Μου ζητήσατε να Σας περιμένω με δεμένα μάτια στα τέσσερα στο κρεβάτι, να φοράω σουτιέν αλλά να έχω τα οπίσθιά μου εκτεθειμένα. Το στήθος να ακουμπάει στο κρεβάτι, έτσι ώστε ο κορμός να είναι μισός στο στρώμα και μισός στον αέρα. Οι κουρτίνες τραβηγμένες. Γνώριζα ότι είχα κάνει κάτι που Σας δυσαρέστησε πολύ. Γνώριζα ότι για ακόμα μια φορά είχα φανεί ανεπαρκής στα μάτια Σας. Και έτσι ήμουν προετοιμασμένη για να δεχτώ ότι με περίμενε από τα χέρια Σας που λάτρευα τόσο. Αυτή τη φορά, όμως, τα χέρα Σας υπήρχαν μόνο για να με τιμωρήσουν κι αυτό με τρόμαζε. Έκανα όπως με είχατε διατάξει. Ένιωθα τα οπίσθια μου να φαίνονται στρόγγυλα και γεμάτα σε αυτή τη στάση, ανασηκωμένα και έτοιμα για οποιαδήποτε χρήση. Πλήρως εκτεθειμένα σε κοινή θέα. Ακούμπησα για λίγο το χέρι μου πάνω τους: ζεστή σάρκα, κάπως απαλή και σφιχτή ταυτόχρονα, ήξερα ότι ήταν ευαίσθητη και εκείνη τη στιγμή έκαιγε ακόμα περισσότερο. Από την προσμονή ή τη θερμοκρασία του χώρου. Δυο μεγάλα φεγγάρια, ή ίσως μια επιφάνεια με λείο και λευκό δέρμα, έτοιμη να δοθεί άνευ όρων στον Κύριό μου. Για λίγο αισθάνθηκα τόσο τυχερή που ακόμα και στις τιμωρίες μου, ένιωθα πλήρης.
Ο Κύριός μου θα με ακουμπούσε και για μένα τη στιγμή εκείνη αυτό ήταν ευλογία. Άκουσα βήματα να πλησιάζουν και αμέσως έβαλα ξανά τα χέρια μου μπροστά. Κατάλαβα ότι ήσασταν στο δωμάτιο και έτσι έμεινα πλήρως ακίνητη για μερικές στιγμές με κομμένη την ανάσα και αδυναμία να σκεφτώ τι θα συνέβαινε μετά. Ήξερα ότι ο Κύριός μου ήταν πολύ απογοητευμένος από τη συμπεριφορά μου. Είχα σφάλει κατ' επανάληψη και είχε δείξει κάποια γενναιοδωρία. Αλλά εκείνο το βράδυ ήξερα ότι θα με τιμωρούσε συνολικά και έτρεμα στο τι θα συμβεί. Το χέρι Σας ακούμπησε στην άκρη τον γοφών μου και μετακινήθηκε στον κώλο μου, στο σημείο που ήταν πιο ευαίσθητο κοντά στο κέντρο. Είχα συγκεντρωθεί σε αυτό το άγγιγμα, μέσα στη σιωπή και το σκοτάδι. Στη συνέχεια το χέρι απογειώθηκε και προσγειώθηκε απότομα κάνοντας έναν κοφτό ήχο. Έπνιξα ένα βογγητό πόνου και ηδονής. Τα υγρά μου έτρεχαν ακατάπαυστα, αλλά δεν ήμουν εκεί για να ικανοποιηθώ. Το ήξερα πολύ καλά, αλλά ακόμα καλύτερα το ξέρατε Εσείς, όπως άλλωστε και τα πάντα όσα είχαν να κάνουν με το σώμα μου και τη σχέση μας.
- Το ξέρεις ότι με έχεις απογοητεύσει, είπατε.
- Μάλιστα Κύριε, απάντησα.
- Εδώ θα ταίριαζε περισσότερο το Συγγνώμη Κύριε, μικρή, ήταν η απάντηση.
