Το e-mail μου είναι το:
Η Ιστορία που θα διηγηθώ συνέβη εχθές το βράδυ. Έχω ένα ξάδερφο, 45 ετών σήμερα, παντρεμένο με μια γυναίκα που όλοι γνωρίζουμε πως πέρα από το γεγονός πως ντύνεται προκλητικά, διάγει βίο όχι και τόσο ηθικό.
Οι παρέες που κάνει (και αφορά γυναίκες) είναι γνωστές για τις εξωσυζυγικές τους σχέσεις, ενώ μαζί γυρίζουν σε διάφορα μαγαζιά κάνοντας παρέα με άντρες που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι πως θα έχουν κάποια από αυτές.
Ο ξάδερφος, πολύ ωραίο παιδί, δημόσιος υπάλληλος, που νέος ήταν πολύ γυναικάς και ξύπνιος αλλά αυτή η γυναίκα κάτι του έκανε και τον κατάντησε μαλάκα, ή κάνει και αυτός τη ζωή του. Εγώ είμαι στα 40 ψηλός γυμνασμένος, με καστανά μαλλιά και πράσινα μάτια, θεωρούμαι ωραίος άντρας, και κυνηγώ πολύ τις γυναίκες πολλές φορές και σε βάρος της δουλειάς μου. Ποτέ όμως δεν τα ρίχνω σε γυναίκα συγγενή ή φίλου, και ούτε σκέφτομαι κάτι πονηρό καν διότι αν σκεφτείς θα το κάνεις κιόλας.
Είχα διαπιστώσει πως η συγκεκριμένη, (Μάρθα στο όνομα) όποτε με έβλεπε έκανε τρελές χαρές, και φιλιά και τέτοια, μέσα στο δρόμο, πράγματα που εγώ σιχαίνομαι. Η Μάρθα είναι 38 ετών, κάπου 1.68 με 1.70 ύψος, μελαχρινή, με βυζάρες μεγάλες που φαίνονται, πολύ σέξι γυναίκα και ασχολείται μόνο με την καλοπέρασή της. Ο σύζυγος έχει κληρονομήσει σημαντική περιουσία από τους γονείς του και γενικά εργάζεται απλά για να περνά την ώρα του, αφού ήταν μοναχοπαίδι και καλομαθημένος αλλά καλό παιδί.
Χθες το βράδυ γύρω στις 8 μου τηλεφώνησε η Μάρθα και μου είπε πως είναι επείγον να με δει και θέλει να περάσει από το γραφείο. Μου είπε ο Κώστας, ο ξάδερφος δηλαδή, της είπε να έρθει να με βρει προκειμένου να τη βοηθήσω σε κάτι. Μου ζήτησε ραντεβού σε ώρα που δεν θα ‘χα κόσμο. Της απάντησα:
«Έλα στις 9:30».
Πράγματι, ήρθε στο γραφείο ακριβώς την ώρα του ραντεβού. Μπήκε μέσα, στην αρχή δεν την γνώρισα, ενδεχομένως η κούραση της ημέρας, οι ώρες στον υπολογιστή, ο τρόπος που ήταν ντυμένη… φορούσε ένα κατακόκκινο δερμάτινο σακάκι-μπουφάν, κόκκινη δερμάτινη πολύ κοντή φούστα και κόκκινες μπότες. Ειλικρινά θα πίστευες πως βγήκε για βίζιτα η αλήτισσα.
Από το βλέμμα μου αντιλήφθηκε πως ήμουν κάπως. Δεν ήταν διέγερση αλλά απέχθεια προς το θέαμα, διότι μόνο κυρία γνωρίζω πως δεν είναι. Συζητήσαμε για το θέμα που ήθελε να πούμε, και αφού κάπου καταλήξαμε, μου είπε για τα προβλήματα που είχε ο αδερφός της με τη γυναίκα του, που τον κάνει ότι θέλει και μου λέει:
- Είναι τόσο άσχημη Κωστή μου, που ακόμη και σε σένα δεν θα σου σηκωνότανε.
Το: ακόμη και σε μένα, πήγαινε στο γεγονός πως γνωρίζει πως χώρισα διότι ξενοπηδούσα. Τελειώσαμε τη κουβέντα, σηκώνεται να φύγει και την ώρα που κατευθύνεται στην πόρτα, γύριζε πίσω και κοιτούσε κάνοντας πως κάτι μου λέει, απλά για να τσεκάρει αν την προσέχω. Εγώ το αντιλήφθηκα και έκανα πως δεν κατάλαβα και δεν την κοιτούσα.
