Η ιστορία:
Με τη γυναίκα μου είμαστε μαζί απο το σχολείο. Συνολικά πάνω από 20 χρόνια, τα μισά από αυτά παντρεμένοι. Μέχρι τα 35 μου ήμουνα (μη σας ακούγεται παράξενο) απόλυτα πιστός σε αυτή. Αν και είχα τη δυνατότητα για περιπέτειες κατά καιρούς, εγώ εκεί...
Πριν μερικά χρόνια μου καρφώθηκε η ιδέα του πως θα ήταν να απιστήσω. Ξεκίνησα χαζεύοντας και ψάχνοντας σε διάφορα sites, στέλνοντας διάφορα μηνύματα που είτε έμεναν αναπάντητα, είτε σταματούσαν μετά από ανταλλαγή 2-3 μηνυμάτων.
Κάποια στιγμή αποφάσισα κι έβαλα κι εγώ μια αγγελία σε site γνωριμιών. Πέρασαν πάνω από 3 βδομάδες χωρίς ούτε μια απάντηση, κι ενώ το είχα σχεδόν ξεχάσει, ήρθε ένα mail από μια (όπως έλεγε) 30άρα, αρραβωνιασμένη, λίγο γεματούλια, που "ενδιαφέρονταν". Απάντησα, απάντησε, ξανα-απάντησα, ούτε θυμάμαι πόσα mails ανταλλάξαμε και κάποια στιγμή κανονίστηκε το 1ο ραντεβού για καφέ νωρίς το απόγευμα.
Δώσαμε ραντεβού στο κέντρο καθώς αυτή δούλευε κέντρο Αθήνας. Όταν βρεθήκαμε είδα μια κοπέλα, με κάποια κιλά παραπάνω αλλά απίστευτα γλυκό πρόσωπο. Τα κιλά δεν με ενόχλησαν καθώς πάντα μου άρεσαν οι γυναίκες με πιασίματα.
• Που πάμε;… ρώτησε.
• Παμε Νότια;…
της απάντησα καθώς εγώ είχα γραφείο (ένα 3άρι διαμέρισμα) στα Νότια προάστια και ήξερα κάποια διακριτικά μέρη. Συμφώνησε και σύντομα βρεθήκαμε σε ένα διακριτικό καφέ 5' από το γραφείο μου. Μιλήσαμε γενικά και αόριστα, μου είπε ότι ο αρραβωνιαστικός της δούλευε εκτός Αθηνών κι ερχόταν Σ/Κ, ειδικότερα για περιπέτειες κλπ. Όταν τελείωσε ο καφές, αυτή είχε καμιά ώρα ακόμη για σκότωμα, καθώς είχε να πάει σε κάτι φίλους της αργότερα. Από όλη τη συζήτηση είχα την αίσθηση ότι ήμασταν σε καλό δρόμο, οπότε αποτόλμησα την πρόταση:
• Το γραφείο μου είναι 5' από εδώ. Δε πάμε να περάσουμε εκεί τη μια ώρα;
Με κοίταξε λίγο περίεργα αλλά χαμογελώντας απάντησε…
• γιατί όχι;
Σε 5' ήμασταν στο γραφείο μου ολομόναχοι. Σε όλο το δρόμο σκεφτόμουν πως και τι. Αφού μπήκαμε μέσα και την ξενάγησα στους χώρους, βρεθήκαμε στο δικό μου γραφείο. Άρχισε να με ρωτάει διάφορα για τη δουλειά μου. Όσο της απαντούσα από μέσα μου σκεφτόμουν ότι ή τώρα ή ποτέ. Δε θυμάμαι ποια ήταν η ερώτηση, η απάντηση μου πάντως ήταν…
• δεν είμαστε εδώ για αυτά...
και της έκλεισα το στόμα με ένα φιλί. Μετά την αρχική σαστιμάρα της που δε κράτησε πάνω από 2-3΄ ένοιωσα να ανταποκρίνεται. Ήταν απίστευτη η αίσθηση. Σύντομα στο φιλί συμμετείχαν κι οι γλώσσες, ενώ τα χέρια άρχισαν να τρέχουν στα κορμιά. Τα δικά μου περισσότερο, τα δικά της λιγότερο. Άρχισα να την γδύνω αποκαλύπτοντας το στήθος της που τόση ώρα το ένοιωθα να με κοιτάζει προκλητικά. Αν και γεματούλια, το στήθος της ήταν όχι πολύ μεγάλο αλλά αρκετά στητό. Οι ρώγες της πέταγαν και με προκαλούσαν να τις γλύψω. Καθώς έπαιζα μαζί τους, τις φίλαγα, τις έγλυφα, τις δάγκωνα ελαφρά, τα χέρια μου επιχείρησαν να την γδύσουν εντελώς. Ήθελα να ακουμπήσω το μουνάκι της. Με σταμάτησε λέγοντας μου…
• σήμερα είναι μια από τις δύσκολες μέρες μου... και άλλωστε σε λίγο πρέπει να φύγω.