- Θέλω να μετράς δυνατά κάθε χτύπημα, έφτασε η ώρα να καταλάβεις ακριβώς ποιές είναι οι συνέπειες όταν δεν είσαι υπάκουη. Τα παιχνίδια είναι για άλλους, τώρα θα νιώσεις τον πόνο που σου αξίζει.
Το χέρι Σας άρχισε να ανεβαίνει και να καταβαίνει στα οπίσθιά μου με σταθερή συχνότητα. Άρχισα να μετράω αντίστοιχα σταθερά σαν ένα φάρμακο που ήξερα ότι θα μου έκανε καλό στο τέλος. Μετά τα πρώτα είκοσι άρχισε να νιώθω ότι το δέρμα μου είχε κοκκινίσει από την τριβή και την πίεση. Η ανάσα μου είχε αρχίσει να γίνεται πιο κοφτή και το μέτρημα λιγότερο σταθερό. Τα χτυπήματα επίσης σταμάτησαν να είναι μονά, κάποιες φορές και τα δυο χέρια έπεφταν μαζί στα δύο κομμάτια σάρκας πίσω μου, κάποιες το ένα και κάποιες το άλλο. Σε άλλες περιπτώσεις τα χτυπήματα ήταν διπλά στη μια μεριά. Σε άλλες τριπλά, με αποτέλεσμα ο πόνος να είναι σταθερός κι εγώ να πνίγομαι στην ανάγκη να φωνάξω, αλλά χωρίς να σταματάω το μέτρημα. Δάκρυα πόνου στα μάτια που δεν μπορούσα να σταματήσω, αλλά και ξεκάθαρη αντίληψη του σφάλματος για το οποίο έπρεπε να τιμωρηθώ. Μετά τα εκατό πρώτα χαστούκια είχα μια ελπίδα ότι τα χτυπήματα θα σταματούσαν. Ήταν ένα ψυχολογικό όριο που νόμιζα ότι δε θα υπερβείτε. Και όντως για λίγα δευτερόλεπτα έγινε μια παύση και νόμισα αυτό ήταν, θα μου δίνατε άφεση και τη δυνατότητα να κλάψω για να βγάλω όλο τον πόνο που είχα βιώσει. Κάτι σαν εξαγνισμός.
- Ξεκίνα να μετράς από το μηδέν…
μου είπατε και η απελπισία μου θόλωσε το μυαλό. Καθίσατε στο κρεβάτι και με σύρατε πάνω σας. Ένιωσα μια τριβή ανάμεσα στα πόδια, νόμισα θα πεθάνω από την ανάγκη να ικανοποιηθώ, αλλά εσείς με γυρίσατε έτσι ώστε τα οπίσθιά μου να είμαι ακριβώς πάνω στα γόνατά Σας. Ένα χάδι πάνω στο ένα τμήμα των γλουτών νόμισα ότι ήταν σημάδι ευγένειας. Έκανα λάθος. Τα χτυπήματα τώρα ήταν γρήγορα και ακατάπαυστα σαν καταιγίδα. Δεν προλάβαινα καν τους αριθμούς και γι' αυτό έχασα ορισμένα χτυπήματα με αποτέλεσμα όταν έφτασαν τα εκατό να γνωρίζουμε και οι δύο ότι ήταν περισσότερα από αυτά που είχαν μετρηθεί. Ο φόβος μου είχε κορυφωθεί, δεν είχα ξαναδεί τέτοια αγριότητα από τη μεριά Σας, αλλά ήξερα ότι ήμουν πλέον στα χέρια Σας και αυτή η σκέψη με καθησύχασε κάπως. Με τραβήξατε από το σουτιέν και με σύρατε ως τη γωνία. Εκεί με σηκώσατε όρθια. Σίγουρα τώρα πια τα οπίσθιά μου ήταν κατακόκκινα, τα ένιωθα να καίνε και να είναι πιο βαριά από πριν. Σίγουρα δεν έμοιαζαν με φεγγάρια πια, έτσι κόκκινα γεμάτα δαχτυλιές. Το θέαμα ενδεχομένως να ήταν ικανοποιητικό για Σας, ήξερα βλέπατε τα αποτελέσματα της τιμωρίας κι αυτό συνήθως Σας άρεσε.
