Η πουτάνα, μέσα τους (13ο μέρος)

Προηγούμενο μέρος: Η πουτάνα, μέσα τους (12ο μέρος)

Ήμουν αμίλητος. Είχα στηρίξει το πηγούνι μου στα χέρια μου και δεν είχα διάθεση να πω κάτι. Μόνο κοίταζα τη Ζέτα να απομακρύνεται από το τραπέζι μας. Φορούσε ένα μακρύ μαύρο φόρεμα, γόβες και ένα γουνάκι από πάνω. Την κοίταζα και όλα φαίνονταν να κινούνται σε αργή κίνηση. Ίσως να μην ήθελα να τελειώσει όλο αυτό. Συνειδητοποίησα ότι μετά τη Βάσω, ένιωθα πράγματα και για την Ζέτα. Δεν ήξερα τι ακριβώς ήταν, στο μεταίχμιο μεταξύ έρωτα και ενός πολύ καλού, αλλά στεγνού πηδήματος. Δε μπορούσα ακόμη να ανακαλύψω αυτή την ενδιάμεση κατάσταση μεταξύ τους. Μία κατάσταση που νιώθεις πράγματα για την άλλη, αλλά ταυτόχρονα το μόνο που σε νοιάζει είναι μόνο να τη γαμήσεις και να μην αποζητάς περισσότερα από την σχέση σας. Ναι, υπάρχει και αυτή η κατάσταση. Λεπτές ισορροπίες αλλά ευδιάκριτες. Ήμουν μικρός ακόμη αλλά ανακάλυπτα πολλές πτυχές του εαυτού μου αλλά και πτυχές των ανθρωπίνων σχέσεων και όλα αυτά σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα.

Φτάνοντας στην πόρτα, η Ζέτα γύρισε το πρόσωπό της σε εμάς, μας χαμογέλασε και έφυγε. Παρά την ηλικία της ήταν απόλυτα γοητευτική και ερωτεύσιμη. Γύρισα το πρόσωπο μου στη θεία. Την είδα να χαμογελάει έχοντας το πιο πλατύ χαμόγελο που την έχω δει ποτέ. Αναρωτήθηκα αν ήταν τόσο ικανοποιημένη που τελείωσα μαζί της ή αν χάρηκε που έσωσα μία αποτυχημένη συνάντηση της Ζέτας με έναν «υπάλληλο» και ανανέωσα την εμπιστοσύνη της στον «κύκλο». Την είχα ικανή για όλα. Και τότε έκανα μία σκέψη.

- Γ: Επίτηδες ήρθαμε εδώ, έτσι;

- B: Ήρθαμε για να δεις και το μέρος αγόρι μου αλλά και για να φας ένα καλό πιάτο φαγητό.

- Γ: Δεν ήρθαμε μόνο για αυτό.

- B: Τι εννοείς;

- Γ: Ήξερες ότι η Ζέτα θα είναι εδώ.

- B: Φυσικά. Εγώ κανονίζω όλα τα ραντεβού.

- Γ: Και είχες καταλάβει ότι το ραντεβού αυτό θα ήταν αποτυχημένο...

- B: Μα...

- Γ: Και είχες δει από χθες ότι είχα τραβήξει το ενδιαφέρον της Ζέτας, οπότε ήμουν η εναλλακτική για να σώσεις το παιχνίδι...

- B: Εγώ…

- Γ: Αν δεν είχαμε κανονίσει με την Ελένη και το Θανάση, θα ήμουν στο σπίτι της Ζέτας και του Αντώνη. Αλλά επειδή ήταν κανονισμένο ήθελες να το καθυστερήσεις, κανονίζοντας της ένα ραντεβού με τον τύπο αλλά παράλληλα με έφερες εδώ, αν στράβωνε το πράγμα.

- B: Καλά το λέω εγώ ότι είσαι πανέξυπνος. Δεν έχασες όμως. Η κατάληξη της μέρας ήταν το ίδιο δυνατή με όλο το ΣΚ.

