Μια φορά κι έναν καιρό

Μια φορά κι έναν καιρό στα πολύ παλιά χρόνια ζούσε ένας σοφός και καλός βασιλιάς που πολλοί τον επισκέπτονταν για να διδαχθούν κάτι από αυτόν. Η σοφία του ήταν τόσο ξακουστή ώστε δεχόταν άτομα από μακρινά βασιλιά που ταξίδευαν μήνες έως και χρόνια για να φτάσουν στην αυλή του και να τον συμβουλευτούν.

Έτυχε λοιπόν μια χρονιά, όταν ο ίδιος ήταν πλέον σε βαθιά γεράματα να δεχθεί εικοσιέξι πρίγκιπες από διάφορα βασίλεια. Αυτοί οι πρίγκιπες είχαν έρθει με ένα και μοναδικό σκοπό στο μυαλό τους και επειδή ο σοφός βασιλιάς γνώριζε τι θα τον ρωτούσαν, αποφάσισε να τους δεξιωθεί όλους μαζί και να τους δώσει την απάντηση που τόσο ποθούσαν. Υπήρχε όμως μια σημαντική λεπτομέρεια που τον βασάνιζε γι' αυτό και ο ίδιος περίμενε να συγκεντρωθούν όλοι οι πρίγκιπες. Αυτή η λεπτομέρεια ήταν πως ήξερε την ερώτηση, αλλά αγνοούσε την απάντηση. Την ορθή και σωστή λύση!

Κάθε βράδυ κλεινόταν στη βιβλιοθήκη του και μελετούσε το πρόβλημα αυτό. Πίστευε πως θα ήταν κρίμα μετά από τόσα χρόνια σοφίας να μη μπορέσει να απαντήσει. Όμως όσο και να έψαχνε, δεν κατάφερνε να βρει αυτό που ζητούσε. Ο καιρός που όλοι οι πρίγκιπες θα έτρωγαν στο τραπέζι του πλησίαζε. Έτσι ο σοφός βασιλιάς αναγκάστηκε να κάνει κάτι που είχε ορκιστεί να μην πράξει ποτέ ξανά.

Την ημέρα της δεξίωσης, αφού όλοι έφαγαν τα εύγευστα και εξεζητημένης ποιότητας φαγητά, έθεσαν την ερώτησή τους στον βασιλιά.

- Πες μας ω σοφέ και σεβάσμιε άρχοντα! Ποια είναι η πιο όμορφη γυναίκα στον κόσμο ώστε ένας από εμάς να την παντρευτεί. Δε μας ενδιαφέρει αν είναι πριγκιποπούλα ή απλή βοσκοπούλα. Πλούσια ή φτωχή! Αρκεί να διαθέτει όλες τις χάρες που τέρπουν τον οφθαλμό, να είναι γλυκομίλητη και με καλή καρδιά.

Οι πρίγκιπες σωπάσανε καθώς ο βασιλιάς έπαιρνε το λόγο και τους ζητούσε να μη διακόψουν το συλλογισμό του.

- Αγαπητοί μου πρίγκιπες που ταξιδέψατε από χώρες κοντινές και μακρινές. Για κάθε άνδρα μπορεί να υπάρχει μια γυναίκα όμορφη μόνο στα δικά του μάτια, ενώ στα μάτια άλλου να φαντάζει άσχημη ή τουλάχιστον όχι τόσο όμορφη. Ο κάθε ένας από εσάς, στο κράτος του έχει διαφορετικές παραδόσεις! Και έχετε όλοι σας ανατραφεί και μορφωθεί με διαφορετικό τρόπο. Μίλησα με τον καθένα από εσάς και μπορώ να σας πω κάποιες από τις διαφορές. Ένας μπορεί να ζητήσει η γυναίκα που ψάχνεται να έχει άσπρο δέρμα σαν το γάλα, γιατί έτσι τη φαντάζεται, ενώ άλλος να έχει δέρμα σκούρο. Άλλος επιζητά ξανθά μαλλιά και άλλος μαύρα. Οι γνώμες πολλές για το πώς μοιάζει η πιο όμορφη γυναίκα. Τέλος αυτή η γυναίκα μπορεί να είναι πραγματικά η πιο όμορφη στον κόσμο, αλλά η καρδιά της να είναι σκληρή σαν πέτρα. Πιο δύσκολή ερώτηση δε μου έχει τεθεί ποτέ στη ζωή μου και ομολογώ πως βασανίστηκα να βρω τη λύση. Όμως η απάντηση υπάρχει και θα σας την πω, με μια προειδοποίηση που καλό θα είναι να την λάβετε υπόψιν.

