Με τα μάτια μιας σκλάβας μου (1ο μέρος)

Το e-mail μου είναι το:

Το ζήτησε μια - δυο μέρες πριν και το σκεφτόμουν με αγωνία. Έπρεπε να τον υποδεχθώ ντυμένη με εσώρουχα και με περασμένα κλιπς στις ρώγες. Ήρθε. Αισθανόμουν άβολα. Έφερε πάλι τριαντάφυλλα και μου χαμογέλασε. Μου αρέσει.

Κάθισε στον καναπέ. Ήξερα ότι έπρεπε να γονατίσω και να του βγάλω τα παπούτσια. Το έκανα σχεδόν προσπαθώντας να κρύψω την χαρά που μου προκάλεσε η προκαθορισμένη αυτή εντολή. Και με τον ίδιο τρόπο, σέρβιρα το ποτό του αφού πρώτα γονάτισα μπροστά του. Τελειώνοντας με το σερβίρισμα, πήρα το μαξιλάρι μου και κάθισα στο πάτωμα, δίπλα στα πόδια του.

Μιλούσαμε για την βδομάδα που πέρασε, αλλά με την δική μου αμηχανία να εντείνεται. Με κάνει και τα χάνω, χωρίς να μου ζητήσει το παραμικρό. Άνοιξα τον υπολογιστή για δούμε μια ιστοσελίδα και καθώς μ’ ακολουθούσε στο διπλανό δωμάτιο, μου είπε να σκύψω πάνω σε μια πολυθρόνα κι άρχισε να με χτυπάει με το χέρι του στην αρχή πιο σιγά και μετά δυνατότερα.

Ένιωθα το κορμί μου να τραντάζεται, τους γλουτούς να καίνε και να πονάνε, έκανα προσπάθεια να μην φωνάξω, παράλληλα μου άρεσε. Όταν με άφησε να σηκωθώ, ένιωθα ντροπή, αμηχανία κι έξαψη. Ο τρόπος που με πονάει με τα χέρια του είναι τέτοιος που με διαπερνάει ολόκληρη, είναι σαν να μπαίνει μέσα στο σώμα μου ή εγώ να γίνομαι η προέκταση του χεριού του και μέρος της ύπαρξης του. Την ίδια στιγμή θέλω να σταματήσει και να συνεχίσει μαζί. Να με σεβαστεί και να με παραβιάσει ταυτόχρονα.

Ξαναπήραμε τις θέσεις μας, αυτός στον καναπέ κι εγώ στο πάτωμα πάνω στο χαλί. Τότε μου είπε να βγάλω τα εσώρουχα μου. Το έκανα και βρέθηκα γυμνή μπροστά του φορώντας μόνο τις κάλτσες μου και τα κλιπς στις ρώγες του στήθους. Μου ζήτησε ένα μαντίλι και μου έδεσε τα μάτια. Δεν το είχε ξανακάνει. Σηκώθηκε όρθιος. Τον άκουγα να κινείται μέσα στο χώρο και δεν μπορούσα να αντιληφθώ τι έκανε κι άρχισα να αισθάνομαι άβολα και να έχω άγχος για το τι θα συμβεί παρακάτω. Άδειασε το τραπέζι με τα ποτά και με έβαλε να ξαπλώσω πάνω του. Πήρε σχοινί κι έδεσε τους καρπούς μου στο τραπέζι σφιχτά. Το άγχος μου μεγάλωνε γιατί ήταν η πρώτη φορά που με έδενε. Και παρόλο που αισθάνομαι να τον εμπιστεύομαι ήταν μια κατάσταση που με έκανε να αισθάνομαι φόβο.

Με ξαναχτύπησε με τα χέρια στην αρχή και η δύναμη του χτυπήματος έκανε το στήθος μου να τρίβεται πάνω στο τραπέζι και τα κλιπς να σφίγγονται πάνω στις ρώγες μου. Δεν είχα την δυνατότητα να σηκώσω το σώμα μου γιατί ήμουν εντελώς ακινητοποιημένη. Συνέχισε να με χτυπά με ένα δερμάτινο λουρί εναλλάσσοντας τον ρυθμό από αργό σε γρήγορο αλλά και την ταχύτητα των χτυπημάτων από δυνατά σε μαλακότερα αλλά και το αντίστροφο.