- Γ: Δεν ξέρω αν πρέπει να σε ευχαριστήσω ή αν πρέπει να σε βρίσω.

- B: Τίποτα δεν θα κάνεις. Θα φύγουμε, θα πας σπίτι σου, θα ξεκουραστείς και θα σκεφτείς. Δε θέλω να συμμετέχεις σε κάτι που έχεις ενδοιασμούς. Εδώ υπάρχει ένα παιχνίδι και τους κανόνες του ορίζω εγώ. Αλλά τα κριτήρια μου είναι πάντα για να κρατάω τους ανθρώπους μου ικανοποιημένους. Για αυτό έγινε και το σημερινό. Ναι, ήξερα ότι ο Βασίλης δεν είναι για τη Ζέτα, αλλά αυτός ήταν ο μόνος διαθέσιμος για σήμερα το μεσημέρι. Κάπως έπρεπε να ικανοποιήσω την Ζέτα. Οπότε έφερα και εσένα εδώ για παν ενδεχόμενο. Και όπως είδες, αυτή την στιγμή, είμαστε όλοι ικανοποιημένοι.

- Γ: Για την Ζέτα το καταλαβαίνω. Ικανοποιήθηκε που βρήκε «φρέσκο αίμα» να καυλώσει μαζί του. Για εμένα το καταλαβαίνω. Έχυσα λέγοντας πράγματα που ούτε κατά διάνοια δεν είχα σκεφτεί ποτέ. Εσύ;

- B: Το χρήμα μωρό μου… το χρήμα. Και λίγη καύλα.

Με είχε εκνευρίσει η κυνικότητα της. Ήμουν σχεδόν εξοργισμένος μαζί της. Ήθελα να τη χαστουκίσω και να τη γαμήσω, για να της δείξω ότι δεν μπορεί να γίνεται συνέχεια το δικό της. Αλλά το χάδι στο μάγουλο και το φιλί με ένα πλατύ χαμόγελο και ένα «σε ευχαριστώ για όλα», με έκανε να χαλαρώσω στιγμιαία. Έδωσα τόπο στην οργή που έβραζε μέσα μου και υποδύθηκα ότι ήμουν σχετικά χαρούμενος. Φύγαμε και ήμασταν σχεδόν αμίλητοι. Άλλωστε είχαν γίνει και ειπωθεί τόσα πολλά που δεν υπήρχε λόγος συζήτησης. Τα τσιγάρα της απόλαυσης και ο Jeronimo Groovy να παίζει στο ράδιο, ήταν ο καλύτερος συνδυασμός για να χαλαρώσουν τα πνεύματα και τα κορμιά. Ήταν ήδη 5 το απόγευμα Κυριακής.

Πάρκαρε στο σπίτι μου και ανέβηκε μαζί μου για να πει ένα γεια στους δικούς μου. Αυτό με παραξένεψε, είναι η αλήθεια, αλλά είμαι σίγουρος ότι είχε το λόγο της που το έκανε. Οι δικοί μου ήταν στο σαλόνι και έβλεπαν τηλεόραση. Η μάνα μου ήρθε και με αγκάλιασε λέγοντας μου πόσο μου έλειψε. Μου είχε αδυναμία, όπως όλες οι μανάδες στους γιους της. Τη χάζεψα λιγάκι. Έφερα στο μυαλό μου όλα όσα έκανα εικόνες, όταν η Ζέτα με έσπρωχνε να παραδεχτώ ότι τη σκεφτόμουν σαν μάνα μου. Ότι τελείωσα με αυτή την σκέψη. Και ταυτόχρονα παρατηρούσα τη μάνα μου. Δεν υπήρχε κανένα σημείο ταύτισης μεταξύ αυτών που ένιωθα με την Ζέτα και αυτά που νιώθω για την μάνα μου. Τίποτα απολύτως. Δε μου έβγαινε κάτι σεξουαλικό μαζί της. Ίσα-ίσα, που ένιωθα και άσχημα κάνοντας όλες αυτές τις σκέψεις. Ναι, υπήρχε το οιδιπόδειο σύμπλεγμα, αλλά δεν εκφράζονταν στο πρόσωπο της. Πηγαίνοντας στην τουαλέτα, για να κάνω ένα ντους, όλο αυτό στριφογύριζε στο μυαλό μου. Όταν έφερνα την μάνα μου στο μυαλό μου, χαλιόμουν. Όταν ερχόταν η Ζέτα, καύλωνα. Ήταν ξεκάθαρο ότι η πραγματικότητα με τη φαντασίωση, ήταν δυο εντελώς διαφορετικές καταστάσεις. Η Ζέτα ήταν η «μάνα» που με καύλωνε. Και αυτό θα έμενε για πάντα έτσι.

