Ατυχής εκσπερμάτωση - (2ο μέρος)

……δεν ξέρω χάθηκα... περπάτησα αρκετά σε αυτόν τον λαβύρινθο και…

-Πήγαινε προς την θάλασσα… θα την ακούς δεν γίνεται…

-…ναι πάω…

-έρχομαι τώρα…

Το έκλεισα… ντύθηκα και βγήκα έξω. Αν και Σεπτέμβριος, είχε ψύχρα και πολύ αέρα που στροβιλιζόταν στα σοκάκια… με χτύπαγε στο πρόσωπο… αυτό με βοηθάει να συνέλθω κάπως… δεν ήταν αρκετό όμως….. γιατί σκόνταψα… έπεσα με τα μούτρα στο κατηφορικό δρομάκι. Ευτυχώς δεν χτύπησα πολύ ή έτσι νόμιζα μέσα στο σκοτάδι……..
.
………..σκοτάδι ε ; άρχισαν πάλι να έρχονται εικόνες από το επεισοδιακό γαμήσι… είμαι πίσω της. Το μόνο που με κρατάει για να μην πέσω από το τραπέζι είναι η μέση της Θάλειας που κρατιέται από την άκρη του τραπεζιού με δύναμη. Η κουνουπιέρα, είναι και αυτή τυλιγμένη στην μέση της… δεν είχα χρόνο να την βγάλω…

Την γαμάω με μια ακατανόητη λύσσα! Πονάω πολύ! Είναι στενή… πρέπει να έχω ματώσει… τον έβγαλα έξω και άρχισα να τον παίζω πάνω στο κωλαράκι της… επιτέλους! Θα έχυνα! Μόνο που ήθελα να το κάνω αυτό στα χειλάκια της… την καβάλησα από πάνω… την γύρισα προς τα μένα… τον έβαλα πρώτα στο κατάλευκο και φακιδωτό στήθος της… είχε ξαπλώσει το κεφάλι της και αναστέναζε βαθιά… έφερα τα δάχτυλα μου στο μουνί της και άρχισα να παίζω με την κλειτορίδα της ενώ με το άλλο μου χέρι της είχα σφίξει τα βυζάκια της πάνω στην πούτσα μου και την έτριβα μέσα τους… προσπαθούσα να κρατηθώ για να τελειώσουμε μαζί………..

………..μαζί; Πρέπει να την βρω! Σηκώθηκα με δυσκολία από την τούμπα που πήρα στο δρομάκι. Πρέπει να την βρω…….. και την βρήκα κάθεται στο πεζούλι που είναι στην θάλασσα… έχει βάλει τα πόδια της πάνω, τα έχει αγκαλιάσει και κάθεται έτσι στη λουσμένη από το φεγγάρι νύχτα… έκανα συνέχεια κλήσεις μήπως ακούσω τον ήχο από το κινητό… η μικρή μου δεν το σήκωνε αλλά ήταν αρκετό για να τη βρω εγώ… δεν πήγα κατευθείαν κοντά της, έκατσα λίγο και την παρατηρούσα από μακριά μέσα στο σκοτάδι…

Η γλυκιά μου, είχε ακουμπήσει το μαγουλάκι της πάνω στα γόνατα της… εκεί κατάλαβα ότι αυτή γυναίκα ήταν δικιά μου… ναι δικιά μου! Το γλυκό μου κορίτσι! Δεν ξέρω αλλά, ένιωθα ένα συναίσθημα απέραντης αγάπης για αυτήν, όχι για ότι έγινε πριν, αυτό το ξέχασα ήδη αλλά, για αυτήν τη μορφή της… την μοναχική και κουλουριασμένη μορφή της να αγναντεύει την μαύρη και άγρια θάλασσα, αηδιασμένη από την συμπεριφορά μου… την είχα απογοητεύσει…

Είμαστε ένα μήνα μαζί και το μόνο που με ένοιαζε ήταν πως θα γαμιόμαστε σαν σκυλιά η κάτι σαν…… δεν μπορώ να βρω λέξεις… είμαι ακόμα μεθυσμένος, ζαλισμένος και χτυπημένος. Θα πάω να της δώσω το ποιο ζεστό φιλί, θα την κρατήσω αγκαλιά και θα κάτσουμε έτσι χωρίς να μιλάμε αγκαλιασμένοι… την έχω ανάγκη! Μου λείπει τώρα που νιώθω ότι την χάνω… το κατάλαβα αλλά νομίζω ότι μπορώ να επανορθώσω αν έφερνα τον χρόνο πίσω… αν… θα μπορούσα;…….