Ενώ έφθασε στη πόρτα, ξαναμπήκε μέσα στο γραφείο και μου λέει:
- Κανένα ουίσκι δεν κερνάς ή να σε κεράσω εγώ;
Από φιλότιμο της έβαλα ουίσκι και μου λέει:
- Περιμένεις κανέναν;
- Όχι. Απαντώ.
- Δεν κλείνεις την πόρτα, μου λέει μην έρθει κανείς και μας δει να πίνουμε τα ουισκάκια μας και μας παρεξηγήσει; Της λέω:
- Ο Κώστας δεν σε περιμένει σπίτι;
- Μπα… μου λέει. Είναι στην προπόνηση της ομάδας. Είναι έφορος σε κάποια γυναικεία ομάδα μπάσκετ και μετά θα βγούνε έξω για ποτό.
Έβγαλε το σακάκι. Παρότι έκανε κρύο έξω, ήταν μ’ ένα μαύρο αμάνικο ένδυμα από μέσα, πολύ ψιλό και διαφανές, δεν ξέρω πως τα λένε αυτά, το πλούσιο στήθος φαινόταν πολύ καλά και το μάτι πήγε εκεί… παρότι δεν μου άρεσε το σκηνικό, διότι την θεωρώ φθηνή γυναίκα.
Τότε σηκώθηκε από την καρέκλα και μου λέει:
- Α, πολύ υπηρεσιακά καθόμαστε! Εσύ στο γραφείο και εγώ εδώ. Θα καθίσω στον καναπέ τον μεγάλο. Έλα και συ κοντά να τα λέμε.
Πήγα κοντά της. Για πότε ήπιε το πρώτο, και τελείωνε το δεύτερο ποτό ούτε που κατάλαβα! Και τότε άρχισε να μου κατηγορεί τον ξάδερφο: πως δεν κάνει τίποτε, πως αυτή τα κάνει όλα, πως είναι αδιάφορος… και ξαφνικά, μ’ έπιασε από το λαιμό και άρχισε να με φιλά με πάθος… και να μου λέει πως με θέλει. Για πότε της πέταξα τις βυζάρες έξω και άρχισα να τις δαγκώνω και να τις χουφτώνω…
Την έγδυσα βίαια… το μαύρο αραχνοΰφαντο αμάνικο που φορούσε για πότε σκίστηκε, ούτε που κατάλαβα! Της έβγαλα τη φούστα, της έσκισα το καλτσόν, την στήριξα στο γραφείο, έκανα στην άκρη το κόκκινο στρινγκάκι της και τον κάρφωσα από πίσω στη μουνάρα της… εκεί άρχισα να της τον καρφώνω άγρια, παθιασμένα, δυνατά. Αυτή να τρελαίνεται αλλά να φωνάζει:
- Αχ… πόσο ντρέπομαι πόσο ντρέπομαι που με παίρνεις έτσι σαν πόρνη… είσαι μεγάλος αλήτης τελικά, καλά το λένε όλοι.
- Ναι! Της λέω. Είμαι αλήτης γι αυτό με γουστάρεις ψώλα!
Τότε την γύρισα την πήρα αγκαλιά, την σήκωσα ψηλά και την κάρφωσα πάνω στο όργανό μου και άρχισα να την ανεβοκατεβάζω. Τότε μου είπε:
- Αυτό πρώτη φορά μου το κάνουν! Δεν το πιστεύω πως είσαι τόσο δυνατός. Φαίνεσαι γυμνασμένος αλλά αυτό που μου κάνεις αληταρά δεν το περίμενα…
Όταν άρχισα να κουράζομαι και ενώ την είχα αγκαλιά, περπάτησα στον προθάλαμο του γραφείου που υπάρχει ένας μεγάλος τριθέσιος δερμάτινος καναπές, την ξάπλωσα εκεί της σήκωσα τα πόδια ψηλά και μπήκα μέσα της σαν κτήνος. Την καρφώνω ενώ παράλληλα για να μην τελειώσω από την ηδονή, άρχισα να μετράω από μέσα μου τα πουσάπς που έκανα…
Αυτή είχε πάθει! Παραληρούσε. Είχε χύσει δυο φορές και εγώ συνέχιζα… με παρακαλούσε να σταματήσω γιατί πονούσε και δεν άντεχε άλλο. Τότε της είπα:
- Θα σου κάνω το χατίρι ψωλοαρπάχτρα! Τα δικά μου λες, αλλά για σένα τι δεν λένε γαμιόλα!