Μετά από ένα τόσο έντονο ΣΚ, δεν είχα διάθεση για άλλα παιχνίδια. Βγήκα από το μπάνιο και πήγα κι εγώ στην παρέα τους. Παρατηρούσα τη Βάσω. Ήταν εκπληκτικό πόσο διαφορετική φαινόταν τώρα. Ο τρόπος που μιλούσε, η γλώσσα του σώματος της ήταν λες και ήταν άλλος άνθρωπος. Η Βάσω που όλοι ξέρουμε στην οικογένεια. Σε ποιόν να το έλεγα ότι η Βάσω είναι ο εγκέφαλος μιας ομάδας ανθρώπων που έκαναν τις φαντασιώσεις τους πραγματικότητα. Το βλέμμα της, κάποιες στιγμές, ήταν γεμάτο νόημα. «Μην τολμήσεις να κάνεις ή να σκεφτείς κάτι περίεργο» ήταν σαν να μου έλεγε. Δεν είχα και άλλες επιλογές. Φεύγοντας μου είπε να τσεκάρω αύριο τα mail μου γιατί θα μου έστελνε αυτό που λέγαμε. Αυτός θα ήταν ο μυστικός τρόπος επικοινωνίας μας από εδώ και εμπρός. Φερόμασταν όλοι εντελώς φυσιολογικά. Σαν να μην είχε συμβεί τίποτα.

Πήγα στο δωμάτιο μου και άνοιξα τον υπολογιστή. Έψαξα για περιεχόμενο σχετικά με την Ζέτα και τον Αντώνη. Ήθελα να μάθω περισσότερα για την ζωή τους. Λεπτομέρειες. Συνεχώς μου έρχονταν στο μυαλό η φωνή της. «Χύσε για μένα, μωρό μου... χύσε για τη μαμά σου... άσε όλη σου την καύλα να μουλιάσει το παντελόνι σου και να νιώσω την υγρασία στο χέρι μου». Και έχυνα. Για εκείνη. Έκανα αγώνα για να φύγει από το μυαλό μου όλο αυτό. Και για κάποια διαστήματα το κατάφερνα. Και όταν συνέβαινε αυτό, επικεντρωνόμουν στην αναζήτηση πληροφοριών. Και βρήκα αρκετές. Πολλές από αυτές κουτσομπολιά, άλλες πραγματικά περιστατικά. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες, αλλά και οι δύο αυτοί άνθρωποι έδειχναν να έκαναν επιλογές συντρόφων με σκοπό είτε το προσωπικό κέρδος είτε την απόλαυση. Εκείνη έψαχνε τον εύπορο άντρα που θα την εξασφάλιζε. Εκείνος είχε σχέσεις με διάφορες καλλονές. Είχαν ήδη έναν αποτυχημένο γάμο αλλά διαβάζοντας για την ζωή τους, μάλλον βρήκαν το ταίρι τους. Εκείνος πανέξυπνος, πλούσιος, εκείνη πανέμορφη, έμπειρή. Και οι δυο τους ήταν πολύ ιδιαίτεροι άνθρωποι.