…..δεν μπορούσα να κρατηθώ άλλο! Είχα σφίξει δυνατά στην παλάμη μου το πουτσοκέφαλο… νομίζω ότι με την παραμικρή κίνηση θα χύσω αλλά περίμενα να το κάνει πρώτα η Θάλεια. Τα είχα δώσει όλα… είχα γίνει ταχυδακτυλουργός πάνω στο καυλωμένο μουνί της… με το ένα δάχτυλο της έπαιζα την κλειτορίδα ενώ τα άλλα δυο τα είχα χώσει στον υγρό της κόλπο… δεν κράτησε πολύ, έχυσε μέσα σε κλειτοριδικούς, δάχτυλο-κολπικούς(?) οργασμούς! Το έκανε ενώ, το σώμα της πήρε την μορφή τόξου… συσπάται ολόκληρη!

Η μέση της έκανε μια τέλεια καμάρα και κάτω από αυτήν ήταν η γαμημένη στρογγυλή βάση της κουνουπιέρας, που έτρεμε και αυτή μαζί με το κορμί της… μέσα σε αυτά τα ρίγη την έχυσα και εγώ στο ανοιχτό της από καύλα στόμα! Είχε κλείσει τα μάτια από την ηδονή και κάπου την ξάφνιασε το σπέρμα που της έπεφτε στο πρόσωπο της… όταν τελείωσα και εγώ, της τον έβαλα στο στόμα να γευτεί ότι είχε απομείνει… η μικρή μου! Σαν να ξύπνησε από τα ποιο κρυφά της όνειρα, τραβήχτηκε και έβαλε το χέρι της στο πρόσωπο της… άρχιζε να σκουπίζει με νευρικές κινήσεις το σπέρμα μου…

-όχι………. όχι…….. δεν ήθελα μα………….. γιατί;;;

-ήμουνα σε φάση που δεν μπορούσα να σε ρωτήσω ξέρεις………….

-με εξευτέλισες…….

-μα καλά, το θεωρείς εξευτελισμό αυτό;

-Ναι! Και το πρωκτικό πριν, ήταν σαν να με βίαζες! Παναθεμά σε…….. πονάω ρε μαλάκα!

-ναι άλλα καύλωσες πολύ, έτσι δεν είναι;

-δεν είναι το ζητούμενο πόσο ηδονίζεσαι αλλά το πώς;

-πόσο καύλωσες είπα, όχι πόσο ηδονίζεσαι!!!

-Απορώ γιατί είμαι μαζί σου! Όχι πάντως για το μυαλό σου!

Με πρόσβαλε ή έτσι το κατάλαβα -με το ζαλισμένο και πνιγμένο στο αλκοόλ μυαλό μου- αν και πιστεύω ότι και το μεθύσι να μου έφευγε, πάλι ζαλισμένος θα είμαι. Κούνησα τα δάχτυλα μου μπροστά της, σαν να ήθελα να επιδείξω την μαγική ικανότητα μου στον ταχυδακτυλουργικό γυναικείο αυνανισμό, αν και πρόλαβα να δω μια μικρή λάμψη στα πράσινα της μάτια! Στην θέα των “Δέκα μάγισσες τα δάχτυλα σου…… “ εξακολουθούσε να είναι έξαλλη! Πήγε στο μπάνιο και πλύθηκε… βγήκε έξω ακόμα πιο θυμωμένη… πλύθηκε καλά για να φύγει κάθε τι δικό μου από το σφριγηλό της σώμα…………..

