση και της είπα:
-Τώρα που σε βρήκα μωρό μου δεν πρόκειται να σε αφήσω!!! Το έλεγα και μάλλον το εννοούσα.
Η Μαρία με κοίταζε έκπληκτη αν και πίστευα ότι και αυτή το επιζητούσε… φιλιόμαστε συνέχεια για να σβήσουμε κάθε αμφιβολία για το τι κάνουμε… καμιά ντροπή και κανένας εγωισμός δεν χώραγε εδώ μέσα… μόνο ο έρωτας μας που ξεχειλίζει σε αυτό το καταθλιπτικό και σκοτεινό μέρος…
Τις σήκωσα τα χέρια ψηλά και την κόλλησα στα πλακάκια του τοίχου… έκανα βουτιά στα λαχταριστά της στήθη… με τα δόντια μου τις κατέβασα το φόρεμα της μέχρι να μου αποκαλυφθούν οι ρόγες της. Μετά από αυτό, επιδόθηκα σε ένα απίθανο και γευστικό γλείψιμο ενώ η Μαρία προσπαθούσε να με σταματήσει… ήθελε να φύγουμε όσο ήταν καιρός… την άκουγα να με παροτρύνει να σταματήσουμε, εγώ όμως δεν την άκουγα μέχρι να παραδοθεί και αυτή στην αναπόφευκτη ένωση μας… μπήκα μέσα της γρήγορα με μια κίνηση… έβγαλε ένα αναστεναγμό που τον σταμάτησα αμέσως με το χέρι μου… αυτή άρχισε να μου γλύφει τα δάχτυλα ενώ εγώ έσπρωχνα με όλη την δύναμη μου μέχρι το κορμί της να σταματήσει στα κρύα πλακάκια… δεν ήθελα και πολύ για να τελειώσω… η καύλα μου ήταν απίστευτη! Ίσα που πρόλαβα να τραβηχτώ και να τελειώσω πάνω στην κοιλιά της! Η Μαρία όμως δεν είχε τελειώσει… μου πήρε τα δάχτυλα και τα έβαλε στο μουσκεμένο μουνί της… άρχισε να τα τρίβει γύρω γύρω ενώ με το άλλο της χέρι μου έτριβε την πούτσα μου… συνέχισα να την χαϊδεύω και να τις παίζω την κλειτορίδα της μέχρι να χύσει και αυτή… με λυγισμένα τα γόνατα της… τίναξε το κεφάλι της πίσω, άνοιξε το στόμα της και έβγαλε πνιχτούς αναστεναγμούς… έσκυψα και της φίλησα το μουνί της που ήταν γεμάτο υγρά… με τα δυο μου δάχτυλα, της άνοιξα τα μουνόχειλα και της ρούφηξα την πρησμένη κλειτορίδα της… από εκεί ξεκίνησα με την γλώσσα μου ένα ταξίδι στο αρωματισμένο κορμί της μέχρι να φτάσω στα κατακόκκινα βαμμένα χείλια της…
-Καλό ταξίδι γλυκιά μου να έχεις!!! Της είπα αφού της έδωσα με την γλώσσα μου τα υγρά της αυτά που έχυσε για μένα σε αυτήν την σκοτεινή τουαλέτα…
Το μόνο που έκανε ήταν να γελάσει σιγά… έφερε το χέρι της στα μαλλιά μου…
-Το ξέρω ότι κάνω μαλακίες, μα αυτό ήταν η ποιο λαχταριστή μαλακία που έκανα μαζί σου!
-Φύγε πρώτη. Θα τα πούμε αύριο…
-Δεν υπάρχει αύριο… κάποια άλλη φορά ίσως…. σε κάποια άλλη τουαλέτα…
Το είπε και γέλασε ξανά. Με ενόχλησε. Δεν ξέρω γιατί μα, με πείραξε… της έδωσα ένα ζεστό φιλί στο μάγουλο καθώς προσπαθούσε να φορέσει ξανά το φόρεμα της… αυτό ήταν και η τελευταία φορά που την φίλησα… βγήκε έξω… έμεινα για λίγο μέσα μέχρι να χαθούν από τα αυτιά μου ο ήχος από τα τακούνια της στον προθάλαμο του θεάτρου και μετά στις σκάλες…
Μπήκα και εγώ μετά στην σκοτεινή αίθουσα κι έκατσα σιγά δίπλα στην κοπέλα μου. Κάτι πήγε να μου πει μα τις χάιδεψα το χέρι… θα τα λέγαμε μετά… μάλλον θα της εξηγούσα για πολύ ώρα γιατί άργησα.. δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ στο έργο που παιζόταν μπροστά μας… ήμουν βυθισμένος στις δικές μου σκέψεις… μόνο που κάποιες φορές προσπαθούσα να καταφέρω να την αναγνωρίσω μέσα στο σκοτάδι μα δεν μπόρεσα….
Ήταν ένα μαρτύριο μέχρι να τελειώσει το έργο… είμαι τελείως μπερδεμένος με ότι είχε συμβεί. Το μόνο σίγουρο ήταν ότι ήθελα να βρεθώ ξανά κοντά της. Πουτάνα ζωή! Πως μου τα φέρνεις έτσι! Είχα τόσο καιρό μαζί της και τώρα που θα έφευγε κατάλαβα πως την θέλω…
Το έργο τελείωσε και φεύγαμε από το θέατρο… η δικιά μου με είχε πιάσει αγκαλιά… ήμαστε στην εξώπορτα όταν με σκούντηξε κάτι από πίσω μου…
-Με συγχωρείτε…….. κάτι σας έπεσε κύριε…
Γύρισα και τη ξαναείδα!!! Ήταν Η Μαρία, που κράταγε στο χέρι της ένα πρόγραμμα του έργου……..