Αυτή, σαν να έπεσε από τα σύννεφα! Θεωρούσε πως σε μια πόλη 45.000 κατοίκων μπορούσε να κρύβεται λες και ο κόσμος δεν ξέρει. Ενώ την έβριζα χυδαία με πρόστυχες λέξεις, τον έβγαλα από το μουνί της τον πλησίασα στο στόμα της, και της τον έχωσα μέσα ενώ κάθισα πάνω της, και την κάρφωνα. Τότε έχυσα ενώ της έλεγα:
- Θέλω να τα καταπιείς πόρνη!
Έχυνα μέσα της και η εκπαιδευμένη πόρνη τα κατάπινε. Όταν τελείωσα εγώ χωρίς να χρονοτριβήσω, πήγα στο μπάνιο και πλύθηκα χωρίς να της πω τίποτε… ούτε μια γλυκιά κουβέντα. Στη συνέχεια πήγε και αυτή, και όταν βγήκε και ντυνόταν μου είπε:
- Δεν είσαι εντάξει. Δεν φέρονται έτσι στις γυναίκες. Μου φέρθηκες σα να είμαι η πιο πρόστυχη γυναίκα του κόσμου…
Τότε εγώ αφού είχα ηρεμήσει, της είπα:
- Έχεις δίκιο αλλά εγώ έτσι λειτουργώ. Και αυτά που λέω δεν τα πιστεύω. Και άλλες τέτοιες βλακείες… τότε μου λέει αυτή:
- Ξέρεις… από τη μέρα που αρραβωνιάστηκα τον ξάδερφό σου και σε γνώρισα, σε γούσταρα και ήθελα να γαμηθώ μαζί σου. Και μετά 18 χρόνια το κατάφερα και μου άρεσε πολύ πάρα πολύ! Σίγουρα τέτοιο γαμήσι δεν ξανάφαγα στη ζωή μου και σίγουρα η γυναίκα σου ήταν χαζή που ξεκίνησε το διαζύγιο. Και σε καταλαβαίνω που μετά που σε παρακαλούσε να τα βρείτε δεν την ήθελες. Εσύ αγόρι μου είσαι για πολλές… δεν μπορείς με μια γυναίκα. Θέλω όταν έχεις χρόνο και μπορείς να βρισκόμαστε. Σε παρακαλώ… πάρε και το κινητό μου να με παίρνεις. Σε γουστάρω πολύ!
Και έφυγε ενώ μέχρι αργά μου έστελνε μηνύματα. Αυτή ήταν η χθεσινοβραδινή περιπέτειά μου με την γυναίκα του ξαδέρφου μου.
Ο ξάδερφος, πολύ ωραίο παιδί, δημόσιος υπάλληλος, που νέος ήταν πολύ γυναικάς και ξύπνιος αλλά αυτή η γυναίκα κάτι του έκανε και τον κατάντησε μαλάκα, ή κάνει και αυτός τη ζωή του. Εγώ είμαι στα 40 ψηλός γυμνασμένος, με καστανά μαλλιά και πράσινα μάτια, θεωρούμαι ωραίος άντρας, και κυνηγώ πολύ τις γυναίκες πολλές φορές και σε βάρος της δουλειάς μου. Ποτέ όμως δεν τα ρίχνω σε γυναίκα συγγενή ή φίλου, και ούτε σκέφτομαι κάτι πονηρό καν διότι αν σκεφτείς θα το κάνεις κιόλας.
Είχα διαπιστώσει πως η συγκεκριμένη, (Μάρθα στο όνομα) όποτε με έβλεπε έκανε τρελές χαρές, και φιλιά και τέτοια, μέσα στο δρόμο, πράγματα που εγώ σιχαίνομαι. Η Μάρθα είναι 38 ετών, κάπου 1.68 με 1.70 ύψος, μελαχρινή, με βυζάρες μεγάλες που φαίνονται, πολύ σέξι γυναίκα και ασχολείται μόνο με την καλοπέρασή της. Ο σύζυγος έχει κληρονομήσει σημαντική περιουσία από τους γονείς του και γενικά εργάζεται απλά για να περνά την ώρα του, αφού ήταν μοναχοπαίδι και καλομαθημένος αλλά καλό παιδί.
Χθες το βράδυ γύρω στις 8 μου τηλεφώνησε η Μάρθα και μου είπε πως είναι επείγον να με δει και θέλει να περάσει από το γραφείο. Μου είπε ο Κώστας, ο ξάδερφος δηλαδή, της είπε να έρθει να με βρει προκειμένου να τη βοηθήσω σε κάτι. Μου ζήτησε ραντεβού σε ώρα που δεν θα ‘χα κόσμο. Της απάντησα:
«Έλα στις 9:30».