Είχε περάσει η ώρα και έπεσα για ύπνο. Κοιμήθηκα σχεδόν αμέσως. Οι 2 προηγούμενες μέρες ήταν οι πιο γεμάτες από αίσθηση, εμπειρία και γνώση, όλης μου της ζωής. Και δεν είχα κουράγιο για άλλη σκέψη. Η επόμενη μέρα με βρήκε στο μπαλκόνι, με καφέ και τσιγάρο. Το μυαλό μου είχε αρχίσει να επεξεργάζεται ότι είχε συμβεί. Και με έναν περίεργο τρόπο, οι δικοί μου δε μπήκαν καν στην διαδικασία να με ενοχλήσουν που ήμουν 2 μέρες τώρα και τι έκανα. Προφανώς τους αρκούσε που ήμουν καλά και ήμουν ο γνωστός Γιώργος. Όταν η μάνα μου με ρώτησε αν τα ρούχα μου ήταν για πλύσιμο, φρίκαρα. Αλλά ευτυχώς είχα προβλέψει να κρύψω τα χρήματα που μου είχε δώσει η Βάσω, οπότε χαλάρωσα και τις είπα να τα πλύνει. Τότε θυμήθηκα ότι θα μου έστελνε mail. Μάζεψα τα παρελκόμενα και γύρισα στο δωμάτιο μου.

Μία γλυκιά αίσθηση καύλας ξύπνησε και πάλι. Είχε περάσει ένα 12ώρο που δεν την είχα σκεφτεί και αυτό πρέπει να παραδεχτώ ότι όσο και αν με ξεκούρασε, τόσο με έκανε να την επιθυμήσω. Ήταν τόσο σατανικό μυαλό, που με ερέθιζε και μόνο που έφερνα εικόνες της. Να γαμιέται, να γλείφει, να γλείφεται, να γλωσσοφιλιέται, να τελειώνει. Να τελειώνει όταν τη γαμάω, όταν καθόταν δίπλα μου στο εστιατόριο ενώ η Ζέτα με κάνει να χύνω. Άπειρες εικόνες της θείας, μου έκαναν το πούτσο πέτρα. Ήθελα να την πηδήξω. Μπήκα ανυπόμονα στο mail μου και βρήκα ένα mail από εκείνη.

"Καλημέρα αγόρι μου (χε χε!)
Ελπίζω να έκανες έναν καλό και ξεκούραστο ύπνο. Σου αξίζουν λίγες μέρες ξεκούρασης. Στο ξαναείπα, ότι με έχεις εκπλήξει πολλές φορές κατά την διάρκεια του ΣΚ. Για αυτό το λόγο να ξέρεις ότι χαϊδεύτηκα για σένα πριν κοιμηθώ. Δεν θα σου πω με τι εικόνες, αλλά ήταν πολύ μπλεγμένες. Μπλεγμένες και εξαιρετικά καυλωτικές. Και έχυσα 2 φορές. Για σένα. Αλλά φαντάζομαι ότι αυτό θα το περίμενες. Ήθελα όμως να στο πω. Τώρα είμαι στο γραφείο αλλά και πάλι σε σκέφτομαι και υγραίνομαι.
Την Τετάρτη το απόγευμα, θα βρεθούμε για καφέ. Όχι στο σπίτι μου. Θα είναι η Ανδριάνα στο σπίτι και δε θέλω να ακούσει ή να μυριστεί κάτι. Έχουμε αρκετά να κουβεντιάσουμε. Σήμερα ή αύριο, θα μιλήσω με τη Ζέτα ή τον Αντώνη. Δεν ξέρω με ποιόν, εκείνοι θα με καλέσουν. Οπότε θα έχουμε να συζητήσουμε αρκετά. Και για αυτά που έγιναν και για αυτά που θα γίνουν. Μίλησα πριν λίγο με την Ελένη. Μου είπε να σου πω ότι ήταν το καλύτερο γαμήσι της ζωής της. Και να σε ευχαριστήσω. Να την πάρεις τηλέφωνο την Τρίτη το πρωί. Κατά τις 10.
Επίσης, ξέχασες να πάρεις τα ρούχα που σου αγόρασα από το αυτοκίνητο μου. Τα έχω ανεβάσει σπίτι. Πάρε ένα τηλέφωνο στο σπίτι μου, μίλα με την κόρη μου για να περάσεις να τα πάρεις.
Φιλιά μωρό μου από τη θεία σου, τη «μαμά» σου και την ερωμένη σου.
Υ.Γ. Ξέρεις ότι η κατάσταση είναι πολύ περίεργη. Δε χρειάζεται να σου πω ότι δεν πρέπει να μιλήσεις σε κανέναν. Γιατί αν στραβώσει το πράγμα, τότε καήκαμε όλοι. Αλλά σου έχω εμπιστοσύνη. Ειδάλλως δεν θα σε έφερνα τόσο κοντά μου.
Β.Ρ."