...Κόμπιασα λίγο μα το πήρα. Καθώς της έπιασα το χέρι της λίγο, ένα φευγαλέο χάδι….. κάτι για να την θυμάμαι… η στιγμή ήταν αρκετά κρίσιμη. Πίστευα ότι με μια κίνηση ακόμα θα την έπαιρνα και θα φεύγαμε μα, κρατήθηκα……… Ένα δάκρυ κύλησε από τα καστανά της μάτια… ίσα που πρόλαβα να το δω πριν γίνει και αυτό μια σταγόνα βροχής που έπεφτε με μανία εδώ και λίγα λεπτά…
……Έχουμε μείνει κοκαλωμένοι μπροστά στο αδιέξοδο των προσδοκιών μας… είναι που η ζωή παίζει αυτά τα μαζοχιστικά παιχνίδια με τις επιθυμίες μας που καταλήγουν σε αρρωστημένες σχέσεις και σε γλυκές προσμονές…
Είπαμε αντίο με τις ματιές μας… ένα πικρό αντίο που θα με συντρόφευε μέχρι να χαθούμε μέσα στην νύχτα… εγώ με την κοπέλα μου να περπατάμε αγκαλιασμένοι κάτω από τις τέντες για να προφυλαχθούμε από την βροχή… ενώ Μαρία με τον αρραβωνιαστικό της μας προσπέρασαν με την μηχανή τους…
…Ξύπνησα μέσα στην νύχτα δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Έχω αφήσει την κοπέλα μου να κοιμάται γυμνή στο κρεβάτι και κάθομαι στην βεράντα. Κάνει κρύο μα δεν με νοιάζει…κάθομαι έτσι αποχαυνωτικά και καπνίζω… σκέφτομαι το τελευταίο χάδι της Μαρίας εκεί που με σκούντηξε και μου έδωσε το πρόγραμμα όταν βγήκαμε από το θέατρο… το πρόγραμμα….;;; Έχει γούστο… σκέφτηκα. Έτρεξα προς το χολ… κάπου εκεί το άφησα νομίζω όταν φτάσαμε σπίτι... ευτυχώς το βρήκα!!! Άρχισα να το ξεφυλλίζω με μια προσμονή ότι μπορεί να έχει γράψει κάτι……. κάτι για μένα…
Το είχε κάνει η γλυκιά μου! Κάπου πάνω στα τυπωμένα γράμματα μου είχε γράψει:
“Μακάρι να είχαμε γνωριστεί έτσι όπως τελειώσαμε σήμερα. Μακάρι να σε είχα πλάι μου τώρα. Δεν γίνεται όμως, όχι τώρα, ίσως είναι μια εφήμερη τρέλα που δεν θα την ακολουθήσω… το ίδιο θα κάνεις και εσύ νομίζω…
…..να με σκέφτεσαι γιατί το έχω ανάγκη.
Η δικιά σου Μαρία…. 7η σειρά πίσω σου…..
χ”
Έμεινα έτσι στην βεράντα να διαβάζω και να ξαναδιαβάζω το σημείωμα της… με έχει τυφλώσει ο έρωτας για αυτήν και δεν μπορώ να σκεφτώ καθαρά… έκανα έρωτα μαζί της…
Πήρα αυτό πού τελικά ήθελα… να την κάνω δική μου και να με σκέφτεται………. μαλακίες σκέφτομαι… συνέχεια μαλακίες… τα πράγματα είναι τόσο απλά και εγώ τα στολίζω με βαριά και υπερβολικά “θέλω”… όμως εγώ δεν την θέλω με ρούχα, την θέλω γυμνή… έτσι όπως μου δόθηκε με περίσσεια ηδονή πριν λίγες ώρες, στριμωγμένοι μέσα σε μια σκοτεινή τουαλέτα… ήταν ότι καλύτερο είχα νιώσει εδώ και πολύ καιρό… αλήθεια από πότε;………
-Μα τι κάνεις τέτοια ώρα ξύπνιος;
-Έρχομαι γλυκιά μου! Ένα τσιγάρο έκανα και έρχομαι.
Ήταν η κοπέλα μου… ήρθε να με βρει… πήρε το τσιγάρο μου και τράβηξε μια βαθιά ρουφηξιά… έβγαλε τον καπνό βήχοντας, με έπιασε από το χέρι και με τράβηξε μέσα. Είναι γυμνό το μωρό μου… ευτυχώς δεν με είδε που κράταγα το σημείωμα… το είχα ακουμπήσει με το χέρι μου στο κάγκελο... εκεί, άνοιξα την παλάμη μου και το άφησα να πέσει στο κενό… στο μαύρο σκοτάδι αυτής της αναπάντεχης νύχτας… γύρισα προς το μέρος της, συγκεκριμένα προς τα ολοστρόγγυλα οπίσθια της που λικνίζονται προκλητικά μπροστά μου, καθώς με τράβαγε με το χέρι της προς το υπνοδωμάτιο…
(Copyright protected OW ref: 8389 "Straight erotic stories archive")
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.