- Ποια είναι η προειδοποίηση;… πετάχτηκαν αρκετοί από τους πρίγκιπες.

Ο βασιλιάς σήκωσε τα χέρια για να τους κάνει να σωπάσουν. Και αφού απλώθηκε ησυχία εκ νέου στην αίθουσα εκείνος συνέχισε.

- Για τη χάρη μιας τόσο όμορφης γυναίκας μπορεί να ξεκινήσετε και πόλεμο μεταξύ σας. Έχει γίνει στο παρελθόν και θα γίνει ξανά στο μέλλον. Καλό θα είναι όταν λάβετε την απάντηση να μονοιάσετε και να ορκιστείτε με όρκο ιερό πως δε θα ξεκινήσετε σφαγές και μάχες. Και αυτόν τον όρκο θα τον πάρετε τώρα! Πριν σας δώσω την τελική απάντηση. Γιατί δε θέλω να έχω στη συνείδησή μου το βάρος ότι εξ αιτίας μου ξεκίνησε φριχτός πόλεμος!

Και έτσι αφού οι πρίγκιπες ορκίστηκαν σε ότι πιο ιερό πίστευαν, ο σοφός βασιλιάς τους είπε τα παρακάτω λόγια:

- Στην Αίγυπτο ρέει ο μεγάλος ποταμός που ονομάζεται Νείλος. Από εκεί θα πρέπει να ταξιδέψετε νότια διασχίζοντας ερήμους, ζούγκλες και σαβάνες μέχρι που να συναντήσετε το μέρος που πηγάζει και ξεχύνεται. Εκείνος ο τόπος δεν έχει βασίλειο και δεν κατοικείται από ανθρώπους. Θα συναντήσετε πολλά θηρία και άλλα ζώα που δεν έχετε ξαναδεί. Στην πρώτη πηγή του ποταμού θα βρείτε κάθε βράδυ να λούζεται η πιο όμορφη γυναίκα του κόσμου. Η ίδια κατοικεί εκεί κοντά, αν και δεν ξέρω αν το σπίτι της είναι καλύβι ή παλάτι. Τα ζώα, τα πουλιά, τα ερπετά, τα έντομα και τα ψάρια της παρέχουν ότι χρειάζεται και την υπακούν. Ίσως να σκεφτείτε ότι είναι μάγισσα, κόρη θεού ή θεά και η ίδια. Εγώ δεν την έχω γνωρίσει και ούτε έχω μιλήσει μαζί της, οπότε σε αυτό το ερώτημα δε μπορώ να δώσω απάντηση. Αλλά σα συμβουλή σας λέω το εξής. Να μην πειράξετε τα ζώα της και να της συμπεριφερθείτε με το σεβασμό που της αξίζει. Και αν σας πιάσει η μανία του πόθου, που πιάνει όλους τους άντρες, να προσέξετε και να σταματήσετε τον εαυτό σας, αλλιώς αλλοίμονό σας. Και μια επίσης τελευταία συμβουλή. Ότι δώρο θεωρεί ο καθένας από εσάς πως θα τη θαμπώσει κάνει λάθος. Χρυσός, ασήμι, μάλαμα, διαμάντια, ρουμπίνια, κοσμήματα, μετάξια και άλλα τέτοια δεν την ενδιαφέρουν.