Όσο καύλωνα με τα λεγόμενα της, τόσο δεν ήθελα να χύσω. Ήθελα να κρατήσω αυτή την καύλα. Ξυπνώντας σήμερα, ήταν σαν όλα να ήταν ένα όνειρο. Σαν να είχαν συμβεί στον ύπνο μου, να είδα όνειρο και απλά να επανήλθα στην πραγματικότητα. Αλλά αυτό το mail με επανάφερε για τα καλά στην νέα καθημερινότητα μου. Υπήρχε η Βάσω, υπήρχε η Ελένη και ο Θανάσης, υπήρχαν η Ζέτα και ο Αντώνης. Όλες μου οι καύλες ήταν ζωντανές και υπαρκτές.

Ένιωθα τόσο ζωντανός. Ήθελα να βγω από το σπίτι και να ξοδέψω τα χρήματα που είχα βγάλει. Σκέφτηκα να βρω τον Κώστα, τον κολλητό μου. Ήταν ήδη 12 το μεσημέρι, οπότε πήρα τον Κώστα τηλέφωνο αλλά η μάνα του μου είπε ότι είχε πάει σε κάτι δουλειές και θα επέστρεφε κατά τις 3. Τι θα έκανα μέχρι τότε; Τότε πήρα τηλέφωνο στο σπίτι της Βάσως για να περνούσα να έπαιρνα τα πράγματα μου. Το σήκωσε η Ανδριάνα, η ξαδέλφη μου. Μόλις είχε ξυπνήσει και αυτή. Μου είπε να περάσω αν της έφερνα έναν καφέ και τσιγάρα. «Σαν την μάνα σου και εσύ. Συμφέρον και απόλαυση πάνε μαζί», σκέφτηκα. Δεν της αρνήθηκα και έτσι βρέθηκα στην πόρτα της με καφέδες στο χέρι. Όντας ευδιάθετος και μέσα σε έναν μόνιμο ερεθισμό, που προέρχονταν από τις σκέψεις και τις εικόνες που γέμιζαν το κεφάλι μου, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, βρέθηκα μπροστά σε μία ακόμη απρόσμενη αποκάλυψη.

Η Ανδριάνα ήταν η 20χρόνη ξαδέλφη μου, που εμφανισιακά δεν είχε καμία σχέση με τη μάνα της. Ίσως φταίνε όλα όσα συνέβησαν και με την μάνα της, ίσως έφταιγε ο ερεθισμός μου, κοίταξα την μικρή και είδα μία γυναίκα και όχι το παιδί που είχαμε μοιραστεί μαζί τόσα παιχνίδια πριν μερικά χρόνια, είτε σε οικογενειακές συγκεντρώσεις, είτε στις διακοπές μας. Πάνω από 1.75 (αυτό το πήρε από τον πατέρα της που ήταν πάνω από 1.90), αδύνατη, μακριά μαύρα ατημέλητα μαλλιά, μικρό στήθος αλλά είχε τα ίδια μάτια και πρόσωπο με τη Βάσω. Προς στιγμή κόλλησα. Ήταν σαν με χτύπησε ένα μικρό σοκ. Δεν το άφησα να φανεί αν και το σχόλιο της μικρής ήταν αν θα καθίσω στην πόρτα ή θα περάσω μέσα.