Στα πόδια μου είχαν τρέξει τα υγρά μου ως τις γάμπες, τα πόδια μου δε με κρατούσαν πια.
- Ξεκίνα και πάλι να μετράς από το μηδέν…
μου είπατε. Λυγμός. Ξεκίνησα με σπασμένη φωνή να μετράω, ενώ το χέρι Σας από την ανάποδη αυτή τη φορά χτυπούσε τις άκρες του κώλου μου, σε σημείο που πριν δεν είχε αγγιχτεί με λεπτομέρεια, σχεδόν εκεί που το δέρμα έκανε μια καμπύλη για να ενωθεί με τη μπροστά μεριά ανάμεσα στα πόδια μου. Ηχηρά χαστούκια, πολύ κοντά το ένα στο άλλο, πολύ γρήγορα και πάλι. Μου κόπηκε η ανάσα, αλλά μετρούσα δαιμονισμένα χάνοντας για λίγο την ισορροπία μου.
- Τι λες, μικρή, όταν ο Κύριός σου σε αγγίζει;
- Ευχαριστώ Κύριε! Σας ευχαριστώ που μου δίνετε το άγγιγμα Σας σε οποιαδήποτε μορφή, ψέλλισα.
Ο κώλος μου πλέον ήταν βεβηλωμένος σε κάθε μεριά. Δεν υπήρχε εκατοστό να μην έχει χτυπηθεί με σθένος, τέτοιο που ταιριάζει σε έναν Κυρίαρχο και σε μια αφελή υποτακτική όπως είχα υπάρξει στην αρχή της εκπαίδευσής μου. Νόμιζα ότι όλα είχαν τελειώσει, αλλά και πάλι έκανα λάθος. Με σύρατε από το σουτιέν πιο μπροστά τα χέρια να ακουμπούν καλά στον τοίχο, η μέση να σπάει, τα οπίσθια στο ίδιο ύψος με το κεφάλι. Τώρα πια δεν υπήρχαν χτυπήματα. Μόνο τσιμπιές, έντονές και διεισδυτικές. Δάκρυα. Δεν μπορούσα άλλο πια να τα κρατάω και κλαίγοντας μετρούσα. Στις πενήντα ήμουν έτοιμη να πέσω κάτω και έτσι όπως παραπάτησα, με κρατήσατε και με διπλώσατε στα δύο, σε θέση εμβρυική. Ο κώλος μου είχε σηκωθεί ψηλά, το κεφάλι μου στο στήθος μου, όλο το βάρος στους αγκώνες.
- Ξεκίνα πάλι από το μηδέν, γιατί εκεί είσαι.
Τα πιο δυνατά χτυπήματα που είχα νιώσει ποτέ και με τα δυο χέρια να προσγειώνονται ηχηρά στα οπίσθιά μου από μεγάλη απόσταση στοχεύοντας επιμελώς το κέντρο. Ίδια χτυπήματα, σταθερά, από την ίδια απόσταση να πέφτουν στο ίδιο σημείο. Στα είκοσι είχα ήδη χάσει την ανάσα μου και ένα σιγανό κλάμα δεν μπορούσε πια να σταματήσει. Κι εκεί σταματήσατε κι Εσείς. Κλαίγοντας τυλίχτηκα γύρω από τα πόδια Σας και Εσείς το δεχτήκατε και ήξερα ότι είχε έρθει η ώρα τη συγχώρεσης, μετά την ώρα της τιμωρίας. Με σηκώσατε όρθια, με φέρατε μπροστά στον ολόσωμο καθρέφτη και με γυρίσατε για να δω τα αποτελέσματα πάνω μου. Ήταν όμορφο το θέαμα, με τα οπίσθιά μου να έχουν πάνω τους τα σημάδια από τα δάχτυλά μου, τις καμπύλες να τονίζονται από τις κόκκινες σκιές, τις λείες επιφάνειες να καλύπτονται από ένα ροζ πέπλο.
- Μικρή, σταμάτα να κλαις…
είπατε και ήρθε μια ανέλπιστη αγκαλιά και ένα φιλί στον λαιμό.