Οι πρίγκιπες τον ευχαρίστησαν για την απάντηση και τις συμβουλές και ξεκίνησαν με τις ακολουθίες τους το μεγάλο ταξίδι για την περιοχή που τους είπε. Δρόμο πήρανε, δρόμο αφήσανε, βουνά, λαγκάδια ανεβοκατεβήκανε μα ο προορισμός ήταν μακρινός. Ύστερα από αρκετούς μήνες φτάσανε εν τέλη στο μέρος όπου πήγαζε ο Νείλος. Οι πρίγκιπες αποσταμένοι από το ταξίδι δεν αποφάσιζαν να ξεκουραστούν. Ο καθένας ήθελε μέσα του να είναι ο πρώτος που θα αντικρίσει με τα μάτια του την Όμορφη του κόσμου! Ευθύς δρασκελίσανε το βουνό και επιτέλους βρήκανε την πρώτη πηγή του μεγάλου ποταμού.

Καθώς η σελήνη ανέτειλε γεμάτη και ο ήλιος χανόταν στη δύση, η καρδιά τους σφίχτηκε από προσμονή. Τα αστέρια έλαμψαν στον ουρανό. Το φεγγάρι ξεκίνησε το αργό ταξίδι του μα η κοπέλα δε φαινόταν πουθενά. Κουρασμένοι όπως ήταν, ξάπλωσαν στα σκληρά βράχια και αμέσως αποκοιμήθηκαν.

Ο καθένας είδε το ίδιο όνειρο! Ανασηκώθηκε από τον ύπνο και διαπίστωσε πως όλοι οι υπόλοιποι πρίγκιπες κοιμόνταν του καλού καιρού. Περπάτησε ανάμεσα στα βράχια και κοιτώντας προς τη μικρή λιμνούλα που σχηματιζόταν είδε μια μορφή με πλάτη σε αυτόν να απολαμβάνει τα νερά της. Η πανσέληνος και τα άστρα φώτιζαν το κέντρο της λίμνης και το σώμα της γυναίκας ήταν σαν να έλαμπε. Καθώς η κοπέλα στράφηκε να βγει, ο πρίγκιπας άφησε ένα επιφώνημα θαυμασμού. Τέτοια ομορφιά σε γυναίκα δεν είχε ξαναδεί στη ζωή του. Το σώμα της, οι καμπύλες της, το πρόσωπό της έκαναν τα μάτια του να δακρύζουν από χαρά και αγαλλίαση. Αυτό το αιθέριο πλάσμα που περπατούσε γυμνό και αγέρωχο προς το μέρος του όχι μόνο του φούντωνε τον πόθο, αλλά τον έκανε και σκλάβο της. Θα έδινε και τη ζωή του για ένα της χαμόγελο, ένα χάδι, ένα βλέμμα. Η ίδια δε… φάνηκε να μη ντρέπεται για τη γύμνια της. Ίσως επειδή ζούσε μόνη, να μην την ενδιέφεραν τα εγκόσμια.

Καθώς η γυναίκα τον πλησίασε, εκείνος γονάτισε μπροστά της. Τα λόγια του έγιναν ένα περίπλοκο συνονθύλευμα στο στόμα του και δε μπορούσε να εκφράσει την αγάπη και τον πόθο που ένοιωθε. Ο ανδρισμός του στεκόταν ορθός και πιεζόταν από το ύφασμα της ενδυμασίας του. Εκείνος είχε σκύψει το κεφάλι, όταν μια παλάμη τόσο απαλή στην αφή του σήκωσε το πιγούνι. Τα μάτια που αντίκρισε ήταν πανέμορφα. Τα χείλη ακριβώς όπως τα είχε ονειρευτεί. Μπροστά του στεκόταν μια πανέμορφη θεά που ανθρώπινος νους δε θα μπορούσε να περιγράψει με λέξεις ή να απεικονίσει με έργα την τελειότητα της.

- Γιατί ήρθες σε αυτά τα μέρη ξένε;…

ρώτησε η μεταξένια φωνή κι εκείνος ένοιωσε θάρρος να κυλά μέσα του και η γλώσσα του λύθηκε.

- Ήρθα για να συναντήσω την πιο όμορφη γυναίκα στον κόσμο! Και αν εκείνη δέχεται να την παντρευτώ.