Φορούσε μία φόρμα και ένα κολλητό φανελάκι, χωρίς σουτιέν. Χύμα εντελώς. Το μάτι κόλλησε εκεί την στιγμή που έπαιρνε τους καφέδες από τα χέρια μου και προχωρούσε προς το σαλόνι. Κοίταζα το σφιχτό της κωλαράκι. Κοίταζα το σαλόνι που πήδηξα την μάνα της πριν 1,5 μέρα. Οι αναμνήσεις με την πραγματική εικόνα, αναμιγνύονταν. Και όλο αυτό έκανε την καύλα μου ακόμη πιο έντονη. Από την άλλη έπρεπε να δω και τι «καπνό φουμάρει» η μικρή. Οπότε είπα στον εαυτό μου να χαλαρώσει και θα έβλεπα πως θα προχωρήσει. Αράξαμε στον καναπέ, καθισμένοι δίπλα-δίπλα αλλά στο χαλαρό.

- Γ: Πόσο καιρό έχω να σε δω;

- Α: Ξέρω εγώ George; Πάνω από 1, 1.5 νομίζω.

- Γ: Έχεις αλλάξει πολύ πάντως. Για καλό το λέω.

- Α: Thanks. Και εσύ δεν πας πίσω. Πως είναι η ζωή σου;

- Γ: Γάμησε τα. Μπλεξίματα. Με γυναίκες εννοώ. Μην πάει στο κακό το μυαλό σου.

- Α: Αυτά είναι. Θα καλοπερνάνε πάντως.

- Γ: Ας πούμε ότι δεν απογοητεύω καμιά τους. Και εσύ, όπως σε κόβω, θα κάνεις ζημιές.

- Α: Άστα. Είμαι λίγο χαζή σε αυτά.

- Γ: Γιατί;

- Α: Γιατί τα παιδιά της ηλικίας μου φαίνονται πολύ ανώριμα. Από την άλλη οι πιο μεγάλοι έχουν μόνο το σεξ στο μυαλό τους.

- Γ: Και εσύ ψάχνεις για τον έρωτα της ζωής σου;

- Α: Εντάξει. Όχι και έτσι… αλλά να υπάρχει κάτι σταθερό. Δεν το 'χω να κάνω σεξ μόνο για το σεξ. Θέλω και λίγο συναίσθημα. Πολλά ζητάω;

- Γ: Πολλά ζητάς. Πάρα πολλά. Είμαστε σε μία ηλικία που μόνο το σεξ σκεφτόμαστε. Είναι τώρα και το internet που βλέπουμε φωτογραφίες από τσόντες. Καταλαβαίνεις. Όλοι θέλουμε να γίνουμε πορνοστάρ.

- Α: Χα, χα, χα. Εντάξει, όχι και όλοι. Ναι οκ. Βλέπεις αρκετά πλέον στο computer με το internet. Έχει την πλάκα του.

- Γ: Μόνο την πλάκα του;

- Α: Εντάξει. Κοίτα πολλά από αυτά που βλέπουμε, δε γίνονται. Τα κάνουν μόνο αυτές.

- Γ: Πίστεψε με, με το σωστό τρόπο, κάθε γυναίκα μπορεί να φτάσει στο σημείο να τα κάνει. Τι δεν φαντάζεσαι ότι μπορείς να κάνεις;

- Α: Τώρα για αυτά θα λέμε;

- Γ: Γιατί όχι; Αισθάνεσαι άβολα;

- Α: Ε… λίγο. Αυτά τα κουβεντιάζω με τις φίλες μου μόνο. Ούτε καν με τους γκόμενους.