-………….Μπορείς να ηρεμήσεις σε παρακαλώ;

-άντε γαμήσου ανώμαλε! Για ποια με πέρασες ε;;;;;;


Έχω κάτσει ζαλισμένος κάτω από την βαριά σκαλιστή πόρτα στο δρομάκι. Από εκεί παρατηρώ την Θάλεια να κάθεται στο πέτρινο πεζούλι… την κοιτάω μέσα από το σκοτάδι… σκέφτομαι ότι αυτή την μικρή ‘’εύθραυστη αξιοπρέπεια’’ στον δικό της πουπουλένιο και ρομαντικό κόσμο, την εξευτέλισα βάση της δικής της θεωρίας περί “εκσπερμάτωσης και πεολειχίας ενός ανήσυχου και μανιακού μυαλού”!

Βγάζει το κινητό της από την τσέπη, το κοιτάει για λίγο και αρχίζει να πληκτρολογεί. Το κινητό μου άρχισε να χτυπάει… αυτή ξαφνιάστηκε… γύρισε προς το μέρος που ήμουν εγώ… δεν κουνήθηκα… σηκώθηκε και ερχόταν προς εμένα… δεν μπορούσε να με δει ακόμα μέχρι, που ζύγωσε αρκετά κοντά… είχα μείνει ακίνητος. Την έβλεπα να έρχεται… είχα μαγευτεί από αυτήν! Δεν ξέρω πως, μα είμαστε μαζί ένα μήνα και το μόνο που σκεφτόμουν να κάνω μαζί της ήταν σεξ… μόνο με τι τρόπο θα την γαμούσα, όπως έγινε και σήμερα σκεφτόμουν… μια μανία που τρεφόταν καθημερινά από την διάχυτη αθωότητα της και τους λεπτεπίλεπτους τρόπους της…

Αφού έκανα ότι ήθελα με το κορμί της, ένιωθα κάτι δυνατότερο ακόμα και από αυτό. Ναι! Είμαι ερωτευμένος μαζί της! Και αυτός ο έρωτας υπήρχε, μόνο που εγώ δεν το είχα καταλάβει. Δεν είναι σαν όλες τις άλλες, είναι κάτι ξεχωριστό και σαν ξεχωριστό με τράβηξε. Έτσι έλεγα πάντα για μια γυναίκα που ερωτεύομαι μόνο που μετά, το ξεχωριστό γίνεται ανυπόφορο. Δεν με νοιάζει… μαθαίνω από τα ίδια λάθη μου και αυτό συμβαίνει και τώρα…

Όταν με είδε, έβγαλε έναν μικρό αναστεναγμό και έπεσε στην αγκαλιά μου…

-….Συγνώμη για πριν…

-σσσσσσσσσστ… μην ζητάς συγνώμη, δεν χρειάζεται. Εγώ είμαι η ξενέρωτη… μάλλον, μια ζωή ήμουν… αν και ήσουν απότομος μαζί μου στο sex σήμερα…
πιστεύω άτι με ποθείς και αυτό μου φτάνει…..

-μα……… τι λες;!!

με φίλησε… δεν χρειάζεται να πούμε τίποτα πλέον φτάνει που είμαστε μαζί… τελικά νομίζω ότι αντί να αλλάξει η Θάλεια και να κάνει τα δικά μου γούστα στον έρωτα άλλαξα εγώ! Την έβλεπα αλλιώς, κάτι τόσο όμορφο και εύθραυστο που δεν θα διακινδύνευα να το σπάσω με τις αδέξιες και άγαρμπες πρόστυχες κινήσεις μου…

-Ξέρεις… μου άρεσε αλλά, ήταν κάπως ξαφνικό όλο αυτό…

-…..αλήθεια σου άρεσε;

-πολύ μωρό μου! Τέτοια ηδονή δεν έχω νιώσει πότε μου…….