- Τι σημαίνει παντρευτώ;

- Γάμος, η ένωση ενός άντρα και μια γυναίκα σε ένα τελετουργικό όπου ορκίζονται αμοιβαία αγάπη! Αν και στην πατρίδα μου και στους νόμους τους θρησκευτικούς και τους πολιτικούς μπορεί να θεωρείται η σύζυγος κατώτερη, εγώ ορκίζομαι να σε θεωρώ ίση ή ακόμα και ανώτερη από εμένα.

- Χμ… δεν έχω ακούσει ποτέ αυτή τη λέξη. Αλλά την αγάπη τη γνωρίζω. Αγαπώ τα ζώα, τα φυτά, τα άστρα, το νερό, τον ήλιο, το φεγγάρι. Αγαπώ τον άνεμο και τη γη! Αγαπώ τη Μητέρα! Αλλά ως τώρα δεν είχα αγαπήσει τον άντρα για δεν τον γνώριζα. Δέχομαι να σε παντρευτώ. Ορκίσου μου πίστη μα τον ουρανό, τον ήλιο, το φεγγάρι και τη Θεά.

- Ορκίζομαι πίστη σε εσένα μα τον ουρανό, τον ήλιο, το φεγγάρι και τη Θεά!

- Βγάλε τα ρούχα σου και μπες στη λίμνη να σε λούσω. Τώρα είμαστε παντρεμένοι!

Ο άνδρας δε μπορούσε να συγκρατήσει τη χαρά του και να μακαρίσει την τύχη του. Έβγαλε τα ρούχα του και η κοπέλα τον οδήγησε μέσα στη λίμνη όπου τον έλουσε με μυρωδικά χόρτα και του ξέπλυνε το σώμα. Εκεί τον φίλησε για πρώτη φορά και μέσα στα ιερά νερά έγιναν ένα. Ο ανδρισμός του εισχώρησε μέσα της κι εκείνη κραύγασε για λίγο. Ο άνδρας είδε αίμα να κυλάει στη λίμνη και ευχαριστήθηκε. Στη συνέχεια την έκανε γυναίκα του. Λίγο αργότερα βρέθηκαν ξαπλωμένοι στην ακρολιμνιά κάνοντας ξανά έρωτα κάτω από τα αστέρια. Αυτή τη φορά η κοπέλα δεν πόνεσε τόσο πολύ. Εκείνος ευτυχισμένος προσπαθούσε να χορτάσει τα βασικά ένστικτα του κι εκείνη όχι μόνο τον άφηνε, αλλά του χαμογελούσε και τον παρότρυνε. Στο τέλος τη φίλησε γλυκά στα χείλη, φόρεσε τα ρούχα του και αποκοιμήθηκε.

Την άλλη μέρα ξύπνησαν όλοι οι πρίγκιπες μαζί. Αντί να αναζητήσουν τροφή καυχήθηκαν πως παντρεύτηκαν την Όμορφη του Κόσμου. Μάλιστα ο κάθε ένας από αυτούς την περιέγραφε όπως την είχε δει στον ύπνο του και την είχε φανταστεί. Εικοσιέξι διαφορετικές περιγραφές και γνώμες. Μάτια μελιά, καστανά, μαύρα, γαλάζια, πράσινα, με σκούρες ή μη αποχρώσεις. Μαλλιά μακριά ή κοντά. Ξανθά, μαύρα, καστανά! Με μπούκλες ή ολόισια. Η γυναίκα ήταν ψηλή ή κοντή και είχε άσπρο σαν το γάλα δέρμα ή εντελώς σκούρο καφέ. Η μόνη κοινή γνώμη ήταν πως έμοιαζε με την εκάστοτε θεά της ομορφιάς κάθε θρησκείας.

