Ήταν Φεβρουάριος του 2002. Όταν μετά από πολύ αναζήτηση στο ίντερνετ βρήκα (επιτέλους) τον... παράδεισο. Χωρίς να το πολυσκεφτώ, την πήρα τηλέφωνο και το πρώτο ραντεβού σε ξενοδοχείο της Γλυφάδας ήταν γεγονός. Περίμενα έξω από το ξενοδοχείο όταν το τηλέφωνο μου χτύπησε και η φωνή από την άλλη γραμμή ήταν της Αφέντρας μου.
- «Πού είσαι;», με ρώτησε με άγριο ύφος.
Χωρίς να προλάβω να απαντήσω μου είπε:
- «Σε περιμένω στην είσοδο».
Δεν χρειάστηκε προσπάθεια για να την αναγνωρίσω και αφού την πλησίασα, άπλωσε το χέρι της.
- «Σκλάβε, δεν φιλάς το χέρι της Αφέντρας σου;», μου είπε.
Αφού το φίλησα πήγαμε στο δωμάτιο. Με έστειλε έξω από την κρεβατοκάμαρα έτσι ώστε να ετοιμαστεί και με διέταξε να γδυθώ και να χτυπήσω την πόρτα για να μπω και πάλι μέσα, αφού πρώτα μείνω με τα απολύτως απαραίτητα (μποξεράκι). Η ηδονή ήταν ατελείωτη, αν και ακόμη δεν είχε ξεκινήσει τίποτα. Γονατιστός χτύπησα την πόρτα και άκουσα τη φωνή της να με προστάζει να μπω στο δωμάτιο.
Το θέαμα που αντίκρισα δεν περιγράφεται! Η Αφέντρα μου φορούσε ένα δερμάτινο μαύρο μίνι φόρεμα και ένα ζευγάρι ψηλοτάκουνες καλογυαλισμένες μπότες που έφταναν μέχρι τα γόνατα της. Στο χέρι της κρατούσε μαστίγιο -αυτό που χτυπούνε τα άλογα- και με αυτό μου έδειξε τις μπότες της.
- «Φίλησε τις μπότες μου σκλάβε!»
Άρχισα να τις φιλάω και χωρίς να μου δώσει την άδεια της, άρχισα να ανεβαίνω προς τα γόνατα της. Τότε ένιωσα το μαστίγιο να πέφτει με δύναμη στην πλάτη μου και την μπότα της Αφέντρας μου, να μου πατάει το κεφάλι και να μου το κατεβάζει στο πάτωμα.
- «Δεν νομίζω να σου έδωσα την άδεια να το κάνεις αυτό…;», μου είπε και απαίτησε να αρχίσω να γλείφω τις δερμάτινες μπότες.
Κάθισε σε μια πολυθρόνα με τα πόδια σταυρωμένα και μου έφερε τη σόλα της στη γλώσσα.
- «Να μην μείνει τίποτα επάνω!», μου είπε.
Μετά από αρκετά λεπτά γλειψίματος, με πρόσταξε να ξαπλώσω μπρούμυτα στο πάτωμα. Δευτερόλεπτα αργότερα ανέβηκε στην πλάτη μου και ένιωσα τα ψηλά της τακούνια να μπαίνουν βαθιά στο κορμί μου καθώς περπατούσε επάνω μου από την μέση μέχρι και το κεφάλι.
- «Γύρνα ανάσκελα τώρα σκλάβε!», μου είπε και το προηγούμενο σκηνικό επαναλήφθηκε.
Αφού περπάτησε σε όλο το κορμί μου, με πρόσταξε να βγάλω τα εσώρουχα μου και να πλησιάσω στο κρεβάτι, όπου κάθισε να απολαύσει ένα τσιγάρο. Βέβαια πάντα ξαπλωμένος στο πάτωμα.
- «Άνοιξε το στόμα σου!», μου είπε.
Μου έβαλε μέσα το τακούνι της ενώ ταυτόχρονα έσταζε τη στάχτη του τσιγάρου της στη χούφτα μου. Η ηδονή που ένιωθα ήταν πρωτόγνωρη και το είχε καταλάβει.
- «Δεν νομίζω να τελειώσεις χωρίς να σου δώσω την άδεια μου…», μου είπε και το μαστίγιο προσγειώθηκε στα γεννητικά μου όργανα.
- «Ευχαριστώ πολύ Αφέντρα!», της είπα και ένα χαμόγελο έσκασε στα χείλη της.
Μετά από αρκετά λεπτά και αφού οι μπότες της Αφέντρας μου συνέχιζαν να... οργώνουν το κορμί μου, αποφάσισε να μου επιτρέψει να χύσω, αλλά με τον δικό της τρόπο. Μου πάτησε τον πούτσο που είχε γίνει σαν πέτρα και στη συνέχεια μου τον έπαιξε με τις μπότες της μέχρι να χύσω...