- Το ξέρουμε κι οι δυο ότι σου έκανε καλό. Τώρα ώρα για μπάνιο, γέμισε τη μπανιέρα. Σήμερα θα σου επιτρέψω να είμαστε μαζί.
Σκούπισα τα δάκρυα και ήξερα ότι είχα μάθει ακόμα ένα μάθημα και ότι στο εξής θα ήμουν πιο υπάκουη από ποτέ. Σας ευχαρίστησα και ετοίμασα το μπάνιο. Το ζεστό νερό ανακούφισε το ταλαιπωρημένο δέρμα και μου επιτρέψατε να βάλω λίγο λάδι για να ανακουφίσω την περιοχή. Εκεί μέσα στο γεμάτο ατμούς μπάνιο, χρησιμοποιήσατε τα οπίσθιά μου για τη δική Σας ικανοποίηση κι εγώ ένιωσα ευτυχής και πλήρης.
(Copyright protected OW ref: 89274)
Ο Κύριός μου θα με ακουμπούσε και για μένα τη στιγμή εκείνη αυτό ήταν ευλογία. Άκουσα βήματα να πλησιάζουν και αμέσως έβαλα ξανά τα χέρια μου μπροστά. Κατάλαβα ότι ήσασταν στο δωμάτιο και έτσι έμεινα πλήρως ακίνητη για μερικές στιγμές με κομμένη την ανάσα και αδυναμία να σκεφτώ τι θα συνέβαινε μετά. Ήξερα ότι ο Κύριός μου ήταν πολύ απογοητευμένος από τη συμπεριφορά μου. Είχα σφάλει κατ' επανάληψη και είχε δείξει κάποια γενναιοδωρία. Αλλά εκείνο το βράδυ ήξερα ότι θα με τιμωρούσε συνολικά και έτρεμα στο τι θα συμβεί. Το χέρι Σας ακούμπησε στην άκρη τον γοφών μου και μετακινήθηκε στον κώλο μου, στο σημείο που ήταν πιο ευαίσθητο κοντά στο κέντρο. Είχα συγκεντρωθεί σε αυτό το άγγιγμα, μέσα στη σιωπή και το σκοτάδι. Στη συνέχεια το χέρι απογειώθηκε και προσγειώθηκε απότομα κάνοντας έναν κοφτό ήχο. Έπνιξα ένα βογγητό πόνου και ηδονής. Τα υγρά μου έτρεχαν ακατάπαυστα, αλλά δεν ήμουν εκεί για να ικανοποιηθώ. Το ήξερα πολύ καλά, αλλά ακόμα καλύτερα το ξέρατε Εσείς, όπως άλλωστε και τα πάντα όσα είχαν να κάνουν με το σώμα μου και τη σχέση μας.
- Το ξέρεις ότι με έχεις απογοητεύσει, είπατε.
- Μάλιστα Κύριε, απάντησα.
- Εδώ θα ταίριαζε περισσότερο το Συγγνώμη Κύριε, μικρή, ήταν η απάντηση.
- Θέλω να μετράς δυνατά κάθε χτύπημα, έφτασε η ώρα να καταλάβεις ακριβώς ποιές είναι οι συνέπειες όταν δεν είσαι υπάκουη. Τα παιχνίδια είναι για άλλους, τώρα θα νιώσεις τον πόνο που σου αξίζει.