Ώρες αργότερα το ποτάμι βάφτηκε κόκκινο από το αίμα. Ο μόνος που είχε μείνει ζωντανός ήταν ένας τυφλός ραψωδός από όλα τα άτομα και τις ακολουθίες. Η μάχη είχε πάψει εδώ και ώρα και ο κακόμοιρος δεν τολμούσε να ξεμυτίσει. Βρισκόταν σε άγνωστο τόπο, μόνος και αβοήθητος. Άκουσε θρόισμα κοντά του και τον ήχο που κάνει ένα άγριο θηρίο. Μια προσευχή ξέφυγε από τα χείλη του και έσφιξε το σώμα του για να αντέξει στον πόνο. Το μόνο που ζήτησε ήταν να τον βρει ένας γρήγορος θάνατος. Παρόλα αυτά δεν ήρθε!

- Μη φοβάσαι τραγουδιστή, άκουσε μια γλυκιά γυναικεία φωνή να του απευθύνεται στη γλώσσα του. Πάρε τη λύρα σου και τραγούδησε μου για τον πόλεμο των Δαναών και των Τρώων.

- Τη μάνητα, θεά, τραγούδα μας του ξακουστού Αχιλλέα, ανάθεμά τη, πίκρες που ᾽δωκε στους Αχαιούς περίσσιες και πλήθος αντρειωμένες έστειλε ψυχές στον Άδη κάτω παλικαριών, στους σκύλους ρίχνοντας να φάνε τα κορμιά τους και στα όρνια ολούθε -έτσι το θέλησε να γίνει τότε ο Δίας απ’ τη στιγμή που πρωτοπιάστηκαν και χώρισαν οι δυο τους, του Ατρέα ο γιος ο στρατοκράτορας κι ο μέγας Αχιλλέας.

Όσο ο τυφλός τραγουδούσε την Ιλιάδα, η γυναίκα τον συνόδευε και ταξίδευε μαζί του. Όποτε κουραζόταν σταματούσαν. Όποτε πεινούσε του έδινε φαγητό και όποτε διψούσε του έδινε νερό. Όταν ο τελευταίος στίχος της Ιλιάδας ψάλθηκε, ήταν νύχτα. Ο ίδιος καθόταν σε ένα σκαμνί. Θερμότητα εξέπεμπε από μια κοντινή φωτιά και τον ζέσταινε ευχάριστα. Μια κούπα με κρασί βρέθηκε στα χέρια του και ήπιε με ευχαρίστηση.

- Σε ευχαριστώ, του είπε η γυναίκα. Με εύφρανε το έργο σου. Ποια χάρη θες να σου κάνω για τη διασκέδαση που μου προσέφερες;

- Εγώ κυρία δε θέλω τίποτα, παρά να γυρίσω σώος στην πατρίδα μου.

- Είσαι σοφός!

- Ένας απλός ραψωδός είμαι και τίποτε άλλο.

- Θα γυρίσεις στην πατρική σου γη! Στο υπόσχομαι μα τον Απόλλωνα και μα τις Μούσες που πιστεύεις.

- Κυρά;

- Ναι!

- Συγχώρα με που ρωτάω. Αλλά πώς κατέχεις τη γλώσσα μου; Λέγανε πως ζούσες μόνη ανάμεσα στα θηρία και μακριά από τον κόσμο.

- Κάποτε είχα άλλο όνομα και ζούσα στα μέρη τα δικά σου. Νομίζω πως το ανέφερες μερικές φορές. Σαν το θαύμα των γυναικών! Όχι! Φόβος να μη μπει μέσα στο σώμα σου. Τον πόθο σου θέλω απόψε!

Η γυναίκα πλησίασε τον τυφλό και του αφαίρεσε τα ρούχα. Κατόπιν πήρε τα χέρια του και τα έβαλε πάνω στο τέλειο σώμα της. Εκείνος εξέτασε με τα δάχτυλά του κάθε σπιθαμή του κορμιού της. Όσο το έκανε, το χέρι της είχε βρεθεί στο μόριο του και το μάλαζε αργά. Στη συνέχεια το στόμα της βρέθηκε να ρουφά όλο το πρησμένο εργαλείο του μέχρι τη βάση. Η γλώσσα της χόρευε έναν επιδέξιο χορό. Πότε διέτρεχε το στέλεχος, πότε γαργαλούσε τη βάλανο και πότε έγλειφε τα πρησμένα αρχίδια. Ο τυφλός είχε συνευρεθεί με γυναίκες στο παρελθόν. Αλλά τέτοια έξαρση των αισθήσεων δεν είχε ξανανοιώσει στη ζωή του. Χωρίς σχεδόν να το καταλάβει, άρχισε να εκσπερματώνει μέσα στο φιλόξενο στόμα της γυναίκας. Εκείνη κατάπινε τα χύσια του με βουλιμία και προσπαθούσε να αρμέξει από μέσα του κάθε πολύτιμη σταγόνα. Αφού τελείωσε εκστατικά και το σώμα του έτρεμε, αυτή συνέχισε να του θηλάζει το καυλί.

