Παρατηρήσεις αποστολέα: Όμορφες καλησπέρες παιδιά. Η ιστορία που ακολουθεί είναι αληθινή και συνέβη πριν από περίπου ένα χρόνο, όταν ήμουν στο πανεπιστήμιο.
Όπως θα μπορείτε αρκετοί να καταλάβετε, αρκετή ελευθερία, πολύς ελεύθερος χρόνος και αρκετές βόλτες. Για προφανείς λόγους δεν θα πω ποιο πανεπιστήμιο. Ήταν Σεπτέμβριος όταν είχα αρχίσει τα μαθήματα έμενα σε ένα σπίτι κοντά στο πανεπιστήμιο. Ο καιρός περνούσε έκανα παρέα με αρκετά άτομα τα οποία όμως δεν ήταν από την σχολή. Τα μαθήματα κυλούσαν κανονικά και ποτέ δεν είχα ιδιαίτερες σχέσεις με άτομα από τη σχολή.
Ήταν αρχές Δεκέμβρη όταν μετακόμισε στην πολυκατοικία μια κοπέλα. Ήταν αυτός ο τύπος ανθρώπου που λες φύτουλας. Μαλλί πιασμένο αλογοουρά, τεράστια γυαλιά μυωπίας που τα τζάμια τους έμοιαζαν με παράθυρα διαμερίσματος, γενικά είχε όλο το πακέτο και στο ντύσιμο το οποίο ήταν αυστηρά συντηρητικό όλες τις φορές που την πετύχαινα μπλούζες με το γιακά μέχρι το σαγόνι και γενικά έκρυβε πάντα το σώμα της μέσα από ένα στρώμα ρούχων που νόμιζες ότι ξεπήδησαν από άλλο αιώνα. Θα μου πείτε δικαίωμα της να ντύνεται όπως θέλει αλλά είναι περίεργο να συναντάς κοπέλα ειδικά σε αυτή την ηλικία που μένει και μόνη της, να κυκλοφορεί με ρούχα που ορκιζόσουν πως τα φόραγε και η γιαγιά της. Προς θεού δεν θα έλεγα να είναι τσόλι και να αλλάζει γκόμενους σαν τα πουκάμισα, αλλά η λύση ήταν κάπου στη μέση.
Τέλος πάντων πέρα από τα τυπικά γεια σου και καλημέρα που ανταλλάζαμε όταν συναντιόμασταν στην είσοδο δεν είχαμε άλλες σχέσεις. Από ένα σημείο και μετά παίρναμε το ίδιο λεωφορείο και είχαμε κάτσει και μια δυο φορές μαζί. Έμοιαζε λίγο με φρικιό, αλλά ήταν καλή κοπέλα και είχε ωραίες απόψεις πάνω σε διάφορα θέματα που είχαμε συζητήσει. Δεν ήμουν και από αυτούς που κοίταζε αποκλειστικά την εξωτερική εμφάνιση και έτσι αρχίσαμε να κάνουμε παρέα. Μετά από ένα χρονικό διάστημα αρχίσαμε να βρισκόμαστε και στα σπίτια. Πότε ανέβαινε αυτή και καθόμασταν στο σπίτι μου, πότε κατέβαινα εγώ στο δικό της. Το κόλλημα της όμως συνεχιζόταν διάβαζε πολλές ώρες κάθε μέρα. Έβγαινε σπάνια από το σπίτι και το ντύσιμο της ήταν απελπιστικά συντηρητικό. Προφανώς ούτε λόγος για μπότες, σορτσάκια και κοντές φούστες η μπλουζάκια, αλλά μόνο ρούχα που κρύβουν κάθε κομμάτι δέρματος που είχε σε πόδια χέρια και πλάτη.
Μια μέρα εκεί που καθόμασταν σπίτι της και μιλάγαμε είπε ότι θέλει να πάει στο μπάνιο πέρασε ώρα μέχρι που σηκώθηκα και πήγα προς τα εκεί και την είδα να κλαίει.
- Τι έγινε ρε ζωίτσα τι έπαθες ξαφνικά;
- Τίποτα απάντησε και σκούπισε τα μάτια της.