Από τότε δεν ξαναείδα την Αφέντρα, η οποία πήγε για μόνιμη εγκατάσταση στο Λος Άντζελες.
- «Πού είσαι;», με ρώτησε με άγριο ύφος.
Χωρίς να προλάβω να απαντήσω μου είπε:
- «Σε περιμένω στην είσοδο».
Δεν χρειάστηκε προσπάθεια για να την αναγνωρίσω και αφού την πλησίασα, άπλωσε το χέρι της.
- «Σκλάβε, δεν φιλάς το χέρι της Αφέντρας σου;», μου είπε.
Αφού το φίλησα πήγαμε στο δωμάτιο. Με έστειλε έξω από την κρεβατοκάμαρα έτσι ώστε να ετοιμαστεί και με διέταξε να γδυθώ και να χτυπήσω την πόρτα για να μπω και πάλι μέσα, αφού πρώτα μείνω με τα απολύτως απαραίτητα (μποξεράκι). Η ηδονή ήταν ατελείωτη, αν και ακόμη δεν είχε ξεκινήσει τίποτα. Γονατιστός χτύπησα την πόρτα και άκουσα τη φωνή της να με προστάζει να μπω στο δωμάτιο.
Το θέαμα που αντίκρισα δεν περιγράφεται! Η Αφέντρα μου φορούσε ένα δερμάτινο μαύρο μίνι φόρεμα και ένα ζευγάρι ψηλοτάκουνες καλογυαλισμένες μπότες που έφταναν μέχρι τα γόνατα της. Στο χέρι της κρατούσε μαστίγιο -αυτό που χτυπούνε τα άλογα- και με αυτό μου έδειξε τις μπότες της.
- «Φίλησε τις μπότες μου σκλάβε!»
Άρχισα να τις φιλάω και χωρίς να μου δώσει την άδεια της, άρχισα να ανεβαίνω προς τα γόνατα της. Τότε ένιωσα το μαστίγιο να πέφτει με δύναμη στην πλάτη μου και την μπότα της Αφέντρας μου, να μου πατάει το κεφάλι και να μου το κατεβάζει στο πάτωμα.
- «Δεν νομίζω να σου έδωσα την άδεια να το κάνεις αυτό…;», μου είπε και απαίτησε να αρχίσω να γλείφω τις δερμάτινες μπότες.
Κάθισε σε μια πολυθρόνα με τα πόδια σταυρωμένα και μου έφερε τη σόλα της στη γλώσσα.
- «Να μην μείνει τίποτα επάνω!», μου είπε.
Μετά από αρκετά λεπτά γλειψίματος, με πρόσταξε να ξαπλώσω μπρούμυτα στο πάτωμα. Δευτερόλεπτα αργότερα ανέβηκε στην πλάτη μου και ένιωσα τα ψηλά της τακούνια να μπαίνουν βαθιά στο κορμί μου καθώς περπατούσε επάνω μου από την μέση μέχρι και το κεφάλι.
- «Γύρνα ανάσκελα τώρα σκλάβε!», μου είπε και το προηγούμενο σκηνικό επαναλήφθηκε.
Αφού περπάτησε σε όλο το κορμί μου, με πρόσταξε να βγάλω τα εσώρουχα μου και να πλησιάσω στο κρεβάτι, όπου κάθισε να απολαύσει ένα τσιγάρο. Βέβαια πάντα ξαπλωμένος στο πάτωμα.
- «Άνοιξε το στόμα σου!», μου είπε.
Μου έβαλε μέσα το τακούνι της ενώ ταυτόχρονα έσταζε τη στάχτη του τσιγάρου της στη χούφτα μου. Η ηδονή που ένιωθα ήταν πρωτόγνωρη και το είχε καταλάβει.
- «Δεν νομίζω να τελειώσεις χωρίς να σου δώσω την άδεια μου…», μου είπε και το μαστίγιο προσγειώθηκε στα γεννητικά μου όργανα.
- «Ευχαριστώ πολύ Αφέντρα!», της είπα και ένα χαμόγελο έσκασε στα χείλη της.
Μετά από αρκετά λεπτά και αφού οι μπότες της Αφέντρας μου συνέχιζαν να... οργώνουν το κορμί μου, αποφάσισε να μου επιτρέψει να χύσω, αλλά με τον δικό της τρόπο. Μου πάτησε τον πούτσο που είχε γίνει σαν πέτρα και στη συνέχεια μου τον έπαιξε με τις μπότες της μέχρι να χύσω...
Από τότε δεν ξαναείδα την Αφέντρα, η οποία πήγε για μόνιμη εγκατάσταση στο Λος Άντζελες.
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.