Μετά έκανε το ίδιο εναλλάξ με ένα μαστίγιο, μετά πάλι με το χέρι και στο τέλος με μια ξύλινη βέργα, την οποία μου ζήτησε να βρω και να κόψω μόνη μου για να με τιμωρήσει κάποια στιγμή που μίλησα με αυθάδεια. Το σώμα μου έκαιγε και αισθανόμουν το μυαλό μου να θολώνει. Ένιωθα ευγνωμοσύνη για τον πόνο που μου προσφέρει εκείνη την στιγμή, απογοήτευση και ικανοποίηση όταν σταματάει, ενώ ποτέ δεν είναι αρκετό. Όλα αυτά μαζί κι ενώ βρισκόμουν γυμνή και δεμένη στο τραπέζι με τις ρώγες να πονάνε από το τρίψιμο στα κλιπς και την πλάτη, τους γλουτούς, τα πόδια κατακόκκινα και να καίνε.

Σταμάτησε κι άρχισε να με λύνει.  Τα χτυπήματα από την βέργα πονούσαν περισσότερο από τα άλλα και παράλληλα έτσουζαν. Μου ζήτησε να πάω γονατιστή στην κρεβατοκάμαρα και να ξαπλώσω στο κρεβάτι, ενώ εκείνος με ακολουθούσε και με μαστίγωνε όσο προχωρούσαμε. Ήταν ήδη γυμνός.  Ξάπλωσα στο κρεβάτι μου άνοιξε τα πόδια και με μια γρήγορη κι απότομη κίνηση μπήκε μέσα μου κι άρχισε να με γαμάει δυνατά. Ήμουν απίστευτα ερεθισμένη. Αισθανόμουν την ανάγκη να υποταχτώ σε οποιαδήποτε επιθυμία του θα εκδήλωνε την στιγμή εκείνη. Τον κοίταξα στα μάτια του είπα πως θέλω να γίνει ο Αφέντης μου. Δεν μίλησε. Με κοίταξε.

-    «Θέλω το στόμα σου…», μου είπε.

Ξάπλωσε κι ήρθα από πάνω του. Έσπρωξε με το χέρι του το κεφάλι μου και χώθηκε βαθύτερα και σχεδόν αμέσως αισθάνθηκα να με χύνει και το στόμα μου να γεμίζει από το σπέρμα του που έπρεπε να καταπιώ, διαφορετικά, κάθε φορά που δεν θα το κατάπινα θα με τιμωρούσε με δυνατό μαστίγωμα, μου το είχε πει. Το έκανα. Από φόβο, από καύλα, από ανάγκη υποταγής.  Αισθανόμουν υπέροχα. Μου αρέσει το κορμί του, η μυρωδιά του και η γεύση του.

Όταν επιστρέψαμε στο σαλόνι, πήρα πάλι την θέση μου στο πάτωμα δίπλα στα πόδια του. Σέρβιρα ποτό κι αρχίσαμε να μιλάμε. Ο χρόνος μαζί του περνάει πάντα ευχάριστα και δυστυχώς πάντα πολύ γρήγορα. Κάθε φορά που φεύγει θέλω να το δω όλο και συντομότερα. Θέλω να τον γνωρίσω περισσότερο, αφήνομαι στους ρυθμούς του.

Έφυγε. Μόλις έκλεισε η πόρτα, γύρισα στον καθρέφτη και κοίταξα αυτάρεσκα τα σημάδια μου, ήταν υπέροχα.  Γραμμές και τελείες βυσσινί και ροζ που αύριο θα είναι εντονότερες. «Θέλω να τον δω», σκέφτηκα. Μου λείπει ήδη. Αλλά δεν θα το πω.