Πράγματι, ήρθε στο γραφείο ακριβώς την ώρα του ραντεβού. Μπήκε μέσα, στην αρχή δεν την γνώρισα, ενδεχομένως η κούραση της ημέρας, οι ώρες στον υπολογιστή, ο τρόπος που ήταν ντυμένη… φορούσε ένα κατακόκκινο δερμάτινο σακάκι-μπουφάν, κόκκινη δερμάτινη πολύ κοντή φούστα και κόκκινες μπότες. Ειλικρινά θα πίστευες πως βγήκε για βίζιτα η αλήτισσα.
Από το βλέμμα μου αντιλήφθηκε πως ήμουν κάπως. Δεν ήταν διέγερση αλλά απέχθεια προς το θέαμα, διότι μόνο κυρία γνωρίζω πως δεν είναι. Συζητήσαμε για το θέμα που ήθελε να πούμε, και αφού κάπου καταλήξαμε, μου είπε για τα προβλήματα που είχε ο αδερφός της με τη γυναίκα του, που τον κάνει ότι θέλει και μου λέει:
- Είναι τόσο άσχημη Κωστή μου, που ακόμη και σε σένα δεν θα σου σηκωνότανε.
Το: ακόμη και σε μένα, πήγαινε στο γεγονός πως γνωρίζει πως χώρισα διότι ξενοπηδούσα. Τελειώσαμε τη κουβέντα, σηκώνεται να φύγει και την ώρα που κατευθύνεται στην πόρτα, γύριζε πίσω και κοιτούσε κάνοντας πως κάτι μου λέει, απλά για να τσεκάρει αν την προσέχω. Εγώ το αντιλήφθηκα και έκανα πως δεν κατάλαβα και δεν την κοιτούσα.
Ενώ έφθασε στη πόρτα, ξαναμπήκε μέσα στο γραφείο και μου λέει:
- Κανένα ουίσκι δεν κερνάς ή να σε κεράσω εγώ;
Από φιλότιμο της έβαλα ουίσκι και μου λέει:
- Περιμένεις κανέναν;
- Όχι. Απαντώ.
- Δεν κλείνεις την πόρτα, μου λέει μην έρθει κανείς και μας δει να πίνουμε τα ουισκάκια μας και μας παρεξηγήσει; Της λέω:
- Ο Κώστας δεν σε περιμένει σπίτι;
- Μπα… μου λέει. Είναι στην προπόνηση της ομάδας. Είναι έφορος σε κάποια γυναικεία ομάδα μπάσκετ και μετά θα βγούνε έξω για ποτό.
Έβγαλε το σακάκι. Παρότι έκανε κρύο έξω, ήταν μ’ ένα μαύρο αμάνικο ένδυμα από μέσα, πολύ ψιλό και διαφανές, δεν ξέρω πως τα λένε αυτά, το πλούσιο στήθος φαινόταν πολύ καλά και το μάτι πήγε εκεί… παρότι δεν μου άρεσε το σκηνικό, διότι την θεωρώ φθηνή γυναίκα.
Τότε σηκώθηκε από την καρέκλα και μου λέει:
- Α, πολύ υπηρεσιακά καθόμαστε! Εσύ στο γραφείο και εγώ εδώ. Θα καθίσω στον καναπέ τον μεγάλο. Έλα και συ κοντά να τα λέμε.
Πήγα κοντά της. Για πότε ήπιε το πρώτο, και τελείωνε το δεύτερο ποτό ούτε που κατάλαβα! Και τότε άρχισε να μου κατηγορεί τον ξάδερφο: πως δεν κάνει τίποτε, πως αυτή τα κάνει όλα, πως είναι αδιάφορος… και ξαφνικά, μ’ έπιασε από το λαιμό και άρχισε να με φιλά με πάθος… και να μου λέει πως με θέλει. Για πότε της πέταξα τις βυζάρες έξω και άρχισα να τις δαγκώνω και να τις χουφτώνω…
Την έγδυσα βίαια… το μαύρο αραχνοΰφαντο αμάνικο που φορούσε για πότε σκίστηκε, ούτε που κατάλαβα! Της έβγαλα τη φούστα, της έσκισα το καλτσόν, την στήριξα στο γραφείο, έκανα στην άκρη το κόκκινο στρινγκάκι της και τον κάρφωσα από πίσω στη μουνάρα της… εκεί άρχισα να της τον καρφώνω άγρια, παθιασμένα, δυνατά. Αυτή να τρελαίνεται αλλά να φωνάζει:
- Αχ… πόσο ντρέπομαι πόσο ντρέπομαι που με παίρνεις έτσι σαν πόρνη… είσαι μεγάλος αλήτης τελικά, καλά το λένε όλοι.