Της τα έβγαλα με το τσιγκέλι και έμαθα τι είχε της άρεσε ένα παιδί από τη σχολή της που δεν την είχε προσέξει καν, έτρωγε δούλεμα από κάποιους για την εμφάνιση της και δεν είχε καθόλου φίλους. Μιλήσαμε και τελικά της είπα…
- Γιατί δεν προσπαθείς να αλλάξεις λίγο την εμφάνιση σου;
- Φοβάμαι την αλλαγή…
είπε μετά από ώρα. Αποφάσισα να τη βοηθήσω.
- Λοιπόν θα αλλάξεις την εμφάνισή σου αύριο και θα το κάνεις με το ζόρι…
της είπα και έφυγα. Την επόμενη μέρα πήγα σπίτι της και της είπα.
- Αρχικά θα αλλάξουμε αυτά τα γυαλιά και την κοτσίδα. Θα βάλεις φακούς και θα τα αφήνεις λυτά.
Δεν ήθελε αλλά την πίεσα και τα έβγαλε. Με τους φακούς και το λυτό μαλλί, ήταν πολύ όμορφη. Είχε πράσινα μάτια και ωραίο πρόσωπο, που το κατέστρεφαν τα χοντρά γυαλιά.
- Θα πρέπει να αλλάξεις ντύσιμο και να σταματήσεις να ντύνεσαι σα γιαγιά…
και χωρίς να δώσω σημασία στις αντιδράσεις της, πήγα στη ντουλάπα της και άρχισα να ψάχνω τα ρούχα της. Μάταια. Μόνο συντηρητικά ρούχα το ένα δίπλα στο άλλο. Ξαφνικά άνοιξα ένα συρτάρι και πέτυχα τα εσώρουχα της. Κόντεψα να πάθω. Μπορείτε να φανταστείτε και μόνοι σας ότι για να έχει τέτοια ρούχα, τι κιλότες και τι σουτιέν φορούσε.
- Σοβαρά τώρα;…
τη ρώτησα κρατώντας τα στο χέρι μου. Κοκκίνισε.
- Ε αυτά με βολεύουν, μου είπε.
- Αυτά φόραγαν το μεσαίωνα της είπα. Πάω για ψώνια…
και έφυγα. Γύρισα με καινούργια ρούχα για την Ζωή. Μπήκα μέσα και της είπα γδύσου. Αυτή κοκάλωσε.
- Μα... άρχισε να ψελλίζει.
- Σιωπή, της είπα. Γδύσου.
Αυτή άρχισε να βγάζει την μπλούζα της και έμεινε με το σουτιέν.
- Και το παντελόνι…
της είπα. Ξεκούμπωσε το παντελόνι και το άφησε να πέσει στο πάτωμα. Είχε μείνει με τα εσώρουχα και ήταν κατακόκκινη.
- Λοιπόν;… τη ρώτησα.
- Τι λοιπόν;
- Τα υπόλοιπα;
Εκεί έμεινε στα αλήθεια.
- Τι τα υπόλοιπα;… ρώτησε. Δεν μπορώ ντρέπομαι…
είπε με μια φωνή που ίσα που ακουγόταν.
- Η γδύνεσαι η φεύγω…
της είπα δήθεν αγριεμένος. Σιγά-σιγά άρχισε να βγάζει το σουτιέν της και να κρύβει το γυμνό της στήθος με τα χέρια της.
- Κατέβασε τα χέρια σου…
της είπα και υπάκουσε. Είχε δύο καταπληκτικά στήθη, στητά και μεγάλα, που τα εξαφάνιζε τελείως με το καθημερινό της ντύσιμο. Οι δύο ροζ ρώγες της άρχισαν να σκληραίνουν μέχρι που καύλωσαν τελείως.
- Και τώρα το κιλοτάκι σου…
της είπα και χαμογέλασα.
- Όχι αυτό... όχι…
είπε και δάκρυα έτρεξαν στα μάτια της.
- Ok φεύγω, της είπα, και βγαλ’ τα πέρα μόνη σου.
- Όχι περίμενε…
είπε και δειλά-δειλά άρχισε να βγάζει το άσπρο εσώρουχο βάζοντας τα χέρια της μπροστά και κλαίγοντας.
- Πάρε τα χέρια σου από κει…
της είπα και με τα πολλά υπάκουσε εμφανίζοντας μου ένα μουνί με αρκετές τρίχες γύρω-γύρω.