-ε καλά, μικρή είσαι ακόμα…

-μικρή πουτάνα ε;

-………;;;;!!!!

-Πάμε στο δωμάτιο. Ανυπομονώ να γδυθούμε και να…….

-Μην το πεις !!!!!……. Μη σε παρακαλώ! Μη μου χαλάς την….. Αλήθεια τι μου χάλαγε; Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ… κάτι σκεφτόμουν πριν μα τα ξέχασα όλα τώρα που την έχω αγκαλιά και ταξιδεύω με τις μπερδεμένες σκέψεις μου…..

Κάπου στο βάθος του υγροποιημένου μυαλού μου, έχω την αίσθηση ότι είμαι σε μια βραχώδη ακτή… ψηλά στο σκοτεινό τοπίο βλέπω ένα ερειπωμένο κάστρο… στην τεράστια είσοδο, ένα φως τρεμοσβήνει. Κοιτάω καλύτερα………. στέκεται μια κοπέλα…….. ναι! Είναι η Θάλεια! Τυλιγμένη με ένα άσπρο τούλι που μαζεύει στην μέση της, σε ένα σιδερένιο κύκλο. Στα χέρια της κρατάει ένα κεράκι που φέγγει μέσα σε αυτό το σκοτάδι… κοιτάει προς την μεριά μου και μου κουνάει το κερί αργά… φυσάει πολύ όμως και η φλόγα σβήνει… κάνω προσπάθεια να ανεβώ. Θέλω να την προλάβω… επιτέλους! Φτάνω στο ύψωμα μετά από τεράστια προσπάθεια αναρρίχησης στην απότομη πλαγιά… έχω ματώσει στον δρόμο μα, δεν με νοιάζει…

Μόλις ζυγώνω κοντά της, αυτή με κοιτάει με ένα λάγνο ύφος. Φέρνει το πρόσωπο της προς το δικό μου… νομίζω ότι θέλει να με φιλήσει… μα …. Μη! Μη… κάπου εκεί με σπρώχνει με το λεπτοκαμωμένο χέρι της. Έχει πολύ δύναμη και εγώ……. ζαλίζομαι……. δεν μπορώ να κρατηθώ… αρχίζω και πέφτω στον βραχώδη γκρεμό μέχρι να καταλήξω πάλι από εκεί που άρχισα…………!!!

-πρόσεχε!………. θα πέσεις! Ευτυχώς με κράτησε η Θάλεια! Νομίζω ότι με πήρε ο ύπνος πάνω στην αγκαλιά της……… μου έπιασε τα δάχτυλα, μου τα έφερε στο στόμα της και τα φίλησε ένα ένα…

-……..Πάμε. Αρχίζω και κρυώνω. Θέλω να με ζεστάνεις...

Ανηφορίσαμε το στενάκι αγκαλιασμένοι. Ήμουν πάλι μπερδεμένος αλλά δεν θυμόμουν τον λόγο, άλλωστε τι σημασία είχε; Είμαστε ένα ακόμα ερωτευμένο ζευγαράκι που απολαμβάναμε τον έρωτα μας σε αυτό το μυστηριακό μέρος…

Άνοιξα την πόρτα… στην μέση του δωματίου βρισκόταν το τεράστιο τραπέζι και μια ξεσκισμένη κουνουπιέρα από πάνω του… είναι το “πέπλο” της σκέφτηκα… τα κεριά είχαν λιώσει, μόνο ένα τρεμοσβήνει ακόμη μέσα στο σκοτάδι… κάτι μου θύμισε αυτή η μικρή φλόγα…….. πήγα να ανοίξω το φως, μα η Θάλεια μου έπιασε το χέρι εμποδίζοντας με…

-Όχι! Θέλω έτσι στο σκοτάδι… γονάτισε μπροστά μου και μου ξεκουμπώνει το παντελόνι αργά…….. ίσα που πρόλαβα να κλείσω την πόρτα πίσω μου και μαζί της να σταματήσει το ενοχλητικό φως του διαδρόμου να σβήνει το σκοτάδι μας.