- Γ: Και πως θα καταλάβεις τους άντρες αν δεν μιλήσεις για αυτά μαζί τους;

- Α: Και εσύ είσαι ο κατάλληλος;

- Γ: Πίστεψε με, δε θα βρεις πιο κατάλληλο από μένα, σύντομα.

- Α: Με κάνεις και αισθάνομαι περίεργα.

- Γ: Τι αισθάνεσαι;

- Α: …

- Γ: Νομίζεις ότι δε βλέπω τι αισθάνεσαι; Το φανελάκι που φοράς τα «μιλάει» μόνο του

- Α: Ωχ… ( και αγκάλιασε τα στήθη της με τα χέρια της)

- Γ: Μην ανησυχείς. Αν με παρατηρούσες καλύτερα, θα έβλεπες ότι και το παντελόνι μου μιλάει από μόνο του.

- Α: ...

- Γ: Πες μου τι σκέφτεσαι τώρα. Θέλω να μου πεις δύο σκέψεις σου.

- Α: Ότι θέλω να φύγεις...

- Γ: Και η άλλη;

- Α: Ότι θέλω να μείνεις...

- Γ: Μόνο να μείνω;

- Α: Και να μου δείξεις τι έχεις μέσα στο παντελόνι σου... γαμώτο...

Καθόμουν στο ίδιο σημείο πριν 1.5 μέρα με την μάνα. Και τη γάμησα δυνατά. Τώρα καθόμουν με την κόρη. Και ήμουν στα πρόθυρα να τη γαμήσω και αυτή. Είχε χωθεί στη γωνία του καναπέ και είχε φέρει τα πόδια της πάνω, καλύπτοντας το στήθος της. Τα μάτια της ίσα που μπορούσα να τα διακρίνω ανάμεσα στα μαλλιά που κάλυπταν το πρόσωπο της. Ντρεπόταν αλλά ήταν και ερεθισμένη. Σκεφτόμουν τι να κάνω μετά. Να γίνω χυδαίος και να ανοίξω τα κουμπιά ή να την προσεγγίσω πιο ερωτικά και να την φιλήσω, για να μην την τρομάξω; Ο χρόνος περνούσε και έπρεπε να πάρω μία απόφαση. Γρήγορα!

**(Αφού με προσέγγισαν κάποιοι φίλοι, μέσω μηνυμάτων, και μου εξέφρασαν την επιθυμία τους να συνεχιστεί η ιστορία, ανέβασα το 12ο επεισόδιο πριν καν να εμφανιστούν τα σχόλια κάτω από το 11ο. Τα περίπου 50 σχόλια που πήρα και όλα ήταν υπέρ του να συνεχιστεί, με κάνει να θέλω να σας ευχαριστήσω όλους. Δεν είχα καταλάβει πόσο θετική απήχηση έχει η ιστορία. Εννοείται πως θέλω σε κάθε ευκαιρία να επικοινωνείτε μαζί μου είτε με την μορφή σχολίων είτε με μηνύματα. Επίσης, ιδέες και παρατηρήσεις, είτε θετικές είτε αρνητικές, είναι ευπρόσδεκτές. Περιμένω τα σχόλια σας και σήμερα. Όπως παρατηρήσατε, το 12ο και το 13ο επεισόδιο, δεν έχει τόσο πολύ «δράση» αλλά έπρεπε να εμβαθύνω περισσότερο σε αρκετά πράγματα, πριν συνεχίσω το ταξίδι στις ηδονές. Έπρεπε να προετοιμαστεί το έδαφος για τους νέους χαρακτήρες και τις νέες πλοκές. Τα επόμενα επεισόδια θα είναι πιο πλούσια σε «δράση»)




Copyright protected OW ref: 164475