Το χέρι Σας άρχισε να ανεβαίνει και να καταβαίνει στα οπίσθιά μου με σταθερή συχνότητα. Άρχισα να μετράω αντίστοιχα σταθερά σαν ένα φάρμακο που ήξερα ότι θα μου έκανε καλό στο τέλος. Μετά τα πρώτα είκοσι άρχισε να νιώθω ότι το δέρμα μου είχε κοκκινίσει από την τριβή και την πίεση. Η ανάσα μου είχε αρχίσει να γίνεται πιο κοφτή και το μέτρημα λιγότερο σταθερό. Τα χτυπήματα επίσης σταμάτησαν να είναι μονά, κάποιες φορές και τα δυο χέρια έπεφταν μαζί στα δύο κομμάτια σάρκας πίσω μου, κάποιες το ένα και κάποιες το άλλο. Σε άλλες περιπτώσεις τα χτυπήματα ήταν διπλά στη μια μεριά. Σε άλλες τριπλά, με αποτέλεσμα ο πόνος να είναι σταθερός κι εγώ να πνίγομαι στην ανάγκη να φωνάξω, αλλά χωρίς να σταματάω το μέτρημα. Δάκρυα πόνου στα μάτια που δεν μπορούσα να σταματήσω, αλλά και ξεκάθαρη αντίληψη του σφάλματος για το οποίο έπρεπε να τιμωρηθώ. Μετά τα εκατό πρώτα χαστούκια είχα μια ελπίδα ότι τα χτυπήματα θα σταματούσαν. Ήταν ένα ψυχολογικό όριο που νόμιζα ότι δε θα υπερβείτε. Και όντως για λίγα δευτερόλεπτα έγινε μια παύση και νόμισα αυτό ήταν, θα μου δίνατε άφεση και τη δυνατότητα να κλάψω για να βγάλω όλο τον πόνο που είχα βιώσει. Κάτι σαν εξαγνισμός.
- Ξεκίνα να μετράς από το μηδέν…
μου είπατε και η απελπισία μου θόλωσε το μυαλό. Καθίσατε στο κρεβάτι και με σύρατε πάνω σας. Ένιωσα μια τριβή ανάμεσα στα πόδια, νόμισα θα πεθάνω από την ανάγκη να ικανοποιηθώ, αλλά εσείς με γυρίσατε έτσι ώστε τα οπίσθιά μου να είμαι ακριβώς πάνω στα γόνατά Σας. Ένα χάδι πάνω στο ένα τμήμα των γλουτών νόμισα ότι ήταν σημάδι ευγένειας. Έκανα λάθος. Τα χτυπήματα τώρα ήταν γρήγορα και ακατάπαυστα σαν καταιγίδα. Δεν προλάβαινα καν τους αριθμούς και γι' αυτό έχασα ορισμένα χτυπήματα με αποτέλεσμα όταν έφτασαν τα εκατό να γνωρίζουμε και οι δύο ότι ήταν περισσότερα από αυτά που είχαν μετρηθεί. Ο φόβος μου είχε κορυφωθεί, δεν είχα ξαναδεί τέτοια αγριότητα από τη μεριά Σας, αλλά ήξερα ότι ήμουν πλέον στα χέρια Σας και αυτή η σκέψη με καθησύχασε κάπως. Με τραβήξατε από το σουτιέν και με σύρατε ως τη γωνία. Εκεί με σηκώσατε όρθια. Σίγουρα τώρα πια τα οπίσθιά μου ήταν κατακόκκινα, τα ένιωθα να καίνε και να είναι πιο βαριά από πριν. Σίγουρα δεν έμοιαζαν με φεγγάρια πια, έτσι κόκκινα γεμάτα δαχτυλιές. Το θέαμα ενδεχομένως να ήταν ικανοποιητικό για Σας, ήξερα βλέπατε τα αποτελέσματα της τιμωρίας κι αυτό συνήθως Σας άρεσε.
Στα πόδια μου είχαν τρέξει τα υγρά μου ως τις γάμπες, τα πόδια μου δε με κρατούσαν πια.
- Ξεκίνα και πάλι να μετράς από το μηδέν…
μου είπατε. Λυγμός. Ξεκίνησα με σπασμένη φωνή να μετράω, ενώ το χέρι Σας από την ανάποδη αυτή τη φορά χτυπούσε τις άκρες του κώλου μου, σε σημείο που πριν δεν είχε αγγιχτεί με λεπτομέρεια, σχεδόν εκεί που το δέρμα έκανε μια καμπύλη για να ενωθεί με τη μπροστά μεριά ανάμεσα στα πόδια μου. Ηχηρά χαστούκια, πολύ κοντά το ένα στο άλλο, πολύ γρήγορα και πάλι. Μου κόπηκε η ανάσα, αλλά μετρούσα δαιμονισμένα χάνοντας για λίγο την ισορροπία μου.