- Λοιπόν πρώτα θα περιποιηθούμε το μουνάκι σου…
της είπα και την πήγα στη μπανιέρα. Της είπα να μπει μέσα και πήρα ένα ξυραφάκι.
- Θες να βοηθήσω;… τη ρώτησα.
- Όχι θα το κάνω εγώ μου, είπε.
Ύστερα από λίγη ώρα βγήκε με ένα τέλειο μουνί, ξυρισμένο χωρίς ίχνος τρίχας την θαύμαζα έτσι όπως ήταν. Πριν αδικούσε τελείως και το πρόσωπο της και το σώμα της.
- Υπέροχη…
της είπα και της χαμογέλασα. Τώρα θα βάλεις αυτά που σου πήρα και της έδωσα την τσάντα.
- Αρχικά θα σταματήσεις να φοράς αυτά τα εσώρουχα…
της είπα και της έδωσα ένα μοβ στρινγκάκι και το ασορτί σουτιέν.
- Μα δεν φοράω τέτοια, θα με κόβει και θα με ενοχλεί…
- Θα κάνεις αυτό που σου λέω…
της είπα. Υπάκουσε και τα φόρεσε. Ήταν πολύ καύλα.
- Ωραία, τώρα αυτή τη φούστα…
της είπα και της έδωσα μια μαύρη κοντή φούστα την φόρεσε και αυτή μετά από κάποιες μικρές αντιδράσεις, όπως και την σιέλ μπλούζα που της έδωσα για από πάνω, η οποία άφηνε τον αριστερό της ώμο γυμνό. Ήταν σκέτος μούναρος. Κοιτάχτηκε στον καθρέφτη και ξαφνιάστηκε αλλά της άρεσε.
- Και το τελευταίο κομμάτι του σημερινού ραντεβού…
της λέω και της πιάνω με δύναμη το στήθος.
- Τι κάνεις…
μου λέει και με κοιτά τρομαγμένη. Δεν απάντησα. Πέρασα το ένα μου χέρι κάτω από την φούστα της και της έτριβα το μουνί, ενώ με το άλλο την κρατούσα ακίνητη. Αυτή έκλαιγε και φώναζε να την αφήσω μέχρι που ένιωσα το μουνί της να κάνει συσπάσεις και άρχισε να βογκάει. Έφυγα. Περίμενα νέα της, ήθελα να με πάρει αυτή. Είχαν περάσει 3 μέρες μέχρι που χτύπησε το κινητό. Ήταν μήνυμα από αυτή. Το άνοιξα και διάβασα. «Έχω ανάγκη από ψώνια, πρέπει να πάρω καινούργια ρούχα». «Κερνάω καφέ μετά τα ψώνια»… της απάντησα. Βγήκαμε. Είχε λιακάδα, κάναμε και βόλτα πήγαμε σε διάφορα μαγαζιά. Πολλά της τα διάλεξα εγώ.
- Ξέρεις, μου είπε, για αυτό που έγινε την τρίτη…
- Συγνώμη τη διέκοψα δεν έπρεπε να προχωρήσω τόσα βήματα την πρώτη μέρα.
- Όχι εννοώ ότι μου άρεσε. Με καύλωσε πολύ. Μετά από αυτό έπαιζα μαζί του όλη μέρα και να... δεν είχα ποτέ σχέση και ήθελα να... ξέρεις να... να μην είμαι άσχετη όταν έρθει η ώρα και αν μπορείς βέβαια, να με βοηθήσεις εσύ…
και κοκκίνισε.
- Με μεγάλη μου χαρά…
της είπα και χαμογέλασα.
- Το βραδάκι είναι καλά;
- Μια χαρά, να περάσεις από το σπίτι μου.
Το βράδυ ήρθε και ετοιμάστηκα. Κατέβηκα τις σκάλες της πολυκατοικίας και χτύπησα το κουδούνι της. Μου άνοιξε. Φορούσε την μαύρη κοντή φούστα που άφηνε τις μπουτάρες τις να φαίνονται, καλσόν, μαύρες μπότες και μια κόκκινη μπλούζα από πάνω. Μπήκα και κάθισα στο σαλόνι.
- Ξέρεις, με προτιμώ έτσι…
είπε και γέλασε. Χαμογέλασα κι εγώ. Μιλούσαμε περί ανέμων και υδάτων για ώρα, μέχρι που επικεντρώσαμε στο σκοπό της συνάντησης.
