Παρατηρήσεις αποστολέα: Ιστορία λίγο διαφορετική από τις υπόλοιπες...
Η προσπάθεια του να με φιλήσει; Μάταιη. Φυσικά και θα τον βασάνιζα. Ήταν παρανοϊκά υπέροχο αυτό που πάθαινε όταν αγρίευε. Σηκώθηκε απότομα από το κρεβάτι και με τράβηξε απέναντί του.
- Φίλα με, γαμώτο.
- Όχι, είπα γνέφοντας αρνητικά.
- Φίλα με, τώρα.
Οι κινήσεις του απότομες. Η εγγύτητα απίστευτη αλλά ανεπιτυχής. Την επιτυχία θα την καθόριζα εγώ. Έσφιξε τα χέρια του γύρω από το λαιμό μου. Σχεδόν δεν ανάσαινα αλλά ήταν το τελευταίο που με απασχολούσε. Με το πάθος του να ξεχειλίζει με κόλλησε στον τοίχο. Το σώμα μου βρέθηκε αντιμέτωπο με το παγωμένο τσιμέντο.
- Εκεί σου αξίζει να είσαι, με κατάλαβες; Τώρα δώσε μου αυτό που θέλω αλλιώς θα πονέσεις.
- Δεν πρόκειται να έχεις τίποτα από εμένα.
Το κορμί του πάνω στο δικό μου. Δάγκωσα τα χείλη μου. Η γλώσσα του βάλθηκε να διαγράφει νοητές ευθείες στο λαιμό μου. Γαμώτο.
- Εσύ το επέλεξες αυτό, να το θυμάσαι.
Με μια κίνηση γύμνωσε την εκστασιασμένη σάρκα μου και ξεκούμπωσε το τζιν του.
- Τώρα θα νιώσεις γιατί δεν πρέπει να μου φέρνεις αντιρρήσεις.
Η επαφή δυνατή και επώδυνη. Γαμώτο, λάτρευα τον πόνο που μου χάριζε. Με σήκωσε ψηλότερα τοποθετώντας τα πόδια μου στη μέση του. Στάθηκε ακίνητος για κάποιο χρονικό διάστημα. Ίσως ένα λεπτό, ίσως μια ώρα. Για μένα σίγουρα αιωνιότητα.
- Συνέχισε, γαμώτο.
- Θα κάνω ό,τι θέλω εγώ. Δεν δέχομαι οδηγίες, απάντησε αγριεμένα.
- Σε ικετεύω.
Σαρκαστικό χαμόγελο σχηματισμένο στο πρόσωπο του. Κλυδωνίστηκε όσο πιο αργά ήταν εφικτό. Πιο αργά και από την ήρεμη θάλασσα σε συνθήκες άπνοιας. Τα χείλη του βρέθηκαν στο λαιμό μου σε πλήρη συντονισμό με τον υπόλοιπο κορμό του. Ίσιωσε το πρανές κεφάλι μου και με πρόσταξε να τον κοιτάξω.
- Θα υποφέρεις πολύ περισσότερο από ότι με βασάνισες, μ’ ακούς;
Συνέχισε να ταλαντώνεται ράθυμα και το σαρκίο μου έλιωνε από ηδονή. Άνοιξα τα μάτια μου και τον αντίκρισα να με κοιτάζει με το πιο έντονο βλέμμα.
- Είσαι δική μου, το ξέρεις; Μπορώ να κυριαρχήσω κάθε ίντσα από το «είναι» σου. Μπορώ να σε κάνω να λιώσεις από την έκσταση, μ’ ακούς;
Έκλεισα τα μάτια μου για να συγκεντρωθώ στη φωνή του.
- Κοίτα με, γαμώτο. Όταν σου μιλάω θα με κοιτάς. Είμαι ο ηγέτης σου. Μπορώ να σε κάνω να πονέσεις, να κλάψεις. Μπορώ να γίνω ο μεγαλύτερος εθισμός σου, ο πιο ατέρμονος. Μπορώ να σου κάνω τα πάντα και να έχεις ανάγκη περισσότερα. Αλλά τώρα, τώρα θα σε κάνω δική μου με τον τρόπο που θέλω εγώ.
Έσφιξε το λαιμό μου με το χέρι του και δάγκωσε τον ώμο μου. Οι κινήσεις του έγιναν βεβιασμένες.
- Με πονάς, γαμώτο.
- Το ξέρω…
είπε και με κοίταξε ειρωνικά. Με γέμιζε, με γέμιζε οδυνηρά. Αλλά το λάτρευα. Λάτρευα τον πόνο που μου προκαλούσε. Λάτρευα την ηδονή που ένιωθε για τον εν λόγω πόνο. Το στόμα του δίπλα στο αυτί μου. Η ανάσα του υποδείκνυε πόσο απολάμβανε αυτό που μου έκανε. Την έκσταση του μυαλού και του σώματος του. Πάγωσε στιγμιαία και συγκεντρώνοντας όλη τη δύναμή του βρέθηκε να ικανοποιεί την ανικανοποίητη ανάγκη του. Την ανάγκη να καθυποτάξει όλη μου την ύπαρξη μέσα από την σαρκική αυτή ένωση. Η ισχνή κραυγή που ξέφυγε από τα χείλη μου πλημμύρισε το χώρο. Τα μάτια του γυάλισαν. Ακολούθησε μια ηχηρή δράση και μια εκρηκτική αντίδραση. Αυτό το δωμάτιο είχε λάβει τον τίτλο του προσωπικού μας ορμητηρίου.
(Copyright protected OW ref: 79988)
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.