- Ναι! Της λέω. Είμαι αλήτης γι αυτό με γουστάρεις ψώλα!
Τότε την γύρισα την πήρα αγκαλιά, την σήκωσα ψηλά και την κάρφωσα πάνω στο όργανό μου και άρχισα να την ανεβοκατεβάζω. Τότε μου είπε:
- Αυτό πρώτη φορά μου το κάνουν! Δεν το πιστεύω πως είσαι τόσο δυνατός. Φαίνεσαι γυμνασμένος αλλά αυτό που μου κάνεις αληταρά δεν το περίμενα…
Όταν άρχισα να κουράζομαι και ενώ την είχα αγκαλιά, περπάτησα στον προθάλαμο του γραφείου που υπάρχει ένας μεγάλος τριθέσιος δερμάτινος καναπές, την ξάπλωσα εκεί της σήκωσα τα πόδια ψηλά και μπήκα μέσα της σαν κτήνος. Την καρφώνω ενώ παράλληλα για να μην τελειώσω από την ηδονή, άρχισα να μετράω από μέσα μου τα πουσάπς που έκανα…
Αυτή είχε πάθει! Παραληρούσε. Είχε χύσει δυο φορές και εγώ συνέχιζα… με παρακαλούσε να σταματήσω γιατί πονούσε και δεν άντεχε άλλο. Τότε της είπα:
- Θα σου κάνω το χατίρι ψωλοαρπάχτρα! Τα δικά μου λες, αλλά για σένα τι δεν λένε γαμιόλα!
Αυτή, σαν να έπεσε από τα σύννεφα! Θεωρούσε πως σε μια πόλη 45.000 κατοίκων μπορούσε να κρύβεται λες και ο κόσμος δεν ξέρει. Ενώ την έβριζα χυδαία με πρόστυχες λέξεις, τον έβγαλα από το μουνί της τον πλησίασα στο στόμα της, και της τον έχωσα μέσα ενώ κάθισα πάνω της, και την κάρφωνα. Τότε έχυσα ενώ της έλεγα:
- Θέλω να τα καταπιείς πόρνη!
Έχυνα μέσα της και η εκπαιδευμένη πόρνη τα κατάπινε. Όταν τελείωσα εγώ χωρίς να χρονοτριβήσω, πήγα στο μπάνιο και πλύθηκα χωρίς να της πω τίποτε… ούτε μια γλυκιά κουβέντα. Στη συνέχεια πήγε και αυτή, και όταν βγήκε και ντυνόταν μου είπε:
- Δεν είσαι εντάξει. Δεν φέρονται έτσι στις γυναίκες. Μου φέρθηκες σα να είμαι η πιο πρόστυχη γυναίκα του κόσμου…
Τότε εγώ αφού είχα ηρεμήσει, της είπα:
- Έχεις δίκιο αλλά εγώ έτσι λειτουργώ. Και αυτά που λέω δεν τα πιστεύω. Και άλλες τέτοιες βλακείες… τότε μου λέει αυτή:
- Ξέρεις… από τη μέρα που αρραβωνιάστηκα τον ξάδερφό σου και σε γνώρισα, σε γούσταρα και ήθελα να γαμηθώ μαζί σου. Και μετά 18 χρόνια το κατάφερα και μου άρεσε πολύ πάρα πολύ! Σίγουρα τέτοιο γαμήσι δεν ξανάφαγα στη ζωή μου και σίγουρα η γυναίκα σου ήταν χαζή που ξεκίνησε το διαζύγιο. Και σε καταλαβαίνω που μετά που σε παρακαλούσε να τα βρείτε δεν την ήθελες. Εσύ αγόρι μου είσαι για πολλές… δεν μπορείς με μια γυναίκα. Θέλω όταν έχεις χρόνο και μπορείς να βρισκόμαστε. Σε παρακαλώ… πάρε και το κινητό μου να με παίρνεις. Σε γουστάρω πολύ!
Και έφυγε ενώ μέχρι αργά μου έστελνε μηνύματα. Αυτή ήταν η χθεσινοβραδινή περιπέτειά μου με την γυναίκα του ξαδέρφου μου.
(Copyright protected OW ref: 8389 "Straight erotic stories archive")
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.