- Ξεκινάμε από τα εύκολα, της είπα. Γνωρίζεις έναν τύπο. Το πρώτο πράγμα είναι να τον φιλήσεις. Δοκίμασε με εμένα…
της είπα. Δεν ήταν και τόσο κακό. Εντάξει, δεν ήταν και ότι καλύτερο, αλλά προσπαθούσε. Μετά από κάποια ώρα, της είπα ότι ήταν μια χαρά και να συνεχίσουμε. Της έπιασα το στήθος πάνω από την μπλούζα και της το ζούληξα. Ένωσα τα χείλη μου με τα δικά της και τα χέρια μου άρχισαν να κατεβαίνουν προς τα κάτω, χαϊδεύοντας όλο το κορμί της μέχρι που έφτασα ανάμεσα στα πόδια της. Παραμέρισα το στρινγκάκι που φορούσε και άρχισα να τρίβω το μουνάκι της που είχε γίνει μούσκεμα. Κάποια στιγμή σταμάτησα. Της έβγαλα τη μπλούζα και το σουτιέν και άρχισα να ρουφάω της ρώγες της, ενώ αυτή βαριανάσαινε.
- Τώρα κάτι πιο δύσκολο…
είπα και σηκώθηκα όρθιος. Την έβαλα να γονατίσει μπροστά μου. Άρχισε να ξεκουμπώνει το παντελόνι και έβγαλε έξω τον πούτσο μου που είχε γίνει πέτρα. Ήταν περίπου 16 πόντους. Τον έπιασε φανερά αγχωμένη και της είπα…
- Γλείψε με τη γλώσσα σου το κεφάλι και μετά παρ’ τον μέσα στο στόμα σου.
Το είχε πάρει απόφαση να αλλάξει τελείως. Η μέχρι πριν μια βδομάδα σεμνή γειτόνισσα με τα πατομπούκαλα και την κοτσίδα, ήταν πεσμένη στα γόνατα με τους βύζους έξω και ρούφαγε τη ψωλή μου. Μετά από λίγο μου είπε…
- Θέλω να είσαι ο πρώτος μου, θέλω να με γαμήσεις, θέλω να νιώσω επιτέλους ένα καυλί να καρφώνεται μέσα στην τρύπα μου.
Την έγδυσα τελείως, φόρεσα μια καπότα και την ξάπλωσα ανάσκελα στο κρεβάτι της. Έγλειψα το μουνί για κάνα πεντάλεπτο και μετά την τράβηξα προς το μέρος μου στην άκρη του κρεβατιού. Αυτή ήταν ξαπλωμένη ανάσκελα με τα πόδια ανοιχτά κι εγώ όρθιος. Της ακούμπησα τον πούτσο μου στα μουνόχειλα της και το έσπρωξα στο στενό μουνί της. Έβγαλε μια φωνή, αλλά με παρακάλεσε να μη σταματήσω. Τη γαμούσα αργά και δυνατά μέχρι που έχυσε ουρλιάζοντας. Τη φίλησα και της είπα αυτό ήταν. Χαμογέλασε πήρε μια ανάσα και συνεχίσαμε.
Με έβαλε να κάτσω ανάσκελα και κάθισε στον πούτσο μου χοροπηδώντας και φωνάζοντας…
- Ναι… γάμα την μούνα μου, γάμησε με την πουτάνα και έχυσε ξανά.
Συνεχίσαμε σε διάφορες στάσεις και έχυσε στο σύνολο τέσσερις φορές. Πέσαμε ξεροί και κοιμηθήκαμε. Το όλο σκηνικό από καύλα ξανάγινε άλλη μια φορά. Από τότε έχει περάσει καιρός τώρα είμαστε κολλητοί. Όλοι στο δρόμο κοιτάνε τη Ζωή και μένουν. Είναι πραγματικά μούναρος, αλλά πέρα από κάποια μικροπράγματα δεν έχει αλλάξει. Είναι πολύ καλή μαθήτρια και διαβάζει ώρες. Τα έφτιαξε και με έναν τύπο από τη σχολή της. Κανονίζουμε να βγούμε πολύ συχνά, σχεδόν κάθε μέρα…
άκουσα το κουδούνι. Αυτή θα είναι...
Περιμένω σχόλια σας.
(Copyright protected OW ref: 67499)
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.