- Τι λες, μικρή, όταν ο Κύριός σου σε αγγίζει;
- Ευχαριστώ Κύριε! Σας ευχαριστώ που μου δίνετε το άγγιγμα Σας σε οποιαδήποτε μορφή, ψέλλισα.
Ο κώλος μου πλέον ήταν βεβηλωμένος σε κάθε μεριά. Δεν υπήρχε εκατοστό να μην έχει χτυπηθεί με σθένος, τέτοιο που ταιριάζει σε έναν Κυρίαρχο και σε μια αφελή υποτακτική όπως είχα υπάρξει στην αρχή της εκπαίδευσής μου. Νόμιζα ότι όλα είχαν τελειώσει, αλλά και πάλι έκανα λάθος. Με σύρατε από το σουτιέν πιο μπροστά τα χέρια να ακουμπούν καλά στον τοίχο, η μέση να σπάει, τα οπίσθια στο ίδιο ύψος με το κεφάλι. Τώρα πια δεν υπήρχαν χτυπήματα. Μόνο τσιμπιές, έντονές και διεισδυτικές. Δάκρυα. Δεν μπορούσα άλλο πια να τα κρατάω και κλαίγοντας μετρούσα. Στις πενήντα ήμουν έτοιμη να πέσω κάτω και έτσι όπως παραπάτησα, με κρατήσατε και με διπλώσατε στα δύο, σε θέση εμβρυική. Ο κώλος μου είχε σηκωθεί ψηλά, το κεφάλι μου στο στήθος μου, όλο το βάρος στους αγκώνες.
- Ξεκίνα πάλι από το μηδέν, γιατί εκεί είσαι.
Τα πιο δυνατά χτυπήματα που είχα νιώσει ποτέ και με τα δυο χέρια να προσγειώνονται ηχηρά στα οπίσθιά μου από μεγάλη απόσταση στοχεύοντας επιμελώς το κέντρο. Ίδια χτυπήματα, σταθερά, από την ίδια απόσταση να πέφτουν στο ίδιο σημείο. Στα είκοσι είχα ήδη χάσει την ανάσα μου και ένα σιγανό κλάμα δεν μπορούσε πια να σταματήσει. Κι εκεί σταματήσατε κι Εσείς. Κλαίγοντας τυλίχτηκα γύρω από τα πόδια Σας και Εσείς το δεχτήκατε και ήξερα ότι είχε έρθει η ώρα τη συγχώρεσης, μετά την ώρα της τιμωρίας. Με σηκώσατε όρθια, με φέρατε μπροστά στον ολόσωμο καθρέφτη και με γυρίσατε για να δω τα αποτελέσματα πάνω μου. Ήταν όμορφο το θέαμα, με τα οπίσθιά μου να έχουν πάνω τους τα σημάδια από τα δάχτυλά μου, τις καμπύλες να τονίζονται από τις κόκκινες σκιές, τις λείες επιφάνειες να καλύπτονται από ένα ροζ πέπλο.
- Μικρή, σταμάτα να κλαις…
είπατε και ήρθε μια ανέλπιστη αγκαλιά και ένα φιλί στον λαιμό.
- Το ξέρουμε κι οι δυο ότι σου έκανε καλό. Τώρα ώρα για μπάνιο, γέμισε τη μπανιέρα. Σήμερα θα σου επιτρέψω να είμαστε μαζί.
Σκούπισα τα δάκρυα και ήξερα ότι είχα μάθει ακόμα ένα μάθημα και ότι στο εξής θα ήμουν πιο υπάκουη από ποτέ. Σας ευχαρίστησα και ετοίμασα το μπάνιο. Το ζεστό νερό ανακούφισε το ταλαιπωρημένο δέρμα και μου επιτρέψατε να βάλω λίγο λάδι για να ανακουφίσω την περιοχή. Εκεί μέσα στο γεμάτο ατμούς μπάνιο, χρησιμοποιήσατε τα οπίσθιά μου για τη δική Σας ικανοποίηση κι εγώ ένιωσα ευτυχής και πλήρης.
(Copyright protected OW ref: 89274)
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.