Λίγο μετά το σώμα της αγκάλιασε το δικό του και η πούτσα του εισχώρησε στη γυναικεία φύση της. Εκείνος όσο βρισκόταν μέσα της ένοιωθε να γίνεται ολοένα και πιο νέος. Τον είχε ξαπλώσει σε δέρματα και ανεβοκατέβαινε στο στητό κοντάρι του. Το σώμα της χόρευε και τρανταζόταν. Το εσωτερικό της το ίδιο. Ο τυφλός κραύγασε απολαυστικά για άλλη μια φορά καθώς η πούτσα του ρουφιόταν μέσα στο υγρό μουνάκι και άρχισε να τελειώνει εκ νέου. Το σώμα του συντονίστηκε στο να σπρώξει όλο το πέος μέσα στη γυναίκα. Εκείνη βόγκηξε με απόκοσμη φωνή και καθώς ο οργασμός τη συνεπήρε, ο ραψωδός είδε!

Είδε την ωραία Ελένη να κινείται μεθοδικά πάνω του και να απορροφά μέσα της το σπέρμα του. Τέτοια ομορφιά αν και την είχε τραγουδήσει, δεν την είχε φανταστεί. Και δε θα τολμούσε ποτέ να την απαγγείλει με λέξεις. Ήθελε να την κρατήσει για τον εαυτό του! Η νύχτα εξακολούθησε να κυλά και ο τυφλός απολάμβανε όλες τις σαρκικές χαρές της Αφροδίτης.

Την άλλη μέρα βρέθηκε να πλέει σε ένα καράβι που ταξίδευε βόρια στο Νείλο και τέλος γύρισε στην πατρίδα του όπως εκείνη του είχε υποσχεθεί. Αλλά δεν έζησε αυτός καλά. Όχι! Έζησε με μεγάλη δυστυχία που την έβαλε ολάκερη στην Οδύσσεια του.

Γι' αυτό και μέσα στην Οδύσσεια βλέπεις τον πρωταγωνιστή να κοιμάται με τις θεές, αλλά να ποθεί την πατρίδα του. Όμως όταν τέλος φτάνει στην πατρίδα του μετά από τόσα βάσανα, αναπολεί που και που το σώμα της θεάς. Και το τέλος της Οδύσσειας είναι απότομο και κομμένο. Οι μελετητές λένε πως λείπει ένα μεγάλο μέρος της τελευταίας ραψωδίας. Τι πόθο να δώσει μια θνητή γυναίκα σε έναν άντρα που έζησε με θεές;

Ο αγαπημένος φίλος μου είχε ακούσει όλο το παραμύθι και έβλεπα στο πρόσωπό του να δουλεύουν τα γρανάζια του πολυμήχανου μυαλού του. Πολύ σύντομα θα μου απαντούσε και ήμουν σίγουρη πως θα με εξέπληττε! Πάντοτε είχε αυτό το μοναδικό ταλέντο. Λίγη ώρα μετά ξεκίνησε να αφηγείται.

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένας χαλίφης που μισούσε τις γυναίκες! Και από αυτό το μίσος είχε βάλει σκοπό να σκοτώσει όσες περισσότερες μπορούσε. Λένε πως παντρευόταν τις πιο όμορφες και τη νύχτα του γάμου τους, πρόσταζε το δήμιο του να τις αποκεφαλίσει. Ένα πρωινό περπατούσε στην πόλη με τον πρώτο βεζίρη του και αντίκρισε μια νεαρή κοπέλα πανέμορφη και ευλύγιστη. Ο χαλίφης αποφάσισε να την παντρευτεί και ο βεζίρης χλόμιασε γιατί ήταν η κόρη του. Το όνομά της ήταν Σεχραζάντ!