Καταλαβαίνετε την απογοήτευση μου. Κάτι μου έλεγε ότι αυτή η ιστορία δε θα τελείωνε εκείνη την ημέρα, οπότε δεν είχα και πολλά να κάνω. Αυτή, είτε από περιέργεια, είτε από τύψεις (ποτέ δεν την ρώτησα) άρχισε να χαϊδεύει τον πούτσο μου. Στην αρχή πάνω από το παντελόνι, στη συνέχεια με ξεκούμπωσε και τον έβγαλε έξω. Έπαιξε μαζί του, μόνο με το χέρι της, καθώς σε 5' έπρεπε να φύγουμε. Πριν βγούμε από το γραφείο και φιλώντας τη για τελευταία φορά εκείνη τη μέρα τη ρώτησα με νόημα:
• Θα τα ξαναπούμε ε;
Κι απάντησε σε αντίστοιχο ύφος…
• Σίγουρα! Δεν υπάρχει περίπτωση να μην ξανα-ασχοληθώ με αυτό εκεί κάτω.
Σημειώνω ότι ήξερα, διαβάζοντας διάφορες μελέτες κατά καιρούς, ότι είμαι άνω του μέσου όρου, καθώς είμαι "20άρης". Αυτή την απάντηση της δεν την περίμενα και με παραξένεψε λίγο. Την σκεφτόμουνα σε όλο το δρόμο μέχρι να την πάω στους φίλους της, όπως και όλο το σκηνικό που είχε συμβεί. Και φυσικά αν τελικά θα την ξανάβλεπα.
Όταν χωρίσαμε είπαμε τα κλασσικά "θα τα ξαναπούμε" και "σύντομα". Τα emails που ανταλλάξαμε τις επόμενες μέρες, επιβεβαίωσαν ότι θα υπήρχε και επόμενη συνάντηση. Αυτή έγινε την επόμενη εβδομάδα. Αυτή τη φορά μου είπε μόνη της ότι θα ερχόταν από το γραφείο αφού θα είχαν φύγει όλοι. Όταν χτύπησε το κουδούνι και βλέποντας την να μπαίνει μέσα ήμουν ήδη καυλωμένος. Δεν ξέρω αν ήταν η προσμονή ή το φόρεμα που φόραγε και με προδιάθεσε για αυτό που θα ακολουθούσε. Με ρώτησε αν είμαστε μόνοι κι όταν της είπα ναι, νομίζω ότι δεν υπήρξε άλλη ερώτηση. Τα φιλιά έγιναν χάδια, με πολύ κόπο βρήκαμε το δρόμο για το δικό μου γραφείο και φτάνοντας εκεί γονάτισε και ξεκίνησε να μου παίρνει πίπα.
• Από προχθές που συναντηθήκαμε, μόνο αυτό σκέφτομαι. Είναι υπέροχος! Είπε
• Πάρ’ τον μωρό μου. Όλος δικός σου...
Έκανε καταπληκτική πίπα. Το ένοιωθε, το ήθελε... Εγώ όμως δεν ήθελα να χύσω έτσι. Την σήκωσα, την ξάπλωσα στο γραφείο και της το ανταπέδωσα. Το μουνάκι της ήταν μούσκεμα. Δεν έχω ξανασυναντήσει πιο υγρή γυναίκα. Σε 3' μου πίεσε το κεφάλι στο μουνάκι της και άρχισε να σφαδάζει από τον οργασμό της. Σηκώθηκα παίρνοντας τις τελευταίες της σταγόνες, και φορώντας ένα προφυλακτικό μπήκα μέσα της έτσι όπως ήταν ανάσκελα στο γραφείο μου. Η καύλα μας ήταν απίστευτη. Άρχισα να την γαμάω δυνατά κι αυτή να φωνάζει. Ποτέ δεν έμαθα αν μας άκουσαν από τα γύρω διαμερίσματα αλλά δε με ενδιέφερε κιόλας. Το μουνί της ήταν στενό αλλά μούσκεμα. Ο πούτσος τριβόταν μέσα του και με τρέλαινε. Σύντομα ήρθε η ώρα να χύσω.
• Χύνω μωρό μου…
• Χύσε με καύλα μου…
μου απάντησε και με τράβηξε μέσα της.
Ένοιωσα τον πούτσο μου να φουσκώνει και τα υγρά μου να πετάγονται μέσα της. Τα αχ μας ήταν ταυτόχρονα...
Μείναμε εκεί για κάμποσα λεπτά. Μέσα της... Δυστυχώς κι οι δύο δεν είχαμε χρόνο για 2ο γύρο εκείνη τη μέρα. Κάτι που κάναμε σχεδόν όλες τις φορές που ξαναβρεθήκαμε.
(Copyright protected OW ref: 57599)
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.