Ο βεζίρης για να σώσει την κόρη του, ξεσήκωσε το λαό ενάντια στον χαλίφη αναφέροντας το κακό που έκανε στο βασίλειο. Έτσι αντί για γάμο έγινε η κηδεία του κατά συρροή δολοφόνου. Ο βεζίρης έγινε χαλίφης στη θέση του χαλίφη και η κόρη του γλίτωσε από το δήμιο. Όμως η μοίρα της κοπέλας ήταν κακιά. Βλέπεις ο πατέρας της την αγαπούσε περισσότερο από τις γυναίκες του. Όχι μόνο γιατί ήταν πανέμορφη, αλλά και έξυπνη, εργατική και ταπεινή. Στις πρώτες μέρες της βασιλείας του επισκέφθηκε τον οντά της και με το ζόρι πήρε την παρθενία της. Η κόρη του άρχισε να τον μισεί με ακόλαστο παγερό μίσος. Έτσι προμηθεύτηκε ένα ειδικό βοτάνι και το έβαζε στο κρασί του για να μην τον πιάνει σαρκικός πόθος. Για χίλιες και μία νύχτες κράτησε αυτή η κατάσταση.

Δυστυχώς όμως τα αποθέματα του βοτανιού σώθηκαν και ο πατέρας της μετά από μέρες μπήκε στο δωμάτιο της με άγριες διαθέσεις. Η κοπέλα ήταν αποφασισμένη να δώσει τέλος στη ζωή της αντί να ατιμαστεί ξανά ή να γίνει πατροκτόνος. Όμως την ώρα που ο πατέρας της μπήκε στο δωμάτιο, εμφανίστηκε ο δήμιος και του έκοψε το κεφάλι. Η Σεχραζάντ δεν τρόμαξε στη θέα του καρατομημένου γονιού της, ούτε στο αίμα που έβαψε κόκκινο το χαλί και το μάρμαρο. Γιατί τα μάτια της στράφηκαν στο πρόσωπο του άνδρα. Δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια του δήμιου. Η κοπέλα τον κοίταξε καλύτερα και είδε τη βαθιά θλίψη που τον διακατείχε. Τον πλησίασε και τον ρώτησε στοργικά και με γεμάτη ευγνωμοσύνη φωνή:

- Γιατί κλαις; Αυτός δεν ήταν παρά ένα τέρας. Ένα κακοποιό ον! Η λάμα της δικαιοσύνης έπεσε πάνω του, όπως έπρεπε να γίνει.

- Δεν κλαίω για το θάνατό του δεσποσύνη. Κλαίω που δεν έπραξα νωρίτερα. Έπρεπε να είχα διαβάσει τον καημό σου, αλλά όποτε σε αντίκριζα θαμπωνόμουν και σε απέφευγα.

- Γιατί;

- Γιατί αγαπώ και ποθώ κάτι που δε μπορώ να έχω. Συγχώρα με! Πρέπει να πάω να παραδοθώ στον καδή!

- Όχι! Δε θα επιτρέψω στον άνθρωπο που με έσωσε από το μαρτύριο και το θάνατο να πάθει κάτι. Έλα στην αγκαλιά μου. Έλα να χαρούμε απόψε αυτή τη νύχτα. Εγώ που είμαι ζωντανή κι εσύ να αποκτήσεις αυτό που λαχταράς. Για μένα είσαι ο σωτήρας μου και ο σύζυγος μου πλέον. Αύριο που θα ξημερώσει θα δούμε τι παραμύθι θα τους πούμε.

Ο άντρας έριξε κάτω το σπαθί και σήκωσε την κοπέλα στην αγκαλιά του. Εκείνη κρατώντας το πρόσωπό του, τον φίλησε με πάθος στο στόμα. Οι γλώσσες του ενώθηκαν και ασυναίσθητα αναστέναξαν ταυτόχρονα. Την οδήγησε στο κρεβάτι της και αφαίρεσε προσεκτικά τα πέπλα και τα μετάξια που κάλυπταν το σώμα της. Νέα δάκρυα, χαράς αυτή τη φορά, έτρεξαν από τα μάτια του. Η καρδιά του αντίκριζε το κάλλος που ποθούσε. Με τα χείλη του γεύτηκε κάθε πόντο του κορμιού της. Αργά και προσεκτικά την ανέβαζε σε ύψη που η ίδια δεν είχε ζήσει, ούτε και ονειρευτεί. Με σεβασμό και αγάπη βρέθηκε στην καρδιά του είναι της. Το στόμα του φίλησε ηδονικά το κέντρο της ύπαρξης της και εκείνη πλέον δεν αναστέναζε απλά, αλλά τον παρακαλούσε να ενωθούν.

Με προσεκτικές κινήσεις μπήκε μέσα της. Τα μάτια της γυναίκας σκούρυναν από τον πόθο. Οι αισθήσεις της είχαν πάρει φωτιά και μόνο εκείνος με τις κινήσεις του μπορούσε να τις σβήσει. Τα πόδια της αγκάλιασαν τη μέση του και καθώς για άλλη μια φορά τον παρακάλεσε, εκείνος ξεκίνησε να την οργώνει. Οι κραυγές της ήταν απόλαυσης. Το σώμα της δονούνταν και συσπώνταν ανεξέλεγκτα. Η ίδια είχε ξαφνικά απογειωθεί σε ένα επίπεδο που μόνο λίγα άτομα μπορούν να φθάσουν και με τα χέρια, τη φωνή και τον κόλπο της τον τράβηξε μαζί της. Τέλειωσαν και οι δύο απολαυστικά εκφράζοντας πόθο και αγάπη.

Ξημέρωνε όταν τα σώματά τους αποχωρίστηκαν. Η έξυπνη κοπέλα είχε ζήσει πραγματική ηδονή και γνώριζε πως αυτός ο άντρας θα έκανε τα πάντα γι' αυτή. Με μερικά καλοδουλεμένα ψέματα, ο δήμιος έγινε χαλίφης και μόνο μια γυναίκα παντρεύτηκε. Δε χρειαζόταν χαρέμι, αφού είχε αυτήν στην αγκαλιά του. Με τον καιρό η Σεχραζάντ αποφάσισε να ενσωματώσει διάφορες λαϊκές παραδόσεις και να φτιάξει ένα μύθο ώστε να μη χαλάσει τη μνήμη του γονέα της αλλά και του συζύγου που δεν ήταν παρά ένας απλός δήμιος. Φυσικά τα κατάφερε...

- Περίμενα κάτι πιο μακροσκελές dilectus mei, του είπα. Αλλά κατάλαβα τι ήθελες να μου πεις. Με ψυχαγώγησες για άλλη μια φορά με ωραίο και απρόβλεπτο τρόπο.

- Όπως κι εσύ. Αλλά η ώρα πέρασε και έκανα το παραμύθι μου πιο σύντομο. Έχω ένα ραντεβού σε λίγο που δεν πρέπει να χάσω.

- Κάποια ερωμένη σου;

- Όχι ακριβώς!

- Ω! Μια νέα κατάκτηση. Θα περιμένω ίσως να τη διαβάσω! Καλά να περάσεις, του είπα.

Όταν έφυγε από το σπίτι κάθισα στο σαλόνι αναθυμώμενη την ιστορία του. Πώς ένας τέτοιος νους μπορούσε να περιπλέξει το μύθο με το θρύλο; Σκεπτόμενη το παρελθόν ένοιωσα τη σάρκα μου να αναζητά εκτόνωση.

Μέσα σε μισή ανάσα είχα βάλει τρία δάχτυλα στο μουνάκι μου και γαμιόμουν απολαυστικά. Ο οργασμός μου κράτησε τόση ώρα όσο η διήγηση του παλιού μου φίλου.




Copyright protected OW ref: 185750